Εκεί που μας χρωστάγανε, μας παίρνουν και το βόδι, λέει εύστοχα ο λαός μας. Τώρα, ποιοι μας χρωστάνε, τι μας χρωστάνε και ποιο είναι το βόδι, άλλες φορές είναι εύκολο να το βρεις και άλλες δύσκολο. Στο Ασφαλιστικό, όμως, είναι πιο απλά τα πράγματα. Στα στελέχη της κυβέρνησης αρέσει να λένε ότι ήρθε η ώρα των αλλαγών και ότι αυτό δεν μπορεί να το αμφισβητήσει κανείς. Εμείς θα πούμε πως κανείς δεν μπορεί να αμφισβητήσει ότι οι ασφαλισμένοι έχουν να παίρνουν και, μάλιστα, από πολλές μεριές. Τους χρωστά το κράτος, με τα τεράστια επίσημα χρέη προς τα ασφαλιστικά ταμεία, που είναι ακόμη μεγαλύτερα μαζί με τα κλεμμένα. Τους χρωστούν και οι εργοδότες. Εκείνοι που θησαύρισαν με τα κλεμμένα των Ταμείων, εκείνοι που δεν ασφαλίζουν τους εργαζόμενους, εκείνοι που δεν καταβάλλουν τις ασφαλιστικές εισφορές στην ώρα τους, εκείνοι που δεν τις καταβάλλουν, ακόμη κι όταν περάσει η ώρα τους! Ολοι αυτοί χρωστούν στους εργαζόμενους και χρωστούν πολλά.
Τι κάνει, όμως, η κυβέρνηση; Ερχεται να δώσει τα χρωστούμενα; Οχι. Ερχεται να μας πάρει το «βόδι». Κάνει λόγο για «κοινωνικό πόρο», θέλει να κόψει, να μοιράσει, να αρπάξει. Από κοντά, και η ηγεσία της ΓΣΕΕ να μιλά για φόρο στα εισοδήματα υπέρ της Κοινωνικής Ασφάλισης. Κι άλλοι φόροι; Ειδικοί, γενικοί, «κοινωνικοί»; Κάποτε ο πρωθυπουργός μιλούσε για τους «έχοντες και κατέχοντες», που πρέπει να βάλουν το χέρι στην τσέπη. Ποιοι είναι αυτοί; Οι συνταξιούχοι και οι εργαζόμενοι; Οι εργαζόμενοι πληρώνουν αμέτρητους άμεσους και έμμεσους φόρους και δεν κρύβουν δραχμή. Αυτοί που τα κρύβουν είναι το μεγάλο κεφάλαιο, όλοι εκείνοι που πλουτίζουν με τον ιδρώτα του εργάτη. Αντί, όμως, η κυβέρνηση να βάλει χέρι στις τσέπες τους, θέλει να βάλει χέρι στις τσέπες των εργαζομένων. Οχι μόνο για να καλυφθούν τα ελλείμματα της Κοινωνικής Ασφάλισης, αλλά για να έχουν να παίρνουν ακόμη περισσότερα οι κεφαλαιοκράτες.
Ισως πρέπει να τα πούμε από την αρχή. Γιατί υπάρχει η Κοινωνική Ασφάλιση; Για να φροντίζει τον εργαζόμενο. Και τι χρειάζεται γι' αυτήν τη φροντίδα; Χρειάζονται χρήματα. Και πού θα βρεθούν; Από αυτούς που τα κατακλέβουν από τότε που γεννήθηκαν, από το κεφάλαιο. Ετσι απλά είναι τα πράγματα. Η κυβέρνηση διαπιστώνει ελλείμματα και σκέφτεται πώς θα πληρώσουν οι εργαζόμενοι γι' αυτά. Αφήνει στο απυρόβλητο το κεφάλαιο και το «φιλέτο» του κρατικού προϋπολογισμού το έχει για να δίνει επιδοτήσεις στους επιχειρηματίες και όχι για την Ασφάλιση, την Υγεία και την Πρόνοια. Σαφώς, είναι θέμα πολιτικής. Η πολιτική αυτή τα παίρνει από τους πολλούς και τα δίνει στους λίγους. Σε όλους τους τομείς. Γι' αυτό και με το Ασφαλιστικό ακολουθεί τον ίδιο δρόμο η κυβέρνηση. Ακόμη και αν δεν το έκανε αυτό, θα έβρισκε άλλο τρόπο να κάνει τους εργαζόμενους να πληρώσουν. Γι' αυτό και απαιτείται αλλαγή πολιτικής, μέτωπο από όλους εκείνους, που το μεγάλο κεφάλαιο καλοπερνάει με τον ιδρώτα τους, αντίσταση και ανατροπή. Ναι, είναι αναμφισβήτητη η ανάγκη για αλλαγές. Αλλά όχι γι' αυτές που θέλει η κυβέρνηση και η πλουτοκρατία. Γι' αυτές που θέλουν οι εργαζόμενοι και που μπορούν να τις επιβάλουν με τον αγώνα τους. Οχι μόνο για να γλιτώσουν το «βόδι», αλλά και για να πάρουν τα χρωστούμενα. Και με τόκο.
Γιώργος ΦΛΩΡΑΤΟΣ
Τι τραπεζίτες, τι κυβέρνηση
Γρηγοριάδης Κώστας
Το τι ακριβώς θα κάνει η κυβέρνηση με το ασφαλιστικό το έδειξε ξεκάθαρα με τις αρχικές εξαγγελίες της, από τις οποίες, παρά τα όσα υποκριτικά λένε, δεν έχουν κάνει επί της ουσίας βήμα πίσω. Αλλά αν υπήρχε κάποια αμφιβολία ήρθε η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα να βάλει τέρμα στις αυταπάτες. Στην ετήσια έκθεσή της καλεί όλες τις κυβερνήσεις της ευρωζώνης να προχωρήσουν το ταχύτερο στη «μεταρρύθμιση των εθνικών συστημάτων κοινωνικής ασφάλισης», αλλά δεν περιορίζεται σε αυτό. Πρώτον, δίνει το πλαίσιο της «μεταρρύθμισης»: Να μην γίνουν, αξιώνει, απλές βελτιώσεις των υπαρχόντων συστημάτων, αλλά να προχωρήσουν στη «ριζική μεταρρύθμιση της κοινωνικής ασφάλισης με την εισαγωγή του κεφαλαιοποιητικού συστήματος», δηλαδή να πάτε στην... ασφάλεια του κεφαλαίου και των πολυεθνικών. Επίσης, ζητά σαφώς αύξηση των ορίων ηλικίας και πάγωμα των αυξήσεων στις συντάξεις. Δεύτερον, δίνει επιχειρήματα, όπως «κάθε αναβολή της μεταρρύθμισης, απλώς αυξάνει την έκταση των απαιτούμενων προσαρμογών», ή ότι πρέπει να αποφευχθεί η φορολογία για να μην πληγεί η «ανταγωνιστικότητα». Συμπέρασμα; Η κυβέρνηση Σημίτη ποτέ δεν έχει απογοητεύσει τους μεγαλοτραπεζίτες της ΕΕ. Και βέβαια δε θα το κάνει ούτε τώρα. Μόνο η αποφασιστική αντεπίθεση των εργαζομένων μπορεί να τους χαλάσει τα σχέδια.
Κατασκευαστές συναίνεσης
Σιγά μη δεν έπιαναν δουλιά για το ασφαλιστικό οι κατασκευαστές συναίνεσης, αλλιώς γκαλοπατζήδες. Προχτές είδε το φως της δημοσιότητας το πρώτο γκάλοπ («Ημερησία»), σύμφωνα με το οποίο το 94% των ερωτηθέντων ζητά να προσέλθουν στον «κοινωνικό διάλογο» κόμματα και συνδικαλιστικοί φορείς. Αρα, όλοι, πλην Λακεδαιμονίων, θέλουν το «διάλογο». Οπερ έδει δείξαι. Ομως την ίδια στιγμή το 86,9% των ερωτηθέντων δηλώνει ότι διαφωνεί με τις κυβερνητικές προτάσεις για το Ασφαλιστικό. Αρα, σε ποια βάση θα γίνει ο διάλογος, αφού η κυβέρνηση αυτό που θέλει είναι να περάσει σχεδόν ατόφια τα αντιασφαλιστικά μέτρα της; Ή μήπως έχει αλλάξει πολιτική και δεν το έχουμε καταλάβει;
Πού ήταν αυτοί οι κύριοι;
Επί τρία ολόκληρα χρόνια η διοίκηση της ΠΑΣΚΕ στο Εργατικό Κέντρο Αθήνας συναινούσε στην κυβερνητική πολιτική. Αδρανούσε όταν η κυβέρνηση με νόμους έριχνε στον Καιάδα όλες τις κατακτήσεις και δικαιώματα των εργαζομένων. Χτες μετά από τρία χρόνια, ο πρόεδρος του ΕΚ Γ. Φελώνης, μία μέρα πριν το 24ο Συνέδριο της οργάνωσης, λίγο έλειψε να αναγορεύσει την ΠΑΣΚΕ σε επαναστατική παράταξη. Ούτε λίγο ούτε πολύ σε συνέντευξη Τύπου έφτασε στο σημείο να πει ότι η ΠΑΣΚΕ με τη στάση που κράτησε στο θέμα του ασφαλιστικού δημιούργησε το «σημερινό κίνημα ανατροπής των κυβερνητικών σχεδίων». Αφού, λοιπόν, η ΠΑΣΚΕ μπορεί να δημιουργήσει τέτοια κινήματα, δε μας λένε και γιατί δεν το έκαναν τα προηγούμενα τρία χρόνια, όταν εργαζόμενοι απολύονταν και βίωναν καθημερινά την εργοδοτική τρομοκρατία, όταν η κυβέρνηση επέβαλε το τελευταίο αντεργατικό τερατούργημα για την κατάργηση του 8ωρου; Πού ήταν τότε το «κίνημα» που «δημιούργησαν» τώρα; Ας μας απαντήσουν, γιατί οι εργαζόμενοι της Αθήνας όλο αυτό τον καιρό το μόνο που αντιλήφθηκαν ήταν την απουσία της πλειοψηφίας του ΕΚ από τα μικρά και μεγάλα προβλήματα.
Διλήμματα και «απαντήσεις»
«Τι προτιμάτε: Να πληρώσετε τώρα και λίγα λίγα ή αργότερα και όλα μαζί;». Αυτό είναι στην ουσία το δίλημμα που βάζουν διαρκώς μπροστά στους εργαζόμενους διάφορα προπαγανδιστικά κέντρα του συστήματος, με πρώτο τον Κ. Σημίτη. Αυτό είναι και στην πραγματικότητα το πεδίο του «διαλόγου» - απάτη για το ασφαλιστικό. Αυτό που δεν μπαίνει σε καμία περίπτωση για συζήτηση είναι αν θα πληρώσουν οι εργαζόμενοι. Αυτό θεωρείται δεδομένο και «εκ των ων ουκ άνευ». Κι όμως, η ηγεσία της ΓΣΕΕ και της ΑΔΕΔΥ δε διστάζουν να μπαίνουν σε αυτή τη λογική και, το χειρότερο, αναλαμβάνουν να «εθίσουν» σε αυτή και τους εργαζόμενους. Γιατί, τι άλλο σημαίνει η πρόταση του Χρ. Πολυζωγόπουλου - πάντα μέσω του «Βήματος» που έχει αναλάβει ρόλο «συντονιστή» ενός άτυπου «διαλόγου»... - για διάλογο που θα γίνει σταδιακά και θα καταλήξει σε τέσσερα ή πέντε νομοσχέδια που θα ρυθμίζουν ισάριθμα προβλήματα του συστήματος κοινωνικής ασφάλισης; Ποιον συμφέρει αυτή η «σαλαμοποίηση»; Και κάτι ακόμα. Συμφωνεί ο πρόεδρος της ΓΣΕΕ με την καθιέρωση του 65ου έτους ως ορίου για τη σύνταξη; Αν όχι, γιατί το λέει και το ξαναλέει συνέχεια στις συνεντεύξεις του, έστω και ως «οροφή»;
Ε-Ε-Ερχεται!!!
Γρηγοριάδης Κώστας
ΑΝ ΕΞΑΙΡΕΣΟΥΜΕ ότι δε θα μπορούμε να μετακινηθούμε, να παρκάρουμε, να περπατάμε και να υπάρχουμε εν γένει στην Αθήνα, κατά τα άλλα η επίσκεψη του πάπα Ιωάννη - Παύλου του 2ου δε θα επιφέρει παρά μια μικρή αναστάτωση στη ζωή της πρωτεύουσας!
Η αρχή είναι ότι 4 εκατομμύρια Αθηναίοι είναι ύποπτοι τρομοκρατικών ενεργειών μέχρι αποδείξεως του εναντίου! Οχι, δηλαδή, πως αλλάζει και κατά πολύ τα πράγματα αυτό. Και χωρίς τον πάπα στη χώρα πάλι ως ύποπτους μάς αντιμετωπίζουν.
Οσον αφορά στα μέτρα που παίρνει η Τροχαία, καταπώς φαίνεται ο πιο σύντομος δρόμος σήμερα για έναν κάτοικο Αθηνών να φτάσει στο αεροδρόμιο των Σπάτων είναι αεροπορικώς! Πας με το αυτοκίνητο μέχρι τη Θεσσαλονίκη και παίρνεις την πτήση για Αθήνα. Μόλις 7 ωρίτσες!
Αυτός για τον οποίο θα είναι πάντως σίγουρα επωφελής η συνάντηση με τον προκαθήμενο της Ρωμαιοκαθολικής Εκκλησίας είναι ο Σημίτης. Η διοίκηση του Βατικανού και κυρίως το σκέλος που αναφέρεται στο «αλάθητο» του πάπα σίγουρα τον αφορά, μια και στο κόμμα του δεν έχουν και σε μεγάλη εκτίμηση το «αλάθητο» του πρωθυπουργού!
ΤΙ ΩΡΑΙΑ, όμως, που τα έλεγε προχτές ο Παπαντωνίου στο CNN περιγράφοντας την ελληνική οικονομία! Μιλούσε για φορολογικούς παραδείσους, για ευημερία, για ανθηρά οικονομικά. Αν τον άκουγες, πραγματικά θα ήθελες να ζεις σε αυτή τη χώρα!
Τώρα, γιατί αυτή στην οποία ζούμε εμείς δε μοιάζει με αυτήν που περιέγραφε ο Γιάννος, είναι άλλη υπόθεση. Πού ξέρετε, μπορεί να υπάρχουν δυο Ελλάδες. Μια για μας και μια για να επενδύουν οι Αμερικάνοι.
Αν και εδώ που τα λέμε αν είσαι πρόεδρος αμερικανικής πολυεθνικής όλες οι χώρες ωραίες είναι.
Παπαγεωργίου Βασίλης
Μήνας αντιιμπεριαλιστικής δράσης
«
Θέλουμε την ειρήνη για να μη γίνουν βάσεις πυραύλων και καταστραφεί η Ελλάς. Θέλουμε την ειρήνη για να έχουμε φιλικές σχέσεις με τους λαούς των γειτονικών μας βαλκανικών λαών». Τα λόγια αυτά ανήκουν στον Γρηγόρη Λαμπράκη, τον μαχητή και αγωνιστή της ειρήνης και είναι απόσπασμα από την πρώτη του προεκλογική ομιλία στις εκλογές του 1961. Σήμερα, 40 χρόνια μετά, η χώρα μας έχει μετατραπεί σε προκεχωρημένο στρατιωτικό φυλάκιο του ΝΑΤΟ και τα Βαλκάνια σε πεδίο ιμπεριαλιστικών επεμβάσεων και πυρηνικών δοκιμών του ευρωατλαντικού φασισμού... Στρατοί κατοχής, νεκροί, φτώχεια και φόβος είναι τα «δώρα» της Νέας Τάξης Πραγμάτων στους λαούς της ανθρωπότητας!
Οι ιμπεριαλιστές τρομοκρατούν, «σπέρνουν» τρόμο και όλεθρο για να καθυποτάξουν συνειδήσεις. Δυστυχώς, όμως, γι' αυτούς, «εισπράττουν» οργή και διάθεση γι' αντίσταση. Οι λαοί θέλουν την ειρήνη. Οι λαοί παλεύουν για την ειρήνη. Σε ολόκληρο τον κόσμο, ξεπηδούν κινήματα, που αμφισβητούν την κυριαρχία τους και αντιστέκονται. Στην πατρίδα μας, το αντιιμπεριαλιστικό κίνημα βρίσκεται και πάλι στην πρώτη γραμμή. Τούτες τις μέρες, ολόκληρο το μήνα Μάη, σε κάθε γωνιά της χώρας, θα πραγματοποιηθούν πλήθος κινητοποιήσεων.
Ο Μάης ανακηρύχτηκε από την Ελληνική Επιτροπή για τη Διεθνή Υφεση και Ειρήνη, μήνας αντιιμπεριαλιστικής δράσης. Ηδη, οι επιτροπές ειρήνης, σε συνεργασία με πολλές μαζικές οργανώσεις, έχουν προγραμματίσει πολύμορφες δραστηριότητες. Χιλιάδες φίλοι της ειρήνης θα πορευτούν και φέτος, την Κυριακή 13 του Μάη, από το Μαραθώνα στην Αθήνα στα βήματα του Γρηγόρη Λαμπράκη. Ολες τις μέρες που θα προηγηθούν από τη Μαραθώνια Πορεία, αλλά και αυτές που θα ακολουθήσουν μέσα σ' αυτόν το μήνα, διαδηλώσεις, συγκεντρώσεις, πορείες και αποκλεισμοί βάσεων θα λάβουν χώρα σε όλη την ελληνική επικράτεια. Ο λαός μας θα διαδηλώσει τη θέλησή του, να αγωνιστεί για να ανατρέψει τη βαρβαρότητα της Νέας Τάξης.
Βέβαια, αυτός ο αγώνας δεν έχει τις ευλογίες των εκπροσώπων της Νέας Τάξης. Δε θα μπορούσε να τις έχει ένας λαϊκός αγώνας, που πλήττει τα συμφέροντά τους. Αποκαλύπτει το πραγματικό πρόσωπο του ιμπεριαλισμού και καταρρίπτει το μύθο που προσπαθούν να «καλλιεργήσουν» τα ΝΑΤΟικά επιτελεία, περί «ανθρωπιστικών» επεμβάσεων και πολέμων. Και το χειρότερο... Αφυπνίζει τις λαϊκές συνειδήσεις... Με την τρομοκρατία των όπλων, το ΝΑΤΟ επέβαλε το Σύμφωνο Σταθερότητας στα Βαλκάνια, θέτοντας τις χώρες της περιοχής σε καθεστώς περιορισμένης εθνικής κυριαρχίας. Οι ιμπεριαλιστές γνωρίζουν εκ πείρας ότι οι στρατιωτικές τους επεμβάσεις ...κοστίζουν, υλικά και ηθικά. Ομως, με κάθε τρόπο, επιδιώκουν να εξαλείψουν κάθε φωνή, που βάλλει εναντίον τους. Γι' αυτό ακριβώς το λόγο, κατασκευάζουν νόμους, τους οποίους παραδίδουν προς χρήση στους κατά τόπους εκφραστές της «φιλοσοφίας» τους και, για να γίνουν αυτοί «αρεστοί» από τους λαούς, «βαφτίζονται» νόμοι για την πάταξη της ...τρομοκρατίας.
Ο «τρομονόμος», που φέρνει η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ στη Βουλή και έχει την έγκριση και της ΝΔ, θα έχει στόχο να πλήξει και τις φιλειρηνικές κινητοποιήσεις. Οι φιλειρηνιστές και οι αντιιμπεριαλιστικές κινητοποιήσεις έχουν χαρακτηριστεί στο πρόσφατο παρελθόν από εκθέσεις του Στέιτ Ντιπάρτμεντ, οι μεν «τρομοκράτες», οι δε «τρομοκρατικές ενέργειες». Δεν πρέπει κανείς να ξεχνά πώς αντιμετωπίστηκαν από τις δυνάμεις καταστολής οι διαδηλωτές, κατά τη διάρκεια της επίσκεψης Κλίντον στη χώρα. Ο αγώνας για την ειρήνη, είναι αγώνας για τη ζωή και απαιτεί την καθολική συμμετοχή του ελληνικού λαού. Η τρομοκρατία των ιμπεριαλιστών πρέπει να «σπάσει» στους δρόμους του αγώνα.
Υπουργικά βάσανα
Παπαγεωργίου Βασίλης
«Η Συντονιστική Επιτροπή της ΔΟΕ και η Διεθνής Ολυμπιακή Επιτροπή στο σύνολό της, δεν είναι ελεγκτές ή επόπτες της δουλιάς που γίνεται για την προετοιμασία των Ολυμπιακών Αγώνων, αλλά είναι οι εταίροι μας, οι φίλοι μας, οι συνεργάτες μας, οι σύμβουλοί μας. Η παρουσία τους εδώ δεν έχει ελεγκτικό χαρακτήρα. Εχει περισσότερο έναν χαρακτήρα προτροπής, συμβουλής, συζήτησης και από κοινού αντιμετώπισης όλων των θεμάτων». Αυτά είπε χτες ο υπουργός Πολιτισμού Ε. Βενιζέλος μετά τη συνάντησή του με τους Ζακ Ρογκ, αντιπρόεδρο της ΔΟΕ και Φρανσουά Καράρ, γενικό διευθυντή της. Με αυτόν το τρόπο θέλει ο υπουργός να ερμηνεύσει και ο ελληνικός λαός την παρουσία των απεσταλμένων της ΔΟΕ στην Ελλάδα. Οι τελευταίοι, όμως, του «χάλασαν» τα επικοινωνιακά «κόλπα», λίγα λεπτά μόλις μετά τις παραπάνω δηλώσεις, στην ίδια συνέντευξη: «Διορίστηκα για να παρακολουθήσω από κοντά την Πολιτιστική Ολυμπιάδα», δήλωσε μέσα στην καλή χαρά ο Φ. Καράρ, ο οποίος έδωσε και τα εύσημά του στην «ομάδα εργασίας», που ασχολείται με τη διοργάνωση. Καημένε υπουργέ...
Πλήρες φακέλωμα!
Παίρνει η κυβέρνηση τα κατασταλτικά της μέτρα κατά των κινητοποιήσεων των εργαζομένων, αλλά το ίδιο κάνουν και οι βιομήχανοι. `Η, αντίθετα, με τη βοήθεια της εργοδοσίας η κυβέρνηση χαράσσει την πολιτική καταστολής των διαδηλώσεων, συγκεντρώσεων και γενικότερα «κατευνασμού», με το καλό ή με το άγριο, των αντιδράσεων των εργαζομένων. Δηλαδή «τo 'να χέρι νίβει τ' άλλο...»
Στην περίπτωση που αποκαλύπτουμε και δημοσιεύουμε σήμερα, το «κακό» χτυπιέται στην πηγή του, δηλαδή μέσα στην επιχείρηση. Η μέθοδος γνωστή, με τρομοκρατία, εκβιασμούς, απολύσεις κλπ., αν δεν έχει πέραση ο «λόγος».
Ο Σύνδεσμος Βιομηχάνων Θεσσαλίας και Κεντρικής Ελλάδος, λοιπόν, με έγγραφο που απηύθυνε στις 23/4/2001 (τρεις μέρες πριν την πανελλαδική - πανεργατική απεργία) προς τις επιχειρήσεις- μέλη του Συνδέσμου με θέμα: «Απεργιακή κινητοποίηση 26/4/2001» και «με αφορμή την εξαγγελθείσα από τη ΓΣΕΕ και τα Εργατικά Κέντρα κινητοποίηση, με αφορμή τις προτάσεις της κυβέρνησης για το Ασφαλιστικό...», ο Σύνδεσμος Βιομηχάνων «παρακαλεί» για τη συνεργασία σας όσον αφορά τη συγκέντρωση στοιχείων σχετικά με το ποσοστό συμμετοχής των εργαζομένων των επιχειρήσεων - μελών μας στις συγκεκριμένες κινητοποιήσεις».
Ο Σύνδεσμος Βιομηχάνων Θεσσαλίας και Κεντρικής Ελλάδος συνοδεύει την παράκλησή του αυτή και με συγκεκριμένο έντυπο, ζητώντας τα εξής στοιχεία: Επωνυμία επιχείρησης, Ονοματεπώνυμο υπεύθυνου, συνολικό αριθμό απασχολούμενων στην επιχείρηση, ύπαρξη σωματείου (ΝΑΙ ή ΟΧΙ), αριθμό συμμετασχόντων στην απεργιακή κινητοποίηση, αριθμό εργαζομένων κατά την ημέρα της απεργιακής κινητοποίησης και ποσοστό συμμετοχής εργαζομένων στην απεργιακή κινητοποίηση.
Πλήρες φακέλωμα, δηλαδή, στην κατεύθυνση να βοηθήσουν την κυβέρνηση να περάσει το ασφαλιστικό. Ξέρουν αυτοί πώς.
Καιροφυλακτούν οι ύαινες
Δεν είναι μόνο ο Στ. Μάνος ή ο Δ. Αβραμόπουλος που δηλώνουν ευθέως ότι πρέπει να καταργηθεί ο δημόσιος χαρακτήρας του συστήματος Κοινωνικής Ασφάλισης και να γίνει μετάβαση στο «κεφαλαιοποιητικό» και την ιδιωτικοποίησή της. Ολοένα και πιο σταθερά αρχίζει να ενισχύεται μια αρθρογραφία που προβάλλει την «αναγκαιότητα» της ιδιωτικής ασφάλισης, εκθειάζει τα πλεονεκτήματα των ιδιωτικών ασφαλιστικών ταμείων, κ.ο.κ. Φυσικά, είναι φανερό ότι οι ασφαλιστικές εταιρίες καιροφυλακτούν σαν ύαινες, για να πέσουν στο «ψητό». Και βέβαια δε βιάζονται και μπορούν να περιμένουν, γιατί είναι σίγουρες ότι η κυβέρνηση Σημίτη δουλεύει γι' αυτούς με όλα τα μέσα. Λογαριάζουν, όμως, χωρίς τα υποψήφια «θύματα», τους εργαζόμενους.
Feeds
