ΑΠΟ ΜΕΡΑ ΣΕ ΜΕΡΑ | ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ

Η... περίοδος χάριτος

Γρηγοριάδης Κώστας

Οι γιορτές έρχονται. Οι τραπεζίτες, εκμεταλλευόμενοι τα πενιχρά εισοδήματα των λαϊκών στρωμάτων και τις ακόμη μεγαλύτερες και δυσβάστακτες ανάγκες της περιόδου, άρχισαν τις... προσφορές. Ηδη η Εθνική Τράπεζα ξεκίνησε να διαφημίζει το «προνομιακό δάνειο Εθνογιορτές» το οποίο, όπως ισχυρίζονται, παρέχει «περίοδο χάριτος μέχρι και 12 μήνες»! Κατ' αρχήν η ...χάρη συνεπάγεται επιτόκιο 7,9% για το πρώτο χρόνο. Στη συνέχεια διαμορφώνεται στο ύψος του κυμαινόμενου επιτοκίου προσωπικών δανείων, το οποίο σήμερα βρίσκεται στο 9,95%, δηλαδή τρεις και πλέον φορές πάνω από τον επίσημο τιμάριθμο. Τα παραπάνω στοιχειοθετούν τη μια πλευρά της εφαρμοζόμενης τοκογλυφικής πολιτικής. Από την άλλη συνεχίζουν να μηχανεύονται νέους τρόπους προκειμένου να βάλουν στο χέρι τη λαϊκή αποταμίευση. Για παράδειγμα, η Εθνική Τράπεζα, αξιοποιώντας στο έπακρο την ασυδοσία που τους εξασφάλισε η πλήρης απελευθέρωση του τραπεζικού συστήματος, δεν αρκείται στο να χαρατσώνει μόνο τις δοσοληψίες ταμιευτηρίου, αλλά και τους ακίνητους καταθετικούς λογαριασμούς. Στο πλαίσιο αυτό κάθε μήνας ακινησίας μετά τον 18ο και μέχρι τον 30ό επιβαρύνεται με 0,60 ευρώ για κάθε μήνα και από τον 31ο μήνα και μετά, με 1 ευρώ το μήνα! Ετσι σε ελάχιστο διάστημα ένας μικρολογαριασμός θα έχει «κάνει φτερά» για να καταλήξει στα θησαυροφυλάκια της τράπεζας...

Γλυκιά η αγκαλιά της εξουσίας

O κ. Νίκος Κοτζιάς ανακάλυψε ότι το ΚΚΕ «δε συμμετέχει στους αστικούς θεσμούς»! Ετσι γενικώς. Και το έγραψε αυτό, με αφορμή την εκλογή του Προέδρου της Δημοκρατίας, στη διαδικασία της οποίας όντως δε συμμετέχει το ΚΚΕ, για τους λόγους που έχει επαρκώς αναλύσει. Αλλά, προς τι η γενίκευση; Και η Βουλή αστικός θεσμός είναι, όμως το ΚΚΕ συμμετέχει. Δεν «αυτοκαταργεί το δικαίωμά του να συμμετέχει», ανεξάρτητα από το ότι η συμμετοχή του στο Κοινοβούλιο υποτάσσεται στη λαϊκή δράση, όπως και όλη η τακτική του ΚΚΕ. Αυτά είναι γνωστά πράγματα και για τον Νίκο Κοτζιά. Γιατί τότε παραποιεί την πραγματικότητα; Ισως επειδή η πολλή «ανανέωση» τον σπρώχνει στη μόνιμη επωδό όλων των «ανανεωτών», να βλέπουν το ΚΚΕ ως... σεχταριστικό ή και να το λένε έτσι, ακόμη και τότε που δε βλέπουν να είναι...

«Πεθαίνει» ο Πηνειός...

Σύμφωνα με έρευνα που έκανε σε ποτάμια και λίμνες της χώρας μας το Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης, ο Πηνειός είναι το πιο μολυσμένο ποτάμι στην Ελλάδα και δεύτερο στην Ευρώπη, μετά τον Πάδο στην Ιταλία. Οι μετρήσεις δείχνουν ότι στα νερά του υπάρχουν μεγάλες συγκεντρώσεις νιτρικών, αμμωνιακών και φωσφορικών καταλοίπων - αποτέλεσμα των φυτοφαρμάκων και των λιπασμάτων που φτάνουν στην κοίτη του - ενώ σοβαρή είναι η ρυπαντική επιβάρυνσή του από τα βιομηχανικά λύματα που ρίχνονται στο ίδιο και στους παραποτάμους του.

Το μέγεθος της μόλυνσης είναι τεράστιο και υπάρχει κίνδυνος κατάρρευσης του οικοσυστήματος του Πηνειού, με τον αφανισμό ψαριών, πτηνών και κάθε άλλης μορφής ζωής. Ηδη, σε πολλά σημεία του είναι αδύνατη η επιβίωση των υδροβίων οργανισμών και οι γύρω βιότοποι νεκρώνουν.

Κι ενώ η κατάσταση είναι τραγική και διαμορφώνεται απειλητική - από τον Πηνειό υδρεύονται χιλιάδες άνθρωποι και αρδεύονται εκατοντάδες χιλιάδες στρέμματα αγρών - οι αρμόδιοι «αγρόν αγοράζουν». Είναι χαρακτηριστικό ότι ο υπουργός ΠΕΧΩΔΕ, Γ. Σουφλιάς, απαντώντας σε σχετική Ερώτηση του ΚΚΕ στη Βουλή, ισχυρίστηκε ότι «δεν υπάρχει πρόβλημα» - δεν ξέραμε ότι ο Θεσσαλός υπουργός έχει και πρόβλημα όρασης - ενώ αδιαφορία και καθησυχαστικό πνεύμα επιδεικνύουν οι Νομαρχιακές Αρχές Τρικάλων και Λάρισας, καθώς και παρόχθιοι δήμοι...

«Μποτιλιάρισμα» πολιτικών επιλογών

Το κυκλοφοριακό πρόβλημα είναι ένα κατεξοχήν πολιτικό ζήτημα. Και η δημιουργία του δεν μπορεί παρά να συζητηθεί κάτω από το πλαίσιο της γενικότερης κυρίαρχης πολιτικής που εφαρμόζεται σήμερα. Πολιτική, που ευνοεί τη χρήση ΙΧ και συνάμα απαξιώνει τα Μέσα Μαζικής Μεταφοράς (ΜΜΜ). Πολιτική, η οποία έχει μετατρέψει την Αθήνα σε μια πόλη - «ζούγκλα», όπου ακόμη και στο επίπεδο της μετακίνησης ισχύει η ρήση «το μεγάλο ψάρι τρώει το μικρό». Πολιτική, τέλος, που - όπως θα δούμε και στα επόμενα δημοσιεύματα του «Ρ» - τα μεγάλα αστικά κέντρα έχουν τρεις ή τέσσερις κεντρικούς δρόμους από όπου περνάει όλη η κίνηση, χωρίς καλή συγκοινωνία, με αποτέλεσμα να αντιμετωπίζουν και εκεί τεράστια κυκλοφοριακά προβλήματα.

Η πολιτική που ακολούθησαν όλες οι κυβερνήσεις - τουλάχιστον της τελευταίας εικοσαετίας - ήταν πολιτική όξυνσης του προβλήματος, παρά τις περί αντιθέτου δηλώσεις. Ομως, ο - ηθελημένα - κακός σχεδιασμός στις συγκοινωνίες, έχει άμεσες επιπτώσεις σε όλο το φάσμα των δραστηριοτήτων του εργαζόμενου: Στην ποιότητα ζωής των κατοίκων, στο οικονομικό μαράζωμα και κοινωνικό αποκλεισμό συγκεκριμένων - υποβαθμισμένων - γειτονιών, στο περιβάλλον, στο πολεοδομικό χάος των σύγχρονων μεγαλουπόλεων. Και τέλος, στην ίδια την παραγωγή και παραγωγικότητα της εργασίας. Σε τελική ανάλυση, το κυκλοφοριακό πρόβλημα, είναι μόνο η κορυφή του παγόβουνου, που από κάτω του κρύβεται η συνολική φιλοσοφία της άρχουσας τάξης σήμερα, για το πώς θέλουν τη ζωή των εργαζομένων στις μεγαλουπόλεις της χώρας.

Παρά τις κυβερνητικές δηλώσεις για προσπάθεια επίλυσης του κυκλοφοριακού και το σχεδιασμό καλύτερου συγκοινωνιακού έργου, προωθούν αστυνομικά ή εισπρακτικά μέτρα. Κάμερες, αυξημένα πρόστιμα για παράβαση του Κώδικα Οδικής Κυκλοφορίας, απαγόρευση αριστερών στροφών, αύξηση τιμής της βενζίνης, όχι μόνο είναι ατελέσφορα - κάτι που σημειώνει μια μεγάλη μερίδα συγκοινωνιολόγων - αλλά επιπλέον ταξικά, αφού βαραίνουν κύρια τον προϋπολογισμό της εργατικής, λαϊκής οικογένειας. Και την ίδια στιγμή, ενισχύουν επί της ουσίας το λόμπι των αυτοκινήτων, απαξιώνοντας συνεχώς το μεταφορικό έργο, συγκριτικά με τις σύγχρονες ανάγκες των εργαζομένων.

Οι θέσεις του ΚΚΕ, έχουν εντελώς διαφορετική λογική από αυτή που προωθούν οι κυβερνήσεις της άρχουσας τάξης. Οι συγκοινωνίες πρέπει να έχουν στο κέντρο του προσανατολισμού τους τον εργαζόμενο. Η δημιουργία Ενιαίου Φορέα Αστικών Συγκοινωνιών, η χάραξη ενιαίας συγκοινωνιακής πολιτικής και ο συνολικός σχεδιασμός του δικτύου για καλύτερη εξυπηρέτηση των επιβατών - εργαζομένων, το ενιαίο και φθηνό κόμιστρο, είναι πρωταρχικά στοιχεία για πιο ανθρώπινες συγκοινωνίες. Συνάμα, με αυτή την αλλαγή, θα υπάρξει συνολική αλλαγή στη φιλοσοφία της λειτουργίας της πόλης. Μα για να γίνει αυτό, χρειάζεται οι εργαζόμενοι στις συγκοινωνίες, μαζί με όλους τους άλλους εργαζόμενους που χρησιμοποιούν τα ΜΜΜ, να διεκδικήσουν μια πόλη - συνολικά - που ως λογική δε θα έχει τα κέρδη των μονοπωλίων, αλλά μια ανώτερη ποιότητα ζωής σε μια διαφορετικά οργανωμένη συνολικά κοινωνία, με λαϊκή εξουσία.

Κώστας ΤΡΑΚΟΣΑΣ

«Γεννητούρια» στο «Ρ»

Ενα νέο μέλος προστέθηκε στην οικογένεια της συναδέλφου Χαράς Κατσούλη. Χτες έφερε στον κόσμο (για δεύτερη φορά) ένα γλυκύτατο αγοράκι. Η διεύθυνση και το προσωπικό του «Ρ» εύχονται στην ίδια και την οικογένειά της να είναι πάντα γεμάτο υγεία και δημιουργικότητα!

Γαλαζοπράσινος... συνδικαλισμός!

Παπαγεωργίου Βασίλης

ΔΕΝ ΜΠΟΡΟΥΜΕ να πούμε, η Νέα Δημοκρατία ομολογουμένως τα κατάφερε να δώσει νέα διάσταση στο συνδικαλισμό! Δημιούργησε την έννοια της ...εσωκομματικής κοινωνικής διαπάλης με τα όσα λέγονται περί κυβέρνησης και ΔΑΚΕ.

Αραγε, ποιους να πρωτοθαυμάσει κανείς; Τους «γαλάζιους» συνδικαλιστές που καίγονται για το πώς θα βολέψουν στο δημόσιο και ευρύτερο δημόσιο τομέα «ημέτερους» την ίδια ώρα που ανοίγει το Ασφαλιστικό και «ψήνονται» σειρά αντεργατικών μέτρων;

`Η, μήπως τους κυβερνώντες, οι οποίοι δυσανασχετούν με την ένταση των φαινομένων που οι ίδιοι δημιούργησαν στην ελληνική κοινωνία, ανταλλάσσοντας κατά περιόδους ως «τσιφλίκι» το δημόσιο τομέα με το ΠΑΣΟΚ;

Είναι κάτι παραπάνω από σαφές πως πάμπολλα συμπεράσματα έχουν να βγάλουν από όλα αυτά οι μισθωτοί και οι συνταξιούχοι. Ιδίως, αν γνωρίζουν πως τα αντιδραστικά μέτρα που ετοιμάζει ο Καραμανλής θα πλήξουν τους εργαζόμενους ανεξαρτήτως πολιτικών προτιμήσεων. Οπως ακριβώς και τα μέτρα Σημίτη.

Α, ΜΑΛΙΣΤΑ! Την εξυπηρέτηση του πολίτη επικαλείται ο υπουργός Υγείας Νικήτας Κακλαμάνης, προκειμένου να στηρίξει το νέο σύστημα εφημεριών που εισάγει, προσπαθώντας με τις ίδιες υποδομές να εμφανίσει πολλαπλάσιο έργο.

Ομως, θα επικαλεστεί το ίδιο επιχείρημα σε λίγες βδομάδες, όταν ο προϋπολογισμός που θα συζητείται στη Βουλή θα προβλέπει μειωμένα κονδύλια για το χώρο της Υγείας; `Η, μήπως εκεί -όλως τυχαίως - η εξυπηρέτηση του πολίτη θα ...πάει περίπατο;

Οσο για τα «ράντζα» - που δηλώνει η κυβέρνηση ότι θα τα εξαφανίσει - είναι πολύ πιθανόν να το πετύχει στο τέλος. Διότι, βλέπετε, αν μετατρέψει όλα τα νοσοκομεία σε ΑΕ, μάλλον οι ασθενείς δε θα μπορούν να περνάνε ...ούτε απέξω. Οπως χωρίς ασθενείς δεν υπάρχουν «ράντζα», απλή λογική!

Γρηγοριάδης Κώστας

Η εισβολή ξεκίνησε

Παπαγεωργίου Βασίλης

Μέσα σε λίγους μήνες και συγκεκριμένα από τις 18 Απρίλη 2004 (όταν άρχισαν να ισχύουν οι κοινοτικοί κανονισμοί άρσης των μέχρι τότε απαγορεύσεων) μέχρι και τις αρχές Νοέμβρη έχουν εισαχθεί στη χώρα μας περισσότεροι από 110.000 τόνοι γενετικά τροποποιημένων προϊόντων. Ανάμεσά τους συμπεριλαμβάνονται 22.845 τόνοι γενετικά τροποποιημένου αραβοσίτου, 32.000 τόνοι σογιόσπορου και περίπου 60.000 τόνοι σογιάλευρου, προερχομένου από γενετικά τροποποιημένη σόγια.

Η παραπάνω ομολογία ανήκει στον υφυπουργό Ανάπτυξης Α. Κοντό και έγινε με κάθε επισημότητα στη Βουλή. Κι όπως καταλαβαίνει ο καθένας, οι προαναφερόμενες εισαγωγές αφορούν στις διαπιστωμένες από τις αρμόδιες υπηρεσίες ποσότητες. Κανείς, βέβαια, δε γνωρίζει πόσες άλλες πέρασαν, χωρίς να διαπιστωθούν.

Ανεξάρτητα απ' αυτό, όμως, το πρόβλημα παραμένει. Η εισβολή των γενετικά τροποποιημένων σπόρων και διαφόρων άλλων, ανάλογων προϊόντων έχει ξεκινήσει και μάλιστα αρκετά δυναμικά. Και η κυβέρνηση περιορίζεται, απλά και μόνο, στο ρόλο του... καταγραφέα, όπως προβλέπουν οι σχετικοί κανονισμοί της ΕΕ. Ας πάρουν τα μέτρα τους, επομένως, οι εργαζόμενοι, οι αγρότες, τα συνδικάτα και οι μαζικοί φορείς, πριν μας πλημμυρίσουν τα κάθε λογής μεταλλαγμένα.

Τα πιράνχας...

«Γνωρίζω και έχω πλήρη συνείδηση ότι κινούμαι σε ναρκοπέδιο... Ξέρουμε και έχουμε πλήρη συνείδηση ότι υπάρχουνε χιλιάδες μικρά έως μεγάλα συμφέροντα τα οποία τρώγουν, κατατρώγουν ως πιράνχας το σώμα της δημόσιας υγείας στη χώρα μας... Μια υπόσχεση δίνουμε και τη δίνουμε πολύ σοβαρά, ότι θα κάνουμε ό,τι μπορούμε. Και αυτό είναι ένα σημαντικό χρέος στο οποίο τουλάχιστον δε θα αποστούμε». Αυτά έλεγε ο Αλ. Παπαδόπουλος (13.4.2000), παραλαμβάνοντας το υπουργείο Υγείας απ' το Λ. Παπαδήμα. Στη συνέχεια, ο Αλ. Παπαδόπουλος έφυγε απ' το υπουργείο Υγείας μετά τη δήλωσή του ότι δε θα πολιτευτεί - αλλά τελικά πολιτεύτηκε -στις επόμενες εκλογές (7.3.2004).

Και προχτές ο νυν υπουργός Υγείας Ν. Κακλαμάνης δήλωσε στο «Βήμα» ότι, ενώ τότε είχε θεωρήσει εκείνη τη δήλωση υπερβολική, σήμερα θεωρεί ότι ο Αλ. Παπαδόπουλος είχε δίκιο. «Ο χώρος των προμηθειών, είπε ο Ν. Κακλαμάνης, αφενός και ο χώρος του φαρμάκου αφετέρου είναι δυο μεγάλες πληγές. Αν δεν αλλάξει λοιπόν, μετά την πολιτική μας για τα φάρμακα, και ο τρόπος προμηθειών στο χώρο της δημόσιας υγείας, τα πιράνχας που ενδεχομένως έφαγαν τον Αλ. Παπαδόπουλο υπάρχουν πιθανότητες να φάνε και μένα και οποιοδήποτε μετά από μένα»...

... στον τομέα υγείας

Οι υποσχέσεις του Παπαδόπουλου, όπως είναι γνωστό, μεταφράστηκαν σε περισσότερη εμπορευματοποίηση με Ανώνυμες Εταιρίες στα νοσοκομεία και αιματηρά χαράτσια για τους ασφαλισμένους και τα ταμεία. Ο Ν. Κακλαμάνης γενίκευσε τις Ανώνυμες Εταιρίες για τη λειτουργία των μονάδων υγείας, ενώ με τις εξαγγελίες του για τα φάρμακα ετοιμάζει κι αυτός χαράτσια για τα ταμεία και τους ασφαλισμένους.

Ετσι έλκονται τα πιράνχας που ορμούν κατά αγέλες και «κατασπαράσσουν σε δευτερόλεπτα ακόμα και ζώο μεγάλων διαστάσεων», όπως λένε τα λεξικά. Και απ' την ορμή τους δε γλιτώνουν ούτε εκείνοι που τους ανοίγουν την όρεξη...

Οι μόνες διαφορές

Η πολιτική της μονόπλευρης λιτότητας σε βάρος των εργαζομένων, η συνεχής και πολύμορφη ενίσχυση των προνομίων, «κινήτρων», κλπ., κλπ., της πλουτοκρατίας, οι αποκρατικοποιήσεις και το ξεπούλημα των δημόσιων επιχειρήσεων, η εμπορευματοποίηση της Υγείας και της Παιδείας, οι αντεργατικές αλλαγές των εργασιακών σχέσεων και, με δυο λόγια, οι κάθε λογής «απελευθερώσεις» και οι αντιδραστικές διαρθρωτικές αλλαγές αποτελούν ορισμένους βασικούς άξονες των πολιτικών, που εφαρμόζονται, τόσα χρόνια τώρα, είτε είναι κυβέρνηση το ΠΑΣΟΚ, είτε είναι η ΝΔ.

Και, όμως, ενώ το προαναφερόμενο είναι ένα αδιαμφισβήτητο γεγονός. Ενώ, για παράδειγμα, η κυβέρνηση του Κ. Μητσοτάκη (1990 - '93) πήρε μια σειρά μέτρα (Ασφαλιστικό, αποκρατικοποιήσεις, κλπ.), τα οποία συνέχισαν και επέκτειναν ακόμη παραπέρα οι μετέπειτα κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ, για να ξανάρθει τώρα ο Κ. Καραμανλής, συνεχίζοντας από κει που σταμάτησε ο Κ. Σημίτης, υπάρχουν μερικοί, οι οποίοι -σώνει και καλά- θέλουν να μας πείσουν ότι υπάρχουν «διαχωριστικές γραμμές» ανάμεσα στους εκπροσώπους του δικομματισμού. Θα συμφωνούσαμε μαζί τους, εάν στις «διαχωριστικές γραμμές» συμπεριλάμβαναν αποκλειστικά και μόνον τις καρέκλες και την κουτάλα της εξουσίας. Αυτές και μόνον είναι οι άξιες λόγου διαφορές μεταξύ ΝΔ και ΠΑΣΟΚ.

Σχεδιάζουν νέα επίθεση

Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι «ταπεινά και σεμνά» η κυβέρνηση και πίσω απ' αυτήν το μεγάλο κεφάλαιο θέτουν στην ημερήσια διάταξη και πάλι το Ασφαλιστικό. Οι πρώτες τροχιοδεικτικές βολές εξαπολύθηκαν εναντίον των ασφαλιστικών δικαιωμάτων των εργαζομένων της Εμπορικής Τράπεζας. Ταυτόχρονα, συνολικά οι τραπεζίτες, επιδιώκοντας την αύξηση της κερδοφορίας τους, απαιτούν να ξεφορτωθούν από πάνω τους τα «βάρη» της Κοινωνικής Ασφάλισης. Ενώ με τα προγράμματα «εθελούσιας εξόδου», που συνεχίζονται στις τράπεζες, υπονομεύουν την οικονομική κατάσταση των ασφαλιστικών ταμείων. Το κυνήγι για τα κέρδη τους βάζει φουρνέλο στη δημόσια Κοινωνική Ασφάλιση.

Η κυβέρνηση, αν και εμφανίζεται προς τα έξω να «νίπτει τα χείρας της», στην πράξη στηρίζει τα σχέδια των τραπεζιτών και εκπρόσωποί της εκθειάζουν ανοιχτά την πρόταση της διοίκησης της Εμπορικής. Την ίδια στιγμή, ενώ καμώνεται πως το Ασφαλιστικό «δεν αλλάζει», δεν κρύβει ότι το μεγάλο στοίχημα, που θέτει μπροστά της, είναι η εφαρμογή στην πράξη του αντιασφαλιστικού νόμου Ρέππα (ν. 3029). Και, πιο συγκεκριμένα, η υπαγωγή των ειδικών ταμείων ΔΕΚΟ - Τραπεζών στο ΙΚΑ, καθώς και η ομαδοποίηση των επικουρικών τους ή η ένταξή τους στο επικουρικό του ΙΚΑ. Μόνο που αυτή η πρακτική εφαρμογή συνιστά νέα επίθεση στα ασφαλιστικά δικαιώματα. Η ίδια η φιλοσοφία του νόμου, άλλωστε, προϋποθέτει παραπέρα συρρίκνωση των ασφαλιστικών δικαιωμάτων των εργαζομένων, μείωση ή απαλλαγή της εργοδοσίας από τις υποχρεώσεις της προς στα Ταμεία αυτά, οι οποίες θα μετακυληθούν στο ΙΚΑ, δηλαδή στους εργαζόμενους.

Ηδη, κυβερνητικοί παράγοντες επιχειρούν - στην πεπατημένη του ΠΑΣΟΚ - να ενοχοποιήσουν τους εργαζόμενους και προκλητικά τους παρομοιάζουν με «βαμπίρ και κανίβαλους που κάθονται πάνω στα ασφαλιστικά δικαιώματα της επόμενης γενιάς»! Κλαίγονται δήθεν για τους «επόμενους», τους οποίους, όμως, με τους νόμους της ΝΔ. τους έστειλαν να παίρνουν σύνταξη στα 65 (άντρες - γυναίκες), μειώνοντας ταυτόχρονα τις συντάξεις τους.

Γίνεται φανερό ότι σε βάρος της Κοινωνικής Ασφάλισης προετοιμάζουν νέο πογκρόμ. Κατηγορίες εργαζομένων, που θεωρούσαν ότι μέχρι τώρα ήταν στο απυρόβλητο (π.χ. Εμπορική), τώρα μετατρέπονται σε σύγχρονες Ιφιγένειες. Ομως, θα ήταν και πάλι λάθος να νομίσουν οι εργαζόμενοι ότι η πλουτοκρατία θα περιορίσει την επίθεση στον τραπεζικό χώρο ή στις ΔΕΚΟ. Η επίθεση θα γενικευτεί σε όλο το μέτωπο. Κάτω από τα πυρά της θα μπει όλη η εργατική τάξη. Η λογική «ο σώζων εαυτόν σωθήτω» θα αποδειχτεί καταστροφική.

Μοναδική διέξοδος, η ευρύτερη αγωνιστική συσπείρωση, η καθολική αντίσταση. Η πλουτοκρατία και η κυβέρνηση πρέπει να βρουν απέναντί τους όλη την εργατική τάξη. Να νιώσουν τη δύναμή της και τις διεκδικήσεις της. Και αν σήμερα οι παλιότερες γενιές θέλουν να αφήσουν κάτι στη νέα γενιά, αυτό σημαίνει καμιά παραχώρηση στους πλουτοκράτες, καμιά υποχώρηση. Τώρα αγώνας πανεργατικός με αιτήματα, σύμφωνα με τις σύγχρονες ανάγκες.