ΑΠΟ ΜΕΡΑ ΣΕ ΜΕΡΑ | ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ

Καταιγίδα σε συντάξεις και Υγεία

Γρηγοριάδης Κώστας

«Τα επόμενα χρόνια θα χρειαστούν μέχρι δύο και τρεις νόμοι και ανάλογα με τις δημοσιονομικές εξελίξεις- γιατί το ασφαλιστικό είναι πρόβλημα βαθύτατα δημοσιονομικό- θα μπορέσει να οδηγηθεί, να οδηγήσουμε τα πράγματα, στην κατοχύρωση, δηλαδή, ενός ασφαλιστικού συστήματος, το οποίο δε θα καταρρεύσει και θα διασφαλίσει και τις συντάξεις, αλλά και η άλλη πλευρά του ασφαλιστικού, η οποία δεν έχει συζητηθεί ακόμη, είναι οι δαπάνες Υγείας του ασφαλιστικού συστήματος», είπε ο υπουργός Υγείας, Αλ. Παπαδόπουλος, σε συνέντευξή του στην «Ημερησία του Σαββάτου» (10-11 Νοεμβρίου 2001).

Ερχεται, δηλαδή, καταιγίδα για τις συντάξεις και την Υγεία. Ηδη τα ασφαλιστικά ταμεία χρηματοδοτούν κατά 76% τα νοσοκομεία, ενώ η κρατική επιχορήγηση έπεσε στο 3%. Και ο Αλ. Παπαδόπουλος ετοιμάζει νέες επιβαρύνσεις στους ασθενείς: Το χαράτσι των ιδιωτικών ιατρείων στα νοσοκομεία τα απογεύματα και την πλήρη ιδιωτικοποίηση της Υγείας.

Οι εργαζόμενοι, όμως, άλλα ζητήματα διεκδικούν και άλλους στόχους βάζουν. Γιατί, το κοινωνικοασφαλιστικό σύστημα, δηλαδή το τρίπτυχο Συνταξιοδοτικό - Υγεία - Πρόνοια, δεν μπορεί παρά να είναι ενιαίο - δημόσιο και δωρεάν για όλο το λαό.

Οι «παράπλευρες απώλειες» στα κανάλια

«Να δούμε, αν θα μπορέσουν να πνίξουν και τη σημερινή μας φωνή - φωνή λαού», αναρωτήθηκε ο Μ. Θεοδωράκης, μιλώντας προχτές στο συγκλονιστικό πραγματικά συλλαλητήριο στο Σύνταγμα. Φυσικά, τόσο αυτός όσο και οι χιλιάδες που κατέβηκαν στους δρόμους «για να σταματήσει ένα ακόμα έγκλημα κατά της ανθρωπότητας», δεν είχε τη δυνατότητα να παρακολουθήσουν την υποδοχή που επιφύλαξαν τα κανάλια στα δελτία ειδήσεων, που βρίσκονται εκείνη την ώρα σε εξέλιξη. Δεν έχασαν όμως και τίποτα, γιατί τα «μεγάλα» και «σοβαρά» κανάλια επιδίδονταν σε βιασμούς των «ψυχών» των τηλεθεατών τους, αναπαράγοντας ό,τι χυδαίο και άγριο συνέβαινε στο αστυνομικό δελτίο. Κανείς δεν αγνοεί και δεν έχει αυταπάτες για το τι σημαίνουν «παράπλευρες απώλειες» στον «πόλεμο κατά της τρομοκρατίας». Και τα τηλεοπτικά κανάλια δείχνουν ότι έχουν πληγεί βαρύτατα. Εχει καθ' όλα δίκιο ο μεγάλος μουσικοσυνθέτης όταν καταγγέλλει ότι «μια άτυπη λογοκρισία ντροπιάζει τη μεγάλη πλειοψηφία των ελληνικών Μέσων Ενημέρωσης, προσπαθώντας να πνίξει κάθε αντίθετη φωνή». Εμείς, όμως, προχωράμε.

Το πραγματικό αντίκρισμα

Πρωτόκολλο για την επανεισδοχή των μεταναστών, που προέρχονται από το τουρκικό έδαφος, υπέγραψαν προχτές ο Γ. Παπανδρέου και ο Ισ. Τζεμ και αρκετοί το παρουσιάζουν σαν μια σημαντική συμβολή στην αντιμετώπιση του προβλήματος των μεταναστών. Είναι έτσι, όμως;

Πρώτον, το συγκεκριμένο πρωτόκολλο υποτίθεται πως επιχειρεί να μειώσει την εισροή μεταναστών από την Τουρκία στην Ελλάδα και όχι αυτό καθ' αυτό το πρόβλημα. Για το τελευταίο, η κυβέρνηση της χώρας μας -στο μέτρο των δυνάμεών της, βέβαια- κάνει ό,τι μπορεί, για να αυξάνεται καθημερινά και περισσότερο, συμμετέχοντας και συμφωνώντας σε όλα με τις μεγάλες ιμπεριαλιστικές δυνάμεις, ακόμη και με τον πόλεμο στο Αφγανιστάν. Δεύτερον, το πρωτόκολλο δεν αντιμετωπίζει ούτε το πρόβλημα της εισροής και, μάλλον, σε άλλα κυρίως αποσκοπεί. Και τούτο, γιατί -σύμφωνα με όσα προβλέπει- ουσιαστικά θα αποφασίζει η Αγκυρα, αν και πόσους μετανάστες θα δέχεται πίσω. Και ακόμη, γιατί η συγκεκριμένη διάταξή του, περί επανεισδοχής εντός 90 το πολύ ημερών, είτε το καθιστά ανενεργό, είτε «σπρώχνει» την κυβέρνηση στην παραβίαση ακόμη και των σχετικών κοινοτικών οδηγιών, που προβλέπουν την παροχή μιας σειράς στοιχειωδών εγγυήσεων στους μετανάστες και τους πρόσφυγες (π.χ. να ζητήσουν άσυλο, να εξεταστεί η αίτησή τους, να ασκήσουν προσφυγή σε περίπτωση απόρριψης, κλπ).

«Δημοκρατία... »

Δεν ήταν άνθρωποι οι οποίοι έβαζαν βόμβες. Ηταν άνθρωποι που διάβαζαν και δίδασκαν σε σεμινάρια τον Μαρξ». Ετσι σχολιάζει καθηγητής του πανεπιστημίου του Μίτσιγκαν τον τρόπο που χρησιμοποιήθηκε ο «νόμος περί στάσης» τη δεκαετία του '50. Πρόκειται για νόμο που χρονολογείται από το 1790 (τη διάρκεια του Εμφυλίου Πολέμου στις ΗΠΑ) και σύμφωνα με το «Ασοσιέιτεντ Πρες» οι αμερικανικέες διωκτικές αρχές είναι έτοιμες για την επανενεργοποίησή του. (Κυριακάτικος Ριζοσπάστης 11-11-01).

Ακόμα και ιστορικά να μην υπήρχε το προηγούμενο που αναφέρει ο Αμερικανός καθηγητής, πάλι θα έπρεπε να αναμενόταν σαν πιθανότητα ανάλογης χρήσης ενός νόμου που έχει δημιουργηθεί για να τιμωρεί την ίδια τη σκέψη. Είναι εκεί πλέον που χωράνε όλοι σαν πιθανοί ένοχοι. Είναι εκεί που αποκαλύπτεται η ίδια η φύση του συστήματος, που σε περιπτώσεις φοράει «στολή παραλλαγής» τη λεγόμενη δημοκρατία, το Σύνταγμα, τους διάφορους αστικούς θεσμούς και ό,τι άλλο έχουν σκαρφιστεί όλα αυτά τα χρόνια, για να εξασφαλίζουν τις αυταπάτες και την ανοχή από τους λαούς.

Επενδύουν σε τέτοιες μεταμφιέσεις, για να κρύψουν τόσο την ασχήμια της εκμετάλλευσης, όσο και την ίδια την ανασφάλειά τους για την τύχη του συστήματος. Ξέρουν, όμως, τα εγκλήματα που κάνουν καθημερινά και γι' αυτό, πίσω από τα «δημοκρατικά» κοστούμια και κατά περίπτωση στο όνομά τους, έχουν πάντα στην εφεδρεία το αληθινό τους πρόσωπο, σαν το λύκο του γνωστού παιδικού παραμυθιού...

Αν κάποιοι, ιδιαίτερα «ευαίσθητοι» για το πώς λειτουργούν οι λεγόμενοι θεσμοί της δημοκρατίας, τα βρίσκουν όλα αυτά υπερβολικά, ας αναρωτηθούν οι ίδιοι, τι συνέβη στην ανεκτικότητά τους και χωνεύουν πλέον την καταπάτηση ακόμα και των πιο στοιχειωδών ανθρωπίνων δικαιωμάτων που κατά περίπτωση και συσχετισμούς δύναμης επιχειρείται να περάσουν σχεδόν σε κάθε γωνιά του λεγόμενου πολιτισμένου κόσμου; Στις ίδιες τις ΗΠΑ έχουν φτάσει σε τόσο ακραία όρια, που διερωτάται κανείς αν όταν τελικά μπουν όλα αυτά σε εφαρμογή θα μείνει τίποτα όχι από τα δικαιώματα, αλλά από την ίδια την ουσία του ανθρώπου. Για παράδειγμα, αναφέρεται η νομιμοποίηση της παρακολούθησης των τηλεφώνων και των ηλεκτρονικών συνδιαλέξεων, το δικαίωμα του κατηγορουμένου να γνωρίζει το κατηγορητήριο, το δικαίωμα των συλληφθέντων να δουν δικηγόρο κ.ά.

Με αυτό τον τρόπο η κυρίαρχη τάξη των ΗΠΑ, εκτός από το γεγονός ότι προσπαθεί να βάλει «τα δυο πόδια σ' ένα παπούτσι» στον ίδιο τον αμερικανικό λαό, ταυτόχρονα διεισδύει και στα δικαιώματα των άλλων λαών. Αφού αυτή τα κάνει γεγονός, αυτομάτως αυτό δημιουργεί πραγματικότητα άρα και δυνατότητα αποδοχής και από τους άλλους λαούς. Αλλωστε, μιμητές με ανάλογα μέτρα ήδη έχει σχεδόν σε κάθε χώρα του καπιταλιστικού κόσμου. Πολλά εξαρτώνται από τους συσχετισμούς δύναμης που διαμορφώνονται και γι' αυτό σε καμιά περίπτωση οι λαοί δεν πρέπει να πιστεύουν πως «δίνοντας χώρο»... θα γλιτώσουν. Η μόνη εγγύηση είναι η δική τους αντίσταση μέχρι την ανατροπή «των λύκων»...

Παύλος ΑΛΕΠΗΣ

Χολιγουντιανά...

Παπαγεωργίου Βασίλης

ΤΡΑΓΙΚΟ ΤΟ ΧΤΕΣΙΝΟ δυστύχημα στη Νέα Υόρκη, όμως οι μηχανισμοί της αμερικανικής κυβέρνησης είναι προφανές, από την πρώτη στιγμή, ότι το μόνο που σκέφτονται είναι το πώς θα το αξιοποιήσουν.

Ελέγχουν τι τους συμφέρει να κάνουν: Να μιλήσουν για τρομοκρατικό χτύπημα ή για δυστύχημα; Οσο για την αλήθεια, για το τι πραγματικά συνέβη, να είστε βέβαιοι πως δεν έχει καμία θέση στο δίλημμα αυτό.

Τα περί λύπης για τα θύματα εντάσσονται, βέβαια, στην επικοινωνιακή τους πολιτική, αλλά ουδεμία σχέση έχουν με τα ουσιαστικά τους κίνητρα. Αμφιβάλλει μήπως κανείς;

ΠΡΑΓΜΑΤΙ, ΟΓΚΩΔΗΣ ο χαρτοφύλακας που προσκόμισε ο Λαλιώτης χτες στον ανακριτή για την υπόθεση της Μαγιο Ινβεστμεντ Κορπορέισον. Φρόντισε, μάλιστα, να τον «πάρουν» οι κάμερες.

Αραγε, είχε όντως τόσα χαρτιά μέσα ή τον παραγέμισε και ...κοψομεσιάστηκε για την επικοινωνιακή τακτική του Κινήματος, ως γραμματέας που είναι;

Μια απορία είναι διάχυτη, όμως: Πώς μπορούν και δε γελάνε και ο Λαλιώτης και ο Ρουσόπουλος, όταν μιλούν για «άπλετο φως» στην υπόθεση αυτή; Γιατί σίγουρα γνωρίζουν ότι η φράση «άπλετο φως» σε υποθέσεις τέτοιων εταιριών είναι τουλάχιστον ανέκδοτο, είτε υπάρχει, είτε όχι εμπλοκή της ΝΔ.

ΤΟ 70% ΤΩΝ κινηματογραφικών εισιτηρίων κόβονται για αμερικανικές ταινίες, σύμφωνα με στοιχεία του Ελληνικού Κέντρου Κινηματογράφου, ενώ οι ελληνικές ταινίες στην Ελλάδα αποτελούν μόλις το 8% των προβολών!

Τώρα, μάλιστα, που γίνονται και ...κρατικές επενδύσεις των ΗΠΑ στο Χόλιγουντ, προκειμένου να δημιουργηθούν «πατριωτικές ταινίες» λόγω του πολέμου, όπως καταλαβαίνετε, έχουμε να δούμε πολύ σκουπίδι στις κινηματογραφικές αίθουσες.

ΤΗΝ ΕΞΕΥΡΕΣΗ χιλιάδων εθελοντών για το 2004, ζήτησε από την Εκκλησία η Γιάννα Αγγελοπούλου στο μνημόνιο συνεργασίας που υπέγραψαν χθες. Εμ, βέβαια... μόνον έτσι μπορεί να λειτουργήσει αυτός ο θεσμός.

Γρηγοριάδης Κώστας

Τα βάρη της κρίσης

Παπαγεωργίου Βασίλης

Κέρδη ρεκόρ εμφάνισε το πρώτο εξάμηνο η «Τογιότα», η τρίτη μεγαλύτερη αυτοκινητοβιομηχανία του κόσμου, μεταδίδουν τα διεθνή ειδησεογραφικά πρακτορεία. Σύμφωνα με τα σχετικά στοιχεία, η «Τογιότα» σημείωσε στο πρώτο εξάμηνο αύξηση των λειτουργικών κερδών κατά 35% και των καθαρών κατά 82%.

Πώς έγινε αυτό κατορθωτό; Πρώτον με τη δραστική μείωση των δαπανών, ιδιαίτερα των λειτουργικών. Πρώτα και κύρια, δηλαδή, με μαζικές απολύσεις, στις οποίες η «Τογιότα» προχώρησε τον περασμένο χρόνο. Δεύτερον, με την παραπέρα εντατικοποίηση της δουλιάς. Δηλαδή, με το πολύ μεγαλύτερο ξεζούμισμα όσων δεν απόλυσε. Τρίτον, με την αξιοποίηση της πολιτικής του «φτηνού» γιεν της ιαπωνικής κυβέρνησης. Πολιτική, η οποία κάθε άλλο παρά βοηθά τους Ιάπωνες εργαζόμενους, αλλά κάνει φτηνότερα τα ιαπωνικά προϊόντα στις άλλες χώρες. Ετσι, οι πωλήσεις της «Τογιότα» αυξήθηκαν κατά 6% το πρώτο εξάμηνο.

Με δυο λόγια, δηλαδή, έχουμε ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα μετακύλησης των βαρών της κρίσης και της ύφεσης στις πλάτες των εργαζομένων. Και μπορεί η ανεργία στην Ιαπωνία να σημειώνει ρεκόρ των τελευταίων δεκαετιών. Μπορεί οι Ιάπωνες εργαζόμενοι να γίνονται σχετικά φτωχότεροι, αλλά τα κέρδη της «Τογιότα» όχι μόνο δε μειώθηκαν, αλλά και σημείωσαν μεγάλη αύξηση.

«Διευθυντήρια» και νέα τάξη

Η ύπαρξη και λειτουργία του «Διευθυντηρίου» στην ΕΕ, η οποία επιβεβαιώθηκε, άλλη μια φορά, μετά το «ανεπίσημο δείπνο» του Τ. Μπλερ στους ηγέτες της Γερμανίας και της Γαλλίας, έχει γίνει πλέον καθεστώς. Οι κρισιμότερες αποφάσεις λαμβάνονται στις κλειστές συσκέψεις των ηγετών των ισχυρότερων χωρών της ΕΕ, εννοείται με γνώμονα τα κοινά τους συμφέροντα. Είναι αστείοι, λοιπόν, οι ισχυρισμοί της κυβέρνησης ότι με την ένταξη στη ζώνη του ευρώ συμμετέχουμε ισότιμα στα κέντρα λήψης των αποφάσεων και διαμορφώνουμε τις εξελίξεις. Υποκριτικές, επίσης, είναι οι δηλώσεις του Γ. Παπανδρέου που έδειξε τάχα ενοχλημένος και θα διαμαρτυρηθεί μαζί με άλλους «αποκλεισμένους». Το πλέον εξοργιστικό είναι ότι η ελληνική κυβέρνηση, όπως και οι άλλες που «διαμαρτύρονται», ήθελαν να συμμετέχουν στη σύσκεψη, ακριβώς για να ενισχύσουν τη θέση τους προκειμένου να τους συμπεριλάβουν στους ιμπεριαλιστικούς σχεδιασμούς και στις πολεμικές επιχειρήσεις κατά του Αφγανιστάν, αφού αυτό ήταν το θέμα της σύσκεψης. Με άλλα λόγια θέλουν να καταξιωθούν ως άξιοι συμπολεμιστές της υπερδύναμης και του μεγάλου αφεντικού της «νέας τάξης».

«Η ζωή θα δείξει... »

Σε συνέντευξή του στο ΠΑΡΟΝ ο Φ. Κουβέλης του ΣΥΝ υποστήριξε τούτα τα αμίμητα: Οτι με το ΚΚΕ ο ΣΥΝ έχει κοινά σημεία, ενώ με την Δαμανάκη η ζωή θα δείξει, αν έχει (ο ΣΥΝ) κοινά σημεία!!!

Αλλά, ας παραθέσουμε καλύτερα τα συγκεκριμένα αποσπάσματα: Σε ερώτηση, λοιπόν, του δημοσιογράφου, για το αν υπάρχει γραμμή συνεννόησης με το ΚΚΕ ανάμεσα στα άλλα ο Φ. Κουβέλης λέει: «...δε διστάσαμε να απευθύνουμε επανειλημμένα πρόταση κοινής δράσης για επιμέρους ζητήματα στα οποία συμφωνούμε...».

Παρακάτω, ο ίδιος δημοσιογράφος τον ρωτά εάν πλέον υπάρχουν σημεία συμφωνίας με την κ. Δαμανάκη και ο Φ. Κουβέλης απαντά: «Εγώ νομίζω πως ναι. Η ζωή θα δείξει...».

Η ταχυδακτυλουργία σε όλο της το μεγαλείο...

Χειραφέτηση από το δικομματισμό

Η πλήρης σύμπλευση κυβέρνησης ΠΑΣΟΚ και ΝΔ εφ' όλης της ύλης της εφαρμοζόμενης πολιτικής, αποτελεί «κοινό τόπο» εδώ και χρόνια. Το γεγονός ότι η ταύτιση αυτή συνειδητοποιείται πλέον από την πλειοψηφία των ψηφοφόρων των δύο μεγάλων κομμάτων, όπως επιβεβαιώνει το χτεσινό γκάλοπ της «Ελευθεροτυπίας», είναι ένα στοιχείο που χρειάζεται να ληφθεί υπόψη. Η καθ' όλα βάσιμη και δικαιολογημένη πεποίθηση αυτή, που έχει διαμορφωθεί στην «κοινή γνώμη» μετά από 27 ολόκληρα χρόνια μεταπολιτευτικής εναλλαγής των δύο μεγάλων κομμάτων στην εξουσία, δημιουργεί αφενός καλύτερες ευκαιρίες και δυνατότητες παρέμβασης του οργανωμένου λαϊκού κινήματος και των κομμουνιστών, αφ' ετέρου δε και κινδύνους.

Είναι φανερό ότι δεν πρέπει καθόλου να υποτιμηθεί ο κίνδυνος που ελλοχεύει, αυτή δηλαδή η συνειδητοποίηση της ταύτισης ΠΑΣΟΚ και ΝΔ, να οδηγήσει στη μοιρολατρία, την παραίτηση και την ιδιώτευση ακόμα μεγάλα τμήματα εργαζομένων, ακριβώς επειδή μέχρι πριν από ένα χρονικό διάστημα έτρεφαν αυταπάτες για τις «διαφορές» μεταξύ των δύο «πυλώνων» του συστήματος. Μια τέτοια εξέλιξη οπωσδήποτε διευκολύνει την κυριαρχία του δικομματισμού, αφού στέλνει στο «περιθώριο» μεγάλες λαϊκές μάζες και μάλιστα αυτές που προβληματίζονται περισσότερο. Δεν αποτελεί, επίσης, απάντηση στην «κοινή πορεία» ΠΑΣΟΚ και ΝΔ ενάντια στα λαϊκά συμφέροντα, η ατομική αναδίπλωση και πολύ περισσότερο η ψήφισή τους στις εκλογές κάτω από το βάρος των γνωστών εκβιαστικών διλημμάτων και της λογικής τού κάθε φορά «μικρότερου κακού». Μια τέτοια συμπεριφορά και στάση επιτρέπει στις ηγεσίες των δύο μεγάλων κομμάτων να επικαλούνται τη λαϊκή συναίνεση για να επιβάλουν αντιλαϊκές πολιτικές και μέτρα.

Από την άλλη, είναι φανερό ότι προβάλλει πιο επιτακτικά από ποτέ η ανάγκη για τη συγκρότηση ενός άλλου, εντελώς διαφορετικού, πόλου στην πολιτική ζωή του τόπου, που θα έχει στο επίκεντρο τον άνθρωπο και τα συμφέροντα της πλειοψηφίας του λαού. Αυτή η πολιτικοκοινωνική συμμαχία θα στοχεύει στην εξουσία, ώστε να επιβάλλει φιλολαϊκές λύσεις. Πρόκειται, βέβαια, για ένα Λαϊκό Μέτωπο, για το οποίο αγωνίζεται με όλες του τις δυνάμεις το ΚΚΕ. Ταυτόχρονα, δεν πρέπει να χάνεται ούτε στιγμή για την ανάπτυξη λαϊκών συσπειρώσεων και κοινών δράσεων, γύρω από τις οποίες σταθερά και επίμονα παλεύει το Κόμμα μας.

Οι δημοτικές εκλογές από την άποψη αυτή είναι μια καλή ευκαιρία. Η ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ, Αλέκα Παπαρήγα, κατά την περιοδεία στη Θεσσαλία, περιέγραψε με σαφήνεια τη σημασία τους με το βλέμμα στο μέλλον: «Η μάχη των τοπικών εκλογών μπορεί να προσφέρει μια σημαντική υπηρεσία προοπτικής στον ελληνικό λαό, να βοηθήσει στον απεγκλωβισμό από τη λογική και την πολιτική των μονόδρομων, από τη μοιρολατρική άποψη ότι δεν υπάρχει εναλλακτική λύση, ότι παρά τη δυσαρέσκεια, που είναι γενικευμένη, μπροστά στην κάλπη η επιλογή πρέπει να γίνεται ανάμεσα στους δύο...». Και ακόμα: «Η ψήφος κατά των συνδυασμών του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ και στους δύο γύρους, θα είναι ψήφος που θα δείχνει διάθεση χειραφέτησης από τη λογική των μονόδρομων, θα είναι απόδειξη ότι ο ελληνικός λαός, οι εργαζόμενοι που πλήττονται, δε νομιμοποιούν την κυρίαρχη πολιτική...».

Τα «εργαλεία»

- Περάστε στο «διάλογο»

«κοινωνικοί εταίροι»

και ο καθείς την πρόταση

που επιθυμεί ας φέρει...

- Τι διάλογο να κάνουμε

βρε μπαγαπόντες βέροι,

όταν κρατάτε πίσω σας

κρυμμένο το «μαχαίρι»;

- Να, το πετάμε μακριά,

δεν το κρατάμε ήδη.

- Εντάξει,