Ομως αυτά τα αδιέξοδα, οι κυβερνήσεις και τα κόμματα του ευρωμονόδρομου όχι μόνο δεν τα λύνουν, αλλά τα καπηλεύονται! Εκμεταλλεύονται την αγωνία και την απόγνωση χιλιάδων που στέκουν με το ένα πόδι στην ανεργία (γιατί αυτό συμβαίνει με όσους δουλεύουν στο πλαίσιο της «ευελφάλειας»), προσπαθώντας να κερδίσουν κοινό που θα επιδοκιμάζει τις μεθοδεύσεις με τις οποίες και επιβάλλουν και ενισχύουν τα τραγικά αδιέξοδα του κοσμάκη.

Γιατί η σταθερή εργασία, για παράδειγμα, στον Τουρισμό δε διασφαλίζεται ούτε με την επιδότηση των μεγαλοεργοδοτών ούτε με την επέκταση της ελαστικής απασχόλησης. Διασφαλίζεται με την ανάπτυξη του Τουρισμού, όχι με στόχο η αναψυχή και οι διακοπές να είναι εμπόρευμα, όπως γίνεται σήμερα, αλλά στο πλαίσιο ενός κεντρικού σχεδιασμού που θα αναπτύσσει τουριστικές μονάδες και υπηρεσίες σε ολόκληρη τη χώρα, με σεβασμό στο περιβάλλον, αξιοποιώντας και αναδεικνύοντας τις ομορφιές και τον πολιτισμό της πατρίδας μας. Οσο ο Τουρισμός μένει στα χέρια των tour-operators, των μεγαλοξενοδόχων, των εφοπλιστών κλπ., τα δικαιώματα και οι συνθήκες απασχόλησης του εργαζόμενου θα θεωρούνται κόστος που θα πρέπει να μειώνεται. Το δικαίωμα του εργάτη σε αξιοπρεπή ζωή και εργασία δε θα πάψει ποτέ να είναι αντιστρόφως ανάλογο με τα κέρδη των μονοπωλίων...