Η λεγόμενη "παγκοσμιοποίηση" δείχνει τα δόντια της. Προσπαθεί να αμυνθεί στη δυσαρέσκεια που εξαιτίας της δημιουργείται σιγά σιγά σε όλο τον κόσμο. Μέρος της προσπάθειάς της για άμυνα είναι το αντικομμουνιστικό μνημόνιο που κατατέθηκε στο Συμβούλιο της Ευρώπης, κατά της κομμουνιστικής κοσμοθεωρίας, της μόνης ίσως ελπίδας για έναν καλύτερο κόσμο. Αυτό γίνεται γιατί αυτοί οι κύριοι βλέπουν εμπόδιο στη νέα αυτή τάξη πραγμάτων που πάει να διαμορφωθεί, την κομμουνιστική κοσμοθεωρία. Μπορεί κάποιος να σηκώσει τους ώμους του λέγοντας, εγώ δεν είμαι κομμουνιστής, τι με νοιάζει;

Ομως, θυμήθηκα τους μη κομμουνιστές Ελληνες πολιτικούς και πολίτες οι οποίοι κυνηγήθηκαν από τις, κυρίως αντικομμουνιστικές, δικτατορίες στην Ελλάδα. Μερικοί που κυνηγήθηκαν ήταν και πρώην αντικομμουνιστές.

Πριν από αρκετά χρόνια έλαβα από τις ΗΠΑ μιαν ευχετήρια κάρτα, από τις λίγες που κράτησα όλα αυτά τα χρόνια, πάνω της είναι γραμμένα στα Αγγλικά τα λόγια του Μάρτιν Νιμέλερ (Martin Niemoeller) (1892-1984). Ο Νιμέλερ ήταν ένας διάσημος Γερμανός ιερέας, Χριστιανός Διαμαρτυρόμενος, πολιτικά κυνηγημένος από τους ναζί και κατάδικος σε ναζιστικό στρατόπεδο συγκέντρωσης. Τα λόγια του, νομίζω ότι μπορούν να αποτελέσουν δίδαγμα και στις μέρες μας.

Ο Μάρτιν Νιμέλερ έγραψε:

"Πρώτα ήρθαν για τους κομμουνιστές, και δεν ύψωσα τη φωνή μου,

γιατί δεν ήμουν κομμουνιστής.

Μετά ήρθαν για τους σοσιαλιστές, και δεν ύψωσα τη φωνή μου,

γιατί δεν ήμουν σοσιαλιστής.

Μετά ήρθαν για τους συνδικαλιστές, και δεν ύψωσα τη φωνή μου,

γιατί δεν ήμουν συνδικαλιστής.

Μετά ήρθαν για τους Εβραίους, και δεν ύψωσα τη φωνή μου,

γιατί δεν ήμουν Εβραίος.

Μετά ήρθαν για μένα,

και δεν είχε μείνει κανείς να υψώσει τη φωνή του για μένα".»