Στην ΕΕ, λένε οι αρμόδιοι των Βρυξελλών, μόλις το 0,1% των εργαζομένων άλλαξε χώρα κατοικίας το 2000 και μόλις το 1,2% άλλαξε περιφέρεια μέσα στην ίδια τη χώρα του. Στις ΗΠΑ, όμως, το 2,5% του πληθυσμού αλλάζει πολιτεία σε διάστημα ενός μόνο χρόνου. Από κοντά, ορισμένοι απολογητές των πολυεθνικών, έρχονται να δώσουν επιστημονική στήριξη στο νέο «φρούτο». Σημειώνει σχετικά ο Ρ. Οβερμαν, οικονομολόγος στο London School of Economics: «Πολλοί πιστεύουν ότι, αν μπορούσε η παραγωγική δομή μας να μοιάσει περισσότερο με αυτή των ΗΠΑ, ίσως ήμασταν πλουσιότεροι». Και για όποιους δεν κατάλαβαν τι θέλει να πει ο κ. καθηγητής, αναλαμβάνει ο Αντριου Φίλντιγκ, εκπρόσωπος Τύπου της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, να το κάνει λιανά. Δήλωσε συγκεκριμένα: «Αν οι εταιρίες δεν μπορούν να βρουν τις δεξιότητες που θέλουν, εκεί που θέλουν, όταν θέλουν, χάνουν χρήματα. Είναι τόσο απλό».

Συμφωνούμε απόλυτα με τον κ. Φίλντιγκ. Το νέο «φρούτο» της κινητικότητας στοχεύει αποκλειστικά και μόνο στην ακόμη μεγαλύτερη «ελαστικότητα» της εργασίας, στην ακόμη μεγαλύτερη εκμετάλλευση των εργαζομένων από το μεγάλο κεφάλαιο και, βέβαια, στην ακόμη μεγαλύτερη συσσώρευση υπερκερδών από τις πολυεθνικές και τα μονοπώλια.