Πέμπτη 2 Αυγούστου 2001
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Πίσω από το «φιάσκο» της ΕΛ.ΑΣ

Παπαγεωργίου Βασίλης

Και, βέβαια, δεν πρόκειται να αποδώσουμε το νέο «φιάσκο» της ΕΛ.ΑΣ με τον εγκληματία Πάσαρη στην «ανικανότητα» της ηγεσίας της ή στη «διάλυση» των σωμάτων ασφαλείας. Αυτή είναι μια πολύ εύκολη και βολική ερμηνεία, η οποία έχει ως στόχο την παραπέρα ενδυνάμωση και τελειοποίηση των μηχανισμών της αστυνομίας, οι οποίοι - και εδώ βρίσκεται το πρόβλημα - δεν πρόκειται να χρησιμοποιηθούν, ουσιαστικά, κατά του οργανωμένου εγκλήματος. Ο πραγματικός λόγος και για το χτεσινό φιάσκο πρέπει να αναζητηθεί στον ίδιο τον προσανατολισμό, άρα και την εκπαίδευση κλπ., κλπ. των διωκτικών αρχών. Τα σώματα ασφαλείας δεν έχουν «διαπαιδαγωγηθεί», ούτε λειτουργούν, με βάση την αρχή ότι αντίπαλος και εχθρός είναι το οργανωμένο έγκλημα, αλλά το οργανωμένο λαϊκό κίνημα. Στη βάση αυτή, δεν είναι λίγες οι φορές που οι σχέσεις και οι διασυνδέσεις με το οργανωμένο έγκλημα και τον υπόκοσμο χρησιμοποιούνται για να χτυπηθούν οι αγώνες του λαού. Η υπόθεση Πάσαρη βρωμάει από μακριά και έχει πολλές σκοτεινές πλευρές. Σε καμία περίπτωση, όμως, δεν μπορούν να μας πείσουν ότι ένας αδίστακτος, έστω, εγκληματίας καταφέρνει και τα βάζει με όλη τη δύναμη της αστυνομίας και τους γελοιοποιεί...

Διαφωνούν ... συμφωνώντας

Στα χνάρια του κυβερνητικού συνδικαλισμού, που χαράζει η πλειοψηφία της διοίκησης της ΓΣΕΕ, βαδίζει και η διοίκηση του Εργατικού Κέντρου Πειραιά, νομιμοποιώντας τις αντεργατικές επιλογές της κυβέρνησης και, συγκεκριμένα, την επιχειρούμενη αναδιάρθρωση του ΟΑΕΔ και τη νομιμοποίηση των εταιριών «ενοικίασης» εργαζομένων.

Σε ανακοίνωσή του, το ΕΚΠ, από τη μια, δηλώνει την αντίθεσή του στη λειτουργία εταιριών «ενοικίασης» εργαζομένων, από την άλλη, όμως, κάνει προτάσεις, που, όχι μόνο δεν καταδικάζουν τη λειτουργία τους, αλλά και δεν αναιρούν ούτε στο ελάχιστο το στόχο αυτών των εταιριών. Δηλαδή, τη μετατροπή των εργαζομένων σε σύγχρονους σκλάβους, που θα περιφέρονται από επιχείρηση σε επιχείρηση ανάλογα με τις ανάγκες του μεγάλου κεφαλαίου, χωρίς, ουσιαστικά, εργασιακά, ασφαλιστικά και συνδικαλιστικά δικαιώματα.

Φανταζόμαστε ότι την ίδια στάση, πάνω - κάτω, θα έχουν και τα υπόλοιπα, βασικά συνδικαλιστικά στελέχη του ΠΑΣΟΚ, που είχαν υπογράψει πρόσφατα και το γνωστό κείμενο για το συνέδριο του κυβερνώντος κόμματος. `Η, μήπως, έχουν σκοπό, να βάλουν τη ...διαφωνία τους στο συνέδριο;

Οι τιμές των καυσίμων...

Τις μεγάλες διαφορές τιμών στα καύσιμα, μεταξύ των ενδεικτικών που ανακοινώνει το υπουργείο και των πραγματικών που πληρώνουν οι καταναλωτές, στις τουριστικές περιοχές κατάγγειλε προχτές ο υπουργός Ανάπτυξης, Ν. Χριστοδουλάκης και δήλωσε ότι θα γίνουν έλεγχοι και θα επιβληθούν κυρώσεις, προς κάθε κατεύθυνση. Και δε λέμε, πως δε συμβαίνει το φαινόμενο. Ούτε πως δεν κάνει καλά ο υπουργός, που το καυτηριάζει και θα επιβάλει -όταν και αν το κάνει- κυρώσεις. Πρέπει, όμως, να σημειώσουμε δυο πράγματα. Πρώτον, δεν είναι η πρώτη, ούτε η δεύτερη, ούτε η τρίτη φορά, που το υπουργείο Ανάπτυξης επισημαίνει παρόμοια φαινόμενα, εξαγγέλλει ελέγχους, κυρώσεις, κλπ., κλπ .κι από κει και πέρα τίποτε. Κι έτσι τα φαινόμενα αυτά επαναλαμβάνονται, όπως επαναλαμβάνονται και οι σχετικές ανακοινώσεις του υπουργείου.

... και το υπουργείο Ανάπτυξης

Και δεύτερο και το σπουδαιότερο, πέρα από τα προαναφερόμενα φαινόμενα, υπάρχει ένα πολύ σοβαρότερο ζήτημα. Θυμάται, αλήθεια, ο υπουργός Ανάπτυξης, ποιες ήταν οι τιμές των καυσίμων πριν από δύο ή τρία μόλις χρόνια; Και δε μιλάμε, για τις πραγματικές, αλλά για τις ενδεικτικές, που ανακοινώνει το υπουργείο του. Μπορεί, άραγε, να κάνει τις απλές πράξεις που χρειάζονται και να βρει το τεράστιο ποσοστό διαφοράς, που έχουν με τις σημερινές; Σίγουρα μπορεί. Για το φαινόμενο αυτό έχει καμιά εξήγηση να δώσει; Μόνο μη μας πει, για τις διεθνείς τιμές και την άνοδο του δολαρίου, γιατί θα τ' ακούσουμε βερεσέ... Τίποτε περισσότερο πειστικό έχει; Αν όχι, ας συγκρίνει τις αυξήσεις των τιμών στα καύσιμα, με τις αυξήσεις των κερδών στις εγχώριες και διεθνείς επιχειρήσεις πετρελαιοειδών και, ίσως, καταλάβει...

Γιατί τον «βασάνιζε»;

Από ...«σαδιστικές» τάσεις πρέπει να διακατέχεται ο Κ. Σημίτης. Δεν εξηγείται αλλιώς ότι επί δύο ώρες, όσο κράτησε η συνάντησή του με τον Α. Τσοχατζόπουλο, αρεσκόταν, όπως διαβάζουμε στο ρεπορτάζ, να τον ρωτάει διαρκώς «τι εννοείς "αλλαγή πολιτικής" Ακη;». Φυσικά, γνώριζε την απάντηση, την απέραντη σιωπή, του υπουργού. Και, βέβαια, δεν έπεσε έξω. Τα περί «αλλαγών πολιτικής» και οι δημαγωγικοί υπαινιγμοί για «κοινωνικό πρόσωπο» είναι λόγια του αέρα για εσωτερική κατανάλωση. Ο Α. Τσοχατζόπουλος είναι τόσο κοινωνικά ευαίσθητος, όσο και ο Κ. Σημίτης και τα άλλα ηγετικά στελέχη του ΠΑΣΟΚ, όσο, δηλαδή, τους επιτρέπει η βάρβαρη και απάνθρωπη πολιτική που έχουν και, μάλιστα, υπηρετούν αποτελεσματικότερα από τη «δεξιά».

Κουτσούρεμα και στις διακοπές

Διακοπές. Είναι η λέξη που ακούγεται περισσότερο αυτόν τον καιρό και είναι η αναγκαία ανάσα για χιλιάδες εργαζόμενους που περιμένουν πώς και πώς την άδειά τους. Ολο το υπόλοιπο διάστημα, ειδικότερα τα τελευταία χρόνια βλέπουν τις συνθήκες ζωής τους να χειροτερεύουν, σε ό,τι αφορά τις εργασιακές σχέσεις, τα κοινωνικοασφαλιστικά, συνδικαλιστικά δικαιώματα και συνολικότερα το επίπεδο ζωής. Το αναφαίρετο όμως αυτό δικαίωμα, που κατακτήθηκε με αγώνες και θυσίες και αποσπάστηκε από τους καπιταλιστές, ως μια μορφή απολαβής των εργατών και αναπλήρωσης της εργατικής τους δύναμης, γίνεται όλο και περισσότερο δύσκολο να πραγματωθεί από τις λαϊκές οικογένειες.

Τα στοιχεία που συγκεντρώνονται και για τη χώρα μας δείχνουν την επιδείνωση της οικονομικής κατάστασης για χιλιάδες εργαζόμενους που τους οδηγεί στη δραστική περικοπή του χρόνου διακοπών ή ακόμα και ουσιαστικά στη μη χρήση της άδειας, με μόνες, μικρές «αποδράσεις» από τα αστικά κέντρα, ακόμα και αξιοποίησή της, για να κλείσουν διάφορες «άλλες τρύπες» στις άμεσες ανάγκες των οικογενειών. Τα στοιχεία που είχαν δοθεί στη δημοσιότητα από τις αρχές του καλοκαιριού από το Ινστιτούτο Καταναλωτών (ΙΝΚΑ) επιβεβαιώνονται από την τωρινή κίνηση και τα στοιχεία του εσωτερικού τουρισμού.

Αυτό που αποτυπώνεται είναι ότι τα 4 στα 10 ελληνικά νοικοκυριά, δεν μπορούν φέτος να κάνουν διακοπές, λόγω της οικονομικής αδυναμίας και του υψηλού κόστους που συνεπάγεται αυτό για μια τετραμελή οικογένεια, συμπεριλαμβανομένων των εξόδων μετακίνησης, διαμονής και διατροφής. Είναι αποκαλυπτικά τα στοιχεία του ΙΝΚΑ, σύμφωνα με τα οποία το κόστος ανέρχεται για διάστημα 15 ημερών και χωρίς τη μετακίνηση σε 700.000 δρχ.

Ταυτόχρονα, μειώνεται διαρκώς η περίοδος που κάνει διακοπές η λαϊκή οικογένεια. Ετσι από όσους τυχερούς καταφέρνουν να κάνουν διακοπές, το 23% πηγαίνει κάπου για μια βδομάδα, το 28% για 10 ημέρες, το 35% για 15 ημέρες, ενώ μόλις το 20% κάνει διακοπές 20 μέρες και το 6% ένα μήνα. Επίσης, όπως, επισημαίνεται στην έρευνα η πλειοψηφία όσων κάνουν διακοπές, ποσοστό 65%, επιδιώκει τη διαμονή σε κάποιο συγγενικό, φιλικό ή ιδιόκτητο σπίτι, ώστε να αποφύγει τα έξοδα διαμονής. Ειδικότερα, σε ιδιόκτητο σπίτι προσανατολίζεται το 42%, σε συγγενικό ή φιλικό σπίτι το 23%, σε ξενοδοχείο και γενικότερα ενοικιαζόμενο κατάλυμα το 34%.

Ενδεικτικό, επίσης, στοιχείο της κατάστασης που αντιμετωπίζουν χιλιάδες οικογένειες είναι και το γεγονός της καταφυγής στο δανεισμό και τα λεγόμενα «διακοποδάνεια» των τραπεζών με επιτόκιο από 9,5% έως 12% και «ευκολίες» πληρωμής. Αυτό βέβαια συνεπάγεται περαιτέρω σφίξιμο του ζωναριού τον υπόλοιπο χρόνο για την αποπληρωμή της «απόδρασης» του καλοκαιριού και μάντρωμα στη «στρούγκα» των επίσημων τοκογλύφων. Αν δε συνδυαστεί με το γεγονός της... υποχρεωτικής διάδοσης του «πλαστικού χρήματος», σημαίνει παραπάνω βάρη στις πλάτες των εργαζόμενων.

Γίνεται έτσι κατανοητό ότι και αυτές ακόμα οι λειψές διακοπές, τα «μπάνια του λαού», είναι ακόμα ένα δείγμα και καθρέφτης της σκληρής ταξικής κοινωνίας. Το κουτσούρεμα του δικαιώματος στις διακοπές είναι η άμεση συνέπεια της αντιλαϊκής πολιτικής της σημερινής κυβέρνησης και του χτυπήματος των εργατικών λαϊκών κατακτήσεων. Γι' αυτό και για τους εργαζόμενους που είτε καταφέρουν να πάνε κάπου, είτε μένουν «εντός των τειχών», η πάλη για την υπεράσπιση και διεύρυνση των δικαιωμάτων τους, για όλα όσα τους ανήκουν, είναι αναπόσπαστα δεμένη με την προοπτική κατάργησης των εκμεταλλευτών. Επομένως, είναι αναγκαία η συσπείρωση στο δικό τους κοινωνικοπολιτικό μέτωπο πάλης για τη λαϊκή εξουσία, με σκοπό την οργάνωση της λαϊκής οικονομίας, που θα δημιουργεί τις συνθήκες εξασφάλισης όλων των δικαιωμάτων τους.


Δημήτρης ΚΑΡΑΓΙΑΝΝΗΣ

Τα... αστυνομικά

Παπαγεωργίου Βασίλης

ΤΕΛΙΚΟ ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑ: Εχουμε μια Αστυνομία που μπορεί στις επιχειρήσεις της, προκείμενου να συλλάβει «νονούς της νύχτας», να μην ξέρει «η αριστερά τι ποιεί η δεξιά», αλλά όταν πρόκειται για τους διαδηλωτές της Γένοβα, να μπορεί να ενημερώσει άψογα τις ιταλικές αρχές και για τον τελευταίο διαδηλωτή!

Γιατί -να μην είμαστε και άδικοι- η ΕΛ.ΑΣ είναι αποτελεσματική τελικά, αλλά μόνον εκεί που ρίχνει το βάρος της, κι αυτό δεν είναι βέβαια η αντιμετώπιση του οργανωμένου εγκλήματος.

Το γιατί η κυβέρνηση ένιωσε τώρα θιγμένη και «πληγωμένη» και όχι όταν χιλιοκαταγγέλθηκε για τα γεγονότα της Γένοβα, είναι θέμα... κριτηρίων. Βλέπετε, στο φθηνό πολιτικό παιγνίδι που παίζει, η αποτυχία της σύλληψης του Πάσαρη της δημιουργεί πρόβλημα.

Πάντως να είναι βέβαιοι ότι δεν περίμενε αυτό το γεγονός ο Ελληνας πολίτης προκειμένου να νιώσει ανασφαλής για τη δράση των αστυνομικών αρχών. Εδώ και πολύ καιρό έχει αυτό το συναίσθημα.

Οσο για τη Νέα Δημοκρατία, φυσικά βρήκε λαμπρόν πεδίο πλέον, προκείμενου να ασκήσει την κριτική της, κάτι που φυσικά δεν ίσχυσε όταν μαζί με το ΠΑΣΟΚ ψήφισε τον «τρομονόμο».

ΣΤΟ ΜΕΤΑΞΥ, συνέχισε χτες ο Καραμανλης τα μαθήματα «καλής συμπεριφοράς προς τους βουλευτές του κόμματός του, μιλώντας για καλυτέρευση της δημόσιας εικόνας τους και την ανάγκη συνεργασίας μεταξύ τους».

Ενα μικρό «φροντιστήριο» έχουν γίνει εκεί στη Νέα Δημοκρατία και δεν ξέρουμε τελικά αν θα τους «περάσει» τη χρονιά ο πρόεδρος ή θα αφήσει μερικούς «μετεξεταστέους».

Βέβαια, με την κατάσταση που επικρατεί στο ΠΑΣΟΚ και με δεδομένο ότι πολιτικά δεν έχουν και πολλά σημεία να αντιπαρατεθούν, μάλλον στην αξιωματική αντιπολίτευση έχουν το χρόνο και την πολυτέλεια να κάνουν κι αυτοί ένα μικρό «λίφτινγκ».

Τα εγκαίνια...

Παπαγεωργίου Βασίλης

Αντιγράφουμε από τον χτεσινό «μικροπολιτικό» των «Νέων»: «Πήγε ο έρμος ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας έως τη Γαύδο. Του έκαναν μία θερμή υποδοχή, τον καλοδέχτηκαν τον άνθρωπο, του χάρισαν και ένα μικρό αγαλματάκι του Ελευθερίου Βενιζέλου, έκανε και τα εγκαίνια της μονάδας τηλεϊατρικής του νησιού και αναχώρησε, με την ευχή "να τα προσέχουμε τα μικρά ακριτικά νησιά". Και αμέσως μετά η μονάδα έκλεισε, το συνεργείο του ΟΤΕ πήρε μαζί του στην Κρήτη τη γεννήτρια που είχαν μεταφέρει για να λειτουργήσει η μονάδα στην επίδειξη των εγκαινίων!

Στη Γαύδο απέμεινε η μονάδα της τηλεϊατρικής, μία μικρή γεννήτρια που δε "σηκώνει" τα μηχανήματα και όλη η υπόλοιπη μιζέρια της "ισχυρής Ελλάδας". Ο ΟΤΕ, λέει, έχει υποσχεθεί ότι θα πάει αργότερα στο νησί μια άλλη γεννήτρια, για να λειτουργήσει η μονάδα τηλεϊατρικής - εκτός κι αν τότε πάρουν μαζί τους τις... τηλεφωνικές συσκευές!

Α, στη Γαύδο, ακόμη γελάνε με το δρόμο, που επισκευάστηκε άρον άρον για... τα εγκαίνια, ρε γαμώτο!».

Οι μνηστήρες της τηλεϊατρικής...

Βέβαια η τηλεϊατρική στην Ελλάδα έχει την ιστορία της. Την εφαρμογή της υποσχέθηκε κατακαλόκαιρο του 1990 ο τότε πρωθυπουργός Κ. Μητσοτάκης σε μια επίσκεψή του στο υπουργείο Υγείας, όταν υπουργός ήταν η Μ. Γιαννάκου - Κουτσίκου.

Λίγο αργότερα, ορισμένα νοσοκομεία μπήκαν σε πιλοτικό πρόγραμμα μηχανοργάνωσης - που περιλάμβανε και την τηλεϊατρική - με χρήματα του Α΄ Κοινοτικού Πλαισίου Στήριξης. Για τα νοσοκομεία αυτά - όπως και για όσα ακολούθησαν με άλλα πακέτα - ποτέ δεν έγινε απολογισμός και ποτέ δεν έγινε καμιά ενημέρωση για το στάδιο στο οποίο έφτασε η εφαρμογή της τηλεϊατρικής.

Και δεν τα γράφουμε όλ' αυτά, γιατί υποτιμούμε την τηλεϊατρική. Κάθε άλλο. Η τηλεϊατρική είναι μια σημαντική εφαρμογή, που θα μπορούσε να προσφέρει πολλά, αλλά πρέπει να στηρίζεται σε σημαντικές δημόσιες υποδομές για να αποδώσει αυτά που μπορεί να δώσει. Απ' όσα γνωρίζουμε, βέβαια, το Γ΄ Κοινοτικό Πλαίσιο Στήριξης έχει μεγάλο κονδύλι για την τηλεϊατρική, αλλά τα όσα βλέπουμε να γίνονται, μάλλον κονταροχτυπήματα επίδοξων μνηστήρων μάς θυμίζουν...

... και ο 18ος... υπουργός Υγείας

Ας ξανάρθουμε, όμως, στην περίπτωση της Γαύδου. Την πρόσφατη πρωτοβουλία, λοιπόν, για την τηλεϊατρική στο ακριτικό νησί την είχε ο ΟΤΕ, που διαθέτει τις γραμμές, και με μηχανήματα που δώρισε ιδιωτική εταιρία.

Οποιαδήποτε, όμως κι αν είναι η συνδρομή ενός δημόσιου Οργανισμού, δεν μπορεί να νοηθεί έξω απ' τους σχεδιασμούς του υπουργείου Υγείας, παρά τις όποιες ενστάσεις - κι εμείς έχουμε πολλές - κι αν υπάρχουν για την ακολουθητέα πολιτική υγείας. Στην προκειμένη περίπτωση το υπουργείο Υγείας απλώς ειδοποιήθηκε για το εγχείρημα. (Εξάλλου δεν είναι άσχετο το γεγονός ότι δεν παραβρέθηκε κανένας απ' την ηγεσία του υπουργείου Υγείας στα εγκαίνια).

Μετά την καθιέρωση των 17 Περιφερειακών Συστημάτων Υγείας (Πε. Σ.Υ.) ο υπουργός Υγείας αρέσκεται να ομιλεί για 17 υπουργούς Υγείας. Μήπως ο ΟΤΕ έγινε, εξ οφιτσίου ο 18ος... υπουργός Υγείας και, μάλιστα, αρμόδιος για την τηλεϊατρική; `Η, μήπως και ταυτόχρονα με την ιδιωτικοποίησή του, η εφαρμογή των ιδιωτικοοικονομικών κριτηρίων και η... επιχειρηματική ευλυγισία του, τον οδηγεί προς το Γ΄ Κοινοτικό Πλαίσιο Στήριξης και τα σχετικά κονδύλια;

Θερίζουν τα ναρκωτικά

Μπορεί ο Κ. Σημίτης να επέλεξε το πράγματι σοβαρότατο πρόβλημα των ναρκωτικών, ως θέμα του σχετικά πρόσφατου Υπουργικού Συμβουλίου - όταν ήθελε να δώσει την εικόνα μιας κυβέρνησης που λειτουργεί και έχει επαφή με την κοινωνική πραγματικότητα - αλλά τα ναρκωτικά συνεχίζουν τη θανάσιμη πορεία τους και η κυβέρνηση πήγε ...διακοπές. Μόνον προχτές, ένας 20χρονος κι ένας 36χρονος βρέθηκαν νεκροί από χρήση ναρκωτικών στη Θεσσαλονίκη, όπου από τις αρχές του χρόνου έχουν χάσει τη ζωή τους 40 τοξικομανείς. Μέσα σε εφτά μήνες, δηλαδή, έχασαν τη ζωή τους όσοι πέθαναν από χρήση ναρκωτικών μέσα σε ολόκληρο τον προηγούμενο χρόνο. Η αύξηση των θανάτων είναι δραματική και - στον ένα ή άλλο βαθμό - φανερώνει τη συνεχή γιγάντωση του γενικότερου προβλήματος. Η κυβέρνηση, μπορεί, άραγε, κι αν ναι, πότε θα καταλάβει την επιτακτική ανάγκη μιας αποφασιστικής, γενικότερης και μακρόχρονης εκστρατείας για την αντιμετώπιση αυτής της μάστιγας;

Ο ... κατάλληλος άνθρωπος...

Τον κ. John Negroponte, βετεράνο διπλωμάτη καριέρας, θέλει ως εκπρόσωπο των ΗΠΑ στον Οργανισμό Ηνωμένων Εθνών ο Τζ. Μπους και επιμένει σ' αυτό, παρά τις αντιρρήσεις, που φέρνουν μια σειρά γερουσιαστές του Δημοκρατικού Κόμματος. Οι τελευταίοι υπενθυμίζουν ότι ο J. Negroponte, που υπηρέτησε ως πρέσβης των ΗΠΑ στην Ονδούρα επί προεδρίας Ρίγκαν, είχε κατηγορηθεί ότι κατά την περίοδο της αμερικανικής υποστήριξης των «Κόντρας», των ανταρτών, που πολεμούσαν εναντίον της νόμιμης κυβέρνησης της Νικαράγουας, το 1980, «είχε παραβλέψει» τις παραβιάσεις των ανθρωπίνων δικαιωμάτων από τις ένοπλες δυνάμεις, που είχαν αναπτυχθεί στην περιοχή. Η αλήθεια είναι, βέβαια, ότι ο κύριος αυτός βαρύνεται με πολύ περισσότερα, αφού ήταν βασικό στέλεχος της τότε αμερικανικής επιχείρησης ενάντια στη νόμιμη κυβέρνηση των Σαντινίστας, αλλά τα περισσότερα δεν τα λένε και οι γερουσιαστές του Δημοκρατικού Κόμματος.

Ετσι ή αλλιώς, πάντως, αυτήν, ακριβώς, την ιστορία, την εμπειρία και την ...προσφορά του Negroponte υπολογίζει και ο Τζ. Μπους και τον προτείνει για τη σημαντική και ευαίσθητη θέση του εκπροσώπου στον ΟΗΕ.

Η ΑΠΟΨΗ ΜΑΣ
«Επίτευγμα» της λιτότητας

Σε «ανοιχτή πληγή», που αιμορραγεί, έχει μετατραπεί για τα λαϊκά νοικοκυριά, ο υπερδανεισμός τους στις τράπεζες. Αδιάψευστος μάρτυρας, τα επίσημα στοιχεία της Τράπεζας της Ελλάδας που είδαν τελευταία το φως της δημοσιότητας και μας πληροφορούν πως το Μάη του 2001, το ανεξόφλητο υπόλοιπο καταναλωτικών και στεγαστικών δανείων (από παλιά και νέα δάνεια), είχε φτάσει στο αστρονομικό ποσό των 6,5 τρισεκατομμυρίων δραχμών. Μια διαίρεση με τον πληθυσμό της Ελλάδας, μας πληροφορεί πως κάθε Ελληνας (ανεξαρτήτως οικονομικής κατάστασης και ηλικίας) χρωστά κατά μέσο όρο στις τράπεζες 650.000 δραχμές από στεγαστικά και καταναλωτικά δάνεια.

Το ενδιαφέρον και ιδιαίτερα εντυπωσιακό, από τα παραπάνω, δε βρίσκεται στο συνολικό ποσό των ανεξόφλητων στεγαστικών και καταναλωτικών δανείων, αλλά στο γεγονός ότι τα δάνεια αυτών των δύο κατηγοριών αυξάνονται με ξέφρενους ρυθμούς. Με δεδομένο ότι πέρσι το Μάη ήταν 4,6 τρισ. δραχμές και πρόπερσι τον αντίστοιχο μήνα ήταν 3,7 τρισ. δραχμές διαπιστώνεται μια αύξηση 41,9% στο τελευταίο δωδεκάμηνο και 75,5% στη διετία (Μάης 1999- Μάης 2001). Φυσικά, η ξέφρενη πορεία των στεγαστικών και καταναλωτικών δανείων είναι ένα από τα πολλά και μεγάλα «επιτεύγματα» της αντιλαϊκής οικονομικής πολιτικής μονόπλευρης λιτότητας που εφαρμόζει η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ, καθώς η μερίδα του λέοντος των στεγαστικών και καταναλωτικών δανείων, αφορούν οικογένειες των πλατιών λαϊκών στρωμάτων (άνεργους, μισθωτούς, συνταξιούχους, αγρότες, βιοτέχνες κλπ.) που προσπαθούν να αντισταθμίσουν τη μείωση των εισοδημάτων τους με δανεικά.

Αυτό είναι ολοφάνερο, αν διαβάσει κανείς πιο προσεκτικά τα στοιχεία της Τράπεζας της Ελλάδας, που μας πληροφορούν πως, για τον υπερδανεισμό των νοικοκυριών στις τράπεζες- δυστυχώς- τη μεγαλύτερη αύξηση στη διετία την παρουσιάζουν τα καταναλωτικά δάνεια (81,2%) και μικρότερη τα στεγαστικά (72,8%). Και λέμε δυστυχώς, γιατί τα καταναλωτικά δάνεια, που διαφημίζουν και προσφέρουν με τοκογλυφικούς όρους οι τράπεζες, αφορούν τα λαϊκά νοικοκυριά, αφού σ' αυτά περιλαμβάνονται τα δάνεια για αγορά οικιακών και ηλεκτρικών συσκευών, αγορά αυτοκινήτων, για διακοπές, για σπουδές, για τουρισμό, για αγορά μετοχών κλπ. Στην ίδια κατηγορία, ανήκουν και τα «ανοιχτά» ή «προσωπικά» δάνεια και οι αγορές αγαθών και υπηρεσιών με πιστωτικές κάρτες

Με απλά λόγια, τα στοιχεία της Τράπεζας της Ελλάδας, μας πληροφορούν πως μήνα με το μήνα, συνέπεια της μακροχρόνιας αντιλαϊκής πολιτικής μονόπλευρης λιτότητας, σφίγγει όλο και περισσότερο η θηλιά της υπερχρέωσης στο λαιμό των οικονομικά αδύνατων και ανίσχυρων, σε μια οικονομία που -κατά την κυβέρνηση Σημίτη- γίνεται όλο και πιο «ισχυρή». Στην πραγματικότητα, η πολιτική που οδηγεί και στη διόγκωση της υπερχρέωσης των εργαζόμενων νοικοκυριών στις τράπεζες, ωφελεί μόνο το μεγάλο κεφάλαιο και κάνει ισχυρή την ολιγαρχία του πλούτου. Το βεβαιώνουν, εξάλλου, τα επίσημα στοιχεία με τη συνεχιζόμενη για πολλοστή χρονιά, προκλητική κερδοφορία των μεγάλων επιχειρήσεων, που εμφανίζουν αυξήσεις κερδών, με ποσοστά αύξησης πολλαπλάσια του πληθωρισμού, όπως επίσης και η παραπέρα συρρίκνωση των λαϊκών αποταμιεύσεων σε αντίθεση με την κατακόρυφη άνοδο των ρέπος που εξακολουθούν να παραμένουν αφορολόγητα.

Αν, λοιπόν, η κυβέρνηση και οι υποστηρικτές της, έχουν συμφέροντα από τη συνέχιση αυτής της πολιτικής, οι εργαζόμενοι και τα πλατιά λαϊκά στρώματα έχουν υποχρέωση- για το συμφέρον τους και των παιδιών τους- να αγωνιστούν για την ανατροπή της, όσο γίνεται πιο γρήγορα.



Ευρωεκλογές Ιούνη 2024
Μνημεία & Μουσεία Αγώνων του Λαού
Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ