Ο λόγος για το φράγμα των Φιλιατρών στη Μεσσηνία, στον δήμο Τριφυλίας. Αν και κατασκευάστηκε για να καλύψει τις ανάγκες άρδευσης στην περιοχή, που είναι η δεύτερη μεγαλύτερη σε θερμοκηπιακή παραγωγή λαχανικών, διαθέτοντας κι άλλες καλλιέργειες (ελιά, σύκο κ.λπ.), παραμένει ανενεργό από το 2017 επειδή δεν κατασκευάστηκαν τα αναγκαία αρδευτικά δίκτυα!

Πρόκειται για έργο που αποτελούσε για δεκαετίες αίτημα των λαϊκών στρωμάτων της περιοχής, ιδιαίτερα των βιοπαλαιστών αγροτών. Το φράγμα κατασκευάστηκε πριν 7 χρόνια και ενώ παραμένει γεμάτο νερό, με χωρητικότητα της λεκάνης 7.810.000 κυβικά μέτρα (έχοντας κύριο όγκο 430.000 κ.μ.) και ετήσιο διαθέσιμο όγκο νερού για κατανάλωση 9.000.000 κ.μ., δεν μπορεί να αξιοποιηθεί και να δώσει ανάσα στον λαό της περιοχής, καθότι με ευθύνη των κυβερνήσεων παραμένει ανολοκλήρωτο.

Μάλιστα, λόγω φθορών που έχει υποστεί στον χρόνο, το νερό χάνεται και καταλήγει από τον ταμιευτήρα στη θάλασσα. Αποτέλεσμα της μη κατασκευής των αρδευτικών δικτύων για το φράγμα (μήκους 246 μ., πλάτους 7 μ. και ύψους 55 μ.) είναι να χάνεται η δυνατότητα άρδευσης 30.000.000 τ.μ. γης!

Επιπλέον, όπως επισημαίνεται από την περιοχή και είχε τονιστεί και σε Ερώτηση του ΚΚΕ στη Βουλή τον Φλεβάρη, οι ζημιές στο φράγμα είναι τέτοιες (ρωγμές σε στηθαία) που ακόμα κι αν κατασκευάζονταν τώρα τα αρδευτικά δίκτυα, παραμένει άγνωστο αν αυτό θα μπορούσε να λειτουργήσει!

Στη σχετική Ερώτηση των βουλευτών του ΚΚΕ Νίκου Καραθανασόπουλου, Νίκου Παπαναστάση και Διαμάντως Μανωλάκου τον Φλεβάρη προς τους υπουργούς Αγροτικής Ανάπτυξης - Τροφίμων και Περιβάλλοντος - Ενέργειας σημειωνόταν ότι «η αντίστοιχη μελέτη για τα αρδευτικά δίκτυα έχει ολοκληρωθεί από το 2016 και παρ' όλα αυτά δεν έχει προχωρήσει τίποτα», κρούοντας τον κώδωνα του κινδύνου να χαθεί και η χρηματοδότηση του έργου των δικτύων, ύψους 45.880.000 ευρώ, αν δεν προχωρούσε η κατασκευή τους.

Πρόκειται δηλαδή για άλλη μια τρανή απόδειξη των προτεραιοτήτων του τίθενται αντί για ένα έργο ιδιαίτερα σημαντικό για μια πολύ μεγάλη περιοχή, το οποίο θα έδινε ανάσα σε χιλιάδες οικογένειες, ιδιαίτερα βιοπαλαιστών αγροτών.

Σε αντίθετη κατεύθυνση, όπως υπογραμμίζει η Κατερίνα Τσιγκάνου, δημοτική σύμβουλος Τριφυλίας με τη «Λαϊκή Συσπείρωση», διαχρονικά «δεν υπάρχει παρέμβαση και δράση μας που να μην αναφερόμαστε στη λειτουργία του φράγματος, στην απόδοσή του για άρδευση, ακόμη και ύδρευση, με την πραγματοποίηση όλων των αναγκαίων έργων».

Εξηγεί ότι «πρόκειται για ένα πολύ σημαντικό έργο, που από την ολοκλήρωσή του παραμένει αναξιοποίητο ενώ θα μπορούσε να δώσει μεγάλη ανάσα, καθώς η κατασκευή του προέβλεπε να αρδεύονται 30.000 στρέμματα ελιάς, θερμοκηπιακών και άλλων καλλιεργειών».

Αν συμβεί κάτι τέτοιο, σύμφωνα και με τις εκτιμήσεις της αρμόδιας Διεύθυνσης Γεωργίας, η απόδοση στην ελιά αναμένεται να αυξηθεί κατά 50% και στις θερμοκηπιακές καλλιέργειες κατά 30%, με ακόμα πιο ποιοτικά προϊόντα, καθώς σήμερα επικρατεί υπεράντληση στον υδροφόρο ορίζοντα και πολλές από τις γεωτρήσεις στην περιοχή έχουν υφαλμυρωθεί. Λόγω της κατάστασης, το υφάλμυρο νερό καταλήγει και στις καλλιέργειες, κάτι που δεν βοηθά στην ανάπτυξή τους.

«Η λειτουργία του φράγματος σε συνδυασμό με άλλα έργα εμπλουτισμού του υδροφόρου ορίζοντα θα τον ανακούφιζε από τις τωρινές υπεραντλήσεις, ενώ θα άμβλυνε και τους κινδύνους νιτρορύπανσης», επισημαίνει η Κ. Τσιγκάνου, προσθέτοντας ότι σήμερα «μεγαλώνουν τα έξοδα των φτωχών αγροτών για τις καλλιέργειές τους σε ρεύμα και άλλα μέσα, αυξάνεται το κόστος παραγωγής και μεγαλώνουν οι δυσκολίες επιβίωσής τους, λόγω των ανύπαρκτων εγγυημένων τιμών. Επιπλέον, στο περιβάλλον δεν βοηθιέται ούτε η ύδρευση, με τον εμπλουτισμό που θα επιτυγχανόταν στον υδροφόρο ορίζοντα από την αξιοποίηση του φράγματος, ενώ προβλήματα θα αντιμετωπίσουν και οι γεωτρήσεις που αξιοποιούνται γι' αυτόν τον σκοπό».

Ετσι, το πλήγμα είναι πολύ μεγάλο για μια περιοχή όπου παράγονται ετησίως - σύμφωνα με τις τοπικές εκτιμήσεις - 80.000 τόνοι κηπευτικών, 15.000 τόνοι ελαιολάδου, 40.000 τόνοι πρώιμου καρπουζιού και άλλα προϊόντα, που μέχρι τώρα για την παραγωγή τους αξιοποιούνται μόνο γεωτρήσεις.

Το αίτημα, τέλος, της λειτουργίας και αξιοποίησης του φράγματος τίθεται επιτακτικά και από τους Αγροτικούς Συλλόγους της γύρω περιοχής, που καταγγέλλουν ότι περιμένουν 4 χρόνια από την ένταξη του έργου κατασκευής των αρδευτικών δικτύων στο ΕΣΠΑ και μέχρι σήμερα δεν έχουν δει το νερό να φτάνει στις καλλιέργειές τους.

Πλημμυρισμένος δρόμος στο Μενίδι

Λίγα λεπτά μετά την έναρξη της καταιγίδας την Παρασκευή, διακοπές ρεύματος σημειώθηκαν σε διάφορες περιοχές των βόρειων και νότιων προαστίων, ενώ αρκετοί δρόμοι είχαν πλημμυρίσει. Μεγάλες οδικές αρτηρίες του Λεκανοπεδίου «φράκαραν» από την κίνηση, όπως η λεωφ. Κηφισού (ειδικά από το ύψος του Ρέντη έως και τη Ν. Φιλαδέλφεια στο ανοδικό ρεύμα), η λεωφ. Κηφισίας (ανά διαστήματα), η Αττική Οδός (από το Χαλάνδρι έως και την Εθνική Οδό στο ρεύμα προς Ελευσίνα). Αντίστοιχα κυκλοφοριακά προβλήματα καταγράφηκαν στο κέντρο της Αθήνας. Λόγω των κεραυνών, ξέσπασαν αρκετές πυρκαγιές σε διάφορα σημεία της Αττικής, με κυριότερες αυτές σε περιοχές των Καλυβίων και του Μαρκόπουλου.

Στο ίδιο έργο θεατές και οι κάτοικοι της Νέας Φιλαδέλφειας, όπου μεταξύ άλλων πλημμύρισε ξανά το προαύλιο του 2ου Δημοτικού Σχολείου.

• 4 περιστατικά πυρκαγιάς εκδηλώθηκαν την Παρασκευή στην κεντρική Εύβοια, που σύμφωνα με την Πυροσβεστική οφείλονται στην έντονη κεραυνική δραστηριότητα.

Δυναμική κινητοποίηση έξω από τα γραφεία της «do Value» ενάντια στην έξωση οικογένειας εργαζόμενου στον ιδιωτικό τομέα από το σπίτι της στη Σουρωτή Θεσσαλονίκης, που αποτελεί τη μοναδική και κύρια κατοικία της, πραγματοποίησε το πρωί της Παρασκευής το ΣΕΤΗΠ.

Τη Δευτέρα 2/9 στις 8 π.μ., καλεί σε παν-κινητοποίηση έξω από το σπίτι της οικογένειας στη Σουρωτή για να εμποδιστεί η έξωση. Στο σπίτι διαμένει μόνιμα η μητέρα του εργαζόμενου, η οποία αντιμετωπίζει σοβαρά προβλήματα υγείας και ζει με μία πενιχρή σύνταξη. Το σπίτι βγήκε στο σφυρί για στεγαστικό δάνειο που «κοκκίνισε». Στον πλειστηριασμό αποκτήθηκε από το ίδιο το fund, μέσω της «CAIRO ESTATE I».

Πρόκειται κυριολεκτικά για αρπαγή κατοικίας λαϊκής οικογένειας, αφού η οικογένεια ενημερώθηκε για τον πλειστηριασμό έναν μήνα μετά την πραγματοποίησή του και αφού το σπίτι βγήκε στο σφυρί για 105.000 ευρώ. Από τότε η οικογένεια έχει προσφύγει δικαστικά με στόχο την ανατροπή του πλειστηριασμού και ενώ δύο δικαστήρια εκκρεμούν να γίνουν τον Νοέμβρη, το fund έστειλε εξώδικο απαιτώντας την έξωση της οικογένειας τη Δευτέρα 2 Σεπτέμβρη.

Την Τετάρτη 4 Σεπτέμβρη συνεχίζονται οι εκδηλώσεις της Τομεακής Επιτροπής Πειραιά του ΚΚΕ και του Παραρτήματος Κοκκινιάς της ΠΕΑΕΑ - ΔΣΕ για τα 80 χρόνια από το Μπλόκο της Κοκκινιάς (17/8/1944). Στις 6.30 μ.μ. θα γίνουν συγκέντρωση στη μάντρα του Μπλόκου και ομιλία από τον Ηρακλή Ευαγγελινό, Γραμματέα του Τομεακού Συμβουλίου Πειραιά της ΚΝΕ. Θα ακολουθήσει πορεία μέχρι το κενοτάφιο του Γ' Νεκροταφείου, όπου στις 7.30 μ.μ. θα πραγματοποιηθούν εκδήλωση και κατάθεση στεφάνων.

Την Κυριακή 1η Σεπτέμβρη:

-- Στις 8 μ.μ. στη Λίμνη Εύβοιας, στον θερινό κινηματογράφο «Ελύμνιο», η ΚΟ Λίμνης του ΚΚΕ τιμά τον λογοτέχνη Γιάννη Σκαρίμπα, μια εμβληματική προσωπικότητα της Χαλκίδας, παρουσιάζοντας το μουσικό - αφηγηματικό αφιέρωμα που επιμελήθηκε η ΤΕ Εύβοιας του Κόμματος. Η εκδήλωση γίνεται στο πλαίσιο των δράσεων της ΚΟ Εύβοιας για το «Ετος Γ. Σκαρίμπα», στα 40 χρόνια από τον θάνατό του.

-- Στις 11 π.μ. στον Ξερόλακκα Καρυάς τα Παραρτήματα Λάρισας και Ελασσόνας της ΠΕΑΕΑ - ΔΣΕ πραγματοποιούν εκδήλωση προς τιμήν της ορκωμοσίας της 1ης αντάρτικης ομάδας στο Μπεχτέσι Καρυάς.

-- Στις 6 μ.μ., με αφορμή τα 80 χρόνια από την απελευθέρωση των Φερών και του Διδυμότειχου από τους ναζί κατακτητές, η Τομεακή Επιτροπή Εβρου του ΚΚΕ και τα Παραρτήματα Αλεξανδρούπολης και Διδυμότειχου - Ορεστιάδας της ΠΕΑΕΑ - ΔΣΕ διοργανώνουν ιστορικό περίπατο στο Διδυμότειχο, ο οποίος θα καταλήξει στο μνημείο για την απελευθέρωση της πόλης (1ο χλμ. Διδυμότειχου - Ελληνοχωρίου).

Από την πρόσφατη διαμαρτυρία στη Ζάκυνθο

Από τη μία διάφοροι υδρομεταφορείς που επειδή «έτυχε» σε κάποιο ακίνητό τους να έχουν γεώτρηση πουλάνε σήμερα το νερό στα λαϊκά στρώματα, και από την άλλη λαϊκά στρώματα που πληρώνουν για να πίνουν νερό από εμφιαλωμένα μπουκάλια, ενώ υποχρεώνονται να ξοδέψουν εκατοντάδες ευρώ τον μήνα για να γεμίσουν ντεπόζιτά και δεξαμενές.

Από τη μία η ανεξέλεγκτη άντληση νερού από μεγαλοξενοδοχειακές μονάδες (στις οποίες δίνεται και άδεια γεωτρήσεων) και πολυτελείς βίλες, με τις πισίνες να ξεχειλίζουν. Και από την άλλη, συστάσεις στον λαό από την κυβέρνηση και τις διοικήσεις της Περιφέρειας Ιονίων Νήσων και του δήμου ...για περιορισμό της σπατάλης (όταν έχουν νερό), λόγω της λειψυδρίας και των συνεπειών της «κλιματικής αλλαγής», που όλοι μαζί επικαλούνται.

Πρόκειται για τις δύο όψεις του ίδιου νομίσματος. Μια «ακτινογραφία» της κατάστασης που επικρατεί σε έναν από τους «κορυφαίους τουριστικούς προορισμούς της χώρας», τη Ζάκυνθο.

Εκεί όπου για παράδειγμα μία μόνο ξενοδοχειακή υπερπολυτελής μονάδα χρειάζεται 10.000 κυβικά νερού για να λειτουργήσει (κοινόχρηστες και ανά σουίτα πισίνες, χώροι πολυτελείας κ.λπ.) και περίπου 1.000 κ.μ. τη μέρα, την ίδια ώρα που οι λαϊκές οικογένειες, σαν σύγχρονοι πληβείοι, δεν βλέπουν νερό στο δίκτυο, ακόμα και για μήνες!

Είναι χαρακτηριστικό ότι η κεντρική δεξαμενή υδροδότησης της πόλης έχει χωρητικότητα μόλις 2.000 κυβικά. Η κατανάλωση για τον λαό μπορεί να μην ξεπερνά τα 1.000 τη μέρα, τουλάχιστον τους χειμερινούς μήνες, ενώ μόνο ένα πολυτελές 5άστερο ξενοδοχείο έχει 10πλάσια κατανάλωση!

Οι λιγότερες - σε σχέση με τα προηγούμενα χρόνια - βροχές ήρθαν να συμπληρώσουν το «παζλ» των εκβιασμών που επί της ουσίας τίθενται στα λαϊκά στρώματα: Ενώ δεν λαμβάνεται κανένα μέτρο και δεν πραγματοποιείται κανένα έργο εμπλουτισμού του υδροφόρου ορίζοντα, εκσυγχρονισμού του δικτύου κ.λπ., με ευθύνη τόσο της σημερινής κυβέρνησης της ΝΔ όσο και των προηγούμενων (ΣΥΡΙΖΑ, ΠΑΣΟΚ κ.ά.), όπως και των τοπικών και περιφερειακών αρχών, ακούγεται έντονα μόνο η ανάγκη αντιμετώπισης ...της σπατάλης!

Ποιας σπατάλης όμως; Τα παραδείγματα χωριών όπως αυτά στα ορεινά του νησιού, που έμεναν χωρίς νερό ακόμα και για ολόκληρα 15ήμερα, ή άλλων περιοχών στα πεδινά και στην πόλη, όπου επικρατούσε παρόμοια κατάσταση, ένα πράγμα δείχνουν: Οτι προτεραιότητα στο νερό δεν έχουν οι κάτοικοι αλλά οι μεγάλες ξενοδοχειακές μονάδες, πολλές από τις οποίες έχουν και άδειες για δικές τους γεωτρήσεις (εγκεκριμένες από τις τοπικές αρχές, όπως η ΔΕΥΑΖ) ή τροφοδοτούνται από υδρομεταφορείς και από το δίκτυο της ΔΕΥΑΖ.

Το πρόβλημα είναι ιδιαίτερα έντονο για τα λαϊκά νοικοκυριά που είναι συνδεδεμένα με το - ούτως ή άλλως απαρχαιωμένο σε πολλά σημεία - δίκτυο. Ετσι, επί της ουσίας η λειψυδρία αφορά τα λαϊκά στρώματα, που τρέχουν με βυτία φορτωμένα στις καρότσες αγροτικών αυτοκινήτων για να εξασφαλίσουν νερό από οποιαδήποτε γεώτρηση άρδευσης ή να αγοράσουν από υδρομεταφορείς, για να έχουν να πλυθούν οι οικογένειές τους! Και χωρίς να υπολογίζεται η καθημερινή αγορά εμφιαλωμένων σε όλο το νησί, ενώ στην Κυψέλη υπάρχει μονάδα εμφιάλωσης νερού!

Η κατάσταση αυτή είναι βούτυρο στο ψωμί όσων θησαυρίζουν από το νερό - εμπόρευμα. Οι λεγόμενοι υδρομεταφορείς αυξάνουν χρόνο με τον χρόνο τον «στόλο» τους σε βυτιοφόρα οχήματα, αναλαμβάνοντας και την αποκλειστική παροχή νερού σε ξενοδοχεία από τις γεωτρήσεις ιδιοκτησίας τους, έναντι αδρών αμοιβών, αντλώντας ουσιαστικά από τον ίδιο υδροφόρο ορίζοντα από τον οποίο αντλούν οι γεωτρήσεις που ανήκουν στη ΔΕΥΑΖ ή αυτές βιοπαλαιστών αγροτών που προσπαθούν να επιβιώσουν! Και εδώ δύο μέτρα και δύο σταθμά.

Αυτά συμβαίνουν με τις πλάτες της σημερινής κυβέρνησης της ΝΔ, όπως και και των προηγούμενων, των ΣΥΡΙΖΑ, ΠΑΣΟΚ κ.ά., καθώς και των τοπικών τους εκπροσώπων στο νησί, που αποθεώνουν το τουριστικό κεφάλαιο και τα «θέλω» του, τσαλαπατώντας τις λαϊκές ανάγκες.

Είναι χαρακτηριστικό ότι ο ίδιος ο κυβερνητικός βουλευτής Ζακύνθου είναι από τους πρώτους που «βγαίνουν μπροστά» ώστε να προστατευτεί η «τουριστική ανάπτυξη» (ουσιαστικά η συνεχής ανοικοδόμηση μεγαλοξενοδοχειακών μονάδων, η εξασφάλιση όλων των αναγκαίων για τη λειτουργία τους και η κερδοφορία των ιδιοκτητών τους), υπογραμμίζοντας πως δεν είναι δυνατόν να υπάρξει «αντίθετη λογική», καθώς εκεί «στηρίζεται η τοπική οικονομία».

Κανείς απ' αυτούς όμως δεν απαντά γιατί κάποιοι λίγοι έχουν σήμερα νερό όλη τη μέρα και όσο θέλουν, ενώ ο λαός με δόσεις - ωράρια ή και καθόλου. 'Η τι θα γίνει με την υπεράντληση ξενοδοχείων και μεταφορέων από τις γεωτρήσεις, αφού όλοι «ρουφάνε» από τα ίδια αποθέματα και χωρίς κανένα έργο εμπλουτισμού του υδροφόρου ορίζοντα.

Το μέλλον προδιαγράφεται ακόμα πιο δύσκολο για τα λαϊκά στρώματα του νησιού, με τα μέτρα συγχωνεύσεων και περιορισμού των ΔΕΥΑ, την απαγόρευση πραγματοποίησης προσλήψεων από πλευράς τους, τη μη χρηματοδότησή τους κ.ο.κ.

Επιπλέον, μέσω και του λεγόμενου «masterplan» που σχεδιάζεται από την κυβέρνηση επανέρχονται και στη Ζάκυνθο οι σχεδιασμοί της ενεργοβόρας και με αμφίβολα αποτελέσματα αφαλάτωσης, με τα κόστη να κρέμονται ως «δαμόκλειο σπάθη» πάνω από τα κεφάλια των λαϊκών στρωμάτων, που και σήμερα άλλωστε πληρώνουν ακριβά για νερό που δεν έχουν!

Τα παραπάνω προκαλούν την αγανάκτηση εργαζομένων και λαού στο νησί και πρόσφατα πραγματοποιήθηκαν κινητοποιήσεις στο δημαρχείο, με πρωτοβουλία του Εργατικού Κέντρου, συνδικάτων και άλλων φορέων.

Σε αυτήν την πάλη πρωταγωνιστούν οι κομμουνιστές, με τις παρεμβάσεις τους στο Δημοτικό και στο Περιφερειακό Συμβούλιο, με την πρωτοπόρα δράση στο Εργατικό Κέντρο και στα συνδικάτα, αποκαλύπτοντας την υπάρχουσα κατάσταση, τους σχεδιασμούς που έρχονται και μπαίνοντας μπροστά για την οργάνωση του αγώνα ενάντια στην πολιτική που αντιμετωπίζει το νερό ως εμπόρευμα.

Είχαν προηγηθεί μέσα στη βδομάδα η καρατόμηση του γραμματέα της Κοινοβουλευτικής Ομάδας Σωκ. Φάμελλου και η αντικατάστασή του από τον Ν. Παππά, σε συνδυασμό με άλλες αλλαγές προσώπων, η διαγραφή από την Κοινοβουλευτική Ομάδα της Αθ. Λινού, που εκλήφθηκε ως «δικαίωση» του Π. Πολάκη και η ορκωμοσία της Π. Τσαπανίδου - επιλογή του πρώην προέδρου του ΣΥΡΙΖΑ για το Επικρατείας - σε αντικατάσταση του Οθ. Ηλιόπουλου που παραιτήθηκε, με τη συζήτηση να επικεντρώνεται.

Κορυφαία στελέχη όπως η Ο. Γεροβασίλη, ο Σ. Φάμελλος και ο Ν. Φαραντούρης θέτουν ανοιχτά ζήτημα προσφυγής στη βάση του κόμματος για την ανάδειξη νέου προέδρου, ενώ και ο ίδιος ο Στ. Κασσελάκης δεν απέκλεισε αυτό το ενδεχόμενο.

Επίδικο αυτής της αντιπαράθεσης, που εντάσσεται στις γενικότερες διεργασίες στο αστικό πολιτικό σύστημα, είναι η προσπάθεια του ΣΥΡΙΖΑ να ανακτήσει πρωταγωνιστικό ρόλο στην αναστήλωση της σοσιαλδημοκρατίας, για τη διαμόρφωση ενός τέτοιου πόλου στην κυβερνητική εναλλαγή.

Σ' αυτό συμφωνούν όλοι στον ΣΥΡΙΖΑ, διαφωνούν όμως στο πως θα αποκτήσει ο ΣΥΡΙΖΑ στις νέες συνθήκες την ικανότητα χειραγώγησης της λαϊκής δυσαρέσκειας και την εμπιστοσύνη της αστικής τάξης ως εναλλακτική στη διακυβέρνηση. Από κανέναν, τέλος, δεν περνάνε απαρατήρητες οι αντίστοιχες διεργασίες στο ΠΑΣΟΚ, όπου κορυφώνεται η κούρσα για την εκλογή νέου προέδρου.

Είναι χαρακτηριστικό το άρθρο του Στ. Κασσελάκη στο προηγούμενο «Βήμα της Κυριακής», όπου σημείωνε ότι το κόμμα του θα πρέπει να κάνει στροφή «προς την κυβερνησιμότητα και τον ρεαλισμό», με μεταρρυθμίσεις στο πλαίσιο της «οικονομικής και πολιτικής πραγματικότητας».

«Η σύγχρονη Αριστερά δεν είναι εχθρική απέναντι σε μια ανοικτή οικονομία», ανέφερε χαρακτηριστικά, πασπαλίζοντας τους όρκους πίστης στο κεφάλαιο και στα συμφέροντά του με ξεθωριασμένες αυταπάτες που κατέρρευσαν με πάταγο για νεο-κεϊνσιανό μοντέλο, στο πλαίσιο του οποίου κάτι θα περισσεύει και για τον λαό απ' το «φαγοπότι».

Υπερασπίστηκε ακόμα αντιλαϊκές διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις που βρίσκονται ούτως ή άλλως στην ατζέντα του κεφαλαίου για την καλύτερη προσαρμογή του κράτους στις ανάγκες της κερδοφορίας του, όπως ο «πλήρης ψηφιακός μετασχηματισμός του Δημοσίου», η «ταχύτερη απονομή δικαιοσύνης», η «ανταποδοτικότητα των παρεχόμενων υπηρεσιών», η «ριζική μεταρρύθμιση του ΑΣΕΠ», η «επανεκπαίδευση του προσωπικού», η «ανακατεύθυνση πόρων» και η «καλύτερη αξιοποίηση των ευρωπαϊκών κονδυλίων».

Πάντως, οι εκφυλιστικές διαδικασίες και ο κατήφορος στην εσωοργανωτική λειτουργία του ΣΥΡΙΖΑ, που βγαίνει προς τα έξω ως ένα ξεκαθάρισμα προσώπων ή παλιών λογαριασμών, προκαλεί και ορισμένες «ανησυχίες» στα αστικά επιτελεία.

Πληθαίνουν έτσι τα δημοσιεύματα σε γνωστά συγκροτήματα του Τύπου για το «πλήγμα» που δέχεται η εικόνα συνολικά του αστικού πολιτικού συστήματος από τις εξελίξεις στον ΣΥΡΙΖΑ και για την «ανάγκη» γρήγορα να αποκαταστήσει τα χαρακτηριστικά του ως κόμμα «υπεύθυνης αντιπολίτευσης» και «κυβερνητικής εναλλακτικής».

«Οι αυξήσεις είναι μετρημένες», ισχυρίζεται προκλητικά η κυβέρνηση, αλλά υπάρχουν σκευάσματα που η τιμή τους εκτοξεύεται. Για παράδειγμα:

• Ογκολογικοί ασθενείς θα πληρώνουν ακριβότερα κατά 182% το ETOPOSIDE, που από 8,11 φτάνει στα 22,88 ευρώ.
• Το αντιψυχωσικό MILITHIN σχεδόν διπλασιάζεται (5,22 από 2,85 ευρώ).
• Το απαραίτητο Τ3 για τον υποθυρεοειδισμό υπερδιπλασιάζεται (4,79 από 1,59 ευρώ).
• Το FLEXELITE για τις λοιμώξεις τριπλασιάζεται και φτάνει τα 9,60 ευρώ.
• Το NORADREN για τους καρδιοπαθείς φτάνει τα 111,95 ευρώ από 64,97 ευρώ.
• Το αντιβιοτικό BACTRIMEL για τη θεραπεία ουρολοιμώξεων, ωτίτιδας κ.λπ. από 5,46 ευρώ φτάνει στα 15,53 ευρώ.
• Αλλα παραδείγματα: Stedon 9,95 ευρώ από 2,28. Amikacin 41,27 από 33,50. Cycloviran 88,56 ευρώ από 38,04. Orlobin 764 ευρώ από 213,96. Cyprofloxacin 125,11 ευρώ από 99,54.

Συμβασιούχος πυροσβέστης στη Θάσο έχασε τη ζωή του σε τροχαίο δυστύχημα την ώρα που πήγαινε να αναλάβει υπηρεσία. Οπως καταγγέλλουν οι συνάδελφοί του, προηγουμένως βρισκόταν σε υπηρεσία 34 ώρες, με 2,5 ώρες ανάπαυση! Πρόκειται για απαράδεκτο καθεστώς εξαντλητικής υπερεργασίας καθ' όλη την αντιπυρική περίοδο, που καταδεικνύει τις τεράστιες ελλείψεις στην Υπηρεσία (πάνω από 4.000 θέσεις), με ευθύνη διαχρονικά όλων των κυβερνήσεων.

Eurokinissi

Υπενθυμίζεται ότι από την περασμένη Δευτέρα και με απόφαση της κυβέρνησης ισχύουν οι αυξημένες τιμές για πάνω από 800 συνταγογραφούμενα φάρμακα. Ανατιμήσεις που προστίθενται κι αυτές στα καθημερινά πλήγματα από την ακρίβεια σε είδη λαϊκής κατανάλωσης, στην Ενέργεια, στα καύσιμα κ.ο.κ.

Οι ασφαλισμένοι άλλωστε έχουν ήδη βάλει το χέρι ακόμα πιο βαθιά στην τσέπη αφού διαρκώς μεταφέρονται σκευάσματα στην «αρνητική λίστα», οπότε τα πληρώνουν εξολοκλήρου, ενώ έχουν καθιερωθεί και η ελάχιστη «ασφαλιστική τιμή» στα γενόσημα φάρμακα, το φόρτωμα «χαρατσιών» για τις συνταγογραφήσεις, οι δαπάνες για την κάλυψη της διαφοράς μεταξύ «ασφαλιστικής τιμής» και λιανικής τιμής.

Κι αν τα προηγούμενα χρόνια ως πρόσχημα για τις διαρκείς αυξήσεις προβάλλονταν από τις κυβερνήσεις ΝΔ - ΣΥΡΙΖΑ - ΠΑΣΟΚ η «πολυφαρμακία», το «νοικοκύρεμα» κ.λπ., σήμερα επιστρατεύονται νέοι ισχυρισμοί, με κυριότερο αυτόν για την «αντιμετώπιση των ελλείψεων». Η κυβέρνηση εκβιάζει τον λαό λέγοντας ότι αν δεν πληρώσει πιο ακριβά το φάρμακο η ελληνική αγορά δεν θα είναι «ανταγωνιστική» για τους φαρμακοβιομήχανους, οπότε θα αποσύρουν σκευάσματα και τα ράφια θα αδειάζουν.

Με τον πιο επίσημο τρόπο δηλαδή ομολογείται ότι καπιταλιστική αγορά σημαίνει πως οι ασθενείς θα έχουν φάρμακο μόνο αν αυτό συμφέρει τα κέρδη των φαρμακοβιομηχάνων.

Ομως, ακόμα κι αυτοί οι ισχυρισμοί είναι στον «αέρα» αφού ελλείψεις παρατηρούνται και στα ακριβά φάρμακα, όχι μόνο στα φτηνά. Παράλληλα, τα τελευταία χρόνια υπήρχαν φάρμακα που παρά τις μειωμένες τιμές συνέχιζαν να κυκλοφορούν, αναδεικνύοντας το τεράστιο περιθώριο κέρδους της φαρμακοβιομηχανίας. Την ίδια στιγμή, και παρά τις μειώσεις των τιμών, οι ασθενείς τα πλήρωναν πιο ακριβά αφού αυξανόταν η συμμετοχή τους.

Πάντα, δηλαδή, το πόσο «φθηνό» ή «ακριβό» είναι το φάρμακο εξαρτάται από τα κέρδη των φαρμακοβιομηχάνων: `Η με αυξήσεις ή με μειώσεις στην τιμή τους, ο ασθενής θα πληρώνει περισσότερα, είτε με αυξημένο ποσοστό συμμετοχής είτε με το ίδιο ποσοστό αλλά με αυξημένη τιμή.

Ενας ακόμα ισχυρισμός της κυβέρνησης είναι ότι όταν ο λαός πληρώνει ακριβότερα το φάρμακό του αποτρέπονται η απόσυρση σκευασμάτων και η αντικατάστασή τους με νέα ακριβότερα φάρμακα. Κι αυτό τη στιγμή που η κυβέρνηση δεσμεύεται για παροχή «ζεστού» χρήματος στους φαρμακοβιομήχανους για «επενδύσεις στην έρευνα και την καινοτομία» μέσω της δραστικής μείωσης του clawback.

Το φαινόμενο λοιπόν της «υποκατάστασης», δηλαδή της κυκλοφορίας νέων φαρμάκων που αντικαθιστούν παλαιότερες φαρμακευτικές αγωγές, συνέβαινε και θα συμβαίνει: Τόσο λόγω της εξέλιξης της επιστήμης που επιτρέπει καλύτερες και πιο στοχευμένες παρασκευές όσο και λόγω του βασικού στόχου των βιομηχάνων για το μέγιστο κέρδος που τους εξασφαλίζει κάθε νέα φαρμακευτική αγωγή, την οποία τιμολογούν πολύ ακριβότερα από τις παλαιότερες. Αλλωστε, ποτέ και κανείς δεν γνωρίζει ποιο είναι το πραγματικό κοστολόγιο για την παραγωγή ενός φαρμάκου από τους επιχειρηματικούς κολοσσούς.

Τα παραπάνω αποτελούν λοιπόν την ουσία της καπιταλιστικής αγοράς και όχι κάποια «εκτροπή από την κανονικότητά της». Κι εδώ κυβερνήσεις, κράτη και ΕΕ δίνουν τα «ρέστα» τους για να στηρίξουν τους φαρμακοβιομήχανους σε ένα πλαίσιο όπου η έρευνα, η παραγωγή και η διακίνηση του φαρμάκου γίνονται με μοναδικό κριτήριο το άμεσο και μέγιστο κέρδος για τους ομίλους.

Με βάση αυτά τα κριτήρια και όχι με τις πραγματικές κοινωνικές ανάγκες αποφασίζεται το αν, πότε και ποια φάρμακα θα παραχθούν, ποια θα μείνουν «παγωμένα» και ποια θα αποσυρθούν. Σε αυτήν τη λειτουργία της καπιταλιστικής αγοράς, που εναλλάσσει την «επάρκεια» με την «έλλειψη», οφείλεται η διαρκής αγωνία του ασθενούς αν θα έχει έγκαιρα το κατάλληλο φάρμακο, αν θα το ξαναβρεί όταν το χρειάζεται.

Αυτό το «φαρμάκι», η πολιτική δηλαδή του κέρδους, είναι που πρέπει να βρεθεί στο στόχαστρο, μέσα από την ενίσχυση της πάλης για το ξήλωμά της. Της πάλης για τον δρόμο ανάπτυξης της παραγωγής και της οικονομίας, με εργατική - λαϊκή εξουσία, όπου στο επίκεντρο θα βρίσκεται η ικανοποίηση των διευρυμένων λαϊκών αναγκών στη φαρμακευτική περίθαλψη, που θα επιβάλει την ανάπτυξη κρατικού φορέα έρευνας, παραγωγής, εισαγωγής και δωρεάν διάθεσης φαρμάκων και εμβολίων από τις κρατικές μονάδες Υγείας, τα νοσοκομεία, τα Κέντρα Υγείας, το δίκτυο των κρατικών φαρμακείων, με κατάργηση κάθε επιχειρηματικής δράσης στον χώρο του Φαρμάκου.

Αυτή η σύγκρουση θα δυναμώνει μέσα από τη δράση και τις διεκδικήσεις για κατάργηση κάθε συμμετοχής - πληρωμής όλων των ασθενών σε όλα τα φάρμακα, για πλήρη αποζημίωσή τους από τον ΕΟΠΥΥ, με χρηματοδότησή του 100% από τον κρατικό προϋπολογισμό και φορολόγηση του κεφαλαίου.