Πολλά και διάφορα γράφονται τις μέρες αυτές, με αφορμή τη στημένη δίκη του Σλ. Μιλόσεβιτς στο «ειδικό δικαστήριο της Χάγης». Ανάμεσά τους και μια φιλολογία, περί του διεθνούς συστήματος απονομής δικαιοσύνης. Ολοι, όμως, όσοι γράφουν ή μιλάνε γι' αυτό, αποφεύγουν να εξηγήσουν σε ποιο διεθνές δίκαιο αναφέρονται. Σ' αυτό, που κατοχυρώθηκε μετά το τέλος του Δεύτερου Παγκόσμιου Πολέμου και αποτυπώθηκε στις αρχές ίδρυσης του ΟΗΕ ή σε όσα περιέχονται στο νέο δόγμα του ΝΑΤΟ και τις κατοπινές τοποθετήσεις και πρακτικές της πρώην και νυν ηγεσίας των ΗΠΑ;

Εάν μιλάνε για το πρώτο, τότε είναι ολοφάνερο πως στη Χάγη το διεθνές δίκαιο τουφεκίζεται στα δώδεκα μέτρα, αφού οι θύτες ...δικάζουν τα θύματα. Προφανώς, όμως, δεν αναφέρονται σ' αυτό. Αναφέρονται στο δεύτερο. Στην περίπτωση αυτή, όμως, ούτε για διεθνές δίκαιο δικαιούνται να κάνουν λόγο, ούτε περί της όποιας δοκιμασίας του. Το σόου του «ειδικού δικαστηρίου» της Χάγης δεν είναι τίποτε άλλο, παρά μια επιχείρηση επιβολής στην παγκόσμια κοινή συνείδηση της σύγχρονης ΝΑΤΟικής ιμπεριαλιστικής ζούγκλας, ως νέου διεθνούς δικαίου. Τίποτε άλλο και ως τέτοια θα καταγραφεί στην ιστορία, όποιο αποτέλεσμα και εάν έχει.