Ενας άλλος κρίκος, οι αλλαγές στην ποινική νομοθεσία, είναι έτοιμος. Αναμένεται, μόνο, η επικυρωτική ψήφος της κυβερνητικής πλειοψηφίας στη Βουλή. Οι αλλαγές περιλαμβάνουν το χτύπημα του θεσμού των ενόρκων με τη θεσμοθέτηση ειδικών δικαστηρίων που θα εκδικάζουν υποθέσεις τρομοκρατίας και θα αποτελούνται μόνο από δικαστές. Επίσης καταργούνται προστατευτικές διατάξεις και επιτρέπονται έρευνες σε σπίτια, καθώς και συλλήψεις υπόπτων χωρίς τους υφιστάμενους περιορισμούς. Στο δικαστήριο θα λαμβάνονται υπόψη ως αποδεικτικά στοιχεία ακόμη και εκείνα που έχουν ληφθεί παράνομα, καθώς και το περιεχόμενο καταθέσεων όσων εμπλέκονται σε υποθέσεις τρομοκρατικής δράσης. Ετσι μια παλιά αρχή του δικαιικού συστήματος, «ένοχος, ένοχον, ου ποιεί», καταπατείται.

Υπό αυτό το πρίσμα η εντεινόμενη το τελευταίο διάστημα δραστηριότητα του Αμερικανού πρέσβη στη χώρα μας, μόνο για καλό δεν είναι.

Με γοργούς ρυθμούς μειώνεται ο αριθμός των νέων αγροτών στην ΕΕ και υπολογίζεται ότι, αν συνεχιστούν αυτοί οι ρυθμοί, το 2020 δε θα υπάρχει ούτε για δείγμα νέος αγρότης στις χώρες της ΕΕ! Είναι χαρακτηριστικό ότι, σύμφωνα με επίσημα στοιχεία αρμοδίων υπηρεσιών, από τους 700.000 νέους αγρότες που υπήρχαν το 1990, το 1997 έμειναν 500.000 (ποσοστό μείωσης 30%) και έκτοτε η μείωση συνεχίζεται με πιο γρήγορους ρυθμούς. Ο καθένας αντιλαμβάνεται ότι δεν μπορεί να υπάρξει μέλλον της γεωργίας στην Ευρώπη, χωρίς νέους αγρότες. Ομως, φαίνεται ότι αυτή η προοπτική ουδόλως ανησυχεί την ΕΕ, αφού υπάρχουν εκτός αυτής αγορές απ' τις οποίες μπορεί να προμηθεύεται αγροτικά προϊόντα και, μάλιστα, πιο φτηνά. Οι όποιες φωνές ανησυχιών που ακούγονται από τις Βρυξέλλες, αλλά και από εθνικές κυβερνήσεις των κρατών - μελών, είναι υποκριτικές. Αλλωστε η ΕΕ έχει καταστήσει σχεδόν σαφές ότι με την πολιτική της στον αγροτικό τομέα προωθεί την ολοκλήρωση παντού των καπιταλιστικών αναδιαρθρώσεων, που θα οδηγήσουν στη συγκέντρωση της γης και της παραγωγής στα χέρια των πολυεθνικών και στο ξεκλήρισμα της μικρομεσαίας αγροτιάς.

Εντατικά προετοιμάζονται οι εργαζόμενοι της Θεσσαλίας για τη μαζική και δυναμική συμμετοχή τους στις κινητοποιήσεις κατά της αντεργατικής πολιτικής της κυβέρνησης και της ΕΕ, που διοργανώνουν οι ταξικές συνδικαλιστικές δυνάμεις της περιοχής. Το πρώτο βήμα του ταξικού αγώνα, που θα τραβήξει πολύ και θα είναι σκληρός, αποτελούν τα εργατικά συλλαλητήρια που θα πραγματοποιηθούν την ερχόμενη Πέμπτη, 24 του Αυγούστου, στις πρωτεύουσες των τεσσάρων θεσσαλικών νομών κι όλοι αντιλαμβάνονται ότι η επιτυχία αυτών των πρώτων κινητοποιήσεων θ' αποτελέσει και το πρόκριμα για τη μετέπειτα επιτυχημένη αγωνιστική πορεία. Στις ενημερωτικές περιοδείες, συσκέψεις και συγκεντρώσεις, που γίνονται όλο αυτό το διάστημα στα εργοστάσια, στα γιαπιά, στις εγκαταστάσεις των ΔΕΚΟ και στους άλλους χώρους δουλιάς, διαφαίνεται η θέληση και η αποφασιστικότητα των Θεσσαλών εργαζομένων ν' αγωνιστούν για να υπερασπιστούν τα δικαιώματα και τις κατακτήσεις και να συγκρουστούν με την κυβερνητική πολιτική για να την ανατρέψουν. Ταυτόχρονα, αναδεικνύονται η οργή και η αγανάκτησή τους για τη συμβιβαστική τακτική των ξεπουλημένων πλειοψηφιών της ΓΣΕΕ, της ΑΔΕΔΥ και Εργατικών Κέντρων της περιοχής και η απόφασή τους να συμβάλουν στην απομόνωση των συμβιβασμένων ηγεσιών του συνδικαλιστικού κινήματος με την ενίσχυση των συνεπών ταξικών δυνάμεών του, ώστε η πάλη τους να είναι αποτελεσματική.

ΑΝ ΔΕΝ ΤΟ ΕΧΕΤΕ καταλάβει η πολιτική ηγεσία της χώρας σταμάτησε τις διακοπές της και τώρα θα τους έχουμε εν δράσει... κάθε μέρα. Εδώ κι ο Σημίτης, εδώ και ο Καραμανλής!

Και βέβαια μας ήρθαν όπως καταλαβαίνετε... ορεξάτοι. Ο μεν πρώτος για να κάνει όσα... άφησε στη μέση το καλοκαίρι και να βγάλει όλο το λαό από τη μέση, ο δε άλλος για να βγάλει μερικούς δικούς του από τη μέση. Αντε να δούμε πόσο τους ωφέλησαν οι θερινές διακοπές και τι... κανούρια κόλπα έχουν να μας δείξουν.

Μόνο που για κακή τους τύχη σιγά - σιγά επιστρέφουν και οι Ελληνες από τις διακοπές τους.

ΘΑ ΜΠΟΡΟΥΣΑΝ ορισμένοι συνάδελφοι, κυρίως από τα ηλεκτρονικά Μέσα, να είναι ελαφρώς πιο... διακριτικοί στα ρεπορτάζ τους για το δυστύχημα στο υποβρύχιο «Κουρσκ»; Πρόκειται για ένα παγκόσμιο δράμα!

Ισως θα έπρεπε να είναι... λιγότερο ειδήμονες ιδίως όσον αφορά το εσωτερικό των ρωσικών πυρηνικών υποβρυχίων και τη δομή τους και να μη μας λένε ούτε λίγο ούτε πολύ ότι το γνωρίζουν σαν το σπίτι τους.

Για πυρηνικό υποβρύχιο πρόκειται, ξέρετε. Ενας χώρος που όσο να 'ναι δεν έχει πρόσβαση κάθε κάτοικος αυτού του πλανήτη. Λίγοι τα έχουν επισκεφθεί.

ΕΧΟΥΝ ΞΕΣΑΛΩΣΕΙ οι ιεράρχες, είναι πλέον πασιφανές, και από κοντά τους και κάποιοι παπάδες. Βέβαια, το φαινόμενο του ιερέα που δεν τέλεσε μια βάφτιση επειδή η ανάδοχος φόραγε εξώπλατο δεν είναι το πρώτο ούτε το τελευταίο που συναντάμε!

Και τέλος πάντων όσο κάνουν όσα κάνουν μέσα στις εκκλησίες τους κάπως... μαζεύεται, αλλά αν συνεχίσουμε έτσι, θα αρχίσουν να βγαίνουν και... προς τα έξω. Εκτός από τη μόδα θα επιχειρήσουν να αλλάξουν και άλλα πράγματα. Για προσοχή!

Παπαγεωργίου Βασίλης

Με αυτό το... παιχνίδι τα παιδάκια ακουμπούν το δάχτυλό τους στο παρθενόμετρο και εκείνο αποκαλύπτει το βαθμό αγνότητας, ενώ δίνει και διάφορες συμβουλές, όπως «κάντε παρθενορραφή» κλπ.

Αυτή είναι η κοινωνία του κέρδους. Οταν δεν έχουν να δώσουν κάποια ιδανικά και οράματα στα παιδάκια, τους δίνουν «κουτόχορτο διαφθοράς με πληρωμή». Η υποκρισία τους δεν έχει όρια. Οι αρμόδιες αρχές (υπουργείο Εμπορίου) έρχονται τώρα σε ρόλο Πόντιου Πιλάτου, μετά το σάλο που δημιουργήθηκε σε όλη την Ελλάδα, και δίνουν εντολή να αποσυρθεί αυτό το ηλίθιο παιχνίδι, λες και το υπουργείο Εμπορίου είναι ανεύθυνο για τη μέχρι σήμερα διάθεση αυτού του επικίνδυνου «παιχνιδιού».

H ανθρώπινη ιστορία έχει αποδείξει πως τα «θαύματα» είναι πιθανά μόνο εκεί που τα υπαγορεύουν οι σκοπιμότητες και τα συμφέροντα. Ετσι, με αφορμή την προχτεσινή λειτουργία από τη ρώσικη Εκκλησία για την επίσημη ανακήρυξη του τελευταίου τσάρου Νικόλαου Β' και της οικογένειάς του σε αγίους, ούτε λίγο ούτε πολύ, η Εκκλησία ισχυρίστηκε πως «... έλαβε την απόφαση να ανακηρύξει τον τσάρο άγιο λόγω της πίστης που είχε επιδείξει πεθαίνοντας και όχι λόγω της αμφιλεγόμενης πολιτείας του».

Με άλλα λόγια, μας λείπει αντικομμουνιστικό σύμβολο και αφού δεν το έχουμε το αποφασίζουμε και... τότε το έχουμε. Ταυτόχρονα, βέβαια, επειδή τα γεγονότα είναι πασίγνωστα και κινδυνεύουμε να γίνουμε «... των σκυλιών», πετάμε ένα για την «πίστη» που ξεπλένει εγκλήματα, μαζικές δολοφονίες(π.χ.1905) κ.ά. Δε γίνεται λοιπόν μόνο «το ψωμί - ψάρι», γίνεται και ο εγκληματίας άγιος, αρκεί να το επιτρέπουν οι συσχετισμοί και να το θέλει το κυρίαρχο συμφέρον.

Οσο για το αν η υπόθεση προκαλεί όχι μόνο αγανάκτηση αλλά και αμήχανο γέλιο, για το πού πάει ο κόσμος, δημόσιο ξεκάρδισμα θα γίνει μόνο με καινούριους συσχετισμούς που για άλλη μια φορά δε θα αντέχουν το ανορθόλογο ή την παλαβομάρα...

Η διαδικασία μέσω της οποίας υποτίθεται ότι αναζητιέται λύση στο Κυπριακό έχει αρχίσει να προκαλεί βαριά συννεφιά στη Λευκωσία. Μια συννεφιά που αργά ή γρήγορα αναμένεται να φτάσει και στην Αθήνα, επηρεάζοντας τις σχέσεις των κυβερνήσεων Ελλάδας και Κύπρου.

Τα πρώτα δείγματα της «απελπισίας» που αρχίζει να επικρατεί στη Λευκωσία καταγράφονται στις κινήσεις του Προέδρου της Κυπριακής Βουλής Σπ. Κυπριανού, ο οποίος ζητά εδώ και αρκετό καιρό να του επιτραπεί να μιλήσει στο Ελληνικό Κοινοβούλιο. Μάλιστα με χτεσινή επιστολή του ο Σπ. Κυπριανού στηρίζει το αίτημά του στο γεγονός ότι «το Κυπριακό βρίσκεται στη χειρότερη κατάσταση από το 1974». Ο Πρόεδρος της Κυπριακής Βουλής αναφέρει επίσης στην επιστολή του ότι οι διάφοροι διαμεσολαβητές και απεσταλμένοι το μόνο που κάνουν είναι να προωθούν το χειρότερο σενάριο επίλυσης του Κυπριακού, τη Συνομοσπονδία.

Σωστές, όλες αυτές οι διαπιστώσεις, αλλά μάλλον λίγο καθυστερημένα προβάλλονται και μοιάζουν περισσότερο με προσπάθεια αποποίησης των ευθυνών και μετάθεσης σε άλλες πλάτες. Αλήθεια, ποιοι άραγε είχαν επισημάνει ότι η «περίφημη» ενταξιακή πορεία της Κύπρου προς την ΕΕ, που σε αγαστή συνεργασία «εξασφάλισαν» - και πανηγύρισαν για αυτό - οι κυβερνήσεις Ελλάδας και Κύπρου, οδηγεί με μαθηματική ακρίβεια στη διχοτόμηση του νησιού;

Παρά τις συνεχιζόμενες αμερικανοβρετανικές επιδρομές στο Ιράκ και τη γνωστή επεμβατική πολιτική της Ουάσιγκτον στην περιοχή, λίγο λίγο όλο και συχνότερα υψώνονται οι φωνές διαμαρτυρίας για την άρση του φονικού εμπάργκο, που στραγγαλίζει εδώ και μια δεκαετία τον ιρακινό λαό. Σ' αυτές τις φωνές προστέθηκε πρόσφατα και άλλη μία... Τα 26 μέλη της Υποεπιτροπής για τα Δικαιώματα του Ανθρώπου των Ηνωμένων Εθνών ζήτησε την έστω και μερική άρση των κυρώσεων κατά του Ιράκ, διεκδικώντας από τη διεθνή κοινότητα «να ελαφρώσει τα δεινά του ιρακινού λαού».

Η υποεπιτροπή καλεί μάλιστα το Συμβούλιο Ασφαλείας να προχωρήσει σε άμεση άρση των κυρώσεων, που δυσχεραίνουν την «ανθρωπιστική κατάσταση του πληθυσμού του Ιράκ», με τη σημείωση πως «τα εμπάργκο θα πρέπει να αίρονται εγκαίρως και δίχως άλλο δε θα πρέπει να επιδρούν στον πληθυσμό αθώων πολιτών, ακόμη και όταν οι λόγοι που οδήγησαν στην απόφαση επιβολής τους δεν έχουν ικανοποιηθεί».

Λίγες μέρες πριν την έκθεση της υποεπιτροπής του ΟΗΕ, ένας επιφανής Βέλγος καθηγητής Διεθνούς Δικαίου, ο Μαρκ Μποσούτ, είχε επικρίνει και αυτός τη φονική πρακτική των εμπάργκο, χαρακτηρίζοντας το 10ετές καθεστώς κυρώσεων κατά της Βαγδάτης «αδιαμφισβήτητα παράνομο και αιτία ανθρωπιστικής καταστροφής».

Στην άλλη «όχθη», οι υπερασπιστές της φονικής «πρωτοβουλίας» ΗΠΑ και Βρετανίας, που, είχε μεταξύ άλλων, οδηγήσει προ δεκαετίας στην επιβολή του εμπάργκο κατά του Ιράκ, λιγοστεύουν. Ανάμεσα σ' αυτούς τους λίγους; Ο Τζορτζ Μόουζ, ο πρεσβευτής των ΗΠΑ στην έδρα των Ηνωμένων Εθνών στη Γενεύη. Ο Μόουζ, επιχειρώντας να διασκεδάσει τις εντυπώσεις που προκύπτουν από εκθέσεις όπως εκείνη της υποεπιτροπής του ΟΗΕ για τα Δικαιώματα του Ανθρώπου, τη χαρακτήρισε «εσφαλμένη και εμπρηστική αφού... δεν είναι το εμπάργκο αλλά η πολιτική του Ιρακινού δικτάτορα που προκαλεί τα δεινά του ιρακινού λαού»... Ωστόσο, φαίνεται πως σήμερα, 10 χρόνια μετά, σαν να μην πιάνει πλέον τόπο το σαθρό επιχείρημα της Ουάσιγκτον...