Οι εκπρόσωποι της ΕΕ φρόντισαν να διαμηνύσουν και να υπογραμμίσουν σε όλους τους τόνους τη στήριξή τους στη δημοκρατικά εκλεγμένη «κοσμική» κυβέρνηση του Πακιστάν, υπό τον Πρόεδρο Ασίφ Αλί Ζαρντάρι, αφήνοντας στην άκρη τις κατηγορίες περί διαφθοράς που διατυπώνονται τόσο κατά του ιδίου όσο και της κυβέρνησής του, υπερτονίζοντας τη μετάβαση της χώρας από το στρατιωτικό καθεστώς του προηγούμενου Προέδρου και στρατηγού Περβέζ Μουσάραφ, στη ...δημοκρατία.
Το στοίχημα στο οποίο ποντάρει στην πραγματικότητα η ΕΕ, στην περίπτωση του Πακιστάν και του πολέμου που βρίσκεται εν εξελίξει ως συνέπεια της κατοχής του Αφγανιστάν, δεδομένου και του χαρακτηρισμού των δύο χωρών ως «συγκοινωνούντα δοχεία», από τον Αμερικανό πρόεδρο Μπάρακ Ομπάμα, είναι ο έλεγχος των ενεργειακών δρόμων και η εξασφάλιση ενός μόνιμου συμμάχου στην περιοχή, που αποτελεί το σταυροδρόμι της νοτιοανατολικής Ασίας, της Μέσης Ανατολής και της Απω Ανατολής, με στρατηγική σημασία για τα ιμπεριαλιστικά συμφέροντα. Δεν είναι τυχαία άλλωστε και η δέσμευση ΕΕ - Πακιστάν για ενίσχυση της σταθερότητας και της ασφάλειας στο Αφγανιστάν και την ευρύτερη περιοχή.
Κατά τη Σύνοδο ΕΕ - Πακιστάν, οι Βρυξέλλες φρόντισαν να προσφέρουν και ένα ισχυρό οικονομικό δέλεαρ, ώστε να δέσουν και να δεσμεύσουν το Ισλαμαμπάντ. Αύξησαν τη βοήθεια που σύμφωνα με την ανακοίνωση της Κομισιόν θα αφορά «ανθρωπιστική βοήθεια, όπως φαγητό, νερό, καταλύματα, οικιακό εξοπλισμό, υγειονομική περίθαλψη και προστασία των προσφύγων», από τα 7 εκατομμύρια ευρώ στα 72, ενώ στη «Σύνοδο Δωρητών» για το Πακιστάν, που είχε πραγματοποιηθεί στο Τόκιο, στις 17 Απρίλη, η ΕΕ έχει δεσμευθεί για την παροχή ακόμα 485 εκατομμυρίων ευρώ, στο πλαίσιο πενταετούς οικονομικής ενίσχυσης με στόχο την «ανάπτυξη». Φυσικά στη Σύνοδο δεν είχαν θέση καταγγελίες εναντίον της κυβέρνησης Ζαρντάρι που επισημαίνουν ότι τα χρήματα που δίνονται δήθεν ως «ανθρωπιστική βοήθεια», στο Πακιστάν, δεν χρησιμοποιούνται για την ανακούφιση των προσφύγων, αλλά τροφοδοτούν τα σχέδια πυρηνικής ανάπτυξης και τα σκάνδαλα της κυβέρνησης.
Την ίδια στιγμή, στην εν λόγω Σύνοδο η ΕΕ αναγνώρισε την ανάγκη παροχής στήριξης εκ μέρους της διεθνούς κοινότητας στο Πακιστάν για να «αντιμετωπίσει την τρομοκρατία», δεσμευόμενη να συνεργαστεί με το Ισλαμαμπάντ σε αυτό το πλαίσιο. Συγκεκριμένα, ΕΕ και Πακιστάν υπογράμμισαν την ανάγκη να υπάρξει μία μακροχρόνια στρατηγική στην οποία θα περιλαμβάνεται η κοινωνικο - οικονομική ανάπτυξη, η ενίσχυση της νομικής κυριαρχίας στη χώρα, προκειμένου να εξασφαλιστούν τα παρόντα μέτρα ασφαλείας σε μόνιμη βάση, συμφωνώντας παράλληλα να ξεκινήσει ένας τακτικός διάλογος «αντιμετώπισης της τρομοκρατίας». Στα συμπεράσματα της Συνόδου διαφαίνεται και ενδεχόμενη μελλοντική αποστολή δυνάμεων της ΕΕ στο Πακιστάν, καθώς εκφράζει το ιδιαίτερο ενδιαφέρον της στον τομέα της δικαιοσύνης, αλλά και στην ενίσχυση των πακιστανικών αστυνομικών δυνάμεων, γεγονός που δεν αποκλείει σε καμία περίπτωση την εγκαθίδρυση ιμπεριαλιστικών ευρωπαϊκών αποστολών στη χώρα, εν είδει «πολιτικού προσωπικού», που θα ελέγξει τον κρατικό μηχανισμό, ή «αστυνομικών εκπαιδευτών»...
Τέλος, με αφορμή τα ζητήματα «τρομοκρατίας», η ΕΕ στοχεύει να ελέγξει και την Παιδεία της χώρας, που θεωρείται ως βασικός φορέας προπαγάνδας, αλλά και τα ΜΜΕ.
Στο ενεργειακό πεδίο, οι δύο πλευρές συμφώνησαν να συνεργασθούν «στενά» στην ανάπτυξη προγραμμάτων και να υπάρξουν οικονομικές δωρεές.
Επίσης τονίστηκε η σημασία των εμπορικών σχέσεων και δεσμών για την οικονομική ευμάρεια και σταθερότητα της χώρας, με στόχο την υπερκέραση των εμποδίων και την ενίσχυση των εμπορικών συναλλαγών.
Δεδομένων και των αποφάσεων της Συνόδου αξίζει να επαναλάβουμε ότι επιβεβαιώνεται το ΚΚΕ, που από το 2006 ακόμα τόνιζε ότι τα στοιχεία «στις διεθνείς εξελίξεις έχουν σαν βάση τους την ένταση της διαπάλης, τις αντιθέσεις των ηγετικών ιμπεριαλιστικών δυνάμεων για τη διανομή των σφαιρών επιρροής, για τον έλεγχο των ενεργειακών πηγών, των ενεργειακών οδών και των αγορών σε διάφορες περιοχές της Γης, με επίκεντρο την ονομαζόμενη Ευρασία», όπου «οι γεωστρατηγικοί ανταγωνισμοί βρίσκονται σε πλήρη εξέλιξη και η κάθε ιμπεριαλιστική δύναμη συμμετέχει ανάλογα και με το βάρος και το μέγεθος που της αναλογούν στην ιμπεριαλιστική πυραμίδα, με βάση τη θέση της μέσα στο ιμπεριαλιστικό σύστημα, αλλά και τη γεωγραφική - στρατηγική της θέση».
Το ΚΚΕ υπογράμμισε ότι οι ΗΠΑ αλλά και η ΕΕ ανησυχούν και για τις εξελίξεις στο εγγύς μέλλον, αλλά και για τα μακροπρόθεσμα συμφέροντά τους, προσθέτοντας ότι «βλέπουν - εκτός από τις μεταξύ τους αντιθέσεις - και ως αντιπάλους την Κίνα και τη Ρωσία», ενώ από «την παρακολούθηση των τελευταίων εξελίξεων φαίνεται ότι τόσο οι ΗΠΑ όσο και η ΕΕ στο μεταξύ τους οξύτατο ανταγωνισμό επιδιώκουν να επισπεύσουν την εδραίωση των θέσεών τους στην Ευρασία».
Χαρακτηριστικό είναι ότι για την υλοποίηση των στόχων τους, τα ιμπεριαλιστικά κέντρα των ΗΠΑ - ΕΕ και ΝΑΤΟ χτυπούν τις δυνάμεις που αντιστέκονται και χειραγωγούν τους λαούς με την ιδεολογική - πολιτική επίθεση όσο και με στρατιωτικά - κατασταλτικά μέσα, ακόμα και με δολοφονικές ενέργειες, αξιοποιώντας το νέο δόγμα της «Στρατηγικής της εθνικής ασφάλειας» των ΗΠΑ, οι οποίες και υιοθετούνται πλήρως και από την ΕΕ μέσω της λεγόμενης Κοινής Εξωτερικής Πολιτικής Αμυνας και Ασφάλειας.
Εν κατακλείδι, τα συμπεράσματα της Συνόδου ΕΕ - Πακιστάν είναι ενδεικτικά των ιμπεριαλιστικών επιδιώξεων της Ενωσης του ευρωπαϊκού κεφαλαίου για την συγκεκριμένη περιοχή της Ευρασίας, όπου επιθυμεί να διαδραματίσει κυριαρχικό ρόλο. Συνηγορεί στις σφαγές των αμάχων, υποστηρίζει ότι η κυβέρνηση και ο στρατός «αντιμετωπίζουν την τρομοκρατία», επιμένει να αποκρύπτει τη συνεργασία κάτω από το τραπέζι κυβερνητικού στρατού - μυστικών υπηρεσιών του Πακιστάν - «ανταρτών των Ταλιμπάν», εθελοτυφλεί στα οικονομικά σκάνδαλα και τις καταχρήσεις της κυβέρνησης, που οδηγούν τη χώρα σε πτώχευση και το λαό σε απόγνωση, ενώ την ίδια στιγμή χύνει «κροκοδείλια δάκρυα» για την τύχη των προσφύγων και τους θανάτους αμάχων. Ιδιαίτερη σημασία έχει να καταδικαστούν οι ιμπεριαλιστικές πολιτικές από τους λαούς και να υπάρξει αλληλεγγύη προς τους δοκιμαζόμενους λαούς, που πληρώνουν το τίμημα.