Τετάρτη 24 Γενάρη 2001
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
«Αντιτρομοκρατική» υστερία

Παπαγεωργίου Βασίλης

Μπορεί η ίδια η αστυνομία να αποφεύγει να μιλήσει για τρομοκρατικό χτύπημα κατά του Β. Μιχαλολιάκου, αλλά αυτό δεν εμπόδισε καθόλου τη δημιουργία ενός κλίματος «αντιτρομοκρατικής υστερίας», το οποίο έχει στο «διά ταύτα» του την κατάθεση εδώ και τώρα του νομοσχεδίου για το οργανωμένο έγκλημα και την τρομοκρατία. Μάλιστα, μεγάλη μερίδα των ΜΜΕ θεωρεί ως δεδομένη τη «συναίνεση» των κομμάτων στις αντιδημοκρατικές διατάξεις του νέου νόμου και ασκεί πιέσεις για την άμεση εφαρμογή τους. Την ίδια στιγμή, θεωρείται εντελώς φυσιολογικό να αλωνίζουν οι μυστικές υπηρεσίες των ΗΠΑ και της Βρετανίας και να αναλαμβάνουν τις έρευνες, ενώ επιχειρείται να περάσουν ως «αναγκαία» τα μέτρα, που θέλουν στο νέο νομοσχέδιο, όπως οι ανεξέλεγκτες παρακολουθήσεις «υπόπτων», η χρησιμοποίηση του DNA, η τοποθέτηση πρακτόρων μέσα σε «τρομοκρατικές» οργανώσεις, η αλλαγή της σύνθεσης των δικαστηρίων μόνο με δικαστές, κ.ο.κ. Μετά τα παραπάνω, αν βάλει κάποιος το κλασικό ερώτημα «ποιον εξυπηρετούσε το δολοφονικό χτύπημα κατά του βουλευτή της ΝΔ», τα συμπεράσματα μάλλον είναι εύκολα.

Περίεργες... συμπτώσεις

Από πολλές πλευρές και διάφορα είναι τα ερωτηματικά που μπαίνουν με αφορμή την πρόσφατη δολοφονική επίθεση ενάντια στον βουλευτή της ΝΔ, Β. Μιχαλολιάκο. Και τα περισσότερα, τουλάχιστον, είναι πέρα για πέρα εύλογα και βάσιμα. Βλέπετε, δεν είναι μόνο το γεγονός πως η δολοφονική βομβιστική επίθεση μοιάζει «τυφλή», εάν θεωρηθεί το «χτύπημα» τρομοκρατικό. Είναι και το γεγονός, επίσης, πως έγινε την κατάλληλη χρονική στιγμή, για να δώσει τα αναγκαία προσχήματα και να επισπεύσει την προώθηση του νέου «τρομονόμου», όπως και να εξυπηρετήσει διάφορες άλλες, εγχώριες και μη, πολιτικές σκοπιμότητες. Οπως καταλαβαίνετε, δεν μπορούμε να αποδείξουμε, με συγκεκριμένα στοιχεία και αποδείξεις, πως δεν αποτελούν τα παραπάνω μια σύμπτωση και μόνο. Πρέπει να ομολογήσετε, όμως, ότι είναι μια πολύ περίεργη σύμπτωση...

Οχι νέα «αντιτρομοκρατικά» δεσμά

Ολοι θυμόμαστε ότι πριν από μερικούς μήνες και ιδιαίτερα μετά τη δολοφονία του Βρετανού αξιωματικού Σ. Σόντερς ήταν οι αμερικανικές μυστικές υπηρεσίες, που αξίωναν «εδώ και τώρα και πάση θυσία συλλήψεις υπόπτων» για την «τρομοκρατία». Τώρα, μετά τη δολοφονική απόπειρα κατά του Β. Μιχαλολιάκου, είναι η κυβέρνηση Σημίτη, που, σπεύδοντας προφανώς να προλάβει τις εκείθεν του ατλαντικού πιέσεις, δηλώνει μέσω του υπουργού Δημόσιας Τάξης ότι «πολύ σύντομα οι δολοφόνοι θα λογοδοτήσουν στη Δικαιοσύνη». Δήλωση, η οποία προκάλεσε εύλογη ευφορία στα διάφορα «αντιτρομοκρατικά κέντρα» των ΗΠΑ, αλλά και στους εγχώριους υποστηρικτές των «αντιτρομοκρατικών» νόμων (διάβαζε ηγεσία της ΝΔ). Ομως πώς προεξοφλεί ουσιαστικά ο Μ. Χρυσοχοΐδης ότι θα προχωρήσει σε συλλήψεις και θα έχει αποτελέσματα αμέσως μετά την ψήφιση του νέου «τρομονόμου»; Η δήθεν «έλλειψή» του εμπόδιζε μέχρι σήμερα τις κυβερνήσεις και τις διωκτικές αρχές να εξαρθρώσουν τη «17Ν»; Αρα, μήπως οι συλλήψεις που προαναγγέλλονται και οι οποίες θα είναι αποτέλεσμα των αυταρχικών και αντιδημοκρατικών διατάξεων του «τρομονόμου», θα είναι συλλήψεις από τις λίστες των «υπόπτων» που κατασκευάζουν οι μυστικές υπηρεσίες, πρώτα και κύρια οι αμερικανικές; Σε κάθε περίπτωση δεν μπορούν εν ονόματι της αντιμετώπισης της «τρομοκρατίας» να επιβάλουν νέα δεσμά και συρματοπλέγματα στα κοινωνικά δικαιώματα και ελευθερίες. Αυτό ας το έχουν καθαρό.

«Εχθρός» οι διαδηλωτές!

Απέναντι σε ποιους παίρνουν «μέτρα ασφαλείας» και ποιους θεωρούν περίπου ως τρομοκράτες οι ΗΠΑ; Από τους διαδηλωτές ενάντια στη χρήση βομβών απεμπλουτισμένου ουράνιου! Αποκαλυπτική είναι η ανακοίνωση που εξέδωσε το Στέιτ Ντιπάρτμεντ και η αμερικανική πρεσβεία στην Αθήνα την περασμένη Παρασκευή με την οποία ζητούν από τους Αμερικανούς που ζουν στην Ελλάδα να εντείνουν τα μέτρα ασφαλείας για την προστασία τους και στην οποία, όπως αναφέρει το χτεσινό «Βήμα», τονίζονται τα εξής: «Οι Αμερικανοί πολίτες, όπως και οι αμερικανικές επιχειρήσεις, που βρίσκονται στον ελλαδικό χώρο πρέπει να γνωρίζουν ότι υπάρχει έντονο ενδιαφέρον των ΜΜΕ στην Ελλάδα για τις υποτιθέμενες(!) επιπτώσεις ουρανίου που χρησιμοποιήθηκε από το ΝΑΤΟ σε πυρομαχικά στη Βοσνία και στο Κοσσυφοπέδιο». Και προσθέτει δείχνοντας τον «εχθρό»: «Πολλές ομάδες διαδήλωσαν ειρηνικά εναντίον του ΝΑΤΟ και των ΗΠΑ»! Θέλει δηλαδή πολλή σκέψη για να καταλάβει κάποιος ενάντια σε ποιον θέλουν να χρησιμοποιήσουν τον «τρομονόμο» οι δολοφόνοι των λαών;

Το ερώτημα

Παπαγεωργίου Βασίλης

ΟΠΟΤΕ βλέπουμε και ακούμε τον Κ. Σημίτη να μιλά στη Βουλή, ένα ερώτημα βασανίζει το μυαλό μας. Το ίδιο έγινε και πάλι χτες και αποφασίσαμε να σας το θέσουμε, μήπως και μας βοηθήσετε στην απάντησή του.

Πώς γίνεται, τόσα χρόνια τώρα, να πηγαίνουν από το κακό στο χειρότερο τα πράγματα για τους εργαζόμενους της πόλης και του χωριού και τις οικογένειές τους, τους συνταξιούχους ή, πολύ περισσότερο, τους άνεργους και τόσους άλλους - τη μεγάλη πλειοψηφία της ελληνικής κοινωνίας, δηλαδή - και ο πρωθυπουργός της χώρας να τα παρουσιάζει όλα μέλι γάλα;

Αν συγκεντρώσει κανένας όσα έχει πει ο Κ. Σημίτης, μόνο τα τελευταία πέντε με έξι χρόνια και μόνο στη Βουλή, μάλλον θα του είναι αρκετά για να λύσει τα οικονομικά και κοινωνικά προβλήματα, όχι μόνο της χώρας μας, αλλά και της ευρύτερης περιοχής. Αν, δε, προσθέσει σ' αυτά και τις προεκλογικές υποσχέσεις, τότε σίγουρα θα... πιστέψει πως η Ελλάδα είναι ο ένας και μοναδικός επίγειος παράδεισος...

Το προαναφερόμενο ερώτημα, όμως, είναι υπαρκτό και ζητά απάντηση και το μόνο που δεν μπορεί να το απαντήσει είναι οι τυχόν ισχυρισμοί πως ο Κ. Σημίτης δε γνωρίζει την ελληνική πραγματικότητα.

Κάτι τέτοιο αποκλείεται να ισχύει. Μόνο γνωρίζοντας καλά ποιοι και πώς ζουν και εργάζονται στην Ελλάδα, μπορείς για χρόνια, συστηματικά και επίμονα, να κάνεις τους φτωχούς φτωχότερους και τους πλούσιους πλουσιότερους. Πολύ περισσότερο, όταν οι πρώτοι είναι πολλοί και οι δεύτεροι μια μικρή μειοψηφία.

Αλλιώς, δε γίνεται. Ακόμη και στατιστικά να το πάρει κανείς, όταν δε γνωρίζει την πραγματικότητα, θα κάνει κάποιο λάθος και θα ευνοήσει - έστω και χωρίς να το θέλει - τους πολλούς.

Αλλη, επομένως, πρέπει να είναι η απάντηση του ερωτήματος. Και αυτή, ίσως, βρίσκεται στην απλή εξήγηση ότι όσες φορές μιλά ο Κ. Σημίτης για Ελλάδα, κοινωνία, επιτυχίες, κλπ., κλπ., αναφέρεται αποκλειστικά και μόνο στην Ελλάδα της ολιγαρχίας, στο μικρό μέρος της κοινωνίας, που γίνεται κάθε χρόνο και πλουσιότερο...


Γρηγοριάδης Κώστας

Ενισχύουν την κρατική βία

«Παραγγελία σε επιδέξιο ράφτη», αποδεικνύεται η βομβιστική επίθεση κατά του βουλευτή της ΝΔ Βασίλη Μιχαλολιάκου. Από το βράδυ της επίθεσης, κρατικοί, κυβερνητικοί, άλλοι πολιτικοί παράγοντες και όχι μόνο, άρχισαν να φωνάζουν δυνατά για συναίνεση του πολιτικού κόσμου και του λαού στην αντιμετώπιση της τρομοκρατίας. Για την ανάγκη ειδικής νομοθεσίας που θα επιβάλει την πάταξή της, λες και δεν υπάρχει, και που στοχεύει ίσια στην περιστολή ατομικών ελευθεριών και δικαιωμάτων. Τέτοια συμφωνία και ομοθυμία! Από εκεί που είχαμε συνηθίσει στις δικομματικές κοκορομαχίες, οι μονομάχοι του συστήματος ομονόησαν.

«Επί τέλους!» Φώναζαν. «Να προχωρήσει άμεσα η κυβέρνηση στη διαμόρφωση του θεσμικού πλαισίου. Υπάρχει κίνδυνος να μας πάρουν τους ολυμπιακούς αγώνες. Να ενωθούμε όλοι στην αντιμετώπιση του κινδύνου. Ξένα κέντρα επιβουλεύονται τη χώρα μας». Για όλους αυτούς, οι ατομικές ελευθερίες και τα δημοκρατικά δικαιώματα μπορούν να μπουν στο ψυγείο. Ο κουρνιαχτός της δολοφονικής επίθεσης όμως σήκωσε και έναν άλλο κουρνιαχτό. Αυτόν που προσπαθεί να κρύψει το πραγματικό πρόβλημα. Αυτό που δημιούργησαν τόσα χρόνια ξένα και ντόπια κέντρα εξουσίας και παραεξουσίας, διάφορες φανερές και μυστικές υπηρεσίες που καλλιεργούν, συντηρούν και ανέχονται στην Ελλάδα όχι μόνο το φαινόμενο «τρομοκρατία», αλλά και την πολιτική της αξιοποίηση.

Η σκόνη που σηκώνεται κρύβει πολλά. Δεν είναι μόνο ότι αποπροσανατολίζει τους εργαζόμενους από τα καθημερινά τους προβλήματα, αλλά και την ουσία του συγκεκριμένου ζητήματος. Είναι ότι προσπαθεί να τους συνηθίσει στο δηλητήριο της κρατικής βίας. Αυτής που «πρέπει» να κρέμεται σαν «δαμόκλειος σπάθη» πάνω από το κεφάλι του λαού. Είναι υπερβολή, βέβαια, να το υποστηρίξει κάποιος, αλλά κι αν δεν υπήρχε τρομοκρατία, θα την είχαν εφεύρει. Με οποιοδήποτε όνομα. Η επιβολή της εξουσίας απαιτεί έναν μπαμπούλα που σαν σκιάχτρο θα κραδαίνεται πάνω από τα κεφάλια των απλών ανθρώπων του μόχθου, για να αντιμετωπίζεται ο εχθρός λαός, να εξασφαλίζεται η υποταγή του, η ανοχή ή η συναίνεση με το σύστημα. Κι αυτό γίνεται συστηματικά εδώ και χρόνια. Σε βαθμό, μάλιστα, που αν είσαι λίγο καχύποπτος, να αναρωτιέσαι για τη σπουδή και τη συνέπεια των ιθυνόντων -μερικοί από αυτούς κινούνται στην γκρίζα ζώνη της εξουσίας- σε αυτό το ζήτημα.

Τελικά, οι ρυθμίσεις που ετοιμάζονται από την κυβέρνηση με πρόσχημα την πάταξη της τρομοκρατίας, με την υποστήριξη της αξιωματικής αντιπολίτευσης και την ανοχή διαφόρων «ανανεωτικών» και «εκσυγχρονιστικών» φωνών, είναι χαρακτηριστικές. Προβλέπουν τη συρρίκνωση και αυτού του αστικού συστήματος προστασίας των ελευθεριών. Το τελευταίο, φυσικά, δεν είναι και το καλύτερο που υπάρχει, αλλά αντικειμενικά οδεύει προς κατάργηση. Καταργούνται και οι όποιοι δικονομικοί κανόνες προστασίας των πολιτών.

Οι αντιδραστικές και αυταρχικές αλλαγές επιδιώκουν την ταύτιση της «τρομοκρατίας», με τους λαϊκούς αγώνες, με σκοπό να προσδώσουν σ' αυτούς χαρακτήρα οργανωμένου εγκλήματος. Επιδιώκεται ακόμη και η ταύτιση με τα εγκλήματα του κοινού ποινικού δίκαιου, για να περάσει πιο «εύπεπτα» στη συνείδηση του λαού, που βιώνει την αύξηση της εγκληματικότητας, των αντιδραστικών ρυθμίσεων και την αποδοχή του «τρομονόμου». Οταν οι υπερατλαντικοί... σύμμαχοι χρησιμοποιούν φωτογραφίες αντιΝΑΤΟικών διαδηλώσεων στις εκθέσεις τους για την τρομοκρατία στην Ελλάδα ή χαρακτηρίζουν ως τρομοκρατικά πολλά εθνικοαπελευθερωτικά κινήματα, είναι πολύ εύκολο να καταλάβει κανείς τους κινδύνους.

Επιδίωξη των κρατούντων είναι τα δικαιώματα να υπάρχουν μόνο καθ' υπόθεσιν. Εκτός εάν δε μείνουμε με σταυρωμένα χέρια. Εκτός εάν υπερασπιστούμε τις δημοκρατικές κατακτήσεις και τις λαϊκές ελευθερίες που θέλουν να τις «βάλουν στο γύψο» με πρόσχημα το χτύπημα της τρομοκρατίας «τους», αν αναπτυχθεί ένα πλατύ μέτωπο διεύρυνσής τους.


Γιώργος ΑΝΔΡΟΥΤΣΟΣ

Απορία ψάλτου βηξ...

Γρηγοριάδης Κώστας

«Απίθανοι» ήταν πράγματι οι ισχυρισμοί τους οποίους διατύπωσε ο υπουργός Εθνικής Αμυνας, Α. Τσοχατζόπουλος, σχετικά με τη συμμετοχή της Ελλάδας στον πόλεμο κατά της Γιουγκοσλαβίας και τις ευθύνες της για τη χρήση όπλων με απεμπλουτισμένο ουράνιο, κατά τη διάρκεια συνέντευξης που παραχώρησε την περασμένη Κυριακή στο ραδιόφωνο του «902».

«Ενώ η δική μας θέση, της κυβέρνησης και του ΠΑΣΟΚ - είπε ο υπουργός - ήταν ότι μόνο η πολιτική λύση είναι ενδεδειγμένη να οδηγήσει σε διέξοδο το πρόβλημα του Κοσσόβου, εντούτοις προχώρησε, με την ομόφωνη άποψη όλων των υπολοίπων μελών του ΝΑΤΟ, η επιλογή του πολέμου»! Και ο υπουργός κατέληξε: «...Η πολεμική διαδικασία και η σύγκρουση, ουσιαστικά, βαρύνει όλους τους υπόλοιπους, οι οποίοι συμμετείχανε»!

Αντί άλλου σχολίου περί των ευθυνών της κυβέρνησης, αλλά και για το αν είναι μόνο οι «υπόλοιποι» που φταίνε, προσέξτε την ακόλουθη δήλωση: «Η Ελλάδα, φυσικά ομόφωνα, μαζί με τις άλλες ΝΑΤΟικές χώρες υποστηρίζουν την αξιοποίηση της στρατιωτικής δύναμης του ΝΑΤΟ στο Κόσσοβο και διαθέτουν την απαραίτητη προβλεπόμενη υποδομή του ΝΑΤΟ, που υπάρχει στην Ελλάδα, για τη λειτουργία και δραστηριότητα του ΝΑΤΟ».

Τα παραπάνω είναι λόγια που ειπώθηκαν την 1/4/99, δηλαδή μόλις μια βδομάδα μετά την έναρξη των ΝΑΤΟικών βομβαρδισμών, και ξέρετε από ποιον ειπώθηκαν; Μα από τον ίδιο τον κ. Τσοχατζόπουλο! Πράγμα το οποίο επισημάνθηκε στον υπουργό κατά τη διάρκεια της συνέντευξής του, αλλά η απάντηση που δόθηκε ήταν αντίστοιχη με το... «απορία ψάλτου βηξ».

«Διαφωνούσε» συμφωνώντας...

Αφού, όμως, δε «συμμετείχαμε» στον πόλεμο, τότε τι σημαίνει το γεγονός ότι από το ελληνικό έδαφος περνούσαν και συνεχίζουν να περνούν ΝΑΤΟικοί μισθοφόροι; `Η, γιατί η Ελλάδα δεν έθεσε «βέτο» στο ΝΑΤΟ ώστε να εμποδίσει τους βομβαρδισμούς, αν πράγματι ήταν αντίθετη; Ρωτήθηκε για όλα αυτά ο Α. Τσοχατζόπουλος, αλλά ο υπουργός ήταν... απτόητος. Ιδού:

«Δεν το αμφισβητώ, ότι εμείς, βεβαίως, διαθέσαμε το χώρο, την πρόσβαση, όμως αυτό δε σημαίνει συμμετοχή της Ελλάδας στον πόλεμο... Βεβαίως. Αυτό είναι σαφές. Εμείς δε βάλαμε "βέτο". Εμείς εξασφαλίσαμε τη μη συμμετοχή της Ελλάδας»!

Αυτές ήταν οι απαντήσεις του Α. Τσοχατζόπουλου. Νομίζουμε ότι μπορείτε να βγάλετε τα συμπεράσματά σας.

... και δε «γνώριζε» τίποτε

Η κυβέρνηση ισχυρίζεται ότι... «δε γνώριζε» για τη χρήση απεμπλουτισμένου ουρανίου στο Κοσσυφοπέδιο. Ομως - όπως σημειώθηκε από τον «902» στον Α. Τσοχατζόπουλο - οι πάντες γνώριζαν ότι στο Αβιάνο, στην ιταλική βάση του ΝΑΤΟ, βρίσκονταν και συμμετείχαν στις επιχειρήσεις κατά της Γιουγκοσλαβίας τα αμερικανικά βομβαρδιστικά Α-10, τα οποία είναι ειδικά κατασκευασμένα για να ρίχνουν βόμβες απεμπλουτισμένου ουρανίου (γι' αυτό τα έχουν φτιάξει οι Αμερικανοί αυτά τα αεροπλάνα και μόνο για τέτοιες βόμβες). Επομένως πώς «δε γνώριζε» η κυβέρνηση; Δε θα έπρεπε να έχει «ψυλλιαστεί»;

Ποια ήταν η απάντηση του υπουργού; Ορίστε: «Μα για ποιο λόγο να το υποψιαστούμε;» (!), ισχυρίστηκε και συνέχισε: «Δεν καταλαβαίνω. Για ποιο λόγο να υποψιαζόταν κανείς ότι η χρήση από το Α-10 των βομβών διπλής γραμμής, θα δημιουργούσε πρόβλημα; Υπήρχε πουθενά πρόβλημα; Και ποιος το είπε αυτό;»!

Αν υπήρχε πουθενά πρόβλημα από τη χρήση απεμπλουτισμένου ουρανίου (!), αναρωτιέται ο κ. υπουργός. Φαίνεται για τον Περσικό και τα χιλιάδες παιδιά του Ιράκ που πεθαίνουν από τη λευχαιμία, χρόνια τώρα, δεν έχει ακούσει τίποτα...

Γιατί δε βάλατε «βέτο» ούτε καν στην ΕΕ, όταν ανακηρύχτηκε επικεφαλής της ΚΕΠΠΑ ο Χ. Σολάνα, ρωτήθηκε από τον «902» ο Α. Τσοχατζόπουλος. Απολαύστε την απάντηση:

«Μα, θα βάζαμε βέτο για ένα όνομα; Βέτο δε βάλαμε, το βέτο δεν είναι ψωμοτύρι»...

Η ΑΠΟΨΗ ΜΑΣ
Δε «νοικιάζονται» οι εργάτες

Χρόνος και χρήμα! Αυτές οι λέξεις έρχονται στο μυαλό των βιομηχάνων, όταν σκέφτονται την «ενοικίαση» εργαζομένων ή το «δανεισμό». Συνεπαρμένοι από την «τάση» της εποχής, κεφαλαιοκράτες, τεχνοκράτες, κυβερνώντες, ακόμη και συνδικαλιστές εργατοπατέρες, μιλούν ακατάπαυστα το τελευταίο διάστημα για το «δανεισμό», την «ενοικίαση», το outsourcing (άουτ σόρσινγκ) και τα πλεονεκτήματά του, λες και οι εργαζόμενοι είναι ιδιοκτησία τους. Οι βιομήχανοι το βλέπουν σαν μια μορφή ...απασχόλησης με θετικά αποτελέσματα για τα κέρδη των συναδέλφων τους εκεί που έχει εφαρμοστεί, δηλαδή σε πολλές χώρες της Ευρώπης και στις ΗΠΑ. Εκεί, μια επιχείρηση αμείβεται για να διαθέτει εργαζόμενους σε άλλες επιχειρήσεις για συγκεκριμένο έργο ή χρόνο. Οι θιασώτες της «ενοικίασης» ή «δανεισμού» δε λένε, όμως, ότι το μοντέλο αυτό εφαρμόζεται και σε άλλες χώρες, στην Ασία και στην Αφρική. Εκεί, που πολλοί εργαζόμενοι πληρώνονται με ένα κομμάτι ψωμί, όποτε μπορέσουν να δουλέψουν, αφού πρώτα περάσει το αφεντικό και διαλέξει τους «τυχερούς» της μέρας.

Αν για τους βιομήχανους η λέξη «ενοικίαση» έχει να κάνει με το χρόνο και το χρήμα, δεν ισχύει το ίδιο και για τους εργαζόμενους. Αυτοί δεν κερδίζουν από την «ενοικίαση» ούτε χρόνο, ούτε χρήμα. Αντίθετα, χάνουν πολλά. Χάνουν τη σταθερή δουλιά. Το σταθερό μεροκάματο, σύμφωνα με την ειδικότητά τους και τη θέση που θα είχαν στην επιχείρηση. Τη σταθερή ασφάλιση, σε ένα συγκεκριμένο κλαδικό ασφαλιστικό ταμείο. Τα συνδικαλιστικά τους δικαιώματα, που δε θα μπορούν να τα ασκήσουν, καθώς σήμερα θα δουλεύουν στη μια επιχείρηση και αύριο στην άλλη. Οι βιομήχανοι κερδίζουν χρόνο και χρήμα, οι εργαζόμενοι χάνουν χρόνο, χρήμα και δικαιώματα. Αυτή είναι η πεμπτουσία της «ενοικίασης», γι' αυτό και προβάλλεται τόσο από κεφάλαιο, κυβέρνηση και Ευρωπαϊκή Ενωση. Η «απασχολησιμότητα», η «ευελιξία» γενικότερα, η προσωρινή εργασία, η μερική απασχόληση, η «ενοικίαση» ή «δανεισμός», είναι όψεις ενός νομίσματος: Εκείνου της υπερεκμετάλλευσης και της συνεχούς εξαθλίωσης του εργαζόμενου, όχι μόνο σαν εργάτη, αλλά και σαν ανθρώπου.

Η «ενοικίαση», ο «δανεισμός» δεν είναι κάτι σύγχρονο, που έρχεται να εξυπηρετήσει τις ανάγκες τις κοινωνίας. Είναι κάτι, που έρχεται από πολύ παλιά, για να εξυπηρετήσει το κεφάλαιο. Από μια εποχή χωρίς δικαιώματα και κατακτήσεις, όπου οι άνθρωποι ήταν αντικείμενα, τα οποία ελεύθερα μπορούσε να χρησιμοποιήσει ο κάθε ισχυρός. Κανένας, από όποια θέση και βήμα, δεν έχει δικαίωμα να το επαναφέρει αυτό, κανένας δεν έχει δικαίωμα να το επιτρέψει. Είναι μια απειλή για όλους τους εργάτες, σε κάθε δουλιά, κάθε ειδικότητας. Είναι μια απειλή για όλο το λαό, ένα σύγχρονο δουλεμπόριο, μια μορφή εκμετάλλευσης, που τη στόλισαν με φαμφάρες και πολύχρωμες κορδέλες για να γίνει αποδεκτή. Ο εργάτης και ο υπάλληλος έχουν δικαιώματα και δεν τα εκχωρούν. Κάθε μέρα που περνάει, κάθε μέτρο που εμφανίζεται, υπογραμμίζει μια βασική αλήθεια: Ο καπιταλισμός δεν κάνει διακρίσεις, δεν ξεχωρίζει ειδικότητες, κλάδους, τραπεζοϋπάληλους, εμποροϋπάλληλους, μεταλλεργάτες, οικοδόμους. Τους απειλεί όλους, χτυπά εύστοχα και επιδέξια τα δικαιώματα του καθένα, χρησιμοποιεί διαφορετικά επιχειρήματα και μεθόδους κατά περίπτωση, αλλά ένα στόχο έχει. Χρόνο και χρήμα. Κέρδος. Γι' αυτό και απαιτείται κοινή πάλη, αγώνας σε μέτωπο ενάντια στα αντεργατικά και αντιλαϊκά τους σχέδια. Ξεγύμνωμα των συμμάχων του, απόρριψη των εκφραστών του, σύγκρουση, ρήξη και ανατροπή, τώρα, από όλους μαζί!

Ανάχωμα

Παντιέρα κάντε

τη Ζωή,

το Δίκιο,

την Ειρήνη

και ξεχυθείτε

όλοι μαζί

σαν φλόγα

σαν καμίνι

κι «όχι» φωνάξτε

στο χαμό

που σπέρνουνε

τα κτήνη!

* * *

Βγείτε στους δρόμους

με οργή

και δυνατοί

σαν βράχοι,

υψώστε ανάχωμα,

φραγή

και δώστ' αγώνα,

μάχη,

ώστε ο κόσμος

και η Γη

κι αύριο

να υπάρχει!


Ο οίστρος



Ευρωεκλογές Ιούνη 2024
Μνημεία & Μουσεία Αγώνων του Λαού
Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ