Σπεύδουν πολλοί να προβάλουν την τήρηση και εφαρμογή του νόμου δήθεν ως ανάχωμα στη διαρκή επιδρομή της κυρίαρχης τάξης απέναντι σε ό,τι έχει απομείνει απ' τα δικαιώματα των εργαζομένων. Ενα παράδειγμα: Κατάστημα της «Γιούρομπανκ» στο εμπορικό κέντρο «ΤΗΕ ΜΑLL» παραβίαζε την κυριακάτικη αργία. Ο υπουργός Οικονομίας, Γ. Αλογοσκούφης, πρώτος αλλά όχι τελευταίος, έθιξε σαφέστατα το ενδεχόμενο λειτουργίας των τραπεζών τις Κυριακές. Μόλις ολοκληρώθηκε η πρόσφατη σχετική συνάντηση της διοίκησης της ΟΤΟΕ με τον υφυπουργό Απασχόλησης, ο πρόεδρος της Ομοσπονδίας δήλωσε μεταξύ άλλων: «Αυτό που πρέπει να επικρατήσει, και θα επικρατήσει κατά την άποψη του κ. Γιακουμάτου, είναι η νομιμότητα. Οτιδήποτε είναι νόμιμο, αυτό και θα διασφαλιστεί και από το υπουργείο».

Βέβαια, η πλειοψηφία της ΟΤΟΕ, όπως και το σύνολο των συμβιβασμένων συνδικαλιστικών δυνάμεων, γνωρίζει πολύ καλά ότι οι εργοδότες έχουν τόσο αποθρασυνθεί από τις «πλάτες» της κυβέρνησης και της ΕΕ, αλλά και τη δική τους στάση, που, το τελευταίο διάστημα, απαιτούν η ολοένα και πιο άγρια εκμετάλλευση των εργαζομένων να γίνεται «κανονικά και με το νόμο». Τους εργαζόμενους της «ΣΟΦΤΕΞ» τα δικαστήρια τους καταδίκασαν, αποφασίζοντας ότι - κατ' ουσία - είναι παράνομο που κινητοποιούνται ενάντια σε μια πολυεθνική που τους απειλεί με απολύσεις. Για τους εμποροϋπαλλήλους, οι δικαστές αποφάνθηκαν - ουσιαστικά - πως είναι «καταχρηστικό» να αντιστέκονται στην ασυδοσία των ιδιοκτητών του «ΛΗΤΩ» που επέβαλαν απόλυση σε εργαζόμενη όταν εναντιώθηκε στην εργοδοτική αυθαιρεσία. Στην «ΠΕΤΙΤ-ΕΛΕΦΑΝΤ» οι εκπρόσωποι της Δικαιοσύνης εισέβαλαν για να κατασχέσουν το εμπόρευμα, χωρίς όμως κανείς τους να καταδιώξει τους εργοδότες, που πετάνε στο δρόμο 22 εργαζόμενους, που έχουν απλήρωτους εδώ και έξι σχεδόν μήνες τους περίπου 400 εργαζόμενους της «ΣΕΞ ΦΟΡΜ».

Την παραβίαση του 8ωρου την προβλέπει πλέον ο ίδιος ο νόμος 3385/2005 που τέθηκε σε ισχύ από την 1η του περασμένου Οκτώβρη. Ο ίδιος ο νόμος είναι πλέον που ευνοεί τα μονοπώλια να συνθλίβουν τους μικρομεσαίους ΕΒΕ, με την επιμήκυνση του ωραρίου λειτουργίας των καταστημάτων. Ο ίδιος ο νόμος αύξησε, απ' το περασμένο καλοκαίρι, ακόμα περισσότερο την υπεραξία που καρπώνονται οι επιχειρηματίες, με τη μείωση της αμοιβής της υπερωριακής απασχόλησης. Οπως, επίσης, σε λίγους μήνες, το ίδιο το «Σύνταγμα της χώρας» είναι πολύ πιθανό να νομιμοποιήσει την αγοραπωλησία της επιστημονικής γνώσης, επιτρέποντας την ίδρυση ιδιωτικών πανεπιστημίων...

Το θέμα μας, λοιπόν, δεν είναι ο νόμος, αλλά ποιος είναι ο νόμος, και ποιο νόμο έχει ανάγκη η εργατική τάξη. Ούτε ο νόμος είναι ουδέτερος, ούτε και η Δικαιοσύνη είναι τυφλή. Κάθε νόμος είναι ταξικός. Και η Δικαιοσύνη είναι όργανο στα χέρια της αστικής τάξης, για την επιβολή της οικονομικής και πολιτικής της κυριαρχίας. Να γιατί οι ταξικές δυνάμεις επαναλαμβάνουν ξανά και ξανά στις κινητοποιήσεις ότι «ΝΟΜΟΣ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΔΙΚΙΟ ΤΟΥ ΕΡΓΑΤΗ». Γιατί μόνο όταν οι εργάτες επιβάλουν το δικό τους νόμο, δηλαδή, ορίσουν ως γνώμονα οργάνωσης της οικονομικής και κοινωνικής ζωής τα δικά τους συμφέροντα και τις δικές τους ανάγκες, ο νόμος θα μπορεί να υπάρχει και να λειτουργεί προς όφελός τους. Να γιατί, τελικά, η ανατροπή του καπιταλισμού είναι επιβεβλημένη.