Τρίτη 6 Δεκέμβρη 2005
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Περί διαπλοκής

Παπαγεωργίου Βασίλης

Εσείς τι λέτε, η τόσο πολυσυζητημένη τις μέρες αυτές διαπλοκή εκφράζεται και υπάρχει μόνο στις όποιες παράνομες «προτιμήσεις» των εκάστοτε κυβερνώντων και κρατικών αρμοδίων, ή ορισμένων εξ αυτών, προς ορισμένες μερίδες της πλουτοκρατίας ή και συγκεκριμένους κεφαλαιοκράτες; Δεν υπάρχει εξίσου και ακόμη περισσότερο στις νόμιμες ενέργειες των κυβερνώντων; Η πολιτική, τόσο των προηγούμενων, όσο και των νυν κυβερνώντων, που έκανε και συνεχίζει να κάνει πλουσιότερους τους λίγους «έχοντες και κατέχοντες», και τους πολλούς φτωχούς ακόμη περισσότερους και φτωχότερους, δεν εκφράζει την ίδια «διαπλοκή» μεταξύ κεφαλαιοκρατών και πολιτικών τους εκπροσώπων; `Η, μήπως, δεν αποτελεί φαινόμενο διαπλοκής η πολιτική, που δίνει τη δυνατότητα στις τράπεζες να καταληστεύουν τους εργαζόμενους, αποκομίζοντας τεράστια κέρδη;

Ανεξάντλητος είναι ο σχετικός κατάλογος. Η κατάργηση του 8ωρου, η διευθέτηση του χρόνου εργασίας, η σκληρή μονόπλευρη λιτότητα και η μερική απασχόληση, το ξεπούλημα των δημόσιων επιχειρήσεων και της δημόσιας περιουσίας, το αντιλαϊκό φορολογικό σύστημα, οι κάθε λογής και συνεχώς αυξανόμενες παροχές, κίνητρα και προνόμια προς τους κεφαλαιοκράτες, η υποβάθμιση και εμπορευματοποίηση της Υγείας και της Παιδείας, κλπ., κλπ.

Οσο για το φαινόμενο της διαφθοράς, καλύτερα ας μη μιλάνε όλοι όσοι ορκίζονται στο δημόσιο συμφέρον ή, πολύ περισσότερο, στα συμφέροντα του λαού και, την ίδια ώρα, εξυπηρετούν και με τα δυο τους χέρια τα συμφέροντα της ολιγαρχίας.

Η αντίφαση

Μπορεί η παρακάτω αντίφαση να αποσιωπάται και να «θάβεται» τις μέρες αυτές από τα ΜΜΕ και τους κάθε λογής αρθρογράφους και αναλυτές της διαπλοκολογίας, αλλά η χτεσινή συνέντευξη Παλαιοκρασσά την έκανε ακόμη περισσότερο αποκαλυπτική. Χρόνια τώρα, οι μεγάλοι επιχειρηματίες και οι πολυεθνικές «τρώνε» με δέκα μασέλες από τη «Δημόσια» Επιχείρηση Ηλεκτρισμού (ΔΕΗ). Οπως, βέβαια, κι από κάθε άλλη λεγόμενη ΔΕΚΟ και το κράτος συνολικά. Και, όμως, το κυβερνητικό νομοσχέδιο για τις πρώην ΔΕΚΟ θεωρεί υπεύθυνους για τις όποιες κακοδαιμονίες τους εργαζόμενους στις επιχειρήσεις αυτές, «τσεκουρώνει» τα δικαιώματά τους, κάνει ακόμη φτηνότερη την εργατική δύναμη και ανοίγει το δρόμο για την ολοκληρωτική παράδοση των λεγομένων ΔΕΚΟ στους κεφαλαιοκράτες. Προφανώς, για να τρώνε με ακόμη περισσότερες μασέλες...

Από την ίδια στόφα

«Τι κρίμα!», έλεγε ο χτεσινός πρωτοσέλιδος τίτλος της εφημερίδας «Η Χώρα» του Γ. Τράγκα, συμπληρωμένος από τον υπέρτιτλο «Η ΝΔ στον δρόμο που χάραξε ο Σημίτης...» και τους παρακάτω πλαγιότιτλους: «Η κυβέρνηση βουλιάζει στη δίνη της διαφθοράς και της διαπλοκής. Η υπόθεση Παλαιοκρασσά τσαλακώνει το προφίλ του Καραμανλή. Ο κόσμος πεινάει και αυτοί μοιράζουν δισ. ευρώ στους αρχιδιαπλεκόμενους. Προεκλογικές συμφωνίες με "οικογένειες" και τα συμφέροντα που ρήμαξαν τον τόπο». Και δίπλα στα παραπάνω, υπάρχει η φωτογραφία του μεγαλοεπιχειρηματία Ευάγγ. Μυτιληναίου με τον τίτλο «Ο Ηρακλής της ΔΕΗ» και τους εξής πλαγιότιλους: «Από τις Αθηναϊκές Συμμετοχές στην αγκαλιά του Μαξίμου - Πώς ο "πράσινος" επιχειρηματίας "ντύθηκε στα γαλάζια".»

Και δεν έχουμε αντίρρηση, βέβαια, για όσα παραδέχεται και ομολογεί η φιλοκυβερνητική εφημερίδα, εκτός της εντύπωσης που θέλει να καλλιεργήσει ότι η διαπλοκή και η διαφθορά αφορούν αποκλειστικά και μόνο στους «πράσινους» επιχειρηματίες. Και οι «γαλάζιοι» από την ίδια στόφα είναι φτιαγμένοι. Εκτός και αν πιστεύει κανένας στα σοβαρά ότι υπάρχουν κεφαλαιοκράτες, που θα αναλάμβαναν τις διάφορες δημόσιες προμήθειες και έργα, χωρίς να αποσκοπούν στο μεγαλύτερο δυνατό κέρδος και, ακόμη περισσότερο, βάζοντας από την τσέπη τους. Ετσι, για το καλό του λαού...

Δεν είδαν...

Δεν είδε και δεν άκουσε η πλειοψηφία των καναλιών και των ΜΜΕ τη μαζική αγωνιστική κινητοποίηση και πορεία στη Βουλή των αναπήρων και εργαζομένων στην ειδική αγωγή, που συσπειρώνονται στην Ενιαία Επιτροπή Πρωτοβουλίας για τα Δικαιώματα ΑμΕΑ και εργαζόμενων, το περασμένο Σάββατο. Κι ας είχαν ειδοποιηθεί αρκετές μέρες νωρίτερα.

Οπως δεν είδαν και την εκδήλωση μνήμης που πραγματοποίησε η Συντονιστική Επιτροπή Αγώνα Αναπήρων στο νοσοκομείο «Σωτηρία», 62 χρόνια μετά τη νύχτα της 30ής Νοέμβρη του 1943, που οι ταγματασφαλίτες συνεργάτες των Γερμανών έκαναν πογκρόμ σε 19 νοσοκομεία της Αθήνας, συνέλαβαν 15.000 ανάπηρους της Εθνικής Αντίστασης και εκτέλεσαν 283.

Ούτε μια κουβέντα για ό,τι θυμίζει πως οι ανάπηροι και οι οικογένειές τους μπορούν να αποτελούν μέρος του αγωνιζόμενου λαού. Οτι μπορούν να παλεύουν και όχι να παρακαλάνε για όσα δικαιούνται. Είναι κι αυτή μια πτυχή της «αντικειμενικότητας» και της «πολυφωνίας»...

ΥΓ: Οσες σχετικές εικόνες είδαν το Σάββατο οι τηλεθεατές αφορούσαν σε πορεία του Πανελλήνιου Συλλόγου Παραπληγικών, η ηγεσία του οποίου «ανακάλυψε» τα σχετικά προβλήματα, αφού το ΠΑΣΟΚ βρέθηκε στην αντιπολίτευση και εντάσσει τις πρωτοβουλίες της στο πλαίσιο του δικομματικού καυγά. Το γεγονός αυτό, βέβαια, κάθε άλλο παρά δικαιολογεί την απαράδεκτη και ανεπίτρεπτη στάση των κατασταλτικών δυνάμεων.

Τα διαπλεκόμενα...

Παπαγεωργίου Βασίλης

ΔΙΑΠΛΟΚΗ και διαφθορά. Είναι οι λέξεις των ημερών. Κι όλοι, ή σχεδόν όλοι, επιχειρούν να τις ...ερμηνεύσουν και να τις «χρωματίσουν» κατά πώς συμφέρει τις πολιτικές και άλλες επιδιώξεις τους. Πάνω απ' όλα, όμως, να συγκαλύψουν την πολιτική ουσία και τις βαθύτερες ρίζες του φαινομένου.

Οι «γαλάζιοι» τα ρίχνουν όλα στους «πράσινους» και στο λεγόμενο «σύστημα ΠΑΣΟΚ». Και δε λέμε, γνώρισαν μέρες μεγάλης ...δόξας τα σχετικά φαινόμενα επί κυβερνήσεων ΠΑΣΟΚ, αλλά οι αιτίες τους είναι βαθύτερες από τις πράγματι μεγάλες επιδόσεις των «πράσινων» σε μίζες και ρουσφέτια. Αλλωστε, τόσο η διαπλοκή, όσο και η διαφθορά, προϋπήρχαν του ΠΑΣΟΚ...

Οι «πράσινοι» τα ρίχνουν όλα στους «γαλάζιους», αφού οι τελευταίοι κυβερνούν σήμερα, και υπόσχονται την εφαρμογή κι άλλων μέτρων διαφάνειας και ελέγχου, όταν ξανάρθουν στην εξουσία. Οσο για το παρελθόν και τα έργα τους, αποφεύγουν να μιλήσουν, όπως ο διάβολος το λιβάνι...

Και οι πλέον ...ψύχραιμοι και ...αντικειμενικοί κάνουν λόγο για φαινόμενα, που διαπερνούν το σύνολο του πολιτικού κόσμου, αφού σε όλα τα κόμματα υπάρχουν - ή μπορεί θεωρητικά να υπάρξουν - ηθικοί ή ανήθικοι πολιτικοί, κλπ., κλπ.

Οπως καταλαβαίνετε, όλοι τους θέλουν να κρύψουν ότι η διαπλοκή κράτους - εκάστοτε κυβέρνησης και κεφαλαιοκρατών ήταν και είναι αναπόσπαστο στοιχείο του καπιταλιστικού συστήματος. Η ρίζα της βρίσκεται στο γεγονός πως οι αστικές πολιτικές δυνάμεις εκπροσωπούν και στηρίζουν τα συμφέροντα των κεφαλαιοκρατών και του συστήματος, όπως και στην πολύμορφη στήριξη των τελευταίων προς τις πρώτες.

Αυτή είναι η πολιτική ουσία της διαπλοκής και αυτό δεν αλλάζει, είτε αυτή εμφανίζεται με ακραία σκάνδαλα διαφθοράς, είτε με την καθημερινή πολιτική των εκάστοτε κυβερνώντων, σε βάρος των εργαζομένων και του λαού. Είτε εκφράζεται με νόμιμο, είτε με παράνομο τρόπο. Αλλωστε, οι ίδιοι φτιάχνουν και τους νόμους...


Παπαγεωργίου Βασίλης

Τα δάκρυα του Παλαιοκρασσά

Βγαίνω από την πολιτική φτωχότερος απ' ό,τι μπήκα, δήλωσε μετά την αποπομπή του ο Γ. Παλαιοκρασσάς κι ένα δάκρυ κύλησε στα μάτια του. Αλλά, γιατί εμφανίζεται συγκινημένος ο πρώην πρόεδρος της ΔΕΗ; Μήπως επειδή, «λόγω ανωτέρας βίας», δεν τα κατάφερε να προστατέψει τα συμφέροντα των φτωχών καταναλωτών, που πληρώνουν ακριβά το ηλεκτρικό ρεύμα; Μήπως επειδή «μεγάλα και άνομα συμφέροντα» τον πολέμησαν, εμποδίζοντάς τον να χτυπήσει τη διαφθορά και τη διαπλοκή, που λυμαίνονται τις ΔΕΚΟ; Αν είναι έτσι, θα πρέπει να παραδεχτούμε ότι ο Γ. Παλαιοκρασσάς και η κυβέρνηση της ΝΔ, που τον τοποθέτησε στο πόστο του, ενδιαφέρονται για το λαό και όχι για τα συμφέροντα της οικονομικής εξουσίας.

Ομως, ούτε το παρελθόν του εν λόγω πολιτικού, ούτε και το παρόν της κυβέρνησης δείχνουν κάτι τέτοιο. Ο ίδιος, και ως υπουργός παλιότερα και ως πρόεδρος της ΔΕΗ, διακρίθηκε για τη δογματική του επιμονή και την ακλόνητη στοχοπροσήλωσή του στη διαχείριση μιας πολιτικής, που υπηρετεί, αταλάντευτα, τα σχέδια και τις επιδιώξεις της πλουτοκρατίας, στρεφόμενη, με συνέπεια και ζήλο, κατά των λαϊκών συμφερόντων. Και μπορεί να μην πλούτισε ο ίδιος από τις υπηρεσίες που προσέφερε - δεν το ξέρουμε και, εν πολλοίς, δεν έχει ιδιαίτερη σημασία - αλλά οπωσδήποτε κάποιοι ωφελήθηκαν από την εφαρμογή της αντιλαϊκής πολιτικής, στην οποία, με τη θέλησή του, συνέβαλε. Κι αυτοί δεν είναι οι φτωχοί άνθρωποι.

Προς τι, λοιπόν, τα δάκρυα του Γ. Παλαιοκρασσά; Κλαίει γιατί φεύγει «άδοξα», χωρίς να του αναγνωρίζεται η προσφορά του στην παράταξή του και στην τάξη του; Στενοχωριέται γιατί δε θα είναι αυτός, που θα περηφανεύεται ότι «αποτέλειωσε» τη ΔΕΗ; Λυπάται γιατί δεν τα κατάφερε να παραδώσει τα «φιλέτα» της Ενέργειας σ' εκείνους που ήθελε; Ο,τι απ' αυτά κι αν συμβαίνει, το ίδιο κάνει. Κι, επομένως, ο λαός δεν έχει κανένα λόγο να τον συμμερίζεται και να τον συμπονεί. Αντιθέτως, έχει κάθε δικαίωμα και την υποχρέωση να του καταλογίσει τις προσωπικές ευθύνες για τη συμμετοχή του στην υλοποίηση μιας πολιτικής, που αφαιρεί, συνεχώς, λαϊκά δικαιώματα και κατακτήσεις.

Αυτή η πολιτική δεν είναι πρόβλημα που αφορά μόνο τα πρόσωπα που τη διαχειρίζονται, τα οποία, έτσι κι αλλιώς, είναι πολιτικά υπόλογα έναντι του λαού. Είναι, κυρίως, υπόθεση ταξικών επιλογών, που καθορίζονται από το μεγάλο κεφάλαιο και δεν αλλάζει με την αντικατάσταση κάποιων από τους διαχειριστές της. Για ν' αλλάξει, είναι αναγκαίο να ανατραπεί το κοινωνικοπολιτικό σύστημα που την παράγει και την αξιοποιεί. Κι αυτή η ανατροπή προϋποθέτει την οργάνωση των λαϊκών αγώνων για την αλλαγή των συσχετισμών, σε κοινωνικό και πολιτικό επίπεδο, ώστε να αναδειχτεί η Λαϊκή Εξουσία, η οποία θα εφαρμόσει μιαν άλλη πολιτική κατά των συμφερόντων της οικονομικής ολιγαρχίας και προς όφελος των λαϊκών στρωμάτων.


Παύλος ΡΙΖΑΡΓΙΩΤΗΣ

Οπως ο διάολος το λιβάνι

Παπαγεωργίου Βασίλης

Για τέταρτη συνεχόμενη φορά συνεδριάζει σήμερα το ΔΣ της ΕΣΗΕΑ, προκειμένου να αποφασίσει τη συμμετοχή του κλάδου στην πανεργατική απεργία της 14ης Δεκέμβρη. Ακόμα και στην περίπτωση που σήμερα παρθεί τελικά η απόφαση, είναι απορίας άξιον πώς θα καταφέρει ο κλάδος να προετοιμάσει την απεργία, με δεδομένο ότι απομένει μόλις μια εβδομάδα και έχει ήδη χαθεί πολύτιμος χρόνος. Αποδεικνύεται έτσι περίτρανα ότι στόχος της πλειοψηφίας ήταν από την αρχή - και παραμένει - η αποφυγή της απεργίας και - στην περίπτωση που τελικά δεν τη γλιτώσει - ο εκφυλισμός της. Παρά τις παχιές κουβέντες, οι παρατάξεις της συναίνεσης φοβούνται όπως ο διάολος το λιβάνι την έκφραση της αγωνιστικής διάθεσης του κλάδου, την ώρα που τα προβλήματα πληθαίνουν για όλη την εργατική τάξη και τους εργαζόμενους στα ΜΜΕ και τον Τύπο. Πολύ περισσότερο τους τρομάζει το μπόλιασμα των αγώνων με αιτήματα και στόχους πάλης που έρχονται σε σύγκρουση με το σύνολο της εντεινόμενης αντιλαϊκής πολιτικής και το πλαίσιο που προβάλλουν από κοινού οι εκπρόσωποι του κυβερνητικού εργοδοτικού συνδικαλισμού. Και στη βάση αυτή, με γελοία επιχειρήματα και ενάντια σε κάθε προσπάθεια που καταβάλλει η παράταξη της «Μαχόμενης Δημοσιογραφίας», προσπαθούν να αποφύγουν την απεργία. Ας βγάλουν οι συνάδελφοι τα συμπεράσματά τους για το ποιοι παίζουν τον νεροκουβαλητή της εργοδοσίας και ποιοι μπαίνουν μπροστά για την οργάνωση των αγώνων, με αιτήματα που απαντάνε στις σύγχρονες και πραγματικές ανάγκες των εργαζομένων...

Το «άνθος» του εθελοντισμού

Διθύραμβοι για το ...«άνθος», όπως το χαρακτήρισαν, του εθελοντισμού ακούστηκαν χτες σε εκδήλωση του υπουργείου Υγείας και Κοινωνικής Αλληλεγγύης για τη βράβευση εθελοντών και εθελοντικών οργανώσεων απ' όλη την Ελλάδα.

Πέρα από τις ποιητικές εκφράσεις, που «ξεχείλιζαν» ευαισθησία, και αυτή η εκδήλωση είχε πολύ συγκεκριμένο στόχο: Να ενοχοποιήσει συνολικά την κοινωνία για την εξαθλίωση ευαίσθητων ομάδων του πληθυσμού. Εξαθλίωση, που είναι αποτέλεσμα της πολιτικής των ιδιωτικοποιήσεων και της διάλυσης των όποιων δημόσιων δομών Πρόνοιας στήριζαν τη λαϊκή οικογένεια. Η κυβέρνηση της ΝΔ - όπως και οι κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ - συστηματικά αποποιείται της ευθύνης της να παρέχει αποκλειστικά δημόσιες, υψηλού επιπέδου υπηρεσίες Πρόνοιας και απευθύνει, ταυτόχρονα, κάλεσμα «ευαισθητοποίησης» στις ιδιωτικές εταιρίες, που χτίζουν κοινωνικό προφίλ μέσω της λεγόμενης Εταιρικής Κοινωνικής Ευθύνης και στους εθελοντές.

Ετσι, με την εξαίρεση κάποιων ανθρώπων που πραγματικά προσφέρουν απ' το περίσσευμα ψυχής, «ανθίζει» η συναλλαγή και η ψευτοφιλανθρωπία σε αυτούς τους χώρους και οι άνθρωποι που έχουν ανάγκη τις υπηρεσίες Πρόνοιας μαραζώνουν στο περιθώριο, αφού οι κυβερνήσεις αρνούνται τη φροντίδα που τους οφείλουν.

«Δικαιώθηκε», αλλά...

Το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο, εφαρμόζοντας την ισχύουσα σήμερα Κοινοτική Οδηγία για την οργάνωση του χρόνου εργασίας, δικαίωσε την περασμένη βδομάδα ένα δάσκαλο για άτομα με ειδικές ανάγκες, εργαζόμενο σε ίδρυμα της Γαλλίας που φιλοξενεί νεαρούς ανθρώπους με αναπηρίες, ο οποίος απολύθηκε εξαιτίας διαφωνιών στον ορισμό της «πραγματικής εργασίας» που προσέφερε κατά τη διάρκεια βραδινής επιφυλακής, σε δωμάτιο του ιδρύματος.

Το δικαστήριο αποφάνθηκε ότι η «κατάσταση επιφυλακής» (εφημερία) νοείται ως χρόνος εργασίας, επισημαίνοντας ότι η νυχτερινή βάρδια σε ίδρυμα φιλοξενίας ανθρώπων με αναπηρίες λογίζεται ως εργάσιμος χρόνος. Κατά συνέπεια, προστίθεται στις άλλες βάρδιες και το άθροισμα δεν πρέπει να ξεπερνά τις 48 ώρες εργασίας εβδομαδιαίως για κάθε εργαζόμενο. Η οδηγία στην οποία στηρίχτηκε η απόφαση είναι ολωσδιόλου αντιδραστική για τους εργαζόμενους, με τη μόνη διαφορά ότι δεν υπήρχε ακόμα - όταν θεσπίστηκε - η ...πρόνοια να «μπει χέρι» στους κανόνες που διέπουν το χρόνο επιφυλακής (εφημερίας) των εργαζομένων.

... να μην ξεχνιόμαστε

Για όσους τυχόν θαμπώθηκαν από το... φιλεργατικό της απόφασης, αξίζει να θυμίσουμε τα εξής: Εχουν υπάρξει και στο παρελθόν ανάλογες δικαστικές αποφάσεις, που δικαίωναν εργαζόμενους σε θέματα εφημεριών στα νοσοκομεία και απαιτούσαν η «επιφυλακή» να λογίζεται σαν εργάσιμος χρόνος. Αυτός ήταν και ένας από τους λόγους για τον οποίο η ΕΕ αποφάσισε να τροποποιήσει προς το χειρότερο την προηγούμενη οδηγία για τον εργάσιμο χρόνο, εισάγοντας τους όρους «ενεργός» και «ανενεργός» (και άρα απλήρωτη) περίοδος του χρόνου εργασίας.

Παρά τα φραστικά φτιασιδώματα, η διάκριση πέρασε από το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο (με την υπερψήφιση της γνωστής «Εκθεσης Σέρκας») και οσονούπω θα γίνει και επίσημη οδηγία της ΕΕ και, επομένως, το νομοθετικό πλαίσιο για τις μελλοντικές αποφάσεις και του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου. Ποιοι, ανάμεσα σε άλλους, νομιμοποίησαν με την ψήφο τους στις επιμέρους τροπολογίες τη διάκριση του χρόνου εργασίας; Οι ευρωβουλευτές της ΝΔ, του ΠΑΣΟΚ και του ΣΥΝ. Ετσι, για να μην ξεχνιόμαστε...

Η ΑΠΟΨΗ ΜΑΣ
Η 9η του Δεκέμβρη μας αφορά όλους

Για άλλη μια φορά η υπουργός Παιδείας, σε δημόσια εμφάνισή της την Κυριακή που πέρασε, διαμήνυσε ότι η κυβέρνηση δεν πρόκειται να κάνει βήμα πίσω από την πολιτική της και στο χώρο της Παιδείας, από την πολιτική που σχεδιάζεται και υλοποιείται στη βάση της στρατηγικής της Λισαβόνας. Μάλιστα, προκλητικά είπε ότι η πολιτική αυτή θα εφαρμοστεί «κόντρα σε όποιες αντιδράσεις, οι οποίες δεν ενδιαφέρουν την παρούσα κυβέρνηση»! Οι «παλικαρισμοί» αυτοί αποκαλύπτουν και τους φόβους της κυβέρνησης.

Η κυβέρνηση γνωρίζει ότι δεν κινδυνεύει από διάφορες συμβιβασμένες ηγεσίες. Ταυτόχρονα όμως γνωρίζει πως όταν γύρω από ένα πλαίσιο πάλης που έχει στο κέντρο του την αντίθεση σ' αυτή την πολιτική και παράλληλα αναδεικνύει το δρόμο που ικανοποιεί πραγματικές λαϊκές ανάγκες, συσπειρώνεται ένα όλο και πλατύτερο κίνημα, όταν η μία μετά την άλλη οι απεργίες, οι διαδηλώσεις, τα συλλαλητήρια που οργανώνονται από ταξικές δυνάμεις αποκτούν όλο και πιο μαζικά χαρακτηριστικά, τότε, με όρους κινήματος, έρχεται και η ώρα για να μπουν αποφασιστικά φραγμοί σ' αυτή την πολιτική, ενάντια στις ωμές απαιτήσεις του κεφαλαίου.

Απαιτήσεις που ήδη έχουν αρχίσει να γίνονται πράξη στην εκπαίδευση: Οι επιχειρήσεις μέσα στα σχολεία τείνουν να γίνουν καθημερινότητα, στις σχολές οι επιχειρήσεις είναι και πάλι που σε ένα μεγάλο βαθμό παραγγέλνουν έρευνα και αποφοίτους. Τα διάφορα προγράμματα που εφαρμόζονται στα σχολεία και διασπούν το ενιαίο της μόρφωσης για όλα τα παιδιά, σήμερα αναφέρονται σε επιμέρους θέματα όπως «επιχειρηματικότητα», «περιβάλλον», «ισότητα των φύλων», αύριο θα αναφέρονται στην ίδια την άλγεβρα, τη γλώσσα, τη φυσική που άλλα σχολεία θα τα διδάσκονται κι άλλα όχι. Στόχος όλων αυτών είναι μια μεγάλη μάζα αυριανών αμόρφωτων εργατών που θα αποτελέσουν φθηνή και πειθήνια εργατική δύναμη για τις μηχανές τους.

Η κυβέρνηση γνωρίζει πως απέναντι σ' αυτή την πραγματικότητα ορθώνουν το ανάστημά τους μαθητές, φοιτητές και σπουδαστές την Παρασκευή 9 Δεκέμβρη, με τα συλλαλητήρια που διοργανώνουν σε όλη τη χώρα. Και σπεύδει να τρίξει τα δόντια της. Ομως αυτή η πολιτική της κυβέρνησης, της ΕΕ, του ΠΑΣΟΚ υπονομεύει συνολικά το μέλλον του λαού. Επομένως, η αντιμετώπισή της δεν μπορεί να είναι υπόθεση μόνο της νεολαίας που βρίσκεται στα θρανία και του κινήματός της. Πρέπει να γίνει υπόθεση του κάθε δασκάλου, του κάθε γονιού, του κάθε εργαζόμενου.

Τόσο στις 9 Δεκέμβρη, όσο και σε κάθε κινητοποίηση για την παιδεία, οι εργαζόμενοι από κάθε χώρο και κλάδο είναι αυτοί που πρέπει πρώτοι να δίνουν το μαχητικό, αγωνιστικό «παρών». Γιατί το σχολείο που θα μορφώνει και δε θα εξοντώνει, η ανώτατη εκπαίδευση που θα βγάζει ολοκληρωμένους επιστήμονες, η παιδεία που δε θα χρειάζεται να ακριβοπληρώνουν όλο και περισσότερο από την τσέπη τους, αφορά τα δικά τους παιδιά σήμερα, τους δικούς τους συναδέλφους αύριο, που το κεφάλαιο τους ετοιμάζει από τώρα να είναι υποταγμένοι, συμβιβασμένοι, χωρίς δικαιώματα.



Ευρωεκλογές Ιούνη 2024
Μνημεία & Μουσεία Αγώνων του Λαού
Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ