Τονωτικές «ενέσεις» ρευστότητας στην καπιταλιστική αγορά των ΗΠΑ κάνει η αμερικανική κυβέρνηση, σε μια προσπάθεια να καθυστερήσει την αναμενόμενη νέα διολίσθηση της οικονομίας στην ύφεση.

Χτες, η αμερικανική Κεντρική Τράπεζα (Fed) ανακοίνωσε πως θα επαναφέρει ορισμένα από τα μέτρα για τη στήριξη της οικονομίας που είχε αναστείλει πριν από έναν περίπου χρόνο, εκτιμώντας ότι «ο ρυθμός της ανάπτυξης της οικονομικής δραστηριότητας και της εργασίας έχει επιβραδυνθεί τους τελευταίους μήνες».

Ανάμεσα σε άλλα, η Fed άφησε αμετάβλητα τα βασικά επιτόκια δανεισμού, που είναι σχεδόν μηδενικά από το Δεκέμβρη του 2008, ενώ ανακοίνωσε ότι πρόκειται να αγοράσει ξανά τίτλους κατασκευαστικών εταιρειών και οργανισμών χρηματοδότησης κατασκευαστικών εταιρειών του ευρύτερου δημόσιου τομέα, τομείς που έχουν πληγεί από την κρίση.

Επίσης, ανακοίνωσε πως θα διατηρήσει στο ίδιο επίπεδο τα ομοσπονδιακά χρεόγραφα που κατέχει. Με άλλα λόγια, η Κεντρική Τράπεζα σπεύδει να ενισχύσει με ζεστό χρήμα και διευκολύνσεις τα αμερικανικά μονοπώλια, σε μια προσπάθεια να αναθερμάνει την αγορά.

Στην Ευρώπη, η Κεντρική Τράπεζα της Βρετανίας, στις εκτιμήσεις της για την τρέχουσα κατάσταση, επισήμανε χτες πως «δεν μπορεί ν' αποκλειστεί ότι η βρετανική οικονομία ενδέχεται να αντιμετωπίσει στο κοντινό μέλλον ύφεση σε διψήφιο ποσοστό», καθώς προβλέπεται «χαμηλότερος ρυθμός ανάπτυξης από τον αρχικώς προβλεφθέντα για την ερχόμενη χρονιά (περίπου +2,5% για όλο το 2011, από +3,4% προηγούμενα)».

Σύμφωνα με τον νέο βρετανικό προϋπολογισμό, ανάμεσα στα άλλα αντιλαϊκά μέτρα, το Γενάρη ο ΦΠΑ στην κατηγορία του 17,5% θα αυξηθεί στο 20%.

Ισχυρούς κραδασμούς από τη συγχρονισμένη καπιταλιστική κρίση δέχεται και η οικονομία της Ιαπωνίας, η οποία συγκαταλέγεται στις τρεις πρώτες παγκοσμίως. Η Κεντρική Τράπεζα της χώρας ανακοίνωσε χτες την εκτίμησή της ότι η τρέχουσα κατάσταση της ιαπωνικής οικονομίας παραμένει «ευάλωτη», καθώς «ο ρυθμός ανάκαμψης είναι μέτριος, και τούτο αποκλειστικά χάρη στη βελτίωση των συνθηκών σε οικονομίες της αλλοδαπής, όπως οι ΗΠΑ».

Οι Ιάπωνες τεχνοκράτες εκτιμούν ότι οι εξαγωγές είναι αυτές που οδηγούν την αμφίβολη από κάθε άποψη ανάκαμψη, «κυρίως λόγω του ρυθμού ανάπτυξης αναδυόμενων οικονομιών και γενικά λόγω της πάντοτε σταθερής ζήτησης ειδών προηγμένης τεχνολογίας». Εκτιμούν παράλληλα ότι στοιχεία, όπως η μειωμένη απασχόληση, «συνεχίζουν να εμπνέουν ανησυχία».

Στο μεταξύ, με αφορμή την οικονομική κρίση, η Παγκόσμια Τράπεζα συνεχίζει τη διείσδυσή της σε οικονομίες των κρατών - μελών, υπογράφοντας συμφωνίες με χώρες, όπως η Βουλγαρία, για την ανάπτυξη των υποδομών, την αύξηση των επενδύσεων, αλλά και τον εκσυγχρονισμό των οδικών και των σιδηροδρομικών δικτύων της χώρας.

Δείχνοντας ξεκάθαρα ότι δεν είναι η ικανοποίηση των σύγχρονων λαϊκών αναγκών το κίνητρο της συνεργασίας και των προωθούμενων έργων, η βουλγαρική κυβέρνηση και η Παγκόσμια Τράπεζα εκτιμούν πως «ο εκσυγχρονισμός των υποδομών αναμένεται ότι θα βελτιώσει την ανταγωνιστικότητα της βουλγαρικής οικονομίας, στο επίπεδο του εσωτερικού, αλλά και του περιφερειακού εμπορίου».

Τέτοιες και άλλες παρεμβάσεις κάνουν την Ενωση Βιομηχανιών της χώρας (ΒΙΑ) να πανηγυρίζει σε έκθεσή της ότι η βουλγαρική οικονομία ενδέχεται, σταδιακά, να ξεπεράσει την οικονομική κρίση τους επόμενους μήνες.

Οι μεγαλοβιομήχανοι εκτιμούν ότι η «αναδιάρθρωση της βουλγαρικής οικονομίας», λόγω της οικονομικής κρίσης, «αναμένεται να έχει θετικές επιπτώσεις στη δυναμική του συνόλου της παραγωγικής διαδικασίας, καθώς από τη "δοκιμασία" της επιβράδυνσης της οικονομικής δραστηριότητας επιβιώνουν οι υγιείς επιχειρήσεις».

Με άλλα λόγια, η ΒΙΑ ομολογεί ότι οι αντιλαϊκές ανατροπές στο όνομα της κρίσης ευνόησαν συνολικά το ντόπιο κεφάλαιο και ότι επιταχύνθηκε η τάση συγκέντρωσης και συγκεντροποίησης προς όφελος των μεγάλων της αγοράς.

Στη Ρουμανία, τέλος, η κυβέρνηση ετοιμάζεται να απολύσει τουλάχιστον 10.000 εργαζόμενους στις εταιρείες του εθνικού οργανισμού σιδηροδρόμων, ανοίγοντας προφανώς το δρόμο για την ιδιωτικοποίησή τους. Επιβεβαιώνεται και μ' αυτόν τον τρόπο ότι οι ανατροπές και τα αντιλαϊκά μέτρα αποτελούν κοινή συνισταμένη των κυβερνήσεων σε όλα τα καπιταλιστικά κράτη, προς όφελος των μονοπωλίων και της μεγιστοποίησης των κερδών τους.