Τέτοιοι όμως διάλογοι είναι αυτοί που εδώ και τώρα αξιοποιούνται για να αλυσοδέσουν τους εργαζόμενους και να εκβιάσουν και τη δική τους αποδοχή σε κρίσιμες ανατροπές. Με τέτοιους «διαλόγους» (με συνομιλητές και τη συνδικαλιστική πλειοψηφία) ξεπουλήθηκε πέρσι το ΣΕΜΠΟ στον Πειραιά. Με τέτοιους «διαλόγους» (και τη συμμετοχή της ΓΣΕΕ) ετοιμάστηκε και τελικά ψηφίστηκε τον Ιούλη ο νέος αντιασφαλιστικός νόμος. Οι εργαζόμενοι λοιπόν έχουν πια μπόλικη πείρα που βεβαιώνει ότι όπου ακούν για τέτοιους «διαλόγους», μόνο νέα ένταση της επίθεσης πρέπει να περιμένουν. Μόνος διάλογος ωφέλιμος για την εργατική τάξη και το λαό είναι αυτός για την οργάνωση του αγώνα τους σε σύγκρουση με τα συμφέροντα των μονοπωλίων.

Η μέγιστη υποκρισία και των υποτιθέμενων «Ανεξάρτητων Αρχών» και των ελέγχων τους φαίνεται για πολλοστή φορά από τις... συστάσεις του «Συνήγορου του Καταναλωτή» προς διάφορα ιδιωτικά εκπαιδευτήρια μεταλυκειακής εκπαίδευσης για τις παραπλανητικές τους διαφημίσεις. Τα διάφορα αυτά ιδιωτικά μαγαζιά (ΚΕΚ, ΕΕΕ, κολέγια κτλ.) αλλάζουν τίτλους και ταμπέλες εδώ και δεκαετίες, συνάπτοντας εμπορικές συμφωνίες με πανεπιστήμια και άλλα εκπαιδευτήρια του εξωτερικού και αυτοδιαφημίζονται ως «πανεπιστήμια» κτλ. Ο «Συνήγορος του Καταναλωτή» εντόπισε καμιά δεκαριά από αυτά που φέτος κάνουν τέτοιου τύπου παραπλανητική διαφήμιση και... τους έκανε συστάσεις! Τώρα μάλλον οι επιχειρηματίες ιδιοκτήτες τους θα τρέμουν από το φόβο τους!

Πρόκειται για μέγιστη υποκρισία, ακριβώς γιατί όλες οι κυβερνήσεις μέχρι τώρα γιγάντωσαν την ιδιωτική εκπαίδευση σε όλα τα επίπεδα και ειδικά γι' αυτά τα εκπαιδευτικά μαγαζιά έκαναν ό,τι μπορούσαν ώστε να τους προσδώσουν κύρος, εφαρμόζοντας την πολιτική της ΕΕ που λίγο - πολύ τα ανάγει σε... ιδιωτικά πανεπιστήμια. Η αναγνώριση και αδειοδότηση αυτών των μαγαζιών από την παρούσα κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ είναι ενίσχυση αυτής της πολιτικής όλων των τελευταίων χρόνων. Και σε τελική ανάλυση, μικρή σημασία έχει η ταμπέλα αυτών των μαγαζιών, σε ένα σύστημα που σημασία δε θα έχει το πτυχίο και το τι έχεις μάθει αλλά το διαρκές κυνήγι καταρτίσεων και δεξιοτήτων που θα κρίνεται και θα αποτιμάται απευθείας από τους εργοδότες.

Σε ιστοσελίδα της «Ενωσης Οπαδών ΣΥΡΙΖΑ» (ΕΟΣ) αναρτήθηκε προχτές ένα εκτενέστατο άρθρο, απάντηση σε άρθρο της «Αυγής» για τον ακτοπλοϊκό αποκλεισμό της Γαύδου, με το οποίο η «Αυγή» εγκαλείται μεταξύ άλλων γιατί «καλύπτει τις πραγματικές αντιθέσεις και επίδικα της αντιπαράθεσης, πετάει εντέχνως την μπάλα ως την τρόικα και το ΔΝΤ για να αφήσει άθικτους τους πλοιοκτήτες και τοπικούς παράγοντες».

Δε μας αφορούν, βεβαίως, οι «ενδοοικογενειακές» αντιπαραθέσεις στον ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ. Ομως η «Ενωση Οπαδών» του συνοδεύει το άρθρο της με το εξής υστερόγραφο: «Ο Ριζοσπάστης δεν έχει πάρει ακόμα ξεκάθαρη θέση για το θέμα γιατί αναμένει το πόρισμα της ειδικής επιτροπής που συγκρότησε ο Περισσός με σκοπό να διερευνήσει γιατί η οδηγία της ΕΕ είναι πιο αυστηρή από τις αντίστοιχες οδηγίες που υπήρχαν για τα πλοία του "υπαρκτού σοσιαλισμού". Διερευνά μάλιστα την περίπτωση η αυστηρότητα της οδηγίας να εξυπηρετεί πρωτίστως τα συμφέροντα των ξένων μονοπωλίων ενάντια στα ντόπια συμφέροντα μικρομεσαίων όπως είναι οι πλοιοκτήτες της ΑΝΕΝΔΥΚ και όχι τα συμφέροντα των επιβατών»...

Εχουμε ξαναγράψει ότι η εμπάθεια είναι κακός σύμβουλος και αφού οπωσδήποτε θέλουν να ασχολούνται με το ΚΚΕ και τον «Ριζοσπάστη» καλό θα είναι τουλάχιστον να μελετούν τις θέσεις και τις προτάσεις του πρώτου και να διαβάζουν τον δεύτερο. Γιατί ο «Ριζοσπάστης» έχει ήδη απ' τον Ιούλη αναδείξει και το συγκεκριμένο θέμα με περισσότερα του ενός άρθρα και ρεπορτάζ, εντοπίζοντας το κύριο: Την ανάγκη και το δικαίωμα τα νησιά, οι κάτοικοι και οι επισκέπτες τους να απολαμβάνουν συχνές, φτηνές και ασφαλείς συγκοινωνίες. Να θυμίσουμε ακόμα στους ΣΥΡΙΖαίους ότι όταν οι ναυτεργάτες αναδείκνυαν αυτά και άλλα ζητήματα, ο επικεφαλής του ΣΥΡΙΖΑ χαρακτήριζε τον αγώνα τους «εξαλλοσύνες». Θέματα, όμως, όπως αυτό, κάνουν «τζιζ» για τους απανταχού οπαδούς του συνονθυλεύματος, ο βασικός πυλώνας του οποίου στήριξε την απελευθέρωση των θαλάσσιων συγκοινωνιών, για να χύνουν σήμερα υποκριτικά τα δάκρυά τους οι ΣΥΡΙΖαίοι.

Πώς μεταφράζεται αυτό; Τα κονδύλια παραμένουν τα ίδια (δηλαδή, ελάχιστα σε σχέση με τις ανάγκες), πλην όμως τα ξαναμοιράζουμε. Τα ψίχουλα που δίναμε εκεί τα δίνουμε αλλού!

Ετσι εξυπηρετούνται ελαφρώς ορισμένες ΠΑΣΟΚικές σκοπιμότητες, και έχουν και κάτι να λένε. Αν μάλιστα καταφέρουν και η μία ομάδα να τσακώνεται και να αλληλοκατηγορείται με την άλλη, ακόμη καλύτερα.

Εν ολίγοις, κοροϊδία ολκής, που μόνο στόχο έχει να μπερδέψει τα πράγματα, μήπως και διασώσουν κάτι ενόψει τοπικών εκλογών.

Τις οποίες φυσικά προσπαθούν όσο περισσότερο μπορούν να αποσυνδέσουν από την πολιτική που ακολουθείται. Ελα όμως που δε γίνεται...

ΤΟ ΚΑΘΕΣΤΩΣ ΤΩΝ ρυθμίσεων των χρεών των επιχειρήσεων προς το ΙΚΑ «είναι πολύ ευνοϊκό προς τους οφειλέτες»! Τα λένε και μόνοι τους, λοιπόν, μια και η σχετική δήλωση ανήκει στον Ανδρέα Λοβέρδο, υπουργό Εργασίας...

Φυσικά παρέλειψε να μας διευκρινίσει ότι όσο ...μεγαλύτερος είναι ο οφειλέτης τόσο πιο ευνοϊκό είναι το καθεστώς και στις πολύ μεγάλες επιχειρήσεις είναι χαριστικό.

Μάλιστα, θα υπάρξουν, όπως πάντα, και ... ειδικές κατηγορίες (ίσως οι ΠΑΕ του ποδοσφαίρου;) που τα χρέη θα χαριστούν εντελώς!

Την ίδια στιγμή, βέβαια, τα αποθεματικά των ασφαλιστικών ταμείων παραμένουν στη διάθεση των τραπεζών, που τα αγοράζουν ως ομόλογα ή παράγωγα και στη συνέχεια τα διαθέτουν στις μεγάλες ΑΕ.

Δηλαδή, ακόμη και αυτά τα λίγα που θα δώσουν, θα συνεχίσουν να τα παίρνουν πίσω διπλά και τρίδιπλα. Βλέπετε, το μνημόνιο αυτές τις διαδικασίες δεν τις παρενοχλεί...

Δεν αρκεί στην κυβέρνηση που έχει κάνει Γολγοθά τη ζωή των λαϊκών οικογενειών με την πολιτική των περικοπών, της διόγκωσης της ανεργίας, των ιδιωτικοποιήσεων σε Υγεία, Παιδεία, Πρόνοια, τις αντιασφαλιστικές ανατροπές και απαγορευτική την απόκτηση ακόμη και ενός παιδιού για τα νέα ζευγάρια, προωθεί συνεχώς μέτρα και θέτει στο τραπέζι ... σκέψεις που μόνο να βαθαίνουν τα λαϊκά αδιέξοδα κατορθώνουν.

Σ' αυτή την κατεύθυνση, τα αστικά ΜΜΕ ήδη ξεκίνησαν να «μαγειρεύουν» την «ανάγκη» να πετσοκοπούν τα πενιχρά επιδόματα που κυμαίνονται περίπου σε 100 με 250 ευρώ. Το σκεπτικό είναι ότι τα ελλείμματα στα δημόσια ταμεία είναι τέτοια που δε σηκώνουν ... περιττές σπατάλες. Γι' αυτό και λένε ότι χρειάζονται εισοδηματικά κριτήρια για να αποδοθεί δικαιοσύνη. Υπάρχουν - ισχυρίζονται - και πλούσιοι που παίρνουν τέτοια επιδόματα.

Αλήθεια αφού νοιάζονται για τη δικαιοσύνη και θέλουν να μη γίνονται τέτοιες αδικίες από τους ευκατάστατους σε βάρος του κράτους και των άλλων στρωμάτων, γιατί δεν αυξάνουν τη φορολογία των υψηλών εισοδημάτων; Οι πολυμελείς οικογένειες βιώνουν με πιο οξυμένο τρόπο τα προβλήματα που αντιμετωπίζουν χιλιάδες λαϊκές οικογένειες, σαν αποτέλεσμα της πολιτικής των κυβερνήσεων του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ, της Ευρωπαϊκής Ενωσης και του ΔΝΤ, που έχουν βάλει στο στόχαστρο το λαό και τα δικαιώματά του. Γι' αυτό και η λύση βρίσκεται στην πάλη των λαϊκών στρωμάτων ενάντια στην πολιτική της ανεργίας, της ακρίβειας, της καθήλωσης των μισθών και των συντάξεων, της εμπορευματοποίησης της Υγείας και της Παιδείας. Στη διεκδίκηση μέτρων για την οικονομική στήριξη των πολυμελών οικογενειών, για τη φροντίδα και τη μόρφωση των παιδιών τους, για δωρεάν στέγαση κ.ά.

Στην εξαθλίωση όλο και περισσότερων εργαζομένων και πλατύτερων τμημάτων των λαϊκών στρωμάτων ποντάρουν οι κυβερνήσεις του κεφαλαίου και για να προωθήσουν τα αντεργατικά τους σχέδια και για να τύχουν αυτά της λαϊκής συναίνεσης και (γιατί όχι;) επιβράβευσης. Για παράδειγμα, προγράμματα επιδότησης των εργοδοτικών εισφορών, όπως αυτό που ανακοίνωσε προχτές ο ΟΑΕΔ για να χαρίσει 25 εκατ. ευρώ στους μεγαλοξενοδόχους, εμφανίζονται ως λύση για όσους εργαζόμενους συνεχίσουν να απασχολούνται σε τέτοιες επιχειρήσεις το μήνα Σεπτέμβρη.

Είναι αλήθεια πως, ειδικά όταν η ανεργία καλπάζει, κάποιος που αγωνιά για το πώς θα εξασφαλίσει την επιβίωση της οικογένειάς του, στο άκουσμα τέτοιων μέτρων και επιδομάτων, ίσως αισθανθεί ανακούφιση. Ειδικά σε έναν κλάδο όπως ο Τουρισμός όπου η υποαπασχόληση κι η «εποχιακή» απασχόληση «τσακίζουν κόκαλα».

Ομως αυτά τα αδιέξοδα, οι κυβερνήσεις και τα κόμματα του ευρωμονόδρομου όχι μόνο δεν τα λύνουν, αλλά τα καπηλεύονται! Εκμεταλλεύονται την αγωνία και την απόγνωση χιλιάδων που στέκουν με το ένα πόδι στην ανεργία (γιατί αυτό συμβαίνει με όσους δουλεύουν στο πλαίσιο της «ευελφάλειας»), προσπαθώντας να κερδίσουν κοινό που θα επιδοκιμάζει τις μεθοδεύσεις με τις οποίες και επιβάλλουν και ενισχύουν τα τραγικά αδιέξοδα του κοσμάκη.

Γιατί η σταθερή εργασία, για παράδειγμα, στον Τουρισμό δε διασφαλίζεται ούτε με την επιδότηση των μεγαλοεργοδοτών ούτε με την επέκταση της ελαστικής απασχόλησης. Διασφαλίζεται με την ανάπτυξη του Τουρισμού, όχι με στόχο η αναψυχή και οι διακοπές να είναι εμπόρευμα, όπως γίνεται σήμερα, αλλά στο πλαίσιο ενός κεντρικού σχεδιασμού που θα αναπτύσσει τουριστικές μονάδες και υπηρεσίες σε ολόκληρη τη χώρα, με σεβασμό στο περιβάλλον, αξιοποιώντας και αναδεικνύοντας τις ομορφιές και τον πολιτισμό της πατρίδας μας. Οσο ο Τουρισμός μένει στα χέρια των tour-operators, των μεγαλοξενοδόχων, των εφοπλιστών κλπ., τα δικαιώματα και οι συνθήκες απασχόλησης του εργαζόμενου θα θεωρούνται κόστος που θα πρέπει να μειώνεται. Το δικαίωμα του εργάτη σε αξιοπρεπή ζωή και εργασία δε θα πάψει ποτέ να είναι αντιστρόφως ανάλογο με τα κέρδη των μονοπωλίων...