Ανασύροντας την πιο άθλια και επικίνδυνη προπαγάνδα, η κυβέρνηση επιχειρεί να νομιμοποιήσει τα νέα αντιασφαλιστικά μέτρα. Η ομιλία του πρωθυπουργού στη Βουλή, την περασμένη Παρασκευή, είναι ενδεικτική μόνο της επίθεσης που έχουν εξαπολύσει το κεφάλαιο και οι πολιτικοί του εκπρόσωποι στη συνείδηση των εργαζομένων. Στόχος είναι να καμφθούν οι αντιδράσεις, να στραφεί μια ηλικιακή ή επαγγελματική κατηγορία εργατοϋπαλλήλων ενάντια σε μια άλλη και, εν τέλει, τα νέα μέτρα να γίνουν νόμος και να εφαρμοστούν. Παράλληλα με το «μαστίγιο» της προπαγάνδας, η κυβέρνηση επιστρατεύει και το «καρότο» της παραπλάνησης, με βασικό εργαλείο τη δημιουργία του λεγόμενου Ασφαλιστικού Κεφαλαίου Αλληλεγγύης των γενεών. Το «ταμείο» που επιδιώκει να φτιάξει η κυβέρνηση είναι αντιδραστικό αλλά και επικίνδυνο.

Είναι ολοφάνερο ότι, για μια ακόμη φορά, θα πληρώσουν οι εργαζόμενοι, αντί η κυβέρνηση να εξασφαλίσει πόρους για τα Ταμεία από αυτούς που πραγματικά πρέπει να πληρώσουν, δηλαδή από το κράτος και το κεφάλαιο. Το «ταμείο» θα χρηματοδοτείται με το 4% του αντιλαϊκού ΦΠΑ, ο οποίος ενδέχεται να αυξηθεί στο όνομα του να «σωθούν» δήθεν τα Ταμεία. Θα χρηματοδοτείται επίσης από τις αποκρατικοποιήσεις. Από το ξεπούλημα, δηλαδή, στο μεγάλο κεφάλαιο της όποιας δημόσιας περιουσίας έχει απομείνει, με ό,τι αυτό συνεπάγεται για τις εργασιακές σχέσεις και τα δικαιώματα σε στρατηγικής σημασίας επιχειρήσεις, όπως οι Τηλεπικοινωνίες, η Ενέργεια, τα Λιμάνια κ.ά. Δηλαδή, οι εργαζόμενοι εκβιάζονται να αποδεχτούν τα παιδιά τους να δουλεύουν με όρους Μεσαίωνα στις αποκρατικοποιημένες επιχειρήσεις, για να εξασφαλίσουν μια σύνταξη πείνας, που κι αυτή κανείς δεν μπορεί να την εγγυηθεί.

Οσο για την τρίτη πηγή χρηματοδότησης, αυτή των Κοινωνικών Πόρων, το 10% των οποίων θα παρακρατείται, η κυβέρνηση επιχειρεί να παραπλανήσει τους εργαζόμενους, κρύβοντας ότι πρόκειται για δικά τους επί της ουσίας λεφτά, τα οποία μάλιστα φτάνουν να υποκαθιστούν μέχρι και την εργοδοτική εισφορά που προβλέπει το σύστημα της τριμερούς χρηματοδότησης. Αυτό συμβαίνει, για παράδειγμα, στους δημοσιογράφους, στο Ταμείο των οποίων οι εργοδότες δεν καταβάλλουν εισφορές και αυτές αντικαθίστανται από τον δήθεν «Κοινωνικό Πόρο» του αγγελιόσημου (ποσοστό επί της διαφημιστικής δαπάνης). Αυτό που πραγματικά επιδιώκει η κυβέρνηση, είναι να φτιάξει ένα ακόμα κομπόδεμα, που θα δώσει προς αξιοποίηση στο κεφάλαιο, όπως έγινε διαχρονικά με τα αποθεματικά των Ταμείων.

Γι' αυτό και την ιδέα του «ταμείου» την έχει συμπεριλάβει στις προτάσεις του το ΠΑΣΟΚ ενώ την αποδέχεται με διάφορες παραλλαγές η συνδικαλιστική πλειοψηφία. Γιατί εξασφαλίζουν με ένα σμπάρο δυο τρυγόνια. Από τη μια στέλνουν εκατομμύρια ευρώ των εργαζομένων κατευθείαν στην τσέπη του κεφαλαίου. Και από την άλλη, απομακρύνουν τη λαϊκή πάλη από τον πραγματικό φταίχτη, την πολιτική δηλαδή που έχει φέρει στο σημερινό χάλι την Κοινωνική Ασφάλιση, και τώρα προσπαθούν να καλυφθούν πίσω από δήθεν «ταμεία» αλληλεγγύης των γενεών. Να γιατί οι εργαζόμενοι έχουν αντικειμενικό συμφέρον να μην αφήσουν ένα τέτοιο σχέδιο να προχωρήσει. Να γιατί πρέπει και αυτό, όπως και τα άλλα αντιασφαλιστικά μέτρα που προωθεί η κυβέρνηση, να βρει απέναντί του ένα ισχυρό ταξικό ανάχωμα, να πεταχτεί στο καλάθι των αχρήστων.