Μπόλικη δημοσιότητα βρήκε τελευταία η πρόταση της Ελληνίδας επιτρόπου, Α. Διαμαντοπούλου, περί καθιέρωσης της «ευρωπαϊκής κάρτας ασφάλισης». Κι αν το μυαλό σας πάει, σε τυχόν θετική αντιμετώπιση κάποιων σχετικών προβλημάτων και ακόμη περισσότερο του ασφαλιστικού συνολικά, χάσατε. Σαφέστατα, η σχετική ανακοίνωση της Κομισιόν σημειώνει, ότι η κάρτα «δε δημιουργεί κανένα νέο δικαίωμα» και «δε θα αντικαταστήσει καμία εθνική κάρτα ασφάλισης ασθένειας.» Η νέα κάρτα -ηλεκτρονικής μάλιστα μορφής- θα αντιμετωπίζει τις ανάγκες ιατροφαρμακευτικής περίθαλψης όσων μετακινούνται μέσα στην ΕΕ, σε περίπτωση ατυχήματος ή αιφνίδιας ασθένειας και θα αντικαταστήσει το μέχρι σήμερα κλασικό ασφαλιστικό έντυπο Ε-111. Ολ' αυτά, όμως, κατ' αρχή. Γιατί, η Κομισιόν έχει πολύ μεγαλύτερα σχέδια και επιδιώξεις, τα οποία ήρθαν στο φως της δημοσιότητας, με αφορμή την «ευρωπαϊκή κάρτα ασφάλισης». Η τελευταία θα εξυπηρετήσει αργότερα και τα νέα σχέδια, περί «κινητικότητας των εργαζομένων» και «προσέλκυσης μεταναστών». Πιο απλά, η Κομισιόν θέλει να αυξήσει αποφασιστικά τη μετακίνηση των εργαζομένων, από χώρα σε χώρα της ΕΕ. Θέλει, επίσης, να «προσελκύσει» τα επόμενα λίγα χρόνια 1.700.000 μετανάστες από χώρες, εκτός ΕΕ -κυρίως του λεγομένου τρίτου κόσμου- για να καλύψουν δήθεν κενά, που υπάρχουν στη σημερινή κοινότητα των 18 εκατομμυρίων ανέργων. Και προκειμένου, να διευκολυνθούν όλ' αυτά, υπόσχεται την «ευρωπαϊκή κάρτα ασφάλισης».

Στην ΕΕ, λένε οι αρμόδιοι των Βρυξελλών, μόλις το 0,1% των εργαζομένων άλλαξε χώρα κατοικίας το 2000 και μόλις το 1,2% άλλαξε περιφέρεια μέσα στην ίδια τη χώρα του. Στις ΗΠΑ, όμως, το 2,5% του πληθυσμού αλλάζει πολιτεία σε διάστημα ενός μόνο χρόνου. Από κοντά, ορισμένοι απολογητές των πολυεθνικών, έρχονται να δώσουν επιστημονική στήριξη στο νέο «φρούτο». Σημειώνει σχετικά ο Ρ. Οβερμαν, οικονομολόγος στο London School of Economics: «Πολλοί πιστεύουν ότι, αν μπορούσε η παραγωγική δομή μας να μοιάσει περισσότερο με αυτή των ΗΠΑ, ίσως ήμασταν πλουσιότεροι». Και για όποιους δεν κατάλαβαν τι θέλει να πει ο κ. καθηγητής, αναλαμβάνει ο Αντριου Φίλντιγκ, εκπρόσωπος Τύπου της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, να το κάνει λιανά. Δήλωσε συγκεκριμένα: «Αν οι εταιρίες δεν μπορούν να βρουν τις δεξιότητες που θέλουν, εκεί που θέλουν, όταν θέλουν, χάνουν χρήματα. Είναι τόσο απλό».

Συμφωνούμε απόλυτα με τον κ. Φίλντιγκ. Το νέο «φρούτο» της κινητικότητας στοχεύει αποκλειστικά και μόνο στην ακόμη μεγαλύτερη «ελαστικότητα» της εργασίας, στην ακόμη μεγαλύτερη εκμετάλλευση των εργαζομένων από το μεγάλο κεφάλαιο και, βέβαια, στην ακόμη μεγαλύτερη συσσώρευση υπερκερδών από τις πολυεθνικές και τα μονοπώλια.

Φυσικά, οι αρχιτέκτονες της Ευρωπαϊκής Ενωσης, όταν μιλούν για «ελευθερία κίνησης προσώπων», δεν εννοούν τη διευκόλυνση των μετακινήσεων για τουριστικούς σκοπούς. Εννοούν την «ελευθερία» στην κίνηση του εργατικού δυναμικού, δηλαδή τη δυνατότητα να έχουν στη διάθεσή τους την εργατική δύναμη όπου και όποτε τη χρειαστούν. Υπό την έννοια αυτή η «ελευθερία» γίνεται παράγοντας μεγαλύτερης εκμετάλλευσης των εργαζομένων και πηγή μεγαλύτερων κερδών για τους κεφαλαιοκράτες.

Προφανώς η σπουδή του Διευθυντηρίου των Βρυξελλών για τη συζήτηση του θέματος σχετίζεται και με τις προσπάθειες του κεφαλαίου να μειωθούν οι συνέπειες από την οικονομική ύφεση και να περιοριστεί η χρονική διάρκειά της.

Με βάση τα πρότυπα της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, ένας εργαζόμενος που εργάζεται π.χ. σήμερα στις Σέρρες, μετά από έξι μήνες θα πρέπει να πάει για δουλιά στην Κοζάνη (για τις ανάγκες της επιχείρησης) και μετά από έξι μήνες να πάει σε μια πόλη της Πορτογαλίας (αν η επιχείρηση το θεωρήσει σκόπιμο).

Με την προχτεσινή πρόταση της Ευρωπαϊκής Επιτροπής και την προγραμματισμένη συζήτηση για τις «μεταρρυθμίσεις» στο σύστημα Κοινωνικής Ασφάλισης, η Σύνοδος της Βαρκελώνης αποκτά ξεχωριστή σημασία για τους εργαζόμενους στα κράτη - μέλη της ΕΕ. Η επίθεση του κεφαλαίου επεκτείνεται σε όλη τη σφαίρα των παραγωγικών και των κοινωνικών σχέσεων με την επιδίωξη να ξαναγυρίσει την εργατική τάξη στην καπιταλιστική προϊστορία. Μια πρόκληση που δε θα μείνει αναπάντητη.

Γρηγοριάδης Κώστας

Βλέπετε, προβλήθηκε απόσπασμα από ταινία πορνό από το αρχείο του καναλιού (Ευτυχώς προβλήθηκε το αρνητικό της ταινίας, αλλά, πού θα πάει; - ...εξελίσσεται η ειδησεογραφία).

Και για να μη μιλάμε αόριστα, πρόκειται για το «Αλτερ» και το δελτίο ειδήσεων του Ευαγγελάτου, που αναπαρήγαγε σχετικό ρεπορτάζ της ...έγκριτης εφημερίδας «Εσπρέσσο».

Το απλούστατο ερώτημα που προκύπτει, λοιπόν, είναι το εξής: Περιλαμβάνεται, μήπως, στα καθήκοντα του δημοσιογράφου και είναι στα πλαίσια της δημοσιογραφικής δεοντολογίας το να κάνει κανείς «σπικάζ» (να παρέχει φωνητικές διευκρινίσεις, δηλαδή) σε ταινίες πορνό;

Τώρα, κάτι «μικρολεπτομέρειες», όπως το ότι στα Τρίκαλα έχουν πολύ σοβαρότερα προβλήματα να ασχοληθούν οι άνθρωποι, μια και οι περισσότεροι είναι αγρότες και όλοι ξέρουμε τι γίνεται με το βαμβάκι, είναι μάλλον ψιλά γράμματα για τους ιθύνοντες των εν λόγω μέσων.

ΑΠΟ ΤΗΝ άλλη, τα «φρουτάκια» δίνουν και παίρνουν, με τον Τριανταφυλλόπουλο στο «επίκεντρο» της υπόθεσης να το «τραβάει από τα μαλλιά» το θέμα. Είπαμε παιδιά, «πουλάει», αλλά έχει και τα όριά του. Βρείτε άλλο τώρα!

Παπαγεωργίου Βασίλης

ΩΡΑΙΕΣ ΕΞΕΛΙΞΕΙΣ στην «Ολυμπιακή»! Τώρα οι κυβερνώντες αμφισβητούν το «ποιόν» και του νέου αγοραστή που επέλεξαν, μιλώντας για επιταγές που δεν έχουν κατατεθεί και για αμφισβητούμενη οικονομική επιφάνεια.

Μα, καλά, διαγωνισμός πώλησης είναι αυτός ή ...πρόσκληση για συνέδριο απατεώνων;

Οπως και να έχει το πράγμα πάντως, το υπουργείο Μεταφορών έχει θέσει με σαφήνεια τα διλήμματα: `Η εκποίηση σε ιδιώτη `η τη διαλύουμε μόνοι μας την εταιρία. Μια εταιρία, που, φυσικά, εμείς έχουμε πληρώσει, οι φορολογούμενοι πολίτες, και κανενός τσιφλίκι δεν είναι.

Θα θυμάστε βέβαια το θάνατο που σκόρπισαν οι ΝΑΤΟικοί δολοφόνοι στη Γιουγκοσλαβία με τη μορφή των βομβών απεμπλουτισμένου ουράνιου. Λέμε θα θυμάστε, γιατί οι ΗΠΑ και οι Ευρωπαίοι σύμμαχοι μαζί και η κυβέρνηση Σημίτη είχαν πέσει από πάνω για να πνίξουν και θάψουν το θέμα. Ομως τίποτα δεν κρύβεται για πάντα. Σύμφωνα με έρευνα επιτροπής στρατιωτικών γιατρών στην Ιταλία, που φέρνει στη δημοσιότητα η ιταλική εφημερίδα «Κοριέρε ντελα Σέρα», επαληθεύεται ότι υπάρχει σχέση μεταξύ της ακτινοβολίας του απεμπλουτισμένου ουρανίου και της ασθένειας από την οποία έπασχε στρατιωτικός που υπηρετούσε στα Βαλκάνια. Η εφημερίδα χαρακτηρίζει την έρευνα επαναστατική, δεδομένου ότι ανοίγει πλέον ο δρόμος για την αποζημίωση 143 στελεχών των Ενόπλων Δυνάμεων της Ιταλίας, θύματα διάφορων μορφών καρκίνου του αποκαλούμενου «Συνδρόμου των Βαλκανίων». Υπενθυμίζεται ότι πριν από ένα χρόνο, το υπουργείο Αμυνας της Ιταλίας είχε συστήσει επιτροπή για τη διερεύνηση του ζητήματος, η οποία είχε τελικά αποκλείσει τη σχέση μεταξύ ακτινοβολίας ουράνιου και λεμφώματος. Μήπως μετά από αυτό πρέπει να ανοίξει και εδώ το ζήτημα; Η κυβέρνηση και το υπουργείο Αμυνας, που καθησύχαζαν πρόωρα, τώρα τι λένε;

«Η περιοχή των Βαλκανίων και της Νοτιοανατολικής Ευρώπης γενικότερα, μετά το 1990, χρησιμοποιείται σαν ένα "εργαστήριο", όπου διαμορφώνεται το πλαίσιο της νέας εποχής». Η δήλωση ανήκει στον υπουργό Αμυνας, Γ. Παπαντωνίου και έγινε προχτές, στη διάρκεια της επίσκεψής του στο στρατηγείο της πολυεθνικής βαλκανικής ταξιαρχίας στη Φιλιππούπολη της Βουλγαρίας. Και είναι τόσο αποκαλυπτική, που δε χρειάζεται, νομίζουμε, να σχολιάσουμε το παραμικρό. Να σημειώσουμε μόνο ότι σωστά χρησιμοποιεί ο υπουργός τη χρονολογία 1990. Πράγματι, κάπου εκεί εντάθηκαν οι πολύμορφες επεμβάσεις των Αμερικανών και των Γερμανών, κυρίως, αλλά και των άλλων ιμπεριαλιστών, που είχαν ως πρώτες συνέπειες τις αποσχίσεις της Κροατίας και της Σλοβενίας. Μετά, ακολούθησε η Βοσνία και αργότερα οι ΝΑΤΟικοί βομβαρδισμοί, η μετατροπή του Κοσσυφοπεδίου σε ΝΑΤΟικό προτεκτοράτο, κλπ., κλπ. Κι έτσι, προχώρησε το «πλαίσιο της νέας εποχής» στα Βαλκάνια. Στη Χάγη, όμως, δικάζεται ο Μιλόσεβιτς...

Πολλά και διάφορα γράφονται τις μέρες αυτές, με αφορμή τη στημένη δίκη του Σλ. Μιλόσεβιτς στο «ειδικό δικαστήριο της Χάγης». Ανάμεσά τους και μια φιλολογία, περί του διεθνούς συστήματος απονομής δικαιοσύνης. Ολοι, όμως, όσοι γράφουν ή μιλάνε γι' αυτό, αποφεύγουν να εξηγήσουν σε ποιο διεθνές δίκαιο αναφέρονται. Σ' αυτό, που κατοχυρώθηκε μετά το τέλος του Δεύτερου Παγκόσμιου Πολέμου και αποτυπώθηκε στις αρχές ίδρυσης του ΟΗΕ ή σε όσα περιέχονται στο νέο δόγμα του ΝΑΤΟ και τις κατοπινές τοποθετήσεις και πρακτικές της πρώην και νυν ηγεσίας των ΗΠΑ;

Εάν μιλάνε για το πρώτο, τότε είναι ολοφάνερο πως στη Χάγη το διεθνές δίκαιο τουφεκίζεται στα δώδεκα μέτρα, αφού οι θύτες ...δικάζουν τα θύματα. Προφανώς, όμως, δεν αναφέρονται σ' αυτό. Αναφέρονται στο δεύτερο. Στην περίπτωση αυτή, όμως, ούτε για διεθνές δίκαιο δικαιούνται να κάνουν λόγο, ούτε περί της όποιας δοκιμασίας του. Το σόου του «ειδικού δικαστηρίου» της Χάγης δεν είναι τίποτε άλλο, παρά μια επιχείρηση επιβολής στην παγκόσμια κοινή συνείδηση της σύγχρονης ΝΑΤΟικής ιμπεριαλιστικής ζούγκλας, ως νέου διεθνούς δικαίου. Τίποτε άλλο και ως τέτοια θα καταγραφεί στην ιστορία, όποιο αποτέλεσμα και εάν έχει.

Ο δολοφόνος εξορμά

κι άλλο λαό

να σφάξει

για να επιβάλει

την αισχρή

τη «νέα» του

την «τάξη»,

ο δολοφόνος ξεκινά

και άλλους

να θερίσει

κι άλλους σταυρούς

πάνω στη γη

αλύπητα να στήσει

* * *

Ο δολοφόνος εξορμά

να θάψει

κι άλλα κράτη,

στόχος της νέας

της σφαγής,

του λαλασμού,

η Βαγδάτη

και από κει

θα πάει αλλού

να στήσει

τη «βεγγιέρα»,

όλη τη Γη

μες τη φωτιά

θα την τυλίξει

η λέρα!