Πλατιά απήχηση σε διεθνή μέσα ενημέρωσης βρίσκει η δήλωση του κορυφαίου μουσικοσυνθέτη Μίκη Θεοδωράκη ενάντια στο αντικομμουνιστικό μνημόνιο, που δημοσιεύτηκε στο «Ρ» στις 23/12/2005. Στη δήλωση αυτή που κάνει τον γύρο του κόσμου, ο Μίκης, σημειώνει χαρακτηριστικά: «Το Συμβούλιο της Ευρώπης αποφάσισε να αλλάξει την Ιστορία. Να τη διαστρεβλώσει εξισώνοντας τα θύματα με τους θύτες. Τους εγκληματίες με τους ήρωες. Τους κατακτητές με τους απελευθερωτές και τους ναζιστές με τους κομμουνιστές». Και σε άλλο σημείο: «Το Συμβούλιο της Ευρώπης προαναγγέλλει τη μελλοντική δίωξη των Ευρωπαίων κομμουνιστών που δεν έχουν κάνει ακόμα δήλωση μετανοίας σαν κι αυτή που ζητούσαν οι δήμιοι της Γκεστάπο και οι βασανιστές στη Μακρόνησο».

Και καταλήγει: «οι κύριοι του Συμβουλίου της Ευρώπης, ως προς την επιθυμία τους να νεκραναστήσουν μεθόδους καταδικασμένες στη συνείδηση της Ιστορίας και των λαών, έρχονται δεύτεροι, γιατί τους έχουν ήδη προλάβει οι μεγάλοι τους αδερφοί, οι ΗΠΑ, που με χιτλερικές μεθόδους εξοντώνουν ολόκληρους λαούς, όπως στο Ιράκ, που το κατάντησαν μια κατεστραμμένη χώρα γεμάτη αμερικανικές φυλακές, όπου καθημερινά βασανίζονται φριχτά και φανερά χιλιάδες αθώα θύματα.

Γι' αυτό το μεγάλο έγκλημα κατά της ανθρωπότητας, όπως και για το σύγχρονο χιτλερικό στρατόπεδο βασανιστηρίων, το Γκουαντάναμο, το Συμβούλιο της Ευρώπης δεν έχει τίποτα να πει.

Πώς λοιπόν να τους πιστέψει κανείς ότι ενδιαφέρονται ειλικρινά για τα ανθρώπινα δικαιώματα, όταν ακόμα και το ίδιο τους το σπίτι, η Ευρώπη, έχει μεταβληθεί σε ένα ξέφραγο αμπέλι, όπου τα αεροπλάνα της CIA, φορτωμένα με ανθρώπους χωρίς δικαιώματα, τους οδηγούν σε ειδικές φυλακές μέσα στην ίδια την Ευρώπη, για να βασανιστούν;

Τέτοιοι πολίτες δεν μπορεί να είναι κατήγοροι. Στο Δικαστήριο της Ιστορίας, που θα καταδικάσει κάποτε τα αμέτρητα εγκλήματα των μεγάλων τους αδελφών, από το Βιετνάμ έως τη Χιλή και από τη Νότια Αμερική έως το Ιράκ, θα είναι υπόδικοι με την κατηγορία της ανοχής, αν όχι της συνενοχής.

Δυστυχώς, σήμερα είμαι υποχρεωμένος να μιλώ περισσότερο στο όνομα των νεκρών παρά των ζωντανών. Στο όνομα, λοιπόν, των νεκρών συντρόφων μου κομμουνιστών, αυτών που πέρασαν από την Γκεστάπο, τα στρατόπεδα θανάτου και τους τόπους των εκτελέσεων για να εξοντωθεί ο ναζισμός και να θριαμβεύσει η λευτεριά, έχω να απευθύνω στους "κυρίους" αυτούς μόνο μια λέξη: ΝΤΡΟΠΗ!».

Αυτή η δήλωση καταπέλτης, αναδημοσιεύεται ολόκληρη ή σε εκτενή αποσπάσματα σε πολλές εφημερίδες κομμουνιστικών και εργατικών κομμάτων αλλά και σε αστικές εφημερίδες. Στη διπλανή φωτογραφία δημοσιεύουμε ένα μικρό δείγμα από την παρουσίασή της σε αστικές εφημερίδες του Λουξεμβούργου: στα «Λουξεμβουργιανά Φύλλα» δημοσιεύεται με τον τίτλο: «Στο όνομα των πεσόντων συντρόφων μου», στην «Φωνή» με τον τίτλο: «Ο Θεοδωράκης στις επάλξεις» ενώ το πολιτιστικό περιοδικό «Κουλτουρίσιμο» αφιερώνει μια σελίδα παίρνοντας τίτλο από την τελευταία φράση του συνθέτη, «Ντροπή».