ΑΠΟ ΜΕΡΑ ΣΕ ΜΕΡΑ | ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ

Εχει φάει τα ψωμιά του

Γρηγοριάδης Κώστας

Οι θάνατοι από αυτοκτονίες στις χώρες - μέλη της Ευρωπαϊκής Ενωσης έχουν γίνει περισσότεροι απ' όσους οφείλονται σε τροχαία δυστυχήματα, ανακοίνωσε προχτές η Ευρωπαϊκή Επιτροπή. Κάθε χρόνο, περίπου, 58.000 Ευρωπαίοι αυτοκτονούν ή ακρωτηριάζονται, εξαιτίας ψυχικών διαταραχών και ιδίως της κατάθλιψης, επισημαίνεται στην ανακοίνωση της Επιτροπής, ενώ από τροχαία χάνουν τη ζωή τους 50.000 και από εγκληματική ενέργεια 5.350 Ευρωπαίοι.

Και μπορεί η Επιτροπή να κάλεσε τις κυβερνήσεις να πάρουν σειρά μέτρων υπέρ της προστασίας της ψυχικής υγείας των Ευρωπαίων, αλλά δε λέει το παραμικρό, για τις βαθύτερες αιτίες του τραγικού αυτού φαινομένου. Προφανώς, κανένας δεν πιστεύει ότι ο αυξανόμενος συνεχώς αριθμός ψυχικών διαταραχών και αυτοκτονιών οφείλεται στον ...καιρό ή σε κάποιον ...άγνωστο ιό. Ολοι καταλαβαίνουν ότι τα βαθύτερα αίτια έχουν, πρώτα και κύρια, κοινωνικό περιεχόμενο. Εχουν να κάνουν με τις συνεχώς και περισσότερο απάνθρωπες συνθήκες ζωής και εργασίας στη σύγχρονη καπιταλιστική πραγματικότητα, τα εντεινόμενα φαινόμενα αποξένωσης και αλλοτρίωσης, τη ζούγκλα της αγοράς, που θέλει να βάλει παντού τη σφραγίδα της, τις διευρυνόμενες συνεχώς κοινωνικές ανισότητες, την καθημερινή και μαζική πλέον ανασφάλεια και αβεβαιότητα, κλπ., κλπ.

Και, βέβαια, οι αιτίες αυτές δεν αντιμετωπίζονται ουσιαστικά και ριζικά με τα όποια μέτρα - ασπιρίνες πάρουν οι κυβερνήσεις. Ερχονται να αποδείξουν όμως, και, μάλιστα, με δραματικό τρόπο, ότι ο καπιταλισμός έχει φάει προ πολλού τα ψωμιά του...

Συνεχής διαστρέβλωση

Ενα από τα «ταλέντα» του καπιταλισμού και των κάθε λογής «οπαδών» και εκπροσώπων του είναι η διαστρέβλωση των εννοιών και η αυθαίρετη... εφεύρεση νέων που τον εξυπηρετούν. Μια διαδικασία συνεχής στη διάρκεια του χρόνου που πλήττει ακόμη και παλαιότερους όρους που η ίδια η άρχουσα τάξη είχε επιβάλει σε μια ορισμένη φάση ανάπτυξης του συστήματος.

Τώρα, όλοι αυτοί μιλούν για την «οικονομία της γνώσης», έτσι όπως τέθηκε ο όρος αυτός στη λεγόμενη στρατηγική της Λισαβόνας. Και όταν το λένε αυτό, αναφέρονται στη γνώση που υπηρετεί το κέρδος. Μια γνώση που δεν έχει καμία σχέση με αυτό που δικαιούται, χρειάζεται και επιθυμεί η κοινωνία, οι εργαζόμενοι, ο λαός. Κι αυτό το γνωρίζουν πολύ καλά ο πρωθυπουργός και τα κυβερνητικά στελέχη, που χτες έκαναν τις εξαγγελίες τους για την έρευνα και την τεχνολογία, τη σύνδεσή της με την αγορά και την εξυπηρέτηση της ανταγωνιστικότητας στο πλαίσιο της «οικονομίας της γνώσης». Με λίγα λόγια, ο κλοιός σφίγγει...

Η «βοήθεια» της εκμετάλλευσης

Τουλάχιστον 25 δισεκατομμύρια δολάρια θα χρειαστούν, για να αποκατασταθούν οι βασικές υποδομές στις 13 χώρες που επλήγησαν από το φονικό τσουνάμι. Ποσό, στο οποίο δε συμπεριλαμβάνεται το κόστος των άμεσων επισιτιστικών, φαρμακευτικών και άλλων αναγκών. Αυτά αναφέρουν οι τελευταίες εκτιμήσεις του ΟΗΕ. Κι ενώ η αλληλεγγύη των λαών όλου του κόσμου στις χώρες της Νοτιοανατολικής Ασίας συνεχίζεται πολύμορφα, τα επιτελεία των μεγάλων πολυεθνικών και οι κυβερνήσεις - πολιτικοί εκπρόσωποί τους επεξεργάζονται εσπευσμένα σχέδια επέλασης και λαφυραγώγησης των δισεκατομμυρίων της «βοήθειας». Εκμεταλλεύονται, δηλαδή, την τραγωδία, σύμφωνα με όλους τους κανόνες και νόμους της αγοράς και της άγριας καπιταλιστικής κερδοσκοπίας. Δε διστάζουν, ακόμη και να τσακώνονται για το ποιος θ' αρπάξει τα περισσότερα.

Ολ' αυτά εξηγούν - εκτός των άλλων - και την καθυστέρηση που σημειώνει η προώθηση της «βοήθειας». Μέχρι προχτές, μόνο 300 εκατομμύρια δολάρια είχαν δοθεί στον ΟΗΕ, από τα αρκετά δισεκατομμύρια που υποσχέθηκαν οι κυβερνήσεις. Χώρια όσα συγκέντρωσαν από την έκφραση της λαϊκής αλληλεγγύης.

Ούτε στο ράφι

Στο έλεος της επικίνδυνης κερδοσκοπίας των μεγαλοεπιχειρηματιών βρίσκονται καθημερινά οι καταναλωτές, αφού δεν μπορούμε να ξέρουμε τι μας πασάρουν οι διάφοροι επιτήδειοι της αγοράς. Πάντως, κάτι παραπάνω από βέβαιο είναι ότι θύματα της επιχειρηματικής ασυδοσίας έπεσαν οι πελάτες μεγάλης αλυσίδας σούπερ μάρκετ μέσα στις γιορτές.

Η συγκεκριμένη αλυσίδα διέθεσε, παραμονές Χριστουγέννων, στην αγορά εκατοντάδες κατεψυγμένες γαλοπούλες, που είχαν εισαχθεί από τον Καναδά, με ημερομηνία λήξης το 2006. Αφού λοιπόν επί μέρες... μοσχοπουλήθηκαν, εκδόθηκε από τη διοίκηση εσωτερική οδηγία να αποσυρθούν οι γαλοπούλες επειδή είχε διαπιστωθεί ότι είχαν σαλμονέλα!

Βέβαια, κάτι τέτοιο δε θα μπορούσε να γίνει, αφού οι γαλοπούλες βρίσκονταν ήδη στα ψυγεία ή στα τραπέζια των ανυποψίαστων καταναλωτών και το θέμα για την επιχείρηση είχε λήξει, έχοντας, μάλιστα, πράξει το... καθήκον της.

Είναι αυταπόδεικτο ότι και ο συγκεκριμένος επιχειρηματίας, όπως και πολλοί άλλοι, δεν έκανε τίποτα περισσότερο από το να αξιοποιήσει τα περιθώρια που του αφήνει το ισχύον θεσμικό πλαίσιο και η απουσία πραγματικών ελεγκτικών μηχανισμών που θα μπορούσαν να σταματήσουν κάθε παρτίδα ακατάλληλων και επικίνδυνων τροφίμων. Οχι πριν φτάσουν στο τραπέζι των καταναλωτών, αλλά ούτε καν στα ράφια των καταστημάτων...

Τα ζόρικα...

Γρηγοριάδης Κώστας

ΖΟΡΙΚΟΣ, ΤΕΛΙΚΑ, δείχνει να μας προκύπτει ο Γενάρης και όχι μόνο για τα χιόνια που αναμένονται τις επόμενες μέρες. Η στατιστική υπηρεσία κάνει λόγο για ...έκρηξη των τιμών (οι οποίες μόνο χαμηλές δεν ήταν) και άπαντες περιμένουν κύμα ακρίβειας.

Θέμα χρόνου, το πότε οι αρμόδιοι του υπουργείου Ανάπτυξης θα αναγγείλουν τη γνωστή «ένταση των ελέγχων» για φαινόμενα αισχροκέρδειας, που βέβαια δεν έχουν καμιά σχέση με την ...επίσημη και καθόλα νόμιμη αισχροκέρδεια των βιομηχανιών, σε συνεργασία με τις μεγάλες αλυσίδες καταστημάτων.

Αυτά ενόψει μιας εισοδηματικής πολιτικής, που προβλέπεται σε ...αστεία επίπεδα, μια και οι διαρροές μιλούν για ποσά, που ούτε κατά διάνοια καλύπτουν κάτι από τις απώλειες των μισθών. Κι αυτός είναι μόλις ο ...πρώτος μήνας του 2005.

ΕΝΔΙΑΦΕΡΟΝ ΑΥΤΟ: Σύμφωνα με έρευνα του «Ευρωβαρόμετρου», οι Ελληνες είναι οι πλέον εξοικειωμένοι με το ευρώ, απ' όλους τους υπόλοιπους πολίτες της Ευρωζώνης.

Ισως κάποιοι σπεύσουν να το αποδώσουν στη ...μεσογειακή ευφυία και το ταμπεραμέντο μας, όμως μάλλον αλλού πρέπει να αναζητήσουμε τα αίτια της πρωτιάς.

Βλέπετε, όταν κάτι ...σπανίζει, ασχολείται κανείς περισσότερο μαζί του, οπότε και πιο εύκολα εξοικειώνεται. Και ο μέσος μισθός του Ελληνα (συγκριτικά με τις λεγόμενες ισχυρές ευρωπαϊκές χώρες) κάνει το ευρώ «σπάνιο είδος».

Δυστυχώς, όμως, εκτός από «σπάνιο», είναι και «αποδημητικό», αφού, ως γνωστόν, έχει την τάση να μην κάθεται πολύ στο πορτοφόλι. Αντιθέτως, «δραπετεύει» με εξαιρετικά γρήγορους ρυθμούς.

ΟΥΤΕ ΚΑΝ της πέρασε από το μυαλό της κυβέρνησης να προχωρήσει στην «απελευθέρωση» του ωραρίου των καταστημάτων, σύμφωνα με τον υφυπουργό Ανάπτυξης Γ. Παπαθανασίου. Μας διαβεβαίωσε χτες ότι απλά θέλει ένα ενιαίο ωράριο για όλη τη χώρα.

Παπαγεωργίου Βασίλης

Φαίνεται, λοιπόν, ότι και οι εργαζόμενοι που ανησυχούν και όσοι μιλούν γι' αυτό έχουν πάθει ένα είδος ομαδικής παράκρουσης χωρίς αιτία.

Βεβαίως, οι «μπηχτές» ότι η απελευθέρωση του ωραρίου θα ...μειώσει την ανεργία ανήκουν στην επιχειρηματολογία πολλών υπουργών και υφυπουργών. Ολως τυχαίως...

Θέμα «προτεραιοτήτων»...

Δεν υπολογίζουν τίποτα. Ο σεβασμός είναι, γι' αυτούς, μετρήσιμο μέγεθος. Κυρίως σε χρήμα. Ενίοτε, σε «γκλαμουριά». Αλλωστε το έχουν δηλώσει οι νυν και οι πρώην, άμεσα ή έμμεσα: «Ο πολιτισμός είναι εμπόρευμα». «Η πολιτιστική κληρονομιά είναι οικονομικό μέγεθος της "οικονομίας της αγοράς"».

Ο λόγος για τους κυβερνώντες. Σημερινούς και χτεσινούς. Και για τη σχέση τους με τα μνημεία της πολιτιστικής κληρονομιάς του λαού. Για τη «διαχείρισή» τους. Η πρόσφατη παραχώρηση του Ιερού του Ποσειδώνα στο Σούνιο στην αυτοκινητοβιομηχανία της «BMW» (η κριτική μας φυσικά θα ήταν η ίδια και για κάθε άλλο καπιταλιστικό μεγαθήριο) από το Κεντρικό Αρχαιολογικό Συμβούλιο (ΚΑΣ), για να χρησιμοποιηθεί ως διαφημιστικό «φόντο» στην παρουσίαση των νέων μοντέλων της εταιρίας, είναι ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα για τον τρόπο που η κυβέρνηση αντιλαμβάνεται τον πολιτισμό ως «πρώτη προτεραιότητά» της. Η «σεμνότητα» πάει περίπατο όταν πρόκειται να ταπεινωθούν τα μνημεία. Διότι περί ταπείνωσης και απαξίωσης πρόκειται. Περί μιας αντίληψης που προσπερνάει κυνικά το γεγονός ότι τα μνημεία ανήκουν στο λαό.

Το ότι το ΚΑΣ διχάστηκε στην ψηφοφορία αποδεικνύει πως υπάρχουν μέλη του που έχουν θέσει για τους εαυτούς τους τα αυτονόητα όρια. Το ότι η απόφαση πάρθηκε με τη χρήση του δικαιώματος του προέδρου του ΚΑΣ να προσμετρηθεί η ψήφος του διπλή αποδεικνύει πως η διαχείριση της πολιτιστικής κληρονομιάς είναι πολιτική πράξη και εκπορεύεται από πολιτικές επιλογές. Διότι ο πρόεδρος του ΚΑΣ είναι ο γενικός γραμματέας του υπουργείου Πολιτισμού (εν προκειμένω ο Χ. Ζαχόπουλος), δηλαδή πολιτικό πρόσωπο.

Το παραπάνω παράδειγμα είναι ξεκάθαρο και εντυπωσιακό, αλλά διόλου μοναδικό. Μόλις τον περασμένο Αύγουστο, ο «Αθήνα 2004» μετέτρεψε τον ίδιο τον Παρθενώνα σε «φόντο» για μια εκδήλωσή του για την «Ολυμπιακή φλόγα». Ηταν μια εκδήλωση που θύμιζε σχεδόν καθ' όλα τις δεξιώσεις που συνηθίζει να κάνει η... «υψηλή κοινωνία». Ούτε καν δίπλα στον Παρθενώνα που τους είπε το ΚΑΣ δεν πήγαν. Αυτοί ήθελαν σχεδόν πάνω του! Τι κι αν καταστρατήγησαν τη χωροθέτηση που τους υπέδειξαν; Τους έκανε παρατήρηση κανείς;

Αλλωστε, σεβάστηκε το ίδιο το κράτος το κορυφαίο μνημείο της ανθρωπότητας όταν το μετέτρεψε σε... πολύχρωμο «αμπαζούρ» με τα πυροτεχνήματα στις εκδηλώσεις για το «μιλένιουμ» το 2000; Σέβονται την Αρχαία Ολυμπία στο στάδιο της οποίας θέλουν να διοργανώνουν διεθνή αθλητικά «μίτινγκ»; Σεβάστηκαν τον ιστορικό τόπο του Μαραθώνα που αντί να τον αναδείξουν συνολικά του «φύτεψαν» το κωπηλατοδρόμιο; Σέβονται τον περιβάλλοντα χώρο της Ακρόπολης όταν θέλουν να του «φυτέψουν» το τσιμεντένιο μεγαθήριο που «ακούει» στο όνομα Νέο Μουσείο Ακρόπολης;

Το «γκροτέσκο» της υπόθεσης είναι, ότι ενώ συμβαίνουν όλα τα παραπάνω και πολλά ακόμη, «κατακεραυνώνονται» οι συμβασιούχοι του υπουργείου Πολιτισμού όταν διαδηλώνουν στην είσοδο της Ακρόπολης διότι «προκαλούν βλάβη στο μνημείο»! Σέρνονται στα δικαστήρια αγωνιστές επειδή ανάρτησαν το αντιπολεμικό πανό στα τείχη της Ακρόπολης! Αλλά είπαμε. Ολα είναι θέμα «προτεραιοτήτων»...

Γρηγόρης ΤΡΑΓΓΑΝΙΔΑΣ

Σαν δυο σταγόνες νερό

Παπαγεωργίου Βασίλης

Περσινά ξινά σταφύλια, βγάζει στον πάγκο ο Γ. Γιακουμάτος, προσπαθώντας να πείσει εργαζόμενους και ανέργους για την «αποτελεσματικότητα» της νέας κυβέρνησης στην καταπολέμηση της ανεργίας. Σε συνέντευξή του στη ΝΕΤ 105,8, ο υφυπουργός Εργασίας υπερασπίστηκε την ...καινοτόμα πολιτική της ΝΔ, να επιδοτούνται αδρά οι εργοδότες, προκειμένου να προσλαμβάνουν ανέργους και να απολαμβάνουν πλήθος προνομίων, για να στήνουν επιχειρήσεις και να αυγαταίνουν τα κέρδη τους. Προανάγγειλε, μάλιστα, ότι μέσα στο 2005 «θα εφαρμόσουμε και το άρθρο 2 του νόμου 3227, όπου θα επιδοτούμε και τα ασφάλιστρα σε ορισμένες κατηγορίες». Με άλλα λόγια, θα κάνουν το ένσημο δώρο στον εργοδότη, με χρήματα πάλι του προϋπολογισμού, για να προχωρήσει σε ολιγόμηνες προσλήψεις. Σύντομα μάλιστα, με νομοσχέδιο - σκούπα που προωθεί η κυβέρνηση, όσοι επιχειρηματίες προσλαμβάνουν ανέργους από τις λίστες του ΟΑΕΔ θα απολαμβάνουν ακόμα «περισσότερα κίνητρα και περισσότερες επιδοτήσεις».

Και καλά, το ΠΑΣΟΚ τι διαφορετικό έκανε τα χρόνια της διακυβέρνησής του; Μήπως δεν μπούκωσε τους βιομήχανους με κίνητρα; Μήπως δε μοίρασε απλόχερα πακτωλό χρημάτων στους επιχειρηματίες για να δημιουργήσουν δήθεν θέσεις εργασίας; Και το αποτέλεσμα ποιο ήταν; Θα το πούμε εμείς, κι ας το κρύβει ο κ. Γιακουμάτος: Η πολιτική του ΠΑΣΟΚ έκανε τους βιομήχανους πλουσιότερους, τους φτωχούς φτωχότερους και τους άνεργους περισσότερους. Ο,τι ακριβώς θα κάνει και η ίδια μ' αυτήν του ΠΑΣΟΚ πολιτική της ΝΔ.

Οι δείκτες της ασφυξίας

Στην ημερήσια διάταξη του λεγόμενης ελεύθερης αγοράς βρίσκονται τα φέσια και τα κανόνια (ακάλυπτες επιταγές και απλήρωτες συναλλαγματικές), καταδείχνοντας τα αδιέξοδα των μικρότερων επιχειρήσεων και των ΕΒΕ που πληρώνουν τα σπασμένα του «ανταγωνισμού». Σύμφωνα με τα επίσημα στοιχεία της Ενωσης Ελληνικών Τραπεζών, τα φέσια στο 12μηνο του 2004 ξεπέρασαν κάθε προηγούμενο, φτάνοντας στα 1,2 δισ. ευρώ, δηλαδή σε καθημερινή βάση ανέρχονταν σε 4 εκατ. ευρώ ή περίπου 1,4 δισ. δρχ.! Το γεγονός ότι στην τριετία 2004/2002 οι διαμαρτυρημένες επιταγές αυξήθηκαν σε ποσοστό 63% - παρά τα αυστηρά μέτρα που παίρνουν οι τράπεζες - φανερώνει τη διογκούμενη κατάσταση ασφυξίας των μικρότερων επιχειρήσεων που πετάγονται βίαια έξω από το πεδίο του «ελεύθερου ανταγωνισμού», βάζοντας οριστικά λουκέτο.

Φανερή είναι και η διογκούμενη οικονομική δυσπραγία των λαϊκών νοικοκυριών της χώρας. Στο πλαίσιο αυτό αυξάνονται και πληθύνονται οι απλήρωτες συναλλαγματικές, φανερώνοντας την αδυναμία των λαϊκών νοικοκυριών να αποπληρώσουν τις δόσεις για διαρκή καταναλωτικά αγαθά. Οι απλήρωτες συναλλαγματικές στο 12μηνο του 2004 ξεπέρασαν τα 169 εκατ. ευρώ με αύξηση 11% σε σύγκριση με το 2003.

Ανύπαρκτα και επισήμως...

Επιτέλους, οι ΗΠΑ ανακοίνωσαν, και επισήμως, πλέον, ότι οι έρευνες για τον εντοπισμό όπλων μαζικής καταστροφής στο Ιράκ τερματίστηκαν. Αυτό ανακοίνωσε προχτές ο εκπρόσωπος του Λευκού Οίκου Σκοτ Μακλίλαν, διευκρινίζοντας ότι ο επικεφαλής των Αμερικανών επιθεωρητών, Τσαρλς Ντίλφερ, συγκεντρώνει πλέον και συσχετίζει όλα τα στοιχεία και τον ερχόμενο μήνα θα υποβάλει στους ανωτέρους την έκθεσή του.

Οχι, ο κ. Μακλίλαν δεν είπε το παραμικρό, για το γεγονός πως δε βρέθηκε το παραμικρό όπλο μαζικής καταστροφής. Αντίθετα, σημείωσε ότι, αν κάτι ανακαλυφθεί την τελευταία ώρα, από τις συμμαχικές μας δυνάμεις, θα περιληφθεί στην προαναφερόμενη έκθεση. Και, βέβαια, δεν είπε τίποτε, απολύτως, για το γεγονός πως η εισβολή και ο πόλεμος ενάντια στο Ιράκ έγινε με βασικό και κύριο επιχείρημα τη δήθεν ύπαρξη όπλων μαζικής καταστροφής.

Αυτά δε χρειάζεται και ούτε πρέπει να τα θυμούνται οι λαοί...

Ακρατος εμπαιγμός

Δε φτάνει που τους εξαπάτησαν προεκλογικά με κάλπικες υποσχέσεις, συνεχίζουν και μετεκλογικά, εμπαίζοντάς τους προκλητικά, εδώ και μήνες. Τώρα, όμως, «ο κόμπος έφτασε στο χτένι». Και οι εξαπατηθέντες 270 εποχικοί ιπτάμενοι συνοδοί - φροντιστές των «Ολυμπιακών Αερογραμμών» (ΟΑ) δηλώνουν αποφασισμένοι να προχωρήσουν σε διαρκή αγώνα μέχρι να δικαιωθούν (μονιμοποιηθούν). Οι περισσότεροι απ' αυτούς εργάζονται επί 13 συναπτά χρόνια, καλύπτοντας, μάλιστα, πάγιες και διαρκείς ανάγκες. Τόσο, όμως, οι προηγούμενες κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ, όσο και η σημερινή της ΝΔ αρνούνται πεισματικά να ικανοποιήσουν το δίκαιο αίτημα των εργαζομένων, παρότι - εντελώς υποκριτικά - αναγνωρίζουν το δίκιο τους!

Απόλυτα δικαιολογημένη είναι η αγανάκτηση των 270 εποχικών αεροσυνοδών της εταιρίας, οι οποίοι, σημειωτέον, εργάζονται έως και 56 ώρες τη βδομάδα, χωρίς άδεια και με συμβάσεις που ανανεώνονται κάθε μήνα. Πολύ καλά κάνουν και απαιτούν από την κυβέρνηση να τους αντιμετωπίσει με «σεβασμό και δικαιοσύνη», προειδοποιώντας με αγώνα διαρκείας, μέχρι να δικαιωθούν. Ταυτόχρονα, όμως, πρέπει να βγάλουν και ορισμένα γενικότερα συμπεράσματα. Αλλωστε, τα όσα έχουν τραβήξει μέχρι σήμερα, τους προσφέρουν μπόλικα ερεθίσματα...

Να οργανώσουμε την πάλη

Οπου και αν στρέψει το βλέμμα του ο εργαζόμενος -ακόμα και στον «μικρόκοσμό» του - ένα είναι το συμπέρασμα: Τα προβλήματά του οξύνονται. Η ακρίβεια, η ανεργία, τα εξευτελιστικά μεροκάματα, η αβεβαιότητα έχουν γίνει πια καθημερινότητα. Μια καθημερινότητα που τον πνίγει και που εκ των πραγμάτων σβήνει κάθε αυταπάτη για αναστροφή της κατάστασης.

Η πραγματικότητα κάθε μέρα χτυπάει καμπανάκι. Δεν πάει άλλο! Δεν πάει άλλο με αυτή την κατάσταση και πολύ περισσότερο δεν πάει άλλο με την πολιτική που τη διαιωνίζει και την τροφοδοτεί. Χρειάζεται απάντηση και χρειάζεται τώρα!

Αυτήν την απάντηση δείχνουν σήμερα οι ταξικές δυνάμεις. Η προχτεσινή συνεδρίαση της Εκτελεστικής Γραμματείας του ΠΑΜΕ με σαφήνεια καθόρισε τα βασικά μέτωπα πάλης για το επόμενο διάστημα. Εκανε καθαρό ότι οι δυνάμεις του ΠΑΜΕ θα βρίσκονται παντού, στο εργοστάσιο, στη συνοικία, στο σχολείο, στο νοσοκομείο. Θα βρίσκονται εκεί όπου υπάρχει ανάγκη. Και θα βρίσκονται μέσα στα προβλήματα και στους εργαζόμενους με στόχο ξεκάθαρο: Να οργανώσουν την πάλη των εργαζομένων. Να στηρίξουν και πρωτοστατήσουν στους αγώνες της εργατικής τάξης.

Εχοντας βαθιά επίγνωση των αυξημένων ευθυνών του απέναντι στους εργαζόμενους του τόπου μας το ΠΑΜΕ, με το διεκδικητικό του πλαίσιο και τους επεξεργασμένους στόχους πάλης, φιλοδοξεί να κάνει πιο αποτελεσματική την παρέμβασή του για την υπεράσπιση των ζωτικών συμφερόντων των εργαζομένων. Να ανεβάσει τη δράση του στο ύψος των αναγκών και των απαιτήσεων αυτού του αγώνα, ενάντια στο κεφάλαιο και στους υπηρέτες του.

Πρώτη και βασική προϋπόθεση η ευρύτερη συσπείρωση δυνάμεων στη γραμμή της πάλης. Γιατί μόνο όταν στο ποτάμι των αγώνων μπούνε ευρύτερες εργατικές δυνάμεις μπορεί να υπάρξει αναστροφή της κατάστασης που βιώνουν σήμερα οι εργαζόμενοι. Μόνο έτσι μπορεί να αντιμετωπιστεί η νέα επίθεση στο ωράριο ή στο Ασφαλιστικό. Μόνο ένα μαζικό διεκδικητικό εργατικό κίνημα μπορεί να βάλει, π.χ., στην ημερήσια διάταξη το ζήτημα των νέων Συλλογικών Συμβάσεων, πετώντας στα σκουπίδια την εξευτελιστική Σύμβαση της ΓΣΕΕ του 2,2%.

Και, βέβαια, όρος γι' αυτή την ευρύτερη συσπείρωση είναι η χειραφέτηση της εργατικής τάξης από τα ιδεολογήματα και την πολιτική επιρροή της άρχουσας τάξης, φορέας των οποίων μέσα στο συνδικαλιστικό κίνημα είναι οι δυνάμεις που απαρτίζουν την πλειοψηφία της ΓΣΕΕ. Ο απεγκλωβισμός δυνάμεων από την πολυποίκιλη χειραγώγηση του εργοδοτικού και κυβερνητικού συνδικαλισμού, συνολικά από τις δυνάμεις του κεφαλαίου, θα δώσει νέα ώθηση στους αγώνες. Η ανατροπή του συσχετισμού δύναμης που έχει διαμορφωθεί μέσα στα συνδικάτα, προς όφελος των ταξικών δυνάμεων, αναδεικνύεται σε κρίσιμο ζήτημα για την εξέλιξη των ίδιων των αγώνων των εργαζομένων.

Εξοπλισμένο με την αγωνιστική εμπειρία του 2004, το ΠΑΜΕ μπαίνει στους νέους ταξικούς αγώνες φιλοδοξώντας να γίνει ο οργανωτής και εμψυχωτής της εργατικής τάξης και του συνδικαλιστικού της κινήματος, να καταξιωθεί ακόμα πιο πλατιά ως ο εκφραστής των εργατικών συμφερόντων.