Το «έργο» το είχαμε ξαναδεί το 2001 και το 2004: Αρκεσε ένας χιονιάς, μια κακοκαιρία - καθόλου «ακραίο» φαινόμενο για την εποχή - για να αποσυντονιστεί η ζωή σε ολόκληρο το Λεκανοπέδιο Αττικής και στη μισή σχεδόν Ελλάδα. Τα Μέσα Μαζικής Μεταφοράς (ηλεκτρικός, μετρό, τραμ, λεωφορεία, τρόλεϊ) έμειναν καθηλωμένα επί ώρες, περιμένοντας να ...λιώσουν οι πάγοι! Ολόκληρες περιοχές έμειναν χωρίς ηλεκτρικό ρεύμα, επειδή η ΔΕΗ πλέον λειτουργεί με κριτήριο το μέγιστο κέρδος. Δεκάδες χωριά παρέμειναν και παραμένουν αποκλεισμένα, «ξεχασμένα» γενικότερα από κάθε κυβερνητική μέριμνα. Χιλιάδες εργαζόμενοι δεν μπορούσαν να πάνε στη δουλειά τους, ούτε καν στον κοντινό φούρνο για να πάρουν ψωμί, οι ασθενείς στα νοσοκομεία το ίδιο, καθώς οι αρμόδιες υπηρεσίες (υπουργεία, νομαρχίες, δήμοι) «τσακώνονταν» στα τηλεπαράθυρα για το ποιος έχει την ευθύνη καθαρισμού των δρόμων! Το καπιταλιστικό κράτος είναι αδιάφορο στην αντιμετώπιση τέτοιων αρνητικών συνεπειών για τους λαϊκούς ανθρώπους, ενώ όταν είναι να επιτεθεί στο λαό που αγωνίζεται για τα δικαιώματά του τίθεται απέναντί του ακμαίο και δυνατό...

Φαινόμενο που επαναλαμβάνεται σχεδόν κάθε χειμώνα, παύει ασφαλώς να θεωρείται και να είναι σύμπτωση. Η ταλαιπωρία που έζησε και πάλι ο λαός μας αυτές τις μέρες οφείλεται στην αδιαφορία των κυβερνήσεων - σήμερα της ΝΔ, χτες του ΠΑΣΟΚ - να έχουν σε ετοιμότητα τον κρατικό μηχανισμό για να αντιμετωπίσει την κάθε έκτακτη κατάσταση που μπορεί να ανακύψει. Για το λαό μας φαντάζουν πλέον ως απύθμενου θράσους φανφάρες τα περί «μεγάλων έργων» και «ετοιμοπόλεμου» κρατικού μηχανισμού, όταν στον πρώτο χιονιά εγκλωβίζεται, στην πρώτη βροχή πλημμυρίζει, στον πρώτο σεισμό χάνει τη ζωή του ή το σπίτι του, όταν ανέβει λίγο η θερμοκρασία φουντώνουν ανεξέλεγκτες οι δασικές πυρκαγιές και τον καίνε...

Ακόμη και χρήσιμα έργα που κατασκευάζονται, εκτελούνται με γνώμονα την κερδοφορία του κεφαλαίου και όχι τις ανάγκες του λαού. Είδαμε, για παράδειγμα, πολυδιαφημισμένες υποδομές, όπως η Αττική Οδός και το Αεροδρόμιο Σπάτων, που χρυσοπληρώθηκαν από το λαό, ενώ τις εκμεταλλεύονται για δεκαετίες οι ιδιωτικοί επιχειρηματικοί όμιλοι, να μην είναι ικανές να αντεπεξέλθουν ούτε στον πρώτο χιονιά. Στάθηκαν ανίκανα να λειτουργήσουν. Κατέρρευσε έτσι αυτόματα και ο μύθος που με τόση ζέση καλλιεργούν η κυβέρνηση και το ΠΑΣΟΚ, περί δήθεν τέλειας κατασκευής και λειτουργίας, επειδή ακριβώς υπεύθυνοι γι' αυτό είναι οι ιδιώτες...

Είναι πλέον προφανές ότι για τις κυβερνήσεις αυτές οι προτεραιότητες, για τα οποιαδήποτε έργα θα γίνουν, καθορίζονται με βάση τα συμφέροντα των επιχειρηματιών για μεγαλύτερα κέρδη. Κάτω από αυτές τις συνθήκες και με βάση αυτήν την πολιτική που ακολουθείται επί χρόνια ολόκληρα με θρησκευτική σχεδόν ευλάβεια, η ανάγκη του λαού για ασφάλεια και υγεία, για αποτροπή καταστάσεων που μπορούν να στοιχίσουν ζωές, δε θεωρούνται πρώτης γραμμής ζητήματα. Τίθενται στο περιθώριο. Χρειάζεται, λοιπόν, μια άλλη πολιτική, που θα βάζει στο επίκεντρο του ενδιαφέροντός της τον άνθρωπο και τις λαϊκές ανάγκες, που θα μελετά και κατασκευάζει τα έργα υποδομής με έναν κεντρικό σχεδιασμό που θα βασίζεται ακριβώς σ' αυτές τις ανάγκες. Μια τέτοια πολιτική που μόνο το ΚΚΕ έθεσε με τις πρόσφατες προτάσεις του στη Βουλή για την «πολιτική προστασία» της ζωής του λαού και το πρόγραμμά του για τη λαϊκή εξουσία και τη λαϊκή οικονομία μπορεί να εγγυηθεί.