ΑΠΟ ΜΕΡΑ ΣΕ ΜΕΡΑ | ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ

Κερδισμένοι και χαμένοι

Κ. ΓΡΗΓΟΡΙΑΔΗΣ

Ως γνήσια αρπαχτικά οι τράπεζες, μόλις η κυβέρνηση εφάρμοσε το μέτρο βάσει του οποίου οι πρατηριούχοι θα πρέπει να πληρώσουν τη διαφορά του φόρου στο πετρέλαιο θέρμανσης, δημιούργησαν το αναγκαίο για την περίσταση «τραπεζικό προϊόν». Ετσι, γνωρίζοντας ότι πολλοί πρατηριούχοι, ειδικά στην επαρχία, δουλεύουν για το μεροκάματο, άρχισαν να χορηγούν, κεφάλαιο κίνησης μέχρι 50.000 ευρώ, ώστε να μπορέσουν οι πρατηριούχοι αυτοί να καλύψουν το ταμείο τους, μέχρι το υπουργείο Οικονομικών να τους επιστρέψει τα σχετικά ποσά. Είναι απόλυτα βέβαιο ότι τα δάνεια αυτά, γιατί περί δανείου και μάλιστα εκβιαστικού χαρακτήρα πρόκειται, δεν απευθύνονται στους πρατηριούχους και τις εταιρείες εκείνες που λυμαίνονται τον κλάδο, αλλά στους οικονομικά ασθενέστερους του χώρου.

Πριν, λοιπόν, αρχίσει καλά - καλά η εφαρμογή των κυβερνητικών ρυθμίσεων, μπορούμε να διακρίνουμε τους πρώτους χαμένους και κερδισμένους. Κερδισμένες οι μεγάλες εταιρείες πετρελαιοειδών και οι γνωστές εταιρείες προμήθειας πετρελαίου θέρμανσης που μονοπωλούν την Αθήνα και τις άλλες μεγάλες πόλεις, κερδισμένοι από κοντά και οι τραπεζίτες. Στην άλλη όχθη, στους χαμένους, τα μικρά κυρίως οικογενειακού χαρακτήρα πρατήρια και - όπως κάθε φορά - η μεγάλη πλειοψηφία των καταναλωτών - εργαζομένων που ήδη καλούνται να πληρώσουν ακόμα πιο ακριβά την κάλυψη μιας στοιχειώδους ανάγκης, όπως είναι η ζεστασιά μέσα στο καταχείμωνο.

Να παγώσουν οι ... τιμές

Από νωρίς το πρωί χτες το υπουργείο Ανάπτυξης ενημέρωνε ότι «λόγω των έκτακτων καιρικών συνθηκών αναβάλλεται η προκαθορισμένη συνέντευξη Τύπου του υπουργού Ανάπτυξης κ. Χρήστου Φώλια, για την ανακοίνωση των μέτρων για την προστασία και ενημέρωση των καταναλωτών και την αντιμετώπιση της ακρίβειας».

Το πότε θα γίνουν οι ανακοινώσεις, λένε από το υπουργείο, θα καθοριστεί τις επόμενες μέρες, μόνο που το πρόβλημα για τους εργαζόμενους και όλους όσοι βασανίζονται να τα βγάλουν πέρα, εξαιτίας της ακρίβειας και των συνεχών ανατιμήσεων, δεν είναι η παγωνιά των ημερών, αλλά το πώς είναι δυνατόν να εξασφαλιστεί το «πάγωμα» των τιμών, αν όχι η μείωσή τους.

Το κακό είναι ότι τα πάντα μπορεί να ανακοινωθούν, αλλά μόνο αυτό δεν μπορεί να γίνει μια και η κυβέρνηση και το υπουργείο είναι ορκισμένοι εχθροί κάθε μέτρου που στοχεύει στον έλεγχο των τιμών και νοθεύει - υποτίθεται - τον λεγόμενο «ανταγωνισμό στην αγορά»...

Δηλώσεις... από το μέλλον;

«Η ανεξαρτησία του Κοσσόβου από τη Σερβία θα ενισχύσει την αυτοπεποίθηση των Αλβανών στη γειτονική ΠΓΔΜ, αλλά οι προοπτικές ένταξης στην Ευρωπαϊκή Ενωση θα υπερακοντίσουν τα όνειρα για μια "Μεγάλη Αλβανία"». «Γιατί να μιλάμε για χάραξη ή απάλειψη κλασικών συνόρων, όταν η Ευρώπη έχει αντλήσει τα διδάγματα από τους παρελθόντες πολέμους και αποφάσισε να οικοδομήσει ένα κοινό μέλλον για τις χώρες της; Αγαπάμε αυτή τη χώρα όσο και οι Μακεδόνες. Η μακροπρόθεσμη σταθερότητα στη Μακεδονία θα επιτευχθεί με την επίλυση του προβλήματος των Αλβανών που ζουν στο Κόσσοβο. Αποτελεί και για μας μια νίκη». Οι παραπάνω δηλώσεις ανήκουν στον Αλί Αχμέτι, αρχηγό του μεγαλύτερου πολιτικού κόμματος των Αλβανών της ΠΓΔΜ, της Ενωσης για τη Δημοκρατική Ενταξη (DUI). Αν και προσεκτικές ως προς τις μελλοντικές εξελίξεις στη γειτονική ΠΓΔΜ, δείχνουν ένα πράγμα: ότι οι ιμπεριαλιστές και τα τσιράκια τους έχουν στα συρτάρια διάφορα σενάρια. Η απόσχιση της σερβικής επαρχίας του Κοσσυφοπεδίου αντικειμενικά ανοίγει τον «ασκό του Αιόλου».

Το 2001, ο Αχμέτι ηγήθηκε 6μηνης εξέγερσης στην ΠΓΔΜ, η οποία έφθασε στα πρόθυρα της εμφύλιας σύρραξης, πριν από την παρέμβαση του ΝΑΤΟ και της ΕΕ και την έναρξη ειρηνευτικών διαπραγματεύσεων.

Μια πρόσκληση προς την Κροατία, την ΠΓΔΜ και την Αλβανία για ένταξή τους στο ΝΑΤΟ κατά τη διάρκεια της Συνόδου Κορυφής της Ατλαντικής Συμμαχίας τον Απρίλη θα είναι «εγγύηση για ειρήνη, σταθερότητα και ασφάλεια», είπε ο Αλί Αχμέτι.

Σκέτο χάλι

Αφόρητος ήταν για τους λαούς ο υπαρκτός σοσιαλισμός. Αν αφήσουμε κατά μέρος το γεγονός πως η κοινωνία δεν παρέλυε ακόμα και όταν υπήρχαν ακραία καιρικά φαινόμενα, ο κόσμος εκεί δε δικαιούνταν καν να ζει στο κρύο και την παγωνιά, αφού τα καλοριφέρ άναβαν σε όλα τα κτίρια υποχρεωτικά το Σεπτέμβρη, λειτουργούσαν δωρεάν 24 ώρες το εικοσιτετράωρο και έσβηναν μόνο όταν έπιανε Απρίλης. Ασε που και τους 12 μήνες το χρόνο είχαν νυχθημερόν και δωρεάν ζεστό νερό...

Σκέτο χάλι, δηλαδή.

Χιονοστιβάδα του αίσχους

Το «έργο» το είχαμε ξαναδεί το 2001 και το 2004: Αρκεσε ένας χιονιάς, μια κακοκαιρία - καθόλου «ακραίο» φαινόμενο για την εποχή - για να αποσυντονιστεί η ζωή σε ολόκληρο το Λεκανοπέδιο Αττικής και στη μισή σχεδόν Ελλάδα. Τα Μέσα Μαζικής Μεταφοράς (ηλεκτρικός, μετρό, τραμ, λεωφορεία, τρόλεϊ) έμειναν καθηλωμένα επί ώρες, περιμένοντας να ...λιώσουν οι πάγοι! Ολόκληρες περιοχές έμειναν χωρίς ηλεκτρικό ρεύμα, επειδή η ΔΕΗ πλέον λειτουργεί με κριτήριο το μέγιστο κέρδος. Δεκάδες χωριά παρέμειναν και παραμένουν αποκλεισμένα, «ξεχασμένα» γενικότερα από κάθε κυβερνητική μέριμνα. Χιλιάδες εργαζόμενοι δεν μπορούσαν να πάνε στη δουλειά τους, ούτε καν στον κοντινό φούρνο για να πάρουν ψωμί, οι ασθενείς στα νοσοκομεία το ίδιο, καθώς οι αρμόδιες υπηρεσίες (υπουργεία, νομαρχίες, δήμοι) «τσακώνονταν» στα τηλεπαράθυρα για το ποιος έχει την ευθύνη καθαρισμού των δρόμων! Το καπιταλιστικό κράτος είναι αδιάφορο στην αντιμετώπιση τέτοιων αρνητικών συνεπειών για τους λαϊκούς ανθρώπους, ενώ όταν είναι να επιτεθεί στο λαό που αγωνίζεται για τα δικαιώματά του τίθεται απέναντί του ακμαίο και δυνατό...

Φαινόμενο που επαναλαμβάνεται σχεδόν κάθε χειμώνα, παύει ασφαλώς να θεωρείται και να είναι σύμπτωση. Η ταλαιπωρία που έζησε και πάλι ο λαός μας αυτές τις μέρες οφείλεται στην αδιαφορία των κυβερνήσεων - σήμερα της ΝΔ, χτες του ΠΑΣΟΚ - να έχουν σε ετοιμότητα τον κρατικό μηχανισμό για να αντιμετωπίσει την κάθε έκτακτη κατάσταση που μπορεί να ανακύψει. Για το λαό μας φαντάζουν πλέον ως απύθμενου θράσους φανφάρες τα περί «μεγάλων έργων» και «ετοιμοπόλεμου» κρατικού μηχανισμού, όταν στον πρώτο χιονιά εγκλωβίζεται, στην πρώτη βροχή πλημμυρίζει, στον πρώτο σεισμό χάνει τη ζωή του ή το σπίτι του, όταν ανέβει λίγο η θερμοκρασία φουντώνουν ανεξέλεγκτες οι δασικές πυρκαγιές και τον καίνε...

Ακόμη και χρήσιμα έργα που κατασκευάζονται, εκτελούνται με γνώμονα την κερδοφορία του κεφαλαίου και όχι τις ανάγκες του λαού. Είδαμε, για παράδειγμα, πολυδιαφημισμένες υποδομές, όπως η Αττική Οδός και το Αεροδρόμιο Σπάτων, που χρυσοπληρώθηκαν από το λαό, ενώ τις εκμεταλλεύονται για δεκαετίες οι ιδιωτικοί επιχειρηματικοί όμιλοι, να μην είναι ικανές να αντεπεξέλθουν ούτε στον πρώτο χιονιά. Στάθηκαν ανίκανα να λειτουργήσουν. Κατέρρευσε έτσι αυτόματα και ο μύθος που με τόση ζέση καλλιεργούν η κυβέρνηση και το ΠΑΣΟΚ, περί δήθεν τέλειας κατασκευής και λειτουργίας, επειδή ακριβώς υπεύθυνοι γι' αυτό είναι οι ιδιώτες...

Είναι πλέον προφανές ότι για τις κυβερνήσεις αυτές οι προτεραιότητες, για τα οποιαδήποτε έργα θα γίνουν, καθορίζονται με βάση τα συμφέροντα των επιχειρηματιών για μεγαλύτερα κέρδη. Κάτω από αυτές τις συνθήκες και με βάση αυτήν την πολιτική που ακολουθείται επί χρόνια ολόκληρα με θρησκευτική σχεδόν ευλάβεια, η ανάγκη του λαού για ασφάλεια και υγεία, για αποτροπή καταστάσεων που μπορούν να στοιχίσουν ζωές, δε θεωρούνται πρώτης γραμμής ζητήματα. Τίθενται στο περιθώριο. Χρειάζεται, λοιπόν, μια άλλη πολιτική, που θα βάζει στο επίκεντρο του ενδιαφέροντός της τον άνθρωπο και τις λαϊκές ανάγκες, που θα μελετά και κατασκευάζει τα έργα υποδομής με έναν κεντρικό σχεδιασμό που θα βασίζεται ακριβώς σ' αυτές τις ανάγκες. Μια τέτοια πολιτική που μόνο το ΚΚΕ έθεσε με τις πρόσφατες προτάσεις του στη Βουλή για την «πολιτική προστασία» της ζωής του λαού και το πρόγραμμά του για τη λαϊκή εξουσία και τη λαϊκή οικονομία μπορεί να εγγυηθεί.

Νίκος ΠΕΡΠΕΡΑΣ

Οι ευθύνες...

Β. ΠΑΠΑΓΕΩΡΓΙΟΥ

ΑΥΤΟ ΤΟ ΤΡΙΗΜΕΡΟ της κακοκαιρίας αποδείξαμε ως λαός την αγνωμοσύνη μας. Κακά τα ψέματα, πρέπει να το παραδεχτούμε...

Αλλωστε, το είπαν και στις τηλεοράσεις. Είμαστε «ανεγκέφαλοι», «ανεύθυνοι», «ανενημέρωτοι», «αναίσθητοι», «ανόητοι» και «αντικοινωνικοί».

Το κράτος - το αποσαφήνισε ο Πρ. Παυλόπουλος - λειτούργησε άψογα. Εδωσε τηλεοπτικά συγχαρητήρια στον ...εαυτό του και καθάρισε.

Οι εργοδότες στις επιχειρήσεις, επίσης, το μόνο που απαίτησαν είναι να μεταβεί ο καθένας στην εργασία του. Την απλή και στοιχειώδη υποχρέωση.

Μόνο εμείς αποδειχθήκαμε ανάξιοι. Το μυαλό μας το είχαμε στην «κοπάνα», στη «λούφα» και, φυσικά, στο ...«να μη βάλουμε αλυσίδες».

Γι' αυτό καλά θα κάνει η κυβέρνηση να «περάσει» το Ασφαλιστικό της, καλά θα κάνουν και οι εργοδότες να μας πληρώνουν λιγότερο.

Τέτοιοι που είμαστε, αυτό μας αξίζει.

ΚΑΙ ΜΟΝΟ ΤΙΣ αμερικανικές σημαίες να δει κανείς στις διαδηλώσεις για την ανεξαρτησία του Κοσσόβου καταλαβαίνει τι γίνεται.

Βλέπετε, στα Βαλκάνια το μάθαμε πια το παραμύθι των κρατιδίων - προτεκτοράτων. Αυτό που μένει να φανεί είναι το πόσο επικίνδυνα μπορεί να γίνουν.

Πόσο μπορούν να αποσταθεροποιούν καταστάσεις για να γίνεται (πάντα) αυτό που θέλουν οι ΗΠΑ, το ΝΑΤΟ και η ΕΕ.

ΤΟΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΌ του για το αν η ...«μεγάλη αριστερά» (Ποια; Τι έγινε και πότε;) μπορεί να σχηματίσει κυβέρνηση εξέφρασε χτες ο Μιχάλης Παπαγιαννάκης.

Αντίστοιχους προβληματισμούς εκφράζουν και άλλα στελέχη του ΣΥΝ, προφανώς ορμώμενοι από τις περίφημες δημοσκοπήσεις και τα γκάλοπ.

Για συνεδρίαση της ΚΠΕ του ΣΥΝ προκειμένου να ...μοιράσει τα υπουργεία της επικείμενης «κυβέρνησης της αριστεράς» δεν ακούσαμε τίποτε.

Φανταζόμαστε ότι οσονούπω θα συγκληθεί. Ερχονται κι άλλα γκάλοπ, βλέπετε, οπότε να είναι οι άνθρωποι σε ...μια ετοιμότητα.

Κ. ΓΡΗΓΟΡΙΑΔΗΣ

Παγωμένο και άγριο δούλεμα

Τα ακραία καιρικά φαινόμενα επικαλέστηκε για χιλιοστή φορά η κυβέρνηση για να αθωώσει την πολιτική της, που έπληξε - αυτή και όχι βέβαια ο παροδικός χιονιάς - τη χώρα και τους κατοίκους της. Ο κυβερνητικός εκπρόσωπος εξέφρασε την ικανοποίηση της κυβέρνησης για την κινητοποίηση του κρατικού μηχανισμού, ενώ για τα όποια μικρά προβλήματα υπήρξαν επέρριψε την ευθύνη ...«στις παρεκτροπές ορισμένων συμπολιτών» που δεν πειθάρχησαν στις εντολές της Τροχαίας! Η κυβέρνηση δε διέκρινε κανένα σοβαρό πρόβλημα στο γεγονός ότι ακινητοποιήθηκαν τα μέσα μαζικής μεταφοράς, ότι υπήρξαν σοβαρά προβλήματα ηλεκτροδότησης και υδροδότησης, ότι δε λειτούργησε (το ιδιωτικό) «διεθνές αεροδρόμιο» και για πολλές ώρες (η ιδιωτική Αττική Οδός), ότι πάνω από 150 χωριά αποκλείστηκαν, όπως και πολλές συνοικίες ακόμα και στο κέντρο της Αθήνας, κ.ο.κ. Με μεγάλη άνεση ο Θ. Ρουσόπουλος αποφάνθηκε ότι η κρατική μηχανή λειτούργησε καλά και τα μεγάλα προβλήματα αντιμετωπίστηκαν... Από την άλλη, δικαιολόγησε τα όποια προβλήματα υπήρχαν (π.χ. στις αστικές συγκοινωνίες) με το άθλιο επιχείρημα ότι είμαστε μεσογειακή χώρα και άρα δεν πρέπει να προμηθευόμαστε λεωφορεία και τρόλεϊ που έχουν οι βόρειες χώρες της Ευρώπης! Μετά από τέτοιο άγριο και συνειδητό εμπαιγμό, το αληθινό πρόβλημα είναι τους ανέχεται ακόμα ο λαός...

Η κλήση σας προωθείται...

Με το δίκιο του ο κυβερνητικός εκπρόσωπος ευχαρίστησε χτες τα κανάλια για την πολύτιμη βοήθεια που πρόσφεραν στην κυβέρνηση, για να ρίξουν μπόλικο ...χιόνι στα μάτια του κόσμου και να μετακυλίσουν τις ευθύνες στις πλάτες των πολιτών για τα μεγάλα προβλήματα που δημιουργήθηκαν λόγω του χιονιά. Πράγματι, τα εμπορικά κανάλια, και φυσικά και το κρατικό, αποφάνθηκαν από την πρώτη στιγμή ότι ο κρατικός μηχανισμός κινητοποιήθηκε και εστίασαν στα προβλήματα που δημιούργησαν ορισμένοι «ασυνείδητοι οδηγοί» που έκλειναν τις εθνικές οδούς. Λες και δεν ήταν τα ίδια που αναμετέδιδαν τις κυβερνητικές διαβεβαιώσεις ότι οι εθνικοί οδοί παραμένουν ανοιχτές, ότι παντού υπήρχαν συνεργεία της τροχαίας που έλεγχαν τους οδηγούς, κ.ο.κ. Ξεχωριστή αναφορά όμως όφειλε ο κυβερνητικός εκπρόσωπος στο «Μέγκα», που πλειοδότησε σε στήριξη των κυβερνητικών επιλογών, αποσιωπώντας τα προβλήματα που δημιουργήθηκαν. Εχει, πάντως, προϊστορία αφού την ίδια στάση κράτησε και στις πλημμύρες αλλά και στις πυρκαγιές...

ΥΓ: Πολύτιμα συμπεράσματα για το ρόλο των καναλιών θα έβγαλαν ασφαλώς όσοι, τρέφοντας ψευδαισθήσεις για το ρόλο τους, έπαιρναν τηλέφωνο για να καταγγείλουν τα προβλήματα που αντιμετώπιζαν στην περιοχή τους και, από την άλλη, άκουγαν μονότονα πως «η κλήση σας προωθείται»...

Αργία αντί για απεργία...

Μια ενδιαφέρουσα και αποκαλυπτική μαρτυρία για το ρόλο του εργοδοτικού κυβερνητικού συνδικαλισμού τη μέρα της απεργίας στις 13 Φλεβάρη, αλλά και γενικότερα, καταθέτει σε ανακοίνωσή του το Συντονιστικό Σωματείων και Συνδικαλιστών στο Ν. Κυκλάδων. «Το Εργατικό Κέντρο του Νομού Κυκλάδων - σημειώνει το Συντονιστικό - είναι το μοναδικό σε μεγάλο αστικό κέντρο της χώρας το οποίο δεν πραγματοποίησε απεργιακή συγκέντρωση και ουσιαστικά δε συμμετείχε στην απεργιακή κινητοποίηση της περασμένης Τετάρτης. Εάν υπήρχε βραβείο "πολιτικού ρεαλισμού" από το ΣΕΒ και την κυβέρνηση, σίγουρα θα έθετε σοβαρή υποψηφιότητα (...) Η επίσημη δικαιολογία του προέδρου του Εργατικού Κέντρου Θ. Μήτσκα (...) είναι η ύπαρξη "αντικειμενικών λόγων" τους οποίους γνωρίζει μόνο ο ίδιος (...) Φαίνεται λοιπόν ξεκάθαρα ότι το Εργατικό Κέντρο Κυκλάδων, για την απεργία στις 13 Φλεβάρη, λειτούργησε ως πρωτοβάθμιο σωματείο της κυβέρνησης και της εργοδοσίας».

Στη Σύρο, βέβαια, έγινε απεργιακή κινητοποίηση, με πρωτοβουλία σωματείων όπως η Α΄ ΕΛΜΕ Κυκλάδων, ο Σύλλογος Δασκάλων και Νηπιαγωγών Σύρου - Τήνου - Μυκόνου, οι Μηχανικοί του Δημοσίου, το Σωματείο των Εργαζομένων στην Περιφέρεια Νοτίου Αιγαίου, ο Σύλλογος των Υπαλλήλων ΟΤΑ Σύρου, το Σωματείο Οικοδόμων. Εμείς απλά να συμπληρώσουμε αυτή την οικτρή εικόνα του εργοδοτικού κυβερνητικού συνδικαλισμού, υπενθυμίζοντας ότι απεργιακές συγκεντρώσεις δεν έγιναν και σε άλλα μέρη όπου πλειοψηφούν οι δυνάμεις της συναίνεσης. Τα πιο χαρακτηριστικά παραδείγματα αποτελούν η Θήβα, η καρδιά της μεγαλύτερης βιομηχανικής περιοχής και η Χαλκίδα. Οι εργατοπατέρες προτίμησαν εκείνη τη μέρα να ταξιδέψουν στην Αθήνα για να συνδράμουν τη συγκέντρωση ΓΣΕΕ - ΑΔΕΔΥ...

Νέο κομπόδεμα για το κεφάλαιο

Ανασύροντας την πιο άθλια και επικίνδυνη προπαγάνδα, η κυβέρνηση επιχειρεί να νομιμοποιήσει τα νέα αντιασφαλιστικά μέτρα. Η ομιλία του πρωθυπουργού στη Βουλή, την περασμένη Παρασκευή, είναι ενδεικτική μόνο της επίθεσης που έχουν εξαπολύσει το κεφάλαιο και οι πολιτικοί του εκπρόσωποι στη συνείδηση των εργαζομένων. Στόχος είναι να καμφθούν οι αντιδράσεις, να στραφεί μια ηλικιακή ή επαγγελματική κατηγορία εργατοϋπαλλήλων ενάντια σε μια άλλη και, εν τέλει, τα νέα μέτρα να γίνουν νόμος και να εφαρμοστούν. Παράλληλα με το «μαστίγιο» της προπαγάνδας, η κυβέρνηση επιστρατεύει και το «καρότο» της παραπλάνησης, με βασικό εργαλείο τη δημιουργία του λεγόμενου Ασφαλιστικού Κεφαλαίου Αλληλεγγύης των γενεών. Το «ταμείο» που επιδιώκει να φτιάξει η κυβέρνηση είναι αντιδραστικό αλλά και επικίνδυνο.

Είναι ολοφάνερο ότι, για μια ακόμη φορά, θα πληρώσουν οι εργαζόμενοι, αντί η κυβέρνηση να εξασφαλίσει πόρους για τα Ταμεία από αυτούς που πραγματικά πρέπει να πληρώσουν, δηλαδή από το κράτος και το κεφάλαιο. Το «ταμείο» θα χρηματοδοτείται με το 4% του αντιλαϊκού ΦΠΑ, ο οποίος ενδέχεται να αυξηθεί στο όνομα του να «σωθούν» δήθεν τα Ταμεία. Θα χρηματοδοτείται επίσης από τις αποκρατικοποιήσεις. Από το ξεπούλημα, δηλαδή, στο μεγάλο κεφάλαιο της όποιας δημόσιας περιουσίας έχει απομείνει, με ό,τι αυτό συνεπάγεται για τις εργασιακές σχέσεις και τα δικαιώματα σε στρατηγικής σημασίας επιχειρήσεις, όπως οι Τηλεπικοινωνίες, η Ενέργεια, τα Λιμάνια κ.ά. Δηλαδή, οι εργαζόμενοι εκβιάζονται να αποδεχτούν τα παιδιά τους να δουλεύουν με όρους Μεσαίωνα στις αποκρατικοποιημένες επιχειρήσεις, για να εξασφαλίσουν μια σύνταξη πείνας, που κι αυτή κανείς δεν μπορεί να την εγγυηθεί.

Οσο για την τρίτη πηγή χρηματοδότησης, αυτή των Κοινωνικών Πόρων, το 10% των οποίων θα παρακρατείται, η κυβέρνηση επιχειρεί να παραπλανήσει τους εργαζόμενους, κρύβοντας ότι πρόκειται για δικά τους επί της ουσίας λεφτά, τα οποία μάλιστα φτάνουν να υποκαθιστούν μέχρι και την εργοδοτική εισφορά που προβλέπει το σύστημα της τριμερούς χρηματοδότησης. Αυτό συμβαίνει, για παράδειγμα, στους δημοσιογράφους, στο Ταμείο των οποίων οι εργοδότες δεν καταβάλλουν εισφορές και αυτές αντικαθίστανται από τον δήθεν «Κοινωνικό Πόρο» του αγγελιόσημου (ποσοστό επί της διαφημιστικής δαπάνης). Αυτό που πραγματικά επιδιώκει η κυβέρνηση, είναι να φτιάξει ένα ακόμα κομπόδεμα, που θα δώσει προς αξιοποίηση στο κεφάλαιο, όπως έγινε διαχρονικά με τα αποθεματικά των Ταμείων.

Γι' αυτό και την ιδέα του «ταμείου» την έχει συμπεριλάβει στις προτάσεις του το ΠΑΣΟΚ ενώ την αποδέχεται με διάφορες παραλλαγές η συνδικαλιστική πλειοψηφία. Γιατί εξασφαλίζουν με ένα σμπάρο δυο τρυγόνια. Από τη μια στέλνουν εκατομμύρια ευρώ των εργαζομένων κατευθείαν στην τσέπη του κεφαλαίου. Και από την άλλη, απομακρύνουν τη λαϊκή πάλη από τον πραγματικό φταίχτη, την πολιτική δηλαδή που έχει φέρει στο σημερινό χάλι την Κοινωνική Ασφάλιση, και τώρα προσπαθούν να καλυφθούν πίσω από δήθεν «ταμεία» αλληλεγγύης των γενεών. Να γιατί οι εργαζόμενοι έχουν αντικειμενικό συμφέρον να μην αφήσουν ένα τέτοιο σχέδιο να προχωρήσει. Να γιατί πρέπει και αυτό, όπως και τα άλλα αντιασφαλιστικά μέτρα που προωθεί η κυβέρνηση, να βρει απέναντί του ένα ισχυρό ταξικό ανάχωμα, να πεταχτεί στο καλάθι των αχρήστων.