Είχαν προηγηθεί μέσα στη βδομάδα η καρατόμηση του γραμματέα της Κοινοβουλευτικής Ομάδας Σωκ. Φάμελλου και η αντικατάστασή του από τον Ν. Παππά, σε συνδυασμό με άλλες αλλαγές προσώπων, η διαγραφή από την Κοινοβουλευτική Ομάδα της Αθ. Λινού, που εκλήφθηκε ως «δικαίωση» του Π. Πολάκη και η ορκωμοσία της Π. Τσαπανίδου - επιλογή του πρώην προέδρου του ΣΥΡΙΖΑ για το Επικρατείας - σε αντικατάσταση του Οθ. Ηλιόπουλου που παραιτήθηκε, με τη συζήτηση να επικεντρώνεται.

Κορυφαία στελέχη όπως η Ο. Γεροβασίλη, ο Σ. Φάμελλος και ο Ν. Φαραντούρης θέτουν ανοιχτά ζήτημα προσφυγής στη βάση του κόμματος για την ανάδειξη νέου προέδρου, ενώ και ο ίδιος ο Στ. Κασσελάκης δεν απέκλεισε αυτό το ενδεχόμενο.

Επίδικο αυτής της αντιπαράθεσης, που εντάσσεται στις γενικότερες διεργασίες στο αστικό πολιτικό σύστημα, είναι η προσπάθεια του ΣΥΡΙΖΑ να ανακτήσει πρωταγωνιστικό ρόλο στην αναστήλωση της σοσιαλδημοκρατίας, για τη διαμόρφωση ενός τέτοιου πόλου στην κυβερνητική εναλλαγή.

Σ' αυτό συμφωνούν όλοι στον ΣΥΡΙΖΑ, διαφωνούν όμως στο πως θα αποκτήσει ο ΣΥΡΙΖΑ στις νέες συνθήκες την ικανότητα χειραγώγησης της λαϊκής δυσαρέσκειας και την εμπιστοσύνη της αστικής τάξης ως εναλλακτική στη διακυβέρνηση. Από κανέναν, τέλος, δεν περνάνε απαρατήρητες οι αντίστοιχες διεργασίες στο ΠΑΣΟΚ, όπου κορυφώνεται η κούρσα για την εκλογή νέου προέδρου.

Είναι χαρακτηριστικό το άρθρο του Στ. Κασσελάκη στο προηγούμενο «Βήμα της Κυριακής», όπου σημείωνε ότι το κόμμα του θα πρέπει να κάνει στροφή «προς την κυβερνησιμότητα και τον ρεαλισμό», με μεταρρυθμίσεις στο πλαίσιο της «οικονομικής και πολιτικής πραγματικότητας».

«Η σύγχρονη Αριστερά δεν είναι εχθρική απέναντι σε μια ανοικτή οικονομία», ανέφερε χαρακτηριστικά, πασπαλίζοντας τους όρκους πίστης στο κεφάλαιο και στα συμφέροντά του με ξεθωριασμένες αυταπάτες που κατέρρευσαν με πάταγο για νεο-κεϊνσιανό μοντέλο, στο πλαίσιο του οποίου κάτι θα περισσεύει και για τον λαό απ' το «φαγοπότι».

Υπερασπίστηκε ακόμα αντιλαϊκές διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις που βρίσκονται ούτως ή άλλως στην ατζέντα του κεφαλαίου για την καλύτερη προσαρμογή του κράτους στις ανάγκες της κερδοφορίας του, όπως ο «πλήρης ψηφιακός μετασχηματισμός του Δημοσίου», η «ταχύτερη απονομή δικαιοσύνης», η «ανταποδοτικότητα των παρεχόμενων υπηρεσιών», η «ριζική μεταρρύθμιση του ΑΣΕΠ», η «επανεκπαίδευση του προσωπικού», η «ανακατεύθυνση πόρων» και η «καλύτερη αξιοποίηση των ευρωπαϊκών κονδυλίων».

Πάντως, οι εκφυλιστικές διαδικασίες και ο κατήφορος στην εσωοργανωτική λειτουργία του ΣΥΡΙΖΑ, που βγαίνει προς τα έξω ως ένα ξεκαθάρισμα προσώπων ή παλιών λογαριασμών, προκαλεί και ορισμένες «ανησυχίες» στα αστικά επιτελεία.

Πληθαίνουν έτσι τα δημοσιεύματα σε γνωστά συγκροτήματα του Τύπου για το «πλήγμα» που δέχεται η εικόνα συνολικά του αστικού πολιτικού συστήματος από τις εξελίξεις στον ΣΥΡΙΖΑ και για την «ανάγκη» γρήγορα να αποκαταστήσει τα χαρακτηριστικά του ως κόμμα «υπεύθυνης αντιπολίτευσης» και «κυβερνητικής εναλλακτικής».