Πριν 15 μέρες ο υπουργός Οικονομικών ανακοίνωσε τη χορήγηση άλλων 25 δισ. ευρώ στο τραπεζικό κεφάλαιο με πρόσχημα την ενίσχυση της «ρευστότητας» της ελληνικής οικονομίας. Μόλις χτες η Εθνική Τράπεζα εξαγόρασε άλλο ένα 20% της θυγατρικής της «Stopanska Banka» που εδρεύει στην ΠΓΔΜ έναντι του ποσού των 35 εκατομμυρίων ευρώ! Η εξαγορά, σύμφωνα με τα στοιχεία που δημοσίευσαν οικονομικές ιστοσελίδες, έγινε μέσω δύο συναλλαγών στο χρηματιστήριο των Σκοπίων! Μετά την εξαγορά του 20% της «Stopanska Banka», η Εθνική Τράπεζα κατέχει πλέον το 95% της μεγαλύτερης τράπεζας της ΠΓΔΜ!
Η συγκεκριμένη είδηση προσφέρεται για την εξαγωγή χρήσιμων συμπερασμάτων για τα λαϊκά στρώματα που ακούν εδώ και δύο χρόνια τις γαλαζοπράσινες κυβερνήσεις να τους «πιπιλίζουν» το μυαλό με την κρίση του τραπεζικού συστήματος και την «ανάγκη» να ενισχύσει το κράτος τα «τραπεζικά αποθέματα». Το τραπεζικό κεφάλαιο λοιπόν, σε περίοδο κρίσης κάνει εξαγορές στα Βαλκάνια και συνεχίζει να εμφανίζει κέρδη, ενώ ιδιωτικές τράπεζες ετοιμάζονται να «αρπάξουν» και τα δύο τελευταία «χρηματοπιστωτικά ιδρύματα» που βρίσκονται υπό κρατικό έλεγχο (Αγροτική Τράπεζα και Ταχυδρομικό Ταμιευτήριο) για να γιγαντώσουν την κερδοφορία τους. Οι τραπεζίτες λοιπόν καρπώνονται τα φιλομονοπωλιακά μέτρα των κυβερνήσεων του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ που τους έχουν προσφέρει από το 2008 μέχρι το 2010 78 δισ. ευρώ που αντιστοιχεί με το 1/3 του ΑΕΠ της χώρας, για να ανταποκριθούν στον ευρωπαϊκό και παγκόσμιο ανταγωνισμό. Θησαυρίζουν, δηλαδή, και κάνουν νέες «επενδύσεις» με χρήματα που βγήκαν από τις τσέπες των εργαζομένων και των φτωχών λαϊκών στρωμάτων. Το λογαριασμό βέβαια, οι τράπεζες θα τον «στείλουν» μέσω των πολιτικών τους εκπροσώπων στον ελληνικό λαό που θα κληθεί στο άμεσο μέλλον να πληρώσει τα πανωτόκια για την «αποπληρωμή» του δημόσιου χρέους, μέρος του οποίου «ελέγχουν» φυσικά και οι Ελληνες τραπεζίτες...
Το παλιό κόλπο της «εξυγίανσης»
Το παλιό καλό κόλπο, της μεταφοράς των χρεών στις πλάτες του λαού και της περιουσίας στα χέρια του μεγάλου κεφαλαίου, ετοιμάζεται να εφαρμόσει το ΠΑΣΟΚ και στην περίπτωση του Οργανισμού Σιδηροδρόμων Ελλάδας. Το σχέδιο «εξυγίανσης» του ΟΣΕ προβλέπει την απαλλαγή του Οργανισμού από τα σημερινά συσσωρευμένη χρέη του, που πλέον φτάνουν τα 10 δισ. ευρώ, τη μεταφορά του ποσού αυτού στο Δημόσιο και την παράδοση του Οργανισμού και του σιδηροδρομικού του δικτύου στον ιδιωτικό επιχειρηματικό όμιλο που τελικά θα επιλεγεί και με πολιτικά κριτήρια. Είναι γνωστό άλλωστε, ότι κανένας «επενδυτής» δεν αγοράζει χρέη, αυτά πάντοτε περνούνε στις πλάτες εκείνων που πληρώνουν μόνιμα τα «σπασμένα». Ταυτόχρονα, η κυβέρνηση με το ίδιο σχέδιο νόμου, μειώνει και τις αποδοχές όσων εργαζομένων απομείνουν τελικά στον Οργανισμό, διαμορφώνοντας έτσι και το εργασιακό καθεστώς εκείνο που προσφέρει ακόμη μεγαλύτερη κερδοφορία στο νέο ιδιοκτήτη. Το ζήτημα είναι ότι ο ΟΣΕ, οι εναπομείνασες ΔΕΚΟ, όπως και όλος ο πλούτος που διαθέτει η χώρα μας, φτιάχτηκε με το αίμα του εργαζόμενου λαού. Τα χρέη, τα «ελλείμματα» και η «διαφθορά», προκαλούνται από την πολιτική στήριξης των κερδών του μεγάλου κεφαλαίου, που ακολουθούν συστηματικά οι κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ. Ο εργαζόμενος λαός δεν πρέπει να επιτρέψει το πλιάτσικο που εξελίσσεται σε βάρος της περιουσίας του κράτους, να μην αναγνωρίσει τα χρέη που του φορτώνουν στην πλάτη. Με τον ενιαίο και μετωπικό αγώνα του, μπορεί να διεκδικήσει και να κατακτήσει έναν πραγματικά δημόσιο ΟΣΕ, ενταγμένο σε έναν ενιαίο φορέα μεταφορών, που θα λειτουργεί στο πλαίσιο του κεντρικού σχεδιασμού της οικονομίας, υπό εργατικό - λαϊκό έλεγχο, με γνώμονα την ικανοποίηση των λαϊκών αναγκών και την προστασία του περιβάλλοντος και όχι των κερδών του κεφαλαίου.
Ανάκαμψη στις πλάτες των εργατών
«Στο πλαίσιο της αναδιοργάνωσης του δικτύου τους τα σούπερ μάρκετ "Atlantic" εγκαινίασαν ένα νέο κατάστημα λιανικής στον Καρέα» είναι η χτεσινή είδηση στον Τύπο, σχετικά με τις προσπάθειες της επιχείρησης «να επικεντρωθεί ακόμα περισσότερο στην αγορά λιανικής». Θυμίζουμε ότι η συγκεκριμένη εταιρεία έχει καταθέσει αίτηση για υπαγωγή στον πτωχευτικό κώδικα για προστασία έναντι των πιστωτών της και όπως φαίνεται τώρα, στρέφεται στη λιανική πώληση για να ενισχύσει τη θέση της στον κλάδο του εμπορίου. Χαρακτηριστικό για το, στις πλάτες ποιανού, επιδιώκει η εργοδοσία να αυξήσει τα κέρδη της είναι το εξής: το νέο κατάστημα περιλαμβάνει 350 τ.μ. χώρους πώλησης και 150 τ.μ. χώρους αποθήκευσης προϊόντων. Οι εργαζόμενοι που καλούνται να μεταφέρουν στις αποθήκες και να τακτοποιούν τα εμπορεύματα στα ράφια, να εξυπηρετούν τους πελάτες στα ψυγεία, στα ταμεία κτλ. είναι ...μόλις 15! Οπως φαίνεται, οι μεγαλέμποροι ποντάρουν ιδιαίτερα στην εντατικοποίηση, την πολυειδικότητα, την καταπάτηση του 8ωρου και των συλλογικών συμβάσεων (που «ανθίζουν» σε πολυκαταστήματα και σούπερ μάρκετ) για να αντιμετωπίζουν δικά τους αδιέξοδα. Δημιουργώντας, την ίδια στιγμή, τραγικά αδιέξοδα στους εμποροϋπαλλήλους και στις οικογένειές τους.
Οργάνωση στο κίνημα
Η νέα ανατίμηση του ψωμιού, ένα από τα πιο βασικά διατροφικά αγαθά, που σχεδιάζουν τα μονοπώλια στο συγκεκριμένο κλάδο, αποτελεί πρόκληση για τις εργατικές και λαϊκές οικογένειες. Ταυτόχρονα, για άλλη μια φορά, επιβεβαιώνεται ότι το μεγάλο κεφάλαιο είναι αδηφάγο - από τη φύση του - και τροφή του αποτελούν οι κόποι των εργαζομένων και των λαϊκών στρωμάτων. Ακόμα και σε αυτή την περίοδο, κατά την οποία οι κυβερνήσεις τούς έχουν ήδη αφαιμάξει προς όφελός του, δε διστάζει να κάνει σχεδιασμούς και να προχωρά στην υλοποίησή τους, μεγαλώνοντας ακόμα περισσότερο τη φτώχεια και την εξαθλίωση.
Για όσους εργάτες, αυτοαπασχολούμενους, αγρότες, νεολαίους στέκονται να αντικρίζουν ο καθένας μόνος του τα όσα συμβαίνουν σε βάρος τους, αυτοί οι σχεδιασμοί και οι πολιτικές φαντάζουν ως μια πραγματικότητα που δεν μπορεί να αλλάξει. Τα μονοπώλια, οι πολυεθνικοί όμιλοι, οι κυβερνήσεις τους, οι διεθνείς οργανισμοί και οι μηχανισμοί χειραγώγησης και καταστολής που διαθέτουν μοιάζουν να είναι παντοδύναμοι. Ομως, οι εργαζόμενοι και τα λαϊκά στρώματα έχουν τη δυνατότητα να αντιδράσουν. Σήμερα, το Πανεργατικό Αγωνιστικό Μέτωπο, η Παναγροτική Αγωνιστική Συσπείρωση, η Πανελλαδική Αντιμονοπωλιακή Συσπείρωση Επαγγελματιών Βιοτεχνών Εμπόρων, το Μέτωπο Αγώνα Σπουδαστών θα πραγματοποιήσουν παράσταση διαμαρτυρίας στο υπουργείο Οικονομίας ενάντια στα κερδοσκοπικά παιχνίδια. Είναι μια κοινή πρωτοβουλία των ταξικών συνδικαλιστικών δυνάμεων και των αγωνιστικών φορέων στο λαϊκό κίνημα, που αναδεικνύει ότι υπάρχει διέξοδος για το λαό. Είναι ένα παράδειγμα που δείχνει το δρόμο συγκρότησης της συμμαχίας της εργατικής τάξης με τα άλλα φτωχά λαϊκά στρώματα και οργάνωσης της πάλης τους σε αντιμονοπωλιακή κατεύθυνση. Είναι η ανάπτυξη του αγώνα όχι μόνο για να μπουν εμπόδια στους σχεδιασμούς των μονοπωλίων και των οργάνων τους, αλλά με στόχο την ανατροπή όσων υπηρετούν τα μονοπώλια.
Στην κατεύθυνση αυτή απαιτείται όχι μόνο να πυκνώσουν πρωτοβουλίες αγωνιστικού συντονισμού των λαϊκών στρωμάτων, αλλά και να αποκτήσει σταθερότητα, στέρεες βάσεις αυτός ο αγώνας. Απαιτείται οι εργάτες, αυτοαπασχολούμενοι, αγρότες, σπουδαστές να οργανώσουν την κοινή πάλη τους μέσα στα εργοστάσια, στις γειτονιές, στις πόλεις και τα χωριά. Να ανοίξουν ακόμα πιο πλατιά, θαρρετά και πολύμορφα οι κουβέντες για τα προβλήματα, την όξυνση και τους ενόχους. Να μη μένουν στη διαπίστωση των προβλημάτων αλλά να αναδεικνύουν τις πραγματικές αιτίες. Να αποδεικνύεται μέσα από την καθημερινή πείρα ότι είναι κοινή η ρίζα των προβλημάτων όλων των λαϊκών στρωμάτων και ότι αυτή είναι ο καπιταλισμός. Και ότι χρειάζεται οι ίδιοι να οργανωθούν στα ταξικά συνδικάτα, στους άλλους μαζικούς φορείς, να πυκνώνουν τις γραμμές τους, να αναλαμβάνουν οι ίδιοι δράση μέσα από τις γραμμές τους. Για τα δικά τους συμφέροντα. Να αποκτούν την πείρα της οργανωμένης δράσης κόντρα στην τάξη των καπιταλιστών. Ετσι θα γίνεται πιο καθαρό στους ίδιους ότι πρόκειται για ένα βάρβαρο αλλά και σάπιο σύστημα, που ούτε διορθώνεται ούτε εξανθρωπίζεται.
Με βάση αυτό οι εργάτες και οι σύμμαχοί τους πρέπει να δίνουν την πάλη καθημερινά, δένοντας το μερικό με το γενικό. Να αναπτύσσουν διαρκώς και να εντείνουν την ταξική αλληλεγγύη στην πράξη, στηρίζοντας ο ένας κλάδος τον αγώνα του άλλου. Να δώσουν πολιτικά χαρακτηριστικά στην πάλη τους, εγκαταλείποντας και καταδικάζοντας μαζικά τις πολιτικές και συνδικαλιστικές δυνάμεις που στηρίζουν τον καπιταλισμό. Να στοχεύσουν στην ανατροπή του.
Χρήστος ΜΑΝΤΑΛΟΒΑΣ
ΠΑΣΟΚ-ΝΔ: Συντονισμένοι στα ιμπεριαλιστικά σχέδια...
Γρηγοριάδης Κώστας
ΔΕΝ ΜΠΟΡΟΥΜΕ να πούμε ...συντονίστηκαν! Για τον Γιώργο Παπανδρέου και τον Αντώνη Σαμαρά μιλάμε, που αμφότεροι συναντήθηκαν με τον Ισραηλινό πρωθυπουργό και εξέφρασαν ταυτόσημη θέση.
Μέγα θέμα το «να διασφαλιστεί βεβαίως η ασφάλεια του Ισραήλ» κατά τον πρωθυπουργό, στόχος «η ασφάλεια του κράτους του Ισραήλ» κατά τον αρχηγό της αξιωματικής αντιπολίτευσης.
Φυσικά και οι δύο τάσσονται κατά των πολεμικών επιχειρήσεων και υπέρ των διπλωματικών λύσεων καθότι τέτοια πρέπει να λένε...
Ακόμη και η αναφορά περί «ασφάλειας» της πολεμικής μηχανής του Ισραήλ (που δημιουργεί από μόνη της ...ανασφάλεια σε όλη τη Μέση Ανατολή) μόνο σαν αντίληψη περί ίσων αποστάσεων μπορεί να λογιστεί.
Κι όταν ζητάς ίσες αποστάσεις ανάμεσα στο ...λιοντάρι και το πρόβατο, όλοι ξέρουμε τι θα συμβεί.
Οσο για την αποστροφή του Αντ. Σαμαρά, περί του ότι δεν πρέπει να εμπλέκονται οι σχέσεις Παλαιστίνης - Ισραήλ με το Κυπριακό, δεν ξέρουμε σε ποιους απευθύνονταν ακριβώς...
Μια φορά, οι συντάκτες του Σχεδίου Ανάν, είχαν (και έχουν ακόμη) διαφορετική γνώμη.
ΕΝ ΤΩ ΜΕΤΑΞΥ ΘΑ ΣΠΕΥΣΟΥΜΕ να συμφωνήσουμε με τον αναπληρωτή υπουργό Εξωτερικών Δ. Δρούτσα που ξεκαθάρισε ότι η επίσκεψη Νετανιάχου δεν αλλάζει την πολιτική της χώρας. Αυτό όμως ακριβώς είναι το πρόβλημα.
Γρηγοριάδης Κώστας
Συνεχίζει να κινείται απαρέγκλιτα στο πλαίσιο της Ευρωπαϊκής Ενωσης που είδαμε ξεκάθαρα τι έκανε στο βομβαρδισμό του Λιβάνου: Τα στραβά μάτια στην ισραηλινή επιθετικότητα την ώρα που υποκριτικά έστελνε ανθρωπιστική βοήθεια.
Στο μεταξύ, η στρατιωτική συνεργασία μεταξύ Ελλάδας - Ισραήλ συνεχίζεται κανονικότατα από όσο γνωρίζουμε. Οι προγραμματισμένες ασκήσεις θα γίνουν στη ώρα τους και όλα περασμένα ξεχασμένα.
Ετσι για να τους κρατάμε σε εγρήγορση μήπως από την ραστώνη χάσουν ...τη φόρμα τους.
Τι είπε και τι έκρυψε
Γρηγοριάδης Κώστας
Υποδεχόμενος προχτές τον Ισραηλινό πρωθυπουργό στην Αθήνα, ο Γ. Παπανδρέου στάθηκε στην «άμεση και άνευ προϋποθέσεων απελευθέρωση των ελληνικών πλοίων τα οποία συμμετείχαν στο στολίσκο της 31ης Μαΐου», χαρακτηρίζοντας την κίνηση του Ισραήλ σαν «μια πολύ θετική εξέλιξη». Κατάπιε όμως τη γλώσσα του σε ό,τι αφορά την ουσία της εγκληματικής επίθεσης στη νηοπομπή, που δείχνει και τη στρατηγική του Ισραήλ απέναντι σε όποιον επιχειρήσει να αμφισβητήσει την κατοχή που για 50 χρόνια έχει επιβάλει σε βάρος των Παλαιστινίων. Στο ίδιο πνεύμα, ο Γ. Παπανδρέου χαιρέτισε «τα βήματα που έχει κάνει η ισραηλινή κυβέρνηση προκειμένου να διευκολύνει την κυκλοφορία αγαθών προς τη Λωρίδα της Γάζας». Εκρυψε συνειδητά ότι η «χαλάρωση» δήθεν του εμπάργκο αφορά συγκεκριμένα μόνο αγαθά, αυτά που επιτρέπει το Ισραήλ και επί της ουσίας αποτελεί ελιγμό του Ισραήλ στην προσπάθειά του να αποφύγει τις - προσχηματικές ούτως ή άλλως - πιέσεις και να διατηρήσει σε ισχύ τον αποκλεισμό της Γάζας. Τέλος, ο Ελληνας πρωθυπουργός θεώρησε «απαραίτητο να ξεκινήσουν άμεσα απευθείας διαπραγματεύσεις ανάμεσα στο Ισραήλ και τους Παλαιστινίους», κρύβοντας και εδώ συνειδητά ότι το Ισραήλ προσπαθεί να επιβάλει την άνευ όρων επανέναρξη των συνομιλιών, αρνούμενο να ικανοποιήσει ακόμα και τους ελάχιστους και αυτονόητους όρους που θέτει η Παλαιστινιακή Αρχή (παύση των εποικισμών κ.ά.). Αυτός άλλωστε ήταν και ο λόγος για τον οποίο στην αντιφώνησή του ο Μπ. Νετανιάχου είπε ότι «χαίρομαι που η Ελλάδα υποστηρίζει αυτή την πρωτοβουλία (σ.σ. της άνευ όρων επανέναρξης των συνομιλιών». Να γιατί ο ελληνικός λαός πρέπει να κουμπώνεται όταν ακούει διθυράμβους για την ελληνοϊσραηλινή προσέγγιση, όπως έγινε πριν από μερικούς μήνες με την αντίστοιχη επίσκεψη Ερντογάν στην Αθήνα. Τα ιμπεριαλιστικά συμφέροντα είναι αυτά που καθορίζουν τις σχέσεις των καπιταλιστικών χωρών μεταξύ τους και οι λαοί της περιοχής είναι αυτοί που τελικά θα κληθούν να πληρώσουν τη νύφη.
Ο καύσωνας και οι Κατασκευές
Μπορεί η αποπνικτική ατμόσφαιρα που δημιουργούν οι υψηλές θερμοκρασίες να διαπιστώνεται εύκολα από όλους, ελάχιστοι όμως αναφέρονται στις δυνατότητες που προσφέρει η σημερινή πρόοδος των παραγωγικών δυνάμεων για την αντιμετώπιση τέτοιων καταστάσεων. Για παράδειγμα, επιστήμονες σημειώνουν ότι η διαφορά στις θερμοκρασίες που καταγράφονται σε περιοχές του κέντρου της Αθήνας και προάστια (όπως ο Μαραθώνας) φτάνει μέχρι και τους 10 βαθμούς Κελσίου. Κάτι που συνδέεται π.χ. με τη μεγάλη συγκέντρωση τσιμέντου στην πρώτη περίπτωση και τις μεγαλύτερες εκτάσεις πρασίνου στη δεύτερη.
Είναι εύκολο να συνδέεται η ποιότητα ζωής με «τυχαίους» παράγοντες που ειδικά σε περιπτώσεις φυσικών φαινομένων (σεισμοί, πλημμύρες, φωτιές κτλ.) αναγορεύονται σε «δαιμόνια στοιχεία» που καταδυναστεύουν τους ανθρώπους. Μόνο που δεν είναι καθόλου τυχαίο. Με αυτόν τον τρόπο κρύβεται πόσο δραστικά μπορεί να βελτιωθεί η καθημερινότητα του ανθρώπου και να αντιμετωπιστούν σημαντικά τέτοια φαινόμενα, αν οι τεράστιες και αυξανόμενες παραγωγικές δυνατότητες αξιοποιηθούν προς όφελος του ανθρώπου. Ταυτόχρονα, κρύβονται και οι πολιτικές ευθύνες όσων αφήνουν, τον 21ο αιώνα με μια αλματώδη τεχνολογική ανάπτυξη, στο έλεος της «φύσης». Για παράδειγμα, αν ο κλάδος των Κατασκευών οργανωνόταν και αναπτυσσόταν στο πλαίσιο ενός κεντρικού σχεδιασμού και με βάση την ικανοποίηση της ανάγκης για διαβίωση σε άνετο και ασφαλές περιβάλλον (κάτι που δεν καθορίζεται απλά από τους τέσσερις τοίχους που οριοθετούν την κατοικία κάποιου) και όχι για να «μπουκώνουν» με κέρδη οι κατασκευαστικές εταιρείες, θα μπορούσαν οι πόλεις να μην είναι γεμάτες τσιμέντο. Θα μπορούσε σε κάθε γειτονιά να υπάρχουν ελεύθεροι χώροι και πάρκα. Αντίστοιχα, αν η Χημική Βιομηχανία (και άλλοι κλάδοι της βιομηχανίας που συνδέονται με την ολοκλήρωση της κατασκευής ενός σπιτιού, τουβλοποιία, τσιμεντοβιομηχανία) αναπτυσσόταν με κριτήριο τις ανθρώπινες ανάγκες, θα μπορούσε η επιστημονική έρευνα να κατευθυνόταν, για παράδειγμα, στην ανάπτυξη υλικών που δε θα δημιουργούσαν σπίτια - καμίνια.
Αναδιπλώσεις
Πρώτο βιολί στην εκμετάλλευση και την εξαπάτηση των εργαζομένων αποδεικνύονται οι μεγαλο-αλευροβιομήχανοι, οι οποίοι εδώ και μία βδομάδα προσπαθούν να μας ξεφουρνίσουν ότι χρειάζεται να γίνουν ανατιμήσεις στα άλευρα.
Ενδεικτικό παράδειγμα ο επικεφαλής της ομοσπονδίας των μεγάλων επιχειρήσεων του κλάδου, ο Κ. Λούλης, που δήλωνε προς κάθε κατεύθυνση ότι «επιβάλλεται η άμεση αναπροσαρμογή των τιμών των αλεύρων».
Οταν διαπίστωσε ότι οι μεθοδεύσεις τους προκάλεσαν τη λαϊκή αγανάχτηση, προσπάθησε, από χτες, να ...στρογγυλέψει τις αρχικές του δηλώσεις και τώρα μιλάει για αποθέματα αλεύρων που είναι πενταπλάσια της ζήτησης και λέει ότι είναι πρόωρο να ειπωθεί ότι θα υπάρξουν ανατιμήσεις στην τιμή των αλεύρων.
Είναι απόλυτα βέβαιο ότι η αναδίπλωση είναι προσωρινή, αποπροσανατολιστική και υποκριτική.
Από τη στιγμή που οι μεγαλοεπιχειρηματίες του κλάδου έβαλαν στόχο να αυξήσουν ακόμα περισσότερο τα κέρδη τους ανατιμώντας τα προϊόντα που παράγουν, αργά ή γρήγορα θα επανέλθουν δριμύτεροι.
Και τότε πρέπει να μας βρουν προετοιμασμένους.
Δεν χωράνε παζάρια
Το πρόσχημα των καταστροφών της παραγωγής σιτηρών σε Ρωσία και Ουκρανία που ανακάλυψαν ορισμένοι εκπρόσωποι της αλευροβιομηχανίας και της βιομηχανικής παραγωγής ψωμιού, ειδών αρτοποιίας, ζυμαρικών, ζωοτροφών προκειμένου να προετοιμάσουν το έδαφος για νέες ανατιμήσεις σε άλευρα, ψωμί και άλλα τρόφιμα, είναι πέρα για πέρα προκλητικό και μόνο έτσι πρέπει να το εκλάβουν οι εργαζόμενοι της χώρας.
Η επίδραση που μπορεί να έχουν οι πράγματι τεράστιες καταστροφές στην παραγωγή σιτηρών που προκάλεσαν οι πολιτικές των κυβερνήσεων των δύο παραπάνω κρατών στην αγορά της χώρας μας και άρα στις τιμές των σχετικών προϊόντων, έχει τόσο σχέση με την πραγματικότητα όσο ο ...φάντης με το ρετσινόλαδο. Το δείχνουν ορισμένα δεδομένα όπως: Το μεγαλύτερο μέρος της ελληνικής παραγωγής έχει ήδη συγκεντρωθεί από τις αλευροβιομηχανίες σε τιμές που κυμαίνονται γύρω από τα 10 λεπτά το κιλό, όπως, δηλαδή, πέρσι και πρόπερσι. Τα αποθέματα που διατηρούν οι κυλινδρόμυλοι, κατά ομολογία των εκπροσώπων των αλευροβιομηχάνων, είναι πενταπλάσια από τα επίπεδα της ζήτησης. Και άρα μπορούν να καλύψουν πλήρως τις φετινές - και όχι μόνο - ανάγκες. Οι αγρότες που έχουν ακόμα αδιάθετες ποσότητες, παρά την ένταση που εμφανίστηκε στην αγορά, δεν καταφέρνουν να πιάσουν τιμές πάνω από 16-18 λεπτά. Οι εισαγωγές σιτηρών από Ρωσία και Ουκρανία ισοδυναμούν με το 2% της παραγωγής των χωρών - μελών της ΕΕ.
Είναι ολοφάνερο ότι έχουμε να κάνουμε με μια καραμπινάτη περίπτωση αισχροκέρδειας. Οι μεγαλέμποροι-μεγαλοεισαγωγείς, οι βιομήχανοι που εμπλέκονται στο κύκλωμα στάρι - αλεύρι - ψωμί μεθοδεύουν να εκμεταλλευτούν με κάθε τρόπο τα παιχνίδια τζόγου που παίζονται στα χρηματιστήρια των προϊόντων, με αποκλειστικό σκοπό να ξαφρίσουν ακόμα περισσότερα κέρδη, σε μια περίοδο μάλιστα που οι εργαζόμενοι λιώνουν, κάτω από το βάρος των αντιλαϊκών μέτρων, που κι αυτά παίρνονται προκειμένου να βγουν οι επιχειρηματικοί όμιλοι από την οικονομική κρίση. Την ίδια ώρα την αύξηση τιμών σε ψωμί, άλλα είδη αρτοποπιίας, ζυμαρικά, κρέας λόγω αύξησης της τιμής στις ζωοτροφές, την πληρώνουν οι εργαζόμενοι που αγοράζουν είδη πρώτης ανάγκης ακριβά, αλλά και οι μικροπαραγωγοί σταριού, οι μικροφουρνάρηδες, οι μικροκτηνοτρόφοι.
Δεν είναι η πρώτη φορά που «χτυπάνε» οι μεγαλοεπιχειρηματίες του κλάδου. Το σενάριο με τις συνεχώς αυξανόμενες τιμές στα άλευρα και το ψωμί «παίζεται» εδώ και μια εικοσιπενταετία, από τότε που οι μεγάλες βιομηχανίες του κλάδου διαπίστωσαν ότι η αγορά έχει πολύ ...ψωμί. Τότε πρόβαλαν την αξίωση για απελευθέρωση των τιμών στα είδη αρτοποιίας, διαβεβαιώνοντας ότι μια τέτοια επιλογή θα οδηγούσε σε μείωση των τιμών και σε βελτίωση της ποιότητας. Μόνο που στο «διά ταύτα», όταν το ΠΑΣΟΚ και η ΝΔ ικανοποίησαν την απαίτησή τους, οι τιμές τραβούσαν την ανιούσα, ενώ σε ό,τι αφορά την ποιότητα, η αγορά πνίγηκε από το ψεύτικο, προκατασκευασμένο και προψυγμένο βιομηχανικό ψωμί, ενώ ταυτόχρονα εντάθηκαν οι διαδικασίες συγκέντρωσης και συγκεντροποίησης των κεφαλαίων του κλάδου.
Στο θέμα του ψωμιού δεν χωράνε παζάρια: Οι εργαζόμενοι, τα φτωχά λαϊκά στρώματα μαζί με τους αυτοαπασχολούμενους και τη φτωχή αγροτιά πρέπει να απαιτήσουν να απαγορευτεί η οποιαδήποτε αύξηση στο ψωμί και στα τρόφιμα. Να μειωθεί η τιμή του ψωμιού και να καταργηθεί ο ΦΠΑ στα είδη πλατιάς λαϊκής κατανάλωσης. Να καθοριστεί κατώτερη εγγυημένη τιμή στο σιτάρι που να εξασφαλίζει αξιοπρεπές εισόδημα για τους μικρούς παραγωγούς.
Feeds
