Γρηγοριάδης Κώστας

Και θα 'ταν πράγματι έτσι, αν τα όσα μεγάλα λόγια λένε συνήθως στις φιέστες οι ηγέτες της ευρωένωσης, περί δημοκρατίας και ισότητας, δικαιοσύνης και κοινωνικής προόδου, κλπ., κλπ., τα πίστευαν πραγματικά και, πολύ περισσότερο, επιχειρούσαν την εφαρμογή τους. Τα πράγματα, όμως, δεν είναι έτσι. Το θέμα της έναρξης ενταξιακών διαπραγματεύσεων της ΕΕ με την Τουρκία -όπως και κάθε άλλο- δεν καθορίζεται από τις προαναφερόμενες αρχές, για τις ηγετικές δυνάμεις της ευρωένωσης, αλλά από τις γενικότερες ιμπεριαλιστικές τους επιδιώξεις και συμφέροντα, όπως και τους ανταγωνισμούς τους με τις ΗΠΑ. Και για να το πούμε απλά: Λιμπίζονται την τουρκική αγορά των 100 εκατομμυρίων και αφήνουν στην άκρη μερικές εκατοντάδες χιλιάδες Κυπρίους και λίγα εκατομμύρια Ελλήνων...

Την ώρα που η Ουκρανία έχει μετατραπεί σε ένα ακόμη πεδίο έκφρασης των ενδοϊμπεριαλιστικών αντιπαραθέσεων, η εργατική της τάξη εξακολουθεί να πληρώνει με αίμα τα υπερκέρδη, που εξακολουθούν να ρέουν στις τσέπες των αντιμαχομένων μερίδων της ανερχόμενης εγχώριας αστικής της τάξης: Χτες, αγνοούνταν η τύχη 13 ανθρακωρύχων μετά από έκρηξη, που έγινε τη νύχτα σε ορυχείο στην περιοχή του Ντονέτσκ, στην ανατολική Ουκρανία, όπως μετέδωσε το ρωσικό πρακτορείο «Ιντερφαξ».

«Αλλοι 15 ανθρακωρύχοι κατάφεραν να βγουν από το ορυχείο μετά την έκρηξη, ανέφεραν πηγές των σωστικών συνεργείων. Την ώρα της έκρηξης, στο ορυχείο Γιουζνοντονμπάσκαγια, κοντά στο χωριό Ουγκλεντάρ, εργάζονταν συνολικά 28 ανθρακωρύχοι». Περισσότερα σχόλια περιττεύουν...

Μπορεί τα σοβαρότατα προβλήματα, που έχουν δικαιολογημένα ξεσηκώσει σήμερα τους κατοίκους των νησιών του Αιγαίου, να έχουν τις αφετηρίες τους στην πολιτική των κυβερνήσεων του ΠΑΣΟΚ. Μπορεί, για παράδειγμα, το πρόβλημα των ελλιπέστατων και πανάκριβων ακτοπλοϊκών συγκοινωνιών, να οφείλεται στην πολιτική «απελευθέρωσης» του τομέα και πλήρους παράδοσής του στους εφοπλιστές και στο άγριο κυνηγητό του κέρδους. Μπορεί, ακόμη, η σημερινή κυβέρνηση της ΝΔ να συνεχίζει την ίδια ακριβώς πολιτική, με αυτήν του ΠΑΣΟΚ. Αλλωστε, αυτούς τους νόμους εφαρμόζει. Ολ' αυτά, όμως, δεν έχουν την παραμικρή σημασία για τον Γ. Παπανδρέου. Τις προάλλες πήγε στην Κάλυμνο και -σύμφωνα με τις δηλώσεις του προς τους δημοσιογράφους- συμπαραστάθηκε στους Καλύμνιους για το ακτοπλοϊκό πρόβλημα. Τους βεβαίωσε, μάλιστα, ότι το ΠΑΣΟΚ έχει κάνει αυστηρή κριτική στην κυβέρνηση για το ζήτημα και θα συνεχίσει τον αγώνα, για την αντιμετώπισή του.

Οι Καλύμνιοι, όπως και οι υπόλοιποι νησιώτες, μπορούν να βγάλουν τα συμπεράσματά τους...

«Να στραγγίξουν κάθε ρανίδα ελπίδας, ονείρου, ακόμα και ουτοπίας. Γιατί μέσα στην περιρρέουσα σαπίλα, ακόμα και η αυταπάτη είναι αναγκαίο κακό. Να μην αφήσουν τίποτα, ακόμα και τα προσχήματα. Ολα να τα αλέσουν, να τα κάνουν πολτό. Τα πάντα στο μπόι τυφλού Κοντορεβυθούλη, στον καταψύκτη νεκροτομείου. Ανοίγεις εφημερίδα και διαβάζεις τον Φαράκο να παριστάνει τον "αντικειμενικό" κριτή για τα Δεκεμβριανά του '44. Ο πρώην γ.γ. του KKE σε ρόλο διαιτητή Κασναφέρη για μια ιστορία που η κατάληξή της ήταν τόσο προκαθορισμένη, όσο η διαταγή της βρετανικής εξουσίας: να μη μείνει κόκκινο ρουθούνι. Υστερα, έντρομος ακούς τον Ανδρουλάκη ν' ανοίγει το Ασφαλιστικό, πριν ακόμα το τολμήσει ο μεγάλος αντίπαλός του, η σκληρή και άκαμπτη Δεξιά. Ο ανανεωτής της Αριστεράς όχι να φλερτάρει, αλλά να "κοιμάται" με τη Μάγκι και τον Θατσερισμό. Δεν μπορεί, λες, βρίσκομαι στον πλανήτη UFO ή στην καλύτερη περίπτωση βλέπω Χοντρό - Λιγνό. Τίποτα από τα δύο. Απλώς, τα απομεινάρια μιας μέρας!».

Του Δημήτρη Δανίκα από τη χτεσινή «στήλη άλατος» των «Νέων».

Ελάχιστοι, βέβαια, πρόβαλαν το γεγονός ότι - παρά τη μείωση του ποσοστού - σε απόλυτα ποσά έχουμε το μεγαλύτερο αριθμό των εργαζόμενων φτωχών στον κόσμο, σε μια περίοδο που επίσης έχουμε το μεγαλύτερο από ποτέ παραγόμενο πλούτο. Οι κάθε είδους διαμορφωτές της κοινής γνώμης (έντυπα, ραδιοτηλεοπτικά και άλλα μέσα ενημέρωσης), προτίμησαν να προβάλουν απλά το γεγονός ότι ο ένας στους δυο εργαζόμενους εξακολουθεί να τα φέρνει(;) βόλτα με 2 δολάρια την ημέρα. Προτίμησαν, δηλαδή, να δώσουν έμφαση στη δημοσιοποίηση στοιχείων, που αποτυπώνουν πικρές αλήθειες. «Ανώδυνες» κοινές αλήθειες, που απλά αποτυπώνουν μια κατάσταση και μιλούν για το αποτέλεσμα. Και οι αριθμοί που καταγράφουν τη διαχρονική εξέλιξη της ανεργίας, της φτώχειας, της πορνείας, της εγκληματικότητας ή ακόμη της κερδοφορίας των επιχειρήσεων, αποτυπώνουν το αποτέλεσμα αλλά ΟΧΙ και τις αιτίες που οδήγησαν στη συγκεκριμένη κατάσταση και το συγκεκριμένο αποτέλεσμα.

Παπαγεωργίου Βασίλης

Εν ολίγοις, είμαστε ...απόλυτα ελεύθεροι, ως χώρα, να διεκπεραιώσουμε με όποιον τρόπο και μέσα θέλουμε τους οικονομικούς στόχους, που έχουν ήδη συμφωνήσει οι κυβερνώντες, η Κομισιόν και οι αγορές - πολυεθνικές.

Αρκεί οι τρόποι αυτοί και τα μέσα να βρίσκονται στα πλαίσια της «ελεύθερης αγοράς», της ενίσχυσης της «ιδιωτικής πρωτοβουλίας» και του ανταγωνισμού, κλπ., κλπ. Με δυο λόγια, δηλαδή, να πληρώσουν τα ...σπασμένα οι εργαζόμενοι και ο λαός...

«ΤΟΜΗ» είναι το νέο αναπτυξιακό νομοσχέδιο, σύμφωνα με τον πρόεδρο του ΣΕΒ, Οδυσσέα Κυριακόπουλο. Και μόνον η δήλωση αυτή, φυσικά, του εκπροσώπου των βιομηχάνων δείχνει τι είδους τερατούργημα προωθεί η κυβέρνηση στη Βουλή.

Οχι πως περιμέναμε καμιά δυσαρέσκεια του ΣΕΒ για ένα νομοσχέδιο, που χορηγεί άνευ όρων τεράστιες επιδοτήσεις στις Ανώνυμες Εταιρίες. Ομως, και ο ...ενθουσιασμός τους είναι ενδεικτικός της κατάστασης.

Φυσικά, είχαν και ένα ...άγχος οι άνθρωποι. Εδώ που τα λέμε, όταν έχεις συνηθίσει στην άνευ προηγουμένου «μάσα» επί ΠΑΣΟΚ, περιμένεις να υπάρχει η ανάλογη και ...διευρυμένη συνέχεια και δε σηκώνεις και πολλές - πολλές καθυστερήσεις. Τώρα ησύχασαν...

«ΜΕΓΑΛΗ μπουκιά φάε, μεγάλη κουβέντα μη λες». Μάλλον δεν έχουν κατανοήσει την ουσία της λαϊκής ρήσης οι αρμόδιοι του υπουργείου Εξωτερικών, που διαρρέουν την ...άρνηση της Ελλάδας να αποστείλει στρατιωτικούς στο Ιράκ για τη δεύτερη φάση των ΝΑΤΟικών επιχειρήσεων...

Οσο οι περίφημες «συμβατικές υποχρεώσεις» της χώρας με το ΝΑΤΟ αποτελούν τις βασικές αρχές της ελληνικής εξωτερικής πολιτικής, τότε η εμπλοκή της Ελλάδας είναι βέβαιη, με όποιον τρόπο κι αν συμβαίνει.

Γρηγοριάδης Κώστας

Παπαγεωργίου Βασίλης

Ο πρωθυπουργός, για παράδειγμα, δήλωσε κατηγορηματικά ότι «οι Ολυμπιακές εγκαταστάσεις παραμένουν δημόσια περιουσία». Σύμφωνα, όμως, με το κυβερνητικό σχέδιο, η δημόσια περιουσία θα δοθεί για διαχείριση και εκμετάλλευση στο μεγάλο κεφάλαιο. Και όχι μόνο αυτό. Θα δοθούν πολλές και διάφορες κρατικές επιχορηγήσεις, κίνητρα και προνόμια - όπως προβλέπει το αναπτυξιακό νομοσχέδιο, που συζητιέται τις μέρες αυτές στη Βουλή - για να διευκολυνθεί η προσέλκυση των επίδοξων διαχειριστών. Επίσης, με νομοσχέδιο που θα κατατεθεί στη Βουλή, μέσα στο Δεκέμβρη, θα ικανοποιούνται οι όποιες απαιτήσεις τους, για τσιμεντοποίηση ελεύθερων χώρων, αύξηση συντελεστή δόμησης, κλπ.

Με δυο λόγια, δηλαδή, οι Ολυμπιακές εγκαταστάσεις είναι δημόσια περιουσία, αποκλειστικά και μόνο ως προς το σκέλος ότι ο ελληνικός λαός πλήρωσε πολύ ακριβά και θα πληρώνει για πολλά χρόνια ακόμη την κατασκευή τους. Κατά τ' άλλα, κουμάντο θα κάνουν οι κεφαλαιοκράτες-διαχειριστές. Και όχι μόνο δε θα αξιοποιηθούν οι εγκαταστάσεις αυτές για τις ανάγκες του λαϊκού αθλητισμού και πολιτισμού, αλλά θα μετατραπούν σε μοχλούς καταλήστευσης του δημόσιου χρήματος και παραπέρα επιβάρυνσης του περιβάλλοντος.

«Οι ανακοινώσεις του πρωθυπουργού για τη μεταολυμπιακή αξιοποίηση των εγκαταστάσεων των Ολυμπιακών Αγώνων του 2004 αποδεικνύουν την αδυναμία και την ανικανότητα της κυβέρνησης να διαμορφώσει ένα ολοκληρωμένο και αξιόλογο σχέδιο για ένα πραγματικά μείζον θέμα». Αυτή είναι η βασική κριτική του ΠΑΣΟΚ -όπως εκφράστηκε με δήλωση του εκπροσώπου του, Ν. Αθανασάκη.

Ούτε λέξη δεν υπάρχει, για την παράδοση των ολυμπιακών εγκαταστάσεων στους μεγαλοεπιχειρηματίες. Ακόμη και για τις εξαγγελθείσες «αλλαγές χρήσεων γης προς όφελος ιδιωτών διαχειριστών των εγκαταστάσεων», η μόνη κριτική είναι πως έγιναν «χωρίς να έχει υπάρξει διάλογος και μελέτη».

Κατανοούμε, βέβαια, τις μεγάλες δυσκολίες του κ. Αθανασάκη. Πώς να εμφανιστεί το ΠΑΣΟΚ, ως αντιπολίτευση, όταν η κυβέρνηση της ΝΔ εφαρμόζει την ίδια πολιτική που εφάρμοζε κι αυτό, μέχρι τον περασμένο Μάρτη; Πόσο μάλλον, όταν τα όσα εξάγγειλε τις προάλλες ο Κ. Καραμανλής, για τις ολυμπιακές εγκαταστάσεις, είναι όσα βρήκε σχεδιασμένα και έτοιμα από την απελθούσα κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ. Για του λόγου το αληθές, σημειώνουμε ότι ο «Ριζοσπάστης» είχε αποκαλύψει τα σχέδια αυτά από τις 25 Ιούλη 2004, πριν ακόμη διεξαχθούν οι Ολυμπιακοί Αγώνες.

Ο ΣΥΝ στηρίζει την Τουρκία στην πορεία της προς την Ευρώπη, δήλωσε τις προάλλες ο Ν. Κωνσταντόπουλος. Σημείωσε, επίσης, ότι η Αγκυρα οφείλει να εκπληρώσει τα καθήκοντά της έναντι της Ευρώπης, όπως κάθε υποψήφια χώρα - μέλος, αναφέροντας τα κριτήρια που έχουν μπει από το Ελσίνκι και την Κοπεγχάγη και συμπληρώνοντας ότι δεν μπορεί να μην αναγνωρίζει την Κυπριακή Δημοκρατία, ούτε να εξακολουθεί την κατοχή μέρους της Κύπρου, που είναι μέλος της ΕΕ.

Με άλλα λόγια, τα ίδια ακριβώς, που λέει η κυβέρνηση της ΝΔ, αλλά και η ηγεσία του ΠΑΣΟΚ. Αχ, αυτός ο «ευρωμονόδρομος»...

Πρέπει να ομολογήσουμε, πάντως, ότι και άλλοι υιοθετούν την ίδια ακριβώς στάση στο θέμα των σχέσεων Τουρκίας - ΕΕ. Προχτές, για παράδειγμα, πήρε θέση η Ενωση Βιομηχανικών και Εργοδοτικών Συνομοσπονδιών της Ευρώπης (UNICE), μέλος της οποίας είναι και ο δικός μας ΣΕΒ. Στη σχετική ανακοίνωση δηλώνεται σαφώς, ότι η UNICE τάσσεται «υπέρ της έναρξης των ενταξιακών διαπραγματεύσεων της Τουρκίας», με βάση τους όρους και τις διαδικασίες που έχει προτείνει η ΕΕ, σημειώνοντας, ότι «η περαιτέρω ενίσχυση των σταθερών, ισχυρών και μακροχρόνιων οικονομικών σχέσεων μεταξύ της ΕΕ και της Τουρκίας αποτελεί σημαντικό στοιχείο για τις επιχειρήσεις σε όλη την Ευρώπη».

Οχι, για τις συστηματικές και προκλητικές παραβιάσεις στοιχειωδών δημοκρατικών ελευθεριών και κατακτήσεων του τουρκικού λαού, δε λέει τίποτε η ανακοίνωση. Ούτε, για τη φτώχεια, την ανεργία και τόσα άλλα προβλήματα, που τον βασανίζουν. Αλλα πράγματα ενδιαφέρουν τις πολυεθνικές, όπως, η μεγάλη αγορά των περίπου 100 εκατομμυρίων και οι συνεπαγόμενες ευκαιρίες, για την παραπέρα αύξηση των κερδών και υπερκερδών τους, με την εκμετάλλευση και του τουρκικού λαού.

Με το δίκιο τους, βέβαια, αφού αυτή είναι και η βαθύτερη ουσία του «ευρωμονόδρομου».

Το σημερινό πανελλαδικό, πανεκπαιδευτικό συλλαλητήριο από φοιτητές, σπουδαστές και μαθητές αλλά και οι κινητοποιήσεις των δασκάλων τους, που πραγματοποιούνται επίσης σήμερα, έρχονται να δείξουν πως και άλλα στρώματα του λαού έχουν αγανακτήσει με τα προβλήματα που βιώνουν και αποφασίζουν αγωνιστικά, από κοινού ή παράλληλα, να διεκδικήσουν τη λύση τους.