«Αν ο σοσιαλισμός είναι η λύση γιατί κατέρρευσαν τα σοσιαλιστικά καθεστώτα;», «Πόσο ρεαλιστικό είναι να μιλάμε για σοσιαλισμό όταν οι πολυεθνικές κυριαρχούν παντού;». Μια σειρά από τέτοια ερωτήματα θα απαντηθούν στην κεντρική συζήτηση που θα πραγματοποιηθεί στο πλαίσιο των εκδηλώσεων του 50ού Φεστιβάλ ΚΝΕ - «Οδηγητή» στη Λαϊκή Σκηνή την Παρασκευή 20 Σεπτέμβρη στις 20.00 με θέμα: «Υπάρχει διέξοδος από την κοινωνία της εκμετάλλευσης, των κρίσεων και των πολέμων; Σοσιαλισμός, η απάντηση τον 21ο αιώνα!».

Θα μιλήσουν οι: Μάκης Παπαδόπουλος, μέλος του ΠΓ της ΚΕ του ΚΚΕ, και Φρίξος Μπρούζγος, μέλος του Γραφείου του ΚΣ της ΚΝΕ.

Η ΚΝΕ δίνει τη δυνατότητα στους επισκέπτες να στείλουν τις δικές τους ερωτήσεις πριν από την πραγματοποίηση της κεντρικής συζήτησης σε μήνυμα ή στο kne@kne.gr.

Το Σάββατο 21 Σεπτέμβρη στη μεγάλη πολιτική συγκέντρωση του Φεστιβάλ θα μιλήσει ο ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ, Δημήτρης Κουτσούμπας, και θα χαιρετίσει ο Γραμματέας του ΚΣ της ΚΝΕ, Θοδωρής Κωτσαντής.

Το Φεστιβάλ γιορτάζει με τον καλύτερο τρόπο τα 50 του χρόνια, με ένα πρόγραμμα γεμάτο συζητήσεις, συναυλίες, εκθέσεις, θέατρο, χορό, τραγούδι, με τη συμμετοχή 400 και πλέον καλλιτεχνών στις τέσσερις Σκηνές και στα Στέκια του, βάζοντας πάνω απ' όλα τις ανησυχίες και τον αγώνα της νέας γενιάς για μια καλύτερη ζωή, την αναγκαιότητα να συνεχίσουμε να γράφουμε Ιστορία αλλάζοντας τον κόσμο.

Στα 50 χρόνια του μοναδικού αυτού πολιτικού - πολιτιστικού θεσμού θα είναι αφιερωμένη η κεντρική έκθεση του φετινού Φεστιβάλ, πόλος έλξης θα γίνει το βιβλιοπωλείο της «Σύγχρονης Εποχής», η Διεθνούπολη με τις 44 Κομμουνιστικές Νεολαίες και Αντιιμπεριαλιστικές Οργανώσεις από όλο τον κόσμο, ο Χώρος Φαντάρων και Αξιωματικών Ενάντια στον Πόλεμο, το Στέκι Πολιτισμού, η «Κόκκινη Γωνιά» για την Ισοτιμία και τη Χειραφέτηση των Γυναικών, το Μαθητικό, το Φοιτητικό, το Εργατικό Στέκι, το Στέκι Κατά των Ναρκωτικών, αυτά του Αθλητισμού και των Μεταναστών, καθώς και οι πολύχρωμοι χώροι του Παιδότοπου και του «κόκκινου Αερόστατου».

Το Φεστιβάλ της ΚΝΕ και του «Οδηγητή» συμπληρώνει μισό αιώνα, όμως παραμένει πάντα νέο και ανατρεπτικό. Από τις σκηνές του πέρασαν «γίγαντες» του Πολιτισμού, όπως οι Γιάννης Ρίτσος, Μίκης Θεοδωράκης, Μάνος Κατράκης κ.ά. Σε ολόκληρη την πορεία του έχει αφήσει ανεξίτηλο σημάδι στον Πολιτισμό. Εχει καταφέρει να συνενώνει την ανατρεπτική πολιτική πρόταση του ΚΚΕ με την προοδευτική Τέχνη. Το Φεστιβάλ μας δημιουργεί, έχει το ίδιο προσφορά στην Τέχνη. Στην Τέχνη που θέλουμε να εμπνέει και να εμπνέεται από τους ανθρώπους του μόχθου και τον πιο όμορφο στόχο, αυτόν της κατάργησης της εκμετάλλευσης ανθρώπου από άνθρωπο.

Ταυτόχρονα, το Φεστιβάλ είναι ένα νεανικό ποτάμι διεκδίκησης και αγώνα. Χιλιάδες νέοι που δεν συμβιβάζονται με το άδικο, που αγανακτούν με την πολιτική της κυβέρνησης και της Ευρωπαϊκής Ενωσης, θα ανταμώσουν στο Φεστιβάλ, μετατρέποντάς το σε μια μεγάλη διαδήλωση!

Το Φεστιβάλ αντλεί τη δύναμη και τη ζωντάνια του από τους αγώνες του λαού και της νεολαίας. Σε αυτό συναντιούνται οι φοιτητές που πρωτοστάτησαν στις μεγαλειώδεις κινητοποιήσεις ενάντια στα ιδιωτικά πανεπιστήμια, για το δικαίωμα σε σύγχρονες, αποκλειστικά δημόσιες και δωρεάν σπουδές. Είναι εκεί μαζί με τους μαθητές που βλέπουν τις εξαγγελίες για την «αναβάθμιση» των σχολείων τους να γκρεμίζονται, όπως οι σοβάδες που πέφτουν στα σχολεία τους, να υφίστανται ένα πανάκριβο σχολείο - εξεταστικό κέντρο που τους εξοντώνει αντί να τους μορφώνει ολόπλευρα. Στο Φεστιβάλ συναντιούνται οι νέοι εργαζόμενοι των καθηλωμένων μισθών και των ωραρίων - λάστιχο, που αδυνατούν να στεγάσουν το μέλλον τους, αφού η στέγη έχει μετατραπεί σε πανάκριβο εμπόρευμα για την πλατιά πλειοψηφία. Ολοι τους, τελικά, βρίσκουν απέναντί τους ένα σύστημα όπου οι ανάγκες τους αντιμετωπίζονται ως κόστος, ένα κράτος που αδιαφορεί ακόμα και για την προστασία της ζωής τους. Στον βωμό του κέρδους θυσιάζεται η όποια ελπίδα και προοπτική τους για το αύριο.

Φέτος οι εκδηλώσεις του Φεστιβάλ μπορούν να εκφράσουν τη διάθεση «να πάμε αλλιώς». Μπορούμε να αλλάξουμε τον κόσμο, περισσότεροι νέοι και νέες να παλέψουν απέναντι στο σύστημα της εκμετάλλευσης, γιατί «το μέλλον μας είναι ο σοσιαλισμός».

Η συμμετοχή δεκάδων σκηνοθετών, η θερμή ανταπόκριση του κόσμου, τα «πηγαδάκια» μετά τις προβολές αποδεικνύουν με τον καλύτερο δυνατό τρόπο ότι η συγκεκριμένη πρωτοβουλία της ΚΝΕ έχει ήδη αγκαλιαστεί, τόσο από το κοινό όσο και από τους ίδιους τους δημιουργούς που παλεύουν να βρουν διανομή, που παλεύουν να προβάλουν το έργο τους μέσα σε συνθήκες ιδιαίτερα εχθρικές για τους ίδιους και την Τέχνη τους.

Οπως ανέφερε στην έναρξη του διημέρου η Μυρτώ Πετάση, μέλος του ΚΣ της ΚΝΕ και επικεφαλής της Επιτροπής Πολιτισμού του ΚΣ, «πιστεύουμε ότι η συνάντησή μας με όλους εσάς, τους δημιουργούς, αλλά και το κοινό, η μεγάλη ανταπόκριση στο κάλεσμά μας, δηλώνει πως στον κόσμο της Τέχνης "κάτι κινείται".

Αυτό πιστεύαμε και όταν απευθυνθήκαμε ανοιχτά στους κινηματογραφιστές και σκηνοθέτες τον Απρίλιο για να συμμετέχουν, λέγοντας πως το Φεστιβάλ Ταινιών Μικρού Μήκους της ΚΝΕ είναι ένα Φεστιβάλ διεκδίκησης εντός και εκτός της κινηματογραφικής αίθουσας, προβληματισμού για την πραγματικότητα μέσα και έξω από την οθόνη. Ενα Φεστιβάλ που αφορά την προοπτική στο μέλλον, την προοπτική δύο διαφορετικών κόσμων που σήμερα υπάρχουν και συγκρούονται».

Ο Ε. Κουστουρίτσα συνομίλησε με το κοινό που γέμισε το «Τριανόν» την Παρασκευή, για την Τέχνη, τον κινηματογράφο, την Ιστορία της Γιουγκοσλαβίας και την πολιτική.

Τον υποδέχτηκαν ο Νίκος Σοφιανός, μέλος του ΠΓ της ΚΕ του ΚΚΕ, και η Ελένη Μηλιαρονικολάκη, μέλος της ΚΕ και υπεύθυνη του Τμήματος Πολιτισμού της ΚΕ.

Στις απαντήσεις του ο Ε. Κουστουρίτσα ανέφερε ότι διασκέδαζε πολύ με τον τρόπο με τον οποίο ανακάλυπτε τον κινηματογράφο, τις δυνατότητες που του έδινε για να αφηγηθεί την πραγματική ζωή, τις κοινωνικές σχέσεις και συνθήκες που διέπουν κάθε γεγονός, κάθε προσωπική ιστορία. «Στη φαντασία είναι πιο δυνατή η πραγματικότητα», σημείωσε, δίνοντας έμφαση στο ότι μέσα από τις ταινίες ο δημιουργός - και κατά συνέπεια ο θεατής - μπορεί να δώσει σημασία σε ένα γεγονός που στην καθημερινή ζωή δεν θα τύχαινε της ίδιας σημασίας.

Αν θα μπορούσε να δώσει «συμβουλή» σε έναν νέο δημιουργό, είναι να εμπνευστεί από τις μνήμες του. «Δεν ερχόμαστε από το πουθενά, κάθε μνήμη είναι δραματουργία», είπε, φέρνοντας γλαφυρά το δικό του παράδειγμα για το πώς δημιούργησε την ταινία «Ο μπαμπάς λείπει ταξίδι για δουλειές».

Ο δημιουργός, κατά συνέπεια, καλείται να βαδίσει ανάμεσα σε τέτοιες στενές «συμπληγάδες». «Αν θες να δημιουργήσεις στην πραγματική Ελλάδα, δεν θα μπορέσεις να τα καταφέρεις...», σημείωσε χαρακτηριστικά, θίγοντας τις δυσκολίες σε όλα τα στάδια της κινηματογραφικής παραγωγής. Αυτός είναι «ο νόμος της αγοράς. Θέλουν να αγοράζεις και όχι να σκέφτεσαι...».

Ο Κουστουρίτσα έκανε την κριτική του στις μεγάλες πλατφόρμες, που εντείνουν το αίσθημα της ασφυξίας στον δημιουργό. Επίσης, δεν δίστασε να εκφράσει την αντίθεσή του στη μεταμοντερνιστική αντίληψη «που σκότωσε την αντίληψη της κοινωνικής ζωής».

Στο τέλος της παρέμβασής του η ΚΝΕ τού παρέδωσε ένα χαρακτικό της Εύας Μελά, εμπνευσμένο από τον ηρωικό λαό της Παλαιστίνης.

Στην εκδήλωση παραβρέθηκαν ο Γιάννης Πρωτούλης, μέλος του ΠΓ της ΚΕ του ΚΚΕ και περιφερειακός σύμβουλος Αττικής με τη «Λαϊκή Συσπείρωση», ο Θοδωρής Κωτσαντής, Γραμματέας του ΚΣ της ΚΝΕ, και ο Θοδωρής Λιάππης, υπεύθυνος του Τμήματος Φυσικής Αγωγής και Αθλητισμού της ΚΕ του ΚΚΕ.

Η φετινή διοργάνωση, έχοντας κεντρικό σύνθημα «Μέσα στη μάχη - Ψηλά τη γροθιά, με την Παλαιστίνη ως τη λευτεριά», ήταν αφιερωμένη στον αγώνα που δίνει ο Παλαιστινιακός λαός εδώ και δεκαετίες, καθημερινά, ενάντια στο κράτος - δολοφόνο του Ισραήλ.

Η εκδήλωση άνοιξε με σύντομο χαιρετισμό από τον Γεράσιμο Χατζηχρονόγλου, υπεύθυνο της Επιτροπής Αθλητισμού του ΚΣ της ΚΝΕ, ο οποίος στάθηκε στο μήνυμα και στη σημασία της φετινής εκδήλωσης, τονίζοντας μεταξύ άλλων πως οι υψωμένες γροθιές των αθλητών της εκδήλωσης αποτελούν συμβολικά το σύνθημα για την ενότητα των λαών.

Στους αγώνες επίδειξης συμμετείχαν φέτος περίπου 50 Αθλητικοί Σύλλογοι με δεκάδες αθλητές, κάτι που αποτέλεσε ρεκόρ, αποδεικνύοντας έτσι έμπρακτα την εξέλιξη της συγκεκριμένης πρωτοβουλίας της ΚΝΕ σε θεσμό για τη νεολαία, μόλις στον 3ο χρόνο από το ξεκίνημά της.

Οι δεκάδες αθλητές κέρδισαν το θερμό χειροκρότημα του κόσμου για τις προσπάθειές τους στους αγώνες που, μεταξύ άλλων, περιελάμβαναν την επίδειξη αθλημάτων όπως η πυγμαχία και το kick boxing.

Αρκετοί εξ αυτών με το τέλος της προσπάθειάς τους φρόντισαν να στείλουν το δικό τους μήνυμα αλληλεγγύης στον αγώνα του Παλαιστινιακού λαού κρατώντας τη σημαία της Παλαιστίνης. Σε όλους τους αθλητές που συμμετείχαν, εκ μέρους της ΚΝΕ δόθηκαν μετάλλια.

Ξεχωριστό «χρώμα» έδωσαν οι δυο αγώνες με την συμμετοχή elite αθλητών. Ο ένας ανάμεσα στον Θοδωρή Ριτζάκη του Συλλόγου Phoenix και τον Παναγιώτη Παπανικολάου από τον σύλλογο Raw boxing και ο άλλος αγώνας μεταξύ του Βαγγέλη Ηλιού του Boxing block και του Λουκά Βεράντζε του Cobra boxing Team.

O Γραμματέας του ΚΣ της ΚΝΕ, Θ. Κωτσαντής, βράβευσε με αναμνηστικές πλακέτες τους προπονητές όλων των συλλόγων που συμμετείχαν.

Με τη μεγαλύτερη συμμετοχή δρομέων από κάθε άλλη χρονιά πραγματοποιήθηκε ο 12ος Λαϊκός Αγώνας Δρόμου στο Πάρκο Τρίτση, που διοργάνωσε η Επιτροπή Αθλητισμού του ΚΣ της ΚΝΕ, στο πλαίσιο του 50ού Φεστιβάλ ΚΝΕ - «Οδηγητή».

Το πρόγραμμα περιελάμβανε αγώνες δρόμου 10 χλμ. ανδρών και γυναικών, αγώνες δρόμου 5 χλμ. ανδρών και γυναικών σε μια εύκολη trail διαδρομή μέσα στο Πάρκο, που εναλλασσόταν μεταξύ των μονοπατιών του πάρκου και των βασικών οδικών του αξόνων.

Σε μια καινούρια και πιο ενδιαφέρουσα διαδρομή 1.000 μ., που πέρασε μάλιστα και μέσα από το Μαθητικό Στέκι, έτρεξαν τα παιδιά.

Στο τέλος, όλοι οι δρομείς έλαβαν μια αναμνηστική κάρτα και οι τρεις πρώτοι νικητές των αγώνων των 5 χλμ. και των 10 χλμ. (αντρών και γυναικών) έλαβαν μετάλλια.

Η απονομή έγινε από τον Θοδωρή Λιάππη, υπεύθυνο του Τμήματος Φυσικής Αγωγής και Αθλητισμού της ΚΕ.

Πριν την εκκίνηση, ο Γ. Χατζηχρονόγλου, υπεύθυνος της Επιτροπής Αθλητισμού του ΚΣ της ΚΝΕ, αναφέρθηκε στο Αθλητικό Camp της ΚΝΕ που έχει γίνει θεσμός και απηύθυνε κάλεσμα στις κεντρικές εκδηλώσεις του 50ού Φεστιβάλ ΚΝΕ - «Οδηγητή» που ξεκινούν την Τετάρτη. Από την πλευρά της, η Νικολέτα Καλαβρού, γυμνάστρια και προπονήτρια, περιέγραψε τα τεχνικά χαρακτηριστικά της διαδρομής.

Κεντρική Σκηνή: Το αδιαχώρητο στο αφιέρωμα στην Μαρία Δημητριάδη

Ο χώρος του πρώην στρατοπέδου «Καρατάσιου» πλημμύρισε από χιλιάδες ανθρώπους όλων των ηλικιών, με ιδιαίτερα μεγάλη τη συμμετοχή της νεολαίας. Παλιοί γνώριμοι και νέοι, πολλοί νέοι. Ηταν ένα αντάμωμα γενεών, όπου κυρίαρχα ήταν τα χαμόγελα και η αισιοδοξία από τις νικηφόρες μάχες που δόθηκαν όλο το προηγούμενο διάστημα για την υπεράσπιση των δικαιωμάτων του εργαζόμενου λαού και της νεολαίας σε όλα τα μέτωπα, μάχες για νέες κατακτήσεις. Ηταν κυρίαρχη και η απόφαση ακόμα περισσότεροι να μπουν μαχητικά στον αγώνα, μαζί με το ΚΚΕ και την ΚΝΕ.

«Κοσμοπλημμύρα»: Ετσι περιέγραφαν με ικανοποίηση οι συμμετέχοντες το κλίμα που έβλεπαν γύρω τους, αφού πραγματικά σε όλες τις Σκηνές αλλά και στους υπόλοιπους χώρους επικρατούσε το αδιαχώρητο. Και αυτό έχει σημασία να τονιστεί, καθώς φέτος αξιοποιήθηκε και νέος χώρος και μεγάλωσε χωροταξικά ο χώρος του Φεστιβάλ. Στη νέα επέκταση λειτούργησε η μεγάλη Σκηνή Νέων Φοιτητών και Εργαζομένων.

Κεντρική Σκηνή

Σε αυτά περιλαμβάνονται η πρωτοφανής διακίνηση του «Οδηγητή» στους επισκέπτες του Φεστιβάλ, η οποία ξεπέρασε κάθε προηγούμενο των τελευταίων 10 χρόνων. Αλλά και η πολύ μεγάλη αύξηση (20%) στην κίνηση του βιβλιοπωλείου της «Σύγχρονης Εποχής», με το πολιτικό βιβλίο να βρίσκεται στην πρωτοπορία, καθώς επίσης η πολύ μεγάλη αύξηση των συνδρομητών της ΚΟΜΕΠ.

Το Φεστιβάλ έστειλε και δυνατό μήνυμα αλληλεγγύης στον λαό της Παλαιστίνης. «Η Ιστορία έχει μια σωστή πλευρά, με την Παλαιστίνη ως τη λευτεριά». Το σύνθημα αντήχησε στον χώρο, περνώντας από στόμα σε στόμα, όταν ανακοινώθηκε ότι στις εκδηλώσεις του Φεστιβάλ συμμετέχει η Παλαιστινιακή Παροικία Θεσσαλονίκης και στέλνει μήνυμα συνέχισης του αγώνα μέχρι τη νίκη.

Ενώ και οι καλλιτέχνες που συμμετείχαν στις εκδηλώσεις εξέφρασαν τη στήριξή τους στον λαό της Παλαιστίνης, κατήγγειλαν το κράτος - δολοφόνο Ισραήλ και δήλωσαν την αντίθεσή τους στην εμπλοκή της χώρας μας στον πόλεμο.

Αγκαλιάστηκαν μαζικά από τον κόσμο και αναδείχθηκαν ως ιδιαίτερα σημαντική συμβολή στον σύγχρονο πολιτισμό τα τρία αφιερώματα που πραγματοποιήθηκαν στην Κεντρική Σκηνή του Φεστιβάλ, με τη συμμετοχή γνωστών καλλιτεχνών, στους χαρισματικούς και πολυαγαπημένους Νίκο Ξυλούρη, Μαρία Δημητριάδη και Λαυρέντη Μαχαιρίτσα.

Μαθητική Σκηνή

Φοιτητική Σκηνή

Στο Μαθητικό Στέκι οι μαθητές ζωγράφισαν το σύνθημα «Free Palestine», αλλά και ένα ξεχωριστό graffiti για το έγκλημα των Τεμπών. Πραγματοποιήθηκαν παρουσιάσεις μαθητικών πρότζεκτ με διάφορες ενδιαφέρουσες θεματικές, εκφράζοντας στην ουσία των ανησυχίες των μαθητών για όσα τους προβληματίζουν καθημερινά σε αυτό το βάρβαρο σύστημα του κέρδους. Το ενδιαφέρον τους επικεντρώθηκε στα ζητήματα του πολέμου. Με την ίδια θεματική ασχολήθηκαν και μαθητές από τα Γυμνάσια και τα Λύκεια Ευόσμου, δημιουργώντας αντιπολεμικό βίντεο, ενώ μαθήτριες και μαθητές από τα Γυμνάσια της Καλαμαριάς δημιούργησαν γλυπτό που συμβολίζει το γυναικείο σώμα, αναδεικνύοντας το ζήτημα της γυναικείας ανισοτιμίας. Βραβεύτηκαν οι ομάδες των μαθητών που τα σχεδίασαν, με κριτήρια το περιεχόμενο, τη δημιουργικότητα και τη συλλογικότητα. Το Βραβείο «Λένιν», βραβείο με το πιο πλούσιο περιεχόμενο, κατέκτησαν οι μαθητές Λυκείων Ευόσμου, που παρουσίασαν βίντεο για τον πόλεμο. Το βραβείο που τους απονεμήθηκε ήταν το μυθιστόρημα «Ο Λένιν τον Οκτώβρη».

Το Βραβείο Δημιουργικότητας δόθηκε σε μαθητές από τα Γυμνάσια της Καλαμαριάς, που έφτιαξαν γλυπτό που αναπαριστά το γυναικείο σώμα, έχοντας ως θεματική τη γυναικεία ανισοτιμία στο σημερινό σύστημα.

RIZOSPASTIS

Από το αφιέρωμα στον Λαυρέντη Μαχαιρίτσα

Το Βραβείο Συλλογικότητας κέρδισαν μαθητές από τα Γυμνάσια της Τούμπας, καθώς συνεργάστηκαν 9 μαθητές για να ετοιμάσουν πρότζεκτ.

Το βραβείο που δόθηκε στους μαθητές είναι εισιτήρια για τη θεατρική παράσταση «Ο καλός άνθρωπος του Σετσουάν», του ΚΘΒΕ.

Το Στέκι Αθλητισμού, που φιλοξενούσε καθημερινά έκθεση αφιερωμένη στον αθλητισμό στην ΕΣΣΔ, πλημμύρισε από μικρούς και μεγάλους, ενώ το ενδιαφέρον στράφηκε στις επιδείξεις αθλημάτων και στο τουρνουά σκακιού που διοργάνωσε η Επιτροπή Αθλητισμού του Συμβουλίου Περιοχής Κεντρικής Μακεδονίας της ΚΝΕ, σε συνεργασία με τον Σκακιστικό Ομιλο Πολίχνης. Οπως δήλωσε ο πρόεδρος του Σκακιστικού Ομίλου, Ισαάκ Αρζουμανίδης, αναδεικνύοντας την αξία και τη σημασία του πνευματικού αθλητισμού μέσα από το σκάκι το τουρνουά σημείωσε μεγάλη επιτυχία, με πολλές συμμετοχές, ιδιαίτερα από μικρά παιδιά. Παράλληλα τόνισε τις δυνατότητες οι διοργανώσεις αυτές να πληθαίνουν και να εξελίσσονται μέσα από τη συνεργασία με την ΚΝΕ, με την προοπτική η συγκεκριμένη εκδήλωση να γίνει θεσμός στο πλαίσιο του Φεστιβάλ.

Μετά την ολοκλήρωση του τουρνουά σκακιού πραγματοποιήθηκε η βράβευση των πρώτων τριών αθλητών ανά κατηγορία. Σε όλους τους συμμετέχοντες δόθηκαν αναμνηστικά του 50ού Φεστιβάλ ΚΝΕ - «Οδηγητή».

Λαϊκή Σκηνή

Στο Στέκι ενάντια σε όλα τα ναρκωτικά και τις εξαρτήσεις ξεχώρισαν η έκθεση αφιερωμένη στη διαχρονική πάλη του ΚΚΕ και της ΚΝΕ ενάντια σε όλα τα ναρκωτικά και τις εξαρτήσεις, και η συμμετοχή από τα θεραπευτικά προγράμματα ΚΕΘΕΑ «Ιθάκη», «Προμηθέας», «Αργώ» και το πρόγραμμα πρόληψης «Ελπίδα».

Σημείο συνάντησης για κορίτσια, γυναίκες, νέα ζευγάρια αλλά και κάθε επισκέπτη είναι το Στέκι για την ισοτιμία και τη χειραφέτηση των γυναικών, το οποίο περιλάμβανε μια ιδιαίτερα ενδιαφέρουσα έκθεση με θέμα «Γίνε πρωταγωνίστρια στην πάλη για την πραγματική χειραφέτηση της γυναίκας», ενώ ξεχώρισαν οι ξεναγήσεις και συζητήσεις με νέες γυναίκες. Παράλληλα λειτούργησε και η «Κόκκινη Γωνιά» με εκδόσεις της «Σύγχρονης Εποχής» για το γυναικείο ζήτημα.

Το Στέκι των Φοιτητών, που με μεράκι ετοίμασαν οι Οργανώσεις της Σπουδάζουσας της ΚΝΕ, φιλοξένησε τρεις «μικρο-εκθέσεις»: Φωτογραφικό υλικό από τη συμμετοχή φοιτητών διαχρονικά στις εκδηλώσεις του Φεστιβάλ στη Θεσσαλονίκη, μια έκθεση αφιερωμένη στην πρόταση του ΚΚΕ για το πανεπιστήμιο των σύγχρονων αναγκών, και μια ξεχωριστή έκθεση για να γνωρίσουν την ΚΝΕ οι πρωτοετείς φοιτητές.

Στην Κεντρική Σκηνή ο Μίλτος Πασχαλίδης

Νωρίτερα οι φίλοι του «κόκκινου Αερόστατου» είπαν για μια ακόμα φορά το τραγούδι της κατασκήνωσης στο Ποσείδι, ενώ απονεμήθηκαν βραβεία από τους ομαδάρχες στους μικρούς κατασκηνωτές, όπως της «καλύτερης ακροβάτισσας», της «ήρεμης δύναμης», της «μικρής χορεύτριας» και πολλά ακόμα εξίσου ευφάνταστα.

Μεγάλες γιορτές στήθηκαν και τις τρεις μέρες και στον Παιδότοπο του Φεστιβάλ. Το Σάββατο συνεχίστηκαν τα «sensory & messy play». Μία από τις όμορφες δραστηριότητες που ξεχώρισαν ήταν οι κατασκευές από υλικά που βρήκαν τα παιδιά στη φύση, μαζί με χρώματα αλλά και πολλή φαντασία.

Το «κόκκινο Αερόστατο» «προσγειώθηκε» στο Φεστιβάλ

Ο Γιώργος Αετόπουλος, ο Κώστας Καρμπάς, ο Δημήτρης Νικολούδης, ο Βασίλης Πρατσινάκης, ο Νίκος Ταλέας, η Μαρία Φραγκούλη, όλοι μαζί επί σκηνής τραγούδησαν «Της Δικαιοσύνης ήλιε νοητέ», «Λίγο ακόμα» και «Τώρα τώρα». Στο πιάνο τούς συνόδευσε ο Γιάννης Φιλιππουπολίτης.

«50 χρόνια, κι άλλα 50. Δείχνετε τόσα χρόνια με την παρουσία σας ότι δεν πήγαν χαμένα», είπαν και ευχήθηκαν «καλούς αγώνες».

Και οι τέσσερις Σκηνές του Φεστιβάλ γέμισαν και τις τρεις μέρες, με την επιλογή συναυλίας να γίνεται «ευχάριστος πονοκέφαλος» για τους επισκέπτες, καθώς όλες οι Σκηνές φιλοξενούσαν πλούσιο μουσικό πρόγραμμα με αγαπημένους καλλιτέχνες και συγκροτήματα.

Στην Κεντρική Σκηνή την Παρασκευή παρουσιάστηκε αφιέρωμα στην Μαρία Δημητριάδη σε επιμέλεια Μανόλη Ανδρουλιδάκη, με ερμηνευτές την Ρίτα Αντωνοπούλου και τον Κώστα Θωμαΐδη, και το Σάββατο αφιέρωμα «Ρίξε κόκκινο στη νύχτα», στον Λαυρέντη Μαχαιρίτσα, σε επιμέλεια Διονύση Τσακνή, που μαζί του επί σκηνής ήταν τα «Κίτρινα Ποδήλατα», η Μιρέλα Πάχου και ο Steve Tesser. Μεγάλες συναυλίες έγιναν με τον Μίλτο Πασχαλίδη, τον Δημήτρη Μπάση και την Kalliope.

Στη Λαϊκή Σκηνή ανέλαβε δράση η «Ορχήστρα το Λαϊκό», όπου τραγούδησαν η Μαρία Φραγκούλη, ο Λάμπρος Καυκούλας και ο Νίκος Ταλέας, με μουσικό πρόγραμμα αφιερωμένο στον μεγάλο συνθέτη Απόστολο Καλδάρα αλλά και στον σύντροφο Ηλία Βακφάρη, που «έφυγε» από τη ζωή πριν λίγο καιρό. Ακολούθησε μεγάλο λαϊκό γλέντι με την Βάσω Βασιλειάδου. Το Σάββατο ο Κώστας Καρμπάς και ο Γιώργος Αετόπουλος παρουσίασαν ένα αφιέρωμα «από το ροκ τραγούδι στο λαϊκό», και η βραδιά έκλεισε με μεγάλο λαϊκό γλέντι με τον Γιώργο Μαργαρίτη.

Στη Σκηνή Φοιτητών και Νέων Εργαζομένων την Παρασκευή θέση πήραν οι «Μωζάικ» ...με ένα μωσαϊκό μουσικών επιλογών από γνωστές επιτυχίες σε ροκ, έντεχνο μέχρι και παραδοσιακό ήχο. Πήραν τη σκυτάλη η Νεφέλη Φασούλη αλλά και ο Δημήτρης Μυστακίδης. Και το Σάββατο οι Urban Pulse με κλασικούς hip hop ήχους, και οι Banda Entopica σε ένα μεγάλο παραδοσιακό γλέντι.

Στη Μαθητική Σκηνή την Παρασκευή οι επισκέπτες παρακολούθησαν μια απολαυστική παράσταση stand-up comedy με πολύ γέλιο και τους Θανάση Γκατζόλη, Χρύσα Κατσαρίνη, Χριστίνα Μπάκου, Αλέξανδρο Μουρατίδη. Και, αργότερα, συναυλίες με τους Buzz και Anser. Το Σάββατο απόλαυσαν τους Rast Maqam, Tserna και «Κοινούς Θνητούς».

Ξεχωριστές αναφορές στα 50 χρόνια του Φεστιβάλ έγιναν από τους καλλιτέχνες. Ενδεικτική ήταν η αναφορά του Διονύση Τσακνή: «Ημουν στο 1ο Φεστιβάλ, ως νεαρός ΚΝίτης τότε, είμαι στο 50ό και θα είμαι και στο 100ό».

Αλλά και ο Μ. Πασχαλίδης, που αφιέρωσε στην ΚΝΕ το τραγούδι «Αγύριστο κεφάλι», που το πρωτοτραγούδησε στο 25ο Φεστιβάλ της ΚΝΕ, και στον ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ τον «Ακροβάτη».

RIZOSPASTIS

Με την Ρίτα Αντωνοπούλου και τους Μανόλη Ανδρουλιδάκη και Κώστα Θωμαΐδη

Ανάμεσά τους ο Δ. Τσακνής, ο Μ. Πασχαλίδης, η Μιρέλα Πάχου, τα «Κίτρινα Ποδήλατα», ο Steve Tesser.

Στον ίδιο χώρο, στην κεντρική εξέδρα, ο Δ. Κουτσούμπας είχε μια ιδιαίτερη, συγκινητική συνάντηση με την 17χρονη Μαρία, που βρέθηκε στο Φεστιβάλ της ΚΝΕ έχοντας ζητήσει να συναντήσει τον ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ, με τον οποίο είχε επικοινωνία τον προηγούμενο χρόνο για ζητήματα που την απασχολούσαν.

Οπως μας είπαν οι γονείς της, η Μαρία, πλησιάζοντας η ώρα να ψηφίσει πρώτη φορά, με την παρότρυνσή τους, διάβασε τα προγράμματα και τις θέσεις των κομμάτων και αποφάσισε ότι θέλει να ψηφίσει το ΚΚΕ, ότι οι θέσεις του μιλάνε στην ψυχή της, όπως και έκανε.

Το βράδυ του Σαββάτου έγινε μέρος της μεγάλης αγκαλιάς του Φεστιβάλ ΚΝΕ - «Οδηγητή» και με μεγάλη χαρά γνωρίστηκε με τον ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ.

Στον χώρο του Φεστιβάλ βρέθηκαν και συνδικαλιστές απ' τα μεταλλεία Κασσάνδρας για να εκφράσουν, όπως είπαν, και προσωπικά στον Δημήτρη Κουτσούμπα τις ευχαριστίες τους για τη συμβολή του ΚΚΕ στον αγώνα τους και για όσα κέρδισαν με τη στήριξή του.

RIZOSPASTIS

Με τον Δ. Μπάση

Στους χώρους και στα περίπτερα του Φεστιβάλ περιηγήθηκε ο Δημήτρης Κουτσούμπας τη δεύτερη μέρα των εκδηλώσεων συνοδευόμενος από τον Θοδωρή Κωτσαντή, Γραμματέα του ΚΣ της ΚΝΕ, την Θεανώ Καπέτη, μέλος του ΠΓ της ΚΕ και Γραμματέα της ΚΟ Κεντρικής Μακεδονίας του ΚΚΕ, και τον Λεωνίδα Στολτίδη, βουλευτή του Κόμματος.

Μεταξύ άλλων ο Δ. Κουτσούμπας επισκέφτηκε και είχε εγκάρδιες συντροφικές συναντήσεις και συζητήσεις στα περίπτερα του Συλλόγου «Εμείς που σπουδάσαμε στον σοσιαλισμό», της ΕΔΥΕΘ, του Ελληνοκουβανικού Συνδέσμου, των Νέων Στρατευμένων, του «κόκκινου Αερόστατου», των Μαθητών, της «Σύγχρονης Εποχής», ενώ περιηγήθηκε και στην κεντρική έκθεση του Φεστιβάλ.

Αργότερα παρακολούθησε το πρόγραμμα στην Κεντρική Σκηνή, όπου είχε σύντομες θερμές συναντήσεις με τους Μανόλη Ανδρουλιδάκη, Ρίτα Αντωνοπούλου, Κώστα Θωμαΐδη και Δημήτρη Μπάση.

RIZOSPASTIS

Με την 17χρονη Μαρία

RIZOSPASTIS

Με τον Μ. Πασχαλίδη

RIZOSPASTIS

Με την Μιρέλα Πάχου

RIZOSPASTIS

Με τα «Κίτρινα Ποδήλατα»

RIZOSPASTIS

Με τον Δ. Τσακνή

Με τον Γ. Μαργαρίτη

RIZOSPASTIS

Με τους συνδικαλιστές από τα μεταλλεία της Χαλκιδικής

Συντρόφισσες και σύντροφοι,

50 χρόνια Φεστιβάλ ΚΝΕ - «Οδηγητή». 50 χρόνια η καρδιά μας χτυπά εδώ!

Γιατί εδώ, σ' αυτήν την κόκκινη νεανική πολιτεία βρίσκουν έκφραση τα συναισθήματά μας, οι σκέψεις μας, τα όνειρά μας, οι ελπίδες μας, ότι την όμορφη κοινωνία που ονειρευόμαστε θα την χτίσουμε.

Τις πιο όμορφες μέρες μας θα τις ζήσουμε...

50 χρόνια εδώ, στους διαδρόμους, στις σκηνές, στα στέκια των Φεστιβάλ της ΚΝΕ, συναντιούνται τα πιο ελπιδοφόρα και πρωτοπόρα στοιχεία της νεολαίας της χώρας μας.

Και όχι τυχαία! Γιατί στο Φεστιβάλ της ΚΝΕ ενώνονται κάθε χρόνο οι «φωλιές» αγώνα και διεκδίκησης, αντίστασης και ανυπακοής από κάθε σημείο της Ελλάδας.

Από το ρωμαλέο φοιτητικό κίνημα αμέσως μετά την μεταπολίτευση, στους θυελλώδεις μαθητικούς αγώνες της δεκαετίας του '90, στους αγώνες της νέας γενιάς ενάντια στους πολέμους των ιμπεριαλιστών και στη συμμετοχή της χώρας μας.

Και από εκεί ξανά στους αγώνες των φοιτητών για δημόσια δωρεάν Ανώτατη Εκπαίδευση, μέχρι τους αγώνες της νέας βάρδιας της εργατικής τάξης για καλύτερες συνθήκες δουλειάς, αξιοπρεπείς μισθούς.

Το Φεστιβάλ ήταν πάντα εκεί για να δίνει βήμα, χώρο, έκφραση, διέξοδο σε όλους όσοι δεν βολεύονται με λιγότερο ουρανό, σε όλους όσοι ασφυκτιούν μέσα σε αυτό το σάπιο σύστημα, δεν το βάζουν κάτω, δεν συμβιβάζονται, οργανώνονται και αγωνίζονται απέναντι στην αδικία.

Εχει φιλοξενήσει σημαντικούς ντόπιους καλλιτέχνες, έχει δώσει βήμα σε πολλούς νέους δημιουργούς, έχει σταθεί σταθερά στο πλάι των αγώνων του λαού της περιοχής.

Το Φεστιβάλ της ΚΝΕ και του «Οδηγητή» δεν είναι τυχαία το μεγαλύτερο πολιτικό - πολιτιστικό φεστιβάλ της χώρας. Εγραψε, γράφει και θα συνεχίζει να γράφει ιστορία, γιατί οικοδομήθηκε με τα πιο γερά υλικά, αυτά της οργάνωσης που με μεθοδικότητα και σχέδιο, με συζήτηση, πρωτοβουλία και καταμερισμό, προετοιμάζει για μήνες την επιτυχία και τη συμμετοχή χιλιάδων νέων στις εκδηλώσεις του.

Γιατί οικοδομήθηκε με τα υλικά της συλλογικότητας και της συντροφικότητας, που αγκαλιάζει κάθε προσπάθεια.

Από την προετοιμασία των χώρων του Φεστιβάλ, από την ακούραστη εθελοντική εργασία εκατοντάδων μελών και φίλων της ΚΝΕ και του Κόμματος, μέχρι την ίδια τη λειτουργία του, τη ζωντάνια των σκηνών, των χώρων του.

Μια γιορτή για όλους και με όλους όσοι συνεχίζουν να περπατούν με το κεφάλι ψηλά.

Αλλά και με τη μαχητικότητα που χαρακτηρίζει την ΚΝΕ από την ίδρυσή της, που επέτρεψε στο Φεστιβάλ να μείνει πιστό σε όλα τα ραντεβού του με τη νεολαία εδώ και 50 χρόνια ξεπερνώντας όλες τις δυσκολίες.

Είμαστε περήφανοι σαν Κόμμα γιατί μπορούμε να πούμε, χωρίς ίχνος κομπασμού, ότι πράγματι, στα 50 χρόνια του το Φεστιβάλ παρουσιάζεται πιο νέο, πιο δυναμικό, πιο μαζικό από ποτέ.

Στέκεται στο ύψος των καιρών του, μεταδίδοντας το πιο νέο, καινοτόμο μήνυμα της εποχής μας: Αυτός ο κόσμος θα αλλάξει, εμείς θα τον αλλάξουμε!

Το μέλλον μας είναι ο σοσιαλισμός.

Το Φεστιβάλ έγραψε, γράφει και θα συνεχίζει να γράφει Ιστορία γιατί πρώτα από όλα έγραψε, γράφει και θα συνεχίζει να γράφει Ιστορία το Κόμμα μας: Το ΚΚΕ!

Ιστορία, και μάλιστα με μεγάλα γράμματα, δεν έγραψε το ΚΚΕ μόνο όταν καθοδήγησε την εποποιία της ΕΑΜικής Αντίστασης και του Δημοκρατικού Στρατού Ελλάδας και στα δύσκολα πέτρινα χρόνια που ακολούθησαν.

Δεν είχαν υπολογίσει ότι οι ιστορικές ρίζες του ΚΚΕ μέσα στον λαό και στην εργατική τάξη είναι πολύ βαθιές, ότι υπήρχε μια γραμμή αίματος και ζωής με τις γενιές του Μεσοπολέμου, του ΕΑΜ - ΕΛΑΣ, του ΔΣΕ, που δημιουργούσε άλλης ποιότητας αντανακλαστικά, απέναντι στην προσπάθεια υπονόμευσης και διάλυσης του ΚΚΕ.

Το Κόμμα μας έμεινε όρθιο και προχώρησε, ενώ όσοι τότε παρουσιάζονταν ως οι φορείς της «ανανέωσης», σήμερα τσαλαβουτούν στα νερά του πολιτικού τους ναυαγίου, του ιδεολογικού, πολιτικού και οργανωτικού τους εκφυλισμού.

Το ΚΚΕ έγραφε Ιστορία όταν η κόκκινη σημαία κατέβαινε από το Κρεμλίνο στη Μόσχα και εκείνο το ιστορικό πρωτοσέλιδο του «Ριζοσπάστη» έγραφε: «Ελπίδα η πάλη των λαών!».

Κι έστελνε μήνυμα σε όλο τον κόσμο:

«Η κόκκινη σημαία με το σφυροδρέπανο κατέβηκε απ' το Κρεμλίνο. Εμείς την κρατάμε ψηλά. Εκατομμύρια κομμουνιστές στον πλανήτη την κρατάνε ψηλά. Αύριο θα υψωθεί από ακόμα περισσότερους. Σύντροφοι, ΨΗΛΑ ΤΗ ΣΗΜΑΙΑ».

Τα καταφέραμε, γιατί δεν επαναπαυτήκαμε.

Επεξεργαστήκαμε το Πρόγραμμά μας, μελετήσαμε την πείρα της σοσιαλιστικής οικοδόμησης, διαβάσαμε τις σύγχρονες εξελίξεις. Με όπλο την ιδεολογία μας, τον μαρξισμό - λενινισμό και με την πεποίθηση ότι τα γεγονότα της εποχής μας είναι αγγελιαφόροι της ανάγκης για μια καινούργια πραγματικότητα που πρέπει να φτιάξουν οι ίδιοι οι λαοί.

Για μια νέα κοινωνία, τον σοσιαλισμό - κομμουνισμό, απαλλαγμένη από την καπιταλιστική εκμετάλλευση.

Γι' αυτό και μπορέσαμε να μελετήσουμε και να απαντήσουμε σε νέα φαινόμενα, από τη σκοπιά των συμφερόντων της εργατικής τάξης, του λαού.

Γι' αυτό και αναπτύξαμε την ικανότητά μας να προβλέπουμε την τάση των εξελίξεων.

Γι' αυτό και όλα αυτά τα χρόνια, χωρίς να λογαριάσουμε κόπους και θυσίες, βρεθήκαμε στην πρώτη γραμμή των αγώνων.

Κάτι να εμποδίσουμε, κάτι να κερδίσουμε και ταυτόχρονα να φωτίσουμε όλα όσα μπορεί να απολαμβάνει σήμερα ο λαός μας και του τα στερεί το σύστημα του καπιταλιστικού κέρδους και της εκμετάλλευσης.

Κι αν σήμερα η ελπίδα παραμένει ζωντανή, αν σήμερα το εργατικό - λαϊκό κίνημα μπορεί να ανασυντάσσεται δυναμικά, αν η επίθεση του κεφαλαίου δεν περνάει αμαχητί, αν σήμερα μπορούμε να μιλάμε για την ενίσχυση ενός νέου ελπιδοφόρου ρεύματος αμφισβήτησης της κυρίαρχης πολιτικής, είναι γιατί το ΚΚΕ στις κρίσιμες στιγμές και χωρίς να υπολογίσει κόστος, αψήφησε τις Σειρήνες της υποταγής, δεν ταλαντεύτηκε, δεν έκανε βήμα πίσω από τη θέση του.

Και η θέση του ΚΚΕ είναι να βρίσκεται και να δυναμώνει εκεί που ζει, εργάζεται η εργατική τάξη, εκεί που μεγαλώνει και μορφώνει τα παιδιά της, για να δυναμώνουν η οργάνωση, ο αγώνας, η σύγκρουση με τις αιτίες που δημιουργούν τα αδιέξοδα, μέχρι την οριστική ρήξη με αυτό το σύστημα.

Εκεί το ΚΚΕ θα έχει πρωταγωνιστικό ρόλο, ώστε να εφαρμοστεί το Πρόγραμμα διακυβέρνησης και εξουσίας που έχει επεξεργαστεί, στην κοινωνία που ο λαός θα κάνει κουμάντο, που θα οργανώνει την παραγωγή για την ικανοποίηση των δικών του σύγχρονων αναγκών.

Αυτή η διαχρονική αντοχή του ΚΚΕ αποτέλεσε την κινητήρια δύναμη και για το ίδιο το Φεστιβάλ.

Οχι από μόνη της όμως. Το δυνάμωμα, η ανάπτυξη της ΚΝΕ στα σχολεία και στα πανεπιστήμια στη συνέχεια, στους χώρους δουλειάς, ήταν που επέτρεψε στο Φεστιβάλ, χρόνο με τον χρόνο, να μεγαλώνει και να γίνεται πιο μαζικό, πιο πρωτότυπο, να συνδέεται και να εκφράζει με τον πιο ατόφιο τρόπο τις αγωνίες και τους προβληματισμούς της νέας γενιάς.

Να μετατρέπονται οι χώροι του σε αυτό που πραγματικά είναι, ένα ανοιχτό παράθυρο στο μέλλον της ανθρωπότητας. Στην κοινωνία χωρίς εκμετάλλευση, στον σοσιαλισμό!

Σήμερα, στο 50ό ραντεβού του Φεστιβάλ, είμαστε πιο αισιόδοξοι ότι μπορούμε να τα καταφέρουμε, ότι τελικά θα βγούμε νικητές, κι ας είναι οι θυσίες μας βαριές!

Ολα αυτά τα χρόνια έχουν πληθύνει οι εξελίξεις, τα γεγονότα που μαρτυρούν ότι αυτός ο κόσμος και πρέπει και μπορεί να αλλάξει.

Αν δούμε τη μεγάλη εικόνα της εποχής μας, αν σκεφτούμε ορισμένα στοιχεία της, θα καταλάβει ο καθένας και η καθεμιά, και ειδικά η νέα γενιά, γιατί επιμένουμε να το λέμε αυτό, ακόμα και την ώρα που ο καπιταλισμός παρουσιάζεται σαν το τέλος και η ολοκλήρωση του κόσμου.

Σκεφτείτε απλά:

Είναι λογικό, από το 2020 μέχρι σήμερα, οι 5 πλουσιότεροι άνθρωποι του κόσμου να έχουν διπλασιάσει τις περιουσίες τους, ενώ, το ίδιο διάστημα, 5 δισεκατομμύρια άνθρωποι να έγιναν φτωχότεροι;

Είναι λογικό οι διευθύνοντες σύμβουλοι στην υποτιθέμενη βιτρίνα του καπιταλισμού, στις ΗΠΑ, να αμείβονται 344 φορές περισσότερο από τον μέσο εργαζόμενο;

Αλλά για να πάμε και στη χώρα μας.

Πόσο φυσιολογικό είναι το ότι, μόνο το πρώτο εξάμηνο του 2024 - την ώρα που το πραγματικό εισόδημα των Ελλήνων μειώθηκε 2%, που οι φόροι του ελληνικού λαού απέδωσαν συν 4 δισεκατομμύρια ευρώ, που το 75% των ενοικιαστών έχουν απλήρωτους λογαριασμούς και άλλα τέτοια - οι τράπεζες να σημειώνουν κέρδη αυξημένα πάνω από 25%; Οι ενεργειακοί όμιλοι πάνω από 770 εκατομμύρια ευρώ και πάει λέγοντας;

Είναι λογικό επίσης στην εποχή μας, οι εργαζόμενοι και με τη βούλα πλέον, να δουλεύουν μέχρι και 13 ώρες, 6 μέρες τη βδομάδα, ενώ 100 και πλέον χρόνια πριν, πάλευαν για το 8ωρο;

Δεν είναι λογικό φυσικά, αλλά εξηγείται!

Γιατί αυτές οι αντιθέσεις γεννιούνται μέσα από την ίδια τη λειτουργία αυτού του συστήματος, γεννιούνται μέσα από την εκμετάλλευση των εργαζομένων, της εργασίας τους, μέσα από την αφαίμαξη του λαού με φόρους που θα πληρώσουν τις επενδύσεις και τους στόχους τους.

Αυτές οι αντιθέσεις μεγαλώνουν, πίσω από τις φανταχτερές λέξεις τους, όπως «ανταγωνιστικότητα», «σύγκλιση», «εξωστρέφεια». Ετσι βαφτίζουν οι καπιταλιστές την εκμετάλλευση.

Μήπως, επίσης, είναι λογικό, το 2024, να σκοτώνονται, να δολοφονούνται εκατοντάδες χιλιάδες σε μεγάλες πολεμικές εστίες σε διάφορα σημεία της Γης;

Η όξυνση της σύγκρουσης στο μέτωπο της Ουκρανίας, η αποφασιστικότητα των ΗΠΑ, του ΝΑΤΟ, της ΕΕ να συνεχίσουν τη στήριξή τους στην ουκρανική κυβέρνηση, μαζί με τα σχέδια της Ρωσίας για κλιμάκωση της δικής της επέμβασης, μόνο νέο λουτρό αίματος μπορούν να γεννήσουν.

Πώς είναι επίσης δυνατόν, ανθρώπινος νους να μην ανατριχιάζει στις εικόνες που έρχονται καθημερινά από την Παλαιστίνη, από τις δολοφονίες μικρών παιδιών, αμάχων, από τους δολοφόνους του κράτους του Ισραήλ;

Και προσέξτε, οι εικόνες αυτές δεν είναι μόνο από τη Γάζα, αλλά και από τη Δυτική όχθη, γεγονός που αποκαλύπτει τα πραγματικά σχέδια των Ισραηλινών να ξεμπερδεύουν με τον Παλαιστινιακό λαό με τη στήριξη των ΗΠΑ, του ΝΑΤΟ, της ΕΕ, αλλά και της ελληνικής κυβέρνησης, που συνεχίζει να στηρίζει το κράτος - τρομοκράτη Ισραήλ.

Το κυνήγι του κέρδους, όμως, των νέων αγορών και σφαιρών επιρροής, ο ανταγωνισμός ανάμεσα στους ιμπεριαλιστές για την πρωτοκαθεδρία δεν αφήνουν περιθώρια για συναισθηματισμούς, που αφορούν στην ανθρώπινη ζωή, στο περιβάλλον ή στην ευημερία των λαών.

Οι καπιταλιστές και οι κυβερνήσεις τους είναι αποφασισμένοι να πατήσουν επί πτωμάτων για την ικανοποίηση των συμφερόντων τους, είναι στυγνοί δολοφόνοι.

Κι αυτό είναι κάτι που πρέπει να το λάβει καλά υπόψη του ο ελληνικός λαός, αν σκεφτεί κανείς πόσο μπλεγμένη είναι η χώρα μας σε όλες αυτές τις αντιθέσεις, με ευθύνη της σημερινής αλλά και των προηγούμενων κυβερνήσεων.

Πολύ περισσότερο τώρα που η πολεμική προετοιμασία της ΕΕ έχει ξεκινήσει.

Και δεν περιμέναμε να δούμε τον μεγαλοτραπεζίτη Ντράγκι να συστήνει επενδύσεις στην πολεμική βιομηχανία. Το 'χουμε καταλάβει πως ο κίνδυνος μιας γενικευμένης πολεμικής ανάφλεξης είναι πιο ορατός από ποτέ.

Αλλά ας σκεφτούμε και κάτι άλλο πολύ σημαντικό.

Η εποχή μας είναι εποχή αλματώδους ανάπτυξης της επιστήμης και της τεχνολογίας. Ο άνθρωπος έφτασε από τη χρήση μηχανών στη βιομηχανική παραγωγή, στη χρήση της τεχνητής νοημοσύνης στην καθημερινή του ζωή.

Ομως, γιατί δεν αντιστοιχίζεται αυτή η ανάπτυξη της νέας τεχνολογίας με αναβάθμιση της κάλυψης των κοινωνικών αναγκών, αλλά αποτελεί ακόμη κι αυτή πολυτέλεια για λίγους κι εκλεκτούς;

Δείτε για παράδειγμα: Την ίδια στιγμή που η ανάπτυξη της τηλεϊατρικής είναι μια πραγματικότητα, η κατάσταση στην Υγεία χειροτερεύει διαρκώς με τη συνεχιζόμενη υποβάθμιση, ιδιωτικοποίηση και εμπορευματοποίηση.

Ποια μεγαλύτερη απόδειξη από τις ανατιμήσεις έως 450% σε χιλιάδες φάρμακα, με τεράστια κέρδη για τις φαρμακοβιομηχανίες;

Ποια μεγαλύτερη απόδειξη από την επιβάρυνση του λαού με επιπλέον 30 εκατομμύρια ευρώ σε πληρωμές για την Υγεία - εμπόρευμα;

Ποια μεγαλύτερη απόδειξη από το ότι εδώ, στη Θεσσαλονίκη, τα κενά στους γιατρούς είναι 2.000, οι ΜΕΘ παίδων για όλη τη Βόρεια Ελλάδα είναι μόνο 10, οι κενές οργανικές θέσεις στο μοναδικό αντικαρκινικό νοσοκομείο της περιοχής σχεδόν 200;

Κι ας εκνευρίζεται ο Γεωργιάδης από την πραγματικότητα που του υπενθυμίζουν οι γιατροί. Ας το βάλει καλά στο μυαλό του. Τους μαχόμενους υγειονομικούς, και δω στη Θεσσαλονίκη και παντού θα τους βρίσκει κάθε μέρα μπροστά του.

Και μην παριστάνει ότι κάνει καμία φοβερή αποκάλυψη όταν ανακαλύπτει μέλη, στελέχη και φίλους του ΚΚΕ ανάμεσά τους.

Αυτό το ξέρει όλος ο κόσμος και πρώτοι από όλους οι νοσοκομειακοί γιατροί, που έχουν αναδείξει την παράταξη του ΚΚΕ σε πρώτη δύναμη στην Ομοσπονδία τους.

Ναι, κύριε Γεωργιάδη, είμαστε στην πρώτη γραμμή των αγώνων για την Υγεία του λαού, είμαστε αυτοί που σας κάνουν πραγματική αντιπολίτευση και είμαστε παντού. Δεν πρόκειται να σας αφήσουμε σε χλωρό κλαρί, όσο ασκείτε αντιλαϊκή, εχθρική για τον λαό πολιτική! Χωνέψτε το!

Τα ίδια και στην Παιδεία. Τα σχολεία άνοιξαν πάλι με κενά, που οδηγούν μέχρι και σε αδυναμία πραγματοποίησης κατευθύνσεων σε ορισμένα. Πολλά από τα σχολικά κτίρια είναι ακατάλληλα, με τους δήμους να καλούνται να βγάλουν το φίδι από την τρύπα.

Αλήθεια, γιατί δεν αξιοποιούνται οι μεγάλες δυνατότητες που υπάρχουν για γρήγορη και ασφαλή κατασκευή σύγχρονων σχολικών κτιρίων και υποδομών;

Ενώ, ακόμη κι όταν αυτό γίνεται, πολλά από τα έργα είναι με ΣΔΙΤ, δηλαδή επί της ουσίας με λεφτά του ελληνικού λαού, δίνονται «φιλέτα» στους ιδιώτες;

Η πόλη σας, η Θεσσαλονίκη, βιώνει επίσης αυτές τις αντιφάσεις και σε έναν άλλο τομέα, που αφορά στα μεγάλα έργα κρίσιμων υποδομών, στα Μέσα Μαζικής Μεταφοράς.

Και για να μη σταθούμε αναλυτικά σε όλα αυτά, που δείχνουν πόσο μεγάλη αναντιστοιχία υπάρχει ανάμεσα στις τεράστιες δυνατότητες και στην αδυναμία κάλυψης κοινωνικών αναγκών, όπως είναι τα αναγκαία έργα αντιπλημμυρικής και αντιπυρικής προστασίας ή η γρήγορη και σωστά μελετημένη κατασκευή σύγχρονων οδικών αξόνων κι όχι όπως γίνεται με το flyover, θα σταθούμε μόνο στο ανέκδοτο που λέγεται «Μετρό Θεσσαλονίκης».

Λίγη σοβαρότητα δεν βλάπτει. Ε, δεν είναι και για πανηγύρια τα εγκαίνια μιας γραμμής Μετρό 9,5 όλων κι όλων χιλιομέτρων, η οποία μάλιστα έκανε να κατασκευαστεί 18 ολόκληρα χρόνια και έχει γίνει το πιο σύντομο ανέκδοτο πανελλαδικά!

Δεν είναι και για πανηγυρισμούς το γεγονός ότι, εξαιτίας των παλινωδιών όλων των κυβερνήσεων, κόστισε επιπλέον άλλο μισό δισεκατομμύριο στον ελληνικό λαό.

Για να μη σας πούμε ότι 100 χρόνια πριν, τα πρώτα 11 χιλιόμετρα του Μετρό της Μόσχας χρειάστηκαν λιγότερο από 4 χρόνια για να κατασκευαστούν... Πριν από 100 χρόνια!

Λίγο μέτρο δεν βλάπτει. Αλλά είναι ακόμη κι αυτό μια έκφραση των μεγάλων αντιφάσεων και της αδυναμίας αυτού του συστήματος να λύσει βασικά ζητήματα που αφορούν τη ζωή του λαού.

Η εποχή μας, λοιπόν, μέσα από αυτές τις αντιθέσεις, τις αντιφάσεις που γεννά το σημερινό καπιταλιστικό σύστημα, κρύβει όλα εκείνα τα στοιχεία που θα γεννήσουν το νέο.

Και στη χώρα μας μπορούμε να είμαστε ακόμη πιο αισιόδοξοι, γιατί υπάρχει κάτι πολύ σημαντικό. Και αυτό είναι ότι υπάρχει μία υπολογίσιμη δύναμη για να δυναμώνει ακόμα περισσότερο η πάλη του λαού για να ανοίξει ελπιδοφόρα προοπτική για το μέλλον.

Και αυτή η δύναμη είναι το ΚΚΕ, όπως έδειξαν και οι μεγάλες αγωνιστικές κινητοποιήσεις στις οποίες πρωτοστάτησε, η αλλαγή του αρνητικού συσχετισμού σε πολλά πρωτοβάθμια σωματεία, συλλόγους, Ομοσπονδίες αλλά και στις τελευταίες πολλές εκλογικές αναμετρήσεις πέρσι και φέτος.

Γι' αυτό και τονίζουμε ότι εκφράζει ένα ευρύτερο ρεύμα αμφισβήτησης.

Είναι ελπιδοφόρο, γιατί γεννήθηκε και αναπτύχθηκε μέσα από λαϊκές, νεανικές κινητοποιήσεις, μέσα σε αγώνες σε χώρους δουλειάς.

Αγκαλιάζει πλατύτερα πολλούς που μπορεί να ήταν απογοητευμένοι, πολλούς που μπορεί και σήμερα να βρίσκονται εδώ για πρώτη φορά.

Αυτή η αμφισβήτηση πρέπει να δεθεί πιο γερά με την πρόταση διεξόδου των κομμουνιστών. Να μετατραπεί σε συμπέρασμα μέσα από τη συμμετοχή στους καθημερινούς αγώνες.

Δηλαδή, μέσα στα μεγάλα συνδικάτα, Εργατικά Κέντρα, Ομοσπονδίες, στους φορείς του λαϊκού κινήματος, στους συλλόγους αυτοαπασχολούμενων επαγγελματιών, επιστημόνων και αγροτών, στους φοιτητικούς συλλόγους, παντού όπου οι εργαζόμενοι εμπιστεύονται τους συναδέλφους τους κομμουνιστές στις διοικήσεις για να αντιπαλέψουν την κυρίαρχη πολιτική.

Γιατί μπροστά μας έχουμε μια περίοδο που,. μαζί με δυσκολίες, εμπεριέχει νέες σημαντικές δυνατότητες.

Τα περιθώρια ελιγμών για την κυβέρνηση και τα αστικά κόμματα στενεύουν, κάτω από τους ασφυκτικούς στόχους του εγχώριου κεφαλαίου και των στρατηγικών του επιλογών.

Από τη μία η κυβέρνηση, όσο και να θέλει να παρουσιάσει το μαύρο άσπρο και παρά την εκλογική της μείωση, προχωράει αποφασιστικά το αντιλαϊκό της έργο.

Γιατί η πολιτική των κυβερνήσεων δεν παίρνει εντολές από τον λαό, αλλά από τα μεγάλα αφεντικά, τους βιομηχάνους, τους εφοπλιστές που θέλουν επιπλέον ώρες απλήρωτης δουλειάς, με μισθούς παγωμένους, επιπλέον πακέτα χρηματοδότησης από τη φοροληστεία του λαού, επιπλέον φοροαπαλλαγές και δωράκια για τους ίδιους.

Από την άλλη, τα κόμματα της ξεφτισμένης, «άχρωμης και άοσμης» πλέον σοσιαλδημοκρατίας οδήγησαν στην απογοήτευση ακόμη και τους τελευταίους αμετανόητους, αφού πρώτα είχαν στείλει σπίτι τους πολλές χιλιάδες απλούς λαϊκούς ανθρώπους, που κατά καιρούς πίστεψαν σε αυτά τα κόμματα.

Οι διεργασίες που παρακολουθούμε αυτές τις μέρες στον ΣΥΡΙΖΑ και στο ΠΑΣΟΚ μπορούν να συγκριθούν μόνο με τα ριάλιτι κακής ποιότητας, που μέχρι κι αυτά μπορεί να έχουν μεγαλύτερο ενδιαφέρον.

Ενα μάτσο αρχηγίσκοι, που τσακώνονται για την καρέκλα, μακριά από τα λαϊκά προβλήματα, και πολύ περισσότεροι «αυλικοί», που σήμερα είναι με τον έναν και αύριο προσκολλώνται στον άλλον, αλλά βέβαια όταν χρειαστεί όλοι αυτοί είναι διαθέσιμοι για να ψηφίσουν αντιλαϊκά μέτρα και συμφωνίες.

Δεν έχουν μάλιστα τσίπα και προσπαθούν να πείσουν τον λαό ότι τσακώνονται για το ποιος θα «ρίξει» δήθεν τον Μητσοτάκη.

Γιατί δεν λένε την αλήθεια; Το απαραίτητο συμπλήρωμα του Μητσοτάκη και της ΝΔ είναι.

Η σύμπλευσή τους σε όλα τα στρατηγικά ζητήματα έχει δώσει αέρα στα πανιά της κυβέρνησης να ξεδιπλώνει την επίθεσή της απέναντι στον λαό!

Αυτές οι δυνάμεις είναι τα πιο χρήσιμα δεκανίκια του συστήματος, που σε κάθε εκδοχή τους «ξεπλένουν» μέρα - νύχτα την ΕΕ των μονοπωλίων, των λόμπι και των πολέμων, λέγοντας πως η κυβέρνηση μας απομακρύνει δήθεν από αυτή, ενώ το πρόβλημα είναι ότι κάνει ακριβώς το αντίθετο.

Προβάλλουν ότι ο καπιταλισμός, παρά τα προβλήματά του, είναι το καλύτερο σύστημα που θα μπορούσαμε να ζούμε, πως δεν υπάρχει εναλλακτική στη βαρβαρότητα και προσπαθούν να πείσουν τους εργαζόμενους πως μπορούν να συμβιβαστούν τα συμφέροντα και οι ανάγκες των εκμεταλλευόμενων με αυτές των εκμεταλλευτών τους.

Τις έφαγε με το κουτάλι ο λαός τις απάτες τους, αλλά ως εδώ!

Είναι ώρα ο καθένας να βγάλει τα συμπεράσματά του. Να σκεφτεί:

- Θα συνεχίσουμε στον ίδιο δρόμο;

- Θα σπάσουμε τον φαύλο κύκλο της εναλλαγής απογοήτευσης και νέων αυταπατών;

- Μήπως υπάρχει ένας δρόμος που δεν τον έχουμε δοκιμάσει ακόμη; Που πολλοί από εσάς έως τώρα δεν τον έχετε βαδίσει;

Ναι, πιστεύουμε ότι υπάρχει! Υπάρχει ένας δρόμος που μπορεί να βαδίσει ειδικά η νέα γενιά και να αλλάξει την πορεία αυτού του τόπου.

Είναι ο δρόμος του αγώνα! Με το ΚΚΕ, με την ΚΝΕ, εδώ είναι η διέξοδος!

Μαζικά, χιλιάδες, μέσα και πλάι στις γραμμές του ΚΚΕ και της ΚΝΕ, μπορούν να αντιπαρατεθούν στον σημερινό συσχετισμό.

Γιατί κανένας αντίπαλος δεν είναι ανίκητος. Τίποτα δεν παραμένει ακλόνητο και αναλλοίωτο.

Ο οργανωμένος, αποφασισμένος λαός είναι μια τεράστια δύναμη και η διέξοδος για τον λαό δεν βρίσκεται στην εναλλαγή κυβερνήσεων.

Το έργο το έχουμε δει πάρα πολλές φορές, με πολλά και διαφορετικά κόμματα και χρώματα. Ο καπιταλισμός δεν εξανθρωπίζεται. Η βαρβαρότητα δεν γιατρεύεται.

Γι' αυτό και το Φεστιβάλ της ΚΝΕ μεταφέρει το μήνυμα χρόνο με τον χρόνο: Οτι επιλέγουμε να βαδίσουμε τον δρόμο της ανατροπής αυτού του σάπιου και γερασμένου συστήματος!

Τον δρόμο της οικοδόμησης μιας νέας κοινωνίας, του σοσιαλισμού - κομμουνισμού, χωρίς εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο, χωρίς κρίσεις, φτώχεια, πόλεμο.

Σε αυτόν τον αγώνα έχει θέση κάθε νέος και νέα που βλέπει να του κλέβουν τη ζωή και ψάχνει διέξοδο από τα αδιέξοδα του συστήματος.

Η πρόταση του ΚΚΕ και της ΚΝΕ είναι πραγματικά σύγχρονη και ρεαλιστική, επειδή προβάλλει τις νέες δυνατότητες που αντικειμενικά δημιουργεί στον 21ο αιώνα η ανάπτυξη της επιστήμης και της κοινωνίας, παλεύει μαχητικά για να γίνουν αυτές οι δυνατότητες πραγματικότητα, για τη λαϊκή πλειοψηφία.

Το ΚΚΕ είναι το πιο νέο κόμμα, με σύγχρονες, επαναστατικές και καινοτόμες ιδέες για την ανατροπή του παλιού και γερασμένου κόσμου της εκμετάλλευσης. Με τα πιο όμορφα ιδανικά του συλλογικού αγώνα, της συντροφικότητας, της αλληλεγγύης, της ανιδιοτέλειας και της πίστης στις ανεξάντλητες δυνάμεις της εργατικής τάξης και του λαού.

Βαδίζοντας αυτόν τον δρόμο της επαναστατικής αλλαγής της κοινωνίας μπορούμε να κερδίσουμε μια νέα ζωή, όμορφη και δίκαιη, μια ζωή που πραγματικά αξίζει στην εποχή μας.

Φίλες και φίλοι,

Συντρόφισσες και σύντροφοι,

Οταν πρωτάνοιξε τις πύλες του το 1ο Φεστιβάλ ΚΝΕ - «Οδηγητή» στην Αθήνα, στο γήπεδο του Ζωγράφου, ίσως κανείς δεν θα μπορούσε να φανταστεί ότι θα μετατρεπόταν στον πιο δυνατό πολιτικό - πολιτιστικό θεσμό σε όλη την Ελλάδα.

Σε έναν θεσμό που οι στίχοι από τα τραγούδια των χιλιάδων συνθετών, τραγουδιστών και ποιητών, τα χρώματα, οι χαρακιές από τα έργα των ζωγράφων, των χαρακτών, ο ιδρώτας των ηθοποιών, η δημιουργικότητα των σκηνοθετών που έχουν τιμήσει και έχουν τιμηθεί με τη συμμετοχή τους στο Φεστιβάλ, αποκτούν άλλο νόημα και στίγμα.

Γιατί δεν είναι απλά καλλιτεχνικές δημιουργίες που παρουσιάζονται στον χώρο ενός φεστιβάλ, αλλά συνδέονται με τα βιώματα του ίδιου του λαού, της νεολαίας.

Αποκτούν στον χώρο του Φεστιβάλ μια νέα ζωή γιατί αντανακλούν τις πιο ζωντανές στιγμές στις ζωές εκατοντάδων χιλιάδων.

Ζωντανεύουν εκείνες τις στιγμές που νιώθεις πιο άνθρωπος από ποτέ, γιατί παλεύεις για κάτι πιο μεγάλο, ανώτερο από εσένα.

Γιατί σε εκείνες τις στιγμές δεν είσαι μόνος, νιώθεις πιο δυνατός, νιώθεις κομμάτι μιας πανανθρώπινης υπόθεσης.

Γιατί τότε νιώθεις πιο ζωντανός από ποτέ, όταν αντιλαμβάνεσαι τη δύναμη που έχουν η συλλογικότητα, η συντροφικότητα, ο κοινός αγώνας.

Γιατί τότε μεγαλώνει η πίστη σου σε αυτό που λέγεται άνθρωπος.

Γι' αυτό από αυτά τα σανίδια της Κεντρικής Σκηνής του Φεστιβάλ, που έχουν τραγουδήσει χιλιάδες καλλιτέχνες το τραγουδάμε και το φωνάζουμε:

«Μην καρτεράτε να λυγίσουμε ούτε για μια στιγμή», γιατί «είμαστε αγύριστα κεφάλια» και θα «στέλνουμε πάντα τα χαιρετίσματά μας στην εξουσία τους», γιατί εμείς ξέρουμε καλά ότι «τίποτα» από όσα κάνει ο λαός μας «δεν πάει» και δεν θα αφήσουμε να πάει «χαμένο», γιατί μας δίνουν δύναμη και ελπίδα «τα παιδιά της ΚΝΕ που λένε κάθε μέρα στη ζωή το μεγάλο ΝΑΙ».

Δεν θα λυγίσουμε, λοιπόν, θα συνεχίσουμε. Και για τα επόμενα 50 χρόνια του Φεστιβάλ. Μέχρι τη νίκη για πάντα!

Μέχρι το Φεστιβάλ μας να πάψει να είναι απλά μια μικρογραφία των κόκκινων πολιτειών του μέλλοντος και να γίνει μια μεγάλη γιορτή στις κόκκινες πολιτείες του λαού μας!

Και θα τα καταφέρουμε! Γι' αυτό «είμαστε ακόμα εδώ», ρίχνοντας «κόκκινο στη νύχτα»!

«Εκ μέρους του Κεντρικού Συμβουλίου χαιρετίζουμε τους συντρόφους που δούλεψαν για την επιτυχία του Φεστιβάλ, γι' αυτήν τη μεγάλη γιορτή της νεολαίας που ονειρεύεται, της νεολαίας που αντιστέκεται και παλεύει για μια καλύτερη ζωή.

Κόντρα στην προσπάθεια παρεμπόδισης του Φεστιβάλ εδώ στη Θεσσαλονίκη, κόντρα στην προσπάθεια φίμωσης της ΚΝΕ και του ΚΚΕ, εμείς είμαστε εδώ!

Οι εικόνες με τις δεκάδες χιλιάδες λαού και νεολαίας να κατακλύζουν το πρώην στρατόπεδο "Καρατάσιου" δίνουν αποστομωτική απάντηση!», υπογράμμισε ξεκινώντας τον χαιρετισμό του.

«Η ΚΝΕ είναι διαχρονικά εκεί που χτυπά η καρδιά της νέας γενιάς, σε όλες εκείνες τις στιγμές που συγκλόνισαν τη νεολαία της Θεσσαλονίκης και όλης της χώρας», επεσήμανε ο Θ. Κωτσαντής. «Στις μεγαλειώδεις κινητοποιήσεις για μη συγκαλυφθεί το προδιαγεγραμμένο έγκλημα στα Τέμπη. Η ΚΝΕ συνέβαλε τα δάκρυα να γίνουν χείμαρρος οργής. Η οργή να γίνει απόφαση αγώνα, βάζοντας μπροστά το πραγματικό δίλημμα, "τα κέρδη τους ή οι ζωές μας".

Η ΚΝΕ μπήκε μπροστά για να απομονωθούν οι συμμορίες των φασιστών από τα σχολεία και τις γειτονιές της Θεσσαλονίκης, κόντρα στο σάπιο σύστημα που τους γεννάει και τους θρέφει.

Η ΚΝΕ ήταν εκεί, από την πρώτη μέρα, όταν τάγματα εφόδου δολοφόνησαν τον Αλκη, παλεύοντας μέσα από τους συλλόγους και τα σωματεία να καθαρίσει ο βούρκος του εμπορευματοποιημένου αθλητισμού, να σταματήσουν τα κάθε λογής επιχειρηματικά συμφέροντα να λυμαίνονται το ποδόσφαιρο και τη γνήσια αγάπη του λαού για μια ομάδα.

Η ΚΝΕ ήταν μπροστά στους αγώνες των φοιτητών ενάντια στα ιδιωτικά πανεπιστήμια και την παραπέρα εμπορευματοποίηση της Παιδείας, στη νίκη των φοιτητών ενάντια στην πανεπιστημιακή αστυνομία.

Με την καθοριστική συμβολή των μελών της ΚΝΕ σήκωσαν κεφάλι και οι μαθητές για σύγχρονα, ασφαλή σχολεία, για σχολείο που θα μορφώνει ολόπλευρα, κόντρα στο σχολείο - εξεταστικό κέντρο και αρένα ανταγωνισμού.

Θα κάνουμε ό,τι περνάει από το χέρι μας για να δυναμώσουν αυτές οι μεγάλες στιγμές, όπου οι μαθητές, οι φοιτητές, οι σπουδαστές, οι νέοι εργαζόμενοι γίνονται πρωταγωνιστές των εξελίξεων!

Πιο δυνατή ΚΝΕ σημαίνει πιο δυνατοί οι αγώνες της νεολαίας για τη ζωή και το μέλλον που μας στερούν!

Πιο δυνατή ΚΝΕ σημαίνει πιο αποτελεσματικοί αγώνες που συγκρούονται με τις αιτίες των προβλημάτων και τους ενόχους.

Πιο δυνατή ΚΝΕ σημαίνει αγώνες με προοπτική, για να περάσουμε στην αντεπίθεση και από γενιά χωρίς δικαιώματα να γίνουμε γενιά της πάλης για την ανατροπή!».

«Το Φεστιβάλ ΚΝΕ - "Οδηγητή" στη Θεσσαλονίκη έχει βάλει τη σφραγίδα του στη διεκδίκηση ελεύθερων χώρων πρασίνου και αναψυχής για τον λαό και τη νεολαία.

Γνωρίζουν καλά ο λαός και η νεολαία της Θεσσαλονίκης τη διαχρονική και καθοριστική συμβολή του Φεστιβάλ στην ανάδειξη, αξιοποίηση και ριζική αναμόρφωση των χώρων απ' όπου πέρασε.

Χάρη στο Φεστιβάλ της ΚΝΕ και του "Οδηγητή", το δεύτερο μισό της δεκαετίας του '70 το Πάρκο της Νέας Ελβετίας μετατράπηκε σε κανονικό, μεγάλο, οργανωμένο πάρκο.

Το Πάρκο Στρεμπενιώτη στη Νεάπολη έγινε ολόκληρο Δημοτικό Στάδιο.

Αναμορφώθηκε η Νέα Παραλία της Θεσσαλονίκης, με θεματικά πάρκα εκεί που κάποτε βρίσκονταν οι Σκηνές και τα Θεματικά Στέκια του Φεστιβάλ.

Η πλατεία Τερψιθέας στη Σταυρούπολη από σκουπιδότοπος έγινε πλατεία, χάρη στο Φεστιβάλ και την τότε δημοτική αρχή που είχε κομμουνιστή δήμαρχο, δίνοντας ανάσα στον λαό της περιοχής.

Οι πολιτιστικοί και άλλοι σύλλογοι διοργάνωσαν για πρώτη φορά εκδηλώσεις στο πρώην στρατόπεδο "Κόδρα" στην Καλαμαριά, αφού πρώτα έγινε το Φεστιβάλ της ΚΝΕ και του "Οδηγητή", αφήνοντας το στίγμα του και εκεί.

Το Φεστιβάλ της ΚΝΕ με την παρουσία του επί 13 χρόνια στο παρατημένο πρώην στρατόπεδο "Παύλου Μελά" έβαλε φρένο στην υποβάθμισή του, και τώρα γίνεται Μητροπολιτικό Πάρκο, αν και κυβερνήσεις, τοπικές αρχές και επιχειρηματικά συμφέροντα καθυστερούν και "ξερογλείφονται" για να το εμπορευματοποιήσουν και αυτό, σε βάρος του λαού της περιοχής.

Το στρατόπεδο "Καρατάσιου", εδώ που βρισκόμαστε σήμερα, απέκτησε ζωή και έγινε γνωστό στον λαό όλης της πόλης με την παρουσία του Φεστιβάλ μας την τελευταία τετραετία, δίνοντας ώθηση στους αγώνες του λαού της περιοχής για "Πάρκο Καρατάσιου ανοιχτό - χώρο πρασίνου και αναψυχής για όλο τον λαό"», επεσήμανε ανάμεσα σε άλλα ο Θ. Κωτσαντής.

Σε μια μεγάλη συνάντηση με το ΚΚΕ και την ΚΝΕ, στις πολιτικές και πολιτιστικές εκδηλώσεις - θεσμό για την πόλη, μεταδόθηκε αισιόδοξο μήνυμα συμπόρευσης με τους κομμουνιστές.

Αυτό έδειξε και η πολύ μεγάλη πολιτική συγκέντρωση με ομιλήτρια την Λουίζα Ράζου, μέλος του ΠΓ της ΚΕ του ΚΚΕ, με την οποία κορυφώθηκε το διήμερο και δόθηκε «τόνος» για ένα πολύ πιο αισιόδοξο και όμορφο μέλλον, όπως σηματοδοτεί το σύνθημα του Φεστιβάλ.

Πλούσια ήταν η δραστηριότητα που αναπτύχθηκε σε όλους τους χώρους. «Ζωή χωρίς εκμετάλλευση στην εποχή της τεχνητής νοημοσύνης. Σοσιαλισμός η απάντηση τον 21ο αιώνα» ήταν το θέμα της ομιλίας του Γρηγόρη Λιονή, μέλους της ΚΕ του ΚΚΕ και υπεύθυνου του Τμήματος Οικονομίας της ΚΕ. Συζητήσεις έγιναν ακόμα για το γυναικείο ζήτημα και τους νέους επιστήμονες, ενώ η κεντρική έκθεση ήταν αφιερωμένη στον σοσιαλισμό.

Πραγματοποιήθηκαν μεγάλες συναυλίες - αφιερώματα στον Μίκη Θεοδωράκη και στον Δημήτρη Λάγιο, από τους «Λιποτάκτες», καθώς και στον Δημήτρη Μητροπάνο από τους Πέγκυ Ζήνα, Δημήτρη Μπάση και Κώστα Τριανταφυλλίδη. Επιπλέον, λαϊκό γλέντι από τον Γιώργο Μαργαρίτη, παραδοσιακό γλέντι από τους Otra Rota band και τον Νίκο Φάκαρο, και hip hop συναυλία από τον «Ερνέστο».

Λειτούργησαν Στέκια μαθητών, φοιτητών, νέων στρατευμένων, του ΕΣΥΝ, της ΠΕΑΕΑ - ΔΣΕ, της Συντονιστικής Επιτροπής Αγώνα Αναπήρων, του Συλλόγου «Εμείς που σπουδάσαμε στον σοσιαλισμό», του «Οδηγητή» και του «Ριζοσπάστη», καθώς και βιβλιοπωλείο της «Σύγχρονης Εποχής». Το δικό τους όμορφο πρόγραμμα είχαν το στέκι του «κόκκινου Αερόστατου» και ο Παιδότοπος.

Στις εκδηλώσεις παραβρέθηκε, μεταξύ άλλων, πολυπληθής αντιπροσωπεία της δημοτικής αρχής Πάτρας, με επικεφαλής τον δήμαρχο Κ. Πελετίδη.

Παίρνοντας τον λόγο στην κεντρική συγκέντρωση η Λουίζα Ράζου τόνισε μεταξύ άλλων:

«Η Νεολαία του ΚΚΕ, η ΚΝΕ, έχει όλα τα ιδεολογικοπολιτικά φόντα με νέα ορμή να διαδώσει πλατιά μέσα στη νεολαία το νέο, το καινοτόμο, το ανατρεπτικό, τη ζωντάνια των κομμουνιστικών ιδεών και με την πρωτοπόρα δράση της, μαζί με το Κόμμα, να εκφράσει τις σύγχρονες διεκδικήσεις της νεολαίας στη μόρφωση, στη δουλειά, στη ζωή, στην πάλη για τη νέα, σοσιαλιστική - κομμουνιστική κοινωνία.

Η νέα γενιά, που συσπειρώνεται σήμερα σε αυτόν τον όμορφο αγώνα, είναι αυτή που έχει τη δύναμη να αχρηστεύσει τα ψευτοπρότυπα του καπιταλιστικού τρόπου ζωής. Μέσα στις γραμμές της ΚΝΕ διαμορφώνει αξίες και ιδανικά».

Αναφέρθηκε στις πολεμικές συγκρούσεις, με τη γενοκτονία του Παλαιστινιακού λαού αλλά και στο ρωσο-ουκρανικό μέτωπο, στις αντιθέσεις που φτάνουν στις πολεμικές συρράξεις, επισημαίνοντας:

«Κι όμως, περισσεύει η υποκρισία, όταν οι αστικές πολιτικές δυνάμεις στην ΕΕ και στη χώρα μας χύνουν κροκοδείλια δάκρυα για την άνοδο της ακροδεξιάς, ξαφνιάζονται τάχα, ενώ είναι η πολιτική τους που θρέφει το αυγό του φιδιού. Στην ΕΕ τιμούν τις κυβερνήσεις των Βαλτικών χωρών, που αποκαθιστούν τους συνεργάτες των ναζί, χειροκροτούν τα τάγματα Αζόφ, στηρίζουν την κυβέρνηση Ζελένσκι, εξισώνουν τον ναζισμό με τον κομμουνισμό και μετά ανησυχούν για την άνοδο της Λεπέν, της AfD στη Γερμανία και άλλων μορφωμάτων που το σύστημά τους γεννάει και εκφράζουν αντιθέσεις στο πλαίσιο των αστικών τους τάξεων, άλλες επιδιωκόμενες συμμαχίες.

Αυτά συμβαίνουν ενώ μια ενδεχόμενη οικονομική καπιταλιστική κρίση πλανιέται πάνω από την ΕΕ αλλά και διεθνώς. "Τα θεμέλια πάνω στα οποία χτίσαμε κλονίζονται", προειδοποιεί ο Μ. Ντράγκι στην έκθεσή του για την ανταγωνιστικότητα της βιομηχανίας στην ΕΕ.

Αυτή είναι η βάση που οδηγεί αντικειμενικά τις αστικές κυβερνήσεις στην κλιμάκωση της επίθεσης στα εργατικά - λαϊκά στρώματα, προκειμένου να διασφαλιστεί η κερδοφορία του κεφαλαίου. Γι' αυτό η στροφή της ΕΕ στην πολεμική οικονομία, αφού πλέον η πολιτική της "πράσινης μετάβασης" δεν αρκεί για να διασφαλίσει ικανοποιητική κερδοφορία στα υπερσυσσωρευμένα κεφάλαια».

Στάθηκε στις αντιδράσεις απέναντι σ' αυτήν την πολιτική, στο πώς αξιοποιούνται γι' αυτούς τους σκοπούς η επιστήμη και η τεχνολογία, υπογραμμίζοντας: «Η αντίδραση των φοιτητικών συλλόγων της Αθήνας στην προκλητική συνεργασία του ΕΚΠΑ με τη "Lockheed Martin" είναι σωστή, και συμβάλλει ώστε οι φοιτητές και οι ερευνητές μας να αρνηθούν να καταθέσουν την επιστημονική τους γνώση στην υπηρεσία των κορακιών του πολέμου.

Εμείς θέλουμε οι επιστήμονές μας να σχεδιάζουν και να ερευνούν πώς θα χτίζονται ασφαλή έργα υποδομής αντιπλημμυρικά - αντιπυρικά, γέφυρες και δρόμοι ασφαλείς. Να κατασκευάζουν σύγχρονα μέσα μεταφοράς στη στεριά, στη θάλασσα, στον αέρα. Σπίτια σύγχρονα για την εργατική - λαϊκή οικογένεια και φοιτητικές εστίες.

Θέλουμε οι δάσκαλοι να διδάσκουν την αντικειμενική πραγματικότητα στα παιδιά, σε σύγχρονα σχολεία, αξιοποιώντας όλα τα σύγχρονα διδακτικά μέσα.

Θέλουμε γιατρούς που θα θεραπεύουν χωρίς να κοιτάνε την τσέπη του ασθενούς. Που θα δουλεύουν σε σύγχρονα δημόσια νοσοκομεία, παρέχοντας σε όλους ανεξαιρέτως και απολύτως δωρεάν τις υπηρεσίες τους.

Γιατί σήμερα υπάρχουν όλες οι επιστημονικές και τεχνολογικές δυνατότητες η εργατική τάξη να ζήσει καλύτερα, να ικανοποιηθούν οι διευρυμένες λαϊκές ανάγκες σε όλους τους τομείς της ζωής. Εμπόδιο είναι η κυριαρχία των εκμεταλλευτικών - καπιταλιστικών σχέσεων παραγωγής, με κριτήριο την αύξηση του ποσοστού κέρδους των επιχειρηματικών ομίλων.

Γι' αυτό και το σημερινό επιχειρηματικό - ΝΑΤΟικό πανεπιστήμιο έχει ανάγκη το πειθαρχικό δίκαιο των φοιτητών, του Ν. 4957/2022, με το οποίο διώκονται οι 4 πρωτοπόροι συνδικαλιστές φοιτητές του Τμήματος Πολιτικών Μηχανικών της Πάτρας. Οι πρυτανικές αρχές είναι υπόλογες γι' αυτήν την αντιδραστική, θλιβερή πρωτιά στην εφαρμογή του.

Οι φοιτητές της Πάτρας, και με τους αγώνες τους και με την ανάδειξη της ΠΚΣ σε πρώτη δύναμη ξανά, απάντησαν ότι η καταστολή και η τρομοκρατία δεν πρόκειται να περάσει».

Αναφέρθηκε στα μέτρα της κυβέρνησης της ΝΔ και της ΕΕ, στην προσπάθεια υπεράσπισης των συμφερόντων της αστικής τάξης, με απαγορεύσεις και μέτρα, σημειώνοντας: «Και αν στην Ελλάδα αυτά τα "απαγορεύεται" έχουν μείνει στα χαρτιά πολλές φορές, είναι γιατί εδώ υπάρχει ΚΚΕ, υπάρχει ΚΝΕ, υπάρχουν τμήματα της εργατικής τάξης και νεολαία που αντιστέκονται, που παλεύουν, που παρά τον αρνητικό συσχετισμό δεν το βάζουν κάτω. Και ήταν η στάση του ΚΚΕ και της ΚΝΕ που αυτά τα χρόνια δεν άφησε να κυριαρχήσει η απογοήτευση, η κούραση από κάθε λογής "σωτήρες" που αποδείχθηκαν οι πιο βρώμικοι στυλοβάτες του συστήματος.

Θυμηθείτε ποιοι ήταν δίπλα σας μέσα στην πανδημία, ποιοι αποκάλυψαν ότι για το έγκλημα των Τεμπών δεν έφταιγε "η κακιά η ώρα" αλλά όσοι κυβέρνησαν και κυβερνούν τη χώρα. Ποιοι παλεύουν να αποδεσμευτεί η χώρα και ο λαός μας από τις αστικές ιμπεριαλιστικές συμμαχίες του ΝΑΤΟ, της ΕΕ, τις ΗΠΑ που διεξάγουν εγκλήματα πολεμικά, βαθαίνουν την εκμετάλλευση, χτυπούν τα δικαιώματα. Ποιοι στήριξαν και ανέδειξαν τον ηρωικό αγώνα των εργατών της ΛΑΡΚΟ, των Μεταλλείων στη Χαλκιδική. Ποιοι ήταν μαζί με τους φοιτητές και τους μαθητές στον αγώνα για μόρφωση, για πτυχία με αξία, για ένα μέλλον που ταιριάζει στα παιδιά του λαού μας».

Κλείνοντας η Λ. Ράζου υπογράμμισε: «Ο δρόμος είναι στην οργάνωση και στην πάλη με μαζικούς όρους ώστε οι διεκδικήσεις του λαού, της νεολαίας να συναντηθούν με τις ανατρεπτικές θέσεις του ΚΚΕ για άλλη οργάνωση της κοινωνίας και της οικονομίας, για την εργατική εξουσία.

Να γίνει πολιτική στάση και δράση το σύνθημα "μόνο ο λαός σώζει τον λαό", για να πάρει η αμφισβήτηση - που φουντώνει - ριζοσπαστικά χαρακτηριστικά. Αυτό φοβούνται τα πολιτικά και προπαγανδιστικά επιτελεία του συστήματος. Γι' αυτό όλη μέρα βομβαρδίζουν τον κόσμο με βαρύγδουπες αναλύσεις περί "πολιτικής ασυμμετρίας", ότι δεν είναι καλό για τη "δημοκρατία" τους να μην υπάρχει, δήθεν, αντίπαλος στην κυβέρνηση της ΝΔ, εναλλακτική πρόταση διακυβέρνησης...

Αντιπολίτευση υπάρχει και θα δυναμώσει κι άλλο!

Είναι ο αγωνιζόμενος λαός. Είναι το ΚΚΕ!

Το ΚΚΕ ασκεί πραγματική εργατική - λαϊκή αντιπολίτευση απέναντι στην αντιλαϊκή κυβερνητική πολιτική της ΝΔ, με αφετηρία το ταξικό της περιεχόμενο. Την αντιπαλεύει ως συνεπή αστική δύναμη, που τα στελέχη της με ζήλο κυβερνούν για να υπηρετούνται οι ιεραρχήσεις του κεφαλαίου. Η επιλεκτική ανικανότητα του αστικού κράτους έχει να κάνει με αυτό κυρίως το στοιχείο, όχι με τις προσωπικές ικανότητες του ενός ή του άλλου υπουργού ή πρωθυπουργού».

Παρά τις δύσκολες καιρικές συνθήκες και την ακύρωση της πρώτης μέρας λόγω βροχής, οι εκδηλώσεις του Φεστιβάλ πραγματοποιήθηκαν με μεγάλη συμμετοχή κόσμου. Οι εκδηλώσεις ξεκίνησαν με συζήτηση στο μαθητικό στέκι από την Αναστασία Γεωργιάδου, μέλος του ΚΣ της ΚΝΕ και Γραμματέα Περιοχής Δυτικής Μακεδονίας. Στη συνέχεια πραγματοποιήθηκε μουσικό - αφηγηματικό αφιέρωμα για τα 50 χρόνια του Φεστιβάλ με τους: Δημήτρη Τριανταφυλλίδη, Βαγγέλη Μαραμή, Τόλη Νήρα, Κώστα Αντάρα, που άφησε συγκινημένους τους παρευρισκόμενους, θυμίζοντάς τους στιγμές από την 50χρονη πορεία του Φεστιβάλ.

Το Φεστιβάλ ολοκληρώθηκε με μεγάλη συναυλία από την Γλυκερία και τον Χάρη Μακρή, που παρά το κρύο ξεσήκωσαν το κοινό με τη μουσική τους, προσκαλώντας τους παρευρισκόμενους σε ενθουσιώδη χορό.

Στην ομιλία του ο Δ. Αρβανιτάκης ανάμεσα σε άλλα επισήμανε:

«Σ' αυτή τη γιορτή της νεολαίας πέρασαν και συναντήθηκαν όλες οι γενιές αγωνιστών. Συναντήθηκε η γενιά της Αντίστασης του ΕΑΜ-ΕΛΑΣ, της ΕΠΟΝ, του ΔΣΕ, της ΟΚΝΕ, των ανίκητων αγωνιστών που άντεξαν στις φυλακές και τις εξορίες, με τη νέα γενιά, μετά την πτώση της δικτατορίας. Ολες οι προσπάθειες της αστικής τάξης να σβήσει την ιστορία της χώρας μας, του τόπου μας, έπεσε στο κενό. Με το ΕΑΜ-ΕΛΑΣ ο λαός είχε νίκες, απελευθέρωσε την Ελλάδα από τους ναζί - φασίστες κατακτητές και έγραψε χρυσές σελίδες. Ο ΔΣΕ, ό,τι και να κάνουν οι φασίστες και οι αντικομμουνιστές, ποτέ δεν ηττήθηκε πολιτικά, ηθικά, ιδεολογικά.

Σήμερα το Φεστιβάλ με ορμή και ζωντάνια μιλάει στην καρδιά, στο μυαλό της νεολαίας και αποκαλύπτει.

Σήμερα, που η επιστήμη, η τεχνολογία και η τεχνητή νοημοσύνη αναπτύσσονται συνεχώς, που μπορεί να μειωθεί ο ανθρώπινος μόχθος και να μεγαλώσει ο ελεύθερος χρόνος, αυτό που ισχύει στις συνθήκες του καπιταλισμού είναι η 10ωρη, ακόμα και 12ωρη εργασία, οι ελαστικές σχέσεις εργασίας, η ζωή - λάστιχο. Την ίδια στιγμή που η ανάπτυξη της τηλεϊατρικής, της τρισδιάστατης απεικόνισης των οργάνων του ανθρώπινου οργανισμού είναι μια πραγματικότητα, η κατάσταση στην υγεία χειροτερεύει διαρκώς με τη συνεχιζόμενη υποβάθμιση, ιδιωτικοποίηση και εμπορευματοποίηση.

Λύση για τον λαό υπάρχει.

Η νέα εποχή στην τεχνολογία απαιτεί μια νέα εποχή και κοινωνία.

Δεν είναι η πρώτη φορά στην Ιστορία που η ανάπτυξη της επιστήμης και της τεχνολογίας οδήγησε σε θεαματικές αλλαγές στην εργασία και στη ζωή της κοινωνίας. Ας θυμίσουμε τις μεγάλες μεταβολές που έφερε στην παραγωγή, στις μεταφορές, στην επικοινωνία και σε άλλους τομείς η ατμομηχανή, ο ηλεκτρισμός, το τηλέφωνο.

Τώρα μπορούμε να αξιοποιήσουμε υπέρ του ανθρώπου τις νέες μεγάλες δυνατότητες που γεννά για τη σοσιαλιστική οικοδόμηση η πληροφορική, η ψηφιακή τεχνολογία, η ρομποτική, η τεχνητή νοημοσύνη. Αυτά είναι "τα χελιδόνια που προμηνύουν τον σοσιαλισμό". Τελικά, ο σοσιαλισμός θα ξαναγίνει και θα είναι και καλύτερος τον 21ο αιώνα.

Η άσχημη κατάσταση των δομών Υγείας, η ανεργία, η απολιγνιτοποίηση, η ακρίβεια στη θέρμανση, η άσχημη κατάσταση των δομών Παιδείας, τα αντιλαϊκά μέτρα σε βάρος των αγροτών και επαγγελματιών που δυσκολεύουν τη ζωή του λαού. Ας μην ψάχνουν ορισμένοι αλλού τι φταίει. Φταίνε τα κέρδη των επιχειρηματικών ομίλων και δεν μπορεί να υπάρξει λύση σε αυτό το πρόβλημα βαδίζοντας στον ίδιο δρόμο της καπιταλιστικής ανάπτυξης.

Προκύπτει αντικειμενικά ένα ερώτημα: Πού πάει η κατάσταση, τι πρέπει να γίνει και πώς, ποιο είναι το εμπόδιο για να ικανοποιηθούν οι σύγχρονες ανάγκες του λαού;

Υπάρχει κίνδυνος γενίκευσης του πολέμου. Υπάρχει η ακρίβεια, η οικονομική κατάσταση σε βάρος του λαού που προωθούν η ΝΔ, το ΠΑΣΟΚ, ο ΣΥΡΙΖΑ και διάφοροι άλλοι εθνικιστές αντιδραστικοί, που στηρίζουν το σύστημα. Τι πρέπει λοιπόν να γίνει;

Αυτό που τονίζει και η ΚΝΕ. Εμείς, ο λαός γράφουμε την Ιστορία. Οι μάζες, οι λαοί αλλάζουν τον κόσμο. Το μέλλον μας είναι ο σοσιαλισμός. Δεν είναι αήττητοι, δεν είναι παντοδύναμοι οι εκμεταλλευτές του λαού μας. Οι πόλεμοι μεταξύ των ιμπεριαλιστών, η καπιταλιστική οικονομία των αντιθέσεων και των κρίσεων, της συσσώρευσης πλούτου, η φτώχεια μπορεί και πρέπει να οδηγήσουν σε δυνάμωμα των καθημερινών αγώνων και ξεσηκωμό του λαού.

Να είμαστε έτοιμοι, όχι μόνο να αντιμετωπίζονται οι επιθέσεις απέναντι στον λαό. Με ισχυρό ΚΚΕ, με δυνατές ΚΟ, με γερή και μαζική ΚΝΕ, με εργατικό κίνημα και κίνημα της νεολαίας να οικοδομούνται οι προϋποθέσεις καθημερινά, ώστε ο λαός να περάσει σε αντεπίθεση, να μπλοκάρει αντιλαϊκά μέτρα, να χαράξει νικηφόρα πορεία για τον σοσιαλισμό.

Στη σημερινή κατάσταση, τη μοναδική διέξοδο υπέρ του λαού τη δίνει το Πρόγραμμα, η πολιτική πρόταση του ΚΚΕ, η καθημερινή δράση στους χώρους δουλειάς, τις πόλεις και τα χωριά, βαδίζοντας σταθερά τον δρόμο της σύγκρουσης με το εμπόδιο της καπιταλιστικής οικονομίας και εξουσίας, για να σπάσει η μοιρολατρία. Στη φρίκη των πολέμων, στον καύσωνα της καταστροφής ολόκληρων λαών, όπως της Παλαιστίνης, και της φτώχειας, ο σοσιαλισμός είναι η ελπίδα, ο οδηγός για νίκες άμεσα με προοπτική την κατάκτηση της εργατικής εξουσίας.

Σύντροφοι και συντρόφισσες, φίλες και φίλοι,

Σας καλούμε να πιάσουμε το νήμα από τη "φλέβα" των μεγάλων αγώνων σε όλα αυτά τα μέτωπα. Σας καλούμε να πάρετε μέρος στη μεγάλη συζήτηση που ήδη γίνεται εκεί που ο λαός μας αγωνίζεται, οργανώνεται γύρω από το τι κίνημα χρειάζεται σήμερα η εργατική τάξη για τη συμμαχία της με τα λαϊκά στρώματα της πόλης και της υπαίθρου.

Μην μένετε θεατές σε μια συζήτηση που αφορά τις καρέκλες στον ΣΥΡΙΖΑ, στο ΠΑΣΟΚ, την κυβέρνηση και νέα οχήματα που θα υπηρετήσουν με συνέπεια μνημόνια, την ΕΕ και το ΝΑΤΟ.

Δεν έχουμε άλλο χρόνο για χάσιμο.

Οι προτάσεις και το Πρόγραμμα του ΚΚΕ μπορούν να δώσουν πρωτόγνωρες κατακτήσεις στην εργατική τάξη, στον λαό μας. Είναι κρίσιμο σήμερα ευρύτερες δυνάμεις του λαού και της νεολαίας να εμπνευστούν και να πιστέψουν ότι υπάρχει διέξοδος από τη σημερινή βαρβαρότητα και αυτή τη διέξοδο διεκδικεί και παλεύει μαζί με τον λαό το ΚΚΕ».

Με μαζική συμμετοχή, πλούσιο πρόγραμμα και το σύνθημα «Λευτεριά στην Παλαιστίνη» να ακούγεται δυνατά, πραγματοποιήθηκαν το Σάββατο οι εκδηλώσεις του 50ού Φεστιβάλ στη Λαμία, με ομιλητή τον Τηλέμαχο Δημουλά, μέλος της Γραμματείας της ΚΕ του ΚΚΕ.

Νέοι, εργαζόμενοι, άνθρωποι κάθε ηλικίας ανταποκρίθηκαν στο κάλεσμα της ΚΝΕ, συμμετέχοντας στο μεγάλο πολιτικό - πολιτιστικό γεγονός, που ξεκίνησε με παρουσίαση παραδοσιακών χορών από το συγκρότημα «Αλ Αουντε» της Παλαιστινιακής Παροικίας Ελλάδας, κάτω από το θερμό χειροκρότημα του κοινού.

Το σύνθημα «Λευτεριά στην Παλαιστίνη» ακούστηκε δυνατά στον χώρο του Φεστιβάλ, στέλνοντας μήνυμα αλληλεγγύης στον αγωνιζόμενο λαό της Παλαιστίνης και καταδίκης της γενοκτονίας που βιώνει από το κράτος - δολοφόνο Ισραήλ. Στην παλαιστινιακή χορευτική ομάδα προσφέρθηκαν λευκώματα από την Ιστορία του ΚΚΕ ως αναμνηστικά δώρα για τη συμμετοχή τους, ενώ από την πλευρά τους ανταπέδωσαν προσφέροντας παραδοσιακές μαντίλες από τη χώρα τους.

Το ενδιαφέρον των επισκεπτών συγκέντρωσε επίσης το ταμπλό για τον αγώνα των εργαζομένων της ΛΑΡΚΟ, ενώ στον Παιδότοπο του Φεστιβάλ έγινε παρουσίαση του παιδικού βιβλίου «Οι παπουτσωμένοι δράκοι», με αφήγηση από την συγγραφέα του βιβλίου, Ελένη Κίλιμπα, συνοδεία κιθάρας από τον Βαγγέλη Φουντάνα.

Οι εκδηλώσεις ολοκληρώθηκαν με συναυλία από τον «Εισβολέα full band», που ξεσήκωσε το νεανικό κοινό, αλλά και λαϊκό παραδοσιακό γλέντι με το συγκρότημα «Μαντάρα».

Με πολύ μεγάλη συμμετοχή κόσμου, από τις μεγαλύτερες των τελευταίων χρόνων, πραγματοποιήθηκε το 50ό Φεστιβάλ στα Τρίκαλα, όπου την Παρασκευή μίλησε ο Θανάσης Παφίλης, μέλος της ΚΕ του ΚΚΕ.

Το πρόγραμμα περιλάμβανε ακόμα μουσικοθεατρικό δρώμενο με τίτλο «Στη σκιά της ελευθερίας», σε επιμέλεια της Γωγώς Κατσιανάκου, καθώς και συναυλίες με το μαθητικό σχήμα «Καλλιγράφημα» και την Ματούλα Ζαμάνη.

Στο Ρέθυμνο οι διήμερες εκδηλώσεις του Φεστιβάλ κορυφώθηκαν το Σάββατο με την πολιτική συγκέντρωση και ομιλία από τον Κυριάκο Ιωαννίδη, μέλος της ΚΕ του ΚΚΕ και υπεύθυνο του Τμήματος Παιδείας και Ερευνας της ΚΕ.

Την ίδια μέρα ξεχώρισαν οι συζητήσεις στο Μαθητικό Στέκι με θέμα «Κάψε τα σενάρια και γράψε το δικό σου», στο Φοιτητικό Στέκι με θέμα «Ελα μαζί μας για να αλλάξουμε τον κόσμο! Γνώρισε την ΚΝΕ», και στο Στέκι Νέων Εργαζομένων με θέμα τις συνθήκες εργασίας κατά τη διάρκεια της τουριστικής σεζόν.

Οι εκδηλώσεις ξεκίνησαν με την παρουσίαση αφηγηματικού αφιερώματος και ντοκιμαντέρ για τα 50 χρόνια του Φεστιβάλ, ενώ την πολιτική συγκέντρωση ακολούθησε συναυλία από το μουσικό συγκρότημα «Σχήμα Λόγου».

Με μαζικές εκδηλώσεις στο Πάρκο Γουδέ, το Φεστιβάλ άφησε το στίγμα του και στη Σπάρτη την Παρασκευή. Πραγματοποιήθηκαν μουσικό - αφηγηματικό αφιέρωμα στα 50 χρόνια του Φεστιβάλ και πολιτική συγκέντρωση με ομιλία από τον Βασίλη Πύρρο, μέλος του Γραφείου του ΚΣ της ΚΝΕ. Ακολούθησε λαϊκό γλέντι από το συγκρότημα «Γραμμές», που κέρδισε το χειροκρότημα.

Στην «κόκκινη πολιτεία» λειτούργησαν Μαθητικό και Φοιτητικό Στέκι και έκθεση βιβλίου της «Σύγχρονης Εποχής», ενώ στον χώρο δέσποζε θεματική έκθεση «Σοσιαλισμός η απάντηση τον 21ο αιώνα», όπου μέλη της ΚΝΕ πραγματοποίησαν ξεναγήσεις. Αντίστοιχα, οι μικροί φίλοι του Φεστιβάλ βρήκαν στον Παιδότοπο δημιουργική απασχόληση μέσα από θεματικά εργαστήρια και μπόλικο παιχνίδι. Επίσης, στον χώρο φιλοξενήθηκαν έργα εικαστικών - πολιτιστικές δημιουργίες μελών του Στεκιού Πολιτισμού της ΚΝΕ.

Το καλλιτεχνικό - πολιτιστικό πρόγραμμα μετέτρεψε τις δύο βραδιές σε μια πραγματική γιορτή της νεολαίας. Την Πέμπτη οι εκδηλώσεις στην κεντρική σκηνή άνοιξαν με αφιέρωμα στο ροκ από τους AMRON 15. Είχε προηγηθεί στο Μαθητικό Στέκι φωτογραφικό αφηγηματικό αφιέρωμα από μαθητές της ΚΝΕ, με θέμα «Φωτογραφίζοντας την πόλη μας μέσα από τους αγώνες της». Το Σάββατο οι εκδηλώσεις άνοιξαν με αφιέρωμα στον Νίκο Καββαδία από την ομάδα μουσικής του Στεκιού Πολιτισμού της ΚΝΕ, ακολούθησαν «Οι Τρεις Χάριτες και Μία», με αφιέρωμα στο πολιτικό τραγούδι, και το πρόγραμμα ολοκληρώθηκε με μεγάλη συναυλία από την Ματούλα Ζαμάνη.

«Το Φεστιβάλ» - είπε - «εκφράζει τις αγωνιστικές διεκδικήσεις χιλιάδων μαχητών της ζωής, δείχνει τον δρόμο προς το μέλλον που αντιστοιχεί στα συμφέροντα της εργατικής τάξης, του λαού και της νεολαίας, εκφράζει τα όνειρα, τις ελπίδες για τη νέα σοσιαλιστική - κομμουνιστική κοινωνία.

Η αντεπανάσταση δεν μας τρόμαξε, δεν μας τρομάζει. Γινόμαστε σοφότεροι, εκτιμούμε αντικειμενικά και υπερασπιζόμαστε τις μεγάλες, πρωτοποριακές κατακτήσεις του σοσιαλισμού, βγάζουμε συμπεράσματα για τα λάθη και τις οπορτουνιστικές παρεκκλίσεις που οδήγησαν στην ανατροπή.

Συνεχίζουμε με μεγαλύτερη αποφασιστικότητα για τη συγκέντρωση και προετοιμασία των εργατικών - λαϊκών δυνάμεων, καθημερινά στο καμίνι της σύγκρουσης με το κεφάλαιο και την εξουσία του, τις αστικές κυβερνήσεις και τα κόμματα του συστήματος. Πρωτοπόροι για την ανασύνταξη του εργατικού κινήματος, την οικοδόμηση και ανάπτυξη της κοινωνικής συμμαχίας, για την εργατική - λαϊκή εξουσία».

Ο Γ. Μαρίνος έκανε εκτενή αναφορά στους ιμπεριαλιστικούς ανταγωνισμούς, στον πόλεμο της Ουκρανίας και τις αιτίες του, στην επικίνδυνη κλιμάκωση που διαμορφώνει όρους γενίκευσης του πολέμου, στη γενοκτονία του Παλαιστινιακού λαού από το κράτος - δολοφόνο Ισραήλ και στο κίνημα αλληλεγγύης, στη στάση αρχών του ΚΚΕ και στη σημασία της κοινής πάλης των λαών για την εξάλειψη των αιτιών των ιμπεριαλιστικών πολέμων, την ανατροπή του εκμεταλλευτικού συστήματος.

Κάλεσε τον λαό και τη νεολαία να καταδικάσουν αποφασιστικά την εμπλοκή της Ελλάδας και τη μετατροπής της σε ΝΑΤΟικό ορμητήριο. Να καταδικάσουν την κυβέρνηση της ΝΔ, τον ΣΥΡΙΖΑ, το ΠΑΣΟΚ και τα άλλα κόμματα που είναι συνένοχα, και έφτασαν μέχρι το σημείο να υπερασπίζονται ξεδιάντροπα το κατασκευασμένο «δικαίωμα αυτοάμυνας» του κατοχικού κράτους του Ισραήλ.

Να καταδικάσει ο λαός το ΝΑΤΟ και την ΕΕ, που υλοποιεί το σχέδιο της «πολεμικής οικονομίας» για τα συμφέροντα των ευρωπαϊκών μονοπωλίων. Να πάρει υπόψη την έκθεση Ντράγκι, του πρώην προέδρου της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας, που σηματοδοτεί ολομέτωπη αντιλαϊκή επίθεση και εισηγείται πακτωλό δισ. στα μονοπώλια, για την ανταγωνιστικότητα της καπιταλιστικής οικονομίας και την ενίσχυση της πολεμικής βιομηχανίας, μπροστά στη νέα καπιταλιστική κρίση και την προετοιμασία γενικευμένου πολέμου.

«Αντιμετωπίζουμε τις εξελίξεις με μεγάλη ευθύνη, με απαιτητικό κριτήριο, αλλά αυτή η υπεύθυνη στάση δεν υποτιμά το αναμφισβήτητο γεγονός ότι το ΚΚΕ, εξοπλισμένο με το επαναστατικό του Πρόγραμμα, την επαναστατική του πολιτική, είναι πρωταγωνιστής στην εργατική - λαϊκή πάλη, πραγματική αντιπολίτευση που κοιτάζει μπροστά, στο μέλλον.

Αντιπαλεύουμε μαχητικά τον αρνητικό συσχετισμό δυνάμεων με συναίσθηση των μεγάλων μας καθηκόντων, και έχει σημασία ότι μέσα σε δύσκολες συνθήκες στην Ευρώπη, διεθνώς, σε συνθήκες υποχώρησης του κομμουνιστικού κινήματος, το ΚΚΕ είναι φάρος που εκπέμπει αισιοδοξία και ελπίδα, παλεύει μαζί με άλλα ΚΚ για την επαναστατική ανασυγκρότηση του κομμουνιστικού, του εργατικού κινήματος, στηρίζει τους μεγάλους λαϊκούς αγώνες που οργανώνονται στην Ευρώπη, ενάντια στη γενικευμένη επίθεση της ΕΕ και των αστικών τάξεων», είπε.

Ο Γ. Μαρίνος αναφέρθηκε στα ελπιδοφόρα στοιχεία μέσα στο εργατικό κίνημα, στην ανάπτυξη της ταξικής πάλης στα Γιάννενα και στον πρωτοπόρο ρόλο του Εργατικού Κέντρου της πόλης, στους αγροτικούς και τους φοιτητικούς αγώνες.

«Μέσα στο καμίνι της πάλης γεννήθηκε και αναπτύσσεται το ρεύμα αμφισβήτησης της κυρίαρχης πολιτικής και αυτή είναι σημαντική εξέλιξη, που θα ενισχυθεί με τη δική μας προσπάθεια, θα πάρει πιο βαθιά ανατρεπτικά χαρακτηριστικά.

Οργανώθηκαν πανελλαδικές απεργίες, μεγαλειώδεις αγώνες των εργατών της ΛΑΡΚΟ, των μεταλλωρύχων στη Χαλκιδική, κινητοποιήσεις σε δεκάδες κλάδους και επιχειρήσεις, αγροτικά μπλόκα, φοιτητικά συλλαλητήρια, και τα Γιάννενα έδωσαν το αγωνιστικό τους "παρών", με τις σημαντικές απεργίες στο εργοστάσιο "Ζαγόρι", σε άλλες επιχειρήσεις, σε μαζικές διαδηλώσεις.

Ο κυβερνητικός "τσαμπουκάς" έσπασε!

Η ΝΔ, που έψαχνε βολική αντιπολίτευση στα σαπάκια της σοσιαλδημοκρατίας, βρήκε μπροστά της για άλλη μια φορά την εργατική - λαϊκή αντιπολίτευση, με το ΚΚΕ μπροστά. Θορυβήθηκε από τη φθορά και το αρνητικό γι' αυτήν αποτέλεσμα των ευρωεκλογών και προσπαθεί να "ρεφάρει", ωραιοποιώντας την οδυνηρή πραγματικότητα που βιώνει ο λαός, αναποδογυρίζοντας την πραγματικότητα, δίνοντας ρεσιτάλ υποκριτικού ενδιαφέροντος για την "καθημερινότητα" του πολίτη, όπως λέει».

«Αναμφισβήτητα» - κατέληξε ο Γ. Μαρίνος - «τα λαϊκά προβλήματα είναι χρόνια, οι ευθύνες διαχρονικές και δεν υπάρχει το παραμικρό περιθώριο για αναμονή του λαού και ανοχή στο εκμεταλλευτικό σύστημα, την πηγή των προβλημάτων, το αστικό κράτος, την κυβέρνηση της ΝΔ ή κάποια άλλη δεξιά, κεντροδεξιά ή κεντροαριστερή, ψευτοπροοδευτική παραλλαγή, όπως και να την ονομάσουν, ως όχημα εγκλωβισμού του λαού και συνέχισης της αντιλαϊκής πολιτικής.

Ο βαθύς και αγιάτρευτος εκφυλισμός του ΣΥΡΙΖΑ, η κακόγουστη παράσταση των επίδοξων σωτήρων και οι "καρεκλομαχίες" στο ΠΑΣΟΚ, είναι η άλλη όψη της πολιτικής τους, της πολιτικής της σοσιαλδημοκρατίας που υπηρέτησε και υπηρετεί το σύστημα, τα συμφέροντα του μεγάλου κεφαλαίου, τις αποφάσεις του ΝΑΤΟ και της ΕΕ, κι αυτά είναι καθοριστικά κριτήρια που πετάνε στον κάδο των απορριμμάτων τη σαβούρα των συνθημάτων που χρησιμοποιούν, περί "αντιπολίτευσης", "προοδευτισμού" και άλλα καιροσκοπικά κατασκευάσματα.

Οι δυνάμεις αυτές έχουν κάνει και κάνουν μεγάλη ζημιά, έχουν καταργήσει θεμελιακά εργατικά - λαϊκά δικαιώματα, είναι μηχανισμός καταστολής της λαϊκής απαιτητικότητας και ριζοσπαστικοποίησης.

Τώρα υπάρχει πλούσια πείρα, διαψεύστηκαν ξανά και ξανά οι ψεύτικες προσδοκίες περί φιλολαϊκής διαχείρισης του καπιταλισμού. Οι αστικές κυβερνήσεις εναλλάσσονται, γδέρνουν τον λαό, προκαλούν αγανάκτηση που προσπαθούν εκ νέου να την ελέγξουν, να τη χειραγωγήσουν, μέσα από την αναμόρφωση του αστικού πολιτικού συστήματος, για να έρθει νέος χαλίφης στη θέση του χαλίφη, για να συνεχίζεται ο ίδιος φαύλος κύκλος της εναλλαγής, της διαιώνισης της εκμετάλλευσης.

Αυτό επαναλαμβάνεται και σ' αυτό το κρίσιμο ζήτημα επιβάλλεται να δοθεί δυναμική λαϊκή απάντηση, με πολύ γερό εργατικό - λαϊκό κίνημα, ακόμα πιο οργανωμένους ταξικούς, συντονισμένους αγώνες, με πολύ ισχυρό ΚΚΕ, στον δρόμο της ανατροπής της εξουσίας των μονοπωλίων.

Αυτό φοβούνται το σύστημα και οι απολογητές του και καταφεύγουν στον αντικομμουνισμό, κουνάνε το σκιάχτρο των ακροδεξιών εφεδρειών τους, συκοφαντούν τις κατακτήσεις και τα επιτεύγματα της σοσιαλιστικής οικοδόμησης στη Σοβιετική Ενωση, αλλά η κοινωνική εξέλιξη θα προχωράει.

Ο σοσιαλισμός εκφράζει αναγκαιότητα και θα οικοδομηθεί θέλουν δεν το θέλουν οι αντίπαλοί του, θα οικοδομηθεί σε νέες συνθήκες, αξιοποιώντας τα επιτεύγματα της επιστήμης και της τεχνολογίας, την υψηλή παραγωγικότητα της εργασίας, με εργατικό και επιστημονικό δυναμικό που μπορεί να ανταποκριθεί στο χτίσιμο της νέας κοινωνίας».

Ανταποκρίσεις από τις υπόλοιπες εκδηλώσεις του Φεστιβάλ που έγιναν τις περασμένες μέρες σε πολλές πόλεις θα δημοσιευτούν στο αυριανό φύλλο του «Ριζοσπάστη».