Παπαγεωργίου Βασίλης

Από την άλλη, όμως, η συντριπτικά μεγάλη πλειοψηφία των Ελλήνων δηλώνει ότι γνωρίζει πού να προμηθευτεί ναρκωτικά, με τους δύο στους τρεις να δηλώνει ότι θεωρούν εύκολη την προμήθεια «μέσα ή κοντά» στο σχολείο, με τα πρωτεία να καταλαμβάνουν τα κλαμπ, τα μπαρ και τα ποικίλα πάρτι (ποσοστά από 81% έως 87% των Ελλήνων θεωρούν εύκολη την προμήθεια στους χώρους αυτούς). Ποσοστά, τα οποία είναι υψηλότερα απ' αυτά των άλλων χωρών της ΕΕ. Τέλος, σκόπιμο είναι να σημειωθεί - μια και φανερώνει λαθεμένους προσανατολισμούς - πως ένα εξαιρετικά υψηλό ποσοστό των νέων της χώρας μας (90%) υποστηρίζει την επέκταση του αλκοτέστ και του τεστ διαπίστωσης χρήσης ναρκωτικών στο δρόμο, ενώ το 85% υποστηρίζει την επέκταση αυτών των τεστ και μέσα στα σχολεία και στους χώρους εργασίας, ενώ ο μέσος κοινοτικός όρος βρίσκεται στο 58%.

Οι αγρότες που, αυτές τις μέρες, βρίσκονται στους δρόμους, διαμαρτυρόμενοι επειδή οι τιμές των προϊόντων τους είναι πολύ χαμηλές και μεγάλο μέρος της παραγωγής τους μένει απούλητο - όπως και πολλοί άλλοι που δεν αγωνίζονται, αλλά αγωνιούν - πρέπει να 'χουν ξεκάθαρο στο μυαλό τους, τι και ποιος φταίει. Πρέπει, για παράδειγμα, να συνειδητοποιήσουν ότι οι αθρόες εισαγωγές αγροτικών προϊόντων, που εκτοπίζουν από την αγορά τα ντόπια, είναι αποτέλεσμα της «ελεύθερης» αγοράς και των συμφωνιών που υπογράφουν οι ελληνικές κυβερνήσεις στην Ευρωπαϊκή Ενωση και στον Παγκόσμιο Οργανισμό Εμπορίου.

Μια τέτοια συμφωνία είναι η ΓΚΑΤΤ, με την οποία η χώρα μας δεσμεύτηκε να διευκολύνει τις εισαγωγές αγροτικών προϊόντων από τρίτες χώρες, μειώνοντας τους δασμούς κατά 36% και να δυσκολέψει τις εξαγωγές της, μειώνοντας το ύψος των εξαγωγικών επιδοτήσεων κατά 36% και την ποσότητα των επιδοτήσεων εξαγωγών κατά 21%. Ταυτόχρονα, μειώνει τις επιδοτήσεις στην εγχώρια παραγωγή κατά 20%.

Εχοντας αυτά υπόψη τους οι αγρότες θα πρέπει αναλόγως να διαμορφώσουν το διεκδικητικό πλαίσιο των κινητοποιήσεών τους, στοχεύοντας στην ανατροπή της αντιαγροτικής πολιτικής που δημιουργεί τα προβλήματά τους. Διότι, αν περιοριστούν στο αίτημα για απορρόφηση της φετινής σοδειάς, με μερικά λεπτά παραπάνω στην τιμή, δεν πρόκειται να δουν καλύτερες μέρες...

Διευρύνεται το χάσμα και, μάλιστα, με εντεινόμενους ρυθμούς, μεταξύ πλούσιων και φτωχών κρατών. Αυτό είναι το συμπέρασμα από την έκθεση, που έδωσε τις προάλλες στη δημοσιότητα ο ΟΗΕ, για την κατάσταση του παγκόσμιου πληθυσμού. Ενώ, το 1960 η αναλογία (του κατά κεφαλήν εισοδήματος) ήταν 1:30, το 1999 έφτασε το 1:60 και σήμερα είναι 1:75. Κι όλ' αυτά, όταν ο παγκόσμιος πλούτος οκταπλασιάστηκε από το 1950 μέχρι σήμερα.

Βέβαια, η τάση αυτή δεν υπάρχει μόνο στις τελευταίες δεκαετίες. Η εμφάνιση και κυριαρχία του καπιταλισμού, τον 18ο και 19ο αιώνα, σε μια σειρά χώρες έδωσε σοβαρή ώθηση στη διεύρυνση των ανισοτήτων και την όξυνση των αντιθέσεων. Κι ακόμη περισσότερο, όταν ο καπιταλισμός πέρασε στο ανώτατο και τελευταίο στάδιό του, τον ιμπεριαλισμό. Χαρακτηριστική γι' αυτό απόδειξη αποτελούν τα παρακάτω στοιχεία: Το 1820 η αναλογία φτωχών και πλούσιων χωρών ήταν 3 προς 1. Το 1913 η αναλογία έγινε 11 προς 1. Το 1950 έγινε 35 προς 1. Το 1973 έγινε 44 προς 1 και το 1992 έφτασε στις 72 προς 1.

Τα προαναφερόμενα στοιχεία, βέβαια, αδυνατούν να εμφανίσουν το πραγματικό μέγεθος και ένταση των κοινωνικών ανισοτήτων στο σύγχρονο κόσμο. Ο καθένας καταλαβαίνει ότι οι μεσοσταθμικοί όροι, είτε αναφέρονται στο μέσο κατά κεφαλήν εισόδημα είτε συνολικά σε χώρες, μόνο σ' ένα βαθμό φανερώνουν την πραγματικότητα. Αλλωστε, ακόμη και στις φτωχές χώρες της Αφρικής και της Ασίας υπάρχουν πλούσιες μικρές μειοψηφίες - «τοποτηρητές» των μεγάλων ιμπεριαλιστικών χωρών. Οπως υπάρχουν και εκατοντάδες εκατομμύρια φτωχοί στις λεγόμενες πλούσιες χώρες της Ευρώπης και της Βορείου Αμερικής.

Στην πραγματικότητα και παρά την τεράστια αύξηση του παραγόμενου παγκόσμιου πλούτου, που έχει συντελεστεί τις τελευταίες δεκαετίες, ο πλανήτης Γη μοιάζει σήμερα με μια τεράστια έρημο μεγαλύτερης ή μικρότερης φτώχειας και εξαθλίωσης, με κάποιες ελάχιστες οάσεις τεράστιου και απροσμέτρητου πλούτου.

Αν κάτι μένει από την προεδρολογία, είναι ότι παρά τους εικονικούς εν πολλοίς καυγάδες τους, στο τέλος η συναίνεση «νικά» και μαζί συγκροτούν ένα ενιαίο μπλοκ απέναντι στις λαϊκές μάζες. Ακριβώς γι' αυτό οι εργαζόμενοι δεν έχουν την πολυτέλεια ούτε το χρόνο να ασχολούνται με τα αστεία καμώματά τους. Εχουν να κοιτάξουν το δικό τους δρόμο...

Παπαγεωργίου Βασίλης

Μήπως, οι ...φοβεροί και ...τρομεροί μηχανισμοί διαφάνειας των ΗΠΑ και της Γερμανίας έχουν κάνει τέτοια φαινόμενα να εκλείψουν και την αγορά να κινείται τίμια και με τους «ίδιους για όλους» κανόνες;

Οχι, βέβαια, αν αναλογιστεί κανείς τα σκάνδαλα στα οποία έχουν εμπλακεί κορυφαία στελέχη των κυβερνήσεων των δύο χωρών και ποιος ξέρει τι έχουμε να δούμε ακόμη...

Φαίνεται ότι κάποιοι έχουν τους λόγους τους να μη θέλουν να κατανοήσουν πως όταν τα μεγάλα οικονομικά συμφέροντα «μυριστούν» κέρδος, όχι απλά συγκρούονται, αλλά προσπερνούν και κάθε είδους κανόνα.

Ας μπουν στον κόπο να ρωτήσουν και λίγο τη γνώμη του απλού κόσμου που ακούει όλες αυτές τις θεωρίες. Στην καλύτερη των περιπτώσεων γελάει, αν και οι περισσότεροι βρίζουν. Κανείς δεν ανέχεται την κοροϊδία.

ΠΑΝΤΩΣ, μάλλον, προστατευτικός και όχι επικριτικός προς την κυβέρνηση ήταν με τις χτεσινές δηλώσεις του ο Κωνσταντίνος Μητσοτάκης για το θέμα, όταν είπε ότι «η επιλεκτική εχθρότητα είναι εξίσου απαράδεκτη με την επιλεκτική εύνοια»!

Είναι προφανές ότι κατανοεί τη ματαιότητα των κυβερνητικών χειρισμών που θέλουν να δείχνουν πρόσκαιρη «εχθρότητα» με εκείνα τα συμφέροντα με τα οποία αύριο θα συνεργαστούν θαυμάσια.

Προφανώς, κάτι γνώριζε επί του θέματος και ο κυβερνητικός εκπρόσωπος που επέλεξε να μην απαντήσει στις δηλώσεις. Αλλωστε, νομοσχέδιο διασφάλισης συμφερόντων ετοιμάζει, επ' αυτού δεν υπάρχει καμία αμφιβολία.

Γρηγοριάδης Κώστας

Γρηγοριάδης Κώστας

Πρώτον, κατά 36,87% αυξήθηκαν τα επίσημα καθαρά κέρδη το 2003, σε σύγκριση με το 2002, των 96 μεγαλύτερων εγχώριων επιχειρήσεων παραγωγής και εισαγωγής φαρμάκων. Με άλλα λόγια, αυξήθηκαν με ρυθμό υπερδεκαπλάσιο του επίσημου πληθωρισμού και ακόμη μεγαλύτερο από αυτόν της αύξησης των μισθών και των μεροκάματων.

Δεύτερον, τα επίσημα καθαρά κέρδη των εγχώριων διυλιστηρίων το 2003, σε σχέση με το 2001 - χρονιά που άρχισαν οι ανατιμήσεις στα καύσιμα - αυξήθηκαν κατά 138%! Περιττό να κάνουμε τη σύγκριση με τον επίσημο πληθωρισμό και την αύξηση στους μισθούς, στα δύο αυτά χρόνια.

Τα συμπεράσματα δικά σας...

Κατά 40% - τουλάχιστον - ακριβότερο πωλείται από χτες το πετρέλαιο θέρμανσης στη χώρα μας, συγκριτικά με τον περσινό Οκτώβρη. Κι ενώ η θέρμανση μετατρέπεται σε ...είδος πολυτελείας - αν δε γίνεται απλησίαστη... - για τα φτωχά λαϊκά στρώματα, ο κυβερνητικός εκπρόσωπος δήλωσε χτες ότι η κυβέρνηση εξάντλησε τα περιθώριά της, με τη μείωση της σχετικής φορολογίας. Δεν είπε, όμως, τίποτε απολύτως για τα τεράστια περιθώρια κέρδους των διυλιστηρίων και των μεγάλων εταιριών εμπορίας των καυσίμων. Οπως γίνεται φανερό από τους σχετικούς πίνακες της επίσημης στατιστικής υπηρεσίας της ΕΕ, Γιούροστατ, και σημείωνε η στήλη του «Κυριακάτικου Ριζοσπάστη», η Ελλάδα έχει μία από τις υψηλότερες τιμές καυσίμων στην ευρωένωση, όταν αυτές συγκριθούν χωρίς τους φόρους και τους δασμούς, αλλά συμπεριλαμβανομένων των περιθωρίων κέρδους των εμπλεκομένων στην αγορά καυσίμων (διυλιστηρίων, εταιριών εμπορίας, κλπ.). Συγκεκριμένα, η Ελλάδα έχει την τρίτη υψηλότερη τιμή στην ευρωένωση των «25», μετά την Ολλανδία και τη Μάλτα, η οποία είναι κατά 11% μεγαλύτερη από το μέσο όρο. Ούτε είπε το παραμικρό, βέβαια, για το γεγονός πως μπορεί η τιμή του πετρελαίου θέρμανσης στη χώρα μας να διαμορφώνεται σήμερα από 47 έως 53 λεπτά το λίτρο και στη Γερμανία από 53 έως 56 λεπτά το λίτρο, αλλά ο μέσος μισθός στη δεύτερη είναι δυόμισι έως τρεις φορές μεγαλύτερος απ' αυτόν της χώρας μας.

Περισσότεροι από 1,8 εκατομμύρια άνθρωποι, οι περισσότεροι παιδιά κάτω των πέντε ετών, χάνουν κάθε χρόνο τη ζωή τους από διάρροια. Το τραγικό αυτό στοιχείο αποτελεί μια απ' τις πολλές και βαρύτατες συνέπειες του γεγονότος, πως δισεκατομμύρια άνθρωποι σε όλο τον πλανήτη δεν έχουν πρόσβαση σε πόσιμο νερό και βασικές εγκαταστάσεις υγιεινής. Σύμφωνα με τη σχετική έκθεση της Παγκόσμιας Οργάνωσης Υγείας (ΠΟΥ) και της «Γιούνισεφ», περισσότεροι από ένα δισεκατομμύριο άνθρωποι σε όλο τον κόσμο πίνουν ακατάλληλο νερό και 2,6 δισεκατομμύρια -περίπου το 40% του πληθυσμού του πλανήτη - δεν έχουν πρόσβαση σε βασικές εγκαταστάσεις υγιεινής.

Κι αν νομίζετε πως το πρόβλημα αφορά αποκλειστικά και μόνο τις χώρες του λεγομένου Τρίτου κόσμου (πχ υποσαχάρια και κεντρική Αφρική, Ασία κλπ), κάνετε μεγάλο λάθος. Ακόμη και στην πρώην Σοβιετική Ενωση, μόνο το 83% του πληθυσμού έχει πρόσβαση σε επαρκείς εγκαταστάσεις υγιεινής, σημειώνει η έκθεση, ως συνέπεια της παλινόρθωσης του καπιταλισμού και όλων όσα αυτή κουβάλησε μαζί της (πχ, άναρχη και αυξανόμενη αστυφιλία, υποβάθμιση της περιφέρειας, ραγδαία μείωση των κρατικών κονδυλίων για τα απαραίτητα έργα υποδομής, ανεργία, κλπ, κλπ).

Βέβαια, οι συνέπειες από την ανατροπή των σοσιαλιστικών καθεστώτων είναι πολύ σοβαρότερες. Μια άλλη πλευρά τους δίνει έκθεση της Γιούνισεφ, που δόθηκε πρόσφατα στη δημοσιότητα. Σύμφωνα με αυτή, τα παιδιά είναι οι μεγαλύτεροι χαμένοι από την παλινόρθωση του καπιταλισμού στην πρώην Σοβιετική Ενωση και την Ανατολική Ευρώπη, όπου ένα στα τρία παιδιά ζει σήμερα στη φτώχεια. Μολονότι, η οικονομία ορισμένων χωρών στην περιοχή ανέκαμψε - σημειώνει η έκθεση - κοινωνικά προβλήματα, όπως ο αλκοολισμός και η χρήση ναρκωτικών, έχουν οδηγήσει σε υψηλά ποσοστά θνησιμότητας και μόλυνσης από AIDS μεταξύ των ανηλίκων και των νέων, υπογραμμίζει η υπηρεσία του ΟΗΕ για τα Δικαιώματα των Παιδιών.

«Η οικονομική ανάπτυξη (σ.σ. μετά το 1990) στην Ανατολική Ευρώπη και την πρώην ΕΣΣΔ απέκλεισε τα παιδιά» δήλωσε η διευθύντρια της Γιούνισεφ, Κάρολ Μπέλαμι και έφερε την πρώην Σοβιετική Δημοκρατία του Ουζμπεκιστάν, ως χαρακτηριστικό παράδειγμα, όπου λιγότερα από 70 στα 100 παιδιά πηγαίνουν σήμερα στο δημοτικό σχολείο. Η οικονομική δυσπραγία και τα συνεχώς εντεινόμενα κοινωνικά προβλήματα συμβάλλουν στη διάλυση των οικογενειών και στην αύξηση των διαζυγίων. Σύμφωνα με τη Γιούνισεφ, μόνο στη Ρωσία 700.000 παιδιά βρίσκονται σε ιδρύματα.

«Η αρνητική κατάσταση καταγράφεται και στην εικόνα που δίνουν οι κοινωνικοί δείκτες της αστικής στατιστικής (...) στο διαθέσιμο εισόδημα, στο συγκριτικό επίπεδο της ακρίβειας, στην υπερχρέωση των λαϊκών οικογενειών» (Θέσεις της ΚΕ του ΚΚΕ στο 17ο Συνέδριο του Κόμματος)