ΑΠΟ ΜΕΡΑ ΣΕ ΜΕΡΑ | ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ

Δεν είναι όλοι ίδιοι

Γρηγοριάδης Κώστας

Ολοι οι δημοσιογράφοι ίδιοι είναι. Θα λειτουργήσουν ως εκπρόσωποι του λαού και θα βάλουν τις ερωτήσεις που έχει ο απλός κόσμος. Είναι μερικά απ' όσα γράφτηκαν σε εφημερίδες και ακούστηκαν σε ραδιοφωνικούς σταθμούς, χτες, με αφορμή την όποια επιλογή των δημοσιογράφων της χτεσινοβραδινής τηλεοπτικής συζήτησης των πολιτικών αρχηγών.

Ας ξεκαθαρίσουμε τα πράγματα λοιπόν. Οχι, δεν είναι ίδιοι όλοι οι δημοσιογράφοι. Για παράδειγμα, υπάρχουν δημοσιογράφοι, οι οποίοι είναι μεγαλοστελέχη των συγκροτημάτων Μέσων Μαζικής Ενημέρωσης (διάβαζε: Χειραγώγησης) και λειτουργούν ως εκπρόσωποι των καναλαρχών και των ιδιοκτητών γενικότερα. Χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι η πρόσφατη διακαναλική εκπομπή για τη δήθεν αστυνόμευση της ενημέρωσης. Υπάρχουν δημοσιογράφοι, οι οποίοι είναι τρόφιμοι μυστικών ή φανερών κονδυλίων, από τα ταμεία κρατικών υπηρεσιών και οργανισμών, πρεσβειών, μεγάλων επιχειρήσεων και πολυεθνικών και λειτουργούν ως εκπρόσωποί τους και ανάλογοι «διαμορφωτές της κοινής γνώμης». Υπάρχουν δημοσιογράφοι, οι οποίοι καθημερινά αυτολογοκρίνονται και προσαρμόζονται στις απαιτήσεις της εργοδοσίας, φοβούμενοι διώξεις, διακρίσεις, ακόμη και την απόλυση. Υπάρχουν, επίσης, δημοσιογράφοι, οι οποίοι αγωνίζονται, ελέγχουν την όποια εξουσία, υπερασπίζονται τις λαϊκές ελευθερίες και δικαιώματα, παλεύουν καθημερινά και τιμούν τη δημοσιογραφία και τις αγωνιστικές της παραδόσεις.

Και, βέβαια, όλοι κρίνονται. Καθημερινά. Και αργά ή γρήγορα ο λαός θα βγάλει τα συμπεράσματά του, ανεξάρτητα και πέρα από τα διάφορα συστήματα των «τηλε-σταρ».

Προσπάθεια φίμωσης

Σε κυνηγό πανό και αφισών του ΚΚΕ, έχει εξελιχθεί ο δήμαρχος Αγίας Βαρβάρας Αττικής, Λάμπρος Μίχος, εκλεκτός του ΠΑΣΟΚ. Το μένος του, όπως καταγγέλλουν οι Κομματικές Οργανώσεις του ΚΚΕ στην περιοχή, είναι τέτοιο που δεν αφήνει ούτε πανό ούτε αφίσες σε κεντρικούς δρόμους, αλλά και σοκάκια της πόλης. Σε αυτή την τακτική, που στρέφεται κυρίως ενάντια στο ΚΚΕ, έχει την ενεργή συναίνεση της διακομματικής του δήμου (όλων φυσικά πλην ΚΚΕ). Οι κομμουνιστές, πάντως, επιμένουν και θα επιμένουν στην καθημερινή και αγωνιστική διεκδίκηση του δικαιώματός τους, να προπαγανδίζουν με κάθε πρόσφορο τρόπο τις θέσεις του ΚΚΕ. Και, βέβαια, όπως έχει αποδείξει πολλές φορές η ιστορία, δε «μασάνε» από τέτοιες ή άλλες ενέργειες φίμωσης.

Υποκρισία

Οσο το διαβόητο ντιμπέιτ ήταν υπόθεση αποκλειστικά και μόνο του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ, τα διάφορα διαδικαστικά ζητήματα δεν ενοχλούσαν τις κάθε λογής θεραπαινίδες του δικομματισμού και του συστήματος γενικότερα, όπως το συγκρότημα της Χρήστου Λαδά. Δεν ενοχλήθηκαν, ούτε από τις πολυήμερες διαπραγματεύσεις του Ρουσόπουλου (ΝΔ) με τον Αθανασάκη (ΠΑΣΟΚ), ούτε από τα ασφυκτικά χρονικά όρια των απαντήσεων (1,5 έως 2 λεπτά), ούτε οι διαπραγματεύσεις για το ποιοι δημοσιογράφοι θα πάρουν μέρος, κλπ., κλπ.

Μόλις αναδιπλώθηκε ο Γ. Παπανδρέου και αποφασίστηκε να γίνει τηλεοπτική συζήτηση με τη συμμετοχή όλων των πολιτικών αρχηγών, έσπευσαν να υποβαθμίσουν το παρουσιαζόμενο από τους ίδιους, μέχρι προχτές, πρώτο ζήτημα της επικαιρότητας. Χαρακτηριστικός είναι ο χτεσινός πρωτοσέλιδος τίτλος των «Νέων»: «Με ασφυκτικές διαδικασίες το ντιμπέιτ - ΤΗΛΕ - ΜΑΡΑΘΩΝΙΟΣ μονολόγων και εντυπώσεων».

Εμείς, ούτε είχαμε ούτε έχουμε αυταπάτες για το ρόλο των όποιων τηλεοπτικών συζητήσεων, πολύ περισσότερο, όταν ο δικομματισμός και οι καναλάρχες έχουν στα χέρια τους το μαχαίρι και το πεπόνι. Απλώς, μας ενοχλεί η υποκρισία και τη σημειώνουμε.

Ιδιωτικό Διεθνές Πανεπιστήμιο

«Δεσμεύομαι από εδώ να ξεκινήσουν και νέοι θεσμοί. Προτείνω να γίνει το 1ο διεθνές μη κρατικό μη κερδοσκοπικό εκπαιδευτικό ίδρυμα με τη συνεργασία της Αυτοδιοίκησης, των παραγωγικών φορέων και των τριών ΑΕΙ της πόλης, ώστε να έχουμε στόχο τα Βαλκάνια»... Αν και το ύφος θυμίζει λίγο προπολεμικό πολιτευτή, που υπόσχεται γεφύρια και ποτάμια, ακόμη και παιδιά, το παραπάνω είναι ένα απόσπασμα από την προχτεσινή ομιλία του Γ. Παπανδρέου, στη Θεσσαλονίκη.

Τι έταξε στους Θεσσαλονικείς ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ; Την προώθηση του νομοσχεδίου για το Διεθνές Ελληνικό Πανεπιστήμιο, που όπως ξέραμε μέχρι τώρα, θα έχει υψηλά δίδακτρα και δε θα είναι μια απλή επιχείρηση, αλλά μια καθαρά ιμπεριαλιστική επιχείρηση που θα αναλάβει, μετά το ΝΑΤΟ και την ΕΕ, ρόλο διείσδυσης στα Βαλκάνια. Τώρα μαθαίνουμε ότι θα είναι ιδιωτικό, με τη συνεργασία της Αυτοδιοίκησης (η οποία ούτε τα σχολικά κτίρια της Θεσ/νίκης δεν μπορεί να νοικοκυρέψει) και των παραγωγικών φορέων, δηλαδή των επιχειρηματιών της πόλης...

Ούτε Σκύλλα ούτε Χάρυβδη

Στο ΠΑΣΟΚ της αμφίπλευρης διεύρυνσης, χωράνε οι... νεοφιλελεύθερες καινοτόμες ιδέες των Μάνου και Ανδριανόπουλου για τις νέες συνθέσεις της... νέας εποχής με συνεπιβάτες τους Ανδρουλάκη - Δαμανάκη. Το «νέο» της «Μεγάλης Δημοκρατικής Παράταξης» είναι όσο παλιό είναι το ίδιο το εκμεταλλευτικό καπιταλιστικό σύστημα. Και βέβαια είναι ηλίου φαεινότερον ότι η διεύρυνση - που «ήρθε και έδεσε» με τις ακόμα πιο αντιδραστικές θέσεις που σήμερα παίρνει το ΠΑΣΟΚ και παρουσιάζονται ως το «νέο» και το «ρηξικέλευθο» - δεν είναι τίποτε άλλο παρά η επιστροφή στο παρελθόν.

Και μια μόνο ανάγνωση του προγράμματος του ΠΑΣΟΚ αλλά και της ΝΔ πείθει ότι ο ένας συναγωνίζεται τον άλλον στο πώς θα προσφέρουν καλύτερες υπηρεσίες στην πλουτοκρατία του τόπου, στο μεγάλο κεφάλαιο. Και εξηγούμαστε: στο οικονομικό πρόγραμμα ταυτίζονται στην προσπάθεια για ακόμα μεγαλύτερη εκποίηση της δημόσιας περιουσίας και απελευθέρωση της αγοράς εργασίας. Συναγωνίζονται στο χτύπημα κοινωνικών και εργασιακών δικαιωμάτων των εργαζομένων καθώς και στην παραπέρα ιδιωτικοποίηση και εμπορευματοποίηση της Υγείας, της Παιδείας και της Κοινωνικής Πρόνοιας. Και βεβαίως ταυτίζονται στη δεδομένη επιδίωξη της πιο βαθιάς ενσωμάτωσης της χώρας στους διεθνείς ιμπεριαλιστικούς οργανισμούς ΕΕ και ΝΑΤΟ, με όλους τους κινδύνους για το λαό από την πολεμοκάπηλη συμμετοχή στη «νέα τάξη». Επομένως η δεξιά πολιτική και των δύο είναι δεδομένη και αναμφισβήτητη.

Παρ' όλα αυτά στην προχτεσινή του ομιλία από τη Θεσσαλονίκη ο Γ. Παπανδρέου ξανασήκωσε τα αντιδεξιά διλήμματα σε μια προσπάθεια τόνωσης του κομματικού πατριωτισμού. Τα λόγια του όμως ήταν κενά με την έννοια ότι επιχείρησε να εγκαλέσει τη «Νέα Δεξιά» γιατί αυτή «θα είναι χειρότερος διαχειριστής» ή «θα διακινδυνεύσει ο λαός να χάσει ό,τι έχει κατακτήσει». Μόνο που η πραγματικότητα είναι αμείλικτη. Ολα τα προηγούμενα χρόνια με κυβερνήσεις ΠΑΣΟΚ και τη συναίνεση της ΝΔ, τα λαϊκά στρώματα έχασαν κατακτήσεις στα εργασιακά, στα ασφαλιστικά τους δικαιώματα, χρυσοπληρώνουν την Παιδεία και την Υγεία, δημιουργήθηκαν νέες ζώνες φτώχειας. Αντίθετα νέα προνόμια ήρθαν για τους βιομηχάνους, τους εφοπλιστές, τους μεγαλέμπορους που καρπώθηκαν όλη την καπιταλιστική ανάπτυξη που επιτεύχθηκε με την επιδείνωση της θέσης των εργαζομένων.

Γι' αυτό ο εργάτης, ο άνεργος, ο μικρομεσαίος της πόλης και της υπαίθρου από την «αντιπαράθεση» της Δεξιάς ενάντια στη Δεξιά, του ΠΑΣΟΚ έναντι στη ΝΔ, δεν έχει να περιμένει τίποτε. Είναι η Σκύλλα και η Χάρυβδη για τα λαϊκά δικαιώματα. Αντίθετα αυτό που πρέπει να κάνουν είναι να σκεφτούν, να προβληματιστούν και να βάλουν μπροστά την εμπειρία που έχουν όλα αυτά τα χρόνια. Με αυτό το κριτήριο και με το γεγονός ότι η επόμενη μέρα μπορεί να τους βρει πιο δυνατούς, να διεκδικήσουν καλύτερη ζωή, πρέπει να πάνε στην κάλπη, χωρίς φόβο και μοιρολατρία. Γι' αυτό δαγκωτό ΚΚΕ. Γιατί αξιόπιστα συγκρούεται με το δικομματισμό και την αντιλαϊκή πολιτική, δεν «πατάει σε δύο βάρκες» και στις 8 Μάρτη θα είναι στο ίδιο μετερίζι υπεράσπισης των λαϊκών συμφερόντων.

Δημήτρης ΚΑΡΑΓΙΑΝΝΗΣ

Τα τηλεμάχιμα...

Παπαγεωργίου Βασίλης

«ΞΕΦΤΙΛΑ» είναι στα σίγουρα όλο αυτό το αποκαλούμενο «δημοσιογραφικό» παρασκήνιο, με το «ποιος», «πώς» και «γιατί» συμμετείχε και από ποια θέση στο χτεσινοβραδινό τηλεοπτικό διάλογο των πολιτικών αρχηγών. Ομως, δημοσιογραφικό στην πραγματικότητα δεν είναι.

Απλούστατα, κάποιοι έχουν μπερδέψει το δημοσιογραφικό επάγγελμα με την εκπροσώπηση επιχειρηματικών ομίλων Μέσων «Ενημέρωσης», που - αυτονόητα - είναι όχι απλώς διαφορετικά, αλλά εντελώς αντίθετα πράγματα.

Αυτό το ξέρουν, άλλωστε, πολύ καλά και οι πραγματικοί δημοσιογράφοι, που προσπαθούν να επιβιώσουν (εντός και εκτός εισαγωγικών) μεταξύ του όποιου ...«Κουρή» και όποιου ...«Λαμπράκη» και σε καταστάσεις όπου η λέξη «είδηση» και «αλήθεια» έχουν απολέσει προ καιρού το νόημά τους.

Δυστυχώς για τους «διαπλεκόμενους», το ξέρουν και οι εργαζόμενοι και δε νομίζουμε πως συμφωνούν ή ανέχονται να τους εκπροσωπεί με το «έτσι θέλω» ο όποιος προαναφερόμενος.

Φυσικά, δεν ξενίζει κανέναν που τόσο το ΠΑΣΟΚ όσο και η ΝΔ κάνουν ότι ...δε βλέπουν όλη αυτήν την αθλιότητα. Αλλωστε, αυτοί είναι που έχουν συμβάλει τα μέγιστα στη δημιουργία της, με τους «βασικούς μετόχους», τις «επικοινωνιακές διαπλοκές» και γενικότερα το όλο αλισβερίσι τους.

«ΕΙΔΕ το πρόβλημα των Ελληνοτουρκικών λίγο πιο αποστασιοποιημένα από τη μέχρι τότε πολιτική. Επηρεάστηκε από την παγκόσμια τάση για επίλυση τέτοιου τύπου διαφορών». Η φράση αφορά στον Γιώργο Παπανδρέου και ειπώθηκε από τον νομπελίστα καθηγητή του στο Χάρβαρντ, Αμαρτια Σεν.

Αλήθεια, ποια είναι αυτή η «παγκόσμια τάση» για την επίλυση τέτοιων διαφορών, που διαπιστώνουμε στον πλανήτη τα τελευταία χρόνια; Μήπως η περίπτωση της Πρώην Γιουγκοσλαβίας, μήπως η περίπτωση της Μέσης Ανατολής ή, μήπως, η περίπτωση του ...Ιράκ; Οπου, δηλαδή, οι Αμερικανοί και ενίοτε η ΕΕ έχουν βάλει για καλά το χεράκι τους.

Γρηγοριάδης Κώστας

Πάντως, έτσι για να πάρετε μιαν εικόνα με τι ...«δασκάλους κάθισε» ο Γιώργος Παπανδρέου, δείτε και το σχόλιο του Αμάρτια Σεν για το κοινωνικό κράτος που αναπτύχθηκε στην Ευρώπη μετά το 2ο Παγκόσμιο Πόλεμο: «Δυστυχώς, αυτό το σύστημα είναι πολύ ακριβό...».

Οι εντυπώσεις και η ουσία

Παπαγεωργίου Βασίλης

Ως ένα ακόμη στοιχείο στην όλη επιχείρηση δημιουργίας εντυπώσεων νικηφόρας εκλογικής πορείας της ΝΔ αντιμετώπιζαν, εδώ και αρκετές μέρες, οι φιλονεοδημοκρατικές εφημερίδες το ενδεχόμενο μιας τηλεοπτικής συζήτησης, είτε μεταξύ των δύο (Καραμανλή - Παπανδρέου), είτε μεταξύ όλων των πολιτικών αρχηγών. Είμαστε σίγουροι ότι το ίδιο θα κάνουν και σήμερα. Το ίδιο, βέβαια, θα κάνουν και οι φιλοκυβερνητικές, για λογαριασμό όμως του Γ. Παπανδρέου. Για τις πρώτες, θα έχει κερδίσει τις εντυπώσεις ο Κ. Καραμανλής. Για τις δεύτερες, ο Γ. Παπανδρέου.

Αν ψάξετε το γιατί, μάλλον δε θα βρείτε τίποτε. Κι αν βρείτε κάτι, δε θα είναι ουσιαστικό, αλλά μόνο και μόνο υπαρκτές ή ανύπαρκτες πλευρές της παρουσίας και της εμφάνισης του ενός ή του άλλου. Ποιος ήταν περισσότερο άνετος, εύγλωττος, κλπ. Τι άλλο να πουν άλλωστε... Οι πολιτικές διαφορές των εκπροσώπων του δικομματισμού έχουν εκμηδενιστεί. ΄Η σχεδόν εκμηδενιστεί, αφού η μόνη διαφορά τους πλέον εστιάζεται στο ποιος εκ των δύο θα παρουσιάσει τις περισσότερο συντηρητικές και αντιλαϊκές προτάσεις. Πάντα, βέβαια, πασαλειμμένες με μπόλικη φιλολαϊκή ρητορεία, γενικόλογες υποσχέσεις και απλόχερη συνθηματολογία, περί αλλαγών και ρήξεων.

Οι καναλάρχες

Ο «Αντέννα» δεν έστειλε την Ελλη Στάη στην τηλεοπτική συζήτηση των πολιτικών αρχηγών, γιατί ήθελε να έχει τη θέση του συντονιστή, επειδή - λέει - είναι το κανάλι με τη μεγαλύτερη τηλεθέαση. Το «Μέγκα» αγνόησε την απόφαση των κομμάτων και έστειλε τον Αλ. Παπαχελά, αντί της Ολγας Τρέμη. Κι αυτά ήταν μόνον η κορυφή του παγόβουνου...

Αν συνδυάσετε τα παραπάνω, με τα όσα ειπώθηκαν στην πρόσφατη διακαναλική εκπομπή της Ενωσης Ιδιοκτητών Τηλεοπτικών Σταθμών και τη γενικότερη στάση των καναλαρχών, τότε, να είστε σίγουροι, ότι στις επόμενες εκλογές, οι τελευταίοι θα απαιτήσουν να ρυθμίσουν κατά το δοκούν την όποια τηλεοπτική κάλυψη της προεκλογικής περιόδου και της πολιτικής διαπάλης και στις μεθεπόμενες, να βγάλουν τον πρωθυπουργό μέσω των μετρήσεων τηλεθέασης...

Το «δούλεμα»

«Σε πρόσφατη τηλεοπτική του συνέντευξη ο Γιώργος Παπανδρέου δεν απέκλεισε το ενδεχόμενο υπουργοποίησής σας...», ρωτάει ο δημοσιογράφος των «Νέων» τον Στ. Μάνο. Και ιδού και η απάντηση, όπως δημοσιεύεται στο χτεσινό φύλλο της εφημερίδας:

«Θα ήταν λάθος του Γιώργου Παπανδρέου να με κάνε τώρα υπουργό. Οχι ότι δεν έχω τη φιλοδοξία αυτή. Τουναντίον, πιστεύω ότι θα είμαι και καλός υπουργός, αλλά πιστεύω ότι ένας υπουργός, για να πετύχει χρειάζεται και τη στήριξη της ευρύτερης ομάδας. Πιστεύω, λοιπόν, ότι πρέπει να περάσει κάποιο χρονικό διάστημα, όπου θα δουλευτεί το γενναίο αυτό άνοιγμα του Παπανδρέου προς εμένα και τον Ανδριανόπουλο, να γίνει αποδεκτό και από τους υπόλοιπους και στη συνέχεια σταδιακά να φτάσουμε στην υπουργοποίηση».

Ως συνήθως είναι ειλικρινής ο κ. Μάνος. Ετσι και τώρα, γνωρίζει πολύ καλά και ομολογεί ότι το «άνοιγμα» του Γ. Παπανδρέου και, κυρίως, τα όσα άκρως συντηρητικά και αντιλαϊκά αυτό σημαίνει, δε γίνονται σήμερα αποδεκτά ούτε καν από τον κομματικό κορμό του ΠΑΣΟΚ. Γι' αυτό και ζητά ένα χρονικό διάστημα, ώστε να προηγηθεί το σχετικό «δούλεμα». Το ερώτημα είναι αν οι εργαζόμενοι, που ψηφίζουν ΠΑΣΟΚ και έχουν «δουλευτεί» και κοροϊδευτεί επανειλημμένα και για πολλά χρόνια, θα ανεχθούν και το νέο «δούλεμα»...

Δεξιά κατά δεξιάς...

«Σκληρή επίθεση Γιώργου στη Δεξιά - Την πιο σκληρή επίθεση κατά της Νέας Δημοκρατίας εξαπέλυσε από τη Θεσσαλονίκη ο Γιώργος Παπανδρέου. Να αποτραπεί η δεξιά παλινόρθωση, που απειλεί τις κατακτήσεις του λαού». Αυτά και άλλα πολλά παρόμοια έγραφαν οι χτεσινές φιλοκυβερνητικές εφημερίδες, με αφορμή την προχτεσινή ομιλία του Γ. Παπανδρέου στη Θεσσαλονίκη. Δηλαδή, τις επόμενες μέρες, θα δούμε τους Μάνο - Ανδριανόπουλο να διαδηλώνουν αλά μπρατσέτα με τους Δαμανάκη - Ανδρουλάκη και με τον Γ. Παπανδρέου επικεφαλής, να φωνάζουν: «Ο λαός δεν ξεχνά τι σημαίνει Δεξιά - Οχι στην επιστροφή στην κυβέρνηση Μητσοτάκη - Οχι στις πολιτικές Μάνου και Ανδριανόπουλου»;

Απ' ό,τι φαίνεται, τα επιτελεία του... νέου ΠΑΣΟΚ πιστεύουν πως απευθύνονται σε μη σκεπτόμενους ψηφοφόρους...

Πολιτική πρόταση για το λαό

Τι μπορεί να συγκινήσει έναν αριστερό, έναν δημοκράτη, ώστε στις 7 του Μάρτη να ενισχύσει με την ψήφο του κάποιο κόμμα; Φυσικά οι πολιτικές θέσεις, τα προγράμματα, η συνέπεια λόγων και έργων, πάνω σε ένα και μοναδικό ζήτημα-κριτήριο. Αν δίνουν λύσεις στα προβλήματα σε όφελος του λαού. Και με βάση αυτό το κριτήριο πρέπει να σταθμίσουν οι εργαζόμενοι πού θα ρίξουν την ψήφο τους, προκειμένου από την επομένη των εκλογών να είναι σίγουροι ότι έπιασε τόπο. Οτι δυναμώνει η δική τους αντίσταση στην αντιλαϊκή πολιτική, οι διεκδικητικοί τους αγώνες, η προοπτική της πολιτικής πρότασης διεξόδου για τα δικά τους συμφέροντα και όχι για τους μεγαλοεπιχειρηματίες.

Η πολιτική του ΚΚΕ απαντά στο σήμερα και στο αύριο των λαϊκών συμφερόντων με συνέπεια και σταθερότητα. Το ΚΚΕ δεν έλειψε από κανέναν αγώνα για δουλιά, Παιδεία και Υγεία, για καλύτερο εισόδημα, για κοινωνικά και δημοκρατικά δικαιώματα. Για τον πολιτισμό και το περιβάλλον, για την ισοτιμία των δύο φύλων και τα προβλήματα της νεολαίας. Ηταν μπροστά στον αγώνα κατά των ιδιωτικοποιήσεων, κατά της ανατροπής των εργασιακών σχέσεων, των αντιλαϊκών αποφάσεων της ΕΕ, κατά του πολέμου και του ΝΑΤΟ. Το ΚΚΕ είπε την αλήθεια για τις εξελίξεις στα Βαλκάνια, για το Μάαστριχτ, την ΟΝΕ και το ευρώ, για το Σύμφωνο Σταθερότητας, όταν τα άλλα κόμματα την έκρυβαν. Για όλ' αυτά λοιπόν η ψήφος στο ΚΚΕ αποτελεί εγγύηση για την υπεράσπιση των λαϊκών συμφερόντων.

Αξίζει, όμως, να εμπιστευτεί κάποιος την ψήφο του στο ΚΚΕ και για έναν εξίσου σοβαρό λόγο. Το ΚΚΕ είναι το μοναδικό κόμμα σήμερα που έχει επεξεργασμένη πολιτική πρόταση διεξόδου της ελληνικής κοινωνίας από τη σημερινή πολιτική βαρβαρότητα που ζει ο λαός μας. Οι προτάσεις του ικανοποιούν τις σύγχρονες ανάγκες των λαϊκών στρωμάτων, προτάσεις που συνδέονται και με το δρόμο που θα πρέπει να βαδίσει ο λαός προκειμένου να τις εξασφαλίσει, να τις κάνει ο ίδιος πραγματικότητα. Το ΚΚΕ λέει ανοιχτά στην εργατική τάξη, στ' άλλα λαϊκά στρώματα ότι η ικανοποίηση των αναγκών τους είναι αδύνατη σε καθεστώς που την εξουσία την έχουν οι μεγαλοεπιχειρηματίες και τα κόμματά τους. Γι' αυτό παλεύει για τη συγκρότηση της μεγάλης λαϊκής κοινωνικοπολιτικής συμμαχίας, που θα αντιπαλεύει τη σημερινή πραγματικότητα, που θα ανοίξει το δρόμο για να γίνει ο λαός κυρίαρχος και αφέντης στον τόπο του. Το ΚΚΕ δεν υπόσχεται μεσοβέζικες - και ως εκ τούτου ανεφάρμοστες - λύσεις, τάχα αριστερές, στα πλαίσια μιας διαχείρισης με αναδιανομή των κερδών δήθεν σε λαϊκό όφελος.

Με καθαρό λόγο απευθύνεται στην εργατική τάξη και στ' άλλα λαϊκά στρώματα, και τους λέει πως για να απαλλαγούν από το σύγχρονο ιμπεριαλιστικό δράκο, από τις μεγάλες μονοπωλιακές εταιρίες που απομυζούν τον ιδρώτα και το αίμα του λαού μας, χρειάζονται ρήξεις και ανατροπές, απαιτούνται συγκρούσεις, για να σπρώξουμε την Ιστορία μπροστά. Για μια λαϊκή εξουσία, που θα οργανώσει τη λαϊκή οικονομία, που ο πλούτος τον οποίο παράγει ο λαός θα είναι δικός του και όχι των επιχειρηματιών. Μόνο έτσι θα μπορεί να ικανοποιεί όλες τις ανάγκες του.