Παρασκευή 13 Μάρτη 2009
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Τι είπε ο αρχηγός;

Παπαγεωργίου Βασίλης

Διαδόθηκε προχτές ότι ο αρχηγός του Λιμενικού Σώματος Θ. Ρεντζεπέρης είπε αυτολεξεί ότι «την επόμενη φορά θα τους πυροβολήσουμε», δίνοντας «οδηγίες» στους «ράμπο» των Ειδικών Δυνάμεων του Λιμενικού για το πώς θα πρέπει να αντιμετωπίσουν τους εργάτες της Ζώνης, όταν αυτοί διαδηλώσουν ξανά στο ΥΕΝ. Φέρεται να ξεστόμισε τη φράση αυτή λίγη ώρα μετά την απρόκλητη επίθεση που εξαπέλυσαν οι «βατραχάνθρωποι» του Λιμενικού, με ρόπαλα και χημικά, σε βάρος των εργατών που συγκεντρώθηκαν στο υπουργείο, για να υπερασπιστούν το δικαίωμά τους στο μεροκάματο, τις Συλλογικές Συμβάσεις Εργασίας τους, την ουσιαστική προστασία των χιλιάδων ανέργων.

Ο αρχηγός του Λιμενικού, μέχρι και χτες το πρωί, δεν είχε διαψεύσει αυτήν την απαράδεκτη και επικίνδυνη φράση. Τελικά, μετά από σχετική επίσημη ερώτηση του «Ρ», μέσω του Γραφείου Τύπου του ΥΕΝ δόθηκε η εξής απάντηση: «Η θέση του αρχηγού του ΛΣ Σώματος αποτυπώθηκε στη διάρκεια δηλώσεών του στις τηλεοπτικές κάμερες και των δημοσιογράφων, από τις οποίες δηλώσεις κατέστη σαφέστατο ότι οι εντολές που είχαν δοθεί ήταν στη λογική της αποκλιμάκωσης και της μη χρήσης βίας. Ενδεικτικό είναι το γεγονός ότι ο αρχηγός συνεχάρη στελέχη του ΛΣ για την ψυχραιμία που επέδειξαν, αν και προκλήθηκαν, καθώς και το γεγονός ότι με δική του πρωτοβουλία προγραμματίστηκε η συνάντηση της αντιπροσωπείας των εργαζομένων και του υπουργού». Γιατί δε διαψεύδει το ΥΕΝ; Ο καθένας να βγάλει τα συμπεράσματά του.

Συνταγή διάσωσης του συστήματος

Σε άρθρο που δημοσιεύει χτες η «Αυγή» με τίτλο: «Ο άλλος δρόμος για την έξοδο απ' την κρίση», επικαλείται κάποιον Αμερικανό καθηγητή οικονομίας, ονόματι David Kotz, ο οποίος «ασκώντας κριτική στην πολύ πιο προωθημένη, σε σχέση με τις ευρωπαϊκές κυβερνήσεις, παρέμβαση Ομπάμα στην Οικονομία, παραθέτει 9 σημεία για άμεση εφαρμογή».

Αυτά τα 9 σημεία του κ. καθηγητή, η «Αυγή» τα πλασάρει σαν τον «άλλο δρόμο για την έξοδο από την κρίση», προφανώς υιοθετώντας τα. Θα βγούμε, λοιπόν, απ' την καπιταλιστική οικονομική κρίση, αν το κράτος γίνει «εργοδότης έσχατης λύσης» και προσλάβει όσους δε βρίσκουν δουλειά, αν ενισχυθεί νομοθετικά το δικαίωμα εγγραφής στο συνδικάτο, αν επιστρέψουμε σε ένα προοδευτικό εισοδηματικό φορολογικό σύστημα, αν επιτραπεί σε όσους κινδυνεύουν να χάσουν τα σπίτια τους να παραμείνουν σ' αυτά ως ενοικιαστές, αν μετατραπεί το χρηματοπιστωτικό σύστημα σε μέρος του δημόσιου τομέα. Ακόμα, αν αυξηθούν οι συντάξεις, αν καθιερωθεί ένα εθνικό σύστημα Υγείας χρηματοδοτούμενο μέσω φορολογίας, αν είναι δημόσια δωρεάν η τριτοβάθμια εκπαίδευση και τέλος αν καθιερωθεί ένα εντατικό πρόγραμμα μετασχηματισμού του συστήματος ενέργειας και μεταφορών σύμφωνο με την ανάγκη μείωσης των εκπομπών αερίου. Για τις επιχειρήσεις στους αντίστοιχους τομείς κουβέντα.

Αυτός, λοιπόν, κατά την «Αυγή» είναι δρόμος εξόδου απ' την κρίση. Στην πραγματικότητα, δεν είναι ούτε χαραμάδα εξόδου από καμιά κρίση, αλλά είναι άλλη μια πολύ γνωστή συνταγή διάσωσης του συστήματος της εκμετάλλευσης που έχει δοκιμαστεί σε άλλες εποχές και σε άλλες συνθήκες. Μόνο που είναι ουτοπία και γι' αυτό επικίνδυνη, ακριβώς γιατί δεν μπορεί να εφαρμοστεί, λόγω απελευθέρωσης του κεφαλαίου, αλλά ακόμη και αν στην «έσχατη» περίπτωση εφαρμοστεί, πάλι καπιταλισμός θα είναι, πάλι τα ίδια προβλήματα και βάσανα θα έχουν οι εργαζόμενοι. Δεν είναι όμως η πρώτη φορά που ο οπορτουνισμός ξαναζεσταίνει παλιές συνταγές των αστών και τις σερβίρει για καινούργιες. Για να εξωραΐσει το σύστημα χειραγωγώντας λαϊκές δυνάμεις σ' αυτό.

Με τους ιμπεριαλιστικούς μηχανισμούς

Χτες, διά στόματος προέδρου της κοινοβουλευτικής ομάδας του ΣΥΡΙΖΑ, Αλέκου Αλαβάνου, διατυπώθηκε το αίτημα της «ουσιαστικής αξιοποίησης του Οργανισμού Ασφάλειας Συνεργασίας και Ειρήνης (ΟΑΣΕ)» στην Ευρώπη. Γιατί; Οπως εξήγησε ο ίδιος, «...να πούμε ότι αντί για τον επιθετικό οργανισμό του ΝΑΤΟ έχουμε μια δυνατότητα να δημιουργηθεί ένα σύστημα ασφαλείας, που είναι το μόνο που συμμετέχει και η Ευρώπη και η Ρωσία».

Τι είναι όμως ο ΟΑΣΕ; Παράρτημα ή, καλύτερα, εξάρτημα του ΝΑΤΟ. Προκάλυμμα για διείσδυση των ευρωατλαντικών ιμπεριαλιστών σε άλλες χώρες. Δηλαδή, μέρος της επιθετικής στρατιωτικοπολιτικής λυκοσυμμαχίας για να χτυπά λαούς.

Φτάνουν στο σημείο να ζητούν να αξιοποιηθεί ένας μηχανισμός που στο παρελθόν έχει αποφασίσει τη σύσταση πολυεθνικών στρατιωτικών δυνάμεων και την επέμβασή τους στη Γιουγκοσλαβία και στα Σκόπια για να διασώσει τους άνδρες του UCK.

Να αξιοποιηθεί ένας οργανισμός που σε αγαστή συνεργασία με το ΝΑΤΟ αποφάσιζαν το πώς θα προστατεύσουν το ΝΑΤΟικό προτεκτοράτο του Κοσσυφοπεδίου και έστελναν πολυεθνική δύναμη στην Αλβανία.

Ο ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ μιλά συχνά για «ελευθερίες», «δικαιώματα», «ευημερία των λαών». Ομως, όλα αυτά δεν είναι τίποτε άλλο από κούφια λόγια. Κι αυτό γιατί την ίδια στιγμή, όχι μόνο στηρίζει αλλά ζητά την ακόμα καλύτερη αξιοποίηση οργανισμών της διακρατικής ιμπεριαλιστικής ένωσης. Είναι υπέρ του ευρωστρατού. Ζητά να βαθύνει ακόμα περισσότερο η καπιταλιστική ολοκλήρωση της ΕΕ.

Σαν δυο σταγόνες νερό...

Παπαγεωργίου Βασίλης

ΑΝ ΚΑΤΑΛΑΒΑΜΕ καλά από τη συζήτηση στη Βουλή για την εξωτερική πολιτική συμβαίνουν τα εξής:

Η Νέα Δημοκρατία έχει πολιτική «υπεύθυνη», «σοβαρή», «ουσιαστική», «προσεκτική», «αποφασιστική» και «σύγχρονη».

Το ΠΑΣΟΚ πάλι έχει πολιτική «αισιόδοξη», «δημιουργική», «πρωτοβουλιακή», «ολοκληρωμένη» και «ξεκάθαρη».

Θα συμφωνήσουμε ότι ανάμεσά τους υπάρχουν αβυσσαλέες διαφορές όσον αφορά ...στα επίθετα. Το θέμα όμως είναι πως υπάρχει απόλυτη σύμπλευση ως προς ...τα ουσιαστικά.

Δηλαδή, την εναρμόνιση της χώρας με όσα θέλουν η ΕΕ και το ΝΑΤΟ και φυσικά την προάσπιση των συμφερόντων των μονοπωλίων παντού στον πλανήτη.

Γιατί με όποιο επίθετο κι αν στέλνεις στρατιώτες στο Αφγανιστάν ή στα Βαλκάνια, τις ίδιες ακριβώς επιδιώξεις εξυπηρετείς, που καμία φυσικά σχέση δεν έχουν με τα συμφέροντα του ελληνικού λαού ή οποιουδήποτε άλλου λαού.

Αλλο που τα πάντα γίνονται στο όνομα της ...λαϊκής κυριαρχίας και ευημερίας. Εως και για δημοκρατικούς βομβαρδισμούς έχουμε ακούσει.

Η ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ πάντως, όπως διασαφηνίστηκε, «δεν σκέπτεται» τις εκλογές. Εννοούν μάλλον πως δεν τις σκέπτονται ...δημοσίως αλλά αποκλειστικά με τα εκλογικά και επικοινωνιακά τους επιτελεία.

Γιατί το ότι θέλουν να είναι έτοιμοι προκειμένου να κάνουν εκλογές όποτε κρίνουν ότι τους βολεύει ...δεν κρύβεται. Τόσοι μηχανισμοί κινητοποιούνται, δε γίνεται να μην κάνουν ...έστω λίγο θόρυβο.


Γρηγοριάδης Κώστας

Κρίση του συστήματος

Ολο το τελευταίο διάστημα, παρακολουθούμε τη διαμάχη ΝΔ - ΠΑΣΟΚ για τις αιτίες της οικονομικής κρίσης. Το ΠΑΣΟΚ ισχυρίζεται ότι είναι αποτέλεσμα της πολιτικής που εφαρμόζει η ΝΔ, ενώ η κυβέρνηση μιλάει για «εισαγόμενη κρίση», στην οποία αποδίδει τις αιτίες της επιδείνωσης της δημοσιονομικής κατάστασης.

Αυτός καθαυτός ο διαχωρισμός του προβλήματος σε κυβερνητικές ευθύνες ή σε «εισαγόμενους παράγοντες» έχει έντονα στοιχεία αποπροσανατολισμού και δημαγωγίας. Είναι προφανές ότι τα δύο κόμματα της ολιγαρχίας αφ' ενός επιδιώκουν να συσκοτίσουν τις αιτίες γέννησης της οικονομικής κρίσης, των οικονομικών κρίσεων συνολικά, αφ' ετέρου επιχειρούν να συγκαλύψουν τις εγκληματικές τους ευθύνες για την επιδείνωση των οικονομικών και κοινωνικών προβλημάτων που αντιμετωπίζουν οι εργαζόμενοι. Πού βρίσκεται η αλήθεια;

Η καπιταλιστική κρίση, όπως προδίδει και το όνομά της, έχει τις ρίζες της στις εκμεταλλευτικές καπιταλιστικές σχέσεις παραγωγής. Εχει αντικειμενικά χαρακτηριστικά, με την έννοια ότι η εκδήλωσή της δεν εξαρτάται από την υποκειμενική θέληση των ανθρώπων. Αντίθετα, υποτάσσεται στους νόμους που διέπουν την καπιταλιστική οικονομική ανάπτυξη, το ίδιο το σύστημα. Οι άνθρωποι, οι κυβερνήσεις, με την πολιτική τους, απλώς μπορούν να επιβραδύνουν ή να επιταχύνουν την εκδήλωσή της. Δεν μπορούν όμως να την αποτρέψουν.

Το ΚΚΕ ήταν το πρώτο κόμμα - όταν τα άλλα κόμματα, στην προσπάθειά τους να ερμηνεύσουν την κρίση, βολόδερναν σε ερμηνείες περί «καζινοκαπιταλισμού» και «γκόλντεν μπόις» - που μίλησε για κρίση υπερσυσσώρευσης. Πώς όμως δημιουργήθηκε αυτό το υπερσυσσωρευμένο κεφάλαιο, που δεν μπορεί να επενδυθεί στην παραγωγική σφαίρα, ή στις άλλες σφαίρες κυκλοφορίας του κεφαλαίου; Δημιουργήθηκε με την καταλήστευση της ανθρώπινης εργατικής δύναμης, την οικειοποίηση από την πλευρά των δυνάμεων του κεφαλαίου του πλούτου που παράγουν οι εργαζόμενοι, των αποτελεσμάτων της επιστημονικής έρευνας. Η εκτεταμένη χρήση των νέων τεχνολογιών αυξάνει την παραγωγικότητα της εργασίας, μεγαλώνει το βαθμό εκμετάλλευσης της εργατικής δύναμης, επιταχύνει την κεφαλαιοκρατική συσσώρευση.

Τα δύο κόμματα του κεφαλαίου, ΠΑΣΟΚ και ΝΔ, που ασκούν την κυβερνητική εξουσία από το 1974, ακολούθησαν με συνέπεια τις πολιτικές που ικανοποιούν τις αξιώσεις της οικονομικής ολιγαρχίας για ακόμα μεγαλύτερη ενίσχυση της θέσης της στην κοινωνία. Και το έκαναν «πατώντας» τους εργαζόμενους και τα δικαιώματά τους, περιφρονώντας τις σύγχρονες ανάγκες της λαϊκής οικογένειας, ενισχύοντας το κράτος του αυταρχισμού και της καταστολής. Το έκαναν, διευρύνοντας, ταυτόχρονα, τα περιθώρια κερδοφόρας δράσης της πλουτοκρατίας, εξασφαλίζοντας στους εκπροσώπους της καλύτερους όρους για την αποδοτική αναπαραγωγή των κεφαλαίων. Οι πολιτικές που ακολούθησαν και τα δύο κόμματα, βρισκόμενα στην εξουσία, ευθύνονται για τη συνεχή επιδείνωση της θέσης των εργαζομένων, τη διεύρυνση των οικονομικών και κοινωνικών ανισοτήτων.

Και τώρα, που ξεσπά η κρίση, αυτοί οι ίδιοι, είτε το ομολογούν είτε το κρύβουν, με τον πλέον προκλητικό τρόπο επιχειρούν να σώσουν την οικονομική ολιγαρχία, υιοθετώντας τις πλέον επιθετικές αντιδραστικές επιλογές σε βάρος των εργαζομένων, ευνοώντας την κλιμακούμενη επιθετικότητα του κεφαλαίου. Από αυτή την άποψη επιβεβαιώνεται και πάλι η άποψη του ΚΚΕ. Φιλολαϊκή πολιτική διαχείρισης της κρίσης δεν υπάρχει. Τα δύο κόμματα της πλουτοκρατίας πρέπει να καταδικαστούν ως υπεύθυνα της αντιλαϊκής πολιτικής και πριν την κρίση και για την τωρινή πολιτική τους για την κρίση. Η αντιμετώπιση της κρίσης απαιτεί πάλη για την ικανοποίηση των λαϊκών αναγκών σε ρότα κατάργησης του καπιταλισμού.

Υποταγμένοι μέχρι το κόκαλο

Γρηγοριάδης Κώστας

Στη χτεσινή πρώτη μέρα της διεθνούς συνδικαλιστικής διάσκεψης, υπό την αιγίδα της ΠΣΟ, με τη συμμετοχή συνδικάτων του χρηματοπιστωτικού τομέα από 14 χώρες του κόσμου έγινε η εξής επισήμανση από την Αλ. Μπαλλού, πρόεδρο του Κλαδικού Σωματείου Εργαζομένων Χρηματοπιστωτικού Συστήματος και Συναφών Επιχειρήσεων Νομού Αττικής: «Την ώρα που εμείς συζητάμε για το δίκιο των εργαζομένων, σε άλλα τραπέζια οι ισχυροί συζητάνε για το πώς θα διασφαλίσουν τα συμφέροντα του κεφαλαίου». Την επισήμανση της αυτή ήρθε, την ίδια μέρα, να επιβεβαιώσει πέρα για πέρα η πλειοψηφία της ΟΤΟΕ που προσπαθεί με κάθε τρόπο να γίνει επίσημος συνομιλητής στα τραπέζια των «ισχυρών». Σε χτεσινή της ανακοίνωση αναφέρει ότι έστειλε επιστολή στους τραπεζίτες - συγκεκριμένα στην Ενωση Ελληνικών Τραπεζών - για να αναλάβουν κοινές πρωτοβουλίες για την αντιμετώπιση της οικονομικής κρίσης! Και για αυτό παρακαλεί να γίνει συνάντηση. Η υποταγή, η ταξική συναίνεση σε όλο της το μεγαλείο.

«Οι τράπεζες, σημειώνεται στην επιστολή υποταγής, είναι το "εργαλείο" μέσα από το οποίο πρέπει να αντιμετωπιστεί η οικονομική κρίση και οι συνέπειές της και εμείς οι εργαζόμενοι είμαστε το "μέσο" που θα διεκπεραιώσουμε τα μέτρα, που λαμβάνονται, ή εκείνα που πρόκειται να ληφθούν». Με άλλα λόγια, η πλειοψηφία λέει ότι τη «διέξοδο» από την κρίση θα τη δώσουν οι τραπεζίτες και το μέσο που θα χρησιμοποιήσουν θα είναι οι εργαζόμενοι! Μα αυτό ακριβώς κάνει το κεφάλαιο. Επιχειρεί να ξεπεράσει την κρίση του σε βάρος των εργαζομένων και σε αυτό η πλειοψηφία της ΟΤΟΕ παρακαλά να γίνει ο αναγνωρισμένος σύμμαχός του. Αρκεί και μόνο αυτή η ενέργεια της πλειοψηφίας για να καταλάβουν οι εργαζόμενοι ότι δεν εκπροσωπεί τα δικά τους συμφέροντα, αλλά καθαρά και ξάστερα βρίσκεται στην απέναντι όχθη των μεγαλοεργοδοτών.

Λεονταρισμοί και εμπαιγμός

Θυμηδία προκαλεί ο τρόπος και τα επιχειρήματα με τα οποία τα κυβερνητικά στελέχη προσπαθούν να πείσουν την «κοινή γνώμη» ότι το πακέτο των 28 δισ. ευρώ διοχετεύεται στα νοικοκυριά και τις μικρομεσαίες επιχειρήσεις και δε χαρίστηκε στις τράπεζες. Μη έχοντας κάποια συγκεκριμένα στοιχεία που να στηρίζουν τους ισχυρισμούς τους - και πώς να είχαν; - είτε αναπαράγουν τα αστεία επιχειρήματα των τραπεζιτών περί «απροθυμίας των νοικοκυριών να δανειστούν» είτε επιδίδονται εκ νέου σε φραστικούς λεονταρισμούς. «Τις τράπεζες τις πιέζουμε με τον πιο ασφυκτικό τρόπο», ξεσπάθωσε, για πολλοστή φορά χτες, ο Λ. Ζαγορίτης, δίχως βέβαια να αναφέρει κάποιο ασφυκτικό μέτρο πίεσης. Η διέξοδος βρέθηκε πάλι στα αναθέματα και στις κατάρες κατά των γκόλντεν μπόις: «Τους καλούμε να αφήσουνε τα κόλπα, να αφήσουν τις πολιτικές των μπόνους και των χαριστικών κινήσεων στον εαυτό τους, στα στελέχη τους», συνέχισε ο γραμματέας της ΚΕ της ΝΔ. Ηδη όμως οι τράπεζες έχουν «ξεκοκαλίσει» τα 9 από τα 28 δισ. ευρώ, αλλά οι χορηγήσεις δανείων στα νοικοκυριά διαρκώς μειώνονται. Επίσης, ενώ τα ευρωεπιτόκια πέφτουν, οι δόσεις των στεγαστικών και καταναλωτικών δανείων παραμένουν σταθερές... Η κοροϊδία λοιπόν έχει και τα όριά της, πολύ περισσότερο όταν η πλειοψηφία του λαού βιώνει την οδυνηρή πραγματικότητα στο πετσί της...

Το ΝΑΤΟ στο Πακιστάν...

Νέες «αποστολές» ετοιμάζει το ΝΑΤΟ στην «ευρύτερη περιοχή της Μέσης Ανατολής». Στο στόχαστρο, αυτή τη φορά, των ιμπεριαλιστών έχει μπει το Πακιστάν. Το προανήγγειλε σαφώς χτες ο επικεφαλής της ιμπεριαλιστικής συμμαχίας. Το ΝΑΤΟ πρέπει να δώσει μεγαλύτερη προσοχή στο Πακιστάν, να διασφαλίσει έναν επαρκή αριθμό στρατιωτών στο Αφγανιστάν και να διατηρήσει το διάλογο με τη Ρωσία, δήλωσε χτες ο γενικός γραμματέας του ΝΑΤΟ Γιαπ ντε Χοπ Σέφερ. «Βεβαίως, πρέπει να στρέψουμε την προσοχή μας και πέραν του Αφγανιστάν... κυρίως στο Πακιστάν, με το οποίο πρέπει να σχοληθούμε περισσότερο», τόνισε ο Σέφερ σε διάσκεψη στη Βουδαπέστη για τη 10η επέτειο της ένταξης στο ΝΑΤΟ της Ουγγαρίας, της Πολωνίας και της Τσεχίας. Από την άποψη αυτή, δηλαδή των στρατιωτικών επεμβάσεων σε Αφγανιστάν και Πακιστάν, επανεξετάζονται και οι σχέσεις με τη Ρωσία. Οπως είπε ο Γ. Σέφερ μπορεί το ΝΑΤΟ να διαφωνεί με τη Ρωσία σε πολλά θέματα, μεταξύ των οποίων η Γεωργία και η αναγνώριση της Αμπχαζίας και της Νότιας Οσετίας, αλλά υπογράμμισε ότι η σχέση της ΝΑΤΟικής συμμαχίας με τη Ρωσία είναι πολύ σημαντική, για να επηρεαστεί από τις διαφωνίες αυτές... Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι νέες ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις και σχέδια περνούν από τα χαρτιά στην πράξη επί προεδρίας Ομπάμα...

Η ΑΠΟΨΗ ΜΑΣ
Στις 17 Μάρτη στο ίδιο μετερίζι

Ενα ακόμα θαρραλέο βήμα στη συμπόρευσή τους με την εργατική τάξη καλούνται να κάνουν οι αυτοαπασχολούμενοι, μικροί ΕΒΕ και έμποροι, με τη συμμετοχή τους στην κινητοποίηση που διοργανώνει η Ομοσπονδία Βιοτεχνικών Σωματείων Αθήνας (ΟΒΣΑ), την Τρίτη 17 Μάρτη, στην πλατεία Κάνιγγος στις 6 το απόγευμα. Την ίδια μέρα και ώρα, χιλιάδες εργάτες και υπάλληλοι θα βρίσκονται στους δρόμους, συμμετέχοντας στα συλλαλητήρια που διοργανώνει το ΠΑΜΕ στην Αθήνα και σε όλη τη χώρα. Με πλήρη συνείδηση ότι αυτοαπασχολούμενοι βράζουν στο ίδιο καζάνι με τους εργαζόμενους, ότι βρίσκονται στο στόχαστρο της στρατηγικής που υπηρετεί την κερδοφορία των μονοπωλίων, η ΟΒΣΑ καλεί τους μικρούς ΕΒΕ να «περπατήσουν» μαζί με τους εργατοϋπάλληλους, αντιπαλεύοντας με κοινά αιτήματα και στόχους πάλης τον κοινό αντίπαλο, που γίνεται πιο επιθετικός μπροστά στην κρίση.

Το κεφάλαιο είναι αυτό που σπεύδει να φορτώσει στους εργαζόμενους την εκ περιτροπής απασχόληση, τη μείωση μισθών και δικαιωμάτων, για να διατηρήσει τα κέρδη του και να βγει πιο ενισχυμένο μετά την κρίση. Το μεγάλο κεφάλαιο είναι αυτό που, σε συνθήκες κρίσης, προσπαθεί να επιταχύνει τις διαδικασίες συγκέντρωσης σε όλους τους κλάδους, ισχυροποιώντας τη μονοπωλιακή του θέση σε βάρος των μικρών ΕΒΕ και των αυτοαπασχολούμενων. Από 'δώ προκύπτει και η ανάγκη εργατοϋπάλληλοι και μικροί ΕΒΕ να ενισχύσουν τους αγωνιστικούς τους δεσμούς, με επόμενο κορυφαίο σταθμό τα συλλαλητήρια της ερχόμενης Τρίτης. Ανάλογες πρωτοβουλίες έχουν αναλάβει οι αγωνιστικές συσπειρώσεις των ΕΒΕ και στην υπόλοιπη χώρα.

Στις συνειδήσεις χιλιάδων αυτοαπασχολούμενων και μικρών ΕΒΕ ωριμάζει ολοένα και περισσότερο η συνειδητοποίηση της ανάγκης να παλέψουν μαζί με τους εργάτες. Να απορρίψουν τις φωνές που τους θέλουν σε ανταγωνιστικά στρατόπεδα με τους μισθωτούς εργατοϋπάλληλους. Η πείρα έχει δείξει πως η επιβίωση των χιλιάδων μικρών του εμπορίου εξαρτάται από την αγοραστική δυνατότητα των εργαζομένων, που είναι άμεσα συνδεδεμένη με τους μισθούς. Εξαρτάται από την άρση των εξοντωτικών φορολογικών και άλλων μέτρων που έχουν επιβάλει σε βάρος τους οι κυβερνήσεις του δικομματισμού, ενισχύοντας το μονοπωλιακό κεφάλαιο. Εξαρτάται από την κατάργηση κάθε μορφής απελευθέρωσης του ωραρίου, που εξοντώνει στην κυριολεξία τα μικρομάγαζα και τους εργαζόμενους σε αυτά, ανοίγοντας νέο πεδίο δράσης στα εμπορικά και άλλα μεγαθήρια, που προσαρμόζουν με αντιδραστικό τρόπο τις εργασιακές σχέσεις στα ανεξέλεγκτα ωράρια λειτουργίας των καταστημάτων και το αντίστροφο.

Ο αυτοαπασχολούμενος και μικρός ΕΒΕ έχει αντικειμενικό συμφέρον να συμμαχήσει με τον εργαζόμενο. Να βάλει απέναντι τα μονοπώλια και την πολιτική που υπηρετεί την κερδοφορία τους. Είναι όρος αναγκαίος για την επιβίωσή του. Ξεκινώντας από αυτήν τη θεμελιώδη διαπίστωση, πρέπει να ενισχυθεί, να γενικευτεί η συνεργασία σε όλα τα μέτωπα, στο στίβο των κοινωνικών αγώνων. Η συγκρότηση του Αντιμονοπωλιακού Αντιιμπεριαλιστικού Δημοκρατικού Μετώπου πρέπει να μπει στην ημερήσια διάταξη της δράσης πλατύτερων μαζών. Αυτός ο στόχος, αυτή η αταλάντευτη αντιιμπεριαλιστική δράση είναι που θα γεννήσει το πραγματικά καινούριο. Πίσω από αυτήν τη γραμμή πάλης, δεν μπορεί παρά να υπάρχει η ενσωμάτωση και η ήττα, τόσο για την εργατική τάξη, όσο και για τα άλλα λαϊκά στρώματα του χωριού και της πόλης.



Ευρωεκλογές Ιούνη 2024
Μνημεία & Μουσεία Αγώνων του Λαού
Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ