ΑΠΟ ΜΕΡΑ ΣΕ ΜΕΡΑ | ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ

Ηταν θέμα χρόνου

Το προχτεσινό αεροπορικό δυστύχημα στη Βραζιλία, που κόστισε τη ζωή σε περισσότερους από 200 ανθρώπους, δεν ήταν δυστύχημα. Ηταν ένα ωμό έγκλημα. Και είναι από τις πιο χαρακτηριστικές περιπτώσεις, για το πώς το κεφάλαιο, μπροστά στο επιδιωκόμενο κέρδος, περιφρονεί ακόμα και το ύψιστο δικαίωμα του ανθρώπου στη ζωή, στέλνοντας στο θάνατο εκατοντάδες και βυθίζοντας στο πένθος χιλιάδες άλλους. Ποιο είναι το στοιχείο για να μιλάει κανείς για εγκληματική ενέργεια; Στο αεροδρόμιο αυτό είχε απαγορευτεί, με δικαστική απόφαση, να προσγειώνονται μεγάλα αεροπλάνα, για τον απλούστατο λόγο ότι ο διάδρομός του είναι μικρός και ως εκ τούτου μη ασφαλής για μεγάλα σκάφη. Αυτό όμως σήμαινε ζημιές για αεροπορικές εταιρείες και αεροδρόμιο, οι εκπρόσωποι των οποίων προσέφυγαν σε ανώτερο βαθμό εκδίκασης -κάτι σαν εφετείο που θα λέγαμε στα μέρη μας - και εκεί δικαιώθηκαν. Οι δικαστές αποφάνθηκαν ότι δε συντρέχουν λόγοι για απαγορευτικές αποφάσεις, κι έτσι οι εταιρείες πήραν το «πράσινο φως» να σπείρουν τον πόνο και το θάνατο...

Η Μπολκενστάιν είναι εδώ για φτηνούς εργάτες

Τη θυμάστε την Οδηγία Μπολκενστάιν; Και να θέλαμε να την ξεχάσουμε, δε μας αφήνουν. Φροντίζουν γι' αυτό οι θιασώτες των ελεύθερων αγορών...

Ημερίδα λοιπόν με θέμα την, ελαφρώς παραλλαγμένη Οδηγία Μπολκενστάιν, πραγματοποίησε χτες το υπουργείο Οικονομίας. Με θέμα, τι άλλο; Την ενσωμάτωσή της στο εθνικό δίκαιο ως το 2009. Αυτό, απλά σημαίνει, ότι από το έτος αυτό, οι αποκαλούμενες χώρες χαμηλού κόστους (πχ Βουλγαρία, Ρουμανία, Πολωνία) θα μπορούν ανεμπόδιστα να εισέρχονται σε αγορές άλλων χωρών και να παράσχουν υπηρεσίες, φυσικά με μισθούς Βουλγαρίας και Ρουμανίας. Και αυτό, κατά τον ομιλητή της ημερίδας, θα επιφέρει αύξηση του ανταγωνισμού στον τομέα των υπηρεσιών και δημιουργία νέων θέσεων εργασίας! Αυτό το τελευταίο το έχουμε ξανακούσει, δε μας κάνει εντύπωση. Αλλωστε αυτό που τους ενδιαφέρει είναι να έχουν φτηνούς εργάτες. Και ξέρουν αυτοί να μειώνουν στατιστικά την ανεργία, μοιράζοντας μια θέση εργασίας σε δυο και τρεις εργαζόμενους ή να θεωρούν και τη μια ώρα δουλιάς τη βδομάδα ως εργασία. Αυτό λοιπόν που είναι σίγουρο, είναι ότι η περίφημη Οδηγία, θα λειτουργήσει σαν ένας επιπλέον μοχλός πίεσης προς τα κάτω των μισθών, ότι μέσω της συγκεκριμένης Οδηγίας θα επιταχυνθούν οι διαδικασίες εκτοπισμού των μικρομεσαίων επιχειρήσεων από την αγορά υπηρεσιών προς όφελος των πολυεθνικών, οι οποίες επιδιώκουν να την ελέγξουν ασφυκτικά.

«Θαύματα» με την ανεργία

Με αλχημείες και τερτίπια η κυβέρνηση της ΝΔ επιμένει να κρύβει την ανεργία, παρουσιάζοντας πλασματικά ποσοστά, όπως βέβαια έκανε και ο προκάτοχός της. Προχτές, ανακοινώθηκε ότι η ανεργία τον Απρίλη του 2007 έφθασε στο 8,4% όταν τον Απρίλη του 2004 ήταν 10,6%. Το «θαύμα» αυτό έγινε αφού δεν υπολογίζουν ως ανέργους όσους δούλεψαν μια ώρα τη βδομάδα που προηγήθηκε της έρευνας, όταν δεν καταγράφονται δεκάδες χιλιάδες άνεργοι που συμμετέχουν σε διάφορα σεμινάρια ή σε προγράμματα επαγγελματικής κατάρτισης και σεμινάρια στα οποία εξαναγκάζονται να προσφέρουν και ανασφάλιστη εργασία. Οταν επίσης δεν καταγράφονται όσοι δουλεύουν με μερική απασχόληση όπου μια θέση εργασίας μοιράζεται σε δύο και τρεις ανέργους. Και ακόμα οι ξεκληρισμένοι αγρότες που δεν καταγράφονται από τον ΟΑΕΔ αλλά και αυτοί που δε βγάζουν κάρτα ανεργίας αφού πρώτα έψαχναν για χρόνια να βρουν δουλιά χωρίς όμως να τα καταφέρουν. Τελικά, έτσι που το πάνε δεν αποκλείεται μέχρι τις εκλογές η κυβέρνηση να παρουσιάσει μηδενισμένη την ανεργία....

Ενδοεπιχειρηματικοί... προβληματισμοί

Το άνοιγμα στην... κοινωνία έχει και τις συνέπειές του. Ο ΣΕΒ, που έχει βαλθεί να πείσει το πανελλήνιο ότι κοπιάζει για την κοινωνική πρόοδο και... ευημερία, τουλάχιστον όσο κοπιάζει και για τα συμφέροντα των μελών του(!!!), συναντά αντιδράσεις εκ των έσω στην προσπάθειά του να εκπροσωπήσει - κατ' αρχήν - το σύνολο των μεγάλων επιχειρήσεων.

Ο πρόεδρος των ελληνικών τουριστικών επιχειρήσεων, Σ. Ανδρεάδης, επισήμανε χτες ότι η εκπροσώπηση του συνόλου των επιχειρήσεων δεν μπορεί να γίνει με τη μετεξέλιξη ενός υφιστάμενου φορέα (ΣΕΒ), αλλά με τη δημιουργία ενός νέου, όπου ο κάθε κλάδος θα συμμετέχει ανάλογα - και χωρίς εγωισμούς - με τη συμβολή του στο... ΑΕΠ.

Ενα τέτοιο ενδεχόμενο θα μετέτρεπε τους επιχειρηματίες του τουρισμού - ειδικά αυτή την περίοδο των διαρκών αυξήσεων στην τουριστική κίνηση και στα έσοδα - σε σημαίνοντες παράγοντες του οικονομικού κατεστημένου. Και επειδή αυτό δε γίνεται αποδεκτό από την άλλη πλευρά, ο επικεφαλής του τουριστικού κλάδου δηλώνει αποφασιστικά: «Δεν είμαστε διατεθειμένοι να μπούμε σε καταστάσεις που μας υποτιμούν».

Κρίμα που οι αντιθέσεις τους δεν επεκτείνονται και σε ζητήματα εκμετάλλευσης των εργαζομένων. Να έβγαινε και κάτι από την όλη υπόθεση...

Θέλουν το νερό - εμπόρευμα

Τα νέα χαράτσια, που προωθεί η Ευρωπαϊκή Επιτροπή στο νερό - με πρόσχημα, δήθεν, την αντιμετώπιση της λειψυδρίας - δείχνουν με σαφήνεια την πολιτική που ακολουθεί συνολικά η ΕΕ, αλλά και οι κυβερνήσεις ΝΔ και ΠΑΣΟΚ στη χώρα μας για τους υδάτινους πόρους. Η «λύση» της τοποθέτησης επιπλέον μετρητών που θα αφορούν κάθε ενδεχόμενη υδάτινη πηγή, ώστε να υπάρχει «ορθή τιμολόγηση του νερού», δεν είναι άλλη, από τη συνέχιση και διεύρυνση της πολιτικής «ο χρήστης πληρώνει». Και μάλιστα για ένα φυσικό προϊόν που είναι κοινωνικό αγαθό. Αρκεί να υπενθυμίσουμε ότι σχετική οδηγία της ΕΕ του 1998 προτείνει την ιδιωτικοποίηση των Οργανισμών Υδρευσης - Αποχέτευσης και Εγγείων Βελτιώσεων. Οδηγία, που γίνεται πράξη από τις ελληνικές κυβερνήσεις, ανάμεσα στα άλλα, και με τη μετοχοποίηση της ΕΥΔΑΠ, αλλά και με την προσπάθεια εισόδου πολυεθνικών στην ΕΥΑΘ.

Παρ' όλα αυτά, το πρόβλημα της λειψυδρίας, δεν είναι κάτι καινούριο. Και ποιος δε θυμάται τις «καμπάνιες» της ΕΥΔΑΠ, στις δεκαετίες '80 και '90; Κι όμως, ειδικά στη χώρα μας, καταναλώνεται μόλις το 6% του νερού που βρέχει κάθε χρόνο. Στις πόλεις το 30% της παροχής του νερού χάνεται λόγω διαρροών στα πεπαλαιωμένα δίκτυα. Αρδεύεται μόλις το 1/3 των αγροτικών εκτάσεων, ενώ σε χώρες με τεράστιο πρόβλημα υδροδότησης, αρδεύονται τα 2/3. Η χώρα μας έχει ένα από τα χαμηλότερα ποσοστά αξιοποίησης των ωφέλιμων εσωτερικών υδάτινων πόρων (12,5%). Στην ουσία, το πρόβλημα της λειψυδρίας είναι αποτέλεσμα της πολιτικής που ασκείται την τελευταία 25ετία, είτε κυβέρνηση ήταν η ΝΔ είτε ήταν το ΠΑΣΟΚ, οι οποίες, αντί να διαθέσουν κονδύλια για να σχεδιάσουν την ορθολογική αξιοποίηση των υδάτινων πόρων, αξιοποίησαν τη λειψυδρία για να περιορίσουν τις αγροτικές καλλιέργειες και να επιβάλουν δυσβάσταχτες τιμές στο νερό της ύδρευσης και της άρδευσης.

Κι ενώ, λοιπόν, η λειψυδρία, ακούγεται όλο και περισσότερο από τα χείλη των υπεύθυνων, την ίδια στιγμή ...«πίσω από την κουρτίνα» κρύβονται τα μεγάλα πολυεθνικά συμφέροντα. Η γαλλική εταιρεία «Suez RWE», έχει εκδηλώσει, για παράδειγμα, έντονο ενδιαφέρον για την εξαγορά της ΕΥΑΘ. Σε παγκόσμιο επίπεδο από το 1990 και μετά υπήρξαν σαρωτικές ιδιωτικοποιήσεις. Πάνω από 460 εκατ. άνθρωποι στον κόσμο εξαρτώνται από ιδιωτικές εταιρείες ύδρευσης, από μόλις 51 εκατ. το 1990. Η πρόταση της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, για νέα χαράτσια, έρχεται «γάντι» στο σκηνικό που έχει διαμορφωθεί. Επιπλέον, επιβάλλει κι ένα τεχνητό ψευτοδίλημμα, ανάμεσα στην αγροτική παραγωγή και το πόσιμο νερό. Πίσω από αυτό, όμως, δεν κρύβεται τίποτε άλλο παρά ένα νέο μπαράζ οριστικής εξόντωσης κι άλλων τμημάτων της μικρομεσαίας αγροτιάς, με πρόσθετα μέτρα, όπως η επιβολή υδρομετρητών.

Το κρίσιμο ερώτημα που μπαίνει, λοιπόν, είναι ποια πρόταση ευνοεί τα συμφέροντα των πλατιών λαϊκών στρωμάτων, τα συμφέροντα των εργαζομένων. Απ' τη μια υπάρχει η πολιτική της ΕΕ, που συναποφασίζουν, προωθούν και υλοποιούν ΝΔ και ΠΑΣΟΚ στη χώρα μας. Απ' την άλλη, υπάρχει η πρόταση του ΚΚΕ. Η θέση του είναι ξεκάθαρη. Το νερό είναι φυσικός πόρος, κοινή κληρονομιά και ως τέτοιο πρέπει να αποτελεί κοινωνική ιδιοκτησία. Μόνο τότε θα είναι κοινωνικό αγαθό και όχι εμπόρευμα. Νερό υπάρχει. Η διαχείρισή του απαιτεί, όμως, κεντρικό σχεδιασμό και κοινωνικό έλεγχο, που η πολιτική του δικομματισμού δεν μπορεί ούτε θέλει να υλοποιήσει...

Κώστας ΤΡΑΚΟΣΑΣ

Επικοινωνιακά κόλπα

ΤΙ ΕΝΝΟΟΥΣΕ με τη φράση του «το πράσινο καίει το πράσινο» ο Γεράσιμος Γιακουμάτος, δεν ξέρουμε και ούτε θέλουμε να μάθουμε. Ενα είναι βέβαιο, ότι ΝΔ και ΠΑΣΟΚ αποδείχτηκαν απόλυτα έτοιμοι να εντάξουν στην ανούσια δικομματική τους κόντρα και την καταστροφή των δασών.

Κι αυτό δε θα ήταν τόσο άθλιο, αν δεν ήταν οι δικές τους πολιτικές που επί χρόνια δίνουν «αέρα» στους μεγαλοκαταπατητές να χτίζουν βίλες, ξενοδοχεία και παραθεριστικά κέντρα σε δασικές εκτάσεις.

Είναι φανερό ότι οι εμπρησμοί θα δημιουργούν εφεξής ...προπέτασμα καπνού για να κρύβουν και οι δύο τις ευθύνες τους. Κάπου ανάμεσα στο «ποιοι είναι οι εμπρηστές» και στο «από πού εκπορεύονται», θέλουν να χαθεί η πραγματικότητα της ανεπάρκειας μηχανισμών προστασίας και της ενθάρρυνσης στην οικοπεδοποίηση.

Ομως, ας μην έχουν αυταπάτες, πιστεύοντας ότι ο ελληνικός λαός δεν καταλαβαίνει. Ξέρει και με ποιους έχει να κάνει, και τα «επικοινωνιακά» κόλπα που σκαρφίζονται.

Κι έχουμε και τον Πολύδωρα να λέει χτες στη Βουλή ότι για την καταστροφή των δασών με πυρκαγιές ευθύνονται οι ...κλιματικές αλλαγές που επιβαρύνουν την κατάσταση.

Να του θυμίσουμε ότι σ' αυτόν τον πλανήτη έχουν συμβεί τεράστιες κλιματικές αλλαγές επί χιλιάδες χρόνια. Τα δάση, όμως, πάντα επιβίωναν και αυξάνονταν. Μόνον η θεοποίηση της κερδοσκοπίας (που στις μέρες μας λέγεται «ανάπτυξη») έχει, όμως, καταφέρει να τα εξαφανίσει δραματικά.

ΤΩΡΑ ΜΑΛΙΣΤΑ! Θυμήθηκε το υπουργείο Εθνικής Αμυνας ότι τα κινητά τηλέφωνα με βιντεοκάμερα (δηλαδή η συντριπτική τους πλέον πλειοψηφία) αποτελούν ...απειλή για την εθνική ασφάλεια, γιατί είδαν στο Ιντερνετ απόρρητες στρατιωτικές εγκαταστάσεις. Ετσι, τα απαγόρευσαν.

Εμείς, απλώς, να σχολιάσουμε ότι αποδεδειγμένα σ' αυτήν τη χώρα ολόκληρες εταιρείες κινητής τηλεφωνίας αποδείχτηκαν επιζήμιες για την εθνική ασφάλεια, μια και παρακολουθούσαν ακόμη και τον πρωθυπουργό.

Εκεί όχι απαγόρευση, αλλά ούτε έναν τόσο δα περιορισμό δεν είδαμε...

Οι νεκροί εργάτες...

Μέσα σε μόλις μία εβδομάδα από τις 11 έως τις 17 Ιούλη η εργατική τάξη της χώρας μας μέτρησε επτά νεκρούς. Τρεις νεκροί πυροσβέστες στην Κρήτη, δύο μεταλλεργάτες στο Πέραμα, ένας οδηγός φορτηγού στο νέο λιμάνι της Καβάλας και τελευταίος στη λίστα του θανάτου ένας 21χρονος φοιτητής που εργαζόταν εποχικά σε επιχείρηση της Τρίπολης. Οι χώροι εργασίας διαφορετικοί, όπως και οι ειδικότητες. Μα πάντα παντού οι ίδιες αιτίες. Η παντελής έλλειψη μέτρων προστασίας για την ασφάλεια και την υγιεινή των εργαζομένων. Να πώς φτάνουμε να μετράμε στη χώρα μας, κάθε τρεις ημέρες ένα νεκρό και κάθε 14 λεπτά ένα εργατικό ατύχημα. Και δε μετράμε μόνο νεκρούς. Μετράμε και σακατεμένους εργάτες. Σχεδόν 6.000 εργαζόμενοι κάθε χρόνο μένουν ανάπηροι. Οι μισές δηλαδή αναπηρικές συντάξεις (από τις 12.000) που αποδίδει το ΙΚΑ, οφείλονται σε εργατικό ατύχημα. Πίσω όμως από τις αιτίες ο ίδιος πάντα λόγος. Το κέρδος των επιχειρήσεων. Βλέπετε, για τον καπιταλισμό και την καπιταλιστική ανάπτυξη, που ευαγγελίζονται ΝΔ και ΠΑΣΟΚ, οι εργάτες είναι κόστος. Ακόμα και η προστασία της ανθρώπινης ζωής είναι κόστος. Να γιατί ο νόμος του κέρδους που καθορίζει τα πάντα, δεν είναι τίποτα άλλο παρά η σύγχρονη πανούκλα.

... και οι αιτίες

Η θλιβερή κατάσταση στον τομέα της ασφάλειας και της υγείας των εργαζομένων δεν άπτεται μόνο των συγκεκριμένων μέτρων στους χώρους εργασίας, αφορούν στο σύνολο των μέτρων και των υποδομών που πρέπει να διαθέτει μια πολιτεία και τη συνολική πολιτική της στον τομέα αυτό.

Οπως επισημαίνει η Ελληνική Εταιρεία Ιατρικής Εργασίας, στη χώρα μας δεν υφίσταται η εξειδίκευση του Τεχνικού Ασφαλείας σε επιστημονικό επίπεδο. Στην πράξη, στις περισσότερες των περιπτώσεων ο θεσμός του Τεχνικού Ασφαλείας δεν είναι παρά ένας θεσμός εμπειρογνώμονα σεμιναριακού επιπέδου...

Επιπλέον, η ειδικότητα της Ιατρικής της Εργασίας παραμένει υποβαθμισμένη και κατά βάση ασκείται από γιατρούς άλλων ειδικοτήτων χωρίς εξειδίκευση στο αντικείμενο αυτό. Χειρότερη είναι η κατάσταση στον τομέα των επαγγελματικών ασθενειών, αφού δεν υπάρχουν στο Εθνικό Σύστημα Υγείας, στους Ασφαλιστικούς Οργανισμούς και στα Ανώτατα Εκπαιδευτικά Ιδρύματα δημόσιες υποδομές εκτίμησης και πρόληψης του επαγγελματικού κινδύνου. Και ακόμα, αιτία για την παραπάνω κατάσταση είναι η ουσιαστική απουσία ξεχωριστού κλάδου ασφάλισης του επαγγελματικού κινδύνου με εργοδοτική εισφορά, όπως ισχύει σε άλλες χώρες. Με δυο λόγια, ενώ οι επιχειρήσεις ασύδοτες δεν παίρνουν κανένα μέτρο, σκοτώνουν και σακατεύουν εργάτες, δεν έχουν και το παραμικρό κόστος. Ολο το βάρος της επιβίωσης και αποκατάστασης χιλιάδων τραυματισμένων εργατών κάθε χρόνο φορτώνεται πάλι στους εργαζόμενους και στα ασφαλιστικά τους ταμεία. Το κεφάλαιο μένει πάντα στο απυρόβλητο. Και το κράτος του με την πολιτική του εξουσία απλοί παρατηρητές των εγκλημάτων στους τόπους δουλιάς.

Δάσκαλε που ... δίδασκες

Τη λαϊκή παροιμία «δάσκαλε που δίδασκες και νόμο δεν εκράτεις», θυμίζει η πολιτική αντιπαράθεση ανάμεσα στην κυβέρνηση της ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ και στο θέμα της φοροδιαφυγής και της άδικης κατανομής των φορολογικών βαρών. Χαρακτηριστικό δείγμα γραφής και ο τρόπος που είδε και σχολίασε η αρμόδια τομεάρχης και βουλευτής του ΠΑΣΟΚ Βάσω Παπανδρέου το νέο φορολογικό σχέδιο νόμου της κυβέρνησης, που παρουσιάστηκε χτες - με τις γνωστές «φανφάρες» και διακηρύξεις περί «δικαιότερης κατανομής των φορολογικών βαρών» - από τον υπουργό Οικονομίας και Οικονομικών, Γ. Αλογοσκούφη.

Σχολιάζοντας το περιεχόμενο του εν λόγω σχεδίου νόμου, η αρμόδια βουλευτής του ΠΑΣΟΚ κατηγόρησε την κυβέρνηση της ΝΔ και τον επί των Οικονομικών υπουργό της, όχι μόνο για «εμπαιγμό των φορολογουμένων», αλλά και ότι στα 3,5 χρόνια διακυβέρνησης της χώρας, με τις πολιτικές τους, προχώρησαν σε αναδιανομή εισοδήματος από τους πολλούς στους λίγους και ενίσχυσαν παραπέρα τη φοροδιαφυγή!

Και παραβλέποντας το γεγονός ότι η φοροδιαφυγή και το αντιλαϊκό φοροεισπρακτικό σύστημα που ισχύει στην Ελλάδα είναι «καρπός των γαλαζοπράσινων πολιτικών μονόπλευρης λιτότητας», η κυρία Παπανδρέου αποφάνθηκε πως «η αντιμετώπιση της φοροδιαφυγής συνδέεται άμεσα με ένα δίκαιο και αποτελεσματικό φορολογικό σύστημα»!

Στην ουσία δηλαδή, οι κατηγορίες που απηύθυνε η κυρία Παπανδρέου στην κυβέρνηση της ΝΔ δε διαφέρουν σε τίποτα από τις κατηγορίες που απηύθυνε η ΝΔ στο ΠΑΣΟΚ, όταν βρισκόταν στη θέση της αξιωματικής αντιπολίτευσης!

Οπλο στα χέρια του λαού

Από τα βασικά συμπεράσματα της νέας «συμφοράς» που βρήκε τη χώρα, με τις δεκάδες πυρκαγιές να καταστρέφουν τα δάση της εδώ και πολλές μέρες, είναι αναμφίβολα η υπογράμμιση της ανάγκης για αποφασιστική ενίσχυση του ΚΚΕ. Δεν το επισημαίνουμε για να ευλογήσουμε τα γένια μας, αλλά γιατί αυτή η ανάγκη αναδεικνύεται από την ίδια τη ζωή και δεν μπορεί παρά να υπάρξει συνειδητή δράση στην κατεύθυνση αυτή.

Η παρέμβαση του ΚΚΕ, από την πρώτη στιγμή που ξέσπασαν οι φωτιές και ιδιαίτερα μετά το έγκλημα στην Πάρνηθα, ήταν στον αντίποδα της εμπρηστικής πολιτικής των κυβερνήσεων της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ. Ηταν το μόνο κόμμα που από την πρώτη στιγμή καταπολέμησε τη θεωρία των «πρωτόγνωρων καιρικών φαινομένων», που λάνσαρε η κυβέρνηση της ΝΔ και αποδέχτηκε σιωπηλά η ηγεσία του ΠΑΣΟΚ, αφού ήταν αυτή που την επικαλούνταν στο παρελθόν σε παρόμοιες περιπτώσεις. Το Κόμμα κατέδειξε τη ρίζα του κακού, τις πολιτικές αιτίες που ενθαρρύνουν την εμπορευματοποίηση της γης και οπλίζουν τα χέρια των εμπρηστών. Αποκάλυψε συγκεκριμένα τους αντιδασικούς νόμους που διευκολύνουν τις αλλαγές χρήσης γης και τις καταπατήσεις, την εγκατάλειψη της προληπτικής δασοπροστασίας, τη σκόπιμη «διάλυση» του κρατικού μηχανισμού για την προστασία των δασών κ.ο.κ. Κατέρριψε με στοιχεία το μύθο περί αναδάσωσης, ξεμπροστιάζοντας τις υποσχέσεις των γαλαζοπράσινων διαχειριστών της εξουσίας ότι «θα γίνει δάσος όπου ήταν δάσος». Κατέθεσε έξι ριζοσπαστικές και συνάμα ρεαλιστικές προτάσεις, που είναι πραγματικά μονόδρομος για τη σωτηρία των δασών που έχουν απομείνει. Πάνω απ' όλα αγωνίστηκε να γίνει η προστασία των δασών υπόθεση της λαϊκής πάλης, ενώ κάλεσε τα μέλη και τους οπαδούς να συστρατευτούν στη μάχη της κατάσβεσης των πυρκαγιών.

Αβίαστα προκύπτει από τα παραπάνω ότι αλλιώς θα ήταν τα πράγματα αν το ΚΚΕ είχε σημαντικά αυξημένη δύναμη απ' ό,τι σήμερα. Δεν είναι υπερβολή να ειπωθεί ότι η αποφασιστικά ενισχυμένη παρουσία και δράση του ΚΚΕ, θα έκοβε τα πόδια των επίδοξων εμπρηστών και καταπατητών. Το ίδιο μπορεί άνετα να ειπωθεί γενικότερα για την ολομέτωπη αντιλαϊκή επίθεση που δέχονται τα λαϊκά στρώματα. Υπάρχουν απτές αποδείξεις και εγγυήσεις. Εδώ και 20 χρόνια, όπως επισήμανε η ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ Αλέκα Παπαρήγα, είναι που το Κόμμα προειδοποίησε και άνοιξε θέματα για τις ιδιωτικοποιήσεις, για τις αλλαγές στην Παιδεία, την Υγεία, τον πόλεμο, την αλλαγή συνόρων. Δεν έκανε πίσω, δε λύγισε, δεν υπήρξε αγώνας «που να μην είμαστε μέσα»...

Στο «πνεύμα» αυτό και η προεκλογική δουλιά του Κόμματος είναι προσανατολισμένη ακριβώς να προετοιμάσει το λαό για να αντιμετωπίσει την επερχόμενη αντιλαϊκή λαίλαπα, αναδεικνύοντας την ανάγκη της διεκδίκησης των σύγχρονων λαϊκών αναγκών, και να συμβάλει και με την ψήφο του στην αποδυνάμωση της δικομματικής εναλλαγής για να ορθώσει εμπόδια στα μέτρα που έρχονται, να προετοιμάσει την αντεπίθεση για τη λαϊκή εξουσία. Ιδού ο σημαντικότερος λόγος για την εκλογική ενίσχυση του ΚΚΕ: Γιατί είναι αναντικατάστατο όπλο στα χέρια του λαού.