Γρηγοριάδης Κώστας

Κι αν περνά απ' το μυαλό σας, ότι μπορεί έτσι να αυξηθούν οι θέσεις εργασίας, να μειωθεί η ανεργία και να αυξηθούν τα λαϊκά εισοδήματα, καλύτερα να το ξεχάσετε, για να μη βρεθείτε προ δυσάρεστων εκπλήξεων. Ολ' αυτά γίνονται για να μεγαλώσουν ακόμη περισσότερο τα ήδη τεράστια κέρδη των κεφαλαιοκρατών, να μεγαλώσει ο ημερήσιος και βδομαδιάτικος χρόνος εργασίας και, επομένως, να αυξηθεί η εκμετάλλευση και το ξεζούμισμα των εργαζομένων. Αλλωστε, μόνο τυχαίο δεν είναι το γεγονός, πως η «απελευθέρωση» του ωραρίου, συνδυάζεται με αντεργατικά μέτρα, όπως η συνέχιση και παραπέρα σκλήρυνση της σκληρής μονόπλευρης λιτότητας, η διευθέτηση του χρόνου εργασίας και η κατάργηση του 8ώρου, η επέκταση και γενίκευση της μερικής απασχόλησης, η μείωση του κόστους των υπερωριών, η ιδιωτικοποίηση της Παιδείας, της Υγείας κλπ., κλπ..

Στα «αζήτητα» του Νομαρχιακού Νοσοκομείου Λάρισας παραμένει η σορός του Μαξίμ Ζελίν - του 23χρονου από τη Ρωσία, που δολοφόνησε δυο αστυνομικούς και, καταδιωκόμενος από την αστυνομία, αυτοκτόνησε στα ορεινά της Καλαμπάκας Τρικάλων - 13 μέρες μετά το θάνατό του. Κανείς από τους αρμοδίους δεν ενδιαφέρθηκε για τη μεταφορά της σορού στη Ρωσία, με αποτέλεσμα να υπάρχει κίνδυνος ν' αρχίσει να αλλοιώνεται. Η ιατροδικαστής της Λάρισας δηλώνει ότι θα περιμένει λίγο ακόμα κι αν δεν υπάρξει ενδιαφέρον από κάπου, θα ζητήσει την παρέμβαση του εισαγγελέα.

Η ευθύνη γι' αυτή την απαράδεκτη κατάσταση βαρύνει, εν πρώτοις, τη ρωσική πρεσβεία, η οποία δεν εκδηλώνει ενδιαφέρον για την παραλαβή της σορού, υπολογίζοντας, προφανώς, το υψηλό οικονομικό κόστος μεταφοράς της στη Ρωσία. Ευθύνες, όμως, φέρουν και οι αρμόδιες ελληνικές Αρχές που αδρανούν, δίνοντας την εντύπωση ότι θέλουν να εκδικηθούν το Ρώσο ακόμα και νεκρό. Κι έτσι προσβάλλουν τον ελληνικό πολιτισμό που σέβεται όλους τους νεκρούς ακόμα κι όταν ήταν δολοφόνοι...

Εχουν ολόπλευρα στηρίξει - μαζί με τον ΣΥΝ - τη λογική του «κοινωνικού διαλόγου», αλλά σήμερα εκτιμούν ότι «το διάτρητο πρόσχημα του κοινωνικού διαλόγου δεν μπορεί να κρύψει τις αντεργατικές τους προθέσεις, τον νεοσυντηρητισμό και νεοφιλελευθερισμό τους». Χρόνια τώρα συμπορεύονται με όσους συναγελάζονται με τους «κοινωνικούς εταίρους» στην ΟΚΕ και τους διάφορους μηχανισμούς και επιτροπάτα της ταξικής συνεργασίας και συναίνεσης, αλλά τώρα σημειώνουν ότι «ο υπουργός Απασχόλησης συγκαλεί την Εθνική Επιτροπή Απασχόλησης για να συζητηθούν από τους διαβόητους "κοινωνικούς εταίρους" η κατάργηση του μεροκάματου βάσης και των επιδομάτων που προβλέπονται από την ΕΓΣΣΕ...». Για την ανακοίνωση της ΚΕΔΑ μιλάμε, την οποία υπογράφουν οι Μ. Κωστόπουλος και Γ. Θεωνάς, ως μέλη της γραμματείας της και πρώην γγ της ΓΣΕΕ.

Και δε λένε μόνο τα παραπάνω. Σημειώνουν, επίσης, ότι «σ' ένα τέτοιο "διάλογο", οι εργαζόμενοι και τα συνδικάτα πρέπει να απαντήσουν με ένταση της ενωτικής τους πάλης...». Την ίδια στιγμή, όμως, δε λένε την παραμικρή κουβέντα για τους «πρασινο-γαλάζιους» εργατοπατέρες της ΓΣΕΕ, που πρώτοι αυτοί ζήτησαν τη σύγκληση της Εθνικής Επιτροπής Απασχόλησης, για να συζητηθούν τα παραπάνω «από τους διαβόητους "κοινωνικούς εταίρους"». Προφανώς, υπό την ηγεσία της ΓΣΕΕ, βλέπουν «την ένταση της ενωτικής πάλης», επιμένοντας με συνέπεια στη λογική και πρακτική της ταξικής συνεργασίας και της... ενότητας πάνω στο πρόβλημα.

Με τα νεύρα των 1.500 εργαζομένων στην Ελληνική Βιομηχανία Ζάχαρης (ΕΒΖ) και των 20.000 τευτλοπαραγωγών της χώρας «παίζει» η κυβέρνηση, μη ξεκαθαρίζοντας αν, πόσα και ποια από τα πέντε εργοστάσια της ΕΒΖ θα κλείσουν, με την εφαρμογή του νέου κανονισμού της ΕΕ, που επιβάλλει δραστικές μειώσεις στην τιμή των τεύτλων και της ζάχαρης. Ανεξαρτήτως, πάντως, των κυβερνητικών μεθοδεύσεων, που αποσκοπούν στο κέρδισμα χρόνου, είναι σίγουρο ότι έχουν, ήδη, ξεκινήσει οι διαδικασίες για απολύσεις εργαζομένων στην ΕΒΖ - θα τις ονοματίσουν «εθελούσιες εξόδους». Ταυτόχρονα, εντείνεται η αγωνία των τευτλοπαραγωγών, που αντιλαμβάνονται πως έρχονται «μαύρες μέρες», αφού θ' αναγκαστούν να μειώσουν την παραγωγή, να πουλούν το προϊόν τους σε πολύ χαμηλότερη τιμή και πολλοί να εγκαταλείψουν την καλλιέργεια.

Αλλά, δεν είναι μόνο οι αγρότες και οι εργαζόμενοι στην ΕΒΖ που πλήττονται από τις αποφάσεις της ΕΕ. Ο αγώνας κατά της νέας ΚΑΠ δεν αφορά μόνο τη μικρομεσαία αγροτιά, αλλά και τους εργαζόμενους και τα άλλα λαϊκά στρώματα και χρειάζεται αγωνιστική συμπαράταξη για την ανατροπή της αντιαγροτικής πολιτικής και την αλλαγή των πολιτικών συσχετισμών, ώστε να δημιουργηθούν οι προϋποθέσεις εφαρμογής μιας άλλης πολιτικής υπέρ των συμφερόντων των μικρομεσαίων αγροτών και του ελληνικού λαού.

Γρηγοριάδης Κώστας

Προφανώς μας δουλεύουν και οι Αμερικανοί, όπως και οι Βρετανοί και η ελληνική κυβέρνηση. Μήπως έδειξαν, άλλωστε, από την πρώτη στιγμή καμιά διάθεση ...διαφάνειας στην όλη ιστορία;

Αυτό που σίγουρα κατάλαβαν οι πάντες πλέον είναι ότι οι μυστικές υπηρεσίες της Δύσης αλωνίζουν και στην Ελλάδα και, μάλιστα, με την πλήρη κάλυψη και συνεργασία των εγχώριων αρχών. Κι αυτό - ας το έχουν υπόψη τους - εξοργίζει κάθε Ελληνα πολίτη.

ΓΕΦΥΡΩΝΕΙ ΧΑΣΜΑΤΑ η Γερμανίδα καγκελάριος, Αγκελα Μέρκελ, που επισκέπτεται την Ουάσιγκτον, και σίγουρα η δήλωσή της ότι η Γερμανία «θα παίξει ρόλο στο Ιράκ» δείχνει μάλλον πως κάτι τέτοιο μπορεί να συμβεί.

Κατανοητή είναι, βέβαια, η πρεμούρα των γερμανικών πολυεθνικών να ενισχύσουν τις θέσεις τους στη μοιρασιά της οικονομικο-πολιτικής πίτας στην περιοχή. Το πόσο θα βρεθούν συγκλίσεις θα το δούμε, πάντως σίγουρα δε θα είναι για το καλό της παγκόσμιας ειρήνης.

ΜΙΚΡΕΣ ΘΕΩΡΕΙ το υπουργείο Μεταφορών και οι λοιποί αρμόδιοι τις αυξήσεις που ξεκινούν από την 1η του Φλεβάρη στην Αττική Οδό και στη γέφυρα του Ρίου-Αντιρρίου και κινδυνολογούν, λέγοντας ότι θα μπορούσαν να είναι μεγαλύτερες. Παλιό το κόλπο αλλά ...δεν πιάνει.

Τους θυμίζουμε ενημερωτικά ότι όσο μικρές και να τις θεωρούν είναι ...μεγαλύτερες από την εισοδηματική πολιτική της κυβέρνησης για το 2006 και πολύ μεγαλύτερες από την αρνητική αύξηση της αγοραστικής αξίας των μισθών των Ελλήνων.

Οσο για το πού θα πάνε αυτά τα δισεκατομμύρια ευρώ που θα προκύψουν από την εκμετάλλευση στοιχειωδών αναγκών μετακίνησης είναι επίσης γνωστό: Στις τσέπες των κοινοπραξιών που έχουν ήδη συσσωρεύσει τεράστια κέρδη.

Παπαγεωργίου Βασίλης

Παπαγεωργίου Βασίλης

«Ξέχασε», όμως, να πει ο πρόεδρος της ΓΣΕΕ ότι η τεράστια και προκλητική αυτή κερδοφορία δεν ήρθε απ' το πουθενά. Στηρίχτηκε στην πολύχρονη καθήλωση των μισθών, των μεροκάματων και των συντάξεων, στις πολύμορφες και προκλητικές παροχές και προνόμια προς τους κεφαλαιοκράτες, στον εντεινόμενο συνεχώς βαθμό εκμετάλλευσης των εργαζομένων, κλπ., κλπ. Με δυο λόγια, στηρίχτηκε στην αντιλαϊκή πολιτική των τότε κυβερνήσεων του ΠΑΣΟΚ και την αντίστοιχη της ΝΔ, που συνέχισε στην ίδια πορεία. Και, βέβαια, «ξέχασε» ο πρόεδρος της ΓΣΕΕ να σημειώσει τη δική του συνεισφορά, όπως και αυτή των υπολοίπων εργατοπατέρων του εργοδοτικού και κυβερνητικού συνδικαλισμού. Η τέτοιας έκτασης και έντασης καταλήστευση του παραγόμενου από τους εργαζόμενους πλούτου, εκ μέρους μιας χούφτας κεφαλαιοκρατών, θα ήταν αδύνατη, χωρίς τη συστηματική και πολύμορφη διαβρωτική δουλιά των εργατοπατέρων. Χωρίς τον αγωνιστικό ευνουχισμό του εργατικού συνδικαλιστικού κινήματος και την υπονόμευση του ταξικού του προσανατολισμού.

Αλλο ένα, κρίσιμο και επίκαιρο συμπέρασμα μπορεί να εξαχθεί από τα προαναφερόμενα στο προηγούμενο σχόλιο στοιχεία. Οι αποδόσεις - ρεκόρ του κεφαλαίου στην περίοδο 1995 - 2005, τα τεράστια επιχειρηματικά κέρδη, που συγκρίνονται μόνο με τη «χρυσή» περίοδο 1960 - 73, όπως και οι μεγάλοι ρυθμοί ανάπτυξης της ίδιας περιόδου, κάθε άλλο παρά οδήγησαν σε μείωση της ανεργίας. Η τελευταία ήταν απλώς το πρόσχημα των εκάστοτε κυβερνώντων και των κάθε λογής εργατοπατέρων. Με πρόσχημα τη μείωση της ανεργίας μειώθηκε το λεγόμενο μισθολογικό κόστος κατά 25% από το 1985. Με το ίδιο πρόσχημα, μειώθηκαν κατά δύο μονάδες οι εργοδοτικές ασφαλιστικές εισφορές τη διετία 2001 - 2003. Για τον ίδιο υποτίθεται λόγο, ο ΟΑΕΔ επιδοτεί (με λεφτά των εργαζομένων) 137.000 θέσεις εργασίας, με 14 έως 26 ευρώ ημερησίως, προσφέροντας τζάμπα εργάτες στους επιχειρηματίες. Με το ίδιο πρόσχημα, επίσης, γενικεύτηκε η κάθε μορφής μερική απασχόληση, μειώθηκε η αμοιβή των υπερωριών, προωθήθηκε η διαβόητη διευθέτηση του χρόνου εργασίας και, ουσιαστικά, καταργήθηκε το 8ωρο, «απελευθερώνεται» το ωράριο λειτουργίας των καταστημάτων, κλπ., κλπ.

Το αποτέλεσμα όλων των παραπάνω μέτρων, που πήραν οι προηγούμενες και η σημερινή κυβέρνηση, το γνωρίζουν όλοι. Η ανεργία παραμένει στο ύψος της. Και όχι μόνο. Γίνεται όπλο στα χέρια της πλουτοκρατίας και των κυβερνώντων, για να εκβιάσουν και να αποσπάσουν νέα αντεργατικά μέτρα.

Οταν στο Ιράκ κυβερνούσε ο Σαντάμ Χουσεΐν ο Αχμάντ Τσαλαμπί περνούσε τον καιρό του ανάμεσα στις ΗΠΑ και τη Μ. Βρετανία. Είχε αυτοανακηρυχτεί πρόεδρος του Εθνικού Ιρακινού Κογκρέσου (ΕΙΚ) και διαμόρφωσε στενές σχέσεις με τις αμερικανικές και βρετανικές μυστικές υπηρεσίες, αναλαμβάνοντας - με το αζημίωτο... - και διάφορες αποστολές. Κάποια στιγμή, αναμείχτηκε σε μεγάλο οικονομικό σκάνδαλο στην Ιορδανία και καταδικάστηκε σε 22 χρόνια φυλακή. Η ποινή όμως δεν υλοποιήθηκε ποτέ, καθώς ο Αχμάντ Τσαλαμπί είχε πλέον στενές σχέσεις με τον Ντ. Ράμσφελντ και τον Κ. Πάουελ και αποτελούσε τον βασικό «μάρτυρα» του Λευκού Οίκου για την ύπαρξη των υποτιθέμενων όπλων μαζικής καταστροφής του ιρακινού καθεστώτος.

Μετά την εισβολή των «πρόθυμων» στο Ιράκ και την ανατροπή του Σ. Χουσεΐν, ο Αχμάντ Τσαλαμπί επέστρεψε στην πατρίδα του, όπου εμφανίστηκε ως διεκδικητής της εξουσίας. Η τύχη, όμως, δεν ήταν με το μέρος του, στο κατοπινό, σκληρό παιγνίδι εξουσίας στους κόλπους της κατοχικής διοίκησης του Ιράκ. Κι έτσι, παραμερίστηκε, με συνέπεια να μιλά για την «αμερικανική ηγεμονία και τη λειψή ιρακινή ανεξαρτησία». Λίγο μετά, μέσα στο 2004, Αμερικανοί πεζοναύτες έκαναν έρευνα στα γραφεία του στη Βαγδάτη και ο Αχμάντ Τσαλαμπί πέρασε στην... παρανομία, καθώς καταζητούνταν για απάτη.

Τελικά, βέβαια, ούτε οι Αμερικανοί ξεχνούν τους «υπαλλήλους» τους, ούτε οι τελευταίοι τη «δουλιά» τους. Κι έτσι, ο Αχμαντ Τσαλαμπί ξαναβγήκε στο προσκήνιο. Μετά την πρόσφατη παραίτηση του υπουργού Πετρελαίων της κατοχικής κυβέρνησης της Βαγδάτης, ο Τσαλαμπί ανέλαβε αντιπρόεδρος και υπεύθυνος για το νευραλγικό χαρτοφυλάκιο του πετρελαίου. Ετσι, μέχρι το σχηματισμό της νέας κυβέρνησης του Ιράκ, ο ευρισκόμενος μέχρι πρότινος σε δυσμένεια «υπάλληλος» του αμερικανικού Πενταγώνου και της ΣΙΑ, θα κατέχει δύο κυβερνητικές θέσεις.

Βέβαια, των τελευταίων εξελίξεων προηγήθηκε η απόσυρση των κατηγοριών για διαφθορά και απάτη από ιρακινό δικαστήριο και -το σπουδαιότερο - ένα ταξίδι του Τσαλαμπί στις ΗΠΑ, όπου έγινε δεκτός από τον παλιό του «προϊστάμενο», τον Αμερικανό υπουργό Αμυνας, Ντ. Ράμσφελντ. Προφανώς, στη συνάντηση αυτή ξεπεράστηκαν οι όποιες «παρεξηγήσεις» κι έτσι άνοιξε ο δρόμος για την επαναχρησιμοποίησή του και, μάλιστα, στο κρίσιμο υπουργείο του Πετρελαίου. Αλλωστε, ο Τσαλαμπί είχε πάντα ξεκάθαρες αντιλήψεις στο συγκεκριμένο ζήτημα. Στο παρελθόν, έχει δηλώσει αλλεπάλληλες φορές, ότι μετά την ανατροπή του Σ. Χουσεΐν «οι αμερικανικές εταιρίες θα έχουν σαφέστατα λόγο στο ιρακινό πετρέλαιο»...