Η αντεργατική - αντιλαϊκή επίθεση του κεφαλαίου και των κομμάτων του οξύνεται. Μόλις την περασμένη Πέμπτη, το υπουργείο Δικαιοσύνης κατέθεσε τροπολογία με την οποία, ακόμα πιο αποφασιστικά, μεθοδεύεται η κατάργηση του δικαιώματος στην απεργία. Επισπεύδεται η εκδίκαση εφέσεων μόνο για τις περιπτώσεις απεργιακών κινητοποιήσεων (εφέσεις ενάντια σε πρωτόδικες αποφάσεις που χαρακτηρίζουν νόμιμη μια απεργία) και η σύνθεση του Εφετείου πλέον θα ορίζεται από τον πρόεδρο των Εφετών, αντί να προκύπτει από κλήρωση, όπως γινόταν μέχρι σήμερα. Την ίδια ακριβώς μέρα, οι αστυνομικές δυνάμεις εξαπέλυσαν εγκληματική επίθεση ενάντια σε κατοίκους της Κέρκυρας που αγωνίζονταν για να μη μετατραπεί η περιοχή τους σε χωματερή - δηλαδή σε ανεξέλεγκτη εστία κινδύνων για τη δημόσια υγεία και το περιβάλλον - με αποτέλεσμα το θάνατο μιας 44χρονης γυναίκας, τον τραυματισμό και τη σύλληψη πολλών ακόμα.

Μόλις προχτές, οι κάτοικοι της Κοζάνης δέχτηκαν την άγρια - με χημικά, ξύλο και συλλήψεις - επίθεση των ΜΑΤ, προκειμένου να τερματιστούν βίαια οι πολυήμερες κινητοποιήσεις τους για την πρόσληψη ανέργων στην υποστελεχωμένη ΔΕΗ και τη λήψη μέτρων για την προστασία του περιβάλλοντος. Η ένταση του αυταρχισμού, της αστυνομικής και κρατικής τρομοκρατίας, η ταυτόχρονη συρρίκνωση των ατομικών και ιδιαίτερα των συλλογικών δικαιωμάτων και ελευθεριών με επιδίωξη την παρεμπόδιση ανάπτυξης διεκδικητικής δράσης, προειδοποιεί και μαζί προλειαίνει το έδαφος για την ένταση της επίθεσης από το κεφάλαιο και τους πολιτικούς του εκπροσώπους. Αφ' ενός, το κεφάλαιο επιδιώκει να εμποδίσει τις αγωνιστικές διαθέσεις των εργαζομένων να εκφραστούν, να μην αφήσει την οργή που τους προκαλεί η κυρίαρχη πολιτική να μετουσιωθεί σε συνειδητή και οργανωμένη πάλη. Αφ' ετέρου, έχει ανάγκη να πολλαπλασιάσει και να ενισχύσει τους μηχανισμούς ποδηγέτησης και καταστολής του εργατικού και λαϊκού κινήματος.

Ολα αυτά, σε μια περίοδο που γίνεται όλο και πιο καθαρό ότι η πλουτοκρατία προσπαθεί να επιταχύνει την υλοποίηση μέτρων κρίσιμων για την ενίσχυση της «ανταγωνιστικότητας». Η πλήρης παράδοση των πανεπιστημίων στις επιχειρήσεις, οι νέοι αντιασφαλιστικοί νόμοι που βρίσκονται προ των θυρών (χτύπημα των ΒΑΕ, Ασφαλιστικό δημοσίων υπαλλήλων κτλ.) και η εφαρμογή της μέχρι τώρα νομοθεσίας, η συντονισμένη επίθεση στο θεσμό των συλλογικών συμβάσεων, η στήριξη των σχεδίων των ιμπεριαλιστών για την περιοχή των Βαλκανίων κτλ. αποτελούν για την αστική τάξη επιδιώξεις στρατηγικής σημασίας, που είναι αποφασισμένη να περάσει διά πυρός και σιδήρου.

Οι εργαζόμενοι, συνολικά ο λαός, οφείλουν να λάβουν τα μέτρα τους. Δυναμώνοντας τη συλλογική, οργανωμένη ταξική πάλη να περάσουν στην αντεπίθεση. Οργανώνοντας την αντίστασή τους μέσα από τα συνδικάτα και το ΠΑΜΕ. Η ανάδειξη της πολιτικής συνενοχής των ΕΕ - ΝΔ - ΠΑΣΟΚ, η καταδίκη δυνάμεων όπως οι ΣΥΝ - ΛΑ.Ο.Σ., που δεν αμφισβητούν την κερδοφορία του κεφαλαίου και την ΕΕ, η ριζοσπαστικοποίηση και πολιτικοποίηση του αγώνα, η μαζικοποίηση και ανάπτυξη του κινήματος σε σύγκρουση με τα συμφέροντα του κεφαλαίου, η ενίσχυση και συστράτευση με το ΚΚΕ αποτελούν επιτακτική ανάγκη. Δεν υπάρχει καιρός για χάσιμο.