Βλέποντας τα «μεταλλαγμένα» ΚΚ της Ευρώπης, μετά τις ανατροπές, κατανοούμε ότι την πρόοδο και την εξέλιξη των κατά τόπους μ.λ.κ. την εμπόδισε η ανυπαρξία ενός ΚΚ νέου τύπου και παράλληλα η ίδια η δράση νεότευκτων κεντροαριστερών «δημοκρατικών» κομμάτων που έσπειραν την απογοήτευση, την πλάνη και την ενσωμάτωση στο σύστημα.

Η συλλογική σκέψη του Κόμματος, οι αποφάσεις για το τι πολιτική, τακτική και στρατηγική θα ακολουθήσει, πηγάζουν και από τις αντικειμενικές ιστορικές συνθήκες που ζούμε. Αυτές νομίζω τις συνθήκες ούτε και τα πρόσφατα διαγραμμένα μέλη μας τις αγνοούσαν, ούτε διαφορετικά τις ερμήνευαν, άλλο αν δεν είχαν πλέον τις αντοχές να συνεχίσουν στον πραγματικά δύσκολο δρόμο που ακολουθούμε, σαν το φάρο μέσα στη θαλασσοταραχή. Θα ήταν πιο τίμιο να το παραδεχτούν, να κάνουν στην άκρη, σεβόμενοι την προηγούμενή τους διαδρομή, αλλά και όλους τους υπόλοιπους ανώνυμους συντρόφους που μαζί τους βάλανε πλάτη για να κάνει βήματα μπροστά η υπόθεση της εργατικής τάξης στη χώρα μας.

Οι προσεγγίσεις μας από το 14ο Συνέδριο και μετά επιβεβαιώνονται από την ίδια τη ζωή και αυτό βρήκε, με τη δική μας δράση, αντιστοίχιση και στις αντιδράσεις του ίδιου του μαζικού, λαϊκού κινήματος απέναντι στις αντιλαϊκές επιλογές ΕΕ, κυβέρνησης και αντιπολίτευσης. Φανταζόμαστε πόσο θα ήταν διαφορετικά η κατάσταση τώρα, αν τα είχαμε «στρίψει» και εμείς; Ισως να 'χαμε λίγο διαθέσιμο χώρο στα ΜΜΕ, ίσως κάποιο φιλικό χτύπημα στην πλάτη, αλλά για τους εργαζόμενους, τα δικαιώματά τους, το μαζικό, λαϊκό κίνημα, άκρα του τάφου σιωπή! Αυτό δεν μπορεί να το αγνοήσει κανένας «καλοπροαίρετος» και «θορυβημένος» για τη φυσιογνωμία του Κόμματος.

Οι αντιδράσεις βέβαια που αναπτύχθηκαν, χωρίς να αγνοείται ο περίγυρος, δεν είναι οι πρέπουσες σε μέγεθος και ποιότητα, εκεί μάλιστα να κριθούμε και να σκύψουμε με περισυλλογή, να δούμε πώς θα βελτιώσουμε και τις δικές μας προσπάθειες, πώς θα τρανώσει το Κόμμα για να ενισχυθεί η πάλη του λαού, στο πώς θα χτιστεί το ΜΕΤΩΠΟ, αυτό το εργαλείο που θα συνενώσει - θα συντονίσει - θα ανοίξει το δρόμο ώστε η αυξανόμενη αντίδραση διαφορετικών κοινωνικών στρωμάτων (που οι εφαρμοζόμενες πολιτικές τούς βάζουν στο ίδιο τσουκάλι για ψήσιμο) να αποτελέσει την ταφόπλακα στα περαιτέρω σχέδια που απεργάζονται για το λαό και τη χώρα μας ντόπια και ξένα κέντρα.

Οι εκτιμήσεις μας, για το διεθνή περίγυρο, για το εσωτερικό της χώρας και η αντίστοιχη δράση που αναπτύξαμε (κρίνεται στο συνέδριο η ποιότητα και το μέγεθός της), δε βοηθάει και τα κινήματα των χωρών, ιδιαίτερα στην Ευρώπη, που οι «δημοκράτες» αριστεροί συμμετέχουν ή στηρίζουν κυβερνήσεις που καταπατούν τα κοινωνικά δικαιώματα και τις ελευθερίες των εργαζομένων, πάντα στο όνομα του «αντικειμενικού» ευρωμονόδρομου ή βομβαρδίζουν το σερβικό λαό; Βεβαίως και βοηθούν, δίνουν κουράγιο, εμπειρία, ανοίγουν δρόμους στα κατά τόπους μαζικά λαϊκά κινήματα. Γι' αυτό ο αγώνας μας να αντιπαλέψουμε τις συνέπειες των πολιτικών που εκπορεύονται από την ΕΕ και εφαρμόζει η κυβέρνηση, στηρίζει η αντιπολίτευση και κάποιοι προσπαθούν να αμβλύνουν τον πόνο που δημιουργεί η εφαρμογή τους - στην προοπτική να απαγκιστρωθούμε από τα δεσμά του υπερεθνικού κέντρου - δε δίνει μόνο ανάσα και προοπτική στον ελληνικό λαό, αλλά και στα κινήματα των άλλων λαών, που μέσα από ατελείωτες «σειρήνες» της υποταγής και της ενσωμάτωσης προσπαθούν να βγουν στον αφρό.

Γι' αυτό είναι πολύ θετικός ο προσανατολισμός μας και οι προσπάθειες που καταβάλλουμε στο να γίνει εφικτός ο τόσο απαραίτητος συντονισμός του διεθνούς κομμουνιστικού και εργατικού κινήματος. Δε γίνεται διαφορετικά, θα πρέπει μέσα από την ανταλλαγή των εμπειριών μας να αντιπαλέψουμε και σε διεθνές επίπεδο τη Διεθνή των πολυεθνικών και των μονοπωλίων, με όποια έκφραση κι αν εμφανίζεται, να δημιουργήσουμε το αντίπαλο δέος στην αχαλίνωτη δράση του ιμπεριαλισμού και του νέου δόγματος του ΝΑΤΟ.

Αν εμείς, στριμωγμένοι από την πίεση που μάς ασκείται και τις υπαρκτές αντικειμενικά δυσκολίες, ενδώσουμε και πούμε «ο γέγονε, γέγονε» πάλη τώρα μέσα στα πλαίσια που μας ορίζουν ο «αντικειμενικός» ευρωμονόδρομος και διεθνής ιμπεριαλισμός, καλύτερα να πάμε στα σπίτια μας, υπάρχουνε καλύτεροι υπηρέτες αυτής της πολιτικής. Η Εργατική Τάξη θα δυσκολευτεί αλλά θα ξαναδημιουργήσει τον πολιτικό της φορέα!

• Ανάδειξη στελεχών από την εργατική τάξη: Θέλει πολλή δουλιά, βασανιστική θα έλεγα, γιατί δυσκολεύουν οι συνθήκες εργασίας και διαβίωσης των εργαζομένων. Απαιτείται μόρφωση ιδεολογικοπολιτική - δεν αρκεί μόνο η αυτομόρφωση - των νέων εργατικών και όχι μόνο στελεχών μας για να στερεώσει μέσα τους αυτό που κατάκτησαν μέσα από τους αγώνες και τις εμπειρίες του κινήματος.
• ΚΝΕ: Προσοχή στο μέλλον μας! Εχουμε καλή πάστα νεολαίων. Βοήθησαν το Κόμμα (αυτή την εμπειρία έχουμε στη Θεσσαλονίκη), τόσο στις τελευταίες εκλογικές αναμετρήσεις, όσο και στους καθημερινούς αγώνες του κινήματος. Εδωσαν πνοή με τη ζωντάνια τους στο Αντιιμπεριαλιστικό κίνημα και στους αγώνες που έδωσε αυτό στην πόλη μας. Εφεραν καλά αποτελέσματα με τη δράση τους στο φοιτητικό, μαθητικό κίνημα. Πρέπει να 'ναι στη μόνιμη έγνοια όλων μας, σε όποιο μετερίζι μάς βάζει το Κόμμα και όχι μόνο του άμεσου καθοδηγητή. Πρέπει να τους διαπαιδαγωγήσουμε με τις αξίες και τα ιδανικά της εργατικής τάξης, να τους ατσαλώσουμε γιατί η ταξική πάλη θα οξυνθεί, οι εργασιακές συνθήκες χειροτερεύουν.
• Υπάρχουν άλλες πολιτικές δυνάμεις για να συμμαχήσουμε στη δημιουργία του ΜΕΤΩΠΟΥ, όπως αυτό το προσδιορίσαμε με το 15ο Συνέδριο;

Αυτή τη στιγμή δεν είναι τόσο ορατές οι πολιτικές δυνάμεις που θα στέρξουν σ' αυτή την κατεύθυνση. Η ίδια η ζωή όμως θα τις δημιουργήσει, η όξυνση της ταξικής πάλης και οι αγώνες που θα αναπτυχθούν σε αμυντική αλλά και διεκδικητική προοπτική. Πολύ ντόρος γίνεται από «πρώην» και άλλα «φιλότιμα» κέντρα για το ΣΥΝ ότι είναι μια τέτοια πολιτική δύναμη και να μην την αγνοήσουμε. Η εμπειρία μας από τον κλάδο των τραπεζοϋπαλλήλων άλλα λέει. Την εποχή της υπογραφής της Συνθήκης του Μάαστριχτ, με τις λίγες δυνάμεις που είχαμε στο χώρο λόγω της πρόσφατης τότε διάσπασης του Κόμματος, τους προτείναμε την από κοινού στήριξη του αναφαίρετου δημοκρατικού δικαιώματος του ελληνικού λαού για δημοψήφισμα, δεν τους προτείναμε αγώνα για αποδέσμευση από την τότε ΕΟΚ. Τι κάνανε οι «φίλοι» μας στην «επί μέρους συνεργασία»; Γαργάρα και πλάτη στο να κοιμίσουν τους εργαζόμενους. Το ίδιο και στη Συνθήκη του Αμστερνταμ. Οταν η πλειοψηφία της ΟΤΟΕ υπέγραφε ξεχωριστή ΣΣΕ για τα συνδικαλιστικά στελέχη με έξτρα αμοιβές και υπηρεσιακές προαγωγές, μόνο οι ΕΣΑΚίτες το καταψήφισαν και ενημέρωσαν, με όσες δυνάμεις είχαν, τους εργαζόμενους, για να υπάρξει αντίδραση στον εκμαυλισμό των συνειδήσεων. Οι «αριστεροί» μας, τι έκαναν; Μία από τα ίδια, τα πόστα μας στην ΟΤΟΕ να είναι καλά και η «αριστερή» συνδιαχείριση του εκάστοτε «αναγκαίου» κακού. Ευχαριστώ, δε θα πάρουμε! Υπάρχουν οι απλοί εργαζόμενοι στη βάση όλων των πολιτικών κομμάτων που πλήττονται το ίδιο από τις πρασινογάλαζες πολιτικές με ροζ αποχρώσεις. Σ' αυτούς θα πρέπει να απευθυνθούμε με υπομονή και επιμονή, με έλεγχο της δουλιάς μας, με χαρτί και μολύβι. Ο κόσμος «βράζει», κόντρα στον αποπροσανατολισμό ΜΜΕ, κυβέρνησης, αντιπολίτευσης, να μπολιάσουμε τις συνειδήσεις τους με την αναγκαιότητα του ΜΕΤΩΠΟΥ, της Λαϊκής οικονομίας και της Λαϊκής εξουσίας. Οτι η αντίσταση στις καπιταλιστικές αναδιαρθρώσεις - που πάνε να σμπαραλιάσουν τους εργαζόμενους - πρέπει να έχει σαν αφετηρία ανάπτυξής της τη γραμμή «κόντρα στα μονοπώλια και τον ιμπεριαλισμό», διαφορετικά εγκλωβιζόμαστε στα πλαίσια που αυτοί βάζουν για μας χωρίς προοπτική.

Εχουμε πρόταση διεξόδου. ΠΡΟΧΩΡΑΜΕ!

1. Η ποιοτική αύξηση είναι φυσιολογικό να στηριχτεί στο πλησίασμα της νεολαίας και στη σωστή ενημέρωσή της για τους τρόπους και τις μεθόδους ώστε να μπορέσει να αντιμετωπίσει το αδιέξοδο που την οδηγεί η πολιτική του καπιταλιστικού συστήματος.

2. Η ποιοτική βελτίωση είναι συνδεδεμένη με τη συστηματική μελέτη των αρχών του Μαρξισμού - Λενινισμού και με την πληρέστερη ενημέρωσή τους για τις σημερινές συνθήκες που δημιουργούν οι ιμπεριαλιστικές δυνάμεις με κύριο σκοπό να πετύχουν την παραπλάνηση και την παραδοχή ότι άλλος δρόμος εκτός της υποταγής στις σύγχρονες συνθήκες του καπιταλισμού δεν υπάρχει γιατί κάθε τυχόν αντίσταση οδηγεί σε αδιέξοδο και δεν μπορεί να έχει μελλοντικά καμιά επιτυχία ούτε προοπτική για αυτό οι εργαζόμενοι πρέπει να υποκύψουν και ανάλογα να προσαρμοστούν.

3. Αποτελεί καθοριστικό παράγοντα η βαθιά μελέτη και γνώση των μέσων που μπορεί να εξασφαλίσουν την ικανοποιητική πραγματοποίηση αυτών των δύο βασικών προβλημάτων τα οποία εξασφαλίζουν την πολιτική καθαρότητα, τη συσπείρωση και την ενότητα των μελών και οργάνων του Κόμματος.

4. Ενα αποφασιστικό μέσο ενός Λαού είναι η σωστή γνώση και αφομοίωση των ιστορικών γεγονότων και προηγούμενων αγώνων του Λαού στις διάφορες ιστορικές στιγμές. Ενα άξιο παράδειγμα για το πώς μπορεί να παλέψουν και να κερδίσουν οι εργαζόμενες μάζες αποτελεί ο ηρωικός αγώνας στη διάρκεια της κατοχής ενάντια στους ξένους φασίστες καταχτητές, για την ανεξαρτησία, ελευθερία και για τη διάσωση του λαού από την εξόντωση. Αγώνας στον οποίο πρωτεργάτης στάθηκε η εργατική τάξη, οργανώνοντας το Εργατικό ΕΑΜ.

5. Με πρωτοβουλία των κομμουνιστών οι εργαζόμενοι στάθηκαν πρωτοπόροι για τη συντριβή των φασιστικών δυνάμεων. Το δικό τους παράδειγμα διαπαιδαγώγησε και ξεσήκωσε την τεράστια πλειοψηφία του λαού μας στον αντιφασιστικό αγώνα του ΕΑΜ - ΕΛΑΣ και του ΔΣΕ που τελικά απελευθέρωσε την Ελλάδα και συνέχισε την πάλη ενάντια στους ξένους επεμβασίες τους Αγγλο-Αμερικάνους.

6. Φυσικά η περίοδος του ]40-49 δε μοιάζει ούτε με τη σημερινή εποχή ούτε με την εποχή μετά τη μεταπολίτευση. Οι ιμπεριαλιστικές δυνάμεις σήμερα για να παρασύρουν σε υποταγή τους εργαζόμενους στηρίζονται στη σύγχρονη επιστημονική πρόοδο, στην υποκρισία και ταυτόχρονα στην κρατική και υπερκρατική εργοδοτική τρομοκρατία.

Ομως τα ιδανικά του ΕΑΜ προσαρμοσμένα στις σημερινές συνθήκες μπορεί να κινητοποιήσουν τις εργαζόμενες μάζες στην πάλη ενάντια στην υποδούλωση και τον εξευτελισμό.

Είναι ανάγκη σωστά να ενημερωθεί η νεολαία και να μελετήσει τη δράση του ΕΑΜ - ΕΛΑΣ και του ΔΣΕ, αυτό αποφασιστικά μπορεί να βοηθήσει για την πατριωτική διαπαιδαγώγησή της.

7. Επίσης η σωστή αξιοποίηση τόσο των φιλειρηνικών κινημάτων, εσωτερικού και παγκόσμια, όσο και των διεθνών σχέσεων θα μπορούσε πιο αποτελεσματικά να ξεσηκώσουν τις λαϊκές μάζες στην οργανωμένη πάλη ενάντια στην επιθετικότητα του ιμπεριαλισμού και στη δραστηριοποίηση μετώπου κοινής δράσης με μαζικά κινήματα εργαζομένων, συνταξιούχων, γυναικών, νεολαίας και άλλων, αφού και τα μέλη αυτών των κινημάτων ουσιαστικά δέχονται την ίδια καταπίεση με την τάξη των εργατών.

8. Σε αυτή την κατεύθυνση μπορούν να βοηθήσουν και οι αγωνιστές της Εθνικής Αντίστασης και του ΔΣΕ. Ενημερωμένοι για το τι είναι, ποιοι οι σκοποί του και πώς επιδιώκει να τις πραγματοποιήσει το ΑΑΔΜ μπορούν να επιδράσουν στο περιβάλλον τους, ο καθένας και να πείσει ότι το Μέτωπο είναι ένας ριζικά διαφορετικός δρόμος εξέλιξης με προοπτική το σοσιαλισμό, αντιμετωπίζοντας έτσι τις καταστάσεις που δημιουργούνται διεθνώς και στη χώρα μας.

9. Πολύ θα βοηθήσει αν το Κόμμα, μετά το 16ο Συνέδριο, κυκλοφορήσει μια μπροσούρα με κύριο περιεχόμενο τους σκοπούς και τις επιδιώξεις του ΑΑΔΜ για τη σωστή ενημέρωση των εργαζομένων. Είναι πολύ χαρακτηριστικό του πόσο βοήθησε τότε στη διάρκεια της Κατοχής το βιβλιαράκι του Γληνού «Τι είναι και τι θέλει το ΕΑΜ». Οποιος το διάβαζε πείθονταν και έπαιρνε δραστήριο μέρος στους αγώνες.

10. Για τη σωστή ενημέρωση των αγώνων του λαού μας και για το ξεσκέπασμα των διαστρεβλώσεων των ιστορικών γεγονότων που συστηματικά συνεχίζονται από διάφορους "καλοθελητές" και σε σχολικά βιβλία, πολύ θα βοηθήσει να καθιερωθεί από τον "902 TV" ειδική συστηματική εκπομπή. Το ίδιος πρέπει να γίνει και από τα διάφορα άλλα μέσα ενημέρωσης και ιδιαίτερα από το «Ριζοσπάστη», το όργανο της ΚΝΕ και άλλα τοπικά μέσα.

ΚΟΒ Νέας Σμύρνης

Καταρχήν, υπάρχουν ζητήματα (δυσκολίες) κατανόησης της πολιτικής μας πρότασης (ΑΑΔΜ) από το κομματικό δυναμικό, πολύ περισσότερο από οπαδούς και φίλους του Κόμματος. Γεγονός που δυσκολεύει αρκετά την υποταγή της δράσης μας στο στόχο της συγκρότησης του Μετώπου, της δημιουργίας των προϋποθέσεων γι' αυτό. Βέβαια, το ζήτημα δεν είναι τόσο απλό όσο φαίνεται από πρώτη ματιά. Είναι πιο εύκολο, πιο στοιχειώδες, να επιβεβαιώσεις την ανάγκη ύπαρξης, λειτουργίας και δράσης Κομμουνιστικού Κόμματος (το οποίο το απαντήσαμε στο 13ο & 14ο Συνέδριο) από το να καθορίσεις τα καθήκοντά του στις σύγχρονες συνθήκες. Οταν μάλιστα είναι δοσμένες οι δυσκολίες: μπροστά στον αρνητικό συσχετισμό δυνάμεων υπάρχει έδαφος για να αναπτυχθούν απόψεις είτε στην κατεύθυνση να αμβλύνουμε τις αντιιμπεριαλιστικές - αντιμονοπωλιακές αιχμές της πολιτικής μας πρότασης, για να πετύχουμε μεγαλύτερη συσπείρωση, να επιδιώκουμε συσπειρώσεις με βάση το πρόβλημα (που όμως δε θα δείχνουν τις αιτίες και τους υπεύθυνους και δε θα απαιτούν άλλη πολιτική, άρα άλλη εξουσία) είτε, απ' την άλλη, σε υποτίμηση της ανάγκης να εκμεταλλευτούμε έστω και την ελάχιστη δυνατότητα ν' αποκτήσουμε ένα σύμμαχο αριθμητικά ισχυρό, έστω και προσωρινό, ταλαντευόμενο, ασταθή, αβέβαιο και υπό όρους.

Υπήρξε, και ήταν φυσικό, μια δυσκολία στην αρχή να προσαρμόσουμε τη δράση μας στο Πρόγραμμα του Κόμματος. Φάνηκε στην αρχή και στη δουλιά της ΚΕ. Πρόσθετες δυσκολίες γεννιόνται από το γεγονός ότι βρεθήκαμε μπροστά σε αναμετρήσεις, όπως οι δημοτικές εκλογές, όπου κληθήκαμε να προσαρμόσουμε, να συνδέσουμε την τακτική μας με βάση το Πρόγραμμα. Εδώ μπορεί κανείς να κάνει λόγο για επεξεργασίες που έπρεπε να γίνουν νωρίτερα, αλλά κυρίως που δεν αφομοιώθηκαν έγκαιρα από το υπόλοιπο στελεχικό - και κομματικό βέβαια - δυναμικό.

Αν έτσι έχουν τα πράγματα, και αν ληφθεί υπόψη και η φάση στην οποία βρίσκεται σήμερα το διεθνές κομμουνιστικό κίνημα, την οποία με μεγάλη επάρκεια αναλύουν οι Θέσεις και είναι φανερό ότι δεν πρόκειται να κλείσει σε 1-2 χρόνια, είναι αναγκαίο να υπάρξει οργανωμένος διάλογος πάνω σε σοβαρά ζητήματα που μένουν ανοιχτά, γιατί, πέραν των άλλων, μπορεί εύκολα να έχουμε «γλιστρήματα» σε αποφάσεις κατά το δοκούν. Αλλωστε, πώς κατακτιέται η ενότητα; Αφήνοντας στην άκρη τα ζητήματα που υπάρχουν, και είναι εύλογο στις σημερινές συνθήκες να υπάρχουν, διαφορετικές απόψεις; Με αφορμή και το ζήτημα του σοσιαλισμού στον 20ό αιώνα και την αυτοκριτική της ΚΕ που περιέχεται στις Θέσεις, έγινε ολόκληρη συζήτηση, προσπάθεια για έρευνα κάποιων πλευρών και καταλήξαμε δημοκρατικά σε κάποια βασικά συμπεράσματα με την Πανελλαδική Συνδιάσκεψη. Αντί με αυτά ως δεδομένα να συνεχιστεί το ψάξιμο, η συζήτηση για διάφορες πλευρές, που έτσι κι αλλιώς δεν μπορούσαν να λυθούν στο πλαίσιο αυτής της διαδικασίας, θεωρήθηκε ότι το θέμα έχει κλείσει. Στα ζητήματα που δε δόθηκε απάντηση ο καθένας απαντάει με βάση τις προσωπικές του εκτιμήσεις; Ενα παράδειγμα, σίγουρα όχι το πιο σημαντικό, αλλά αρκετά χαρακτηριστικό. Το βιβλίο του Λούντο Μάρτενς για τον Στάλιν, το οποίο σωστά εκδόθηκε από τη «Σύγχρονη Εποχή», στο πλαίσιο ενός τέτοιου διαλόγου, παρουσιάστηκε από τις στήλες του «Ριζοσπάστη» λίγο - πολύ σα να ήταν βιβλίο γραμμής.

Ενα δεύτερο σημείο, στο οποίο θα ήθελα να σταθώ, είναι το εξής. Πολλοί εργαζόμενοι, πλατύτερα λαϊκά στρώματα, αναγνωρίζουν ότι οι προβλέψεις και οι εκτιμήσεις μας επιβεβαιώνονται από τις ίδιες τις εξελίξεις. Από αυτήν την άποψη έχουμε αυξημένο κύρος. Ομως, όσο η επιβεβαιωμένη από τις ίδιες τις εξελίξεις πολιτική μας δε δένεται με συγκεκριμένη δράση των κομμουνιστών στους χώρους δουλιάς, στη γειτονιά, στο χωριό, δε θα μπαίνουν κι οι ίδιοι οι εργαζόμενοι στη μάχη, δε θα «σπάει» η μοιρολατρία κι η απάθεια. Πρέπει κάθε φορά να εξετάζουμε τι συγκεκριμένη δουλιά κάνουμε για να οργανώσουμε το σ.κ., για να ξεκινήσουν αγώνες κλπ. Και υπάρχουν πράγματι φαινόμενα σοβαρών υποχωρήσεων σε ζητήματα αγωνιστικής στάσης από κ.μ.

Αυτό το φαινόμενο γίνεται σοβαρό εμπόδιο και για την εκλαΐκευση της πολιτική μας, στο να δώσουμε προοπτική και διέξοδο στους εργαζόμενους. Για να γίνει πιο κατανοητή και πειστική η πολιτική μας πρόταση χρειάζεται, πέρα από το ανέβασμα της ιδεολογικής δουλιάς να 'χουμε πιο χειροπιαστά παραδείγματα, να μπορεί να δουν οι εργαζόμενοι αποτελέσματα σε συσπειρώσεις στο χώρο που ζει και δρα ο καθένας. Διαφορετικά, υπάρχει πάντα ο κίνδυνος να φαντάζουν όσα λέμε εγκεφαλικά. Κι εδώ υπάρχουν δυο πολύ σοβαρές πλευρές, που εντοπίζονται από τις Θέσεις, αλλά χρειάζονται να μας απασχολήσουν ακόμη περισσότερο.

α) Δεσμοί των Κ.Ο. με τα λαϊκά στρώματα. Εχουμε τους οπαδούς που παρέμειναν σταθερά με το Κόμμα μετά το '90 - αρκετοί μάλιστα είναι πρώην κ.μ. - όμως τι γίνεται με αυτούς που συμμετείχαν στις κινητοποιήσεις της ειρήνης, τις απεργίες των καθηγητών ή των αδιόριστων στις καταλήψεις, αυτούς που ζουν καθημερινά τις πιέσεις του εργοδότη, την ανεργία και κ.ο.κ.; Πολλούς δεν τους γνωρίζουμε, όμως τους ξέρουμε αλλά δεν έχουμε επαφή μαζί τους. Φαίνεται και από δείκτες της δουλιάς, κυρίως στα οικονομικά και τις εξορμήσεις του "Ριζοσπάστη". Στην Αργολίδα συγκεντρώθηκαν μέσα από πραγματικά μεγαλειώδεις και πρωτοφανείς κινητοποιήσεις, κοντά 1.500 υπογραφές ενάντια στον πόλεμο κατά της Γιουγκοσλαβίας, όμως δεν κατορθώθηκε να συγκροτηθεί μια πραγματικά διευρυμένη Επιτροπή Ειρήνης. Αλλά ακριβώς σ' αυτούς τους ανθρώπους πρέπει να απευθυνθούμε, μ' αυτούς ν' αποκτήσουμε επαφή και δεσμούς. Με ποιους θα φτιάξουμε το Μέτωπο; Τίθεται, λοιπόν το ζήτημα του προσανατολισμού αλλά και της συνέχειας της δράσης μας.

β) Συνδέεται όμως και με το ζήτημα της ενίσχυσης - ισχυροποίησης του Κόμματος, της επανάκτησης των κομμουνιστικών χαρακτηριστικών, που επισημαίνεται, με έναν τρόπο, και στις Θέσεις. Από την αντεπανάσταση του '90, την αλλαγή του συσχετισμού δυνάμεων στη χώρα μας και διεθνώς, το Κόμμα (και το κίνημα) υποχώρησε, αδυνάτισε. Ακόμα δεν έχουμε ξεπεράσει πολλές από τις συνέπειες εκείνης της περιόδου. Μερικά ιδιαίτερα προβλήματα που αντιμετωπίζουμε: 1) Χαμηλή προσφορά και δραστηριοποίηση κ.μ., απροθυμία για ανάληψη ευθυνών, χωρίς, βέβαια, να γίνονται εκπτώσεις στα κριτήρια ανάδειξης στελεχών. 2) (Σχετίζεται με το προηγούμενο) αδύναμα - κάποιες φορές - ΝΓ και ΝΕ και το κυριότερο, δε λειτουργεί πάντα ο σημαντικός κρίκος του γραμματέα της ΚΟΒ. Και 3) η ανανέωση των κομματικών γραμμών: πρόκειται για ζήτημα κύρια προσανατολισμού, αλλά και ποιότητας δεσμών με τα λαϊκά στρώματα. Αν τέτοια ζητήματα λειτουργίας και δράσης της ΚΟ δε βρεθούν στο επίκεντρο της προσοχής μας στο επόμενο διάστημα, τα εμπόδια που ορθώνονται στην προσπάθεια να δημιουργηθούν οι προϋποθέσεις για το Μέτωπο θα παραμένουν ή δύσκολα θα υπερνικώνται.

Τέλος, όσον αφορά το διάλογο μέσα από τις σελίδες του «Ριζοσπάστη». Χρειάζεται πιο πλούσιος και γόνιμος προβληματισμός πάνω στα ερωτήματα που θέτουν οι Θέσεις στο Προοίμιο και ιδίως στο πώς πιο γρήγορα θα δημιουργήσουμε τις προϋποθέσεις για τη συγκρότηση του Μετώπου, και σε αυτό θα βοηθούσε αν περισσότερα στελέχη, που αντικειμενικά έχουν μια πιο πλούσια και σφαιρική εμπειρία, καθώς και κομματικά μέλη έγραφαν στον Προσυνεδριακό διάλογο.

ΚΟΒ ΝΑΥΠΛΙΟΥ

Η χρονική περίοδος από το 15ο Συνέδριο του Κόμματός μας μέχρι σήμερα ήταν αρκετή για να μπορέσουμε να κρίνουμε τις αποφάσεις του μέσα στη ζωή, να τις υλοποιήσουμε και να βαθύνουμε ακόμα παραπέρα, με βάση τη συσσωρευμένη πείρα. Τις αποφάσεις του 15ου Συνεδρίου τις δουλεύουμε και τις παλεύουμε μέσα στην εργατική τάξη, τη νεολαία και γενικά στο λαό. Ενα συμπέρασμα μόνο μπορεί να εξαχθεί: ο δρόμος που χαράξαμε στο 15ο Συνέδριο, ο δρόμος του ΑΑΔΜ είναι ουσιαστικά η εγγύηση για την προάσπιση των συμφερόντων των εργαζόμενων. Είναι μονόδρομος για τη νίκη της εργατικής τάξης και του σοσιαλισμού.

Σίγουρα το μοναδικό που δε χρειαζόμαστε είναι να ψωροπερηφανευόμαστε. Ομως, το πόσο επίκαιρες και το πόσο διορατικές είναι οι αποφάσεις του 15ου Συνεδρίου, αλλά και οι θέσεις για το 16ο, το βλέπουμε καθημερινά στους εργαζόμενους κι στη νεολαία. Η ΚΝΕ όχι απλά έχει δυναμώσει, αλλά έχει αποκτήσει δεσμούς με μεγάλο κομμάτι της νεολαίας. Αυτοί οι δεσμοί έχουν κατακτηθεί και δοκιμαστεί μέσα στην πάλη. Το κύρος του Κόμματός μας είναι πολύ αυξημένο στη νεολαία, ειδικά σε νέους εργαζόμενους και παιδιά των φτωχών λαϊκών στρωμάτων. Είναι χαρακτηριστικό ότι νέα παιδιά από την επαρχία, από περιοχές όπου το κόμμα έχει ελάχιστη έως ανύπαρκτη παρέμβαση και κυριαρχεί ο αντικομμουνισμός, θέλουν να έρθουν σε επαφή με την ΚΝΕ, μνημονεύουν το ΚΚΕ.

Η προσπάθεια απεγκλωβισμού εργαζόμενων και νέων από τα αστικά κόμματα και την αστική ιδεολογία αποδίδει καρπούς. Εχουμε αποτελέσματα, ακριβώς, γιατί έχουμε γραμμή σύγκρουσης με τα μονοπώλια και τον ιμπεριαλισμό. Εχουμε γραμμή ανατροπής του καπιταλισμού και δοκιμαζόμαστε στην ταξική πάλη. Στο κάτω - κάτω δεν είναι τυχαίο ότι όταν καλούμε τον κόσμο να παλέψει για τα δικαιώματά του, η προπαγάνδα μας έρχεται να απαντήσει στα εξής ερωτήματα: «Μα καλά, μ' αυτά που λέτε, θέλετε να βγούμε από την Ευρωπαϊκή Ενωση;», «στα πρώην σοσιαλιστικά κράτη τι έγινε;», «μπορούμε να τα καταφέρουμε;». Ο κόσμος, ο λαός, το κατανοεί και δεν είναι τυχαίο. Η κρίση του κρατικομονοπωλιακού καπιταλισμού και η σύνδεση των λαϊκών προβλημάτων με την εξάρτηση από τους ιμπεριαλιστικούς οργανισμούς είναι τέτοια που δε χωράει αμφιβολία ότι χρειάζεται γραμμή ρήξης και ανατροπής.

Ξεκάθαρα μπαίνει το δίλημμα: Με τα μονοπώλια ή με το λαό. Πολύ σωστά, λοιπόν, βάζουμε το ζήτημα της διεκδίκησης από το ΑΑΔΜ της λαϊκής εξουσίας και της λαϊκής οικονομίας. Πολύ σωστά, ξεκάθαρα βάζει το Κόμμα μας την αναγκαιότητα του σοσιαλισμού.

Η αυξημένη επιρροή και το κύρος δείχνουν ταυτόχρονα τις αδυναμίες μας και τις αυξημένες υποχρεώσεις μας. Πολλές φορές η δουλιά μας δεν απλώνεται σε ευρύτερες λαϊκές μάζες. Αλήθεια, πόσοι νεολαίοι και εργάτες θα μπορούσαν να είχαν στρατευτεί στις γραμμές του Κόμματος; Πόσοι περισσότεροι οπαδοί, αλλά και απλοί εργάτες, θα είχαν συμπαραταχτεί, αν κάναμε πιο οργανωμένη και σχεδιασμένη δουλιά; Το σίγουρο είναι ότι αυτός ο κόσμος βρίσκεται δίπλα μας. Πολλές φορές τον αφήνουμε έρμαιο στην αστική τάξη και τα αστικά κόμματα, γιατί είτε ερχόμαστε σε επαφή μόνο προεκλογικά, είτε γιατί δεν το συσπειρώνουμε δίνοντάς του αγωνιστική διέξοδο. Και εδώ μπαίνει το ζήτημα της δουλιάς της ΚΟΒ είτε στις συνοικίες, είτε στους εργασιακούς χώρους, είτε στα χωριά. Για παράδειγμα, μια συνοικιακή ΚΟΒ, πόσο παρεμβαίνει σ' έναν Πολιτιστικό Σύλλογο, παλεύοντας αντιιμπεριαλιστικά - αντιμονοπωλιακά ζητήματα; Πόσο παρεμβαίνουμε στα εργοστάσια, που πιθανά βρίσκονται στη συνοικία; Κατά πόσο έχουμε καταφέρει να αποκτήσουμε δεσμούς με ευρύτερες μάζες εργατών που ζουν στο χώρο ευθύνης της ΚΟΒ; Κατά πόσο, βέβαια, αξιοποιούμε τακτικά το «Ρ» σ' αυτή την κατεύθυνση ή βάζουμε ταμπέλες κομματικές στον καθένα και αποφεύγουμε την επαφή; Η απάντηση σ' αυτά τα ερωτήματα βρίσκεται βασικά στην ίδια τη λειτουργία των ΚΟΒ. Η συνεδρίαση και η δράση της ΚΟΒ πρέπει να καταλήγει και να αρχίζει με το πώς θα αποκτάει δεσμούς με ευρύτερες λαϊκές μάζες. Χρειάζεται δουλιά άνθρωπο τον άνθρωπο, σπίτι το σπίτι σε καθημερινή βάση. Σωστά εκτιμάμε ότι η δουλιά μας πρέπει να βαθαίνει σε αντιιμπεριαλιστική - αντιμονοπωλιακή κατεύθυνση, να αποκαλύπτει την καπιταλιστική εκμετάλλευση και να πείθει για τη διέξοδο. Οι ΚΟΒ όχι απλά πρέπει να πρωτοπορούν στη λύση των λαϊκών προβλημάτων, αλλά και να οργανώνουν τη λαϊκή πάλη, παίρνοντας αγωνιστικές πρωτοβουλίες. Χρειαζόμαστε ΚΟΒ που να εξειδικεύουν τις αποφάσεις του συνεδρίου στο χώρο δράσης τους. Να συσπειρώνουν κι άλλο κόσμο στη δράση. Να φέρνουν την εμπειρία και την εικόνα από τις διαθέσεις των εργαζόμενων, ώστε να επεξεργάζονται σωστά την τακτική τους. Ολα αυτά όμως μπορούν να γίνουν, μόνο αν αποκτούμε δεσμούς με το λαό και τη νεολαία. Και περισσότερους δεσμούς θα αποκτήσουμε όσο θα στρατολογούμε και θα ισχυροποιείται το Κόμμα. Αλλωστε, αυτός είναι ο βασικός δείκτης για να βλέπουμε το βαθμό αλλαγής συνείδησης των μαζών και του συσχετισμού δύναμης. Μόνο μ' αυτά τα κριτήρια μπορούμε να δούμε την ιδεολογική δουλιά στο Κόμμα και το ανέβασμα της ιδεολογικοπολιτικής στάθμης στα κομματικά μέλη. Στο κάτω - κάτω, πλευρά της ιδεολογικής δουλιάς είναι η καλή προετοιμασία των ΚΟΒ με εισήγηση που θα κατευθύνει πολιτικά, θα διαπαιδαγωγεί και θα προσανατολίζει στη δράση.

Τέλος, πολύ σωστά, οι θέσεις για το 16ο Συνέδριο δίνουν μεγάλο βάρος στο ζήτημα της ισχυροποίησης και μαζικοποίησης του Κόμματος. Σωστά μπαίνει το ζήτημα του ατσαλώματος του κομματικού δυναμικού απέναντι στον ταξικό εχθρό και τα τσιράκια του, όπως και απέναντι στον οπορτουνισμό. Ακόμα πιο σωστά προσανατολίζουμε τη δράση μας στην εργατική τάξη και στη νεολαία. Οι ΚΟ πρέπει να βοηθήσουν την ΚΝΕ, ώστε να παρέμβουμε και να στρατολογήσουμε νέους εργάτες. Η εμπειρία του Κόμματος είναι πολύτιμη, αφού η ανεργία, οι εργασιακές σχέσεις σε συνδυασμό με την τρομοκρατία και τον αντικομμουνισμό βάζουν σοβαρά εμπόδια στη δουλιά μας.

Οι Θέσεις της ΚΕ για το 16ο Συνέδριο είναι αποτελεσματικός οδηγός για τη δράση μας. Πάνω απ' όλα μας δίνουν την αισιοδοξία και την εγγύηση για τη σίγουρη νίκη της εργατικής τάξης, του ΑΑΔΜ και της σοσιαλιστικής επανάστασης στη χώρα μας. Δε μένει παρά να τις κάνουμε πράξη.

Μέλος του Γρ. Περιοχής της Οργάνωσης

Δυτ. Πελ/νήσου ΚΝΕ - Πάτρα