ΑΠΟ ΜΕΡΑ ΣΕ ΜΕΡΑ | ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ

Περί ακρίβειας και ανταγωνισμού

Γρηγοριάδης Κώστας

«Κι αν μετρήσει κανείς τις αυξήσεις στα κέρδη και στους μισθούς τα τελευταία χρόνια, θα διαπιστώσει ότι δεν έχουμε πληθωρισμό ζητήσεως αλλά πληθωρισμό κερδών και η ευθύνη για την εξέλιξη αυτή βαρύνει στο ακέραιο την κυβέρνηση, η οποία απεδείχθη ανίκανη να εξυγιάνει την αγορά και να τονώσει τον ανταγωνισμό».

Αυτά έγραφε ο Νίκος Νικολάου στην εφημερίδα «Το Βήμα της Κυριακής» και τα σημειώνουμε ως μια ακόμη απόδειξη των όσων τονίζουμε καιρό τώρα, σχετικά με τις αιτίες της ακρίβειας. Οσο για τη διαβόητη εξυγίανση της αγοράς και του ανταγωνισμού, ας μας επιτρέψει να επιμένουμε, ότι και τα πλέον ολοκληρωμένα, αντίστοιχα μέτρα θα παίξουν - το πολύ - το ρόλο της «ασπιρίνης». Αλλωστε, αυτή ακριβώς είναι η εμπειρία και των αναπτυγμένων καπιταλιστικών χωρών (π.χ. ΗΠΑ), τις οποίες και ο ίδιος επικαλείται. Τα όποια μέτρα εξυγίανσης της αγοράς και τόνωσης του ανταγωνισμού έχουν εφαρμοστεί σ' αυτές, ενίσχυσαν αποφασιστικά τις διαδικασίες μονοπωλιοποίησης των αντίστοιχων οικονομιών - σε βάρος των εργαζομένων και των μικρομεσαίων - αλλά δε στάθηκαν ικανά να περιορίσουν την επέκταση της φτώχειας, ούτε τη συνεχή συγκέντρωση όλο και περισσότερου πλούτου σε όλο και λιγότερα χέρια.

«Γριά αλεπού», αλλά...

Μπορεί τα χρόνια να πέρασαν, αλλά ούτε από αξιώματα «χόρτασε» ο Γ. Φλώρος, ούτε και τους «πολιτικαντισμούς» ξέχασε. Οχι που θα έχανε την ευκαιρία ο νομάρχης Λάρισας και, ταυτόχρονα, υποψήφιος για τη δημαρχία της πόλης, να εκμεταλλευτεί «για πάρτη του», ενόψει των ερχόμενων εκλογών, το γεγονός ότι η Κατερίνα Βόγγολη - χρυσή πρωταθλήτρια στο δίσκο, κατά τους πρόσφατους πανευρωπαϊκούς αγώνες στίβου - είναι Λαρισαία. «Ευκαιρίας δοθείσης», λοιπόν, συναντήθηκε μαζί της στη Νομαρχία, εξασφαλίζοντας έτσι τα σχετικά δημοσιεύματα, με φωτογραφίες και δηλώσεις του, στις τοπικές εφημερίδες, πολλά πλάνα στην τηλεόραση και ρεπορτάζ στα ραδιόφωνα. Κάποιοι, βλέποντας αυτά τα «κόλπα» τον αποκαλούν «γριά αλεπού της πολιτικής». Ομως, φτάνουν αυτά για να ξεχάσουν οι Λαρισαίοι όσα ο Γ. Φλώρος έκανε και κυρίως όσα δεν έκανε, στην οχτάχρονη νομαρχιακή του θητεία - υπηρετώντας συστηματικά και με συνέπεια την αντιλαϊκή κυβερνητική πολιτική - και να τον ψηφίσουν για δήμαρχο Λάρισας; Δε νομίζουμε...

Η έννοια του καταναλωτή...

Στο χτεσινό μποϊκοτάζ αφιερωμένος ο «Ναυτίλος» του Στάθη, σημειώνει τα παρακάτω: «Καλά έλεγαν οι Λατίνοι credo quid absurdum est - πιστεύω διότι είναι παράλογο· βεβαίως το έλεγαν για θεολογικά θέματα, αλλά ενίοτε η κοινή γνώμη το ίδιο μυστήρια είναι. Ωστε ό,τι δεν ψωνίσουμε σήμερα, δεν θα-πα-να το ψωνίσουμε αύριο! Ωστε όσα ευρώ δεν ξοδευθούν σήμερα, θα μείνουν αξόδευτα στην τσέπη μας ν' αντισταθμίσουν εσαεί τη φτώχεια που μας δέρνει ή να εμποδίσουν την επόμενη ανατίμηση που θα κάνει η αγορά ή το κράτος.

Και τι πάει να πει "καταναλωτής"; Το ίδιο είναι ο φτωχός καταναλωτής και ο πλούσιος καταναλωτής; Αλλά και η ίδια η έννοια "καταναλωτής" είναι τόσον ισχυρή ώστε να προσδιορίζει ιδιότητα; Ιδιω-τητα ίσως, αλλά ιδιότητα όχι! Καθ' ότι αγοραστική δύναμη έχουν όλοι οι άνθρωποι, από μηδενική ως απίστευτα ισχυρή - αυτό δεν τους ενώνει σε κάτι που να έχει έναν κοινό παρονομαστή, την "ιδιότητα" του καταναλωτή.

Δηλαδή δεν υπάρχουν καταναλωτές;

Υπάρχουν! αλλά αυτό είναι ένα τόσον ασθενούς σημασίας γνώρισμα, που δεν προσδίδει καθορισμόν τινά εκτός αν είσαι μόνον καταναλωτής - δεν προσδιορίζεσαι δηλαδή και από κάτι άλλο!» Και έχει και συνέχεια...

... και η πολιτική σημασία της

«Αν δε σε προσδιορίζει ας πούμε η πολιτική σου άποψη, η ταξική σου θέση, η ιδεολογία σου, η πίστη σου, τότε πράγματι δεν είσαι παρά μόνον ένας καταναλωτής - κάτι ελάχιστο δηλαδή πριν το τίποτα ή το όποιο ον ζει εκτός κοινωνίας...

Αλλά τόση φασαρία για το τίποτα; για μιαν έννοια - καταναλωτής - που τα χωράει όλα; απ' τον γιάπη και τον κυβερνητικό προπαγανδιστή ως τον άνεργο και τον γεωργό - πολύ βολική βαβούρα, θα παρέλθει, θα πάμε παρακάτω, αύριο θα ψωνίσουμε, ο καθείς κατά το έχειν του - και την αγοραστική του δύναμη...

Καταναλωτής (μόνον) μπορεί να 'ναι ένα τσόκαρο μπροστά σε μια βιτρίνα, αλλά όχι ένας πολίτης! Και οι "ενώσεις καταναλωτών", ας πούμε, δεν προσφέρουν τίποτα; Πολύ λιγότερα από τα ισχυρά συνδικάτα, τα ισχυρά κόμματα και την πολιτική - εκτός αν η τελευταία έχει καταντήσει ο τζουτζές των εταιρειών!

Ο καταναλωτής (μόνον) είναι η συνεχής αφαίρεση όλων των ιδιοτήτων του πολίτη, ένα άθυρμα δηλαδή ικανό (μόνον) να αποενοχοποιεί τους δυνάστες του (ή να τη βρίσκει - αν είναι πλούσιο, με τη βολική βλακεία του)...».

Τα ... χαμηλόμισθα

Παπαγεωργίου Βασίλης

ANTE ΠΑΛΙ ΤΑ περίφημα «μέτρα για τους χαμηλόμισθους»... Προφανώς, είναι η αγαπημένη έκφραση του πρωθυπουργού, όταν θέλει μάταια να προβάλει την ανύπαρκτη κοινωνική ευαισθησία του.

Το πρόβλημα κυρίως, όμως, δεν είναι ότι οι χαμηλόμισθοι δεν προστατεύονται (κι ας μην προστατεύονται). Το πρόβλημα είναι ότι υπάρχουν χαμηλόμισθοι και, μάλιστα, πολλοί και απαράδεκτα χαμηλόμισθοι, εξοργιστικά χαμηλόμισθοι σ' αυτήν τη χώρα.

Κι όχι μόνον αυτό. Κάθε φορά, που η κυβέρνηση εξαγγέλλει «μέτρα για τους χαμηλόμισθους», οι τελευταίοι γίνονται ακόμη περισσότεροι και ακόμη περισσότερο χαμηλόμισθοι.

Γιατί, ακόμη και όταν οι κυβερνώντες, για τους δικούς τους λόγους (π.χ., διαμόρφωση προεκλογικού κλίματος), κάνουν κάποιες, ελάχιστες φοροελαφρύνσεις στα λαϊκά στρώματα -συνοδευόμενες πάντα, βέβαια, από γενναίες παροχές στην ολιγαρχία του πλούτου - οι εργαζόμενοι δεν προλαβαίνουν να πιάσουν λεφτά στα χέρια τους.

Οι διάφοροι και πολύμορφοι μηχανισμοί αρπαγής και αναδιανομής του παραγόμενου πλούτου, προς όφελος των εχόντων και κατεχόντων, είναι πάντα παρόντες κι όποτε χρειαστεί φορτσάρουν κιόλας...

Οσο για τα μέτρα Χριστοδουλάκη, τι να πει κανείς; Μιλάνε από μόνα τους: «Παρατηρητήριο Τιμών», λέει με έξοδα της Ευρωπαϊκής Ενωσης. Αμ, το θέμα δεν είναι να τις «παρατηρούμε» τις τιμές. Να τις μειώσουμε, και μάλιστα γερά, θέλουμε.

Βεβαιώνουμε τον υπουργό ότι στα καταστήματα ο καταναλωτής την «παρατηρεί» καλύτερα την ακρίβεια από οποιοδήποτε «παρατηρητήριο». Διότι, και τα ταμπελάκια βλέπει, και την τσέπη του που αδειάζει.

Πάντως, ο Κ. Σημίτης μπορεί, με την άνεσή του, να πάει στη Διεθνή Εκθεση Θεσσαλονίκης και να μιλάει για κοινωνική πολιτική. Μόνο, που ούτε τα στελέχη του ΠΑΣΟΚ που θα κάθονται από κάτω δε θα μπορεί να πείσει. Πόσο μάλλον αυτούς που θα διαδηλώνουν απ' έξω.

Γρηγοριάδης Κώστας

Η ψήφος στους μικρούς δήμους

Κυρίως η ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ προβάλλουν τη θέση ότι το «πολιτικό μήνυμα» των ερχόμενων εκλογών για την Αυτοδιοίκηση θα βγει από τ' αποτελέσματα στους μεγάλους δήμους και στις νομαρχίες. Αυτό είναι σωστό, ιδιαιτέρως σε ό,τι αφορά στις «πολιτικές εντυπώσεις», πλην όμως σημαντικό κι ενδιαφέρον θα είναι και το «μήνυμα» των αποτελεσμάτων στους μικρότερους δήμους και στους «καποδιστριακούς». Αλλωστε, τα κριτήρια της ψήφου στις δημοτικές και νομαρχιακές εκλογές είναι, εν πολλοίς, κοινά, όχι τόσο τοπικά και, πάντως, πολιτικά. Τα περί «καθαρών αυτοδιοικητικών κριτηρίων» που ακούγονται, αν δεν είναι εκ του πονηρού, είναι αφελή και ανόητα.

Ακόμα και στο μικρότερο «καποδιστριακό» δήμο ο πολίτης ψηφίζει πολιτικά. Οχι πάντα και παντού με τη λογική «επιλέγω τον υποψήφιο τον οποίο στηρίζει -φανερά, ή κρυφά- το κόμμα που θα ψηφίσω στις βουλευτικές εκλογές», αλλά, πάντως, και με κριτήριο την «πολιτική υπόσταση» του υποψηφίου. Βεβαίως, την ψήφο αυτών των εκλογέων επηρεάζουν κι άλλα κριτήρια, (συγγενικές και φιλικές σχέσεις, προσωπικές και οικογενειακές υποχρεώσεις κ.ά.), αλλά κυριαρχούν τα πολιτικά, εκτός των άλλων και γιατί οι πολίτες γνωρίζουν ότι η ψήφος τους θα χρησιμοποιηθεί, (κάπως, κάπου, κάποτε), για την εξυπηρέτηση πολιτικών στόχων και σκοπών.

Με δεδομένο, λοιπόν, ότι η ψήφος στις τοπικές εκλογές είναι πολιτική, ο δημότης των «καποδιστριακών» δήμων πολιτικά πρέπει να ιεραρχεί τα κριτήρια της επιλογής του. Και μια πολιτική ιεράρχηση εκλογικών κριτηρίων σήμερα δεν μπορεί παρά να οδηγήσει την ψήφο στους υποψήφιους, οι οποίοι δεν κρύβουν την πλήρη αντίθεσή τους στην πολιτική που εφαρμόζεται, πλήττοντας τα συμφέροντα της πλειοψηφίας του ελληνικού λαού και βλάπτοντας τον τόπο και δηλώνουν πειστικά τη θέλησή τους ν' αγωνιστούν, μαζί με το λαό, για την ανατροπή της αντιλαϊκής πολιτικής και την εφαρμογή μιας άλλης, που θα υπερασπίζει και θα υπηρετεί τα συμφέροντα του λαού και του τόπου.

Η πολιτική ιεράρχηση των εκλογικών κριτηρίων θα οδηγήσει τον δημότη ενός «καποδιστριακού» δήμου στην απόφαση να ψηφίσει τον υποψήφιο, ο οποίος:

Θα παλέψει -και στους δρόμους- κατά της πολιτικής της ακρίβειας, της ανεργίας, του χαμηλού μεροκάματου, του ξεκληρίσματος της φτωχής αγροτιάς, της χρεοκοπίας βιοτεχνών και μικρεμπόρων, της πείνας των συνταξιούχων.
Θα παρεμβαίνει, πιέζοντας προς όλες τις κατευθύνσεις, με στόχο ν' αλλάξει η «ανθυγιεινή» κατάσταση που επικρατεί στο νοσοκομείο του νομού και στο κοντινό Κέντρο Υγείας.
Θ' αγωνίζεται για το δικαίωμα όλων των παιδιών του δήμου του -ανεξαρτήτως οικονομικών δυνατοτήτων και κοινωνικών διαφοροποιήσεων- να σπουδάσουν δωρεάν και να μορφωθούν ουσιαστικά, σ' ένα σύγχρονο δημόσιο σχολείο και πανεπιστήμιο.
Θα είναι ευαίσθητος σε θέματα πολιτιστικής αναβάθμισης και περιβαλλοντικής προστασίας της υπαίθρου.
Θα είναι τίμιος, εργατικός, τολμηρός, ικανός.

Το γεγονός ότι τα κριτήρια αυτά εκπληρούν οι υποψήφιοι, που στηρίζονται από το ΚΚΕ δεν είναι καθόλου τυχαίο...

Παύλος ΡΙΖΑΡΓΙΩΤΗΣ

Οι θέσεις των υποψηφίων...

Παπαγεωργίου Βασίλης

«...Χαρακτήρισε την αναβάθμιση των γειτονιών και των διαμερισμάτων "πρώτη και κύρια επιλογή" και υπογράμμισε ότι "το μέλλον της Αθήνας θα κριθεί σε μεγάλο βαθμό κυρίως από την αποτελεσματικότητα και την απόδοση που θα έχουν οι παρεμβάσεις σε όλες τις γειτονιές". Δεσμεύτηκε δε για: Πρωτοποριακές λύσεις για περισσότερο πράσινο. Παρεμβάσεις στις υπηρεσίες Υγείας και Πρόνοιας για να στηριχτεί η γυναίκα και η εργαζόμενη μητέρα, οι ηλικιωμένοι. Καινοτόμες πρωτοβουλίες για να δοθεί ώθηση σε πολιτιστικές δράσεις. Επενδύσεις σε έργα υποδομής για να υπάρξει έστω οριακή βελτίωση στο πρόβλημα της στάθμευσης. Δραστικές αποφάσεις στη λειτουργία της Δημοτικής Αστυνομίας, για να γίνουν οι γειτονιές πιο ασφαλείς... Τη δημιουργία Κέντρων Εξυπηρέτησης των Πολιτών σε κάθε διαμέρισμα με on line σύνδεση». Οπως καταλάβατε, ίσως, το παραπάνω απόσπασμα είναι από πρόσφατο ρεπορτάζ ημερήσιας εφημερίδας και αφορά σε δηλώσεις και εξαγγελίες κάποιου υποψήφιου δημάρχου της Αθήνας. Εξαγγελίες, που θα μπορούσαν κάλλιστα να ανήκουν είτε στον Χρ. Παπουτσή, είτε στην Ντ. Μπακογιάννη, είτε στον Φ. Κουβέλη, ακόμη και στον Γ. Δημαρά. Κάνουμε λάθος;

... και τα κοινά τους σημεία

Καθόλου τυχαία, άλλωστε, από τη μέχρι σήμερα παρουσία των προαναφερομένων έχουν αναδειχτεί τα παρακάτω κοινά σημεία: Πρώτον, αφήνουν στο απυρόβλητο τα μεγάλα συμφέροντα και την πολιτική της κυβέρνησης - ιδιαίτερα την ουσία της, τον αντιλαϊκό της χαρακτήρα και περιεχόμενο. Λες και δεν έχει αυτό καμία σχέση με τον όποιο δήμο και πολύ περισσότερο με το Δήμο της Αθήνας. Λες και - στο ενδεχόμενο εκλογής τους - δε θα τα βρουν μπροστά τους. Δεύτερον, αποφεύγουν να ασχοληθούν ουσιαστικά με τα πλέον καυτά προβλήματα των εργαζομένων και, ιδιαίτερα, την ανεργία, τους χαμηλούς μισθούς, μεροκάματα και συντάξεις, την ακρίβεια και την ασυδοσία γενικότερα των μεγάλων επιχειρήσεων, τις άσχημες συνθήκες δουλιάς, τη γνωστή, δραματική κατάσταση στη δημόσια Υγεία, Παιδεία, κλπ., κλπ. Τρίτον, οι όποιες προτάσεις τους αφορούν κυρίως κάποιες οριακές βελτιώσεις του πράσινου, του κυκλοφοριακού, της στάθμευσης, της αστυνόμευσης, της πολιτιστικής δραστηριότητας, κλπ. Τέταρτον, ακόμη και αυτές οι υποσχέσεις - από τους περισσότερους - συνήθως δε συνοδεύονται από το ποιοι θα πληρώσουν το κόστος της όποιας υλοποίησής τους. Ούτε με τη δέσμευση ότι θα αντιπαρατεθούν στις κεντρικές πολιτικές και τα μεγάλα συμφέροντα που έχουν επιβάλει τη σημερινή τραγική - όπως παραδέχονται όλοι - κατάσταση της πόλης.

Με άλλα λόγια, εξαγγέλλουν μια πολιτική διαχείρισης των πραγμάτων, ίδια πάνω κάτω με αυτή της σημερινής δημοτικής αρχής. Κι ας κάνουν όλοι τους - άλλος περισσότερο κι άλλος λιγότερο - κριτική σ' αυτή. Ετσι κι αλλιώς, πάντως, οι εργαζόμενοι και η νεολαία της Αθήνας δεν έχουν τίποτε να κερδίσουν από τη συντήρηση του σημερινού βάλτου.

«Προνομιούχα» υποψήφια...

Οτι το ΠΑΣΟΚ εκμεταλλεύεται, πολιτικά και εκλογικά, τις θέσεις που, προνομιακά, κατέχουν στελέχη του στον κρατικό μηχανισμό - ιδιαίτερα σε υπηρεσίες και οργανισμούς που έχουν «κοινωνικό χαρακτήρα» - είναι γνωστό και, εν πολλοίς, αναμενόμενο. Οτι, όμως, κάποια από αυτά τα στελέχη, τα οποία πολιτεύονται στις ερχόμενες τοπικές εκλογές, θα χρησιμοποιούσαν και το τηλέφωνο της υπηρεσίας όπου εργάζονται, στην προεκλογική προσπάθειά τους να έρθουν σ' επαφή με τους ψηφοφόρους, μάλλον, προκαλεί τη νοημοσύνη και την πολιτική αξιοπρέπεια των Τρικαλινών πολιτών. Δε φαίνεται, όμως, να ενοχλεί την προϊσταμένη παροχών στο ΙΚΑ Τρικάλων - εκτίθεται στο ψηφοδέλτιο του κυβερνητικού υποψήφιου νομάρχη - η οποία στην προεκλογική κάρτα, που μοιράζει στους ψηφοφόρους, αναγράφει και το νούμερο του τηλεφώνου της υπηρεσίας της...

Αλλού είναι η λύση

Οι χτεσινοί πανηγυρισμοί από το σύνολο των κυβερνητικών στελεχών για την επιτυχία του «μποϊκοτάζ», που κήρυξε η ίδια η κυβέρνηση είναι μια απόδειξη -στο επίπεδο της σημειολογίας- για το μέγεθος αυτής της κοροϊδίας. Οι λωποδύτες πανηγύριζαν σα να είχαν κερδίσει τις εκλογές. Κι από μια άποψη είχαν δίκιο. Δεν είναι λίγο να αλλάζεις τον αδόξαστο σε εκατομμύρια ανθρώπους με την πολιτική σου και από πάνω να τους πείθεις ότι είναι και ένοχοι, γιατί σαν καταναλωτές δεν ελέγχουν τις τιμές!

Η απόδειξη για το μέγεθος της απάτης στο επίπεδο της πραγματικότητας υπάρχει από σήμερα κι όλας, όπως υπήρχε και χτες και προχτές, στην ίδια την τσέπη της μεγάλης πλειοψηφίας του πληθυσμού, που δε μετέχει στο μεγάλο φαγοπότι. Στα είδη πρώτης ανάγκης που δεν αγοράσαμε χτες, σήμερα έχουν ήδη περαστεί νέες τιμές. Στους λογαριασμούς των επιχειρήσεων κοινής ωφέλειας που φτάνουν στα σπίτια μας η κιλοβατώρα, το κυβικό και η τηλεφωνική μονάδα εμφανίζονται χρεωμένες υψηλότερα. Οσο για τα σπίτια που έχουν την ατυχία να έχουν παιδιά στο σχολείο, εκεί θρήνος με τις τιμές στα σχολικά είδη, «δωρεάν Παιδείας» γαρ συνέπεια. Με όρους μαύρου χιούμορ αυτή είναι η επιβράβευση προς τους καταναλωτές για τη συμμετοχή τους στο «μποϊκοτάζ».

Το κεφάλαιο και οι κυβερνήσεις του πασχίζουν και μάλιστα με επιστημονικά μελετημένο τρόπο να ενοχοποιήσουν τον εργαζόμενο για τα δεινά του. Είναι ένοχος γιατί δεν ελέγχει τις τιμές, γιατί δεν καρφώνει στο ΣΔΟΕ τους κερδοσκόπους, όπως ένοχος ήταν και χτες γιατί δεν έγινε έγκαιρα ρουφιάνος να «καρφώνει» ως τρομοκράτες όσους γείτονες παράγγελναν συστηματικά πίτσες.

Θέλουν τον εργαζόμενο να νιώθει ένοχος, «συνυπεύθυνος» είναι η κομψή λέξη που χρησιμοποιούν, γιατί αυτό τους επιτρέπει να κρύβουν τη μόνη αλήθεια. Οτι η μεγάλη κλοπή γίνεται με το «καλημέρα». Από την ώρα που αρχίζει η χρήση του εμπορεύματος «εργατική δύναμη» ο εργάτης στον καπιταλισμό είναι χαμένος. Πληρώνεται μόνο για να αναπαράγει την εργατική του δύναμη τόσο και έτσι, όσο το κεφάλαιο εκτιμά ότι του χρειάζεται. Με το έμπα στο χώρο δουλιάς αρχίζει και η νόμιμη κλοπή της υπεραξίας που παράγει στη χρήση του το εμπόρευμα «εργατική δύναμη» κι είναι τόσο μεγάλη που ζουν καλά κι ακόμα καλύτερα γενεές δεκατέσσερις των αφεντικών. Η κλοπή συνεχίζεται, πάντα νόμιμα, στο χώρο της κυκλοφορίας του κεφαλαίου, ειδικά στις τιμές των εμπορευμάτων. Αυτός που πληρώνει και πάλι υπέρογκα είναι αυτός ο ίδιος που έχει παραγάγει τα προϊόντα.

Πικρή αλήθεια, παλιά αλήθεια. Που οδηγεί αναγκαστικά στο «χρέος με το χέρια σου να σηκωθείς». Αλλιώς αγύρτες και κλέφτες που λυμαίνονται την εξουσία και την ιδιοκτησία στα μέσα παραγωγής θα συνεχίζουν να μας εμπαίζουν διοργανώνοντας «μέρες καταναλωτή». Πιο απλά; Στη διαδήλωση και σήμερα κι αύριο, στην οργάνωση του αγώνα, στην προοπτική της ανατροπής, εκεί είναι η μόνη λύση.

Μπομπότα και χαβιάρι

Ποια ακρίβεια;

παραμύθια!

τζάμπα είναι

τα ρεβίθια,

τζάμπα είναι

κι η μπομπότα,

όποιον θέλεις

τράβα ρώτα!

***

Ποια ακρίβεια,

πού την είδες;