Δευτέρα 24 Μάρτη 2003
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Τέσσερα χρόνια πριν

Γρηγοριάδης Κώστας

Τέσσερα χρόνια κλείνουν σήμερα από τις 24 του Μάρτη 1999. Τέσσερα χρόνια από τη μέρα, που ξεκίνησαν οι αεροπορικοί βομβαρδισμοί του ΝΑΤΟ ενάντια στη Γιουγκοσλαβία. Τότε, «κακός» ήταν ο Μιλόσεβιτς και στόχος η «αποτροπή μιας ανθρωπιστικής καταστροφής». Το τι έγινε, το γνωρίζουν όλοι, καθώς τα αμερικανικά, βρετανικά, γαλλικά, γερμανικά και ιταλικά πολεμικά αεροπλάνα βομβάρδιζαν ανηλεώς τη γειτονική μας χώρα, σκορπίζοντας το θάνατο και την καταστροφή.

Πολλές είναι οι ομοιότητες εκείνου και του σημερινού πολέμου. Και δεν μπορούσε να είναι διαφορετικά, αφού και οι δυο είναι πόλεμοι ιμπεριαλιστικοί. Υπάρχουν, όμως, και διαφορές. Το ιμπεριαλιστικό στρατόπεδο, που ενωμένο βομβάρδιζε ανηλεώς και επί μήνες τη Γιουγκοσλαβία, πριν τέσσερα χρόνια, εμφανίζεται σήμερα διασπασμένο, καθώς οι μεταξύ τους αντιθέσεις οξύνθηκαν ακόμη περισσότερο. Η μεγάλη διαφορά, όμως, απ' εκείνες τις συνθήκες είναι το ελπιδοφόρο γεγονός ενός παγκόσμιου και συνεχώς ενισχυόμενου αντιπολεμικού και φιλειρηνικού κινήματος των λαών, που κάνει σήμερα έντονη την παρουσία του, σε όλες σχεδόν τις χώρες του κόσμου.

Αναστήθηκε ... ο «σκοτωμένος»

Χτες το πρωί, οι βρετανικές υπηρεσίες πληροφοριών βεβαίωναν ότι στον πρώτο «χειρουργικό» βομβαρδισμό, που αποτέλεσε και την απαρχή της εισβολής και είχε, υποτίθεται, στόχο τον Σ. Χουσεΐν και άλλα στελέχη του ιρακινού καθεστώτος, σκοτώθηκε ο αντιπρόεδρος του Ιράκ, στρατηγός Ραμαντάν. Χτες το απόγευμα, ο προαναφερόμενος στρατηγός έκανε δηλώσεις και, μάλιστα, στο αμερικανικό τηλεοπτικό δίκτυο CNN, λέγοντας ότι οι ιρακινές ένοπλες δυνάμεις έχουν συλλάβει αιχμαλώτους Αμερικανούς και Βρετανούς πεζοναύτες.

Τα σχόλια περιττεύουν...

Τι να πει κανείς...

Οι εικόνες που μόλις είδαμε παραβιάζουν τη συνθήκη της Γενεύης για τη μεταχείριση των αιχμαλώτων πολέμου... Αυτά ψέλλισε ο υπουργός Αμυνας των ΗΠΑ, ο αρχιφονιάς Ντ. Ράμσφελντ, χτες το απόγευμα, όταν η τηλεοπτική εικόνα των αιχμαλώτων Αμερικανών πεζοναυτών άρχισε να κάνει το γύρο του κόσμου.

Τι να πει κανείς... Οτι μιλούν για τη συνθήκη της Γενεύης, αυτοί που μόλις προχτές έγραψαν στα παλιά τους παπούτσια το Συμβούλιο Ασφαλείας, τον ΟΗΕ και τις αρχές του, μαζί με το Διεθνές Δίκαιο και ξεκίνησαν έναν παράνομο και άδικο πόλεμο; Αυτοί, που γράφουν στα παλιά τους παπούτσια την αντιπολεμική θέληση των λαών όλου του κόσμου; Αυτοί, που χρησιμοποιούν βόμβες απεπλουτισμένου ουρανίου; Που δοκιμάζουν τα νέα, φονικά οπλικά τους συστήματα, σκοτώνοντας γυναικόπαιδα και αμάχους στο Ιράκ, ενώ, ρίχνουν βόμβες διασποράς, σαν αυτή που σκότωσε προχτές το βράδυ δεκάδες Ιρακινούς Κούρδους, όταν οι διεθνείς συνθήκες απαγορεύουν τη χρήση τους;

Πολλά θα μπορούσαν να ειπωθούν. Ισως, όμως, το πρώτο, που θα 'πρεπε να σκεφθεί, πριν μιλήσει ο αρχιδολοφόνος «Αμυνας» των ΗΠΑ, να ήταν το εξής: Η εμφάνιση των αιχμαλώτων στρατιωτών στις τηλεοπτικές οθόνες μπορεί να αποτελέσει την καθοριστική δικλείδα διασφάλισης της ζωής τους...

Ορισμένα συμπεράσματα

Στην έκτη μέρα βαδίζει, ήδη, ο ιμπεριαλιστικός πόλεμος και δυο συμπεράσματα έχουν γίνει πλέον αδιαμφισβήτητα: Το πρώτο αφορά στην ολοκληρωτική πλέον κατάρριψη της «απελευθερωτικής» ρητορικής των εισβολέων. Οπως όλα δείχνουν κι όπως μεταδίδουν οι πολεμικοί ανταποκριτές, οι στρατιωτικές δυνάμεις των ΗΠΑ, της Μ. Βρετανίας και των υπόλοιπων χωρών της ιμπεριαλιστικής λυκο-συμμαχίας αντιμετωπίζονται ως δυνάμεις εισβολής και, μάλιστα, συναντούν σθεναρότατη αντίσταση. Είναι χαρακτηριστικό το γεγονός πως οι εισβολείς δεν είχαν καταφέρει - μέχρι χτες το βράδυ τουλάχιστον - να καταλάβουν ούτε τη Βασόρα, η οποία απέχει μερικές δεκάδες χιλιόμετρα από τα σύνορα του Κουβέιτ. Και αυτό, παρά την αδιαμφισβήτητη και συντριπτική τεχνολογική υπεροχή και υπεροπλία γενικότερα, που διαθέτουν.

Το δεύτερο αφορά στη στρατιωτική τακτική των εισβολέων. Γίνεται φανερό πως όπου οι χερσαίες δυνάμεις τους συναντούν αντιστάσεις - και δεν είναι καθόλου λίγες οι τελευταίες - είτε παρακάμπτουν τους χώρους αυτούς, είτε βάζουν μπροστά την αεροπορική παντοδυναμία τους και επιχειρούν την κάμψη της αντίστασης, με μαζικούς και φονικούς βομβαρδισμούς. Ουσιαστικά, δηλαδή, σκοτώνουν ψυχρά, μελετημένα και αδυσώπητα και, κυρίως, εκ του ασφαλούς. Γεγονός, το οποίο κάνει ακόμη περισσότερο χεροπιαστή την πραγματική και βαθύτερη ουσία του σύγχρονου ιμπεριαλισμού, όπως και το βαθμό της επικινδυνότητάς του.

Τα σκεπτικά

Παπαγεωργίου Βασίλης

ΠΡΑΓΜΑΤΙ, πρέπει να τα έχουν βρει αρκετά δύσκολα οι Αμερικανο-βρετανοί εισβολείς στο Ιράκ. Αλλιώς, δεν εξηγείται... Μέχρι και μια πρόχειρη έκτακτη συνέντευξη Τύπου οργάνωσε χτες το βράδυ ο Λευκός Οίκος, με ολοφάνερο στόχο την άμβλυνση των καταλυτικών εντυπώσεων, που δημιουργούσαν στην αμερικανική κοινή γνώμη οι τηλεοπτικές εικόνες των αιχμαλώτων Αμερικανών στρατιωτών, οι οποίες εκείνη την ώρα έκαναν τον γύρο του κόσμου.

Ελπίζουμε, να τους φερθούν το ίδιο καλά, όπως φερόμαστε κι εμείς στους Ιρακινούς αιχμαλώτους, είπε ο Τζ. Μπους στους δημοσιογράφους, συμπληρώνοντας, ότι η εισβολή βαδίζει σύμφωνα με τα σχέδια...

Είπε και κάτι άλλο, όμως, που θα πρέπει να το πάρουν πολύ σοβαρά υπόψη τους όσοι Αμερικανοί πολίτες υποστηρίζουν την πολεμόχαρη πολιτική του. Το ίδιο ισχύει και για όσους Βρετανούς υποστηρίζουν τον εξίσου πολεμόχαρο σύμμαχό του.

Είμαστε ακόμη στην αρχή αυτού του πολέμου, σημείωσε ο Τζ. Μπους, και, μάλιστα, το είπε δυο φορές.

Ας καθίσουν, λοιπόν, όσοι Αμερικανοί και Βρετανοί υποστηρίζουν τους αρχηγούς της δολοφονικής και εγκληματικής συμμαχίας κι ας κάνουν τους λογαριασμούς τους.

Οταν, στις πρώτες πέντε μέρες του πολέμου και πριν, ουσιαστικά, γίνουν οι μεγάλες μάχες, αφού το μεγάλο μέρος των ιρακινών Ενόπλων Δυνάμεων βρίσκεται γύρω από τη Βαγδάτη, σκοτώθηκαν ή αιχμαλωτίστηκαν τόσοι πολλοί Αμερικανοί και Βρετανοί στρατιώτες, τότε ποιος θα είναι ο τελικός απολογισμός;

Ας τα σκεφθούν όλ' αυτά. Κι όχι μόνον αυτά.

Το συντελούμενο απάνθρωπο έγκλημα του πολέμου δεν έχει μόνον ανθρώπινα θύματα. Στο βωμό της «αντιτρομοκρατικής» εκστρατείας του Τζ. Μπους και των υπολοίπων συμμάχων του, και, με άλλα λόγια, στο βωμό των συμφερόντων του μεγάλου πολυεθνικού κεφαλαίου, θυσιάζεται η παγκόσμια ειρήνη, το διεθνές δίκαιο, όπως το γνωρίζαμε τα τελευταία πενήντα χρόνια, οι δημοκρατικές ελευθερίες, τα εργασιακά δικαιώματα, κλπ., κλπ.


Γρηγοριάδης Κώστας

Ας τα σκεφτούν κι αυτοί και ο καθένας. Κι ας πράξουν ανάλογα.

Προσβάλλουν το λαό

Για άλλη μια φορά, ακούμε αυτές τις μέρες τη φωνή της «λογικής και σύνεσης» να υψώνεται για να αντιμετωπίσει τις «κραυγές του πλήθους». Στελέχη της κυβέρνησης, αλλά και της Νέας Δημοκρατίας, αντιπαραθέτουν τη «φρονιμάδα» τους με την «αμυαλιά» (χωρίς να το λένε ακριβώς έτσι) των εκατοντάδων χιλιάδων διαδηλωτών, οι οποίοι καταδικάζουν τον πόλεμο και απαιτούν την άμεση απεμπλοκή της χώρας απ' αυτόν.

Ούτε λίγο, ούτε πολύ, όμως, θέλουν να πουν: Ας φωνάζει ο κόσμος κατά του πολέμου, ας ζητάει να κλείσει η βάση της Σούδας, ας απαιτεί τον τερματισμό των διευκολύνσεων στους Αμερικανούς. Εμείς ως ...υπεύθυνοι πολιτικοί κλείνουμε τα αυτιά μας και υπηρετούμε το «εθνικό συμφέρον»....

Με αυτό το πνεύμα περίπου, μίλησε και ο πρωθυπουργός, Κ. Σημίτης, κατά την άφιξή του από τις Βρυξέλλες, όταν εμφανώς εκνευρισμένος από το μέγεθος των διαδηλώσεων στη χώρα μας, αλλά περισσότερο από τα ξεκάθαρα μηνύματα των διαδηλωτών, επανέλαβε ότι γνώμονας της κυβέρνησής του είναι το σύνθημα: «Πρώτα η Ελλάδα»...

Τέτοιες δηλώσεις συνιστούν απαράδεκτη προσβολή στον ελληνικό λαό. Εν ολίγοις, τόσο ο πρωθυπουργός, όσο και τα άλλα στελέχη του ΠΑΣΟΚ και της Νέας Δημοκρατίας υποστηρίζουν ότι, αν εφαρμόζονταν αυτά που ζητούν οι διαδηλωτές, τότε η χώρα θα οδηγούνταν σε καταστροφή. Οτι, μόνον αυτοί είναι σε θέση να σταθμίζουν σωστά το «εθνικό συμφέρον» και να το υπερασπίζονται.

Ως «επαγγελματίες προστάτες» του «εθνικού συμφέροντος» αγνοούν την εκφρασμένη απαίτηση του ελληνικού λαού και συνεχίζουν μια πολιτική που σέρνει τη χώρα στον πόλεμο.

Βεβαίως, οι ίδιοι επωμίζονται ιστορικές ευθύνες για τη συνενοχή τους στο βάρβαρο ιμπεριαλιστικό έγκλημα. Ομως, δεν έχουν κανένα δικαίωμα να το κάνουν στο όνομα του ελληνικού λαού, τη θέληση του οποίου περιφρονούν βαθύτατα.

Δε χρειάζεται να πούμε ότι την εξουσία που έχουν, την ασκούν στο όνομα αυτού του λαού, που σήμερα απαιτεί να ξηλωθούν η βάση της Σούδας και όλες οι βάσεις, να επιστρέψουν τα πληρώματα των ΑΒΑΚΣ από την Τουρκία, να επιστρέψουν οι φρεγάτες από τον Περσικό και την Αν. Μεσόγειο, να πάψουν οι διευκολύνσεις στις δυνάμεις των επιδρομέων. Και δε χρειάζεται να πούμε ότι ο αυθεντικότερος ερμηνευτής της λαϊκής βούλησης είναι ο ίδιος ο λαός και κανένας άλλος.

Οσο για το σύνθημα του πρωθυπουργού, ο ελληνικός λαός δεν μπορεί να δεχτεί ότι πίσω από το «πρώτα η Ελλάδα» μπορεί να κρύβεται η συμμετοχή του στο βάρβαρο ιμπεριαλιστικό πόλεμο, η συμμετοχή σε ένα αποτρόπαιο έγκλημα που συναντά την παγκόσμια κατακραυγή. Αυτή είναι η μεγαλύτερη προσβολή.


Δάνης ΠΑΠΑΒΑΣΙΛΕΙΟΥ

Ταυτόχρονα με τις βόμβες...

Παπαγεωργίου Βασίλης

Μέρες τώρα, οι στρατιωτικοί αναλυτές - και περισσότερο απ' όλους οι Αμερικανοβρετανοί - λένε και γράφουν, ότι η εισβολή, η κατάληψη του Ιράκ και, τελικά, η νίκη των αμερικανικών και βρετανικών στρατιωτικών δυνάμεων θα είναι ουσιαστικά ένας περίπατος. Παραθέτουν, επίσης, διάφορα στοιχεία, για την ασύγκριτη υπεροπλία των αμερικανικών έναντι των ιρακινών Ενόπλων Δυνάμεων, και συμπληρώνουν, ότι η συντριπτική ήττα του Σ. Χουσεΐν στον πρώτο πόλεμο του Κόλπου καθώς και το μετέπειτα δωδεκαετές εμπάργκο έχουν κάνει τις τελευταίες σκιά του παλιού τους εαυτού. Και, βέβαια, δεν απέχουν πολύ απ' την πραγματικότητα τα προηγούμενα, αν και οι πρώτες μέρες της εισβολής μόνο με περίπατο δε μοιάζουν και μπορεί το πολεμικό εγχείρημα των Αμερικανοβρετανών να αποδειχτεί ακόμη δυσκολότερο, αν βρει μπροστά του έναν ξεσηκωμένο και αντιστεκόμενο λαό.

Ετσι ή αλλιώς, όμως, και ανεξαρτήτως του πόσο περίπατο θα κάνουν οι εισβολείς στο Ιράκ, τα προηγούμενα έρχονται σε καταφανή αντίθεση με το γεγονός, πως η μεγάλη πλειοψηφία των Αμερικανών πολιτών πιστεύει, ότι οι ΗΠΑ απειλούνται σοβαρά από το Ιράκ και ζουν μέσα σ' ένα απίστευτο κλίμα τρομο-φοβίας και τρομο-υστερίας. Το προαναφερόμενο κλίμα καλλιεργείται μήνες τώρα, από το Λευκό Οίκο, τις μυστικές υπηρεσίες, τα μεγάλα ειδησεογραφικά πρακτορεία και τηλεοπτικά δίκτυα και αποτελεί ένα μόνο μέρος του ψυχολογικού πολέμου. Περιττό, βέβαια, να συμπληρώσουμε, ότι το κλίμα αυτό είναι ο καθοριστικός παράγοντας της όποιας υποστήριξης και ανοχής έχει ο Τζ. Μπους από τους Αμερικανούς πολίτες.

... κορυφώνεται και ο ψυχολογικός πόλεμος

Τα προηγούμενα, βέβαια, αποτελούν ένα μικρό μόνο μέρος του πολύμορφου ψυχολογικού πολέμου, που ξεδιπλώνεται σε όλον τον κόσμο και έχει βασικό του στόχο τους λαούς και τα αντιπολεμικά τους αισθήματα. Πάμπολλοι είναι αυτοί, που φροντίζουν για το κατάλληλο φιλτράρισμα των ειδήσεων και των τηλεοπτικών εικόνων. Που φροντίζουν για τη δημιουργία των ανάλογων εντυπώσεων και τη διαμόρφωση του ευνοϊκού ή -τουλάχιστον- λιγότερου εχθρικού κλίματος για το συντελούμενο έγκλημα και τους θύτες, τη διασπορά σύγχυσης, την καλλιέργεια του αποπροσανατολισμού, κλπ., κλπ. Από την ειδική υπηρεσία, που έχει διαμορφώσει το Αμερικανικό Πεντάγωνο, την αντίστοιχη υπηρεσία στο αρχηγείο των δυνάμεων εισβολής, στο Κατάρ, η οποία έχει προσλάβει μέχρι και σκηνοθέτες του Χόλιγουντ, τους περίπου 400 δημοσιογράφους, που έχουν «ενσωματωθεί» στις στρατιωτικές μονάδες εισβολής και μεταδίδουν όσα και ό,τι οι αρμόδιοι αξιωματικοί επιτρέπουν, μέχρι τα επιτελεία των μεγάλων διεθνών ειδησεογραφικών πρακτορείων και τηλεοπτικών δικτύων και πολλούς, πολλούς ακόμη, είτε παίρνουν συνειδητά μέρος σ' αυτή την εκστρατεία, είτε αναμασούν ασυνείδητα τα όσα πολύμορφα σκορπίζουν τα επιτελεία του ψυχολογικού πολέμου.

Η ΑΠΟΨΗ ΜΑΣ
Ο άλλος πόλεμος

Στη Σύνοδο Κορυφής των Βρυξελλών οι εκπρόσωποι της ευρωπαϊκής ολιγαρχίας μπορεί να μην τόλμησαν να πουν λέξη για τον ιμπεριαλιστικό πόλεμο, βρήκαν όμως πολλά να τους ενώνουν στη μεταπολεμική «αξιοποίηση» - εκμετάλλευση του Ιράκ. Στο ίδιο ακριβώς πνεύμα, αντιμετώπισαν και το σύνολο των οικονομικών θεμάτων της ΕΕ. Το πώς δηλαδή -ακόμα και σε συνθήκες πολέμου- το ευρωπαϊκό κεφάλαιο, παρά τους εσωτερικούς ανταγωνισμούς του, θα προωθήσει ακόμα πιο αποτελεσματικά τις πολιτικές αφαίμαξης των λαϊκών στρωμάτων, τη βαθύτερη εκμετάλλευση των Ευρωπαίων εργαζομένων.

Γι' αυτό καμία διαφωνία δεν επισκίασε τη Στρατηγική της Λισαβόνας στην οποία, σύμφωνα με τα κείμενα των Συμπερασμάτων, η ανταγωνιστικότητα των επιχειρήσεων τοποθετείται στο επίκεντρο. Τρία χρόνια μετά την υιοθέτηση της Στρατηγικής της Λισαβόνας, σήμερα σε συνθήκες πολέμου το ευρωπαϊκό κεφάλαιο, διά στόματος Σιράκ, Μπλερ, Σρέντερ, Μπερλουσκόνι, Σημίτη... διακήρυξε την απαίτηση για παραπέρα μεταρρυθμίσεις στις εθνικές αγορές εργασίας. Ολοι τους, ανεξαιρέτως σοσιαλδημοκράτες και φιλελεύθεροι, νέα και παλιά μέλη, συμφώνησαν ότι για να γίνει ανταγωνιστική η ευρωπαϊκή οικονομία, χρειάζεται μεγαλύτερη προσαρμοστικότητα της εργατικής δύναμης, περισσότερη ευελιξία και χαλάρωση των περιοριστικών στοιχείων, που εμποδίζουν το απόλυτο στύψιμο των Ευρωπαίων εργατών.

Την ώρα που... εναγωνίως αναζητούσαν την «ενωμένη» Ευρώπη απέναντι στην ιμπεριαλιστική επέλαση σε βάρος των λαών της Γης, όλοι τους έμεναν αμετακίνητοι, στο στόχο τους για καθήλωση των μισθών, στη διασύνδεση των ημερομισθίων με την παραγωγικότητα. Ανάλογα στα Συμπεράσματα υπογραμμίζεται η ανάγκη για περαιτέρω υλοποίηση των αντιασφαλιστικών μεταρρυθμίσεων και ειδικότερα στην κατάργηση της πρόωρης αποχώρησης από την εργασία, την αύξηση της απασχόλησης στις μεγαλύτερες ηλικίες. Δηλαδή την παραμονή μεγάλου αριθμού εργαζομένων, όχι μέχρι τη σύνταξη, αλλά μέχρι το θάνατο..! Αυτή είναι η περίφημη «ενεργός γήρανση» που προωθούν.

Ολα τούτα επιβεβαιώνουν, ότι ακόμα και σε συνθήκες πολέμου, η επίθεση ενάντια στα εργατικά δικαιώματα, όχι μόνο δεν ανακόπτεται αλλά αντίθετα εντείνεται. Με την ίδια αποφασιστικότητα που οι ιμπεριαλιστές εκτοξεύουν τους «Τόμαχοκ» και τις βόμβες ακριβείας πάνω στα κεφάλια των Ιρακινών, με την ίδια αποφασιστικότητα δίνουν τη μάχη για να πετύχουν στη Στρατηγική της Λισαβόνας. Το ευρωπαϊκό κεφάλαιο, οι κυβερνήσεις του, μπορεί να εμφανίζονται προσωρινά διχασμένες για την τακτική τους στον πόλεμο του Ιράκ. Είναι όμως όλες μαζί ταγμένες, και μάλιστα διά παντός, στη στρατηγική τους απέναντι στην εργατική τάξη της Ευρώπης, στις κατακτήσεις της και στα δικαιώματά της.

Η στοχοπροσήλωση που έδειξε το «πολιτικό απαράτ» των Βρυξελλών -την ώρα που όλη η ανθρωπότητα βυθίζεται στον τρόμο και το σκοτάδι του ιμπεριαλιστικού πολέμου- είναι πράγματι «αξιοθαύμαστη». Είναι ταυτόχρονα και ένα «μάθημα», στους Ευρωπαίους εργαζόμενους, για το πώς το κεφάλαιο και οι εκπρόσωποί του, έχουν υψηλή αντίληψη των ταξικών του συμφερόντων. Και είναι αυτός ένας πρόσθετος λόγος, το εργατικό κίνημα, στον ξεσηκωμό του ενάντια στον ιμπεριαλιστικό πόλεμο, να ενισχύσει τη δράση του σε όλα τα μέτωπα του ταξικού πολέμου.

Ελάχιστο παράδειγμα

Ενα ελάχιστο παράδειγμα των όσων προαναφέρονται αποτελούν και αρκετά απ' όσα διαβάζουμε ή ακούμε, τις μέρες αυτές, από τις εγχώριες εφημερίδες και τους τηλεοπτικούς σταθμούς, σχετικά με τις πολεμικές εξελίξεις. Για παράδειγμα, παρότι κάθε λογικός, απλά και μόνον, άνθρωπος γνωρίζει ότι έχουμε να κάνουμε με μια ωμή και απροκάλυπτη εισβολή, έναν άδικο και παράνομο πόλεμο, οι αμερικανοβρετανικές δυνάμεις εισβολής ονομάζονται συμμαχικές δυνάμεις. Η ρίψη χειροβομβίδων στο αμερικανικό γενικό αρχηγείο, στο Κατάρ - ανεξάρτητα ποιος και γιατί το έκανε - χαρακτηρίστηκε αμέσως, ως τρομοκρατική ενέργεια. Ανάλογα χαρακτηρίζεται η όποια ενδεχόμενη πράξη δολιοφθοράς και σαμποτάζ, μέσα στις γειτονικές με το Ιράκ χώρες, παρότι οι τελευταίες ανήκουν στις δυνάμεις εισβολής και - το λιγότερο - βρίσκονται πλέον σε εμπόλεμη κατάσταση με τον γείτονά τους. Αντίθετα, οι τουλάχιστον απάνθρωποι και βάρβαροι μαζικοί βομβαρδισμοί της ιρακινής πρωτεύουσας, όπως και των άλλων πόλεων, δε χαρακτηρίστηκαν τρομοκρατικοί, παρότι οι πάντες καταλαβαίνουν ότι αυτός είναι ο κύριος στόχος τους. Να εκφοβίσουν και να τρομοκρατήσουν τον ιρακινό λαό, να κάμψουν το ηθικό του, ώστε να αποδεχτεί χωρίς αντίσταση το «μοιραίο» της ιμπεριαλιστικής κατοχής της χώρας του.

Συνένοχοι

Δώσαμε γη και ουρανό

στου κόσμου τους κοπρίτες

μα να το κρύψουν

προσπαθούν

οι ψεύτες κυβερνήτες,

από τον πόλεμο μας λεν

κρατούνε ...αποστάσεις

κι ας εξορμούνε

οι σφαγείς,

κι από δικές μας βάσεις!

* * *

Στο βρόμικο τον πόλεμο

έχουνε βάλει πλάτη

κι ας νίβουνε τα χέρια τους

οι ψεύτες σαν πιλάτοι,

για τη σφαγή που γίνεται

έχουν κι αυτοί ευθύνη

και ο λαός

εκτός του Μπους

πρέπει κι αυτούς

να φτύνει!


Ο οίστρος



Ευρωεκλογές Ιούνη 2024
Μνημεία & Μουσεία Αγώνων του Λαού
Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ