Σε κάθε περίπτωση, τόσο η απώλεια του 51% των μετοχών από το Δημόσιο, όσο και η πολυδιάσπαση της επιχείρησης σε πολλές ΑΕ, ένα στόχο υπηρετούν: την προώθηση της απελευθέρωσης της αγοράς ηλεκτρικής ενέργειας, με συνέπεια την ολοκληρωτική παράδοσή της στους ιδιώτες.
Τα ψέματα τελειώνουν. Πολύ σύντομα, η ηλεκτρική ενέργεια θα ελέγχεται πλήρως από ιδιωτικά συμφέροντα και θα λειτουργεί υπέρ των ιδιωτικών συμφερόντων. Τα τιμολόγια, η διαθεσιμότητα, η ποιότητα της ηλεκτρικής ενέργειας θα ρυθμίζονται με γνώμονα το επιχειρηματικό κέρδος. Αυτή είναι και η προσπάθεια της ΔΕΗ εξάλλου, που ανεξάρτητα από το ποσοστό του Δημοσίου, τα τελευταία χρόνια προσπαθεί να αποτινάξει τις «αγκυλώσεις» ενός καθεστώτος λειτουργίας μέσα στο οποίο υπήρχε επί δεκαετίες, προκειμένου να υπηρετήσει ακόμη καλύτερα το κεφάλαιο στον τομέα της ενέργειας.
Το καταγράφουμε γιατί, όπως έχει αποδειχθεί ιστορικά, οι δρόμοι του πετρελαίου είναι ματωμένοι. Ο γνωστός πετρελαϊκός κολοσσός «Σεβρόν» («Chevron») ανακοίνωσε ότι έχει φιλόδοξα σχέδια για την ανάπτυξη και εκμετάλλευση του πετρελαϊκού κοιτάσματος του Τενγκίζ στο Αφγανιστάν. Η κοινοπραξία της οποίας ηγείται επενδύει 6 δισ. δολάρια με διακηρυγμένο στόχο να διπλασιάσει την παραγωγή. Εχει όμως ένα σημαντικό πρόβλημα: Πώς θα διοχετεύσει την επιπλέον αυτή παραγωγή στην αγορά. Ο αγωγός της Κασπίας - που μεταφέρει το πετρέλαιο από το Τενγκίζ μέσω ρωσικού εδάφους στη Μαύρη Θάλασσα και στον οποίο έχει ποσοστό 24% και η ρωσική «Trasneft» - έχει χωρητικότητα 620.000 βαρελιών ημερησίως. Η κοινοπραξία υπό τη «Chevron» θέλει να την αυξήσει στα 1,35 εκατ. βαρέλια την ημέρα έως τα τέλη του 2008. Αμφιβάλλει κανείς ότι η λύση που θα δώσει στο πρόβλημά της η «Chevron» θα επηρεάσει τις «γεωπολιτικές ισορροπίες» στην ευρύτερη περιοχή και θα καθορίσει και τη «μοίρα» των λαών της;
Τη χρωστούσε από προχτές την απάντηση ο υπουργός Επικρατείας Θοδωρής Ρουσόπουλος για το κλείσιμο της Εντατικής Νοσηλείας Νεογνών (ΜΕΝΝ) του μαιευτηρίου «Ελενα Βενιζέλου» από 1-20 Οκτώβρη 2007.
Εκλεισε, είπε ο υπουργός, για προγραμματισμένη απολύμανση για να προσθέσει: «Συγχρόνως (το «Ελενα Βενιζέλου») ανέπτυξε, σε διπλανούς ειδικά διαμορφωμένους χώρους, μονάδα με έξι κλίνες για διασωληνωμένα νεογνά. Επίσης, υπήρξε συντονισμός με όλες τις μονάδες εντατικής θεραπείας νεογνών των νοσοκομείων Αττικής, για κάλυψη πιθανών αναγκών. Εως και σήμερα δεν υπήρξε πρόβλημα με τα νεογνά. Υπενθυμίζεται δε ότι από το 2005 υπάρχει σύμβαση με όλα τα Ταμεία για προκαθορισμένο κόστος, ώστε να υπάρχει κάλυψη μονάδας εντατικής θεραπείας νεογνών σε όλες τις ιδιωτικές κλινικές που διαθέτουν τέτοιες μονάδες».
Σε ολόκληρη την Ελλάδα υπάρχουν μόλις 159 ΜΕΝΝ - εκ των οποίων οι 85 στην Αττική και απ' αυτές οι 20 είναι στο «Ελενα Βενιζέλου»...
Εκτός από τις τρομακτικές ελλείψεις, υπάρχουν και έτοιμες κλίνες, που δε λειτουργούν λόγω έλλειψης προσωπικού.
Ετσι η κυβέρνηση για να καλύψει τα αποτελέσματα που προκαλεί με την πολιτική της προχώρησε στη σύναψη σύμβασης με τις ιδιωτικές κλινικές, τις οποίες θα πληρώνουν τα ασφαλιστικά ταμεία. (Βλέπε την κοινή απόφαση που υπέγραψαν οι - τότε - συναρμόδιοι υφυπουργοί Οικονομίας Π. Δούκας, Απασχόλησης Ν. Αγγελόπουλος και Υγείας Θ. Γιαννόπουλος, ΦΕΚ Τεύχος Β' Αρ. Φύλλου 1892/21.12.2004). Δηλαδή η κυβέρνηση, ενώ εμφανίζεται ως «ευεργέτης», καθώς απαλλάσσει στη δύσκολη στιγμή αυτόν που βρίσκεται στην ανάγκη για ένα κρεβάτι σε Μονάδα Νεογνών, χρεώνει στην ουσία τα ασφαλιστικά ταμεία με αυξήσεις πάνω από 60% για τα νοσήλια στις Μονάδες Νεογνών.
Διότι τα ασφαλιστικά ταμεία πληρώνουν 187,82 ευρώ τη μέρα στα δημόσια ταμεία για τις ΜΕΝΝ, ενώ στις ιδιωτικές κλινικές πληρώνουν 300 ευρώ τη μέρα.
Αντί, δηλαδή, να προσλάβουν το απαραίτητο προσωπικό και να αναπτύξουν τις δημόσιες ΜΕΝΝ, ξετινάζουν κι άλλο τα Ταμεία. Κι ύστερα θα ολοφύρονται για την κατάντια των Ταμείων και θα παρουσιάζουν ως αδήριτη ανάγκη την αναμόρφωση του Ασφαλιστικού.
Ανατροπή της πολιτικής τους χρειάζεται, για να πάψουν να εμπορεύονται τις καθημερινές ανάγκες του κόσμου. Εκεί βρίσκεται και η σωτηρία των Ταμείων...
Αν τα συνδυάσουμε τα δύο στοιχεία μάλλον έχουμε δύο κατηγορίες ανθρώπων στην Ελλάδα: Αυτούς που είναι (βάσει εισοδήματος) «επισήμως φτωχοί» και αυτούς που κινδυνεύουν ανά πάσα στιγμή να γίνουν «επισήμως φτωχοί» αν κάτι τους τύχει και δεν αποπληρώσουν μια δόση δανείου.
Κατά τα άλλα, το οικονομικό επιτελείο της κυβέρνησης κατά καιρούς μας αραδιάζει διάφορα στοιχεία για «υψηλούς ρυθμούς ανάπτυξης» και για «αύξηση του ΑΕΠ», ενώ φροντίζει να διατηρεί στην επικαιρότητα το ενδεχόμενο της αύξησης του Φόρου Προστιθέμενης Αξίας.
Βλέπετε, τόσο ο Αλογοσκούφης όσο και οι διάφοροι «ειδικοί» (π.χ. ο Ν. Γκαργκάνας) έχουν αυτό το μοναδικό σκεπτικό σύμφωνα με το οποίο ο μόνος τρόπος για να πάψουμε να είμαστε φτωχοί είναι ...η λιτότητα και η περικοπή δικαιωμάτων.
Διότι αν μας απομυζήσουν μέχρι τελικής πτώσεως στο τέλος ίσως και να τους περισσέψει κάτι για να μας ...το «επιστρέψουν» με τη μορφή «κοινωνικής πολιτικής». Πραγματική παράνοια δηλαδή!
ΤΕΛΙΚΑ ΑΥΤΗ η ισχνή πλειοψηφία των 152 εδρών της Νέας Δημοκρατίας αποδεικνύεται πολύ ...βολική για τους βουλευτές του κυβερνώντος κόμματος που αρέσκονται να «υποδύονται» τη «λαϊκή (ή φιλολαϊκή) δεξιά»!
Και κάτι τέτοια κάθε άλλο ανησυχούν το Μέγαρο Μαξίμου παρ' όλα όσα γράφονται. Σε τελική ανάλυση, μπορούν τέτοιες ανώδυνες δηλώσεις να αξιοποιηθούν ως ένα θαυμάσιο άλλοθι ή στην εκτόνωση αντιδράσεων ακόμη και των ψηφοφόρων του κυβερνώντος κόμματος.
Πράγματι, δεν υπάρχει πιο εύστοχη διατύπωση για το πώς στο ΠΑΣΟΚ εννοούν και αντιλαμβάνονται την έννοια της «Αριστεράς». Γι' αυτούς «αριστερά» σημαίνει πρώτα και κύρια μακριά από σκουριασμένες ιδέες. Μακριά, δηλαδή, από εκείνη την πολιτική και εκείνες τις αξίες που με σθένος βάζουν ως αποστολή τους την υπεράσπιση των εργατικών δικαιωμάτων. Μακριά από τον πολιτικό φορέα που προβάλλει μια άλλη εναλλακτική πρόταση εξουσίας όπου κριτήριο θα είναι οι ανάγκες και τα συμφέροντα των λαϊκών στρωμάτων. Αλλωστε, το 'χουν δείξει και στην πράξη με τη δράση τους, απ' όλα τα πόστα τους ως στελέχη του ΠΑΣΟΚ και ως στελέχη του στο συνδικαλιστικό κίνημα.
«Αριστερά» - κατά το ΠΑΣΟΚ - σημαίνει όχι αλλαγή του σημερινού αντιλαϊκού κράτους, αλλά μια άλλη διαχείρισή του. Και, τέλος, σημαίνει παρεμβάσεις στα κοινωνικά προβλήματα, χωρίς βέβαια να λέμε σε όφελος τίνος, ποιας τάξης και ποιων κοινωνικών στρωμάτων θα είναι αυτές οι παρεμβάσεις. Αν κρίνουμε βέβαια εκ του αποτελέσματος και τη μέχρι τώρα πολιτική του ΠΑΣΟΚ, δεν μπορεί να είναι παρά σε όφελος των λίγων και των ισχυρών, όπως ακριβώς ήταν όλα τα τελευταία χρόνια.
Αυτή είναι η «Αριστερά». Μια καρικατούρα για να βολεύεται το σύστημα. Είναι η απόχη που επιδιώκει να ψαρεύει σε θολά νερά και να παγιδεύει τους εργαζόμενους στα δίχτυα του δικομματισμού. Είναι η μάσκα της γνωστής αντιλαϊκής πολιτικής του ΠΑΣΟΚ.
Ο εκβιασμός τέθηκε με ωμό και τρομοκρατικό τρόπο από την αρχή: «Καταρρέουν τα Ταμεία (...το 2050!), αν δεν πάρουμε τώρα μέτρα για το Ασφαλιστικό». Τώρα επανέρχεται με το «κύρος» των μελετών και των «προβλέψεων» διαφόρων έγκυρων διεθνών οργανισμών: «Δώδεκα χρόνια ζωής έχει ακόμα το ΙΚΑ», ο τρομοκρατικός τίτλος χτες φιλοκυβερνητικής εφημερίδας. Φυσικά, ο κυβερνητικός εκπρόσωπος «νίπτει τας χείρας του», δηλώνοντας ότι δε γνωρίζει τίποτα. Το ίδιο έκανε και με τις εκθέσεις των Ν. Αναλυτή και Ν. Γκαργκάνα, φροντίζοντας να λειτουργήσουν προπαγανδιστικά για να προετοιμάσουν το έδαφος για το «διάλογο» και την «επίλυση» του Ασφαλιστικού. Οι «εκθέσεις» αυτές είναι πολλαπλά χρήσιμες για την κυβέρνηση, αφού εκτός από το να ρίχνουν «βόμβες» και να τρομοκρατούν τους ασφαλισμένους, διευκολύνουν την κυβέρνηση να εμφανίσει ως «ήπιες» τις ανατροπές των ασφαλιστικών δικαιωμάτων που θα φέρει η ίδια στο τέλος. Ακριβώς γι' αυτό και οι εκθέσεις αυτές και οι συντάκτες τους πληρώνονται ακριβά. Το κακό γι' αυτήν είναι ότι οι εργαζόμενοι δεν τσιμπάνε πλέον και ακούνε «βερεσέ» τα πορίσματά τους. Το μόνο που ξέρουν είναι ότι δεκαετίες τώρα τους έχουν κατακλέψει τα Ταμεία και τον ιδρώτα τους, ο πλούτος που παράγουν φτάνει και περισσεύει για να υπάρχει σύνταξη αξιοπρεπής και με λιγότερα χρόνια δουλιάς, αποκλειστικά δημόσια δωρεάν Υγεία, Πρόνοια για όλους, και άρα μόνο τους χρωστάνε. Και αυτά πρέπει να τα πάρουν πίσω.
Το σημαντικότερο επιχείρημα που προβάλλουν τα τελευταία 20 χρόνια οι κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ, για να δικαιολογούν την προσήλωσή τους στην εφαρμογή αντιλαϊκών πολιτικών, ήταν η ανάγκη μείωσης των ελλειμμάτων του κράτους και των ασφαλιστικών ταμείων (ΙΚΑ κ.λπ.) που τροφοδοτούν την ανοδική πορεία του δημόσιου χρέους. Και ενώ οι πράσινες πολιτικές λιτότητας διαδέχονται τις γαλάζιες, τα ελλείμματα του κράτους και των ασφαλιστικών ταμείων, παραμένουν στο «ύψος τους».
Αποτελεί δε κοινό μυστικό ότι σημαντικό μερίδιο, στη διαιώνιση του δημοσιονομικού προβλήματος της χώρας, έχουν οι αλυσιδωτές χαριστικές ρυθμίσεις των απλήρωτων φόρων, οι διαφόρου είδους επιδοτήσεις του κράτους στο κεφάλαιο, οι χαριστικές ρυθμίσεις εισφορών στα ασφαλιστικά ταμεία και των κάθε είδους χρεών στο Δημόσιο, που εφάρμοσαν τα τελευταία χρόνια τόσο οι κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ όσο και της ΝΔ. Ρυθμίσεις, με τις οποίες στην ουσία επιβραβεύονται γενικότερα τα «μεγάλα τρωκτικά του δημόσιου χρήματος», επιβεβαιώνοντας πως το πρόβλημα των ελλειμμάτων του κράτους και των ασφαλιστικών ταμείων (ΙΚΑ κ.λπ.) όπως και η διόγκωση του δημόσιου χρέους, είναι πρόβλημα καθαρά ΠΟΛΙΤΙΚΟ.
Χαρακτηριστικό παράδειγμα και δυο αποφάσεις της κυβέρνησης της ΝΔ, που ανακοινώθηκαν το τελευταίο 5ήμερο. Το περασμένο Σάββατο, μετά τη συνεργασία του με τον πρωθυπουργό για το Ασφαλιστικό, ο υπουργός Απασχόλησης ανακοίνωσε νέα χαριστική ρύθμιση για τις απλήρωτες εισφορές στο ΙΚΑ και άλλα ασφαλιστικά ταμεία, ενώ προχτές το υπουργείο Οικονομικών ανακοίνωσε νέα ρύθμιση που επιτρέπει Ποδοσφαιρικές Ανώνυμες Εταιρείες (ΠΑΕ) και Καλαθοσφαιρικές Ανώνυμες Εταιρείες (ΚΑΕ) να ξοφλήσουν τα απλήρωτα χρέη στο δημόσιο (από φόρους κλπ) σε ...10 χρόνια! Εννοείται, πως για να καλύψουν τις τρέχουσες ανάγκες τους (πληρωμή μισθών, συντάξεων κ.λπ.) τόσο το Δημόσιο όσο και το ΙΚΑ ή άλλα ασφαλιστικά ταμεία, αναγκάζονται να συνάπτουν δάνεια από τις τράπεζες, με όρους που συχνά είναι τοκογλυφικοί.
Με τέτοιες χαριστικές - ειδικά για το μεγάλο κεφάλαιο - ρυθμίσεις, πώς να μη φουντώνουν τα χρέη στο Δημόσιο και τα Ασφαλιστικά Ταμεία;