ΟΠΟΤΕ βλέπουμε και ακούμε τον Κ. Σημίτη να μιλά στη Βουλή, ένα ερώτημα βασανίζει το μυαλό μας. Το ίδιο έγινε και πάλι χτες και αποφασίσαμε να σας το θέσουμε, μήπως και μας βοηθήσετε στην απάντησή του.

Πώς γίνεται, τόσα χρόνια τώρα, να πηγαίνουν από το κακό στο χειρότερο τα πράγματα για τους εργαζόμενους της πόλης και του χωριού και τις οικογένειές τους, τους συνταξιούχους ή, πολύ περισσότερο, τους άνεργους και τόσους άλλους - τη μεγάλη πλειοψηφία της ελληνικής κοινωνίας, δηλαδή - και ο πρωθυπουργός της χώρας να τα παρουσιάζει όλα μέλι γάλα;

Αν συγκεντρώσει κανένας όσα έχει πει ο Κ. Σημίτης, μόνο τα τελευταία πέντε με έξι χρόνια και μόνο στη Βουλή, μάλλον θα του είναι αρκετά για να λύσει τα οικονομικά και κοινωνικά προβλήματα, όχι μόνο της χώρας μας, αλλά και της ευρύτερης περιοχής. Αν, δε, προσθέσει σ' αυτά και τις προεκλογικές υποσχέσεις, τότε σίγουρα θα... πιστέψει πως η Ελλάδα είναι ο ένας και μοναδικός επίγειος παράδεισος...

Το προαναφερόμενο ερώτημα, όμως, είναι υπαρκτό και ζητά απάντηση και το μόνο που δεν μπορεί να το απαντήσει είναι οι τυχόν ισχυρισμοί πως ο Κ. Σημίτης δε γνωρίζει την ελληνική πραγματικότητα.

Κάτι τέτοιο αποκλείεται να ισχύει. Μόνο γνωρίζοντας καλά ποιοι και πώς ζουν και εργάζονται στην Ελλάδα, μπορείς για χρόνια, συστηματικά και επίμονα, να κάνεις τους φτωχούς φτωχότερους και τους πλούσιους πλουσιότερους. Πολύ περισσότερο, όταν οι πρώτοι είναι πολλοί και οι δεύτεροι μια μικρή μειοψηφία.

Αλλιώς, δε γίνεται. Ακόμη και στατιστικά να το πάρει κανείς, όταν δε γνωρίζει την πραγματικότητα, θα κάνει κάποιο λάθος και θα ευνοήσει - έστω και χωρίς να το θέλει - τους πολλούς.

Αλλη, επομένως, πρέπει να είναι η απάντηση του ερωτήματος. Και αυτή, ίσως, βρίσκεται στην απλή εξήγηση ότι όσες φορές μιλά ο Κ. Σημίτης για Ελλάδα, κοινωνία, επιτυχίες, κλπ., κλπ., αναφέρεται αποκλειστικά και μόνο στην Ελλάδα της ολιγαρχίας, στο μικρό μέρος της κοινωνίας, που γίνεται κάθε χρόνο και πλουσιότερο...