«Αν δε σε προσδιορίζει ας πούμε η πολιτική σου άποψη, η ταξική σου θέση, η ιδεολογία σου, η πίστη σου, τότε πράγματι δεν είσαι παρά μόνον ένας καταναλωτής - κάτι ελάχιστο δηλαδή πριν το τίποτα ή το όποιο ον ζει εκτός κοινωνίας...

Αλλά τόση φασαρία για το τίποτα; για μιαν έννοια - καταναλωτής - που τα χωράει όλα; απ' τον γιάπη και τον κυβερνητικό προπαγανδιστή ως τον άνεργο και τον γεωργό - πολύ βολική βαβούρα, θα παρέλθει, θα πάμε παρακάτω, αύριο θα ψωνίσουμε, ο καθείς κατά το έχειν του - και την αγοραστική του δύναμη...

Καταναλωτής (μόνον) μπορεί να 'ναι ένα τσόκαρο μπροστά σε μια βιτρίνα, αλλά όχι ένας πολίτης! Και οι "ενώσεις καταναλωτών", ας πούμε, δεν προσφέρουν τίποτα; Πολύ λιγότερα από τα ισχυρά συνδικάτα, τα ισχυρά κόμματα και την πολιτική - εκτός αν η τελευταία έχει καταντήσει ο τζουτζές των εταιρειών!

Ο καταναλωτής (μόνον) είναι η συνεχής αφαίρεση όλων των ιδιοτήτων του πολίτη, ένα άθυρμα δηλαδή ικανό (μόνον) να αποενοχοποιεί τους δυνάστες του (ή να τη βρίσκει - αν είναι πλούσιο, με τη βολική βλακεία του)...».