Εξαιρετικά αποκαλυπτική για τη στάση της κυβέρνησης της Γερμανίας στην ένταξη της Κύπρου στην ΕΕ σε συνδυασμό με «σχέδιο Ανάν» είναι η σχετική εισήγηση του υπουργείου Εξωτερικών. Ούτε λίγο ούτε πολύ η γερμανική διπλωματία ζητά να ασκηθούν πιέσεις... στην ελληνοκυπριακή πλευρά ενόψει της Κοπεγχάγης, παρόλο που εκτιμά ότι το «σχέδιο Ανάν» «ικανοποιεί σε μεγάλο βαθμό τις θέσεις της τουρκοκυπριακής πλευράς»!

Οπως αναφέρει ο ανταποκριτής του ΑΠΕ από το Βερολίνο, η γερμανική διπλωματία κινείται και θα κινηθεί μέχρι τη Σύνοδο Κορυφής της Κοπεγχάγης βάσει μιας εισήγησης - οδηγού που εκπονήθηκε την περασμένη εβδομάδα από την ομάδα διαχείρισης κρίσης για την Κύπρο (Κυπριακό και ένταξη στην ΕΕ), η οποία έχει συγκροτηθεί στο γερμανικό υπουργείο Εξωτερικών από το καλοκαίρι, υπό τον πρώην πρέσβη στη Λευκωσία και ειδικό εντεταλμένο της γερμανικής κυβέρνησης για το Κυπριακό, Πέτερ Βίτιχ.

Στις βασικές «οδηγίες» της έκθεσης - στην πραγματικότητα πρόκειται για προτάσεις προς την πολιτική ηγεσία του υπουργείου - συγκαταλέγονται οι εξής:

1. Δε χρειάζεται καμία δημόσια τοποθέτηση επί της ουσίας των προτάσεων Ανάν.

2. Με δεδομένο ότι ο επιδιωκόμενος στόχος είναι να επιτευχθεί πράγματι μέχρι την Κοπεγχάγη η υπογραφή της «βασικής συμφωνίας», «εξακολουθεί ως εκ τούτου να είναι αναγκαία η άσκηση πίεσης επί της ελληνοκυπριακής πλευράς», με τη βοήθεια της φόρμουλας του Ελσίνκι και συγκεκριμένα με τη χρησιμοποίηση της γνωστής «ουράς» (παράγραφος 9β) στην απόφαση που αποσυνδέει την ένταξη της Κύπρου από την προϋπόθεση της επίλυσης του πολιτικού προβλήματος, σύμφωνα με την οποία για την τελική απόφαση θα ληφθούν υπόψη «όλοι οι σημαντικοί παράγοντες». «Αλλιώς - σημειώνεται - υπάρχει ο κίνδυνος να ακολουθηθεί από ελληνοκυπριακής πλευράς μία παρελκυστική τακτική»(!), προκειμένου να παρακαμφθεί το ορόσημο της Κοπεγχάγης.

3. Συστήνεται «αυτοσυγκράτηση» έναντι των ελληνικών «προσπαθειών προσεταιρισμού» των Ευρωπαίων εταίρων, όπως αυτές καταγράφηκαν από τις δηλώσεις του πρωθυπουργού Κ. Σημίτη στη συνάντησή του με τον καγκελάριο Γκέρχαρντ Σρέντερ (στις 8 Νοέμβρη, στο Βερολίνο) και στην επιστολή (με ημερομηνία 11 Νοέμβρη) που απηύθυνε προς τους ομολόγους του ο υπουργός Εξωτερικών Γ. Παπανδρέου.

4. Η υποστήριξη της πρωτοβουλίας που ανέλαβε ο ΓΓ των Ηνωμένων Εθνών δεν πρέπει να συνεπάγεται και την αναφορά σε επιμέρους σημεία των προτάσεών του.

Η αξιολόγηση του «σχεδίου Ανάν» συμπυκνώνεται στο σχετικό έγγραφο με τη διατύπωση «γνήσια ευκαιρία λύσης του Κυπριακού σε συνδυασμό με την ένταξη της Κύπρου στην ΕΕ, αλλά με υψηλούς κινδύνους στην περίπτωση αποτυχίας...». Το «σχέδιο Ανάν» - σύμφωνα πάντα με την αξιολόγηση των Γερμανών διπλωματών - «προσπαθεί με επιδεξιότητα να τηρήσει ίσες αποστάσεις και να αποφύγει τους σκοπέλους στα επίμαχα προβλήματα του καθεστώτος, της κυριαρχίας και της αναγνώρισης, απαιτεί και από τις δύο πλευρές οδυνηρές παραχωρήσεις και, συνολικά, ικανοποιεί σε μεγάλο βαθμό τις θέσεις της τουρκοκυπριακής πλευράς...».

Αναφορικά με το τι προσφέρει το σχέδιο λύσης προς τις διάφορες πλευρές η έκθεση σημειώνει ότι η Τουρκία προσπορίζεται ορισμένες «σημαντικές διασφαλίσεις», όπως π.χ. την παράταση ισχύος των συμφωνιών εγγυήσεως, τη δέσμευση υποστήριξης της τουρκικής υποψηφιότητας για ένταξη στην ΕΕ, καθώς και την ικανοποίηση - αναφορικά με την Ευρωπαϊκή Πολιτική Ασφάλειας και Αμυνας και τον λεγόμενο ευρωστρατό - ότι η Κύπρος δε θα μπορεί να χρησιμοποιηθεί για διεθνείς στρατιωτικές επιχειρήσεις χωρίς τη σύμφωνη γνώμη τόσο της Ελλάδας όσο και της Τουρκίας.

Μεταξύ των πλέον ενδιαφερόντων σημείων της έκθεσης είναι ότι η υποβολή του σχεδίου λύσης από τον ΓΓ των Ηνωμένων Εθνών αποδίδεται στην «ενθάρρυνση, αν όχι στην άσκηση πίεσης από την πλευρά των ΗΠΑ και της Βρετανίας», καθώς και η «αυτονόητη επισήμανση» ότι μπορεί μεν ο Ανάν για το σχέδιό του να μη χρησιμοποιεί τον όρο «ή δεχτείτε το ή απορρίψτε το», αλλά ότι η δομή του σχεδίου και το χρονοδιάγραμμα που το συνοδεύει οδηγούν σε αυτό και «δημιουργούν μία ισχυρή πίεση για την εξεύρεση λύσης».