Γρηγοριάδης Κώστας

Ιδεοληψία θεωρεί ο πρωθυπουργός και την απαίτηση του εργαζόμενου να έχει σταθερή και μόνιμη δουλιά, καλό μεροκάματο και ασφαλείς συνθήκες εργασίας, του συνταξιούχου να παίρνει, στην ώρα του, σύνταξη, με την οποία να μπορεί να ζήσει, του μικρομεσαίου αγρότη να διαθέτει γη, του επαγγελματοβιοτέχνη και του μικρέμπορου για ανθρώπινο ωράριο, του νέου για ουσιαστική μόρφωση και επαγγελματική αποκατάσταση, της γυναίκας για ισότιμα δικαιώματα, του ατόμου με αναπηρία για αξιοπρεπή ζωή.

Ομως, η απαίτηση και ο αγώνας για τη βελτίωση των συνθηκών ζωής κάθε ανθρώπου και, γενικότερα, του συνόλου της εργατικής τάξης, των λαϊκών στρωμάτων, δεν είναι ιδεοληψία. Ιδεοληψία μοιάζει η εμμονή του πρωθυπουργού να τα βλέπει όλα υπό το πρίσμα της εξυπηρέτησης των συμφερόντων της πλουτοκρατίας. ΄Η, μάλλον, μας συγχωρείτε. Γράψτε αμέσως λάθος. Γιατί πολύ απλά, δεν πρόκειται για καμιά ιδεοληψία, αλλά για σταθερή ιδεολογική αντίληψη και αταλάντευτη ταξική προσήλωση...

Θα επιστρέψει, λέει η κυβέρνηση, τον αυξημένο φόρο για το πετρέλαιο, επιχειρώντας να διασκεδάσει τους φόβους και τις αντιδράσεις των λαϊκών νοικοκυριών, που «πήραν φωτιά τα μπατζάκια τους», συνειδητοποιώντας ότι θ' αναγκαστούν να αδειάσουν τις τσέπες τους για να ζεστάνουν, το χειμώνα, το κοκαλάκι τους.

Κι όλη η κουβέντα γίνεται για το πώς, πότε και πόσα χρήματα θα επιστραφούν, ενώ το μεγάλο πρόβλημα είναι πού θα βρεθούν τα επιπλέον λεφτά για να πληρωθεί το πανάκριβο καύσιμο. Πού θα βρει να πληρώσει 400-500 ευρώ το μήνα ο άφραγκος άνεργος, ο βιοπαλαιστής που παίρνει 500-700 ευρώ το μήνα, ο μικρομεσαίος αγρότης που εισπράττει ετήσιο εισόδημα 3.000-5.000 ευρώ, ο συνταξιούχος με τα 350 ευρώ σύνταξη;

Σ' αυτό το αγωνιώδες ερώτημα πρέπει ν' απαντήσουν ο Γ. Αλογοσκούφης και ο Δ. Σιούφας κι ας αφήσουν τα μεγάλα λόγια περί «πάταξης της λαθρεμπορίας» και τις υποσχέσεις περί «τίμιας και απλής λύσης επιστροφής»...

Στην παρακολούθηση των εργαζομένων και έξω από τους χώρους δουλιάς έχουν καταφύγει οι ξενοδόχοι, προκειμένου να καταπνίξουν κάθε αγωνιστική αντίδρασή τους, πριν αυτή μεγαλώσει. Προχτές το απόγευμα, κατά τη διάρκεια της συγκέντρωσης των ξενοδοχοϋπαλλήλων και των εργαζομένων στον επισιτισμό, εμφανίστηκε ο προσωπάρχης ενός ξενοδοχείου και σε απόσταση βεβαίως από τη συγκέντρωση, για να δει και να πληροφορήσει προφανώς το αφεντικό του ποιοι εργαζόμενοι από το ξενοδοχείο συμμετείχαν στη συγκέντρωση!

Τα όσα λίγες μέρες πριν έγραφε ο «Ρ» για την προσπάθεια να καταστείλει κάθε αγωνιστική φωνή και δράση η διοίκηση του συγκεκριμένου ξενοδοχείου, επιβεβαιώνει η ίδια η εργοδοσία και οι καλοθελητές της. Βεβαίως, η εργοδοσία του περί ου ο λόγος ξενοδοχείου είναι μια μόνο από τις πολλές περίπτωση, καθώς το τελευταίο διάστημα και μπροστά στην αγωνιστική αντίδραση των εργαζομένων έχει ξεσπάσει ένα κύμα τρομοκρατίας μέσα στα ξενοδοχεία. Και την τρομοκρατία αυτή μόνο οι εργαζόμενοι με τον αγώνα τους, με τη συσπείρωση στα ταξικά τους σωματεία, όταν γίνουν μια φωνή και μια γροθιά σε κάθε ξενοδοχείο, μπορούν να την τσακίσουν.

Και τι δεν ακούνε τα αυτιά μας αυτές τις μέρες που οι διάφοροι «τρομο-αναλυτές» έχουν πάρει σβάρνα τα κανάλια, σχολιάζοντας τα γεγονότα του Λονδίνου. Ομολογουμένως όμως, τα πρωτεία σε... ευρηματικότητα, πρέπει να αποδοθούν στον δημοσιογράφο Γιάννη Λομβέρδο και την ανάλυσή του. Το «σενάριό» της είναι το εξής: Οι τρομοκράτες, είπε, περίμεναν να δουν ποια πόλη θα έπαιρνε τους Ολυμπιακούς του 2012, για να χτυπήσουν. Γι' αυτό και την πλήρωσε το Λονδίνο που πήρε τη διοργάνωση. Ηταν όμως έτοιμοι να χτυπήσουν και σε οποιαδήποτε άλλη υποψήφια πόλη. Δηλαδή Νέα Υόρκη, Παρίσι, Μαδρίτη ή Μόσχα. Και το επιχείρημα στήριξης του όλου σκεπτικού από τον «αναλυτή» μας ήταν αυτονόητο: «Γι' αυτό άλλωστε η Νέα Υόρκη το τελευταίο διάστημα είχε πάρει ιδιαίτερα αυξημένα μέτρα»! Δεν τον ρώτησαν, οπότε δεν ξέρουμε την απάντησή του για το εάν οι συγκεκριμένες πόλεις του σεναρίου είναι ακόμα παγιδευμένες!!! Το σενάριο αυτό βέβαια, μπορεί να «μπάζει», αλλά «πάει γάντι» με το νέο κλίμα «τρομο-λαγνείας» που καλλιεργείται έντονα, για να προετοιμαστούν νέα τρομοκρατικά μέτρα ενάντια στους λαούς.

Γρηγοριάδης Κώστας

Εν ολίγοις, η αξιωματική αντιπολίτευση θέλει να το ...φιλοσοφήσει λίγο το θέμα και να δει «πού το πάει» η Νέα Δημοκρατία, ώστε να ζυγιάσει τα πράγματα και να εκθέσει τελικά τις απόψεις και τις προτάσεις της.

Αν με κάτι τέτοια προσπαθούν να απολογηθούν στους οπαδούς τους και τα μέλη τους, τότε μάλλον η ηγεσία του ΠΑΣΟΚ δε φαίνεται να έχει σε ιδιαίτερα μεγάλη εκτίμηση την κριτική σκέψη όλων αυτών (όπως βλέπετε, σχολιάζουμε ευγενικά).

Αν πάλι προσπαθεί να πείσει τους υπόλοιπους και τον μέσο πολίτη, τότε αποτυγχάνει οικτρά. Ο κόσμος βλέπει τη «σύμπτωση» των πολιτικών θέσεων και είναι σε θέση να κατανοήσει πότε ένα πολιτικό κόμμα πραγματικά αντιπαλεύει μια πολιτική.

ΟΛΑ ΑΥΤΑ, όταν το Ασφαλιστικό έχει μπει για τα καλά στο στόχαστρο και οι εργασιακές σχέσεις οδηγούνται σε νέα (γαλάζια αυτή τη φορά) απορύθμιση και διάλυση, προς όφελος, φυσικά, των αφεντικών.

Ηδη, το νομοσχέδιο για την «απελευθέρωση» (δηλαδή ασυδοσία) του ωραρίου κατατέθηκε στη Βουλή και είναι, απ' ό,τι φαίνεται, το πρώτο από τα νομοθετήματα που η κυβέρνηση επιλέγει να φέρει στα θερινά τμήματα. Αυτά που κατ' εξοχήν ψηφίζουν τους νόμους με πολιτικό κόστος.

Είναι, βλέπετε, που αυτή η κυβέρνηση υποσχόταν προεκλογικά και διαφορετικό κοινοβουλευτικό ήθος, χωρίς αιφνιδιασμούς, «μουλωχτές» τροπολογίες και όλα τα σχετικά. Τελικά, καταλήγουν και αυτοί στην πεπατημένη του ΠΑΣΟΚ. Είμαστε σίγουροι μάλιστα πως αν συνεχίσουν έτσι θα την ...εξελίξουν την τέχνη που παρέλαβαν από τους προκατόχους τους.

Γρηγοριάδης Κώστας

Γρηγοριάδης Κώστας

Παράδειγμα, ο Μιχάλης Σταμάτης από τη Λάρισα, ο οποίος δεν πήρε ούτε ευρώ πίσω από τα 7.500 που δικαιούνταν. Από τον συγκεκριμένο παραγωγό έκοψαν την επιστροφή, επειδή εισέπραξε μια αποζημίωση για τις καταστροφές που προκάλεσε στην καλλιέργειά του το χαλάζι και παρά το γεγονός ότι η συνολική παραγωγή δεν ξεπέρασε το πλαφόν που του είχε καθοριστεί. Στο λογαριασμό που κάνει βρίσκει ότι χάνει περί τα 2.500 ευρώ από το εισόδημά και «σκούζει απ' τα πλευρά», όπως «σκούζουν» και χιλιάδες άλλοι, ομοιοπαθείς. Μπασιάκο ακούς;

Ολο και χειρότεροι όροι διαμορφώνονται για τη νεολαία στο κυνήγι της μόρφωσης και της δουλιάς, με την ΕΕ και την κυβέρνηση να προωθούν μέτρα και πολιτικές που όλο και πιο απροκάλυπτα στοχεύουν στο να τους διαμορφώσουν σε εργαζόμενους μιας χρήσης για τις ανάγκες του μεγάλου κεφαλαίου.

Στο πλαίσιο αυτό, η υπουργός Παιδείας δήλωνε χτες μιλώντας σε ημερίδα για την επαγγελματική κατάρτιση ότι η «ελευθερία διακίνησης των εργαζομένων με προσόντα» είναι «τελικός στόχος της κυβέρνησης και αποτελεί τη βάση του Κοινοτικού Δικαίου». Εκείνου του δικαίου που στερεί το δικαίωμα στην πραγματική μόρφωση, μετατρέποντας όλο το εκπαιδευτικό σύστημα σε χώρο εκγύμνασης των αυριανών απασχολήσιμων. Χωρίς να κρύβουν ότι όλη η πολιτική τους υπακούει στα όσα ορίζουν τα «λευκά βιβλία» και οι συνθήκες που οι μεγαλύτερες πολυεθνικές της Ευρώπης κατάρτισαν με στόχο τη μεγιστοποίηση του καπιταλιστικού κέρδους. Με τη νεολαία να απομένει με την «ελευθερία» να ενταχθεί στις στρατιές των περιπλανώμενων απασχολήσιμων...

Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι αν δε μεσολαβούσε το τρομοκρατικό χτύπημα στο Λονδίνο, θα ήταν πρώτο θέμα στην επικαιρότητα, αλλά δε θα υστερούσε σε «σοκ και δέος». Ο λόγος για την «έκθεση» του ΟΟΣΑ για την ελληνική οικονομία, ολοφάνερος στόχος της οποίας είναι να σπείρει τον πανικό και να τρομοκρατήσει τους εργαζόμενους, ώστε να δέχονται διαρκώς συμβιβασμούς και περικοπές των εργασιακών και κοινωνικών δικαιωμάτων τους προκειμένου να αποφύγουν τα χειρότερα. Πραγματικά, οι προτάσεις του διεθνούς ιμπεριαλιστικού οργανισμού είναι τρομακτικές: αύξηση των ορίων συνταξιοδότησης ακόμα και μέχρι τα 70(!), κατάργηση του κατώτατου μισθού, κατάργηση του ορίου απολύσεων, άγριο «τσεκούρι» στις δαπάνες για Υγεία και Παιδεία κ.ο.κ. Από την άλλη δεν πρέπει να υπάρχει η παραμικρή ψευδαίσθηση ότι η κυβέρνηση Καραμανλή ακόμα και στην περίπτωση που δεν τις υιοθετεί στο σύνολό τους, ωστόσο κινείται στο μονόδρομο των καπιταλιστικών αναδιαρθρώσεων, πράγμα που σημαίνει ότι είναι απλά θέμα χρόνου να τις βάλει στην «ατζέντα» της, όπως τώρα με τη διευθέτηση του χρόνου εργασίας, δηλαδή την κατάργηση του 8ωρου και την υπονόμευση των συλλογικών συμβάσεων. Δεν είναι, άλλωστε, διόλου τυχαίο ότι ο Γ. Αλογοσκούφης χαρακτήρισε το ασφαλιστικό «ωρολογιακή βόμβα», δίκην επίδοξου «τρομοκράτη»... Ποιος, λοιπόν, τρομοκρατεί τους λαούς;

Και ξάφνου οι μακελάρηδες των λαών, με πρώτους τους Μπους, Μπλερ και τους λοιπούς εταίρους της συμμορίας της ομάδας κρατών G-8, στη Σύνοδο που είχαν στη Σκοτία, θυμήθηκαν τη φτώχεια. Μόνον ένας λόγος υπάρχει, που θα μπορούσε πραγματικά να τους κάνει να ασχοληθούν με το πρόβλημα αυτό. Να διαχειριστούν την υπόθεση, ώστε η όξυνση του προβλήματος αυτού να μην οδηγήσει στην αμφισβήτηση, από τους λαούς, της κυριαρχίας των μονοπωλίων, να μην προκαλέσει ρωγμές στο σύστημα της παγκόσμιας καπιταλιστικής εκμετάλλευσης. Και δε μένουν εδώ. Επιδίωξή τους είναι να αποκομίσουν και οφέλη από την πολιτική εκμετάλλευση της φτώχειας που και οι ίδιοι προκαλούν. Με άλλοθι, λοιπόν, την αντιμετώπιση της φτώχειας, όπως γίνεται και με τις υποθέσεις της αντιμετώπισης της τρομοκρατίας, προωθούν τη μοιρασιά της λείας και την εδραίωση της νέας ιμπεριαλιστικής τάξης. Η μόνη ελπίδα που μπορούν να έχουν οι λαοί είναι μόνον ο αγώνας τους για αμφισβήτηση και ανατροπή αυτού του οικοδομήματος.