Παπαγεωργίου Βασίλης

Ανάμεσα, σε διάφορες διαστρεβλώσεις, συκοφαντίες και ψέματα, λοιπόν, ο προαναφερόμενος ομολογεί και την ουσία και υπογραμμίζει: «Αν υπάρχει ένα θετικό στοιχείο στην τραγωδία της Δεκεμβριανής σύρραξης, αυτό αναμφισβήτητα είναι η έκβασή της, η απομάκρυνση, δηλαδή, της προοπτικής μιας κομμουνιστικής επικράτησης με τραγικές συνέπειες για τη χώρα». Πράγματι, αυτός ήταν ο βασικός στόχος των τότε αστικών πολιτικών δυνάμεων, των Βρετανών καθοδηγητών τους και λίγο μετά των Αμερικανών. Να μείνει ο λαός στο περιθώριο. Να μην ξημερώσει μια λαοκρατούμενη Ελλάδα, μετά τη νύχτα της φασιστικής κατοχής. Μια αντίθετη εξέλιξη, θα είχε τραγικές συνέπειες για την εγχώρια ολιγαρχία και τα ιμπεριαλιστικά συμφέροντα. Και για να πετύχουν τον στόχο τους, μεταχειρίστηκαν τα πάντα, εγκληματώντας απάνθρωπα σε βάρος των αγωνιστών και των δικαιωμάτων ενός ολόκληρου λαού. Αυτή είναι η αλήθεια.

«Ο κ. Φελώνης διατύπωσε πρωτοποριακή πρόταση για νέα οργάνωση και λειτουργία των συνδικάτων, τα οποία να παρέχουν στους εργαζόμενους ενημέρωση και πληροφορίες για τα δικαιώματά τους (εργασιακά και ασφαλιστικά) στα πρότυπα των Κέντρων Πληροφόρησης Πολιτών (ΚΕΠ)» Το απόσπασμα είναι από το χτεσινό ρεπορτάζ του «Βήματος», σχετικά με το επικείμενo συνέδριο της ΠΑΣΚΕ. Οσο, για την προαναφερόμενη πρόταση του Γρ. Φελώνη, προέδρου του ΕΚΑ, έγινε στην προχθεσινή συνδιάσκεψη της ΠΑΣΚΕ Αθήνας.

Πάντως, η πρόταση του κ. Φελώνη, δεν είναι αρκούντως... πρωτοποριακή. Θα ήταν περισσότερο... ολοκληρωμένη, εάν πρότεινε την κατάργηση των σωματείων, με τη μετατροπή τους σε Κέντρα Εξυπηρέτησης Πολιτών και τα στελέχη της ΠΑΣΚΕ και της ΔΑΚΕ, μέλη των ΔΣ, σε ρόλο υπαλλήλων, με συμβάσεις μερικής απασχόλησης...

Να καταργηθούν πάραυτα 6.250 θέσεις μόνιμης και σταθερής εργασίας στον ΟΤΕ απαιτεί από τη διοίκηση του Οργανισμού η πλειοψηφία της Ομοσπονδίας. Οχι, δε διαβάσατε λάθος. Αυτό είναι - επί της ουσίας - το αίτημα των εργατοπατέρων του εργοδοτικού και κυβερνητικού συνδικαλισμού. Σε μια χτεσινή, κατάπτυστη ανακοίνωση, η οποία υπογράφεται από τον πρόεδρο και τον γραμματέα (αμφότεροι στελέχη της ΠΑΣΚΕ), η ΟΜΕ-ΟΤΕ μέμφεται τη Διοίκηση του ΟΤΕ ότι «η εδώ και τρεις μήνες επεξεργασία της Διοίκησης του ΟΤΕ για εθελούσια έξοδο από τον Οργανισμό, γίνεται φανερό ότι δεν προχωράει, με κύρια δική της ευθύνη»..! Μάλιστα, τα φιντάνια της ΟΜΕ-ΟΤΕ αποκαλύπτουν ότι «ευθύς εξαρχής» ζητούσαν «να κλείσει το ζήτημα όσο το δυνατόν ταχύτερα» ώστε - άκουσον άκουσον - «να μη "σέρνεται" η φημολογία που διαχέεται σε όλον τον ΟΤΕ και που οι μισοί είναι εν δυνάμει με το ένα ή και τα δύο πόδια στην έξοδο, με συνέπεια να αποσαθρώνει τον Οργανισμό και να δημιουργεί προβλήματα στη λειτουργία του»!

Οσο για όσους βιάζονται να εγκαταλείψουν τον ΟΤΕ, νομίζοντας ότι τώρα «έπιασαν την καλή», επειδή τα ψίχουλα που θα τους μοιράσουν θα τα φορτωθούν, με τον έναν ή άλλον τρόπο, οι υπόλοιποι εργαζόμενοι, πίσω έχει η αχλάδα την ουρά..!

Κατά τ' άλλα, Πολυζωγόπουλος και Πουπάκης -ΠΑΣΚΕ και ΔΑΚΕ, αντίστοιχα - κόπτονται για την ανεργία. Κατά τ' άλλα, διοργανώνουν «τριήμερα κινηματικής δράσης» και «συλλαλητήρια» διαμαρτυρίας, για τους απολυμένους και την αυξανόμενη συνεχώς ανεργία. Και όχι μόνον. Κόπτονται, επίσης, για τα βάρη που φορτώνονται στο ΙΚΑ. Και το πρόγραμμα «εθελούσιας εξόδου» στον ΟΤΕ, βρε παλικάρια, ποιος θα το πληρώσει; Ποιος θα επωμιστεί το κόστος; Μα, φυσικά, οι ίδιοι που έχουν πληρώσει και τ' ανάλογα προγράμματα στις τράπεζες και όπου αλλού εφαρμόστηκαν. Οι εργαζόμενοι, είτε σαν φορολογούμενοι, είτε σαν ασφαλισμένοι, είτε και με τους δύο τρόπους. Κι όλ' αυτά, για να γίνει ο ΟΤΕ περισσότερο κερδοφόρος, προς όφελος των μεγαλομετόχων του και ελκυστικότερος στα παζάρια των νέων ιδιωτικοποιήσεων. Για να συσσωρεύσουν ακόμη περισσότερα κέρδη οι τράπεζες.

Η υποκρισία σε όλο της το μεγαλείο...

Παπαγεωργίου Βασίλης

Σίγουρα, πάντως, όχι για τη «διαφάνεια», όπως διατείνονται, μια και το να βάλεις στον κόπο ...λίγων υπερωριών τους λογιστές και τους δικηγόρους των γνωστών «διαπλεκομένων» μόνο διαφάνεια δε συνιστά.

Τους τρόπους να κρατήσουν τον έλεγχο των Μέσων Ενημέρωσης και, ταυτόχρονα, να εμπλακούν στα έργα του Δημοσίου και γενικώς να μπλέξουν σε όλα τα γνωστά συμφέροντα, ουδείς έχει την παραμικρή αμφιβολία ότι θα τον βρουν, και, μάλιστα, θα είναι και νομότυπος.

Αλλωστε, νόμος που να απαγορεύει οριστικά και τελεσίδικα την εμπλοκή τους στο πού πάει αυτή η χώρα, δεν έχει ψηφιστεί ποτέ από το ελληνικό Κοινοβούλιο, ούτε και πρόκειται να ψηφιστεί τώρα.

Αντιθέτως, οι κυβερνήσεις, του ΠΑΣΟΚ πριν και της ΝΔ τώρα, μόνον ένα πράγμα προσπαθούν: Να «φτιάχνουν» τις ισορροπίες τους, εξυπηρετώντας τα ίδια ακριβώς συμφέροντα, έστω κι αν αλλάζουν -κατά καιρούς- λίγο οι ...προτιμήσεις.

Δώστε, λοιπόν, «βάση»: Ο «βασικός μέτοχος», βασικά, βασίζεται στη βάση των βασικών αρχών, στις οποίες βασίζουν τα βασικά στοιχεία των βασικών πολιτικών επιλογών τους αμφότεροι!

ΕΞΑΙΡΕΤΙΚΗ η αναφορά του υπουργού Ανάπτυξης Δημήτρη Σιούφα για τον «αναπτυξιακό» νόμο. Δε θα προσπαθήσουμε, λέει, να προσελκύσουμε τους επενδυτές, αλλά ...θα ψάξουμε εμείς να τους βρούμε στο εξωτερικό!

Εν ολίγοις, όχι μόνο τους δίνουμε ό,τι θέλουν (π.χ., μόνον 25% συμμετοχής σε μια επένδυση κι αυτό ...στα χαρτιά), αλλά θα τους ...παρακαλάνε κι από πάνω. Θα βγάλουμε πωλητές των χρημάτων των φορολογουμένων και των εργασιακών σχέσεων των ...ιθαγενών εργαζομένων, έτσι για να καταλαβαινόμαστε.

Γρηγοριάδης Κώστας

Η υπόθεση της ΠΑΛΚΟ, που απέλυσε 500 εργαζόμενους για να μετεγκατασταθεί στη Βουλγαρία, με επιδοτούμενα μάλιστα προγράμματα, σας θυμίζει κάτι;

Γρηγοριάδης Κώστας

Βέβαια, το ενδεχόμενο της θεσμοθέτησης και υλοποίησης των κυβερνητικών διακηρύξεων θα σημάνει μια αναδιανομή της «πίτας». Σημαίνει, επίσης, ότι η κυβέρνηση της ΝΔ θέλει να βάλει τους δικούς της κανόνες στη θέση αυτών, που είχε οικοδομήσει το ΠΑΣΟΚ στις περασμένες δεκαετίες. Κι όπως καταλαβαίνει ο καθένας, νέοι κανόνες -έστω και αυστηρότεροι- σημαίνουν πρώτα και κύρια «νέο παιγνίδι» και «νέες σχέσεις διαπλοκής». Γι' αυτό και οι πολύμορφες αντιδράσεις στις κυβερνητικές εξαγγελίες, κυρίως, από οικονομικά κέντρα, τα οποία είχαν «καλομάθει» επί των κυβερνήσεων του ΠΑΣΟΚ.

Ολα αυτά, όμως, έχουν πολύ μικρή σχέση και, πάντως, δε διασφαλίζουν, ούτε την ενημέρωση, ούτε τα δημοκρατικά δικαιώματα των εργαζομένων.

Εχετε παρατηρήσει τελευταία, ότι οι κυβερνώντες χρησιμοποιούν πολύ τους όρους «συγχρηματοδοτούμενα», «συνδιαχείριση και συνεκμετάλλευση»; Ναι, βέβαια. Είναι πολύ της μόδας οι όροι αυτοί τελευταία.

Ο πρώτος αφορά στα λεγόμενα δημόσια, μεγάλα και μικρά έργα. Επειδή - υποτίθεται - το δημόσιο δεν έχει τα απαιτούμενα χρήματα, τα έργα αυτά θα γίνουν με «συγχρηματοδότηση» κράτους και κεφαλαιοκρατών. Δηλαδή, το κράτος θα βάζει τα χρήματα, είτε με τη μορφή μετρητών, είτε με τη μορφή εγγυήσεων, για να παίρνουν δάνεια οι κεφαλαιοκράτες. Οι τελευταίοι... θα βάζουν τα προαναφερόμενα δάνεια και, πέρα από τα τεράστια κέρδη, που θα αποκομίζουν από τις κατασκευές των έργων, θα παίρνουν και την εκμετάλλευση της λειτουργίας τους, για μερικές δεκαετίες τουλάχιστον, ώστε να... ξεπληρώσουν τα δάνεια. Δηλαδή, για να κερδίσουν ακόμη περισσότερα. Και ο λαός θα πληρώνει...

Μετά απ' όλ' αυτά, αν σας πέρασε από το μυαλό, ότι αυτό δεν είναι κράτος, αλλά πλασιέ των συμφερόντων της πλουτοκρατίας, δεν έχετε καθόλου άδικο. Ετσι ακριβώς είναι...

Ο δεύτερος όρος αφορά, κυρίως, στη δημόσια ακίνητη περιουσία κάθε λογής (γη, δάση, ακρογιαλιές, Ολυμπιακά ακίνητα κλπ., κλπ.). Επειδή - υποτίθεται - η κυβέρνηση της ΝΔ δε διακατέχεται από συντηρητικές και νεοφιλελεύθερες αντιλήψεις, όπως την κατηγορούν, δεν προχωρά στην πώληση της δημόσιας ακίνητης περιουσίας, αλλά θα την εκμεταλλευτεί σε συνεργασία με τους κεφαλαιοκράτες. Αυτή είναι η «συνεκμετάλλευση και η συνδιαχείριση». Με άλλα λόγια, παραχωρεί στον κεφαλαιοκράτη το όποιο δημόσιο ακίνητο, έναντι κάποιου τιμήματος, για κάμποσες δεκαετίες. Ετσι, απ' τη μια δε γίνεται πώληση, αφού το δημόσιο παραμένει τυπικά ιδιοκτήτης κι απ' την άλλη, ο κεφαλαιοκράτης δε χρειάζεται να βάλει χρήματα για την όποια αγορά. Και ο κοσμάκης θα πληρώνει, ενώ ο κεφαλαιοκράτης θα συσσωρεύει κέρδη. Κι όλ' αυτά με τι αντικείμενο; Μα, από τη δημόσια περιουσία, είτε αυτή είναι ακρογιαλιές, είτε αθλητικές εγκαταστάσεις, των οποίων έχουμε χρυσοπληρώσει και την κατασκευή τους...

Και μη σκεφτεί κανείς, ότι, με τον τρόπο αυτό, θα συγκεντρώσει χρήματα το κράτος, για τους όποιους κοινωνικούς σκοπούς. Στους καιρούς, που ζούμε, τέτοιες σκέψεις είναι πέρα για πέρα αυταπάτες. Πρώτον, γιατί υπάρχουν χίλιοι δυο τρόποι, για να επιστρέφουν τα όποια τιμήματα στα θησαυροφυλάκια των κεφαλαιοκρατών (κίνητρα, φοροαπαλλαγές κλπ.). Δεύτερον, γιατί, πάνω απ' όλα, προέχει η ανταγωνιστικότητα των επιχειρήσεων...

Μαθαίνουμε ότι η «αμαρτωλή» κλπ., κλπ. «Εταιρία Τουριστικά Ακίνητα» (ΕΤΑ) -κατά τη ΝΔ, όταν αυτή βρισκόταν στην αντιπολίτευση- σχεδιάζει για τον επόμενο χρόνο τη διάθεση εκμετάλλευσης σε εγχώριους και ξένους κεφαλαιοκράτες πολλών και διαφόρων τουριστικών εγκαταστάσεων ανά τη χώρα, ανάμεσά τους και 16 ξενοδοχείων «Ξενία». Και, εκτός αυτών, σχεδιάζει ακόμη τη διάθεση πάνω από 10.000 στρεμμάτων δημόσιας γης. Φανταζόμαστε, εκτάσεων με ιδιαίτερο επενδυτικό ενδιαφέρον...

Με άλλα λόγια, οι κυβερνήσεις αλλάζουν, οι ...αμαρτίες όμως μένουν.

ΥΓ: Να δείτε, που σύντομα η ΕΤΑ θα αναδειχτεί σε ιδιαίτερα κερδοφόρα επιχείρηση. Απ' ό,τι μαθαίνουμε, διπλασιάστηκαν σχεδόν τα προ φόρων κέρδη της στο πρώτο εννεάμηνο του 2004. Αλλωστε, ποιος δε θα κέρδιζε, πουλώντας τη δημόσια περιουσία, για την οποία άλλοι έχουν πληρώσει...

Και δεν υπάρχει αμφιβολία ότι από τον όγκο των συλλαλητηρίων, από το βαθμό συσπείρωσης γύρω από τα ταξικά συνδικάτα και τις διεκδικήσεις τους εξαρτώνται πολλά. Γιατί μόνο ο ενωτικός αγώνας μπορεί σήμερα να ανακόψει την αντιλαϊκή πολιτική. Μόνο με τους εργάτες, τους μικρομεσαίους της πόλης και του χωριού, στο δρόμο, μπορεί να μπει φρένο στην αντιλαϊκή επίθεση που ξεδιπλώνεται και μέσα από τον κρατικό προϋπολογισμό. Και μόνο η πάλη του λαού, μπορεί να φέρει ανακατατάξεις, να δημιουργήσει τις προϋποθέσεις για μια άλλη πορεία της χώρας.

Το ΠΑΜΕ, η ΠΑΣΥ δείχνουν το δρόμο. Τα συλλαλητήρια, στις 9 Δεκέμβρη, μπορεί να γίνουν σημείο καμπής. Μπορούν και πρέπει να αφήσουν αγωνιστικές παρακαταθήκες στο μακρύ δρόμο της λαϊκής πάλης, μέχρι την ανατροπή της αντιλαϊκής πολιτικής και της εξουσίας της.