Αυτά δήλωσε προχτές η συντονίστρια του Τομέα Παραγωγής και Εμπορίου της ΚΟ του ΠΑΣΟΚ, Ροδούλα Ζήση, σχετικά με τις αυξήσεις στα τιμολόγια της ΔΕΗ. Και δε λέμε πως είναι διαφορετικά τα πράγματα. Ετσι και χειρότερα είναι. Αναρωτιόμαστε, όμως, από πού αντλεί τις εμπειρίες και γενικότερα το απαιτούμενο θάρρος, για να κάνει τις προαναφερθείσες δηλώσεις η συντονίστρια του ΠΑΣΟΚ; Την ίδια ακριβώς πολιτική δεν εφάρμοζαν οι κυβερνήσεις της σημερινής αξιωματικής αντιπολίτευσης; Δεν επέβαλαν τις ίδιες ή και μεγαλύτερες αυξήσεις στα τιμολόγια της ΔΕΗ; Δεν προχώρησαν στο ξεπούλημα της επιχείρησης; ΄Η, μήπως, έχει αλλάξει πολιτική το ΠΑΣΟΚ και δεν το έχουμε καταλάβει;
Προφανώς, οι απαντήσεις σε όλα τα παραπάνω είναι γνωστές σε όλους. Απλώς, στο πλαίσιο του δικομματισμού, δε χρειάζονται εμπειρίες, ούτε θάρρος. Απλά και μόνο θράσος και υποκρισία. Κι απ' αυτά έχουν μπόλικο, τόσο στο ΠΑΣΟΚ, όσο και στη ΝΔ...
Η μεγάλη τηλεθέαση ενός τουρκικού σίριαλ στην ιδιωτική ελληνική τηλεόραση, το οποίο αναφέρεται στην ερωτική σχέση ενός Ελληνα, γιου εφοπλιστή, με μια Τουρκάλα, κόρη μπακλαβαδοποιού, ανέβασε - λένε - στα ύψη την κατανάλωση μπακλαβά στη χώρα μας. Αλλά το θέμα δεν είναι ...ο μπακλαβάς, όσο η προσπάθεια των τηλεοπτικών μέσων, εκατέρωθεν του Αιγαίου, να εκμεταλλευτούν, για λόγους τηλεθέασης, το κλίμα ελληνοτουρκικής προσέγγισης, που προωθείται τα τελευταία χρόνια, από τις κυβερνήσεις των δυο χωρών. Η αρχή έγινε με δυο σίριαλ στην ελληνική τηλεόραση, που ασχολούνταν με ελληνοτουρκικούς έρωτες κι ακολούθησαν δυο τουρκικά σίριαλ, αναλόγου περιεχομένου, τα οποία και μεταδίδονται από ελληνικά κανάλια.
Οχι, δηλαδή, ότι είναι τόσο κακό να παίζονται τέτοια σίριαλ - άλλωστε, δεν είναι χειρότερα από άλλα της τηλεόρασης - αλλά η εκμετάλλευσή τους για εμπορικούς και πολιτικούς σκοπούς προκαλεί. Και, βεβαίως, θα ήταν καλύτερο να μεταφέρονται, από τη μια στην άλλη μεριά του Αιγαίου, άλλες πιο ποιοτικές και χρήσιμες καλλιτεχνικές δημιουργίες, που υπάρχουν και στις δυο χώρες...
Ο αυξανόμενος, εδώ και χρόνια, ρόλος της θρησκείας, των διαφόρων Εκκλησιών και ειδικά των Ευαγγελιστών - στους οποίους ανήκει και ο Τζ. Μπους - στα πολιτικά και κοινωνικά πράγματα των ΗΠΑ έχει σημειωθεί από πολλούς, ενώ η πολύ μεγάλη πλειοψηφία εκτιμά ότι η επιρροή αυτή είναι αντιδραστικού χαρακτήρα και προσανατολισμού. Και δεν έχουμε διαφορετική γνώμη, αλλά από το σημείο αυτό, μέχρι εκκλησιαστικοί κήρυκες να ζητούν δημόσια από τον Λευκό Οίκο να προχωρήσει στη δολοφονία του Προέδρου της Βενεζουέλας, υπάρχει κάποια απόσταση. Και όμως, έγινε κι αυτό.
Προχτές, από το βήμα του Χριστιανικού Τηλεοπτικού Δικτύου της Βιρτζίνια - ένα από τα δημοφιλέστερα στις ΗΠΑ - ο τηλε-ευαγγελιστής, Πατ Ρόμπερτσον (πρόεδρος του Χριστιανικού Συνασπισμού και πρώην υποψήφιος για το προεδρικό χρίσμα του Ρεπουμπλικανικού κόμματος) ζήτησε από την κυβέρνηση των ΗΠΑ, σε ζωντανή εκπομπή, να δολοφονήσει τον Τσάβες. «Εάν φοβάται ότι προσπαθούμε να τον δολοφονήσουμε, νομίζω ότι θα πρέπει να κάνουμε το επόμενο βήμα και να το πράξουμε», δήλωσε ζωντανά ο ευαγγελιστής κήρυκας και σημείωσε: «Ο Τσάβες είναι εχθρός των ΗΠΑ. Η εξάλειψή του θα είναι πολύ οικονομικότερη από την κήρυξη πολέμου».
Να προσθέσουμε, ακόμη, ότι η άκρως προκλητική αυτή προτροπή ακολούθησε μεγάλη έκθεση του επιτελείου ειδήσεων του καναλιού CBS, σχετικά με την αντιαμερικανική ρητορική του Προέδρου Τσάβες και τη σύσφιγξη των σχέσεών του με τον Πρόεδρο της Κούβας, Φ. Κάστρο.
Πάντως, για να ...καθησυχάσετε, σας πληροφορούμε ότι στις προκλητικές και απαράδεκτες αυτές δηλώσεις του «ιεροκήρυκα» Π. Ρόμπερτσον, απάντησε ο υπουργός Αμυνας των ΗΠΑ, Ντ. Ράμσφελντ, σημειώνοντας ότι η δολοφονία είναι μια παράνομη πράξη και οι ΗΠΑ δε μεταχειρίζονται τέτοιες μεθόδους, ενώ το Στέιτ Ντιπάρτμεντ χαρακτήρισε τις δηλώσεις Ρόμπερτσον ως «ανάρμοστες».
Προφανώς, η ηγεσία των ΗΠΑ είναι οπαδός της θεωρίας που λέει ότι μερικά πράγματα λέγονται και δε γίνονται, ενώ υπάρχουν άλλα που γίνονται και δε λέγονται...
Οποιος αφελώς πίστεψε ότι η ΔΕΗ ΑΕ εξέδωσε ανακοίνωση για να ...δικαιολογήσει τις νέες αυξήσεις των τιμολογίων της, πλανάται πλάνην οικτράν. Το κάνει και αυτό, αλλά το κάνει όπως και η κάθε ιδιωτική εταιρία. Δυστυχώς, λόγω των γενικότερων συνθηκών, είμεθα υποχρεωμένοι να ενημερώσουμε το καταναλωτικό κοινό ότι από τις τάδε του μήνα θα προβώμεν εις μικράν αναπροσαρμογήν, κλπ., κλπ. Η ΔΕΗ επικαλείται - τι άλλο; - τις αυξήσεις των διεθνών τιμών του πετρελαίου. Ισχυρίζεται, επίσης, ότι και μετά τις αναπροσαρμογές τα τιμολόγια για βιομηχανικό ρεύμα είναι τα φτηνότερα στην ΕΕ, ενώ και τα τιμολόγια για τις κατοικίες εξακολουθούν να είναι τα φτηνότερα.
Αλλά, όπως είπαμε, αυτά δεν είναι τα ουσιώδη της ανακοίνωσης. Ενδιαφέρον έχει το ακόλουθο απόσπασμα, το οποίο και παραθέτουμε: «Η Επιχείρηση εφαρμόζει ήδη προγράμματα περιστολής των δαπανών, πλήρους αξιοποίησης του προσωπικού και αύξησης της παραγωγικότητας στην κατεύθυνση ενίσχυσης της ανταγωνιστικότητάς της στην απελευθερωμένη αγορά ηλεκτρικής ενέργειας, τα οποία και θα εντείνει...». Και συνεχίζει «Στα πλαίσια βελτίωσης των οικονομικών της αποτελεσμάτων προχωρά στη διερεύνηση κάθε δυνατότητας για την εφαρμογή νέων επιχειρηματικών μοντέλων για την πληρέστερη αξιοποίηση της ακίνητης περιουσίας ώστε να δημιουργηθούν νέες υπεραξίες και νέες πηγές εσόδων». Τι διακρίνουμε διαβάζοντας το συγκεκριμένο απόσπασμα; Μα το στιβαρό χέρι του ιδιώτη μετόχου, ο οποίος έχει επενδύσει το κεφάλαιό του με σκοπό φυσικά το μέγιστο κέρδος. Σε αυτούς απευθύνονται τα στελέχη της εταιρίας και τους δίνουν υποσχέσεις για βελτίωση της παραγωγικότητας, αύξηση της ανταγωνιστικότητας, εφαρμογή νέων επιχειρηματικών μοντέλων... Τα διευθυντικά στελέχη απολογούνται στους μετόχους. Η εταιρία έχει προοπτικές, στο μέλλον θα παράγει μεγαλύτερα κέρδη, το ποσοστό εκμετάλλευσης της εργατικής δύναμης θα αυξηθεί...
Ακόμα, όμως, και αν γλιτώσουν οι περίοικοι από το θόρυβο τέτοιου είδους αγώνων αυτοκινήτου, σίγουρα η περιοχή δε θα γλιτώσει από εκείνους που θέλουν να την τσιμεντοποιήσουν μια και η κυβέρνηση έχει προχωρήσει ήδη στη ...θεσμοθέτηση του «δικαιώματός» τους.
Ετσι, λοιπόν, είτε με θόρυβο είτε ήσυχα και αθόρυβα η περιοχή θα αποδοθεί στις κατασκευάστριες εταιρίες που τη θέλουν για καταστήματα και άλλες τέτοιες εκμεταλλεύσεις. Σε καμιά περίπτωση στους κατοίκους της Αθήνας, που έχουν ανάγκη από λίγο πράσινο.
ΕΥΤΥΧΩΣ, ΧΩΡΙΣ δυσάρεστα παρατράγουδα η περιπέτεια των επιβατών του αεροσκάφους της «Ολυμπιακής Αεροπορίας» με προορισμό τις Βρυξέλλες που παρουσίασε βλάβη στους τροχούς και επέστρεψε στο «Ελ. Βενιζέλος».
Βεβαίως, όσοι είδαμε την εξέλιξη στις τηλεοράσεις είπαμε στο τέλος ότι ...τελικά δεν έγινε και τίποτε. Σίγουρα, πάντως, δε συμμερίζονται αυτή την εκτίμηση και όσοι ήταν μέσα στο αεροπλάνο.
Μια φορά, η ιστορία του αεροσκάφους της ΟΑ προς τη βελγική πρωτεύουσα έχει και το ...συμβολισμό της. Αν θέλουμε πράγματι να ξέρουμε τι μας γίνεται, μάλλον πρέπει να ψάξουμε πώς θα φτιάξουμε μια «Ολυμπιακή» στην υπηρεσία του λαού, αφήνοντας κατά μέρος όσες εντολές «προσγειώνονται» εδώ από τις Βρυξέλλες.
ΑΪΝΤΕ ΠΑΛΙ με τα προγράμματα «γυναικείας επιχειρηματικότητας» το υπουργείο Ανάπτυξης. Ανακοίνωσε πάλι την καταβολή σχετικών ευρωπαϊκών κονδυλίων που υποτίθεται ότι θα βοηθήσουν στην ανάπτυξη και στην καταπολέμηση της ανεργίας.
Γρήγορα, όμως, αντιλαμβάνονται ότι οι νέοι κυβερνώντες, όχι μόνο συνεχίζουν την πολιτική των προκατόχων τους, αλλά οξύνουν περισσότερο την επίθεση εναντίον τους. Η κυβέρνηση εξαπολύει, συνεχώς, φορολογικές επιδρομές κατά των ΕΒΕ, αυξάνοντας τις χρεοκοπίες κι αναγκάζοντας ακόμα περισσότερους να βάλουν «λουκέτο» και εντείνει την πολιτική μείωσης του αγροτικού εισοδήματος, οδηγώντας κι άλλους πολλούς μικρομεσαίους αγρότες στο ξεκλήρισμα.
Αυτό, λοιπόν, που μένει στους διωκόμενους μικρομεσαίους της πόλης και του χωριού είναι να συμπαραταχτούν στους αγώνες με την εργατική τάξη, η οποία δέχεται τη λυσσασμένη επίθεση της κυβέρνησης της πλουτοκρατίας, με στόχο την ανατροπή της αντιλαϊκής πολιτικής, τον παραμερισμό των κυβερνήσεων του δικομματισμού και την ανάδειξη της Λαϊκής Εξουσίας, που θα εφαρμόσει μιαν άλλη πολιτική υπέρ των συμφερόντων των λαϊκών στρωμάτων.
Πάνω από 700 εκατομμύρια ευρώ θα δώσουν μέχρι το τέλος του Αυγούστου 6 μεγάλες τράπεζες σε περίπου 140.000 δανειολήπτες, μέσω των γνωστών πλέον «διακοποδανείων». Πρόκειται για χαμηλότοκα δάνεια που επινόησαν οι τράπεζες προκειμένου να πουλήσουν το άπιαστο όνειρο των διακοπών σε χιλιάδες οικογένειες εργαζομένων, που δε διαθέτουν το απαραίτητο κονδύλι για λίγες μέρες καλοκαιρινής ξεκούρασης. Οπως μάλιστα σημειώθηκε πρόσφατα στον Τύπο, το μεγαλύτερο ποσοστό αυτών των δανείων οι εργαζόμενοι δε θα το διαθέσουν στις διακοπές τους, αλλά στην αποπληρωμή άλλων δανείων και χρεών σε πιστωτικές κάρτες, που ήδη χρησιμοποιούν, προκειμένου να ανταποκριθούν στις ανάγκες της καθημερινής επιβίωσης!
Τα στοιχεία είναι αποκαλυπτικά για τις δυσκολίες που αντιμετωπίζουν σήμερα τα λαϊκά νοικοκυριά, αλλά και το κερδοσκοπικό πανηγύρι που έχει στήσει το τραπεζικό κεφάλαιο στις πλάτες τους. Οι άθλιοι μισθοί και η εντεινόμενη λιτότητα και ακρίβεια στερούν από όλο και περισσότερους εργαζόμενους όχι μόνο τη δυνατότητα να πάνε διακοπές, αλλά και να ανταποκριθούν στα καθημερινά αναγκαία έξοδα. Ετσι, οι τράπεζες ρίχνουν στην αγορά τα διάφορα «έξυπνα» εμπορεύματα (όπως τα διακοποδάνεια, τα δάνεια για την αγορά αυτοκινήτου, καταναλωτικά δάνεια και άλλα παρόμοια) πλουτίζοντας από τα υψηλά επιτόκια. Οσο για τους εργαζόμενους - καταναλωτές; Με εισοδήματα πείνας φτάνουν σε σημείο να ...μένουν στο δάνειο, να ...παρκάρουν το δάνειο, ακόμα και να ...τρώνε το δάνειο.
Το νομοσχέδιο περί των διαβόητων «συμπράξεων δημοσίου και ιδιωτικού τομέα» άρχισε να συζητείται στην αρμόδια επιτροπή της Βουλής και το ΠΑΣΟΚ τάχθηκε ενάντια. Κι αν σας παραξενεύει η στάση του κόμματος της αξιωματικής αντιπολίτευσης και αναρωτιέστε, μη τυχόν και άλλαξε πολιτική, σας πληροφορούμε ότι δε συμβαίνει κάτι τέτοιο. Κάθε άλλο παρά διαφωνεί το ΠΑΣΟΚ με την πολιτική και λογική των «συμπράξεων». Αλλωστε, όπως είναι γνωστό, καμαρώνει για τις «συμπράξεις», που έγιναν επί των κυβερνήσεών του, όπως αυτή για το έργο της Αττικής Οδού.
Το ΠΑΣΟΚ διαφώνησε, γιατί -όπως είπε ο εισηγητής του, Κ. Σπηλιόπουλος - το νομοσχέδιο «προσεγγίζει με λάθος τρόπο τον θεσμό των συμπράξεων». Και δεν αμφιβάλλουμε, βέβαια, ότι θα υπάρχουν αρκετοί τρόποι προσέγγισης και εφαρμογής του θεσμού. Εχουμε τη γνώμη, όμως, ότι οι εργαζόμενοι και ο λαός δεν ενδιαφέρονται για τον τρόπο με τον οποίο το καπιταλιστικό κράτος και οι κεφαλαιοκράτες θα τον καταληστέψουν ακόμη περισσότερο, αλλά για να σταματήσει η σε βάρος τους πολιτική και τακτική καταλήστευσης. Οσοι συμφωνούν με το συμπέρασμα αυτό, πρέπει να αναλογιστούν ποιο είναι το επόμενο και άκρως αναγκαίο βήμα, που πρέπει να κάνουν.
«Η θέσπιση της διάταξης του 42% για την εκλογή δημάρχων και νομαρχών οριστικοποιεί την ομηρία της Αυτοδιοίκησης στο δικομματισμό, ενώ παράλληλα παραπέμπει στις καλένδες τα μεγάλα θεσμικά και οικονομικά ζητήματα του χώρου», δήλωσε χτες ο Ευάγγελος Αποστόλου, μέλος της ΠΓ του ΣΥΝ και υπεύθυνος για θέματα Αυτοδιοίκησης και Περιφερειακής Ανάπτυξης. Και δε λέμε, ολότελα αντιδημοκρατικό είναι το 42%, αλλά αναρωτιόμαστε, τι γίνονταν τόσα χρόνια τώρα με την κυριαρχία της συνεργασίας ΠΑΣΟΚ - ΣΥΝ σε πολλούς δήμους και νομαρχίες, όπως και σε κεντρικά αυτοδιοικητικά όργανα (π.χ. ΤΕΔΚΝΑ, ΕΝΑΕ); Δε βρισκόταν σε ομηρία του δικομματισμού η Αυτοδιοίκηση; Δεν πορευόταν στο πλαίσιο της πολιτικής και των κατευθύνσεων της κεντρικής εξουσίας, λειτουργώντας ως «μακρύ χέρι» του κράτους;
Προφανώς, οι απαντήσεις στα παραπάνω ερωτήματα και η μέχρι σήμερα πορεία του ΣΥΝ στο χώρο της Τοπικής Αυτοδιοίκησης γενικότερα δίνουν το αληθινό περιεχόμενο και τις πραγματικές διαστάσεις των διακηρύξεων του ΣΥΝ, περί «συνεργασίας όλων των αριστερών δυνάμεων», πάντα στο επίπεδο των «τοπικών κοινωνιών» και «στη βάση ενός συγκεκριμένου αριστερού και κατανοητού προγράμματος». Κάπως έτσι είχαν γίνει και οι συνεργασίες με το ΠΑΣΟΚ στις προηγούμενες εκλογές...
Αρκεί να αναφερθούμε ενδεικτικά:
-- Στο πρόγραμμα «Θησέας», με το οποίο αφαιρούνται χρήματα από τους Κεντρικούς Αυτοτελείς Πόρους απ' όπου επιχορηγούνται ετησίως οι Δήμοι, προκειμένου να χρηματοδοτηθούν κεντρικές κυβερνητικές επιλογές, οι οποίες μάλιστα πολλές φορές στρέφονται ενάντια στα συμφέροντα των δημοτών.
-- Στις πρόσφατες αποφάσεις του υπουργείου Εσωτερικών με τις οποίες χαρακτηρίζονται ως μη κρατικές αρμοδιότητες μια σειρά κοινωνικές υπηρεσίες που ασκούν οι δήμοι (που τους μεταφέρθηκαν από το κράτος με την ...υπόσχεση της χρηματοδότησής τους), προκειμένου να μην υποχρεούται το κράτος να καλύψει τις σχετικές δαπάνες - όπως προβλέπει το Σύνταγμα.
-- Στην παρακράτηση πόρων των δήμων και μέσα από τον προϋπολογισμό του 2005, την ώρα που η πολιτική ηγεσία του υπουργείου υπόσχεται την απόδοσή τους. Η υπόσχεση αυτή βέβαια συνοδεύεται και από τη μη αναγνώριση του πραγματικού ποσού των παρακρατημένων πόρων της Τοπικής Αυτοδιοίκησης, το οποίο από το 1990, ανέρχεται στο ένα τρισ. ευρώ.
«Κορωνίδα» της πολιτικής αυτής, αποτελεί η προβαλλόμενη «λύση» να αποκτήσουν οι δήμοι φορολογική εξουσία, δηλαδή να μπορούν να επιβάλλουν και να διαχειρίζονται φόρους σε βάρος των δημοτών, οι οποίοι καλούνται να πληρώνουν δύο και τρεις φορές για μια υπηρεσία που έχουν ήδη πληρώσει μέσα από τη φορολογία του εισοδήματός τους. Την εξέλιξη αυτή - που εντάσσεται στον κυβερνητικό στόχο της μείωσης των κρατικών δαπανών κοινωνικού χαρακτήρα - εξυπηρετεί και η διάσπαση τομέων του κράτους, όπως Υγεία, Πρόνοια και η παράδοσή τους στους ΟΤΑ, ώστε να μπορούν να ιδιωτικοποιηθούν πιο εύκολα, και χωρίς το πολιτικό κόστος αυτής της επιλογής.