Παπαγεωργίου Βασίλης

Οταν, λοιπόν, ρωτήθηκε από κάποιον εργαζόμενο, που δήλωσε ψηφοφόρος του ΠΑΣΟΚ, τι γίνεται με τη συνεργασία των δύο κομμάτων (ΠΑΣΟΚ και ΣΥΡΙΖΑ) ζητώντας ταυτόχρονα από τον Αλ. Αλαβάνο να πάρει περισσότερες πρωτοβουλίες, ώστε αυτή η συνεργασία να πάρει σάρκα και οστά, ο Αλ. Αλαβάνος είπε το εξής: Ο ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ έχει διατυπώσει προτάσεις προς το ΠΑΣΟΚ για κοινή δράση σε ορισμένα σημεία τις οποίες το ΠΑΣΟΚ δεν αποδέχτηκε. Αν θέλετε - είπε απευθυνόμενος ιδιαίτερα στους ψηφοφόρους του ΠΑΣΟΚ - να πάνε τα πράγματα πιο «αριστερά» ψηφίστε ΣΥΡΙΖΑ, ώστε να πιεστεί το ΠΑΣΟΚ για να υπάρξουν εξελίξεις στην κατεύθυνση της συνεργασίας των δύο κομμάτων.

Αυτά είπε ο Αλ. Αλαβάνος χτες. Και φαίνεται ότι η δουλειά που γίνεται στους ψηφοφόρους του ΠΑΣΟΚ έχει τον εξής προσανατολισμό. Ψηφίζοντας ΣΥΡΙΖΑ, μας φέρνετε πιο κοντά με το ΠΑΣΟΚ. Βέβαια, τα πολιτικά παιχνίδια των δύο κομμάτων λίγο ενδιαφέρουν τους εργαζόμενους και τα άλλα λαϊκά στρώματα. Ωστόσο, έχει σημασία να καταλάβουν - και οι εργαζόμενοι ψηφοφόροι του ΠΑΣΟΚ - ότι αυτά τα παιχνίδια έχουν άμεσο αρνητικό αντίκτυπο στην ίδια τους τη ζωή και στη ζωή της οικογένειάς τους. Και με αυτό το κριτήριο δεν πρέπει να πάει χαμένη η ψήφος τους στις ευρωεκλογές και στις εθνικές εκλογές όποτε κι αν γίνουν. Πρέπει να ψηφίσουν το ΚΚΕ. Η ψήφος τους πρέπει να είναι ψήφος αντίστασης και προοπτικής ταυτόχρονα και ψήφος ευθύνης απέναντι στους λαούς της Ευρώπης, που χάνουν κάθε μέρα κατακτήσεις.

«Ενοχλείτε(αι) το άγαλμα του κ. Βαρδινογιάννη. Να απομακρύνετε το πανό από το χώρο». Με αυτή την απίθανη των απιθάνων φράση - προτροπή ένας εκ των υπευθύνων ασφαλείας των διυλιστηρίων της ΜΟΤΟΡ ΟΪΛ, ιδιοκτησίας ομίλου Βαρδινογιάννη, προσπάθησε να εκδιώξει από τον περιβάλλοντα χώρο της εισόδου τους συγκεντρωμένους κομμουνιστές που πραγματοποιούσαν εξόρμηση, ενόψει της Πρωτομαγιάς.

Η παραπάνω παρένθεση στο ιλαροτραγικό περιστατικό δεν είναι τυχαία. Επειδή ο λόγος ήταν προφορικός δεν μπορούμε να γνωρίζουμε τι εννοούσε ο εκ των υπευθύνων της ασφάλειας της επιχείρησης: Δηλαδή αν οι συγκεντρωμένοι ενοχλούν με την παρουσία τους τους ιδιοκτήτες ή αν το ίδιο το άγαλμα (σ.σ. σύμφωνα με την εκτίμηση του υπευθύνου πάντα) ενοχλείται από τους ανθρώπους και το περιεχόμενο του πανό που έγραφε: «Πλήρωσες τα κέρδη τους - Μην πληρώσεις την κρίση τους. ΚΚΕ»

Είναι φανερό πως οι υπεύθυνοι της ασφάλειας της επιχείρησης έφτασαν ως την αυτογελοιοποίησή τους προκειμένου να μη «στραβώσει» το «αφεντικό». Και να εμποδίσουν τη φωνή του ΚΚΕ να φτάσει στους εργάτες. Γι' αυτή την ασφάλεια πασχίζουν...

ΥΓ: Για την ιστορία, πρέπει να καταγραφεί και η απάντηση ενός εκ των υπευθύνων της άλλης πλευράς. «Γιατί, είδες το άγαλμα να δυσανασχετεί; Σου είπε κάτι που εμείς δεν ακούσαμε; Κάνε στην άκρη!»...

Παπαγεωργίου Βασίλης

Τι άλλο θα μπορούσε, άλλωστε, να λέει η ΝΔ και τι άλλο θα μπορούσε να υποστηρίξει το ΠΑΣΟΚ;

Το έχουμε ξαναδεί εκατοντάδες φορές το «έργο» και ακολούθησε απολύτως την πεπατημένη. Ο καθένας στο ρόλο του...

Και στους δύο, «μπλε» και «πράσινους», αρέσουν τα σκάνδαλα, μην έχετε καμία αμφιβολία. Μόνο που προτιμούν να συζητούνται τα ...σκάνδαλα του αντιπάλου και όχι τα δικά τους.

Αλλά πάνω από όλα να μη συζητιέται τίποτε, που θίγει την ουσία των πραγμάτων. Χίλιες φορές Παυλίδης, Ζαχαρίου και Μανούσης, παρά να κουβεντιάζουμε για ποιο λόγο επιδοτούνται οι εφοπλιστές...

Ευρωεκλογές έρχονται σε λίγο καιρό. Είναι δυνατόν να αμφισβητηθούν τα ιερά και τα όσια της ελεύθερης αγοράς; Είναι δυνατόν να μη θεωρούνται δεδομένες οι 4 «ελευθερίες» του Μάαστριχτ;

ΤΙ ΑΚΡΙΒΩΣ ΕΙΝΑΙ αυτό το «κοινωνική οικονομία της αγοράς», που έλεγε ο Καραμανλής στο συνέδριο του Ευρωπαϊκού Λαϊκού Κόμματος;

Αν το συγκρίνουμε με το «ανάπτυξη με κοινωνική συνοχή» του ΠΑΣΟΚ, ποιο σας φαίνεται καλύτερο;

Οπως και να έχει ...μπερδεμένα είναι και τα δυο. Κι αυτό, φυσικά, δεν είναι καθόλου τυχαίο.

Μπορούν να παίζουν όσο θέλουν με τις λέξεις και να εφευρίσκουν τίτλους, όμως, τελικά, για το ...ίδιο πράγμα μιλάμε.

Για τις πολιτικές λιτότητας, ακρίβειας, ανεργίας, που γνωρίζουμε κι απ' τους δυο τους επί δεκάδες χρόνια.

ΝΑ ΠΡΟΚΡΙΝΟΝΤΑΙ όσοι έχουν υπηρετήσει στις Ειδικές Δυνάμεις για προσλήψεις στην Αστυνομία, υποστήριξε ο υφυπουργός Εσωτερικών Χρήστος Μαρκογιαννάκης...

Εντάξει υφυπουργέ το ...πιάσαμε το υπονοούμενο. Και του τι είδους αστυνομικούς θέλετε και τι σχεδιάζετε να τους κάνετε.

Παπαγεωργίου Βασίλης

Παπαγεωργίου Βασίλης

Η ανακοίνωση της οποίας την έκδοση αρνήθηκε ο συνδικαλιστής της ΠΑΣΚΕ λέει μεταξύ άλλων τα εξής: «Μαζικό και ενισχυμένο κλαδικό σωματείο θα ανοίξει δρόμο για να μπορούμε από καλύτερες θέσεις να αντιπαλέψουμε και να αντικρούσουμε τα αντεργατικά μέτρα της εργοδοσίας». Αυτό ακριβώς είναι που δε θέλει η ΠΑΣΚΕ. Αυτό είναι που τρομάζει τους εκπροσώπους του εργοδοτικού συνδικαλισμού, γι' αυτό και με κάθε τρόπο προσπαθούν να κρατήσουν τους εργαζόμενους μακριά από το κλαδικό τους σωματείο. Αυτοί που κατά τ' άλλα κόπτονται για την ενότητα των εργαζομένων, είναι οι ίδιοι που κάνουν ό,τι περνάει από το χέρι τους για να την υπονομεύσουν. Καλύτερη απάντηση από τη μαζική συμμετοχή στις εκλογές που βρίσκονται σε εξέλιξη δεν μπορεί να υπάρξει.

«Η τομή δημοκρατίας και ολοκληρωτισμού» τιτλοφορείται άρθρο του διδάκτορα κοινωνιολογίας Γ. Σιακαντάρη στη χτεσινή «Ελευθεροτυπία», ραφιναρισμένου (μάλλον έτσι θέλει να φαίνεται) αντικομμουνισμού. Η μορφή και μόνο το διαφοροποιεί από τον κατακλυσμό άλλων άρθρων του είδους, με τα οποία συμπίπτει στο διά ταύτα. Με αφορμή την πρόσφατη ψήφιση αντικομμουνιστικού ψηφίσματος στο ευρωκοινοβούλιο, σημειώνει την άρνηση των Ελλήνων ευρωβουλευτών να το υπερψηφίσουν, αναγνωρίζοντάς τους το «ελαφρυντικό» πως «σίγουρα η εξομοίωση κομμουνισμού και φασισμού δεν είναι η καλύτερη, ούτε πολιτικά ούτε επιστημονικά, μέθοδος»...

Αφού λοιπόν φροντίζει αρχικά να διαχωρίσει τη θέση του απ' όσους ευθέως εξισώνουν τον σοσιαλισμό με τον φασισμό, διαμορφώνοντας το προφίλ ενός πιο αντικειμενικού κριτή, συνεχίζει: «Η καταδίκη του κομμουνισμού πρέπει να είναι ανεξάρτητη από την καταδίκη του φασισμού».

Ενα το κρατούμενο: Ο κομμουνισμός πρέπει να καταδικαστεί. Χωρίς τον «φόβο έναντι της αντίδρασης του ΚΚΕ (...) (δες και την αντίδραση του κόμματος αυτού στην ουσιαστική και καίρια κριτική του Πάγκαλου)». Δεύτερο κρατούμενο η αντιπαράθεση με όρους «κονσερβοκουτιών» γιατί τέτοια ήταν αυτή του Πάγκαλου και κρίνεται απ' τον κ. καθηγητή σωστή και καίρια.

Και συνεχίζει: «Μεταξύ ακόμη και μιας ανεπαρκούς Δημοκρατίας και του ολοκληρωτισμού υπάρχει μια ριζική τομή. Είναι η τομή που χωρίζει την προοδευτική και φωτεινή πλευρά της νεωτερικότητας, που είναι η μία και αδιαίρετη Δημοκρατία, από τη σκοτεινή της. Γιατί και ο φασισμός και ο κομμουνισμός, παρά τις τεράστιες διαφορές που αφορούν τις ιδεολογικές τους αφετηρίες, δεν παύουν να αποτελούν τις σκοτεινές πλευρές της νεωτερικότητας. Αυτή την τομή αρνήθηκαν να δεχτούν οι ευρωβουλευτές μας. Να προσθέσω, δυστυχώς; Μάλλον δεν φτάνει. Ισως ντροπή να ήταν καλύτερα».

Καταλήγει λοιπόν εκεί όπου και εκείνοι των οποίων τη μέθοδο χαρακτηρίζει λανθασμένη, γιατί προφανώς κατά τη γνώμη του δεν υπηρετεί καλά τον σκοπό: Στην ταύτιση του φασισμού με τον κομμουνισμό, στην τοποθέτησή τους στην ίδια όχθη, απέναντι απ' την αστική κοινοβουλευτική δημοκρατία...

...Ο αρθρογράφος αναφέρεται, βέβαια, στην αστική δημοκρατία, δηλαδή στη σημερινή δικτατορία των μονοπωλίων και όχι στη δημοκρατία γενικώς και αορίστως, καθώς σε κανένα κοινωνικοοικονομικό σχηματισμό αυτή δεν έχει ουδέτερο ή καθολικό χαρακτήρα, αλλά φέρει πάντα τη σφραγίδα της τάξης που εξουσιάζει. Στην αστική δημοκρατία οι εργάτες, τα φτωχά λαϊκά στρώματα το γνωρίζουν αυτό καλά απ' την ίδια τους την πείρα, βιώνοντας το όργιο εργοδοτικής αυθαιρεσίας και τρομοκρατίας, την πλημμυρίδα νόμων σε βάρος των δικαιωμάτων και των ελευθεριών, για τη διεύρυνση των δικαιωμάτων μιας χούφτας κεφαλαιοκρατών. Στο σοσιαλισμό, η δημοκρατία ήταν ολοκληρωτικά των εργατών, του λαού.

Οσο κι αν προσπαθούν πολλοί, περισσότεροι τώρα τελευταία, να πείσουν τους ανθρώπους του μόχθου ότι αυτή η δημοκρατία η αστική είναι ό,τι το καλύτερο και είναι δυνατόν οι «ανεπάρκειές» της να αντιμετωπιστούν και να οικοδομηθεί «μια καλύτερη και πιο δίκαιη κοινωνία», η προσπάθειά τους αυτή προσκρούει στην ίδια την πραγματικότητα που τους διαψεύδει με τον πιο κατηγορηματικό τρόπο. Οσο προσπαθούν να πείσουν πως στην άλλη πλευρά βρίσκονται διάφοροι «ολοκληρωτισμοί», δεν κατορθώνουν τίποτα περισσότερο παρά να πείσουν για τη διαθεσιμότητά τους στην υπηρεσία του καπιταλισμού που όσο υπάρχει τόσο περισσότερες αποδείξεις δίνει πως είναι ό,τι πιο εκμεταλλευτικό, απάνθρωπο γνώρισε η ανθρωπότητα. Δικό του «παιδί», άλλωστε, υπήρξε ο φασισμός. Και η τομή βρίσκεται ανάμεσα σ' αυτούς και στο σοσιαλισμό - κομμουνισμό. Αμετακίνητη.

Απεργούμε και διαδηλώνουμε με το ΠΑΜΕ στέλνοντας ξεκάθαρη απάντηση σε όσους κηλιδώνουν την ιερή αυτή μέρα της εργατιάς, χρησιμοποιώντας την για ν' απευθύνουν ξανά κάλεσμα ταξικής συναίνεσης και συνεργασίας, προτείνοντας στους εκμεταλλευόμενους να σταθούν δίπλα στους εκμεταλλευτές τους και να μοιραστούν ευχές για το πώς μαζί θα ξεπεράσουν την οικονομική κρίση με το λιγότερο δυνατόν κόστος.