«Η ιστορική πορεία της Ευρώπης και της ΕΕ προωθεί και προβάλλει τις δημοκρατικές διαδικασίες, συμμετοχική δραστηριότητα των πολιτών για τη συνδιαμόρφωση μιας κοινωνίας πολυπολιτισμικής που δε θα ανέχεται τους αποκλεισμούς. Στο πλαίσιο αυτό, οι ιδέες που συνδέονται με τα ιδανικά του Διαφωτισμού για τη συναδέλφωση των λαών, για τη βελτίωση των συνθηκών διαβίωσης των πολιτών, για την ελεύθερη ανάπτυξη της πολιτιστικής δημιουργίας και την αναγνώριση της ετερότητας πρέπει να υποστηρίζονται. Κάθε πρόταση ή ιδέα αποτελεί αντικείμενο κριτικής, αλλά σε καμιά περίπτωση δεν πρέπει να γίνουν ανεκτές πολιτικές ιδεολογικού ή κοινωνικού αποκλεισμού που αρνούνται τη συμβολή ιδεολογικών και κοινωνικών ρευμάτων στη διαμόρφωση της σύγχρονης ευρωπαϊκής ιστορίας. Με άλλα λόγια, η κοινωνική αποτίμηση οφείλει να προάγει τη σύνθεση και όχι τους αφορισμούς, προς την κατεύθυνση μιας δημιουργικής αντιμετώπισης της ιστορίας, ως παρακαταθήκης για το μέλλον των λαών. Σε μια τέτοια προοπτική, θεωρώ ότι n πρόταση για την καταδίκη «των εγκλημάτων των κομμουνιστικών ολοκληρωτικών καθεστώτων» δεν εξυπηρετεί μια αντικειμενική αποτίμηση του ιστορικού γίγνεσθαι, αλλά αντίθετα αναβιώνει πολιτικές του παρελθόντος, που είχαν αρνητικές επιπτώσεις σε όλους τους κοινωνικούς τομείς».