ΑΠΟ ΜΕΡΑ ΣΕ ΜΕΡΑ | ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ

Το εθνικό ... αχτίφ

Γρηγοριάδης Κώστας

Είναι γνωστό δεκαετίες τώρα ότι η αμερικάνικη πρεσβεία, άλλες πρεσβείες, έχουν άμεση παρέμβαση στα πολιτικά πράγματα της χώρας. Πολλές φορές έχουν καταγγελθεί και ο ελληνικός λαός έχει κινητοποιηθεί ενάντια στις κάθε είδους επεμβάσεις. Μερικές φορές ξεπερνούν, όμως, τα όρια. Οσα είδαν το φως της δημοσιότητας για τη σύσκεψη στην πρεσβευτική κατοικία του κ. Μίλερ, ξεπερνούν και την πιο οργιώδη φαντασία. Φανταστείτε, λοιπόν, τους διπλωμάτες και συμβούλους του Ελληνα υπουργού Εξωτερικών, τους χειριστές των ευαίσθητων εθνικών θεμάτων, του Αιγαίου, της υφαλοκρηπίδας, του Κυπριακού και, γενικώς, των ελληνοτουρκικών σχέσεων, να μπαίνουν στην οικία του Αμερικάνου πρέσβη το πρωί και να βγαίνουν το μεσημέρι, αφού συμμετείχαν σε αλλεπάλληλες συσκέψεις και αχτίφ. Παραμονή της έλευσης Κληρίδη στην Αθήνα, παραμονή της απόφασης του Εθνικού Συμβουλίου της Κύπρου για το «σχέδιο Ανάν», παραμονή της έλευσης Ερντογάν, Παρασκευή πρωί, πάνω από δέκα παράγοντες του υπουργείου Εξωτερικών είχαν «αχτίφ» με Αμερικάνους αρμοδίους στο σπίτι του Μίλερ!!!

Οποία εθνική υπερηφάνεια...

Πριν τρία χρόνια...

Η ένταξη της Κύπρου στην ΕΕ είναι απολύτως αποδεσμευμένη από την πολιτική επίλυση του Κυπριακού. Και όχι μόνον αυτό. Στην περίπτωση, που συντελεστεί η ένταξη, πριν την επίλυση, τότε η πρώτη - μια και τυπικά θα αφορά την Κυπριακή Δημοκρατία ολόκληρη - θα έρθει αρωγός στη θετική αντιμετώπιση της δεύτερης. Αυτά μας έλεγαν οι κυβερνώντες και οι κάθε λογής οπαδοί των «ευρω-μονοδρόμων», σείοντας τη διαβόητη απόφαση της Συνόδου Κορυφής του Ελσίνκι, ως αδιαμφισβήτητη απόδειξη. Τι κι αν το ΚΚΕ υπογράμμιζε τότε - όπως, πολύ εύστοχα θύμισε αυτές τις μέρες η Αλ. Παπαρήγα - ότι «με τις αποφάσεις του Ελσίνκι ενταφιάζεται η υπόθεση του Κυπριακού»; Τι κι αν φώναζε ότι, όσο περισσότερο εγκλωβίζεται το Κυπριακό στα γρανάζια του ΝΑΤΟ και της ΕΕ, τόσο περισσότερο υποβαθμίζεται ο διεθνής χαρακτήρας και το περιεχόμενο του προβλήματος, τόσο περισσότερο μεγαλώνουν οι, έτσι κι αλλιώς, μεγάλοι και σοβαροί κίνδυνοι για επώδυνες και πολλαπλά επιζήμιες εξελίξεις;

Τότε, πριν τρία χρόνια, χαμογελούσαν όλοι τους συγκαταβατικά και ειρωνικά. Το «δογματικά αντιευρωπαϊκό ΚΚΕ βλέπει παντού κινδύνους και φαντάσματα», έλεγαν και, αμέσως μετά, αράδιαζαν τις δημοκρατικές αρχές της ΕΕ, τα κοινοτικά κεκτημένα και την προσήλωση της Κοινότητας στην υπεράσπιση των ανθρωπίνων ελευθεριών και δικαιωμάτων...

... και σήμερα

Τώρα, μετά τα τελεσίγραφα του Κ. Ανάν, όλοι οι προαναφερόμενοι, με πρώτους τους κυβερνώντες, πιέζουν πολύμορφα τους Ελληνοκύπριους να συμφωνήσουν με το απαράδεκτο «σχέδιο Ανάν», μέχρι τις 12 Δεκέμβρη. Δηλαδή, μέχρι την παραμονή της Συνόδου Κορυφής της Κοπεγχάγης, όπου θα παρθούν οι αποφάσεις για τη διεύρυνση της ΕΕ. Κι όχι μόνον αυτό, αλλά μερικοί μερικοί σημειώνουν με νόημα: Εάν δεν υπάρξει συμφωνία, τότε, στην καλύτερη περίπτωση, θα ενταχθεί ουσιαστικά στην ΕΕ το ελεύθερο νότιο τμήμα της Κύπρου. Δηλαδή, θα γίνει ένα ακόμη βήμα στην οριστικοποίηση των τετελεσμένων. Χώρια, που μπορεί να έχουμε αντιδράσεις από την πλευρά της Τουρκίας και του Ντενκτάς...

Με άλλα λόγια, εκβιάζουν ωμά τους Κύπριους, θέτοντάς τους μπροστά στο δίλημμα, είτε της «ευρω-διχοτόμησης», είτε της νομιμοποίησης των τετελεσμένων και της «συγκεκαλυμμένης διχοτόμησης» του «σχεδίου Ανάν». Και, βέβαια, κανένας τους δε θέλει να θυμηθεί τι έλεγε το ΚΚΕ, πριν τρία χρόνια. Κανένας τους δε βλέπει τις τεράστιες ευθύνες, που έχουν, για τις σημερινές εξελίξεις. Οι μονόδρομοι να 'ναι καλά...

Περί «εθνικισμού» ο λόγος

Οι τελευταίες εξελίξεις στο Κυπριακό έδωσαν, καθώς φαίνεται, μιαν ακόμα αφορμή για την εκδήλωση της αντικομμουνιστικής εμπάθειας διαφόρων γνωστών και μη εξαιρετέων. Από την ειδησεογραφία της χτεσινής μέρας, αλιεύσαμε τρεις δηλώσεις. Του Ν. Κωνσταντόπουλου (αναφερόμενος σε όσους αριστερούς κατακρίνουν το «σχέδιο Ανάν»): «Η εθνικοφροσύνη και η πατριδοκαπηλία ποτέ δεν είχαν σχέση με την αριστερά»! Του Λ. Κύρκου (ειδικά για το ΚΚΕ): «Τείνει να ευθυγραμμιστεί με ακραίους εθνικιστικούς κύκλους, στους οποίους πρωτοστατεί η "Χρυσή Αυγή"...»! Του Μ. Κωστόπουλου: «Η ανάδειξη ζητημάτων από μέρους της ηγεσίας του ΚΚΕ, στα οποία υπάρχουν διαφορετικές προσεγγίσεις, π.χ. Κυπριακό, συνιστά επιλογή απόρριψης της συνεργασίας της αριστεράς»(!) ενώ και η Κίνησή του έχει μιλήσει για «υπερπατριωτικές κραυγές»...

Φυσικά, όλοι αυτοί πολύ καλά γνωρίζουν ότι ΚΚΕ, εθνικοφροσύνη και πατριδοκαπηλία δε συμβιβάζονται. Ολα αυτά δεν έχουν σχέση με το ΚΚΕ κι αυτό δεν επιδέχεται καμιάς αμφισβήτησης, όχι γιατί το θέλουμε εμείς, αλλά γιατί το αποδεικνύουν οι ίδιες οι θέσεις του, η συνέπειά του και η αγωνιστική πορεία του. Είναι η πράξη που απαντά και στα όσα φαιδρά ισχυρίζεται ο Λ. Κύρκος. Το ΚΚΕ απέρριψε το «σχέδιο Ανάν», εκτιμώντας πως ούτε δίκαιη - βιώσιμη λύση του Κυπριακού προκρίνει, ούτε τα συμφέροντα των λαών της Κύπρου (Ελληνοκυπρίων και Τουρκοκυπρίων) προασπίζει. Αν αυτό ισούται με εθνικισμό, τότε ο κ. Κύρκος και οι ΣΥΝ αυτώ έχουν μπερδέψει τα χτένια με τα γένια... Δεν πειράζει. Ούτε η πρώτη, ούτε η τελευταία φορά είναι.

Το ΚΚΕ ήταν, είναι και θα είναι κόμμα βαθιά πατριωτικό και διεθνιστικό, που είναι δύο όψεις του ίδιου νομίσματος. Από αυτές του τις αρχές δεν υποχώρησε ποτέ, τις περιφρούρησε ως κόρη οφθαλμού, πληρώνοντας πολλές φορές βαρύ τίμημα. Είναι, όμως, φυσικό αυτοί, που σήμερα συγχέουν τον κοσμοπολιτισμό του κεφαλαίου με το γνήσιο διεθνισμό, τον ενδοτισμό με την πατριωτική σύνεση, να εξισώνουν τις θέσεις του ΚΚΕ με «εθνικισμό». Είναι, άλλωστε, αυτοί οι ίδιοι, που προ δεκαετίας για το ζήτημα της Μακεδονίας έστηναν στον τοίχο το ΚΚΕ, με την κατηγορία της «εθνοπροδοσίας». Κατά περίπτωση και κατά το δοκούν ερμηνεύουν τις θέσεις του, με μόνο στόχο να το χτυπήσουν όσο σκληρότερα μπορούν. Και, οπωσδήποτε, στέκονται πάντα πρόθυμοι στο πλευρό του κεφαλαίου και των (κοσμοπολίτικων σήμερα) επιταγών και αναγκών του.

Αν κάποιοι θεωρούν ότι οι εκχωρήσεις και οι υποχωρήσεις στον ιμπεριαλισμό, η μη βιώσιμη λύση για το Κυπριακό, η υπεράσπιση του σημερινού ΟΗΕ, της Ευρωπαϊκής Ενωσης, του ΝΑΤΟ, του ευρωστρατού, όλων αυτών των «διεθνών θεσμών», όπως τους αποκαλεί ο πολιτικός χώρος τους, συνιστούν καλή υπηρεσία στην πατρίδα και τα λαϊκά συμφέροντα, στα συμφέροντα των λαών της περιοχής, αν πιστεύουν ότι αυτό αποτελεί πατριωτική και διεθνιστική στάση, με γεια τους με χαρά τους. Να είναι σίγουροι ότι η προσφορά τους θα εκτιμηθεί δεόντως και από τους ντόπιους κοσμοπολίτες του κεφαλαίου και από τα διεθνή «θεσμικά» όργανά τους.

Ο πατριωτισμός και ο διεθνισμός του ΚΚΕ δεν έχει ανάγκη τα δικά τους πιστοποιητικά γνησιότητας. Τιμή για το ΚΚΕ και επιβεβαίωση της ορθότητας των θέσεών του είναι και η λυσσασμένη επίθεση από τους εν λόγω γυρολόγους της ιδεολογικής εξαχρείωσης...

Β. ΝΙΕΡΡΗ

Πολλά λεφτά μοιράζουν...

Πολλά λεφτά μοιράζει στους μικρομεσαίους η προχτεσινή «Ελευθεροτυπία» για λογαριασμό της κυβέρνησης. Οπως γράφει η εφημερίδα, «οι μικρομεσαίοι θα επιχορηγηθούν με 3,1 δισ. ευρώ από το πρόγραμμα "Ανταγωνιστικότητα" και με 600 εκατ. ευρώ από τα περιφερειακά προγράμματα του Γ` ΚΠΣ». Οχι τίποτα άλλο, αλλά θα τα διαβάσουν οι μικρομεσαίοι - που ζουν κάτω από το ζυγό της απελευθερωμένης ασυδοσίας κυβέρνησης και πολυεθνικών - και θα τρέξουν με καλάθια ανά χείρας να μαζέψουν ευρώ...

Φυσικά, η αλήθεια είναι λίγο διαφορετική. Το πρόγραμμα «Ανταγωνιστικότητα» προβλέπει για την περίοδο 2000 - 2006 συνολική δαπάνη (κοινοτική και εθνική συμμετοχή) 3,2 δισ. ευρώ και αφορά, βέβαια, τη βιομηχανία. Από τους μεγάλους επιχειρηματίες προβλέπεται να ...αναλωθεί. Οι μικρομεσαίοι συμμετέχουν σαν φτωχοί συγγενείς. Ετσι το πρόγραμμα για τις μεταποιητικές μικρομεσαίες επιχειρήσεις, ύψους μόλις 170 εκατ. ευρώ, ενώ θα έπρεπε να προκηρυχθεί τον προηγούμενο Σεπτέμβρη, έχει μπλέξει στα γρανάζια της ...γραφειοκρατίας και Κύριος οίδε πότε θα προκηρυχτεί. Αλλά και αυτό ακόμα πρόκειται να το ροκανίσουν μεγάλες επιχειρήσεις, δεδομένου ότι προβλέπεται συμμετοχή επιχειρήσεων που απασχολούν μέχρι και 49 άτομα! Αλλά επιχειρήσεις στην Ελλάδα με 49 άτομα, μόνο μικρομεσαίες δεν είναι...

Κυβερνητικά ανέκδοτα

Παπαγεωργίου Βασίλης

ΕΝΙΣΧΥΣΗ της ανταγωνιστικότητας χωρίς απορύθμιση των εργασιακών σχέσεων. Το χτεσινό «σλόγκαν» του Κώστα Σημίτη στο Εθνικό Συμβούλιο Ανταγωνιστικότητας, το οποίο, βέβαια, μόνον ως επιτυχημένο ...ανέκδοτο μπορεί να εκληφθεί.

Αλλωστε, ελάχιστα περισσότερα μπορεί να κάνει ακόμα το ΠΑΣΟΚ, ώστε να «απορυθμίσει» περισσότερο τις εργασιακές σχέσεις. Τη μερική απασχόληση τη θεσμοθέτησε, την Κοινωνική Ασφάλιση την «τακτοποίησε», τις αντιδημοκρατικές πρακτικές στους χώρους δουλιάς τις προστατεύει με το παραπάνω.

Τελικά, ναι, με τους εκσυγχρονιστές στην κυβέρνηση, αυτή η χώρα μπορεί να γίνει εξαιρετικά ανταγωνιστική στην ...εκμετάλλευση.

ΚΑΘΕ, μα κάθε φορά, που προκύπτει ένα σοβαρό θέμα εξωτερικής πολιτικής, όπως τώρα το Κυπριακό, παθαίνει και ο Συνασπισμός την ...εμμονή του. Παρατηρημένο την τελευταία δεκαετία. Δεν είναι άλλη, φυσικά, από τη «Σύγκληση του Συμβουλίου Πολιτικών Αρχηγών».

Αν νομίζετε ότι οι 5 φορές που έχει επαναλάβει το αίτημα ο Νίκος Κωνσταντόπουλος είναι αρκετές, κάνετε λάθος. Είναι βέβαιο πως το επόμενο διάστημα θα το ζητάει ...τρεις φορές την εβδομάδα.

Κι όταν εμμένει με αυτόν τον έντονο τρόπο κανείς στο συγκεκριμένο αίτημα, αναγορεύοντάς το σε πανάκεια, τότε προκύπτει το ερώτημα τι είδους μερίδιο θέλει και από τι, αλλά και ότι δεν έχει τι άλλο να πει, καθότι ...ΣΥΝαινεί.

ΣΤΟ ΜΕΤΑΞΥ στην ...αμφισβήτηση των δεδομένων του Ελσίνκι φαίνεται πως εστιάζουν την κριτική τους πολλά στελέχη της Νέας Δημοκρατίας και όλα δείχνουν πως προς τα εκεί θα κινηθεί η αντιπολιτευτική τακτική του κόμματος. Πάντα, φυσικά, σε κλίμα «εθνικής ενότητας».

Αραγε, τώρα ανακάλυψαν στη Ρηγίλλης πως στον πλανήτη των συμφερόντων των ισχυρών, του ενδοευρωπαϊκού ανταγωνισμού και των σχέσεων ΗΠΑ - Ευρωπαϊκής Ενωσης δεν υπάρχουν «δεδομένα διασκέψεων»;

Γρηγοριάδης Κώστας

Το παράδειγμα των επαφών Βρετανίας - Τουρκίας για τον Ευρωστρατό (που παρεμπιπτόντως επηρεάζεται επίσης από τις εξελίξεις στο Κυπριακό) δεν τους έπεισε, ώστε οι κυβερνώντες να σταματήσουν τις θριαμβολογίες και οι υπόλοιποι τις κάθε λογής αυταπάτες;

Τάζουν πάλι στη Θεσσαλία

Σε «κέντρο καινοτομικών δράσεων» στη Νοτιοανατολική Μεσόγειο υπόσχεται να μετατρέψει τη Θεσσαλία η κυβέρνηση! Το διαμηνύει, μέσω του Περιφερειάρχη Γ. Καρατζιώτη, ο υπουργός Οικονομίας και Οικονομικών, Ν. Χριστοδουλάκης, ισχυριζόμενος ότι στόχος είναι ν' αναπτυχθεί η επιχειρηματική ανταγωνιστικότητα και να αυξηθεί η απασχόληση στη Θεσσαλία. Το «όχημα» μέσω του οποίου θα γίνουν όλα αυτά είναι το πρόγραμμα INVENT, το οποίο επικεντρώνεται στην ανάπτυξη καινοτόμων προϊόντων είτε από καινούριες, είτε από υπάρχουσες επιχειρήσεις.

Καλές οι επιχειρηματικές καινοτομίες, δε λέμε - αν πρόκειται για καινοτομίες κι όχι για μια ακόμα «βιομηχανία» εξυπηρέτησης ημετέρων και ταΐσματος «τρωκτικών» - αλλά μ' αυτές δεν πρόκειται να λυθούν τα προβλήματα της Θεσσαλίας που σχετίζονται με τη στρεβλή ανάπτυξη, την παραγωγική υποβάθμιση και την ανεργία. Οσο θα απαγορεύεται στους αγρότες να παράγουν όσο μπορούν κι όσο δε θα κατασκευάζονται τα μεγάλα κι αναγκαία έργα υποδομής και παραγωγής, αυτά τα προβλήματα όχι μόνο δε θα λύνονται, αλλά θα οξύνονται περισσότερο...

Φώτης, ο «πετυχημένος»

Αν τα κυβερνητικά στελέχη κρίνονταν από το πόσα συνέδρια, ημερίδες και άλλες εκδηλώσεις, με περιεχόμενο θέματα που σχετίζονται με τους τομείς κυβερνητικής ευθύνης τους, πραγματοποιούνται στον τόπο όπου πολιτεύονται, τότε ο Λαρισαίος υφυπουργός Γεωργίας, Φώτης Χατζημιχάλης, θα ήταν από τους πιο επιτυχημένους. Διότι στη Λάρισα - αλλά και στο χωριό του συγκεκριμένου υφυπουργού, το Λιβάδι Ελασσόνας - εκδηλώσεις μ'αυτό ή και με ανάλογο περιεχόμενο διοργανώνονται συνεχώς τα τελευταία χρόνια. Πότε για τα δάση και τ' αγρίμια, πότε για τα ζώα, τα ψάρια και τα πτηνά, πότε για το γάλα, τη φέτα και το γιαούρτι, πότε για τη βιολογική κτηνοτροφία, πότε για τον αγροτοτουρισμό και τις περιβαλλοντικές παρεμβάσεις κ.ο.κ.

Καλά, δε λέμε, τα συνέδρια και οι ημερίδες, αλλά έτσι δε λύνονται τα μεγάλα προβλήματα του αγροτικού κόσμου, που «σκούζει από τα πλευρά», δεχόμενος τις καταστροφικές συνέπειες της αντιαγροτικής πολιτικής της κυβέρνησης και της ΕΕ, την οποία και συνδιαχειρίζεται ο Φ. Χατζημιχάλης, ως μέλος του «θλιβερού τρίου» του υπουργείου Γεωργίας...

Τα σεμινάρια...

Δυστυχώς, δεν έχουμε τις χίλιες λέξεις για να περιγράψουμε την εικόνα με βάση όσα έχουν δει το φως της δημοσιότητας: Τους υπαλλήλους έξω από την πόρτα της οικίας του Αμερικανού πρεσβευτή. Οχι όποιους κι όποιους υπαλλήλους, μα στελέχη του ελληνικού υπουργείου Εξωτερικών και κάποιους από τους συμβούλους του Γ. Παπανδρέου. Ολοι τους εντεταλμένοι στο χειρισμό «λεπτών» ζητημάτων της εξωτερικής πολιτικής της χώρας, όπως το Κυπριακό. Μεσημέρι της περασμένης Παρασκευής βγαίνουν από τη σιδερόφραχτη πρεσβευτική κατοικία.

Διπλωμάτες, θα πει κανείς. Αυτή είναι η δουλιά τους. Να έχουν και να διατηρούν σχέσεις, να ενημερώνονται, να επηρεάζουν. Ομως δεν μπορούμε να πιστέψουμε ότι μια ντουζίνα «χειριστές» καυτών ζητημάτων της ελληνικής εξωτερικής πολιτικής βρέθηκε στην αμερικανική πρεσβεία, τη δεδομένη μάλιστα χρονική στιγμή, για να επηρεάσει και να πιέσει τον Αμερικανό πρεσβευτή. Αντίθετα, είναι φανερό ότι η συγκεκριμένη ομάδα διπλωματών κλήθηκε για να πάρει οδηγίες και μάλιστα πολύ συγκεκριμένες. Στην κόψη του ξυραφιού το Κυπριακό, ανοιχτό το παιχνίδι στο Αιγαίο, πιέσεις για τον ευρωστρατό.

Η περίοδος που διανύουμε, είναι φανερό, απαιτεί πολύ προσεκτικούς χειρισμούς. Οι γενικές γραμμές και οι κατευθύνσεις, που έτσι κι αλλιώς δίδονται απ' ευθείας κατά τις συνηθισμένες και πολλές επαφές του ίδιου του υπουργού με κορυφαία στελέχη της αμερικανικής διοίκησης, πρέπει να εξειδικευτούν. Να γίνουν απολύτως σαφείς από τους χειριστές. Χρειάζονται λοιπόν «σεμινάρια». Διπλωμάτες, στρατιωτικοί, δημοσιογράφοι, παράγοντες που μπορούν να επηρεάσουν την κοινή γνώμη, περνούν τις πόρτες της αμερικανικής κατοικίας. Κατά μόνας, ή κατά ομάδες για να ενημερωθούν για τις επιδιώξεις της Ουάσιγκτον. Για να πάρουν οδηγίες.

Χρόνια τώρα το ίδιο έργο. Κι αυτοί που έχουν κάθε συμφέρον να θολώνουν τα νερά επαναλαμβάνουν το ίδιο ακριβώς πονηρό ερώτημα: Ποιος κυβερνά αυτόν το τόπο; Μα οι «Πιουριφόι», οι «Μπερνς», οι «Μίλερ». Οι άνθρωποι της «Τζάσμαγκ», μετά τον εμφύλιο. Οι άνθρωποι της CIA και του FBI στην εποχή του «επιτυχημένου» Χρυσοχοΐδη. Αυτοί κυβερνούν, μα όχι μόνοι τους. Εχουν από κοντά το «προσωπικό» τους. Αλλοι πρόθυμοι, άλλοι δεμένοι χειροπόδαρα, όλοι μαζί πάντως, βάζουν «ένα χεράκι». Χωρίς αυτούς, δε θα ήταν απλή υπόθεση η διοίκηση της αποικίας. Χωρίς αυτούς οι ανθύπατοι δε θα κυκλοφορούσαν με το αγέρωχο ύφος τους, δίνοντας εντολές στα υπουργεία της χώρας. Η υποτέλεια, σε τελική ανάλυση, τρέφεται και από τους συμμετέχοντες σε αυτά τα αμερικανικά σεμινάρια. Χωρίς τους «ηρακλείς» της υποτέλειας, τι θα ήταν άραγε η αμερικανική πρεσβεία πέρα από ένα κακόγουστο κτίριο οικοδομημένο σε καταπατημένο οικόπεδο;

Οι απορίες...

Παπαγεωργίου Βασίλης

Την κατάπληξή του εξέφρασε ο Ν. Κωνσταντόπουλος μιλώντας στην ΚΠΕ του κόμματός του για το ότι η ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ Αλ. Παπαρήγα εξέφρασε την κατηγορηματική άρνησή της στο σχέδιο Ανάν και ζήτησε τη διεθνοποίηση του Κυπριακού. Αναρωτήθηκε μάλιστα «το σχέδιο του ΓΓ του ΟΗΕ, έχει το πράσινο φως του ΣΑ και γίνεται δεκτό και από την ΕΕ. Ποια διεθνοποίηση έχει άραγε υπόψη της η κ. Παπαρήγα; Κάποιου άλλου πλανήτη ίσως. Ομως στον πλανήτη Γη έξω από τον ΟΗΕ και την ΕΕ άλλος διεθνής θεσμός δεν υπάρχει»... Και λίγο αργότερα συμπλήρωσε ότι στο Κυπριακό κρίνεται η συνέπεια της Αριστεράς στο διεθνισμό, στον αντιεθνικισμό κ.ο.κ..

Για όσους όμως ο «διεθνισμός» αρχίζει και τελειώνει στους «σημερινούς διεθνείς θεσμούς» και, συγκεκριμένα στην Ευρωπαϊκή Ενωση και το Συμβούλιο Ασφαλείας του ΟΗΕ, τότε είναι φυσικό να έχουν ερωτηματικά, σχετικά με το πώς εννοεί το ΚΚΕ τον διεθνισμό και τη διεθνοποίηση του Κυπριακού. Οπως είναι φυσικό, να μην μπορούν να κατανοήσουν ότι οι σχέσεις του ΚΚΕ με τον εθνικισμό, είναι μόνον ασύμπτωτες και εχθρικές, όπως συμβαίνει οκτώ και πλέον δεκαετίες τώρα.

Τότε και τώρα...

«Η κυβέρνηση μας διαβεβαίωνε σε όλους τους τόνους ότι δεν πρόκειται να υπάρξει σύνδεση της ένταξης της Κύπρου στην ΕΕ με την επίλυση του πολιτικού προβλήματος και έφτασε μέχρι του σημείου να υποτιμά την ικανότητά μας να διαβάζουμε τα κείμενα των Συνόδων Κορυφής και να κατανοούμε το νόημά τους. Σήμερα όμως αποδεικνύεται ότι σωστά διαβάζαμε και σωστά κατανοούσαμε και ότι η ίδια δεν ήταν ειλικρινής και ότι δεν ακολούθησε το συνετό δρόμο προκειμένου να πετύχουμε τα καλύτερα για το εθνικό συμφέρον αποτελέσματα». Από την εισήγηση του Ν. Κωνσταντόπουλου στη συνεδρίαση της ΚΠΕ, το Σάββατο 16/11/2002.

«Με βάση όλα τα δεδομένα και τις εναλλακτικές δυνατότητες που ως χώρα είχαμε στη συγκεκριμένη σύνοδο, η εξέλιξη παρ' όλα τα προβλήματα είναι κατ' αρχήν θετική». Δήλωση του Ν. Κωνσταντόπουλου για τα αποτελέσματα της Συνόδου Κορυφής του Ελσίνκι, που έγινε στις 15/12/1999.

Τα συμπεράσματα δικά σας...

Οι υποταγμένοι

-- Διχοτομείται

το νησί,

κόβεται αισχρά

στη μέση

και λέτε

πως το σχέδιο

του Κόφι

σας αρέσει;

* * *

-- Και επειδή