Παρασκευή 1 Μάρτη 2002
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Εκαστος εφ' ω ετάχθη

Γρηγοριάδης Κώστας

«Σαφώς και είναι η Δικαιοσύνη αυτή που θα αποφανθεί για την ουσία της υπόθεση Κόκκαλη... Για να οδηγηθεί όμως η έρευνά της σε βάθος απαιτούνται δύο πράγματα εκ μέρους των πολιτικών. Πρώτον, το αυτονόητο - η αποφυγή της ανάμειξής τους με στόχο την παρεμπόδιση του έργου της. Δεύτερον, η συνεργασία τους. Εδώ θα απαιτηθεί δικαστική συνδρομή από ξένες χώρες, έρευνες από την αλλοδαπή, άνοιγμα τραπεζικών λογαριασμών και πολλά άλλα, τα οποία απαιτούν πολιτική βοήθεια και πολιτικές αποφάσεις για να μπορέσουν οι δικαστικές αρχές να τα προωθήσουν γρήγορα. Αν οι πολιτικοί αρνηθούν να παράσχουν τη βοήθεια αυτή, σίγουρα θα καθυστερήσουν το έργο της Δικαιοσύνης. Η αποφυγή τοποθέτησής τους στο θέμα του ανοίγματος των λογαριασμών, που λεπτομερειακά έχει ήδη αποκαλύψει η "Καθημερινή", αποτελεί κακό οιωνό».

Αυτά τόνιζε στο χτεσινό άρθρο της η «Καθημερινή». Το μεσημέρι ο πρόεδρος της ΝΔ Κ. Καραμανλής, μιλώντας σε συνέδριο για τον τουρισμό, πήρε σαφέστατα θέση: Ζήτησε από την κυβέρνηση να συνδράμει τη δικαστική εξουσία ώστε να ανοίξουν όλοι οι επίμαχοι λογαριασμοί. Είχε προηγηθεί ο πρόεδρος του ΣΥΝ. Ποιος είπε ότι οι ηγεσίες των κομμάτων του δικομματισμού είναι έξω από τον πόλεμο των οικονομικών συμφερόντων;

Χρήσιμη η «Αλ Κάιντα»

Αμερικανικά στρατεύματα εγκαταστάθηκαν στις πρώην σοβιετικές δημοκρατίες της Κεντρικής Ασίας (Τατζικιστάν, Ουζμπεκιστάν και Κιργιστάν), κατά τη διάρκεια του πολέμου ενάντια στο Αφγανιστάν, όταν οι ΗΠΑ είχαν κηρύξει πόλεμο κατά της «Αλ Κάιντα» και των Ταλιμπάν. Φαίνεται όμως ότι ο πόλεμος κατά της «Αλ Κάιντα» είναι χρήσιμος και τώρα, αφού η Ουάσιγκτον αποφάσισε να στείλει ειδικούς στρατιωτικούς, σε πρώτη φάση, και στη Γεωργία, επικαλούμενη την ανάγκη εξόντωσης θυλάκων της «Αλ Κάιντα»! Φυσικά είναι ολοφάνερο ότι οι ΗΠΑ δεν πήγαν στην κεντρική Ασία για να φύγουν. Η εγκατάσταση στρατευμάτων και βάσεων σε όλες τις χώρες της περιοχής υποδηλώνει την απόφασή της για εδραίωση της ηγεμονίας της στην κρίσιμη στρατηγικά αυτή περιοχή, και λόγω πετρελαίων. Ας σημειωθεί ότι οι Αμερικανοί ευνοούν τη διοχέτευση των πετρελαίων του Αζερμπαϊτζάν, μέσω Γεωργίας και Τουρκίας στη Δύση, παρά την αντίδραση της Ρωσίας και του Ιράν. Ξέρει, λοιπόν, πολύ καλά τι λέει ο Πρόεδρος Μπους όταν ισχυρίζεται ότι ο πόλεμος κατά της τρομοκρατίας μόλις αρχίζει...

Μέθοδοι αφαίμαξης

Νέους τρόπους και μεθόδους για την αύξηση της κερδοφορίας τους βρίσκουν κάθε τόσο οι μεγαλοεπιχειρηματίες. Ετσι πριν λίγα χρόνια ζητούσαν την ιδιωτικοποίηση των αναποτελεσματικών ΔΕΚΟ. Μετά, στο επίκεντρο ήρθε το αίτημα για «απελευθέρωση» των αγορών. Τώρα, το καινούριο ...«φρούτο» λέγεται «συνεταιρισμός και αλληλοσυμπλήρωση». Οι κλάδοι των τηλεπικοινωνιών και του τομέα της ενέργειας είναι από τους πλέον χαρακτηριστικούς. Οι διαδικασίες ξεκίνησαν στα μέσα της προηγούμενης δεκαετίας με την εισαγωγή μετοχών (ΟΤΕ, ΔΕΗ, ΕΛΠΕ) στο Χρηματιστήριο και ακολούθησε η περιβόητη απελευθέρωση των αγορών. Απ' ό,τι, όμως, φαίνεται επρόκειτο για διαδικασίες, που απλώς άνοιξαν την όρεξη των ενδιαφερομένων. Γι' αυτό, οι ενδιαφερόμενοι επανήλθαν.

Πριν μερικές βδομάδες, ο Σ. Κόκκαλης πρότεινε τη «στρατηγική συμμαχία» της δικής του ΙΝΤΡΑΚΟΜ με τον ΟΤΕ. Δεύτερος εισηγητής παρόμοιας πρότασης είναι ο συνεχώς... αναβαθμιζόμενος στον τομέα της ενέργειας όμιλος του Δ. Κοπελούζου, ο οποίος, αφού αξίωσε ουσιαστικά και επέβαλε να γίνει περίπου στα μέτρα του η απελευθέρωση της ενέργειας, τώρα αξιώνει «επιχειρηματική σύμπραξη με τη ΔΕΗ και τη ΔΕΠΑ», προκειμένου να εξασφαλιστεί, λέει, οικονομική ανάπτυξη της χώρας.

Αυτά κι άλλα πολλά απαιτούν και θα απαιτήσουν οι σύγχρονοι ...ευεργέτες, όσο καταλαβαίνουν ότι μπορούν και ελέγχουν την κατάσταση. Μέχρι να τους κοπεί ο βήχας. Οριστικά και αμετάκλητα!

Αυταπάτες

«Δεν επιτρέπεται να μπορεί ο οποιοσδήποτε να διαμορφώνει δεσπόζουσα θέση σε κρίσιμους τομείς του κράτους και της οικονομίας, να διαμορφώνει προς όφελός του ολιγοπώλια (...). Εδώ λοιπόν χρειάζεται Εθνική Επιτροπή Ανταγωνισμού, η οποία λείπει, δεν υπάρχει στην Ελλάδα». Αυτά είπε, ανάμεσα σε άλλα, ο Ν. Κωνσταντόπουλος προχτές σε ραδιοφωνικό σταθμό και, ίσως, τα ξαναπεί και σήμερα στη Βουλή, στη διάρκεια σχετικής ερώτησής του προς τον Κ. Σημίτη. Και τα σημειώνουμε, γιατί μπόλικες αυταπάτες κυκλοφορούν και πάλι τις μέρες αυτές, με αφορμή τη γενικότερη φιλολογία περί διαφθοράς, διαπλοκής κλπ., κλπ., αλλά τούτη τις ξεπερνά όλες. Δηλαδή, αν καταλαβαίνουμε καλά, η συγκρότηση μιας Εθνικής Επιτροπής Ανταγωνισμού - ακόμη και με τις καλύτερες των προϋποθέσεων - δε θα επιτρέπει στον οποιοδήποτε κεφαλαιοκράτη, «να διαμορφώνει δεσπόζουσα θέση σε κρίσιμους τομείς του κράτους και της οικονομίας». Με άλλα λόγια, θα καταργήσει τον σύγχρονο καπιταλισμό και τους θεμελιακούς κανόνες λειτουργίας του, για παράδειγμα, την εντεινόμενη συγκέντρωση και συγκεντροποίηση του κεφαλαίου.

Τώρα εξηγείται, γιατί στις ΗΠΑ... δεν έχουν μονοπώλια και βρίσκονται σε πορεία σοσιαλιστικής οικοδόμησης. Εκεί, υπάρχει από χρόνια και Επιτροπή Ανταγωνισμού και αντιτράστ νομοθεσία και όλα τα συναφή...

Συνεργοί στο έγκλημα

Σε 115 ανέρχεται ο αριθμός των εργαζομένων, που θυσιάστηκαν στο βωμό του κέρδους το 2001. Οκτώ νεκρούς συναδέλφους, θρηνούν, ήδη, οι οικοδόμοι στους πρώτους δύο μήνες του 2002. Περίπου 20.000 εργαζόμενοι κάθε χρόνο τραυματίζονται κατά τη διάρκεια της εργασίας τους. Περίπου 11.000 εργαζόμενοι κάθε χρόνο εξαναγκάζονται σε πρόωρη συνταξιοδότηση, η συντριπτική πλειοψηφία των οποίων είναι θύματα επαγγελματικών ασθενειών.

Τα στοιχεία αυτά αντικατοπτρίζουν ένα μόνον τμήμα της βάρβαρης πραγματικότητας, που βιώνουν οι εργαζόμενοι στους χώρους δουλιάς. Η εργοδοσία βέβαια, με την ανοχή του κράτους, κρύβει τα εγκλήματά της. Βαφτίζει τους τραυματισμούς εργατών τυχαίο περιστατικό και θεωρεί ως αποδεκτή απώλεια, ακόμα και το θάνατο ενός εργάτη. Το μόνο που την ενδιαφέρει είναι το κέρδος. Και στο κυνήγι του κέρδους όλα επιτρέπονται.

«Πρέπει να αντεπεξέλθω στον ανταγωνισμό», σκέφτεται ο εργοδότης, «πρέπει να μειώσω το κόστος παραγωγής». Και η πρώτη του κίνηση είναι να περικόψει τις αναγκαίες δαπάνες για την υλοποίηση των μέτρων ασφάλειας και υγιεινής στους χώρους εργασίας. Η κατάσταση αυτή επιδεινώνεται σε περιόδους όξυνσης του ανταγωνισμού στους κόλπους του κεφαλαίου. Η ένταση της εκμετάλλευσης αυξάνεται στο μέγιστο βαθμό και τότε ο αριθμός των περιστατικών τραυματισμών ή θανάτων αυξάνονται.

Το κράτος με τη σειρά του, αποδεικνύοντας έμπρακτα ότι στον καπιταλισμό αποτελεί όργανο επιβολής των συμφερόντων της αστικής τάξης, όχι μόνον αφήνει τους εργοδότες να ασυδοτούν σε βάρος της ζωής των εργαζομένων, αλλά και κάνει ό,τι μπορεί, ώστε να τους διευκολύνει, να τους ενισχύσει. Από τη μια, προσπαθεί να κρύψει τον πραγματικό του ρόλο. Φτιάχνει νόμους, που υπαγορεύουν ως υποχρεωτική από τους εργοδότες την τήρηση των μέτρων ασφάλειας και υγιεινής και δημιουργεί «όργανα ελέγχου» για την εφαρμογή των νόμων. Από την άλλη, φροντίζει να κρατά αποδυναμωμένα αυτά τα όργανα, να δυσχεραίνει τη λειτουργία τους και, στην πράξη, τα καθιστά άχρηστα. Κατά περιστάσεις, φθάνει στο σημείο ακόμα και να πριμοδοτεί το μεγάλο κεφάλαιο για να εντείνει την εκμετάλλευση των εργαζομένων. Η περίπτωση του Ολυμπιακού Χωριού είναι χαρακτηριστική. Οι κατασκευαστές επιδοτούνται αδρά, για να τελειώσουν πιο γρήγορα το έργο. Η εντατικοποίηση παίρνει βραβείο!

Ετσι, λοιπόν, οι εργαζόμενοι μετατρέπονται από ανθρώπινα όντα σε αναλώσιμα υλικά. Οι τραυματισμοί και θάνατοι εργαζομένων, οι επαγγελματικές ασθένειες αντιμετωπίζονται ως ένα φυσιολογικό παρεπόμενο της παραγωγικής διαδικασίας, όπως, π.χ., οι φθορές των μηχανών. Γι' αυτό, κανένας εργαζόμενος δεν πρέπει να έχει αυταπάτες, να τρέφει την ψευδαίσθηση ότι ο τραυματισμός του στη δουλιά είναι ένα τυχαίο γεγονός ή να περιμένει από το κράτος να προστατέψει τη ζωή του. Μόνον ο ίδιος ο εργαζόμενος μπορεί να το κάνει αυτό. Πιο σωστά, μόνον οι εργαζόμενοι, μέσα από τη συλλογική τους ταξική αγωνιστική δράση, ενάντια στην εργοδοτική ασυδοσία και την αντεργατική κυβερνητική πολιτική, μπορούν να το επιτύχουν αυτό. Η προστασία της ζωή τους προβάλλει πλέον ως αναγκαίο και καθημερινό καθήκον του ταξικού αγώνα.


Χρήστος ΜΑΝΤΑΛΟΒΑΣ

Εκπλήσσονται...

Γρηγοριάδης Κώστας

ΕΙΝΑΙ ΟΜΩΣ απίθανοι μερικές φορές οι κυβερνώντες. «Απαξιωμένο» και «κατακερματισμένο» χαρακτήρισε χτες ο υπουργός Υγείας Αλέκος Παπαδόπουλος τον ...δημόσιο τομέα υγείας. Τρομερή ανακάλυψη, δε νομίζετε;

Χτες ανέλαβε άραγε υπουργός ο Αλέκος Παπαδόπουλος; Μόνο έξι μήνες έχει μήπως στην εξουσία το ΠΑΣΟΚ και ο Σημίτης; Τώρα ανακάλυψαν τι συμβαίνει στο χώρο της υγείας;

Αλλά ακόμα κι έτσι να είναι, ποιον άραγε κατηγορούν γι' αυτό; Ποιος έχει την ευθύνη και ποιος πρέπει να απολογηθεί; Μήπως τα «σκοτεινά συμφέροντα» που επικαλείται ο εν λόγω υπουργός σε ...οποιοδήποτε υπουργείο κι αν βρίσκεται;

Φυσικά, όταν ακούει κανείς τέτοια, υπάρχουν σοβαρότατοι λόγοι να ανησυχεί. Γιατί, βέβαια, το υπουργείο Υγείας ετοιμάζει νέο νομοσχέδιο για την υγεία. Οσο για το περιεχόμενό του, δεν υπάρχει λόγος να αμφιβάλετε. Πρόκειται για ακόμα περισσότερη ιδιωτικοποίηση.

Αλλωστε οι ιδιώτες, ως γνωστόν, είναι το φάρμακο για κάθε νόσο με βάση την εκσυγχρονιστική λογική. Το πρόβλημα είναι όμως ότι ο ασθενής (στην προκειμένη η δημόσια υγεία) δεν πάει καθόλου, μα καθόλου καλά. Συνεχώς χειροτερεύει.

ΑΠΟΤΥΧΗΜΕΝΗ επιχείρηση σύλληψης του Ράντοβαν Κάραζιτς έκανε χτες η «Ες Φορ» στη Βοσνία κι από ό,τι φαίνεται τέτοια είναι η αυτοπεποίθησή τους που έσπευσαν να ανακοινώσουν τη σύλληψη προτού καν την επιτύχουν.

Προφανώς η ...βιομηχανία του θεάματος του περίφημου Δικαστηρίου της Χάγης έχει να κάνει κι άλλες «υπερπαραγωγές» εκτός από τη δική Μιλόσεβιτς. Μόνο που αυτή η ιστορία θυμίζει πλέον εντελώς το ...Χόλιγουντ.

Οσο καλοστημένες και να είναι οι ιστορίες, όσα βίντεο και τεχνικά εφέ να διαθέτουν, ουδείς πρόκειται να τις πιστέψει. Κι όσο περισσότερο επιμένουν στη ρεβανσιστική λογική τους οι ΑμερικανοΝΑΤΟικοί, τόσο περισσότερο εκτίθενται.


Παπαγεωργίου Βασίλης

Εικονική πραγματικότητα

Παπαγεωργίου Βασίλης

«Αντίπαλος υπάρχει. Αντίπαλος της Ισχυρής Κοινωνίας (σ.σ. κεφαλαία στο κείμενο) είναι η πολιτική της ανευθυνότητας, της υποκρισίας και της ιδιοτέλειας. Αντίπαλος της Ισχυρής Κοινωνίας είναι οι θύλακες της συντήρησης και της αντίδρασης, που παραμένουν ενεργοί στην κοινωνία - εντός κι εκτός της πολιτικής ζωής. Εχουν τη βάση τους, έχουν τη ρίζα τους, έχουν τη δύναμή τους σε νοοτροπίες, σε πρακτικές, σε στάσεις της κοινωνίας, οι οποίες υποβαθμίζουν ορισμένα μέλη της και δίνουν πολύ περισσότερες εξουσίες και δικαιώματα σε άλλα. Αντίπαλος της Ισχυρής Κοινωνίας είναι όλα όσα σπρώξαμε στο περιθώριο, τα χρόνια που πέρασαν, για να βγάλουμε την Ελλάδα από το τέλμα του παλαιοκομματισμού και να της δώσουμε μια Νέα Εθνική Αυτοπεποίθηση». Αποτελεί, δίχως άλλο, μνημείο αερολογίας και υποκρισίας το παραπάνω απόσπασμα από τη χτεσινή ομιλία του Κ. Σημίτη σε συνέδριο «για την ισότητα ευκαιριών των Φύλων» (σ.σ. άλλη απάτη). Εμείς ένα πράγμα καταλαβαίνουμε: Αντίπαλος της κυβέρνησης και της πολιτικής της είναι η σκληρή πραγματικότητα η οποία δεν ξορκίζεται με την μπουρδολογία, τον αποπροσανατολισμό και τη δημιουργία μιας εικονικής - βολικής - πραγματικότητας. Το χειρότερο για την κυβέρνηση Σημίτη είναι πως αποτελεί αναπόσπαστο «μέρος του προβλήματος», από το οποίο δεν μπορεί να ξεφύγει.

«Λάθος η απελευθέρωση»!

Την ώρα που «οι δικοί μας» μαθητευόμενοι μάγοι του νεοφιλελευθερισμού ετοιμάζονται να «απελευθερώσουν τις αγορές», πρώτα απ' όλα της ενέργειας, στις ΗΠΑ, μετά από οδυνηρή εμπειρία τουλάχιστον μιας δεκαετίας, διαπιστώνουν ότι έκαναν λάθος! Το είπε ο καθ' ύλην αρμόδιος, ο υπεύθυνος για θέματα επιχειρήσεων κοινής ωφέλειας της Καλιφόρνιας - της πολιτείας όπου η απελευθέρωση της ενέργειας απέτυχε παταγωδώς και οι δύο μεγαλύτερες ιδιωτικές εταιρίες χρεοκόπησαν - Καρλ Γουντ προχτές στο «Ρόιτερ»: «Η απελευθέρωση της αγοράς ενέργειας είναι λάθος και μπορεί να έρθει σε σύγκρουση με την οικονομική ανάπτυξη», δήλωσε ο Γουντ. Η συνέντευξη δόθηκε με αφορμή τη Σύνοδο Κορυφής της ΕΕ στις 15-16 Μάρτη, όπου η απελευθέρωση της αγοράς ενέργειας είναι από τα βασικά θέματα συζήτησης. Απαντώντας ειδικά στο επιχείρημα της ανταγωνιστικότητας που προβάλλει η ΕΕ, ο Γουντ ήταν αφοπλιστικός: «Οι περισσότεροι θα συμφωνήσουν ότι οι ΗΠΑ τον 20ό αιώνα είχαν την πιο δυναμική και παραγωγική οικονομία στον κόσμο». Αυτός ο δυναμισμός, συνέχισε, «στηρίχτηκε στην υποδομή που χρειαζόταν η παροχή ηλεκτρισμού και η οποία απαίτησε πολύ μεγάλη κρατική παρέμβαση». Και κατέληξε: «Οι τιμές του ηλεκτρικού στις ΗΠΑ ήταν οι χαμηλότερες σχεδόν από οποιαδήποτε άλλη αναπτυγμένη χώρα του κόσμου. Είναι πολύ δύσκολο να φανταστώ πως το απελευθερωμένο σύστημα θα δούλευε καλύτερα». Τα σχόλια δικά σας.

Πρόκληση

«Κατακερματισμένος και πλήρως απαξιωμένος»! Οι χαρακτηρισμοί αυτοί ειπώθηκαν δημόσια από τον Αλ. Παπαδόπουλο και αφορούν το δημόσιο τομέα Υγείας, ο οποίος - πάντα σύμφωνα με τον υπουργό - «ονομάζεται έτσι κατ' επίφασιν και όπου το ουσιαστικό περιεχόμενό του εξανεμίζεται μέσα στη μεγάλη γραφειοκρατία και την απλή και τυπική διεκπεραίωση εγγράφων».

Ας παραδεχτούμε, λοιπόν, ότι έτσι είναι τα πράγματα. Και λέμε, ας παραδεχτούμε, γιατί δεν είναι μόνον ή κυρίως τα παραπάνω, τα μεγάλα και σοβαρά προβλήματα που βασανίζουν το δημόσιο τομέα Υγείας σήμερα. Και ακόμη, γιατί, τα πράγματα θα ήταν πολύ χειρότερα, αν δεν υπήρχε η μεγάλη προσφορά της συντριπτικά μεγάλης - τουλάχιστον - πλειοψηφίας του υγειονομικού προσωπικού και όλων όσων εργάζονται σ' αυτόν. Ας πούμε, όμως, ότι έτσι έχουν τα πράγματα.

Ποιοι ευθύνονται για την άθλια αυτή κατάσταση; Ποιοι και ποιες πολιτικές απαξίωσαν τον δημόσιο τομέα Υγείας; Εχουν ή δεν έχουν τεράστιες ευθύνες - αν όχι τις αποκλειστικές - όλες οι μέχρι σήμερα κυβερνήσεις και, ιδιαίτερα, αυτές του ΠΑΣΟΚ, που κυβερνά τη χώρα τα 18 από τα τελευταία 21 χρόνια; Και πέρα απ' αυτά, δεν καταλαβαίνει ο υπουργός Υγείας, ότι αποτελεί πρόκληση, να λέει τα παραπάνω, όταν, την ίδια στιγμή, συνεχίζει και κλιμακώνει την πολιτική απαξίωσης του δημόσιου τομέα Υγείας, επεκτείνει την εμπορευματοποίησή του και την πρόσδεσή του στις αντίστοιχες ιδιωτικές επιχειρήσεις, κλπ., κλπ.;

Ο πόλεμος των μεγάλων οικονομικών συμφερόντων καλά κρατεί. Περισσότερες από τις μισές εφημερίδες χτες αντλούσαν τα πρωτοσέλιδα θέματά τους απ' αυτόν. Χαρακτηριστικό και το πρωτοσέλιδο σχόλιο της «Καθημερινής», όπου ανάμεσα σε άλλα, σημειώνει και το εξής: «Και όσοι, όπως το "ΒΗΜΑ" και οι λοιποί υποτακτικοί του κ. Κόκκαλη...».

Περιμένουμε τη συνέχεια...

Η ΑΠΟΨΗ ΜΑΣ
«Ειδήσεις» και ειδήσεις...

Ακριβώς την ώρα που γινόταν στο Ζάππειο η δημόσια διαβούλευση, με πρωτοβουλία του Εθνικού Ραδιοτηλεοπτικού Συμβουλίου, με θέμα «Η Αναβάθμιση των Δελτίων Ειδήσεων των Ραδιοτηλεοπτικών Σταθμών», την ίδια ακριβώς ώρα, αναδεικνύονταν μια από τις πρώτες «ειδήσεις» σε μεγάλους τηλεοπτικούς σταθμούς τα «τζαρτζαρίσματα» των καλλιτεχνών υποψηφίων για να πάνε να διαγωνιστούν στη Γιουροβίζιον. Ετσι, ο εργαζόμενος, που αγωνιά, για παράδειγμα, για την Κοινωνική του Ασφάλιση έμαθε από τα τηλεοπτικά «παράθυρα» πως αδικήθηκε ο κ. Μπίγαλης από τις ηχητικές δυνατότητες της ΕΡΤ. Ο αγρότης, που πήρε αυτές τις μέρες ένα ευρώ σαν αποζημίωση από την κακοκαιρία, ενημερώθηκε για το ποιοι τραγούδησαν «λάιβ» και ποιοι βολεύτηκαν με «πλέι μπακ». Ο αγωνιστής, που διαδήλωνε χτες ενάντια στο σφαγιασμό του παλαιστινιακού λαού, βεβαιώθηκε πως ο κ. Ρακιντζής δεν εξαπάτησε, αλλά έπαιξε «φερ πλέι...» και αναλαμβάνει να μάθει στους Ευρωπαίους την ελληνική λέξη «s' agapo»...

θα ταίριαζε στην περίπτωση το γνωστό «...το σαπούνι σου χαλάς», αν αφορούσε πρόσωπα και όχι ένα σύστημα ολόκληρο, που προσπαθεί να ενώσει τους νόμους της αγοράς, τη διαμόρφωση και όχι την αντανάκλαση της πραγματικότητας προς τη λαϊκή αποχαύνωση και τα ξεχωριστά συμφέροντα και επιδιώξεις των μεγαλοκαναλαρχών. Ενα σύστημα, που, αφού ανακατεύει όλα αυτά τα κίνητρα - άμεσα προϊόντα, αλλά και συνοδοιπόρους της λεγόμενης ελεύθερης αγοράς, που καμιά σχέση δεν έχουν με τα αληθινά λαϊκά προβλήματα - φτάνει στο αποτέλεσμα της «ενημέρωσης», που βλέπουμε κάθε μέρα κάπου μετά τις 7.30 στους δέκτες μας.

Κάπως έτσι καταλήγουμε - αντικειμενικά - στα δελτία ειδήσεων «ριάλιτι σόου», στην ιεράρχηση που μετατρέπει το ασήμαντο σε σημαντικό, στην άσχετη εικονοποίηση που υπηρετεί το θέαμα και σε καμιά περίπτωση την ενημέρωση, στην καταπάτηση των αρχών της ανθρώπινης προσωπικότητας και αξιοπρέπειας, στην καταπάτηση οικογενειακού ασύλου και προσωπικής ζωής, στη χρήση αθέμιτων μέσων για τη συλλογή πληροφοριών, στο σκόπιμο μπέρδεμα της πληροφορίας με την είδηση και τόσες άλλες μορφές εκδήλωσης ενός άρρωστου συστήματος.

Μακριά από εμάς η σκέψη πως, αφού το σύστημα είναι τέτοιο που είναι, θα κατεβάσουμε τα χέρια, θα πούμε πως τίποτα δε γίνεται και θα περιμένουμε πότε να αλλάξει, για να δούμε, επιτέλους, και καμιά είδηση της προκοπής για τις αληθινές αγωνίες του λαού μας. Ολα αυτά που αναφέρθηκαν, και ίσως άλλα τόσα, είναι αντικείμενα της ταξικής πάλης και δε θα πάψουμε να τα διεκδικούμε παντού, από κάθε χώρο και με κάθε μέσον, όπως κάνουμε με όλα τα συστατικά και τα φαινόμενα του άδικου εκμεταλλευτικού συστήματος. Ο αγώνας αυτός που καταγγέλλει -αποκαλύπτει και, ταυτόχρονα, παλεύει να αλλάξει την κατάσταση σε όφελος των λαϊκών συμφερόντων είναι ο ίδιος, που αλλάζει συσχετισμούς για την ανατροπή του συστήματος.



Ευρωεκλογές Ιούνη 2024
Μνημεία & Μουσεία Αγώνων του Λαού
Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ