Καλεσμένος στην τηλεοπτική εκπομπή «Πρώτη Γραμμή» της ΝΕΤ ήταν προχτες ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ, Αλ. Αλαβάνος, και μεταξύ των πολλών ενδιαφερόντων που ειπώθηκαν εκεί, ξεχωρίζουμε και τον παρακάτω διάλογο:

Δημοσιογράφος: «Πείτε μου, εσείς λοιπόν είστε υπέρ της καθολικής ψηφοφορίας, το λέει το πρόγραμμά σας. Γιατί να μη συμμετάσχει κάποιος σ' ένα μέτρο το οποίο θεωρεί σωστό. Θα μου πείτε γενικότερα ο νόμος... Μάλιστα. Πείτε μου είστε υπέρ του ελέγχου, είστε υπέρ των προγραμμάτων, είστε υπέρ του σχεδιασμού, είστε υπέρ της αξιολόγησης...»;

Απάντηση Αλαβάνου: «Αυτή τη στιγμή, σας λέω η Ελλάδα έχει τη χειρότερη σχεδόν ανώτατη εκπαίδευση, τα χειρότερα χρηματοδοτούμενα προγράμματα, έχει ποσοστό του ΑΕΠ για την Παιδεία 3% και η Φινλανδία, από τα καλύτερα, έχει 9%. Αυτό είμαστε εμείς».

Δηλαδή, για ένα προς ένα τα σημεία του νόμου - πλαισίου και των αναδιαρθρώσεων, η απάντησή του ήταν... «άλλα λόγια ν' αγαπιόμαστε». Οταν δε ο δημοσιογράφος επέμεινε να τον ρωτάει για τα περί «αξιολόγησης», «σχεδιασμού» και «ελέγχου», ο Α. Αλαβάνος λέει «λέτε αυτή τη στιγμή γενικές αρχές τις οποίες εγώ προσυπογράφω»... Κάθε άλλο σχόλιο περιττεύει.

Κατά την άποψη της ηγεσίας του ΣΥΝ, όπως την εξέφρασε ο πρόεδρός του Αλ. Τσίπρας χτες στο ραδιόφωνο της ΝΕΤ, η καταπολέμηση της ακρίβειας είναι απλό ζήτημα... Τόσο, που δε θέλει «ιδιαίτερες γνώσεις ή ευφυΐα για να καταλάβει κανείς ότι η ακρίβεια μπορεί να καταπολεμηθεί εάν υπάρξει πολιτική βούληση από την κυβέρνηση να περιορίσει τη μεγάλη κερδοσκοπία των επιχειρήσεων. Και πολιτική βούληση σημαίνει αυστηρούς ελέγχους, πολύ αυστηρές ποινές σε όσους παρανομούν και αυτό το οποίο είναι πάρα πολύ απλό, να βγουν και να πουν τα ονόματα των επιχειρήσεων που έχουν φτιάξει καρτέλ, να τα μάθουμε κι εμείς (...). Ε, δεν υπάρχει ανταγωνισμός. Αυτό που υπάρχει είναι η ασυδοσία της αγοράς, και αν η κυβέρνηση θέλει, μπορεί να βρει λύσεις»...

Τόσο απλά. Αν δεν εφαρμόζονται αυτά τα απλά πλην... ικανά να αντιμετωπίσουν το τεράστιο πρόβλημα της ακρίβειας, είναι επειδή κατά την άποψη του ΣΥΝ, μας κυβερνά μια κυβέρνηση που δεν έχει ιδιαίτερες γνώσεις και ευφυΐα για να πάρει μέτρα περιορισμού της κερδοσκοπίας και της ασυδοσίας της αγοράς, επειδή δεν μπορεί να επιβάλλει την ύπαρξη ανταγωνισμού! Λες και η δημιουργία των μονοπωλίων και των καρτέλ δεν είναι απότοκα και του ανταγωνισμού. Λες και μπορεί να υπάρξει πολιτική η οποία να επιβάλλει μείωση των κερδών, που σημαίνει δυσκολία λειτουργίας και δράσης των επιχειρήσεων, τις οποίες επίσης ο Αλ. Τσίπρας δεν αμφισβητεί. Φαίνεται πως όταν οι... υγιείς δυνάμεις της «ριζοσπαστικής αριστεράς» κάτσουν στον κυβερνητικό θώκο, θα αρχίσει να τρέμει το έδαφος κάτω από τα πόδια των καρτέλ, του κεφαλαίου γενικότερα ή θα τους αναγκάσουν να γίνουν φιλεύσπλαχνοι χριστιανοί και να μην ανεβάζουν τις τιμές. Εκεί να δεις ανταγωνισμό!

Καλά, τα πιστεύουν και τα λένε; Μάλλον τα πιστεύουν γι' αυτό και τα λένε...

«Η Αριστερά, είτε κυβερνούσε το ΠΑΣΟΚ είτε η Νέα Δημοκρατία, πρόταξε σθεναρή αντίσταση για να μην εκποιηθεί ο δημόσιος πλούτος. Σήμερα Νέα Δημοκρατία και ΠΑΣΟΚ τσακώνονται τι ποσοστό των μεγάλων Δημόσιων Οργανισμών έχει πουλήσει ο καθένας τους. Η είσοδος ιδιωτικών κεφαλαίων στους Δημόσιους Οργανισμούς βάζει τα κέρδη πάνω από τους ανθρώπους». Τα παραπάνω ανήκουν στον βουλευτή του ΣΥΡΙΖΑ Γ. Μπανιά. Κοντή και επιλεκτική μνήμη φαίνεται πως διαθέτουν τα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ. Να τους τη φρεσκάρουμε. Η «είσοδος των ιδιωτικών κεφαλαίων στους δημόσιους οργανισμούς» καμία «σθεναρή αντίσταση» της «αριστεράς» του κ. Μπανιά δε συνάντησε. Ηταν η «αριστερά» που αποπροσανατόλιζε το κίνημα, που δεν αποδέχτηκε ποτέ το αίτημα ούτε μία μετοχή στους ιδιώτες, που έθετε σαν αποδεκτό όριο ιδιωτικοποίησης το 49%! Και κάτι επιπλέον: Οι δημόσιοι οργανισμοί, ακόμα κι όταν ανήκαν κατά 100% στο κράτος των καπιταλιστών, δεν έθεσαν ποτέ τον «άνθρωπο» πάνω απ' τα κέρδη. Με όρους καπιταλιστικών επιχειρήσεων λειτουργούσαν κυνηγώντας το κέρδος.

Παπαγεωργίου Βασίλης

Το πρώτο μέτρο που ήρθε στο μυαλό του Κώστα Καραμανλή είναι - όπως είπε - «η βελτίωση του ανταγωνισμού». Εκεί είναι το μυστικό...

Τι σημαίνει αυτό, δηλαδή; Ακόμη πιο ανταγωνιστικές (δηλαδή ακόμη πιο ενισχυμένες και, φυσικά, λιγότερο φορολογούμενες) επιχειρήσεις.

Εν ολίγοις, ο ανταγωνισμός και επιχειρήσεις που αναζητούν εναγωνίως υπερκέρδη μάς έφεραν ως εδώ, άρα πρέπει να ...τις ταΐσουμε ακόμη περισσότερο.

Να είστε βέβαιοι, πάντως, πως τέτοιες σκέψεις, είτε εκπορεύονται από την ελληνική κυβέρνηση, είτε από την αξιωματική αντιπολίτευση, είτε από τις Βρυξέλλες, δεν οφείλονται στην ...έλλειψη φαντασίας.

Απλούστατα, όσο κι αν τους προβληματίζει η κατάσταση ένδειας που μας οδηγούν, δεν μπορούν να ξεφύγουν από το μονόδρομο που έχουν στο μυαλό τους. Αυτόν της κερδοφορίας των εταιρειών.

Ετσι, ό,τι κι αν γίνει, όπως κι αν πάνε τα πράγματα, όσο κι αν μεγαλώνουν τα προβλήματα, αυτοί εκεί θα προσπαθούν να το γυρίσουν.

Μόνο που η τάση τους αυτή ώρες - ώρες ξεπερνά και τα όρια της κοινής λογικής.

ΚΟΡΟΪΔΙΑ η αύξηση του «ενός ευρώ την ημέρα», που προβλέπεται στην εισοδηματική πολιτική της κυβέρνησης, δήλωσε ο εισηγητής του ΠΑΣΟΚ στη Βουλή, Σ. Κουτμερίδης.

Αδικο δεν έχει. Πώς γίνεται, όμως, να μη βρίσκει εξίσου «κοροϊδία» τη σύμβαση που υπέγραψε η ΓΣΕΕ (με πρωτεργάτη την ΠΑΣΚΕ) με το ίδιο ακριβώς ποσό;

Δυο πράγματα μπορεί να συμβαίνουν: `Η οι βουλευτές του ΠΑΣΟΚ δεν ενημερώνονται για το τι συμβαίνει ή, απλούστατα, και αυτοί μας κοροϊδεύουν.

Προφανώς, το δεύτερο γίνεται και είναι, φυσικά, αυταπόδεικτο, αν θυμηθεί κανείς ποιες ήταν οι εισοδηματικές πολιτικές επί κυβέρνησης ΠΑΣΟΚ.

Γρηγοριάδης Κώστας

Μπροστά στη διογκούμενη αγανάκτηση των λαϊκών στρωμάτων για την αφόρητη ακρίβεια που απαξιώνει τα εισοδήματα των εργαζομένων και την πίεση που δέχονται οι κυβερνήσεις των χωρών - μελών της ΕΕ, τα επιτελεία της ολιγαρχίας απεργάζονται κινήσεις ...αντιμετώπισης του προβλήματος. Οχι, βέβαια, με μέτρα περιορισμού της κερδοφορίας των επιχειρηματικών ομίλων. Ούτε, φυσικά, με μείωση του ΦΠΑ ή των τιμών στα ήδη πανάκριβα είδη πρώτης ανάγκης. Οσο για τη χορήγηση πραγματικών αυξήσεων σε μισθούς και συντάξεις, δε γίνεται καν συζήτηση. Αυτά, για την οικονομική ολιγαρχία, αποτελούν τα ιερά και τα όσια και το ...«ελεύθερον» της αγοράς, θεωρείται ήδη κεκτημένο.

Τι σκέφτονται; Το 'πε προχτές το κονκλάβιο των υπουργών Οικονομίας της ΕΕ, το υπαινίχθηκε ο Γ. Αλογοσκούφης, το λέει και σε επιστολή του προς τον Μπαρόζο ο Κ. Καραμανλής. Θα μελετήσουμε, λέει, το ενδεχόμενο να δοθούν οικονομικές ενισχύσεις, σε ορισμένες κατηγορίες πολιτών, που πλήττονται ιδιαίτερα από τις συνεχείς ανατιμήσεις. Θα δώσουν, δηλαδή, σε όσους σχεδόν κινδυνεύουν να πεθάνουν από την πείνα, μερικά ψωροευρώ, για να μπορέσουν να πληρώσουν στους επιχειρηματικούς ομίλους τις πανάκριβες τιμές τους, να εξασφαλιστεί - κυρίως - η απρόσκοπτη κερδοφορία της πλουτοκρατίας.

Η κοροϊδία είναι ολοφάνερη και η καμπάνια εξαγνισμού της κερδοφορίας του κεφαλαίου, σε πανευρωπαϊκό επίπεδο, πασιφανής.

Με αφορμή τις μεθοδεύσεις που γίνονται σε επίπεδο ΕΕ, όπου με στόχο τη διάσωση των κερδών της οικονομικής ολιγαρχίας σκέφτονται να ...σώσουν τους απειλούμενους με ολοκληρωτική περιθωριοποίηση, με ενισχύσεις των λίγων ευρώ, μας ήρθαν στη σκέψη οι προτάσεις που πριν λίγες βδομάδες διατύπωσε ο ΣΥΝ.

Στις 5 του Μάη, συζητώντας στην ΚΠΕ για την οικονομική κατάσταση, τα στελέχη του ΣΥΝ κατέληξαν στο ίδιο ακριβώς «διά ταύτα» με την ΕΕ. Ετσι, αντί να προβάλουν το αίτημα των εργαζομένων για πραγματικές αυξήσεις σε μισθούς και συντάξεις, πρότειναν τη «χορήγηση διορθωτικού επιδόματος», προσδιορίζοντας, μάλιστα, τα επίπεδά του, σημειώνοντας ότι «το διορθωτικό αυτό ποσό μπορεί να φτάνει π.χ. τα 200 ευρώ»...

Το μόνο που μένει τώρα, και μετά τη νίκη της ...μη ψήφισης του άρθρου 16, είναι να βγει ο ΣΥΝ, και να πανηγυρίσει την ήττα της ΕΕ, που αναγκάστηκε να υιοθετήσει τη δική του πρόταση.

Εξάσκηση στην κυβερνητική γραμμή διαστρέβλωσης της πραγματικότητας και αποπροσανατολισμού των λαϊκών στρωμάτων από την πολιτική της εκχώρησης πλήρους ασυδοσίας στα μονοπωλιακά συμφέροντα, μέσα από βαρύγδουπες δηλώσεις και λεονταρισμούς, έκανε χτες ο υφυπουργός Ανάπτυξης Γ. Βλάχος, μιλώντας σε εκδήλωση του Ινστιτούτου Επικοινωνίας. Και «σύγκρουση με όλα τα κατεστημένα συμφέροντα», και «σύγκρουση με βολεμένα συμφέροντα που παρεμβαίνουν στην ομαλή λειτουργία της αγοράς και κερδοσκοπούν εις βάρος των πολλών». Για να καταλήξει, βέβαια, να διευκρινίσει - προς αποφυγήν ...παρεξηγήσεων - ότι σε κάθε περίπτωση στόχος της κυβέρνησης είναι «η διαμόρφωση μιας ανοιχτής - ανταγωνιστικής αγοράς». Τώρα, μάλιστα! Κι όχι τίποτ' άλλο: Θα είχαν αρχίσει να ...θορυβούνται τα «κατεστημένα συμφέροντα».