«Τι προτιμάτε: Να πληρώσετε τώρα και λίγα λίγα ή αργότερα και όλα μαζί;». Αυτό είναι στην ουσία το δίλημμα που βάζουν διαρκώς μπροστά στους εργαζόμενους διάφορα προπαγανδιστικά κέντρα του συστήματος, με πρώτο τον Κ. Σημίτη. Αυτό είναι και στην πραγματικότητα το πεδίο του «διαλόγου» - απάτη για το ασφαλιστικό. Αυτό που δεν μπαίνει σε καμία περίπτωση για συζήτηση είναι αν θα πληρώσουν οι εργαζόμενοι. Αυτό θεωρείται δεδομένο και «εκ των ων ουκ άνευ». Κι όμως, η ηγεσία της ΓΣΕΕ και της ΑΔΕΔΥ δε διστάζουν να μπαίνουν σε αυτή τη λογική και, το χειρότερο, αναλαμβάνουν να «εθίσουν» σε αυτή και τους εργαζόμενους. Γιατί, τι άλλο σημαίνει η πρόταση του Χρ. Πολυζωγόπουλου - πάντα μέσω του «Βήματος» που έχει αναλάβει ρόλο «συντονιστή» ενός άτυπου «διαλόγου»... - για διάλογο που θα γίνει σταδιακά και θα καταλήξει σε τέσσερα ή πέντε νομοσχέδια που θα ρυθμίζουν ισάριθμα προβλήματα του συστήματος κοινωνικής ασφάλισης; Ποιον συμφέρει αυτή η «σαλαμοποίηση»; Και κάτι ακόμα. Συμφωνεί ο πρόεδρος της ΓΣΕΕ με την καθιέρωση του 65ου έτους ως ορίου για τη σύνταξη; Αν όχι, γιατί το λέει και το ξαναλέει συνέχεια στις συνεντεύξεις του, έστω και ως «οροφή»;