Τρίτη 3 Δεκέμβρη 2002
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Το Κυπριακό και η ΕΕ

Γρηγοριάδης Κώστας

Το βάρος των προσπαθειών της ελληνικής κυβέρνησης πέφτει εξ ολοκλήρου, πλέον, στην απρόσκοπτη ένταξη της Κύπρου στην ΕΕ και, βέβαια, στην εξασφάλιση της σχετικής απόφασης στην επικείμενη Σύνοδο Κορυφής της Κοινότητας στην Κοπεγχάγη, στις 13 και 14 Δεκέμβρη, γράφουν όλα τα σχετικά ρεπορτάζ. Κι από κοντά, ο Κ. Σημίτης και άλλοι κυβερνητικοί παράγοντες τονίζουν και ξανατονίζουν πως θα απαιτήσουν μια «καθαρή» απόφαση ένταξης, χωρίς προϋποθέσεις και αστερίσκους.

Βέβαια, κοντός ψαλμός αλληλούια, που λέει κι ο λαός μας, αφού λίγες μέρες απομένουν ακόμη, μέχρι τη Σύνοδο Κορυφής. Ετσι κι αλλιώς, όμως, δεν είναι λίγες και οι μέχρι σήμερα αρνητικές συνέπειες στην υπόθεση του Κυπριακού, είτε επαληθευτούν οι προβλέψεις των κυβερνώντων είτε όχι. Πρώτον, το απαράδεκτο «σχέδιο Ανάν» έχει μετατραπεί ουσιαστικά σε πλαίσιο διαπραγμάτευσης του προβλήματος, βάζοντας στο περιθώριο όλες τις μέχρι πρότινος σχετικές αποφάσεις του ΟΗΕ. Δεύτερον, εάν υπάρξει απόφαση ένταξης, η τελευταία θα αφορά ουσιαστικά στο ελεύθερο μέρος της Κύπρου και αυτό ανοίγει το δρόμο, για κάθε λογής υποσημειώσεις και αστερίσκους, είτε αυτοί διατυπωθούν επισήμως, είτε όχι. Αλλωστε, τόσο οι εντεινόμενες συνεχώς αντιθέσεις ΕΕ - ΗΠΑ, όπως και οι διαπλεκόμενες με αυτές περιφερειακές αντιθέσεις της περιοχής μας, όσο και οι τελευταίες εμπειρίες (εκβιαστικά τελεσίγραφα Ανάν, ρόλος ΗΠΑ και ΕΕ, κλπ.) είναι αρκετά αποκαλυπτικές και για το τι θα επακολουθήσει.

Οι κοινές διαπιστώσεις

Μπορεί η μεγάλη πλειοψηφία των λαϊκών νοικοκυριών να δυσκολεύεται όλο και περισσότερο στην αντιμετώπιση των ελάχιστων, καθημερινών οικονομικών αναγκών της. Μπορεί να αυξάνεται συνεχώς ο αριθμός όσων δανείζονται για να τα βγάλουν πέρα. Αλλά οι κάθε λογής «έχοντες και κατέχοντες» έχουν διαφορετική γνώμη. «Η ακρίβεια είναι αίσθηση των καταναλωτών» είχε πει ο Ακης Τσοχατζόπουλος. Διαπίστωση με την οποία συμφώνησε πρόσφατα και ο πρόεδρος του ΣΕΒ Οδ. Κυριακόπουλος. «Μην μιλάτε για πληθωρισμό και προκαλείτε πανικό» σημείωσε ο τελευταίος. Συνεπώς, ούτε ακρίβεια, ούτε πληθωρισμός υπάρχει κατά τους προαναφερθέντες. Απλώς, ο ελληνικός λαός έχει παραισθήσεις!

Να υποθέσουμε, ότι δεν έχουν ούτε καν την παραμικρή αίσθηση της πραγματικότητας; Ισως, αν κρίνουμε, απ' όσα έλεγε πρόσφατα ο υφυπουργός Ανάπτυξης Χρ. Θεοδώρου, (αρμόδιος για τα θέματα αγοράς) ο οποίος δήλωνε, σοβαρά σοβαρά, ότι θα αγοράζουμε το αρνί τα Χριστούγεννα προς 1.200 δραχμές το κιλό! Οσο για τους βιομηχάνους, ε, αυτοί ξέρουν πολύ καλά τι ισχύει στην αγορά. Αλλά γιατί να μιλήσουν; Αφού, η κυβέρνηση, και τα συμφέροντά τους εξυπηρετεί μέχρι κεραίας, και προέδρους σε ΔΕΚΟ τους διορίζει και, όταν κάνουν διάφορες εκδηλώσεις, οι δημόσιες επιχειρήσεις αναλαμβάνουν τη χορηγία, κοινώς τα έξοδα...

Μπορούν να απαντήσουν;

Γρηγοριάδης Κώστας

Από την πρώτη στιγμή, που έγινε γνωστό το διαβόητο σχέδιο Ανάν, το ΚΚΕ ζήτησε να πραγματοποιηθεί ειδική συζήτηση στη Βουλή, σε επίπεδο πολιτικών αρχηγών, σημειώνοντας, μάλιστα, ότι αυτή πρέπει να γίνει, πριν τη Σύνοδο Κορυφής της Κοπεγχάγης, στις 13 του Δεκέμβρη, για λόγους κατανοητούς στον καθένα.

Τελικά, με μεγάλη καθυστέρηση και αφού το ΚΚΕ επανέλαβε αρκετές φορές το αίτημά του, η κυβέρνηση αποδέχτηκε να γίνει η συζήτηση στη Βουλή, όπου όλοι θα τοποθετηθούν και θα πάρουν τις ευθύνες τους, αλλά την όρισε για τις 17 του Δεκέμβρη. Δηλαδή, αμέσως μετά, τη Σύνοδο Κορυφής της Κοπεγχάγης.

Αναρωτιόμαστε, λοιπόν, για ποιο λόγο έγινε αυτό. Και μη μας πουν, ότι το βαρύ πρόγραμμα του πρωθυπουργού δεν επέτρεπε τον καθορισμό μιας κάποιας άλλης ημερομηνίας, πριν τη σύνοδο κορυφής. Ας μας επιτρέψουν, ν' ακούμε βερεσέ τέτοιες δικαιολογίες...

Εθνική «ντροπή»

Αυτό, είναι από τα απίστευτα και αποτελεί πρόκληση ολκής. Πώς αλλιώς να χαρακτηριστεί το γεγονός ότι το «Επικαιροποιημένο Πρόγραμμα Σταθερότητας και Ανάπτυξης 2002-2006» (ΕΠΣΑ) που έδωσε χτες στη δημοσιότητα η πολιτική ηγεσία του υπουργείου Οικονομίας, δεν ήταν στην ελληνική αλλά στην ...αγγλική γλώσσα. Μάλιστα, καλά διαβάσατε. Στην αγγλική! Να θεωρήσουμε ότι η κυβέρνηση Σημίτη πήρε έτοιμο από τις Βρυξέλλες το ΕΠΣΑ 2002-2006 και δεν πρόλαβε να το μεταφράσει στα ελληνικά ή μήπως θέλει να προετοιμάσει το έδαφος και για την πλήρη κατάργηση της ελληνικής γλώσσας;

Ο,τι από τα δύο κι αν συμβαίνει, το λιγότερο πρόκειται για εθνική ντροπή και σαφέστατο δείγμα εθνικής υποτέλειας.

«Διαζύγιο» με την πραγματικότητα

Ο πρόεδρος του ΣΥΝ κατά τη διάρκεια ομιλίας του στη Θεσσαλονίκη, μεταξύ των άλλων είπε: «Η σημερινή ηγεσία του ΚΚΕ εδώ και πολύ καιρό γλιστράει ολοένα και περισσότερο σε μια εθνικίζουσα λογική. Το ΚΚΕ θέλει να είναι κόμμα της εργατικής τάξης. Ομως στην Κύπρο βλέπει μόνο Ελληνες και Τούρκους. Εκεί δε βλέπει πλούσιους και φτωχούς. Δε βλέπει εργάτες και εργοδότες. Δε βλέπει συντηρητικά και προοδευτικά κόμματα». Μάλιστα, ο κ. Κωνσταντόπουλος, ως θεματοφύλακας του μαρξισμού, συμπλήρωσε: «Αυτή η ανάλυση συνιστά διαζύγιο του ΚΚΕ από τη μαρξιστική ανάλυση»..!

Ας αρχίσουμε από τα «διαδικαστικά». Πάει πολύ, λοιπόν, να εγκαλεί ο πρόεδρος του ΣΥΝ για «εθνικίζουσα λογική» το ΚΚΕ όταν ακόμη είναι νωπές οι μνήμες από τα συλλαλητήρια του 1992. Τότε που το ΚΚΕ, μόνο του, κόντρα σε όλα τα ρεύματα δήλωνε την αντίθεσή του στην εθνικιστική υστερία για το όνομα της Πρώην Γιουγκοσλαβικής Δημοκρατία της Μακεδονίας, εισπράττοντας λοιδορίες και απειλές. Τότε που η ηγεσία του ΣΥΝ συμμετείχε στην εθνικιστική υστερία και δήλωνε από το χώρο του συλλαλητηρίου της Θεσσαλονίκης: «Είμαστε όλοι εδώ, πλην... Λακεδαιμονίων».

Οσον αφορά στην ουσία, η τοποθέτηση του κ. Κωνσταντόπουλου επιβεβαιώνει γιατί δεν πρέπει να μιλάει κανείς για σκοινί στο σπίτι του κρεμασμένου. Οπως είναι γνωστό, ο ΣΥΝ συντάχθηκε με την κυβέρνηση και τη Νέα Δημοκρατία υπέρ του «σχεδίου Ανάν» όχι απλώς ως βάση περαιτέρω διαπραγμάτευσης, αλλά και ως βάση συμφωνίας. Ακόμη και για τους πλέον ένθερμους υποστηρικτές αυτού του σχεδίου, το μόρφωμα που θα προκύψει από την εφαρμογή του, θα ενισχύει τα δύο «συστατικά κράτη», δηλαδή θα νομιμοποιεί το χωρισμό της Κύπρου σε ένα ελληνικό και σε ένα τουρκικό κράτος.

Και ενώ με το «σχέδιο Ανάν», το οποίο υποστηρίζει ο κ. Κωνσταντόπουλος, έχουμε τον πιο σαφή διαχωρισμό του κυπριακού λαού σε Ελληνες και Τούρκους, ο ίδιος κατηγορεί το ΚΚΕ γιατί επιμένει για μια λύση που θα δίνει το δικαίωμα σε όλους τους κατοίκους του νησιού να ζουν κάτω από την κοινή στέγη της Κυπριακής Δημοκρατίας και να είναι πολίτες της, ανεξαρτήτως της εθνικής τους προέλευσης...

Τέλος, θα πρέπει να αποδώσουμε στη «μαρξιστική ανάλυση» του ΣΥΝ την υποστήριξη ενός σχεδίου το οποίο, μεταξύ των άλλων, προβλέπει σε περίπτωση διαφωνίας μεταξύ των δύο «συστατικών κρατών» η λύση θα δίνεται από τους δύο «αλλοδαπούς πολίτες», μέλη του Ανωτάτου Δικαστηρίου... Εδώ έχουμε ένα πραγματικό διαζύγιο του κ. Κωνσταντόπουλου με την πραγματικότητα.

Θα πρέπει να σημειώσουμε ότι δεν είναι μόνος του ο πρόεδρος του ΣΥΝ σ' αυτή την εκστρατεία συκοφάντησης του ΚΚΕ με αφορμή τη δημοσιοποίηση των θέσεων του Κόμματος επί του «σχεδίου Ανάν» και τις τελευταίες εξελίξεις στο Κυπριακό. Εχει και ΣΥΝεταίρους.


Δάνης ΠΑΠΑΒΑΣΙΛΕΙΟΥ

Ευρωλαγνική μυωπία

ΤΑΧΥΤΑΤΗ, ΔΡΑΣΤΙΚΗ μείωση του δημόσιου χρέους εξήγγειλε χτες ο υπουργός Οικονομίας, Νίκος Χριστοδουλάκης, με βάση το νέο σύμφωνο σταθερότητας που υπέβαλε στην Ευρωπαϊκή Ενωση η κυβέρνηση. Ως προς το πρώτο σκέλος της φράσης δεν υπάρχει καμιά αμφιβολία. Συμφωνούμε.

Θα έχουμε δραστική μείωση είναι σίγουρο. Και στους μισθούς και στις συντάξεις και στις (όποιες) αποταμιεύσεις μισθωτών και μικρομεσαίων. Και μιλάμε για ένα σύμφωνο σταθερότητας που χαρακτήρισε ανελαστικό μέχρι κι ο Πρόντι.

Ολα αυτά βέβαια κάποτε, μόλις ολοκληρωθούν οι προσπάθειες θα καταλήξουν προς το συμφέρον μας και θα ζούμε ευτυχισμένα σε πλήρη ευημερία. Πότε; Την απάντηση στο ερώτημα μπορεί φυσικά να τη δώσει η «μεταφυσική οικονομική πολιτική».

Εκτός από τη «δημιουργική λογιστική» ο Χριστοδουλάκης φτιάχνει νέα τάση και στην οικονομική πολιτική. Μπράβο του.

ΣΤΟ ΜΕΤΑΞΥ το Παρατηρητήριο Απασχόλησης -λέει- διαπίστωσε μείωση της ανεργίας στην Ελλάδα, το ποσοστό της οποίας έπεσε κάτω από το 10%, κι έχουμε μόλις 420 χιλιάδες άνεργους στη χώρα!

Αλήθεια πού ακριβώς το έχουν στήσει αυτό το παρατηρητήριο και ποιους έχουν βάλει για παρατηρητές; Μάλλον έχουν ένα μικρό προβληματάκι «ευρωλαγνικής μυωπίας» και χρειάζονται επειγόντως οφθαλμίατρο οι παρατηρητές.

Τώρα, βέβαια, σε τέτοιες περιπτώσεις τι να σου κάνει και η επιστήμη; Πώς να δει, όποιος δε θέλει να δει κι ακόμα χειρότερα προσπαθεί να μη δούμε κι εμείς αυτά που δε θέλει να δει;

Τελικά όμως, ό,τι και να λένε τα κάθε λογής «παρατηρητήρια», οι νέοι άνθρωποι που βγαίνουν σε αυτό που τα τελευταία χρόνια ονομάζουμε «αγορά εργασίας», βλέπουν και «παρατηρούν» από κοντά την πραγματικότητα, που καμιά σχέση δεν έχει με αυτές τις εκτιμήσεις.

Βαδίζουν χέρι χέρι

Στη διάρκεια των δύο τελευταίων μηνών, είχαμε μια πληθώρα βομβιστικών επιθέσεων και διάφορων άλλων, «τρομοκρατικού» χαρακτήρα, ενεργειών, σε Τυνησία, Υεμένη, Κουβέιτ, Ινδονησία, Φιλιππίνες, Ρωσία και, προχτές, στην Κένια. Ορισμένες απ' αυτές, μάλιστα, ήταν πολύνεκρες και βρήκαν μεγάλη δημοσιότητα σε όλο τον κόσμο. Ανάμεσά τους, συνήλθε η ΝΑΤΟική Σύνοδος της Πράγας, η οποία επισημοποίησε τη διεθνή τρομοκρατία, ως το σύγχρονο μεγάλο εχθρό της λυκοσυμμαχίας και πήρε αποφάσεις για την παραπέρα ένταση των εξοπλισμών, την προετοιμασία του πολέμου κατά του Ιράκ, τη συγκρότηση δύναμης ταχείας αντίδρασης, προληπτικά χτυπήματα, κλπ., κλπ. Ταυτόχρονα, σε όλες τις χώρες του κόσμου, παίρνονται, το ένα μετά το άλλο, μέτρα περιορισμού των δημοκρατικών ελευθεριών και δικαιωμάτων και ενισχύονται οι κάθε λογής δυνάμεις καταστολής, ενώ δυναμώνει συνεχώς η πολύμορφη καλλιέργεια ενός κλίματος τρομο-ανασφάλειας και τρομο-υστερίας.

Ορισμένοι ισχυρίζονται ότι πίσω από τις κάθε λογής τρομοκρατικές ενέργειες κρύβεται το διαβόητο δίκτυο της «Αλ Κάιντα» και ο Μπιν Λάντεν. Αλλοι μιλούν και για διάφορες άλλες οργανώσεις και ψάχνουν να βρουν τις μεταξύ τους διασυνδέσεις. Ετσι ή αλλιώς, όμως, και ανεξάρτητα ποιοι κινούν τα νήματα, γίνεται φανερό, πλέον, ότι το φαινόμενο της διεθνούς τρομοκρατίας, με την όποια, ανά χώρα, έκφρασή του, βαδίζει χέρι χέρι με την «αντιτρομοκρατική» εκστρατεία των ΗΠΑ και των εταίρων τους, με την επιχείρηση επιβολής της ιμπεριαλιστικής νέας τάξης και την υποταγή των λαών στις σύγχρονες απαιτήσεις των πολυεθνικών και του μεγάλου κεφαλαίου.

Η φιλολογία περί διαφάνειας και...

Γρηγοριάδης Κώστας

Μπόλικη είναι η φιλολογία των ημερών, περί της ανάγκης διαφάνειας στις δημόσιες προμήθειες και τις οικονομικές συναλλαγές του κράτους γενικότερα, της ύπαρξης «διαπλεκομένων», πολύμορφων σκοτεινών και υπόγειων συναλλαγών, κλπ., κλπ., με αφορμή τις πρόσφατες αποφάσεις του ΚΥΣΕΑ, για τα εξοπλιστικά προγράμματα και τον κρατικό προϋπολογισμό, γενικότερα. Οι φιλολογούντες σχετικώς, μάλιστα, προτείνουν και σχετικά μέτρα, όπως τη θεσμοθέτηση επιτροπών ελέγχου, τη διενέργεια δημόσιων διαγωνισμών για κάθε συναλλαγή, κλπ., κλπ.

Ας μας επιτρέψουν, λοιπόν, για όλα τα παραπάνω να σημειώσουμε τα εξής: Ακόμη κι αν αφαιρέσουμε το εξόφθαλμο στοιχείο της υποκρισίας ή της ενδεχόμενης ιδιοτέλειας από τις παρεμβάσεις τους, τα όσα γενικά λένε και οι προτάσεις, που κάνουν, εξασφαλίζουν, το πολύ, μια λιγότερο ανισότιμη συμμετοχή των διάφορων μερίδων της ολιγαρχίας στο μεγάλο φαγοπότι των κάθε λογής δημόσιων δαπανών. Η πραγματική και πρακτική αξία των λεγομένων τους για τα λαϊκά συμφέροντα - ακόμη κι αν όλα αυτά ήταν δυνατόν να εφαρμοστούν - είναι μικρή έως ελάχιστη. Για παράδειγμα, στο παραμικρό δεν αλλάζουν όλ' αυτά τον αντιλαϊκό χαρακτήρα του κρατικού προϋπολογισμού, ως μοχλού αναδιανομής, προς όφελος της ολιγαρχίας, του παραγόμενου από τους εργαζόμενους πλούτου. Κι όπως μπορεί να καταλάβει ο καθένας, τέλος πάντων, η λιγότερο ή περισσότερο διαφανής μορφή της καταλήστευσης των λαϊκών εισοδημάτων έχει πολύ λιγότερη σημασία, από το περιεχόμενο της ίδιας της πράξης.

... η πραγματικότητα

Γρηγοριάδης Κώστας

Εκτός των παραπάνω, όμως, ας μας επιτρέψουν να σημειώσουμε και τα παρακάτω: Οι επιδιωκόμενοι στόχοι και τα μέσα για την επίτευξή τους βρίσκονται πάντα σε μια διαλεκτική ενότητα. Οταν, λοιπόν, οι πρώτιστοι στόχοι του καπιταλιστικού κράτους είναι το κεφαλαιοκρατικό κέρδος και η πολύμορφη ενίσχυση της «ιδιωτικής πρωτοβουλίας», ως μοναδικού φορέα ανάπτυξης, από τη μια, και, από την άλλη, πρέπει να ικανοποιεί και τις επιφάσεις της αστικής δημοκρατίας και της δήθεν λαϊκής κυριαρχίας, τα μέσα για την επίτευξη αυτών των στόχων θα είναι, έτσι κι αλλιώς και στον ένα ή άλλο βαθμό, αδιαφανή, σκοτεινά και διαπλεκόμενα. Και θα γίνονται όλο και περισσότερο αδιαφανή και σκοτεινά, παρά τις όποιες φιλολογίες, τους κάθε λογής προτεινόμενους θεσμούς και επιτροπές ελέγχου, καθώς μεγαλώνει συνεχώς η υποκρισία της αστικής κοινοβουλευτικής δημοκρατίας μας, της δημοκρατίας των ολίγων προνομιούχων. Καθώς μεγαλώνουν και οξύνονται οι κάθε λογής οικονομικές και κοινωνικές ανισότητες και η δήθεν λαϊκή κυριαρχία γίνεται όλο και περισσότερο τυπική και μόνο, χωρίς ουσιαστικό αντίκρισμα.

Η ΑΠΟΨΗ ΜΑΣ
Ποιοι αγώνες χρειάζονται;

Τις τελευταίες ημέρες κλάδοι, ομάδες εργαζομένων, αλλά και ελεύθεροι επαγγελματίες, βρίσκονται στους δρόμους. Την προηγούμενη βδομάδα, ήταν οι γιατροί του ΙΚΑ και οι νοσοκομειακοί. Χτες οι οδηγοί των ταξί. Σήμερα σε συλλαλητήριο κατεβαίνουν οι ΕΒΕ. Την Πέμπτη, οι δημόσιοι υπάλληλοι απεργούν σε όλη τη χώρα. Τι δείχνει όλη αυτή η κινητικότητα; Οι εργαζόμενοι, οι ελεύθεροι επαγγελματίες, όλοι όσοι ζουν από τον ιδρώτα τους, βλέπουν τη ζωή τους να χειροτερεύει ραγδαία. Τα προβλήματα καθημερινά οξύνονται. Τα αδιέξοδα γίνονται πλέον ορατά σε όλο και μεγαλύτερα λαϊκά στρώματα.

Είναι όλες αυτές οι κινητοποιήσεις «άγιες»; Κινητοποίηση, που δεν ξεκαθαρίζει τις αιτίες των προβλημάτων, απεργίες και στάσεις που δεν αναδεικνύουν το «ποιος φταίει», αγώνες που δεν ανοίγουν μέτωπο στην κυβερνητική πολιτική, που δε διεκδικούν στόχους σε ευθεία αντίθεση μ' αυτή την πολιτική δε βγάζουν τους εργαζόμενους από το φαύλο κύκλο. Είτε πρόκειται για την εισοδηματική πολιτική στους δημόσιους υπαλλήλους. Είτε για τις μονιμοποιήσεις των γιατρών του ΙΚΑ.

Οταν το πλαίσιο των διεκδικήσεων δεν οδηγεί σε σύγκρουση με το γενικότερο πλέγμα της κυβερνητικής πολιτικής, όταν εστιάζεται αποκλειστικά στο επιμέρους αίτημα, ορισμένες φορές και σε λάθος αίτημα και αγνοεί π.χ. τις ανατροπές στη δημόσια διοίκηση και «στην υπηρεσία τίνος αυτή η διοίκηση στρατεύεται;». Τότε υποβαθμίζει στην πράξη π.χ. τα μεγάλα προβλήματα της δημόσιας υγείας που αντιμετωπίζουν εκατοντάδες χιλιάδες οικογένειες, τότε οι κινητοποιήσεις αυτές χάνουν τον προσανατολισμό τους, αφυδατώνονται, γίνονται εύκολα στόχοι της κυβερνητικής προπαγάνδας περί «συντεχνιακού», αδυνατούν να συσπειρώσουν και να στηριχτούν από ευρύτερες λαϊκές δυνάμεις.

Δεν είναι μυστικό, ότι ορισμένες συνδικαλιστικές ηγεσίες και πλειοψηφίες στα συνδικαλιστικά όργανα πρωτοστατούν σ' αυτό το λαθεμένο προσανατολισμό των αγώνων. Δε θέλουν να συγκρουστούν με την κυβέρνηση, με την πολιτική της Ευρωπαϊκής Ενωσης, την «πραγματικότητα» της οποίας έχουν αποδεχτεί. Επιλέγουν να είναι «κοινωνικοί εταίροι», να «συνδιαμορφώνουν» αυτές τις πολιτικές. Βλέπουν τις όποιες κινητοποιήσεις μόνο ως «τακτικές κινήσεις», σε μια μάχη που εκ των προτέρων έχουν αποδεχτεί την ηττοπαθή έκβασή της και πάντως μια μάχη που δε θίγει στο ελάχιστο την αντιλαϊκή πολιτική και δεν υπηρετεί τα πραγματικά συμφέροντα αυτών που κινητοποιούνται. Στην καλύτερη περίπτωση θέλουν κινητοποιήσεις με ημερομηνία λήξης.

Για να πιάσουν τόπο οι κινητοποιήσεις, πρέπει μαζί με τη συμμετοχή σ' αυτές, από την ίδια τη συμμετοχή σ' αυτές, να καθοριστεί κι ο χαρακτήρας τους. Ωστε να έχουν βάθος και προοπτική οι αγώνες. Να μπολιάζονται οι διεκδικήσεις του ενός κλάδου με τα αιτήματα του άλλου κι όλα μαζί με τα δικαιώματα ολόκληρων λαϊκών στρωμάτων.

Απαράβατος όρος η συμμετοχή στους αγώνες. Οχι, όμως, γενικά κι αόριστα. Αλλά με ταυτόχρονη προσπάθεια να αναδειχτεί η αιτία των προβλημάτων, να αποκτήσει τον αναγκαίο προσανατολισμό ο αγώνας, να διαμορφωθούν οι συσπειρώσεις που πράγματι αντιμετωπίζουν τον αντίπαλο και δεν τον βάζουν μέσα από την πίσω πόρτα. Οι κινητοποιήσεις δείχνουν πως υπάρχει πρόβλημα. Κι αυτό το πρόβλημα δε γιατρεύεται με «ασπιρίνες». Χρειάζεται μέτωπο κατά της αντιλαϊκής πολιτικής.



Ευρωεκλογές Ιούνη 2024
Μνημεία & Μουσεία Αγώνων του Λαού
Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ