Η ένταξη της Κύπρου στην ΕΕ είναι απολύτως αποδεσμευμένη από την πολιτική επίλυση του Κυπριακού. Και όχι μόνον αυτό. Στην περίπτωση, που συντελεστεί η ένταξη, πριν την επίλυση, τότε η πρώτη - μια και τυπικά θα αφορά την Κυπριακή Δημοκρατία ολόκληρη - θα έρθει αρωγός στη θετική αντιμετώπιση της δεύτερης. Αυτά μας έλεγαν οι κυβερνώντες και οι κάθε λογής οπαδοί των «ευρω-μονοδρόμων», σείοντας τη διαβόητη απόφαση της Συνόδου Κορυφής του Ελσίνκι, ως αδιαμφισβήτητη απόδειξη. Τι κι αν το ΚΚΕ υπογράμμιζε τότε - όπως, πολύ εύστοχα θύμισε αυτές τις μέρες η Αλ. Παπαρήγα - ότι «με τις αποφάσεις του Ελσίνκι ενταφιάζεται η υπόθεση του Κυπριακού»; Τι κι αν φώναζε ότι, όσο περισσότερο εγκλωβίζεται το Κυπριακό στα γρανάζια του ΝΑΤΟ και της ΕΕ, τόσο περισσότερο υποβαθμίζεται ο διεθνής χαρακτήρας και το περιεχόμενο του προβλήματος, τόσο περισσότερο μεγαλώνουν οι, έτσι κι αλλιώς, μεγάλοι και σοβαροί κίνδυνοι για επώδυνες και πολλαπλά επιζήμιες εξελίξεις;

Τότε, πριν τρία χρόνια, χαμογελούσαν όλοι τους συγκαταβατικά και ειρωνικά. Το «δογματικά αντιευρωπαϊκό ΚΚΕ βλέπει παντού κινδύνους και φαντάσματα», έλεγαν και, αμέσως μετά, αράδιαζαν τις δημοκρατικές αρχές της ΕΕ, τα κοινοτικά κεκτημένα και την προσήλωση της Κοινότητας στην υπεράσπιση των ανθρωπίνων ελευθεριών και δικαιωμάτων...